Kedawachakayaka Mihira – ඛේදවාචකයක මිහිර

දෙසැම්බර් මස අවසාන සතියේ මා බිරිඳ සමග මාගේ මහා ගෙදරට ගියෙමී. මාගේ පියා නිතරම පොත් හා පත්තර කියවයි. පත්තරවල වටිනා යමක් ඇත්නම් එය කපා වෙන් කොට ගනී. ඔහුගේ කාඹරය පුරාම එවැනි පත්තර ගොඩවල්ය. මට ඔහුගේ කාඹරය පුරා දැඩි අපිලිවෙල බවක් දැනුනී. එහෙත් කිසිදා මා එහි ඇති කිසිවකට අත තබා නොතිබුණී. ඒ පියා එයට දැඩි අකමැත්තක් දක්වන නිසාය.

මාගේ පියා මා බිරිඳට දැඩි සෙනෙහසක් දක්වයි. ඇය කෙසේ හො පියාව කාඹරය අස්පස් කිරිමට කැමති කොට ගත්තේය. පසුවදා බිරිඳ හා නැගෙණියගේ සහය ඇතුව කාඹරය අස්පස් කොට දැමුවෙමී.

මා බුක් රැක් එකක් මිලට ගෙන එවා සීරුවට එතුල ඇසුරුවෙමි. මා ඉපදෙන්නටත් පේර සිට එකතු කරගත් වැදගත් ළිපි එතුල වියඑක් . මිටියක් තුල පත්තර වල පලවු අත් බෙහෙත් කොටස් කපා එකතු කොට තිඹුනී. දුහුවිල්ලෙන් පිරි ඇති පත්තර පිටු අතර මා නෙත් ගත් අත් බෙහතක් විය. එය වෙන කිසිවක් නොව “දිගු වෙලාවක් සතුටුවෙන්න” යන මැයින් ලියවුනු ලිපියකි. මා එය අතට ගන්නා දෙස බිරිඳ හොරහින් බලා සිටියාය. මා එය නවා සාක්කුවේ දමා ගතිමී. නැගෙණියද මා දෙස බලා සිනා විය.

නිදහසේ මා එම ළිපිය කියෙවුවෙමී. එහි වූ අත් බෙහෙත මා මතක තබා ගතිමී. මා එහි අනෙක් පස බැලුවෙමී. එහි විදෙස් පුවත් කිහිපයක් විය. කතාවක් ලිවිමට පිපාසෙන් සිටි මාහට එහි එක් ප්‍රවුතියක් කෙරෙහි සිත ඇදි ගියෙමී.

Page 1

මේය ලංකාවේ සිදුවුවක් නොව මෙක්සිකොවේ සිදුවුවකී. බලහත් කාරයෙන් පවුලේ සාමජිකන් පැහැරගෙන ගෙන ගොස් ඔවුන්ව බලෙන් ලිංගිකව එකතු කරයි. මව පුතු, පියා දියණිය. සහොදර සහොදරියන් ලිංගිකව එකතු කරවා එම දර්ශන ඔවුන් විඩියො ගත කොට ලොව පුරා විසිරුවා හරියි. මේය එහි වු ප්‍රවෘතියයි.

මා හට එය කතාවක් ලිවීමට හොඳ ප්ලොට් එකක් විය. නිවසට පැමිණි විගස මා අන්තර් ජාලයෙන් එය සොයා බැලුවෙමී. මට එයට කරුණු කාරනා බොහෝ හමුවිය. ඒ අතර එවැනි සත්‍ය ඛෙදවාචයක් අලලා කළ සම්මාන ලබාගත් සම්භාව්‍ය සිණමා පටයක්ද විය. (Daniel and Ana – 2009) මා එයිනුත් යම් යම් කරුණු ගෙන අප රටට ඔබින ලෙස කතාවක් ගොඩ නැගුවෙමී. එය කොතරම් දුටර සාර්ථක වුවාද නොදනීමී. එය ඔබට බාර කරමී.

මෙහි මා සිදුවන ඛේදවාචයක, ඛේදවාචයක් ලෙස ඉදිරිපත් නොකරන්නේ ඔබ මෙහි පැමිණෙන්නේ මිහිරක් විඳ ගැනිමට මිස හිත කනස්සලු කර ගැන්මට නොවන නිසාවෙනී. එම නිසා මම එහි යම් මිහිරක් මතුකෙලෙමී. කතවේ පළමු මැද භාගයක් පමණ ගලා යන්නේ පවුලේ සිදුවීම් පෙලකි. පසුව එය නොසිතු ලෙස උඩු යටිකුරු වියයි. එම නිසා කැමති අය පමණක් කියවන ලෙස ඉල්ලා සිටිමී. මෙහි සියළු චරිත මාගේ මනක්කල්පිත චරිතයන්ය.

අනෙක් කරුණ නම් කියවා ඔබගේ වටිනා විචාරය අප වෙත ලබා දෙන්න. එය අප කමෙන්ට්ස් හිගා කෑමක් යැයි නොසිතන්න. මා මෙන්ම මෙහි සිටින සියලු රචකයන්ට “එල මචන්…. සුපිරි කතාවක්…”යැයි කියනවාට වඩා ඔබේ එක් වටිනා විචාරයක් වැදගත් වන නිසාවෙනී. එහි ප්‍රථිපළ අප හිතවත් රචකන්ගෙන් නැවත ඔබ වෙතටම ලැබෙණු නොවුනු මානය.

Page 2

ඛෙදවාචකයක මිහිර

01

සිංගප්පූරුවේ සිට පැමිණී ගුවන් යානයේ හැඩි දැඩි රෝද ගුවන් පතයේ දුම් දමමින් ස්පර්ශ වන විට මාලකට සැහැල්ලුවක් දැණුනේය. හිත සතුටින් පිරිගියේය. ටැක්සියට ගොඩවුණු මාලකට කොළඹ නගරය තුල ඇති සියුම් වෙනසකම් දැණුනී.

“ඔහොම නවත්තන්න” හිමිදිරි එලියත් සමඟ රියදුරු තට්ටු තුනකින් සමන්විත නවීන

පෙනුමැති නිවස අසල වාහනය නැවැත්විය.

” කීයද….”

“පොරොන්දු වුන ගානම තමා සර්….” රියදුරු හට නියමිත මුදල ගෙවූ මාලක හිත සතුටින් වැඩිපුර රුපියල් පන්සීයයක් අත තැබීය.

මාලක ගෙටුව වීවර කිරිමට උත්සහා කළත් එය පළක් නොවීය. එම නිසා ඔහු නිවසේ

සීණූව නාඳ කලේය. පසුව ඔහු ගෙට්ටුවේ හිඩසින් නොපෙනෙන්නට සැඟවුනී. “කවුද?….” අම්මාගේ හඬ මාලක හැඳින ගත්තේය. එහෙත් ඔහු පිළිතුරක් නොදුන්නේය.

“කවුද අම්මේ?” නංඟී නිවස තුල සිට අසන හඬ මාලකට ඇසුණි.

“පිස්සෙක්ද කොහෙද?….. පාන්දරම ලේ නරක් කරනවා” ඇයට මේය පුදුමයක් නොවීය. අම්මා නිවස තුලට ගිය බව දැණුනු පසු මාලක නැවත සීණුව නාඳ කොට සැඟවීන. අම්මා නැවත ගෙට්ටුව අසලට එන වග මාලකට දැණුණී.

“කවුද ඔය… විකාර කරන්නේ?” අම්මාගේ හඩේ බරක් එවිට මාලකට දැණුනී.

“පිස්සෙක්….” කියමින් මාලක අම්මාට පෙණේන ලෙස හිට ගත්තේය.

නිමාලීට ටික වෙලාවක් යන තුරු මාලකව හඳුනා ගන්නට අපහසු විය. ඒ ඇය මෙවැනි වෙලාවක මෙලස මාලකව දැකිමට තුන් හිතක නොවූ නිසාවෙනී.

“විහඟී…… මෙන්න අයියා ඇවිල්ලා…….”

“මොකක්…..” විහඟීද දුවගෙන ආවාය.

“තමුසේ හරි නරකයි…. අයියා….. ඊයේ කතා කරද්දී වත් කිවුවේ නෑ” විහඟී මාලකව බදා ගත්තාය.

Page 3

තවම නිඳී ඇඳුමෙන් සිටිනා විහඟිගේ ගතේ උණුහුම මාලකට දැණුනී. ඇය ඇඳ හිටි අත් රහිත සිණිදු ස්කිණිය හා පෑන්ටියට වඩා මදක් දික්වූ කොට කලිසමෙන් ඇය වඩාත් හැඩවී ඇතයි මාලකට සිතුනී.

ඉණීය.

නිමාලී මාලක හා විහඟී දෙස බලා සිටියේය. ඇයට දැණුන සතුට නිසා නෙතට කඳුලක්

“මොකද අම්මේ මේ” මාලක අම්මාගේ හිස පපුවට තබා ගත්තාය.

“යමු පුතේ ගෙට…” නීමාලී මාලකගේ හිස අත ගෑවාය.

ඇඟ පත සෝදා නිමාලිගේ දෑතින් නිමවු උදෑසන කෑම වේල සතුටින් බුන්තී විඳී මාලක උඩුමහලේ කාඹරයේ දොර වසා ඇඳේ දිගා විය. ගතට දැණෙනා තෙට්ටුව නිසා මාලකට නින්ඳ ඉක්මන් විය.

“අයියා හොඳටොම නිදී”

“මහන්සී ඇතී. ෆලයිට් එකෙදීවත් නිඳා ගන්න නැතුව ඇතී”

“කොහෙද කිවුවනම් කාර් එක වත් යවන්න තිඹුනා එයා පෝට් එකට”

“මම පුදුම උනා දැක්කම……” “ඔය අම්මවයි මාවයි සප්‍රයිස් කරන්න එන්න ඇත්තේ”

“හොඳට ලංච් එක හදන්න ඕන….

