x කලාපය (4- කොටස)

මෙය ප්‍රබන්ද කතාවක් වන අතර මෙහි එන සියලු නම් ගම් 

හා චරිත ව්‍යාජ ඒවා වේ.මෙමගින් කිසිවෙකුට අපහාස කිරීමට

අපේක්ෂා නොකෙරේ.මෙය හුදු කියවන්නාගේ විනෝදය පිණිස

නිර්මාණය වුවකි.එමෙන්ම මෙහි තිබෙන කිසිවක් අත්හදා බැලීමෙන්

වළකින්න.

ඡායාරුප – අන්තර්ජාලය/AI

“පසුගිය කොටසින්…

තිලිණි නාඩියා ගේ සහයට x කලාපයට යන්න අන්යා ත් එනවා , මේ තිලිණි ගේ පිටිපස්සේ අමුතුම කතාවක් තියෙනවා , එයා රහස් ගොඩක් වගේ තමයි. ඉතින් මේ ගමනේදී මේ දෙන්නා ට මොනවා වෙයිද ? 

අද බලමු එතැන් සිට…

“ 250+…යානය යානා අංගනයට ලගා වෙන්ව… සියලුම මගින් සුදානම් වන්න..”

මෙය ඇසෙද්දී අන්යා සහ තිලිණි සිටියේ මගී පර්යන්තයේ විශේෂිත කොටසකයි. දෙදෙනාම ගගනගාමී ඇදුම් වැනි විශේෂිත ඇදුම් වලින් සරසි සිටි අතර අන්යා ට තිළිණිගේ මුහුණ දෙස බැලීමට තරම් ආත්ම විශ්වාසයක් නොතිබූ නිසා ඈ බැලුවෙම තිලින්ගේ බුට් සපත්තු දෙස පමණි. මෙතරම් රළු ඇදුම් ඇදීමට හේතුව විකිරණ බව ඈ දන්නා අතර ඈ ඒ ගැන බියෙන් පසු වුවාය.

දෙදෙනා ම හෙල්මට් පලදගත් අතර ඉන් පසු දෙදෙනාගේ මුහුන කළු විදුරු වලින් වැසි ගියේය.යානය පැමිණි අතර දෙදෙනා ම අණ පරිදි යානයට ගොඩ වී අසුන් ගත්තේය. මේ මුළු වෙලාවේම දෙදෙනාගේ ම අත් මාංචු වලින් අගුලු දමා තිබුනේ එක් අයෙකු හෝ පලා යාමට උත්සහ කලොත් එය නොහැකි වන පරිදිය.

දෙදෙනාම සහ තවත් හමුදා නිලදාරීන් රැගත් යනය x කලාපය ආසන්නයට පියබන්න පටන්ගත්තේය.

අවශ්‍ය ස්ථානයට ලගා වූ පසු දැකගත හැකි වුයේ තෙවන ලෝක යුදයෙන් විනාශ වූ නගරයකි. නගරෙය් ගරා වැටෙමින් තිබුණු ගොඩනැගිලි අතරින් වරින් වර ගස් කිහිපයක් වැවී තිබුණි.

මංමාවත් අත්හැර දැමු වාහන වලින් වැසි ගොස්ය. නගරයට මදක් ඈතින් ගන කළු වලාවක් තිබුණු අතර ඉන් එහා කිසිවක් නොපෙනුණි.

“හරි .. ගොඩ බහින්න ලැහැස්ති වෙන්න…” නියමුවා අණ කරනු ලැබුණි.

අන්යා සහ තිළිණිගේ අත්වල වූ මාංචු එක් නිලදරියෙකු ගලවනු ලැබූ අතර අවසානයේ අර්ම්බ්යේදී දෙදෙනාට මද සහනයක් දැනුණි.යානය පාළු පාරක් වෙත පහත් වූ අතර අවශ්‍ය උපකරණ රැගත් බෑග දෙකක් සමග කෙල්ලන් දෙදෙනා බැස ගත්තේය.

ඔවුන් බිමට බැස්ස පසු නිලදාරීන් ඒ දෙසවත් නොබලා යානය අහසට ගෙන නොපෙනී ගියේය.දැන් පාළු නගරයේ කෙල්ලන් දෙදෙනා තනි වී ඇත.

දෙදෙනා ගේම දෑස් යොමු වී තිබුනේ ඈතින් පෙනෙන ගන වලාකුළු සමුහය දෙසටයි.

“X-කලාපය “ අන්යා පැවසිය.

තිලිණි එය නෑසුනා සේ ඉදිරියට ගමන් කරමි න්, 

“එන්න අපිට පරක්කු වෙනවා…නාස්ති කරන්න කලයක් නැහැ “ යැයි ඈ පැවසිය.