විහඟී හා නිමාලී එකතුව දවල් කෑම වේල සැකසීය. දොලහා මාර පසුවුවත් මාලක හොඳ නින්දේය්. විහඟිට මද කුස ගින්නක්ද දැණුනී.

“අම්මේ අයියට කතා කරන්නද?”

“ඔහේ තව ටිකක් නිදා ගත්තාවේ… මහන්සී ඇති…”

“මට නම් බඩගිණී”

එක පසුවුවත් මාලක නින්දේය. කෑම ටිකත් සීතල වෙන නිසා නිමාලී මාලක ඇහැරවීමට කාඹරයට ගියාය. සුදු පැහැතී සැහැල්ලු කොට කළිසමකින් සැරසී කොට්ටයත් තුරුළු කරන් නිදා සිටිනා මාලක දෙස නිමාලී බලා සිටියේය. වසර විසිපහකට පෙර තම හිමිගේ රුව නිමාලීට සිහිවිය. මාලක ජයතිලකගේ කාපාපු පළුවක් යැයි නිමාලීට සිතුනී. මාලකගේ කොට කලිසමේ කකුලේ පැත්තකින් ඔහුගේ ලිංගුව මදක් නිමාලීට පෙනුණී. පෙරසම තරමක් විවරවී පෙණේනා මාලකගේ රොස පැහැති ලිංගු ගිස නිමාලීගේ ගත්තාය. ඇය මේ ලිංගුවක් දකින්නේ පස් අවුරුද්දකට පසුවය. එනම් මාලක රට හැරදා ගිය දා පටන් ඇයගේ නෙතට ලිංගුවක් ඇස නොගැසුණාය. ඇයට සිනහවක් මතුවිය. කුඩා කළ මාලක මෙසේ නිදා සිටිනා අයිරු ඇයට සිහිවිය. ඇය ඇඳෙන් ඉඳ ගත්තාය.

Page 4

ඛෙදවාචකයක මිහිර

“පුතේ…. පුතේ….” ඇය හිමිහිට මාලකගේ හිස අත ගෑවාය.

“හම්…… හොඳ නින්ඳක් ගියා……” මාලක ඇඳේ උඩු බෙලි අතට හැරුනේය.

එවිට සුදු පැහැති සැහැල්ලු කොට කළිසම ඔසවමීන් මදක් ලිංගුව හිස ඔසවා තිබුනේය. නිමාලී එය දුටුවේය. එහෙත් ඇය ඒ වග මාලකට නොදැනෙන්නට අහක බලා ගත්තාය. නින්දෙන් අවදිවූ තම ලිංගුව අම්මාගේ නෙත ගැටුණ වග මාලකට දැණුනී. මාලක කොට්ටය උකුල මත තබා හිස එසවු ලිංගුව වසා ගත්තේය.

“කෑම ටීක සීතල වෙනවා…. යමු කන්න….. නංඟිටත් බඩගිනිලු” නිමාලී ඇඳෙන් නැගිට්ටාය.

“යමු….. ” මාලක ඇඳෙන් බැස බාත් රූම් එකට පිය නැගීය.

මාලක පහලට බසින විට විහඟී හා නිමාලී කෑම මෙසය අසල විය. විහඟී සිනහා වී මාලක දෙස බැලුවාය.

“මාර නිඳක්නේ හලෝ”

“මේහෙම ආවහම තමයි නිදාගන්න වත් නිදහසක් තියෙන්නේ”

කාලෙකට පසූ අම්මාගේ දෑතින් නිමවු කෑම වේලේ රසයෙන් මාලක හිත පිරි තිබුනේය. මාලක පේරෙත කම නිසා තව බත් හැංඳක් පිගානට දාගත්තේය.

“අද විතරයි ඔහොම නිදා ගන්න දෙන්නේ…. මට වැඩ ගොඩක් තියනවා ඔයා එක්ක ගිහින්

කර ගන්න” විහඟී මාළු ඇබුල් තියල් කැබැල්ලක් මාලකගේ පිඟානට දැමුවාය. “හරි…. හරී…… බය වෙන්න එපා….. තව න එපා…. තව මොනවද කරගන් කරගන්න ඉතුරුවෙලා තියෙන්නේ”

“මම ඔයා එනකම් කිසි දේකට අත ගැවුවේ නෑ…. හොටෙල් එකට සල්ලි බඳින්න යන්න තියනවා… ඊලඟට… වෙඩින් ඩ්‍රස් එක….. තව……..” විහඟී තමාට කරගත යුතු දෑ මාලක

හමුවේ දිග හරින්නට විය.

“ඔය ටික කලින් කිවුවනම් මම තව මාස දෙකකට වත් කළින් එනවා” මාලක සිනහා විය. “ආච්චීයි සීයටයි කියන්න යන්නත් ඕන……” නිමාලී තම අදහස හෙලිකලාය.

“දැන් අවුරුදු විසක් තිහක් අපි උන්නද මලාද බැලුවේ නෑ…… මම හිතන්නේ ඒ කාටවත් කියන්න ඕන නෑ” මාලක තරමක් හැඟීම් බර විය.

“එහෙමෙයි කියලා බෑ…. ආවා…. නොආවා…. අප්පච්චී ගැන හිතලා කියන එක යුතුකම”

“ඒහෙනම් අම්මා ගිහින් කියන්න…..” මාලකද දෙවෙණී නොවීය.

“මම ගමට අවුරුදු විස්සකින් තිහකින් පය ගභාලා නෑ…. මාව දැක්කම ඔය පරණ කොන්තර අයෙත් මතුවෙයි” නිමාලී බාගෙට කෑ බත් පතත් ගෙන කුස්සියට ගියාය.

Page 5

මටනම් උන් එකෙකුටවත් කියන්න ඕන නෑ…. අප්පච්චිගේ මළගමට ඇවිල්ලත් මූණට කෙළ ගහලා ගියේ කියලා අම්මයි කියන්නේ….. දැන් මගුල් කියන්න….”

නිමාලීගේ හා ජයතිලකගේ විවාහයට අකමැතිව, ජයතිලකගේ පවුලේ හැම යුද ප්‍රකාශ කළ වග මාලක අම්මාගෙන් දැන සිටියේය. එලස විරසක මක් නිසාද වග මාලක මෙන්ම හා විහඟී නොදැන සිටියොය. අම්මාගේ හිත රිදෙන බැවින් ඔවුන් ඒ ගැන නිමාලිගෙන් නොවිමසුවොය.

මාලකට අවුරුද්දක් වන විට පියා දෑස පියා ගත් හැටිත්, තුම් මසක් වයසැතී විහඟීවත් අතදරාන නිමාලී එයට තනිව මුහුණ දුන් අයිරුත් නිමාලී දරුවන් දෙදෙනාට පවසා තිඹුනාය. එතෙක් මෙතෙක් නොතිබුණූ නෑදෑකම නැවත පටලා ගැනීමට මාලගේ හිතේ කැමත්තක්

නොවීය.

පසුවදා උදෙම්ම විහඟී අවදී විය. අද දින කර ගැන්මට ඇති වැඩ සහටහන කොල කැබල්ලක ලියා ගත්තාය. මුහුණ කට සොදා ලෙගින් කලිසම ඇඳ ටිශට් එකක් දමා ගත්තාය.

“අයියා….. අයියා…..” ඇය පහළ මහලයේ සිට මාලකට අඬ ගැසීය. බාත් රූම් එකේ හිටි

මාලකට එය නෑසුනේය.

“මේයා මොනවා කරනවද මංදා…… දහයට එතන ඉන්නත් ඕන….” විහඟී නිමාලීට එසේ 11 පවසා පඩිපෙල නගින්නට විය.

“අයියා….. එනවකෝ හලෝ……පරක්කු වෙනවා” කියමීන් විහඟී දොරත් ඇරගෙන

මාලකගේ කාඹරයට ඇතුළු විය.

මාලක එවිටම ඇඟ පිස දමමීන් නිරුවතින් බාත් රුම් එකේ සිට එලියට ආවේය. විහඟී කාඹරය තුල වග මාලක නොදැන සිටියේය. මාලක නාගන්නා අතර තුර ව්‍යං විංඳනය කලේය. එයින් ප්‍රාණවත් වුනු ලිංගුව ඒ වන විට හැකිලෙමින් තිඹුණී.

“අයියියා…..” විහඟී දෑසින් මුහුණ වසා ගත්තේ සිනහවත් සමගය.

“තමුසේ මොනවා කරනවාද මංදා……” මාලක තම අත වූ තුවාය ඉඟවට පටලා ගත්තේය.

“හපෝ ඕක මම නොදැක්ක එකක් යැයි”

“ඒ ඉස්සර නේ”

“ඇයි දැන් මට බලන්න තහනම්ද…. මට ඕන නම් ඕක ගලවලා දාලා හරි බලනවා” “තමුසේගේ කට නම් තාම එහෙමයි”

විහඟීගේ හිත ඒ වන විටත් මාලකගේ ලිංගුවේ හැඩරුව සොරාගෙන තිඹුනාය. අයියා සිටින්නේ මද අපහසුවක වග විහඟිට දැණුනී. ඇය දොර අසලට ආවාය.

“ඉක්ණට එනවා…. දැනටත් පරක්කු වෙලා” විහඟී නැවත සිනහව වලකා ගැනිමට උත්සහා කළත් පලක් නොවීය.

Page 6

ඛෙදවාචකයක මිහිර මා හට අයියාගේ නිරුවත අරුමයක් නොවුණී. එහෙත් අයියාගේ ලිංගුව මා දුටුවේ බොහෝ කළකට පසුවය. මා හිතේ බොහො කළකට පෙර ඇඳී සිතුවම හා මෙදින ගැලපීය. දැන් එහි ඇති බොහො වෙනසකම් මා හිත නැවත ඇඳුණි. ඔහු සිංගපූරුවේ සිටින විට ඉංදීයාණු මිතුරියන් කිහිප දෙනෙකු කිට්ටුව ඇසුරු කළ බව මා දණිමී. ඔහු ඔවුන් සමඟ ලිංගිකව එක්වුන බවද මා දණිමී. ඔහු මා හට එ වග පවසා තිඹුණී. අප අතර රහසක් නොවුණි. මාද පසිංඳු ලංකාවට පැමිණිවිට අප අතර සිදුවන සියලු දේ ඔහුට පැවසුවෙමි. එහෙත් සිදුවූ තරමක් ගැඹුරු දේ මා ඔහුගෙන් සඟවා ගතිමී. අප දෙදෙනා එවැනි රහස් පවසා හා අසා යම් මිහිරක් විඳගතිමු. අප දෙදෙනාම ඉන් මිහිරක් විඳගන්නා බව අපට රහසක් නොවුණි.

දොර වසාගෙන යන නැගෙණිය දෙස මාලක බලා සිටියේය. ඇඟටම ඇලී ඇදී ගිය ලෞගින් කළිසමෙන් ඇගේ නිතඹ පිරිපුන්ව හා වටකුරුව මතුව තිඹුනී. එයින් මතුව පෙනේන්නා පෑන්ටීයේ දාරයන් හා එහි පැහැය පවා මාලකට පෙණුණී. ඇය දැන් අම්මාගේ රුව සොරාගෙන ඇතිවගත්, එයින් පෙරට වඩා ඇයගේ රුව හැඩවි ඇති වගත් මාලකට සිතුණී.

“බලනවා කාර් එකේ හැටි…..” මාලක හැඩිවී ඇති රථය දෙස දෑස් හෙළීය.

“කියලා ආවනම් සවිස් එකට වත් දානවා ගාමීණී අතේ යවලා” විහඟී රථයට නැග්ගාය.

“කොහේටද ඉස්සෙල්ලා යන්නේ”

“ෆලව එරෙට් එක කතා කර ගන්න”

“දැන් කවදද…. පසිංඳු එන්නේ”

“නෙක්ස්ට් මන්ත්”

“මාර මිනිහෙක්…….. ටිකක් කළින් එන්න එපැයි”

“කළින් ආවොත් මැරි කරලා ඉක්මණට යන්න වෙනවා…… පරක්කු වෙලා ආවොත් ටික දවසක් මෙහේ ඉන්න පුළුවන්…”

“ආ…. ඒකද රහස…..”

“හම්…. ඇයි තමුසේට ඉරිසියද?”

“ඕවු ටිකක්….”

උසුළු විසුළුවලින් පිරිගිය රථය දහවල පුරා කොළඹ නගරය පුරා සැරි සැරුවේය. නැගෙණිය සමඟම සිටිම මාලකට සතුටක් විය. ඇය දෙස පිරිමින් මෙන්ම කාන්තාවන්ද හැරි හැරී බලන විට මාලකට සතුටක් දැණුනේය.

අනෙක් වැඩකටයුතු ටික සාර්තකව ඉටු වුවත් විහඟිට සිතට සරිලන මගුල් ඇඳුමක් නොවීය. සැඳෑ කරුවලත් සමඟ රථය ඇදෙන විට මාලකගේ දුර කතනය නාද විය.

“ස්නේහා” මාලක රථය මදකට නතර කලේය. මද වෙලාවක් ඇය සමඟ කතා කළ මාලක අද දවසේ වෙහෙසීම ගැන ඇයට පැහැදිලි කලේය.

Page 7

විහඟී සමඟ අද දවසම රස්තියාදු වුවත් හිතට සරිලන සාරීයක් සොයා ගත නොහැකිවු වග මාලක සිනහාවෙන් කියනා විට විහඟී මුහුණ ඇද කොට මාලකට විරිත්තුවේය.

“කෝ දෙනවා මට ටිකක්” විහඟී මාලකගේ දුරකතනය ගෙන ස්නේහා සමඟ කතාකලේය.

විහඟී හා ස්නේන්හාගේ කතාවෙන් විහඟිගේ මුහුණේ සතුටක් ඇඳී යනු මාලක දුටුවේය. ස්නේහා විහඟිට අවැසී ඇඳුම් ගැනිමට XXXXX යන ලෙස කි හඬ මාලකටද ඇසුනේය. එය තවත් දඩයක් වග මාලකට සිතුණි.

“අයියේ….. මොකද කියන්නේ…”

“පිස්සුද….. බොරුවැඩක්…

“අනේ පිලීස් අයියේ අපි ලඟකදී ටුවර් එකක් වත් ගියේ නෑනේ”

“හෙටත් තියනවනේ…. බලමු තව ටිකක් මෙහේ”

ඇගේ කතාවෙත් ඇත්තක් ඇති වග මාලකට සිතුණි. නැගෙණිය විවාහ වන්නට පෙර තිදෙනා එකතුව රටින් බැහැරව විනොද වීමට මාලකට සිතුනී. විහඟීගේ මුරන්ඩු කම පෙරෙලෙසම අඩුවක් නොමැති වග සිතී මාලකට සිනහවක් පහළ විය.

“අම්මේ…. නංඟිගේ ඇඳුම් ටික XXXXවෙන් අඩුවට ගන්න පුළුවන් වෙයි කියලා ස්නේහා කියනවා….”

“අනේ මංදා බොරු වියදමක් ඕක….. එයා ෆෙයා එකමඩේශන් වලට යන ගාණ එකතු

කරාම මෙහෙන් ගන්න එක ඊට වඩා ලාබයි. “

“බොරු වියදමක් වෙන්නේ න් කොහොමද?.. එයාගේ වෙඩ එයාගේ වෙඩින් එකේත් ෆැමිළීකටම ඔන ඩ්‍රස් ගත්තේ XXXXවේන්…. ඒක ලාබයි….” විහඟී තම මිතුරියගේ මග පැහැදිළි කලාය.

“අපිට ඔය කවුරුත් කරන ඒවා කරන්න ඕන කමක් නෑ” නිමාලී ස්තිර විය.

“මටත් හිතෙනවා චෙන්ජ් එකටත් එක්ක අපි ඔක්කොමලා ගිහින් එමු කියලා. මොකද අපි ගොඩ කාලෙකින් ටුවර් එකක් ගියේත් නෑනේ…. මේයා මැරී කරලා මාසයක් දෙකක් ඉඳලා ගිහාම ආයි අපිට තුන්දෙනාම එකතුවෙලා ගමනක් යනවා කියන එක බොරු…”

“එකනේ කියන්නේ….. එක ගලෙන් කුරුල්ලො දෙන්නයි” විහඟී දෙපා සොෆාව මතට ගත්තාය. ඇය ඇඳ හිටි කොට කළිසමේ කකුළ් තුලින් ඇය ඇඳ හිටි පෑන්ටිය ඉදිරි පසින් ඉඳගෙන සිටි නිමාලීට හා මාලකට පෙණුනී.

“දානවා ඔය කකුල් දෙක පාතට… තාම පොඩි එකෙක් වගේ” නිමාලී සැර විය. මාලක ඇයට විරිත්තීය.

“අම්මා මොකද කියන්නේ…..” මාලක නිමාලි දෙස බෑලීය.

“මංදා පුතාගේ කැමත්ත…. වියදම් පැත්ත ඔයානේ දන්නේ”

Page 8

ඛෙදවාචකයක මිහිර

02

හිතුවාටත් වඩා හොඳින් සියලු දෙනාගේම අඩුවැඩිය සපුරාගත් වග මාලකට වැටහුනී. තම වියදම අපතේ නොයැමක් වග මාලකට සිතුනේය. කොළඹදී ගන්නට සැරසුන මගුල් සාරීයට වඩා හොඳ සාරියක් ඊට මිල අඩුවෙන් ගත හැකිවීම මාලකට සහනයක් වීය.

“ආව එකේ අපි XXX බලලම යමු” විහඟී ඇවටිලි කරන්නට විය.

“ට්‍රෙන් එකේ යනවද…… කැබ් එකක යනවද”

“ට්‍රෙන් එකේ පැය දහයක් පහලවක් අපරාදේ….. කැබ් එකක යමු”

XXX වලින් ටැක්සීයට නැගී ඔවුන්ට ගමන ඒකාකරී විය. ඉදිරි පස අසුනේ සිටි මාලකට ටැක්සී රියදුරු නිසා යම් කාන්සියක් නොදැණුනී. දෙතුන් පලකම නැවතුන පසුව මාලක ඔහුට හොඳින් සැලකුවේය. මාලක රියදුරු සමඟ වඩාත් කුළුපග විය. පැය හතක පමණ විඩාබර ගමණීන් පසු ඔවුන් XXXX සෙන්ඳු විය. එය නිස්කලන්නක

දැකුම්කලු විය. විහඟීගේ මෙන්ම මාලකගේද සිත් එම මණරම් දසුන් තුලින් පිරි ගියේය. ආදරයේ

සිහිවටනක් ලෙස මෙතරම් දැවන්ත නිමයුමක් කරන්නට තරම් ඔහු ගේ හිතතුල ඇතිවූ ආදරය

ගැන මාලකට පුදුම සිතුණී. මේම ගමන සිහිවන්නට විහඟී එහි කුඩා අනුරුවක් මිලට ගත්තාය.

නගරයේ ඇති හොඳම හොටලය අසල රිය නැවතු මාලක එහි කාඹර දෙකක් බුක් කලේය.

Sinhalawalforum “මේක තමයි ට්සුමේ තියන හොඳම හොටෙල් එක අරෙහේ තරම්නම් නෑ”

“කමක් නෑ ඕක මොකද්ද”

තිදෙනාගේම හිත සතුටින් පිරි තිඹුනී. ඔවුන් තෙදිනකට නැරඹිය හැකි සියලු තැන් නැරඹීය. අද නැවතී හෙට දින මැදියම ඇති ගුවන් යානයට මෙහි සිට කෙලින්ම යැමට ඔවුන් කතිකොට ගත්හ. ඇඟපත සෝදා ගත් තිදෙනා පහලට බැස රාත්‍රී අහර ගත්හ. කාඹරවල යැමට සැරසෙත් ම විහඟි හඬ අවදි කලාය.