මෙසේ දෙදෙනා නිහඩවම විශාල දුරක් ඇවිද ගිය අතර පාළු නගරයේ නිහඩතාවයේ කෙල්ලන්ගේ කන් වටා කොදුරමින් මෙන් තිබුණි.අවසනයේ එය ද්ර්ගත නොහැකි වූ තැන අන්යා පලමුව හඩ අවදි කළා ය.

“ඔයා මිට කලින්… කොහෙද වැඩ කළේ…?”

“ඔයාට මොකක්ද එකෙන් තියෙන ප්යෝජනය….හා…”

“නෑ මන් නිකම් ඇහුවේ….”

“අරක්ෂක අංශයේ… ”තිලිණි මැද වෙලාවක් නිහඩව සිට පළිතුරු දුන්නා ය.

“ඉතින් දැන් ඔයා අයින් වෙලා එහෙම නේ …?” අන්යා පෙරලා ඇසිය.

“ඔව්…”

“ඒ ඇයි …? ඔයාට මොකද වුණේ…?”

“…එකෙන් ඔයාට වැඩක් නෑනේ ”තිළිණිගේ හඩ රළු විය.

“එක නෙවෙයි , ඔයා මොනවද x ක්ලපයා ගැන දන්නේ…”

“ලොකු දෙයක් නැහැ , රජය ගොඩ කලයක ඉදන් x කලාපය ට රිංගන්න උත්සහ කරනවා එත් ගිය කවුරුත් අපහු ආවේ නැහැ…”

“එහෙමද ?” ප්‍රශ්නාර්ථයක් ඉතිරි කරමින් දෙදෙනාගේ කතාව එතනට න්වතුණි.

ඔවුන් ඉදිරියෙන් වුයේ ගැන කළු වලා පටලයකි. X කලාපය ඇත්තේ ඉන් එපිටයි. දැන් දෙදෙනාටම ගමන් කරන්න වෙන්නේ විශාල කුණාටුවක් මැදින් ය. ඔව් ඔබ හරි , එය කල නොහැකි වැඩකි.නමුත් තිළිණිගේ වසර ගනනාවක පළ ප්රුද්ද තුල ඇයට යම් අදහසක් තිබුණි.

“අපි නගරයේ කානු පද්දතිය පවිච්චි කරමු…”

එසේ කියමින් ඈ පාරේ තිබු පොලොව යටට යා හැකි උමගක පියනක් විවර කළාය.දෙදෙනාම විශාල උමගක් වූ කානු පද්දතිය තුලට බැස්ග්ත්තේය.

දැනේ ඔවුන් සිටින්නේ මහා කුනාටුවට යටින් ය. ගරා වැටුණු ඉතා අපිරිසිදු කනුව හරහා දෙදෙනා ඇවිද යයි.

ඔවුන්ට උඩින් වූ පරිසය තුල හෙන පුපුරන හඩ දෝංකාර දෙමින් තිබුණි.මෙසේ දුරක් ඇවිද යන විට අන්යා හට යම් අමුත්තක් දැනුණි.ඇගේ කකුල් දෙක මැදින් යමින් තිබු වතුර පහර ගමන් කළ මීටර් කිහිපයට ඉහල ගොස් තිබුනේ ඉතා වේගෙනි.අන්යා ට ට මෙය නරක තත්වයක ලකුණක් බව ඉක්මනට වැටහී ගියේය.

“තිලිණි…” යැයි ඈ කෑ ගැසූ නමුදු ඈ හැරෙන ප්‍රමාදයෙන් විශාල දිය දහරක් පැමිණ දෙදෙනා ම ගසාගෙන ගියේය.

“අන්යා .. අන්යා….”

ඇයට අසුනේ යමෙක් කතා කරන හඩකි.නමුත් ඇයට ඇස විවර කර ගැනීම ට මද වෙලාවක් ගතවිය.ඒ තිලිණිය.

“අන්න හරි … ඔහෙම එන්න…” ඈ පැවසුවා ය. 

අන්යා ඉතා අපහසුවෙන් තිළිණිගේ සිරිරු ට වරු වෙමින්  මෙන් නැගී සිටියේය.

“අපි කොහෙද ඉන්නේ …?”

“X – කලාපයේ”

අන්යා වට පිට බැලුවාය.ඔවුන් සිටියේ මනරම් ගංගා ඉවුරක වූ අතර අවට තිබුනේ ඈ මින් පෙර කිසිදා නොදුටු අන්දමේ ගස් ය. ඇයට අතින් ඔවුන් පසු කර පැමිණි කුණාටුව දැකගත හැකි විය. කෙල්ලන් දෙදෙනා එක් කඩයිමක් සර්ථකව ජයගෙන තිබුණි. 

ඉන් පසු අන්යා බැලුවේ තිලිණි දෙසයි. ඈ සිටියේ අමු හෙලුවෙනි.