“අපි යමුද බීච් එක පැත්තට”

“මට නම් බෑ මහන්සී… මම යනවා රූම් එකට” නිමාළිට ඇවසි වූයේ මදක් ගිමන් හරින්නටය.

“අයියේ අපිදෙන්නා යමුකෝ”

“හම්…. එහෙනම් ගිහින් ඇඳුමක් දාගෙන එනවා” ඇය ඇඳ සිටි ඇඳුමෙන් ඇයව හෝටලයෙන් එලි පහලියට ගෙනයන්නට මාලක අකමැති විය.

Page 9

“ඇයි හලෝ මේක නරකද… බලනවා මේ ග ඇඳන් ඉන්න විදිහ”

ඇය කුඩා කළ සිටම පැහැච්ච එකියකී. ඇයට ලැජ්ජා බයක් නොවීය. පාසල් ගොස් පැමිණ ඇය යට ගවුම පිටින් සිටි හැටි මට සිහිවුනී. ඇය වැඩි වියට පත්වූවා කියා වෙනසක් නොවීය. ඇය අසනීප දිනයන්හීදී මා බැට්මිටන් ගසන්නට කතා කළ විට “මට අද බෑ හලෝ ලීක් වෙනවා” ඇය මුහුණ හකුලා ගනිමීන් කී හැටි මතක් වී මට සිනහවක් නැගුණී..

එකළ අම්මා දහවල් වරුවේ නිවසේ නොසිටියාය. ඇය එකළ අපට තිබූ ඇඳුම් කඩයේ දහවල ගෙවීය. එය එකල බොරැල්ලේ වු හොඳම ඇඳුම් කඩය විය. දහවල නිවසේ සිටියේ අප දෙදේනා පමණී. නැගෙණීය හැම විටම සිටියේ කුමක් හො කොට ඇඳුම් කැබැල්ලක් දවටාගෙන පමණී. එය මා දැනට අවුරුදු පහකට පෙර රටින් බැහැරව යනතුරු පැවතුනී. ඇය විටෙක පෑන්ටිය හා බෙරෙසියරය පමණක් ඇඳ නිවසේ ඇවිද ගියාය. ඇය ඇඳී කොට කලිසන් පවා පෑන්ටියට වඩා මදක් දිගු එවා විය.

නිවසතුල නැගෙණියගේ නිරුවත අම්මාටද එතරම් පැණයක් නොවුණී. අම්මාද එකල එසේම විය. ඇය හැම විටම එකල ෆැශන් කලාය. අප්පච්චී නැතිවුවා කියා වෙනසක් නොවීය. අම්මාද එකල වැඩි හරියක් නිවසේ සිටියේ කොට කළිසම් හා ටීශට් වලින් සැරසීය. ඇය හැඩකාරය. පැහැපත් සිරුරක් ඇයට හිමිවිය. මාගේ පාසල් සමයේ යහලුවන්ගෙ මවුවරුන්නට වඩා අම්මා කෙරෙන් වැඩි ලාබාල කමක් මට පෙණුනී.

එකල බිස්නස් පැලන්තිය තුල අප නමක් දරා තිබුණි. අපට සාදයන් සඳහා ඇරයුම් වලින්ද අඩුවක් නොවීය. අම්මාගෙන් අපට එතරම් තහන්චිද නොවුනී. එහෙත් අම්මා හැම විටම අප පසුපසින්ම විය. අම්මාගේ තිරණය අවසන් තීරණය විය. මා පාසල් අධ්‍යාපනය නිම කොට බිස්නස් බාර ගත් විට අම්මා නිවසේ රැඳුනී.

හෝටලය හා ඒ අසල ගැවසෙන රූමත් ගණිකාවන් මාලක දෙස නේත් යොමන අයිරු විහඟී දුටුවාය. ඔවුන්ගේ රූමත් කම ගැන විහඟිගේ හිත තුල සියුම් ඊෂාවක් ඇති විය.

“ඔයා දිහා මුන් කන්න වගේ බලන්නේ”

“කියක් හරි හොයා ගන්න….. පවු”

“එහෙනම් එක්කගෙන යනවා….”

“තණියම ආවනම් සමහර විට එහෙම වෙයි” මාලක එසේ පවසා සිනහා විය.

“අපෝ එක නම් මම දන්නවා…….. ඉස්සර ඉඳලම තමුසේ හරි වලානේ” විහඟී මාලකගේ අත සියුම්ව කොණීති කළාය.

“ඔවු… ඔවු… මම විතරනේ…..”

“එවගෙන් වැඩක් නෑ…. දැන් කවදද තමුසේ මැරි කරනේ……..

“තාම හිතුවේ නෑ…….”

Page 10

බෙදවාචකයක මිහිර “අපෝ කෙනෙක් හොයා ගන්නව………… මාලකට පෙම්වතියක් නොමැති වග විහඟි දැන සිටියාය.

“හිතට තවම කවුරුත් සෙවුනේ නෑ………”

“ඔයා ඉතින් ජෙනිෆ ලොපේස් ආවත් ඇදක් හොයයි” මාලක සිනහා වූවා පමණි.

පාරෙන් අනෙක් පසවු වෙරල වටා පහන් කනුවල එළිය ඇරෙන්නට අඳුරු බවක් වට පිටාවේ විය. මැදියම් රැයට කිට්ටු වී ඇති බැවින් ඉඳ හිට වෙරළ දිගේ ඇවිද ගිය දෙතුන් දෙනෙකු ඇරෙන්නට දැඩි නිසල බවක් විය. මාලක හා විහඟී මුහුදු වෙරලේ බංකුවක් මත ඉඳ ගත්හ. ඉට ඉදිරි පසින් ඇති බංකුවේ සිටිනා යුවල සිප ගත් අයිරූ මාලක මෙන්ම විහඟිද දුටුවොය. පෙම්වතාගේ අත පෙම්වතියගේ බළවුසය පිටිපසින් ඇතුලට ගොස් ඇති වග විහඟි දුටුවාය.

“අත දාගෙන ඉන්න දිහා බලනවකෝ” විහඟි මාලක දෙස බැලුවාය.

“ඇයි ඉරිසියයිද….. බය වෙන්න එපා තව ටික දවසයිනේ ඔයාට තියෙන්නේ”

“අනේ මේ…… මගෙන් මුකුත් අහගන්න එපා…..”

මුහුදෙන් නැඟි එන සුලන් පහර වැදී විහඟිගේ සිල්ක් බළ වුසය බෙරෙසියරයක් නොමැති දෙතන වටා ඇලී යන්නට විය. එයින් විහඟිගේ දෙතන වටකුරුව මාලකට පෙණුනී. මාලක දෙතුන් විටක් එදෙස බැලුවේය.

මාලක සුලඟට හසුව ඇඟට ඇලි මතුව පෙණෙනා තම දෙතන දෙස බලන වග විභංඟී

දුටුවාය. එහෙත් ඇය එය වලකා ගැන්මට උත්සුකු නොවීය. ඒ දසත පැතුරුනු මද අඳුර නිසා ලඟ

සිටිනෙකුට ඇර දුරට නොපෙන නිසාවෙනී.

” යටට ඇඳලා නෑ කියලා පේනවා…… මාලක සිනහා විය.

” මට අඳින්න හිතුනේ නෑ……..

“ඇයි”

” අනේ මංදා”

අයියා තම දෙතන හා රුව රස විඳිනා වග විහඟී දැන සිටියාය. එහෙත් ඔහුට එසේ පෙනෙන්නට බ්‍රෙසියර නොඇඳ ආ වග විහඟී නොකියුවාය. ඒ ඔහු එයින් ලැජ්ජාවට පත්වේ යැයි සිතාය. විහඟිටද අයියා ඉදිරියේ පෙර ලෙස එසේ ඉඳින්නට ආසා කළාය. කුඩා කළ සිටම ඇය සොහොයුරා ඉදිරියේ එලස සිට මිහිරක් ලැබ ගත්තාය. දැණුදූ ටිකෙන් ටික එම මිහිරෙන් ඇවිස්සී තම තන පුඩු ගල් ගැසී අවදි වන වග විහඟිට දැණුනී. ඉදිරි පිට බංකුව මත අඳුරේ පෙම් කෙළිනා යුවලගේ ක්‍රියාවන් ඇයට උණුහුම් වන්නට තවත් ඉවහල් විය.

“මම මෙහෙම ඉන්නවා බලන්න ඔයා ඉස්සර වගේම දැණුත් ආසයි නේද? ” ඇය සිණිදු බළවුසය ලැමඳට හිර කොට ගත්තාය. එයින් තන පුඬු සිල්ක් බ්ලුසය ඔසවා මුහුද දෙස බලා සිටින්නට විය.

Page 11

“අනේ මංදා….. මට අන්ස්ව එකක් දෙන්න බෑ” එවිටම මාලකගේ දුර කථනය නාද විය.

“අම්මා අඬගහනවා… අපි යමු” මාලක බංකුවෙන් නැගිටේය. එවිට ඉදිරි පස සිටිනා පෙම්වතා පෙම්වතියගේ ලැමඳ මතට හිස පහත් කරණු මාලක හා විහඟී දුටුවොය.

“ඔයා මගේ ප්‍රශ්නයට උත්තරක් දුන්නේ නෑ…….” විහඟිද මාලකගේ අත අල්ලා නැගිට්ටාය. “මට ඒකට උත්තරයක් දෙන්න බෑ” මාලක නැගෙණිය තුරුලට ගනිමින් හොටලය දෙසට ඇවිද යන්නට විය.

නැගෙණියගේ උර හිස වටා අත දමාගත් විට මාගේ වැලමිටට ඉහල බාහුවේ ඇගේ පියයුර දැවටෙන්නට විය. මා එය කොතරම් වලකා ගන්නට උහා කළත්, මා දුරස් වන වාරයක් පාසා නැගෙණිය මා වටාම දැවටුනී. මා හිත තුල මිහිරක් ජනීත වන්නට විය. විටෙක නැගෙණීය සිනහා වී මා දෙස බලන විට ඇය හිතා මතා දෙතන මාගේ බාහුවේ ස්පර්ශ කරනවාදැයි මට සැක හිතුණී. එහෙත් ටිකෙන් ටික මා එය නොසලකා හැරියෙමී.

අයියාගේ බාහුවේ පියයුර ස්පර්ශ වන විට මා ගත කිති කැවී යන්නට විය. අහඹුවක් ලෙස එය වරක් දෙවරක් සිදුවුවත්, මා එයට ආසා කෙලෙමී. අයියා මදක් දුරස් වනවිට මා ඔහුව ලඟට ගතිමී. ඔහු මා දෙස බලා සිනහා වූවා මිස, ඔහුට එය වගක් නොවුණී. ඔහුගේ බාහුවෙන් අල්ලා ගත් මා හිතා මතාම පියයුර ඔහුගේ බාහුවේ වැද්දුවෙමී. සිල්ක් ළවුසය හරහා මාගේ පියයුරට දැණෙනා මිහිර මා හිත මත් කළාය. අයියා කිසි වගක් නොමැතිව සිටිම ගැන සියුම් තරහක් මසිත හට ගැනුනී. කාඹරය අසලට පැමිණි මා ඔහුගේ බාහුව නිදහස් කෙලෙමී.

“ගුඩ් නයිට්” දොර හැර විහඟී ඇතුලට යන විට මාලක කීවාය.

එහෙත් විහඟී කිසිවක් නොකියුවාය. ඇගේ පිරිපුන් මුහුණ මදක් නොසන්සුන් අඳුරු බවකින් පිරි ඇති වග මාලකට දැණුනී. විහඟී කිසිවක් නොකියා අයියා දෙස මද වෙලාවක් බලා සිට දොර වසා දැමීය. විහඟීගේ මුහුණේ තිඹුරහස මාලක යම් තරමකින් වටහා ගත්තත් ඔහු එතරම් දුරට ඒ ගැන නොසිතුවේය.

මා කාඹරයට යනවිට අම්මා හොඳ නින්දේය. මා අම්මාගේ නින්ඳට බාදාවක් නොවන ලෙස බාත් රූම් එකට ගියෙමී. ඇඟේ වූ සියලු ඇඳුම් උනා දමා නිරුවත් වුනෙමී. අයියා හිතක් පපුවක් නැවතිව මා තනිකොට ගිය හැටි මට සිහිවිය. මා අයියාගේ පහසින් අවදිවූ පියයුරු අතගා ගත්තෙමී. ගල් ගැසුනු තන පුඬු මා මිරිකා ගතිමී. කොමඩ් එක මත ඉඳ ගත්මා දෙපා පළල් කොට අයියාගේ උණුහුමින් අවදිව තෙත්වූ යෝනී තොල් සඟල මෘදුව තෙරපුවෙමී. මා ගතම උණුහුම් වන්නට විය. මා යෝනී තොල් සඟල මෑත් කොට ගැටිත්ත පාදා ඒ මත ඇඟිල්ල තැඹුවෙමී. ගැටිත්ත මෘදුවත් විටෙක රළුවත් පිරිමැද්දෙමී. මාගේ ගතම උණුහුම්වී මිහිරෙන් වෙලියන්නට විය. මාගේ හිත තුල ඇති අසහනය කෙමෙන් කෙමෙන් දුරුවන්නට විය. හිත මිහිරෙන් පිරි යන්නට විය.

Page 12

ඛෙදවාචකයක මිහිර

03

පසුවදා සැඳැවරුව වන තෙක් හොටලය අවට සිරි නැරඹු මාලක අම්මා හා නැගෙණිය සමඟ හොටලයට ගොඩවිය. පෙර XXX සිට මෙහි පැමිණී රථයේ රියදුරු හෝටලයේ සිටිණු දැකිමෙන් මාලක සතුටු විය. ඔහු මාලකව දැක සතුටින් කතා බහා කළේය. ඔහු එදින රාත්‍රියේ නැවත XXX බලා පිටත්වන වග ඇසිමෙන් මාලක සතුටු විය. මාලක හොටලය හරහා බුක් කළ රථය අවලංගු කොට ඔහු සමඟ ගුවන් තොටුපලට යැමට තිරණය කළේය.

දවසේ ඇති තෙට්ටුව නිසා මද දුරක් යනවිට අම්මා හා නංගී සැප නිඳක වග මාලකට දැණුනී. මද දුරක් යන විට මාලකටද නිදිමන්ක් දැනුනී.

රථය නවතවන බව දැණී මාලක දෑස හැරියේය. දෙපසම දැඩි අඳුරක ඇති නිසා මාලකට බියක් දැණුනී. රියදුරු මුත්‍රා කිරිමට අවැසි බව පවසා රථයෙන් බැස පාර අද්දර මුත්‍රා කරන්නට විය. එවිට ආ දුරකතන ඇමතුමටද ඔහු පිළිතුරු දෙන වග මාලක රථයේ සිට බලා සිටියේය. ඔහු නැවත පැමිණ රථය පණගන්වා ගමන් ඇරඹු පසු මාලකට සහනක් දැණුණී.

රථය නැවත නවත්වන බව දැණී මාලක අවදිවිය. රථයේ පහන් එළියෙන් ගරා වැටුන සුවිසල් ගොඩනැගිලක් මාලකට පෙණුණි. ඔහු වහා දුර තණය අතට ගත්තේය. මාලකට වඩා ඉක්මණ් වූ රියදුරු එය මාලකගෙන් උදුරා ගත්තේය. ඒ වග දැණි විහඟී හා නිමාලීද අවදිවිය. රථය අසලට පැමිණී තවත් දෙතුන් දෙනෙකු පිටුපස දොර ඇර විහඟිගේ හා නිමාලීගේ බෙල්ල මත පිහිය තබා කළඹල නොකරන ලෙස කැඩිච්ච ඉංග්‍රීසියෙන් කීහ. මාලක සංසුන් විය. හත් අට දෙනුකු සමඟ පෝර බැදිම නුවනට නුහුරු වග මාලකට සිතුණී. ඒයින් අම්මා හා නැගේග්නියගෙ ජීවිත අවදානමකට දැමිමක් වග මාලකට දැණුනී.

තිදේනාගෙම දෑස් බැඳී ඔවුන් නැවත රථය පණ ගැන්වීය. තමා සතු සියළු දේ රැගෙන අම්මාව හා නැගෙණියව නිදහස් කරන ලෙස කළ මාලකගේ ඉල්ලීම ඵලක් නොවීය. තමන් කිසිවිටෙක ජීවිත හානීයක් නොකරන බව ඔවුන් පැවසුවත් තිදෙනාගේ බිය අඩුවක් නොවීය.

මද දුරක් ගිය රථය නවත්වා ඔවුනව බස්සා පැරණි ගෙයක් තුලට රැගෙන ගියහ. පසුව තිදෙනාගෙම දැත් පසු පසට කොට කනුවලට තබා ගැට ගෑසීය. පැයකට වඩා බැඳී තිදෙනාගේ දෑස ඔවුන් ලිහා දැමුවේය.

බියෙන් තැතිගෙන සිටින අම්මාගේ හා නැගෙණියගේ මුහුණු මා දුටුවෙමී. හත් අට දෙනුකුම එම බිත්ති හතර තුල විය. කාඹරය හතර වටින්ම ආවරනය වි තිබුණි. සුදු පැහැතී බිත්ති හතර මැද්දේ ඇඳක් විය. මා හට කන්ටෙනර් පෙට්ටියක් සිහිවිය. මේය එවැන්ක් විය. මා හිත තුල ඇති බිය අම්මාටත් නංගීටත් නොපෙන් විමී. එක් වරම පසෙක ඇති දොර හැර කෙනෙකු ඇතුලට

Page 13

පැමිණියේය. ඔහු හිස සම්පුරනයෙන් වසා සිටියේය. ඔහු හිස වනා යමක් කීවේය. වෙස් මුහුණු කරුගේ සඟයන් දොර වසා වසා ගෙන පිටතට හියහ. පසුව ඇඳමත ඉඳගත් ඔහු පැහැදීලී ඉංග්‍රීසි බසින් අප ඇමතීය. එම හඬේහී කරුණාවන්ත බවක් විය. ඔහු අත අපගේ පාස්පෝද විය.

“මම කියන විදියට කලොත් කාටවත් කරදරක් නෑ… අනිද්දා ෆලයිට් එකෙන් ලංකාවට යන්න පුළුවන්… එහෙම නැතිවුනොත් තුන් දෙනාගෙම මළ කඳවල් වත් ලංකාවට යන එකක් නෑ….” ඔහු මෙහි පුරවැසියෙකු නොවන වග මනා ඉංග්‍රීසී හැසිරිමෙන් හා අත් වල පැහැයෙන් මා වටහා ගතීමී.

“මොකද්ද අපි කරන්න ඕන…. අපේ ඕන දෙයක් ගන්න… අඩුම තරමේ මාව තියාගෙන

අම්මවයි නංඟිවයි යවන්න…. “

“අපිට සල්ලි ඕන නෑ…. අපිට ඕන එක දෙයක් විතරයි… උබලා මේකට කැමති උනත් මට සල්ලි ලැබෙනවා නැතත් සල්ලි ලැබෙනවා. උඹලා පොඩි දෙයක් කරොත් ජීවිතය බේරගන්න පුළුවන්. නැත්තම් මේ උඹලා තුන්දෙනාගේ බොඩි පාට්ස් මම එකෙන් එක ගලවනවා.” ඔහු පවසන්නේ අපගේ ශරීර අවයව විකීණිමක් බව සැකයක් නොවුණී.