එය දුටු අන්යා ස්ලිතව් ගියාය.

“ඔයා මොකද ඔය…? හෙළුවෙන්..?”

“ඔයාගේ ඇදුම් ටිකත් ගලවන්න අනේ , දැන් ඒවගෙන වැඩක් නැහැ , මෙහෙ විකර්ණ මට්ටම සාමාන්‍ය යි. මම චෙක් කළා….දෙය්යනේ කියලා ඒ ගැජට් එක හරි වතුරෙන් විනාස නොවී ඉතරි වෙලා තිබුණා…” තිලිණි කියාගෙන කියාගෙන ගියාය.

“ඒවුනත්… “ නමුත් තිලිණිට තවත් ඇය කියන දේ ඇසීමට උවමනාවක් නොවුන ඈ අමු හෙළුවෙන් ම කොණ්ඩය ගැට ගසමින් ගංගා ඉවුර වෙත ඇවිද ගියාය.ඈ යන විට ඇගේ පස්ස වැනෙන ආකරය අන්යා රස වින්දාය.

අන්යා ද අමාරුවෙන් නැගිට ගත්තාය.ඇයද ඇගේ රළු ඇදුම් එකින් එක ගලවා දමන්නට විය. ඇදුම් විශාල ලෙස හානි වී තෙත් වී තිබුණු නිසා එය කල යුතුම විය.ඈ තිලිණිට පෙනෙන පරිදි නිරුවත් වෙමින් සිටියා ය. මුලින්ම අන්යාගේ දුබුරු පැහැ දිදුලන පියුරු එලියට පැන ගත්තේය.ඒවා ඇග වූ නිපල් ඉලිප්පී තිබුණි.ඇගේ පැද්දෙන තන කෙතරම් සුන්දර ද කියා තිලිණි ඇස කොණින් බලා සිටියාය.

ඉන් පසු අන්යා ගේ කලිසම ගැලැවී ගියේය.ඇගේ ඒ සුන්දර කලවා නිරුවත් විය.ඒවා රතු රෝස පෙති මැදි කළා කළු දොදොල් මෙන් පෙනුණි.අවසානයේ යට ඇදුම්  ගැලවූ පසු ගංගා ඉවුරේ අන්යා නිරුවතින් සිටගෙන සිටියා ය.අන්යා ගේ යෝනි තොල් පෙති තෙත් වෙමින් තිබුණු අතර යෝනියෙන් වතුර බිදුවක් වැටෙන්න ඔන්න මෙන්න මෙන් තිබුණි.

අන්යා තිලිණි සිටි දෙසට ඇවිද යන විට ඇගේ තට්ටම එකට ගැටෙමින් තිබුණු අතර පියුරු රිද්මයට පැදෙමින් තිබුණි.ඇයට විශාල සහනයක් සහ නිදහසක් දැනෙන්න පටන් ගත්තේය. අන්යා මින් පෙර විශාල නීති මැද සිටි අතර දැන් ඈ නිදහස් ය. 

තිලිණි ඒ වන විටත් වතුරට බැස ස්නානය කරමින් සිටි අතර ආන්යා ඒ යට එක් විය.ඉණ ගාවට එන තෙක් වතුරට බැස ගත් ඈ කිහිප වරක් තම හිස වතුරේ ඔබා උඩට ගත්තාය. ඇයට මහත් නවුම් බවක් දැනුණි.

“තිලිණි ,මිස් …” අන්යා මදක් හඩ අවදි කළ තම සයිකාවට කතා කළාය.

“ඇයි…”ඈ තම පියුරු තින් තද කරමින් ඇසුවා ය.

“මේ , පිට අය දන්නවා ද , මෙතන අපි කරන දේවල්..”

“මොකද…මෙහෙ කිසිම සිග්නල් එකක් අර පෙන කුණාටුවෙන් එහාට යන්නේ නැහැ…” තිලිණි අන්යාට ඇගේ අත් දිගු කරමින් පවසා සිටියා ය.

“ඒ…කියන්නේ අපේ .. චිප් එකක් වත් දැන් වැඩ කරන්නේ නැහැ…”

අන්යා ප්‍රශ්නාර්ථ සහිත මුහුණින් තිලිණි දෙස බැලුවාය.

“ඔව්…” එම වදනින් අන්යාගේ සතුට උතුරා ගියේය.ඇගේ දෑස් දිලිසෙමින් තිබුණි. 

“ඔව් …. මණික , ඒ කියෙන්නේ දැන් අපේ සතුටට  ඉඩක් තියෙනවා…”

එසේ කියමින් තිලිණි අන්යා ට සමීප විය.අන්යාගේ කාම ආශාවද උතුරා යමින් තුබුණු නිසා ඇයත් සද්ද නොකර සිටියා ය.

මතු සම්බන්දයි.