“මොකද්ද කරන්න ඕන…..”

“කළබල වෙන්න එපා දැන් මහන්සිත් ඇතිනේ…. හිතන්න හෙට උදේ වෙනකම් දෙනවා….. හෙට උත්තරය දෙන්න…”

“කියන දෙයක් කියන්න……” මා තරමක් උස් හඬින් පැවසීමී.

මගේ මුහුණට වැදුන පහරින් මාගේ දෑසින් තරු විසිරෙන්නට විය. අම්මා හා නංඟී අඬන්නට විය. මාගේ දෙනතින්ද කඩුලු කැට කඩා හැලෙන්නට විය. මා කෙන්තියෙන් ඔහුට බැන්නෙමී. නැවත මාගේ යටි කයට වැදුන පහර මාහට ඉවසා සිටිනට නොහැකි විය. මා අමාරුවෙන් කකුල් පටලා ගනිමින් වේදනාව ඉවසා ගතිමී.

“මට සද්ද දාන්න එපා….. මම හොඳින් උඹලට කතා කලේ… වැඩිය දඟලන්න ගියොත්

වැඩ අමාරු වෙයි”

“කියන දෙයක් කියන්න….” අම්මා හඬමින් ඔහුගෙන් ඉල්ලා සිටියාය.

“මේකයි වෙන්න ඕන….. උඹලා තුන්දෙනා එකට බුධියන්න ඕන….. ඒ කියන්නේ ලිංගික සංසර්ගයේ යෙදෙන්න ඕන” ඔහු එය කිවේ කුණුහරුප බසින් නොව පැහැදිලී ඉංග්‍රීසි බසින්ය.

අප මාරුවෙන් මාරුවට තිදෙනාගේ මුහුණ බලා ගතිමූ. එය කිසි විටෙක නොවෙන්නක් වග මා සිතට ගතිමී. මා හිතට වෙර ගත්තෙමී. නැවත මා ඔහුට බැන වැදුනෙමී. ඔහු නැවත මාගේ යටි බඩට පහරක් ගැසුවේය. ඒ පහරින් මාගේ කුසතුල කැකැරුරී වමනය පිට විය. අම්මා හා නැගෙණිය අඬන්නට විය.

Page 14

ඛෙදවාචකයක මිහිරby acicl.fun4@gmail.com

“මේයා තව මාස දෙක තුනකින් මැරීකරනවා… අපිට වද කරන්න එපා අපි එක ෆැමිලි එකක්” ඔහු අම්මා ලඟට කෝපයයෙන් ගියේය. අම්මාට ගසන්නට ගත් අත පහලට දමා ඔහු අම්මාගේ කෙස් වැටියෙන් අල්ලා ඇගේ මුහුණට එබුණි.

“මම දන්නවා තොපී එක ෆැමිළි එකක් කියලා…. මට ඕන එහෙම තමයි…” ඔහු අම්මාගේ

කෙස් වැටිය අත හැර දැමීය. එම කෝපයෙන්ම නංන්ගී අසලටද ගිය ඔහු ඇගේද කෙස් වැටියෙන් අල්ලා…. “මේකි…. අද මැරිකරත් හෙට මැරිකරත්… තව මාසයකින් මැරිකරත් මට වැඩක් නෑ මට

ඕන උබලා තුන්දෙනා එකට බුදිය ගන්නවා බලන්න…” ඔහු නංඟිගේ කෙස් වැටිය අතහැර

නිකට තදින් මිරිකුවේය.

“මගේ නංඟිව අත ඇරපන්….” මා කෑගැසුවෙමී.

“උඹ හිතුවද මම මේ ගෑනූ දෙන්නව දුෂණය කරයි කියලා….. මම මුං දෙන්නව මැරුවත් දුෂණය කරන්නේ නෑ. මම කළින්ම උඹට කිවුවා ඔනැවට වඩා දඟලන්න එපා කියලා….. උඹේ ඔය සද්ද වලට මම බය නෑ…. හෙට උදේ වෙනකම් මෙහෙම ඉන්න තිබ්බ චාන්ස් එක උඹ නැති කරගත්තා….. මුංදෙන්නටත් ඒ චාන්ස් එක නැති කරා…..” ඔහු දොරට ගැසුවේය.

දොර හැරගෙන ආ තිදෙනාට යමක් පැවසු ඔහු ඇඳ මත වාඩිවිය. මාලක ලඟට ගිය ඔවුන් මාලකගේ බඳ වටා රැහැන් දමා කණුවට තදට ගැට ගැසීය. පසුව මාලකගේ දෑත ලිහා දැමීය. නැවත වෙස්මුහුණු කරුගේ සඟයන් දොර වසා කාඹරයෙන් පිටතට ගියහ.

“ගලවපන් උඹේ කලිසම” ඔහු මාලකට පැවසීය.

“උඹට පිස්සුද…… කාලකණී අවලම් බල්ලෝ” මාලක කෑ ගැසීය.

“උඹ කෑ ගැහුවා කියලා මම කළඹල වෙන්නේ නෑ…. මම දන්නවා උඹේ ඔය කළිසම

ලෙසියෙන්ම ගලවන විදිහ. මෙතෙනට ගේන හැමෝම ඉස්සෙල්ලා ඔහොමයි… එකෙක් වත් මම දෙන චාන්ස් එකෙන් ප්‍රයෝජන ගන්නේ නෑ… නිකන් ඇඟ පත තලා ගන්නවා”

ඔහු සිනහාවී ඇඳෙන් නැගිට්ටේය. නිමාලීගේ අසලට ගිය ඔහු ඇගේ උරහිස මතවූ සාරිපට

පහතට දැමුවේය. නිමාලීට කිසිවක් කරගත නොහැකිව දඟලන්නට විය. මාලකට මෙදෙස බලා

සිටින්නට අපහසු විය.

“හරි මම කරන්නම් අම්මට කරදර කරන්න එපා” මාලක සිය කලිසම දණහිස දක්වා පහතට දැමීය. ඔහු සිනහා සී මාලක ලඟට පැමිණ දණහිස අසල නැවතුන කළිසම පන්නා දැමීය.

“ඔන්න ඔහොම මම කියන දේ කරානම් කාටවත් කරදරයක් නෑ….. කමිසෙත් ගලවපං” කිසිවක් නොකියු මාලක කමිසයද ගලවා දැමීය.

Page 15

මා යටි කලිසම පිටින් පමණක් සිටින පුතු දෙස බැලුවෙමි. ඔහු දැඩි අපහසුවකින් සිටිනා වග මට දැණුනී. විහඟී බිම බලා සිටියා මිස ඒ දෙසවත් නොබලනු මා දුටිමී. උරහිසෙන් පහ වැටුන සාරි පට කරට දමා ගැනිමේ නොහැකියාවෙන් මා අසරණ වුනෙමි.

“ඕකත් ගලවපං” ඔහු මාලකගේ ඇඟ රැඳී එකම වස්තරය පෙන්වීය.

“උ මහා තිරිසන්නු…. මේ ඉන්නේ මගේ අම්මයි නංඟීයි….” මාලකගේ නෙතඟින්

කඳුලු කැට කඩා හැලෙන්නට විය. “උඹට බැරිනම් කියපං” ඔහු විහඟී ලඟට කිට්ටු විය.

මාලක කිසිවක් නොකියා ඉඟ රැඳී යට ඇඳුම පහතට දැමීය. විහඟී ඒ දෙස නොබලා අහක

බලා ගන්නා අයිරු මාලක මෙන්ම නිමාලිද දුටහ.

අප කොතරම් එකින් එකා නිරුවතින් දැක තිඹුනත් මේවැනි තැනකදී එලස බැලිමට තරම් හයියක් අපට නොවුණී. අයියාගේ අසරණ බව මා ඔහුගේ නෙත් තුලින් දුටුවෙමී. මට එය වාවාගත නොහැකි විය. මොවුන් මෙලස අප අසරණ කොට ලබන මේ තිරිසන් තුප්තිය කුමක්ද මා හිතින් හඬන්නට විය. ඔහු මා අසලට එනු දැක මා ගත ගැහෙන්නට විය. ඔහු මා පහත් කොට ගත් හිස නිකටින් අල්ලා හිස එසවිය.

“බලපං අයියගේ පොල්ල දිහා” ඔහු මාගේ හිස තද කළෙය. මා දෑස් පියා ගතිමී.

ඔහු විහඟිව අත්හැර මාලක අසලට ගියේය. මාලක අසලට ගොස් ඔහුගේ කෙහේ රැලිවලින් අල්ලා….

“උඹලා දෙන්නා මුගේ පොල්ල බැළුවේ නැත්තම්, මුගේ ඔලුව අයිනවා කණුවේ

බහින්න” ඔහු කෑ ගැසුවේය.

Sinhalawalforum

ලේ

ඔහු කියනා දේ කරනා වග දන්නා නිසා මා එක් වරම පුතු දෙස බැලුවෙමි. ඔහු ඉන්නා අසරන බව මා වටහා ගතිමී. හිතා හදා ගැන්මට ඔහුගේ කුඩා කල සිහියට ගතිමී. දියණියටද කිසිවක් කරගත නොහැකි නිසාවෙන් පුතුගේ හැකිළුණු ලිංගුව දෙස බලනා වග මා නෙත ගැටුනී. පුතුගේ ලැජ්ජාවට ගුලි ගැසුන ලිංගුව, ඔහු අල්ලා අපට පෙන්වන විට මගේ හිත වාවන්නේ නොමැති කමීන් හඬන්නට විය. මා ඉදිරියේ පමණක්නම් කමක් නැත, සහොදරිය ඉදිරියේ ඔහු කෙසේ ඉවසා සිටිනවාදැයි මට සිතා ගත නොහැකි විය.

“දැනට මේ ඇතී….. මම උඹලා තුන්දෙනාගෙම බැමී ලිහලා දානවා… උඹලා දෙන්නත් ඔය ඇඳුම් ඔක්කොම විනාඩි පහක් ඇතුලත ගලවලා දොර ලඟින් තියලා තට්ටු කරන්න ඕන.. නැත්තම් මම මේකගේ පොල්ල තලලා දානවා….” ඔහු මාලකගේ ලිංගුව තදින් මිරුකුවේය.

“ඇයි අපිට මෙහෙම කරන්නේ……” නිමාලී අඬන්නට විය.

“උඹලා ඇඬුවා කියලා වැඩක් නෑ……. මම දැන් යනවා විනාඩී පහෙන් ඇඳුම් ටික නොලැබුනොත් මේකාගේ අවසානේ” ඔහු දොර ඇර දමා පිටතට ගියේය.

Page 16

ඛෙදවාචකයක මිහිර

පසුව ඇතුලට ආ දෙතුන් දෙනෙකූ නිමාලිගේ හා විහඟිගේ දෑත් ලිහා නිදහස් කොට දොර වසා පිටතට ගියහ. නිමාලී දුවගෙන ගොස් මාලක බදා ගෙන අඩන්නට විය.

“අම්මේ මාව මැරුවත් ඔය දේ කරන්න එපා….” මාලක ගත පුරා දුවනා වේඳනාව සඟවා ගනිමීන් බඳ වටා ඇතී රැහැන් ලිහා දමන්නට උත්සහා කළත් පලක් නොවුනී. නිමාලී මෙන්ම විහඟීත් උත්සහා දැරුවත් ඵලක් නොවුණි.

“දැන් හරිද…..”ඔහු කාඹරයේ පිට පැත්තේ සිට කෑ ගසන්නට විය.

පිළිතුරක් නොමැති කමින් ඔහු පොල්ලකුත් ගෙන ඇතුලු විය. මාලක ලඟට ගිය ඔහු මාලකගේ තට්ටමට පහරක් ගැසුවේය. මාලක වේඳනාවෙන් කෑ ගැසිම වලකා ගත්තත් එම වේදනාව නිමාලීට මෙන්ම විහඟිටද දැණුනී.

“මාව මරපල්ලා…. ඒත්.. උඹලට ඔන දේ වෙන්නේ නෑ” මාලක කෑ ගැසුවේය.

මාලකගේ තට්ටමට නැවත පහරක් දුන් ඔහු මාලකගේ ලිංගුව අල්ලා ගත්තේය.

“එපා….” විහඟී කෑ ගැසීය.

මට තවත් අයියාගේ වේඳනාව බලා සිටිමට නොහැකිවුනී. මා ඔහුට පිටුපා බලවුසය හිසෙන් පන්නා දැමුවෙමී. අම්මාද එවිට සාරී පොට බිමට දමා සාරිය ඉඟට ගැට ගසා ඇති පටිය ලිහනා වග මා දුටිමී. මා ඩෙනිම කකුල් වලින් පන්නා දැමුවෙමී.

“අනේ මෙහෙම කරන්න එපා……” අම්මා ඔහුගේ දෙපා අසල වැඳ වැටුනේය.

“අම්මා….. මාව මැරුවත් ඔය දේ කරන්න එපා…” මාලක කෑ ගසන්නට විය.

“මට ඔය කඳුලු වලින් වැඩක් නෑ කියන දේ දක් නෑ කියන දේ කරපල්ලා.. මම එලියට යනවා ඇඳුම් ටික ගලවලා දොර ලඟට දාලා තට්ටු කරපල්ලා….. එතකොට මම මූවත් ලිහලා දානවා…… උඹලා ඔහොම්ම ඉඳලා හෙට උදෙට තීරණය කියපල්ලා…. මැරෙනවද නැත්තම් එකට බුදියනවද කියලා…..” ඔහු වේගයෙන් දොර වසාගෙන පිටතට ගියේය.

ඔහුට අම්මාගේ හා නැගෙණියගේ නිරුවත දැකිමට එතරම් උවමනාවක් නොමැති වග මාලකට සිතුනී.

මට කිසිත් කරගත නොහැකිවුනී. කුමක් උවත් දැනට කළ හැකි එකම දෙය නිරුවත් වීම පමණී. මට දියණියහා පුතු ඉදිරියේ නිරුවතින් සිටිමිට අපහසුවක් නොමැත. එහෙත් මෙවැනි විට එසේ කරන්නට තරම් හයියක් මට නොවුනී. විහඟී දැනටත් යට ඇඳුමෙන් පමණක් සිටිම මට යම් සහනයක් විය. මා කෙමෙන් සාරීය ගලවා දැම්මෙමී. මාලක බිම බලා ගන්නා අයිරු මා දුටිමී. මා මාලකට පිටුපා හැට්ටයද ගැලෙවුවෙමී. පසුව යට සායද ගලවා තනපටට හා පෑන්ටීය පමණක් ඉතුරු කොට ගතිමී. මා මෙදින දියණීයමෙන් ජීස්ට්‍රින් පෑන්ටියක් ඇඳ නොසිටිය එක ගැන සිති සැනසුමක් දැණුනී.

මාලකට අවුරුදු පහලවක් පමණ වන තුරු මාගේ නිරුවත ඔහුට පැනයක් නොවුන වග මා දණිමී. එකල මා නානවිටද ඔහුද එක්වු අවස්තා බොහෝය. අප තිදෙනාම එක්වු අවස්තාද ඕනෑ

Page 17

තරම්ය. එකළ ඔහු කිසි දිනක මා හා නැගෙණිය දෙස වැරදි සිතුවිල්ලකින් නොබැලු බව විශ්වාසය. ඔහු දිනක් රහසේ ව්‍යං විංඳනය කරනු මා දුටුවෙමී. එය ස්වභාවික දෙයක් උවත්, එදින සිට මා ඔහු ඉදිරියේ පූර්ණ ලෙස නිරුවත් නොවීමට වග බලා ගතිමී. දියණිය වද එසේ වැලකිමට උත්සා දැරුවෙමී. දැන් ඔහු අවුරුදු විසි හතරක කඩවසම් තරුණයෙකී. මට ඔහු ඉදිරියේ පුර්ණ නිරුවත් වීමට දැඩි අපහසුවක් දැණුනී. දියණියටනම් එය පැනයක් නොවන වග මට වැටහුණි.

ගත පුරා දුවන තැලුම් පහර වල වේඳනාව මට ඉවසා සිටිය හැකිය. එහෙත් ඉවසා සිටිය නොහැකි අප තිදෙනා හෙළුවෙන් තැඹිමය. නැගෙණිය ඇඳ සිටිනා ජීස්ට්‍රින් පෑන්ටීයෙන් ඇඟේ විසල් නිතඹ නිරුවත් වී තිඹුණී. ජීස්ට්‍රින් පෑන්ටියේ පිටුපස පටිය ඇගේ නිතඹේ පළු දෙක මැද්දෙන් ඇතුලට ගිලා බැසි අයිරු දුටු විට මාහට බෝපත් ඇල්ලේ ඉහල කොටස සිහිවිය. මම බිම බලා ගතිමී. එහෙත් මා නෙත් බිමට හරවාගෙන සිටිමට තරම් හිත මෙල්ල නොවුනී. මා හොරහින් අම්මා දෙස බැලුවෙමි. එකල දුටු අම්මාගේ පිරිපුන් රුව තවම වැහැරි නොමැති වග මට සිතුණී. හතලිස් වැනි වියේ පසුවුවත් ඇයගේ රුව එදා මෙන්ම හැඩ කාරය. මා අම්මා දෙස බලනු විහඟී දුටු බව මට හැඟුණී. මා ඇය දෙස අනුකම්පා සහගත බැල්මක් හෙලා නැවත බිම බලා ගතිමී.

අයියා අම්මා දෙස බැලු වග මා දුටුවෙමී. මෙතන් පටන් අප එකින් එකා දිහා නොබලා බිම බලාන කොතරම් වේලා සිටින්නද?. මා හට අයියා විඳිනා වේඳනාව දැනුනී. අයියාගේ ලිංගුව මේලස හැකිලි ගුලි ගැසි තිඹේනු දුටු ප්‍රථම වර මෙයය. මා අයියාගේ ලිංගුව කොතරම් දැක තිබුනත් ඒ හැම විටම එය හොඳින් පණ ගසා තිඹුණි. මා පහලොස් හැවිරිදි වියෙදී පවා පුර්ණ නිරුවතින් නිවසේ ඉඳ තිබේ. අප දෙදෙනා පමණක් සිටියත් ඔහුගෙන් කිසි අවඩැක් මට නොවුණි. සිදුවු එකම අවැඩ නම් ඔහු මා රුව රස විඳීම පමණී. ඔහු මාගේ නිරුවත රස විඳිනා වග එකළ මා වටහා ගතිමී. දැණුදු අයියා මා සමඟ කළ් මැරිමට වැඩි කැමත්තක් දක්වන්නේ ඒ නිසා වෙන්නට ඇතිය.

නිමාලී ගැලවු ඇඳුම් හා ඇයගේ ඇඳුම්ද දොර අසලින් තබා විහඟී දොරට තට්ටු කළාය. බාගෙට ඇරුණු දොරෙන් ඇඳුම් ටික පිටතට ගත් ඔවුන් නැවත දොරට තට්ටුකොට යට ඇඳුම්ද ගලවා දෙන ලෙස ඔහු කෑ ගැසීය. විහඟී දොර අසල සිටම තම පෑන්ටිය හා බ්‍රෙසියරය ගලවා නිමාලි දෙස බැලුවාය. ඇය බිත්තිය මුල්ලේ මුහුණ හොවා පිටුපා සිටියා මිස කිසිවක් නොකලේය.

මද වේලාවක් බලා හිඳ ප්‍රථිචාරයක් නොමැතිකමින් වෙස් මුහුණුකරු නැවත ඇතුලට පැමිණියේය. මාලක අසලට ගිය ඔහු, මාලකගේ කෙස් වැටියෙන් අලා යටි බඩට වැරෙන් පා පහරක් දුන්නේය. මාලක වේදනාවෙන් කෑ ගසන්නට විය. එදෙස බලා සිටිමට නොහැකිවූ විහඟී අම්මා අසලට ගොස් පිටු පසින් බදා ගත්තාය.

“අම්මේ අපිට වෙන කරන්න දෙයක් නෑ” විහඟී දැසේ කඳුළු පිසදා අම්මාගේ බ්‍රෙසියරයේ හක් එක පැන්නීය. පසුව ඉඟ ලඟින් පැන්ටියේ වාටිය අල්ලා පහතට කළේය. නිමාලී විහඟිට ඉඩදී සිටියා මිස කිසිවක් කීවේවත් හෙලවුනේ වත නොමැතිය. අම්මාගේ බ්‍රෙසියරය හා පෑන්ටිය අතට ගත් විහඟී වෙස් මුහුණුකරු අසලට ගොස් එය ඔහුට දික් කළේය. ඔහු බිම බාලන එය අතට ගෙන දොර අසල ඇති විහඟිගේ යට ඇඳුම්ද ගෙන පිටතට යන්නට දොර හැරියේය.

“අයියව ලිහලා යන්න….. වඳින්නම්” විහඟී ඔහු අසලට ගියාය.

Page 18

ඛෙදවාචකයක මිහිර “මම එක පාරක් කිවුවනේ…. මම කියන දේ කරන මිණිහෙක්….” වෙස්මුහුණු කරු බිම බාලන කියා ඔහුගේ සගයන් දෙස බලා හිසෙන් මාලකව ලිහන ලෙස ඇඟවිය. වෙස්මුහුණු කරුට කිසි විටෙකත් විහඟී දෙස වත් නිමාලී දෙසවත් එක එල්ලේ නොබැලුවේය. ඒ වග විහඟී වටහා ගත්තාය.

ඉඟ වටා වූ රැහැන් පට කපා දැමු පසු මාලකට හිටගෙන සිටින්නට තරම් හයියක් නොවීය. ඔහු දෑතින් යටි බඩ අල්ලා පහත් විය. මාලක වැටෙන්නට යන විට විහඟී දුවගෙන ගොස් ඔහුව බිම වාඩිකරවීය. පසුව දොර අසල සිටින වෙස්මුහුණු කරු ලඟට ගිය විහඟී පහත් ස්වරයෙන් ඔහු ඇමතීය.

“පිලිස්… අපිව අත අරින්න…. ඇයි අපිට මෙහෙම කරන්නේ……” ඔහු බිම බලා සිටියා පමණි.

“මම කීපාරක් කිවුවද….. මම කියන විදියට හිටියොත් කාටවත් කරදරයක් නෑ…. අරු අපරාදේ ගුටී කෑවේ…..” ඔහු මාලක දෙස බැලුවේය.

“පිලිස් අපිට යන්න දෙන්න….. “

“කරදරයක් නැතුව යන්න පුළුවන්….. මම කියන දේ කරොත්…. නැත්තම් මම තුන්දෙනාම මරලා දානවා…. බොඩි එකවත් හොයා ගන්න ලැබෙනේ නෑ..”

“පිලිස්…. පිලිස්…. එහෙනම් අම්මවවත් නිදහස් කරන්න” විහඟී ඔහු ඉදිරියේ වැඳ වැටුනී.

“දැන් ඇති….. මම කිවුව ඔප්චූන් දෙක ඇරෙන්න වෙන ඔන් නෑ…… හෙට උදේට

අන්ස්වර් එක දෙනවා…. ඕන දෙයක් තියනවනම් දොරට ගහලා ඉල්ල ගන්නවා…. කැම

වතුර ඇරෙන්න වෙන කිසිම දෙයක් නෑ…..”

Sinhalawa forum ඔහු දොර වසාගෙන පිටතට ගියේය. ඔහු කිසි විටෙක විහඟී නිරුවත දෙස වත් නිමාලිගේ නිරුවත දෙසවත් නොබැලුවේය. විහඟිට ඔහුගේ වචනය පිළිබඳ විශ්වාසයක් ඇතිවිය. ඇය බිම පෙරලී සිටිනා මාලක ලඟට ගොස් ඔහුව බිත්තියට හෙත්තු කළේය. පසුව ඇය අම්මා අසලට ගොස් මාලකට පිටුපා බිත්තියට හෙත්තු විය. අම්මාගේ දෙපා වේවුලන වග විහඟිට දැණුනී. ඇය අම්මාව බිම ඉන්ඳ විය. පසුව මාලකව වත්තම් කොට නිමාලී අසලට ගෙන ගියේය.

“අම්මේ අයියට අමාරුයි වගේ”

“උණු වතුර ටිකක් ඉල්ලුවොත් දෙයිද”

“බලමු”

“රෙදී කැල්ලකුත් ඉල්ල ගන්න” නිරුවතින් දොර අසලට යන විහඟිට නිමාලි පැවසීය.

විහඟී දොර අසලට ගොස් උණුවතුර ටිකක් ඉල්ලීය. ඔවුන් නොපැකිලීලිව එය ඉටු කළේය. මාලකට උණුවතුර ටික පොවා ඔවුන් දුන් කුඩා ලේන්සු කැබල්ල උණු වතුරින් පොඟවා ගත් නිමාලී මාලකගේ යටි බඩ තැවුවාය. මාලකට ඉන් යම් සහනයක් දැණුනී. මාලක බිම දිගා විය.

Page 19

කොතරම් උත්සහා කලත් නිරුවත වසා ගැන්ම ඵලක් නොමැති වග මා වටහා ගතිමී. විහඟී හා මාලකටද එය අමුත්තක් නොවන වග මට දැනුනී. මා බිම යටිකුරුව දිගාවී සිටිනා පුතුගේ හිස අත ගෑවෙමී. මාගේ හද දැවී යන තරමේ දුකක් ඇතිවුනී. බිත්තිය මුල්ලේ වකුටුව සිටිනා විහඟී අප දෙස බලා සිටිනු මා දුටිමී. මා ඇයගේ හිස ගෙන උකුලේ තබා ගතිමී. ඇය වකුටුවි මාගේ කළවා මත හිස තාබා ගත්තාය. මා මාලකගේ හා විභඟීගේ හිස දෑතින් අත ගෑවෙමී.

අම්මාගේ ස්පර්ශයෙන් මට සහනයක් දැණුනී. කෙමෙන් කෙමෙන් දෑණෙනා වෙඳනාව පහා විය. මා ලිංගුව වසා ගන්නිමීන් අම්මා අසලින් ඉඳ ගතිමී. නංගී අම්මාගේ කළවා මත හිස තබන් සිටියාය. ඇය හුස්ම ගන්නා වාරයක් පාසා නළියන පියයුරු දෙස මා නෙත් ඇදි යන්නට විය. එය කොතරම් පිය කරුද?. මා කුඩා කළ මතක්යේ ඇති අම්මාගේ පියයුරු හා නැගෙණියගේ පියයුරු කොතරම් සමානද?. අම්මාගේ මෙන් ඇගේ තන පුඬුව වටා ඇති රවුම තනයේ බාගයක් දක්වා විසල්ව රවුමට පැතිර තිබේ. අම්මාගේ දෙතනට වඩා එහි වටකුරු බවක් නැගෙණියගෙන් දුටුවෙමී. ඇයගේ චබී බවට මා හැම විටම ආසා කෙලෙමී. වකුටු වී සිටින විට නෙරා ඇති ඇගේ නිතඹ මණරම් විය. මා හට නොදැනීම කෙමෙන් මාගේ ලිංගුව අවදී වන්නට විය. එය මට දැඩි අපහසුවක් විය මා එය වසා ගැන්නමට දෙපා තද කොට ගතිමී.

අම්මාගේ උකුලේදී මා හට සහනයක් දැණුනී. හොඳ හුස්මක් ගත් මා අම්මාගේ උකුලින් හිස ගෙන බිත්තියේ හෙත්තු විමී. මා අයියා දෙස බැලුවෙමි. ඔහු මාදෙස බලා හිස පහත් කොට ගත්තේය. ඔහු සිටින්නේ අප දෙදෙනාටම වඩා දැඩි අපහසුවකින් වග මා වටහා ගතිමී. අයියා බී අහවර කළ වතුර බෝතලය මා හිස් කෙලෙමී. අඬ හොරාවකටත් වඩා අප තුල ඇති නිහැඬියාව මා හට කල්පයක් තරම් විය. මා නවා ගත් දේපා අතර හිස හොවා ගතිමී.

නිමාලී, මාලක හා විහඟී බිත්තියකට හෙත්තුවී අනෙක් හිස් බිත්තිය දෙස බලා සිටින්නට විය. හෝරාවක් ගෙවුන මුත් තිදෙනා තුල කිසි කතාබහක් නොවුණි. එහෙත් මාලකගේ නෙත් අම්මාගේ හා නැගෙණියගේ නිරුවත් රුව පුරා විටෙන් විට ගමන් කලේය. මාලක කොතරම් හිත පාලනය කොට සිටින්නට වේර දැරුවත් ඵලක් නොවුනී. ඔහුගේ අවලං සිත නිසා ලිංගුව හිස ඔසවා තිබුණී. ඔහු කොතරම් එය සැඟවීමට උත්සහා කළත් පලක් නොවුනී. දේපා අතර හිස හොවා සිටි විහඟිට මාලක හිරකරන් සිටිනා ලිංගුව නෙත ගැටුනී. ගැහැණුන් හට ලිංගීක උධීපණය යම් තාක් සඟවා ගත හැකිවුවත් පිරිමින්ට එසේ සංඟවා ගැනිමට නොහැකි ලෙස දෙවියන් මැවු ලෝකය ගැන විහඟී සිතුවාය. ඇයට සිනහවක් නැගුණී. අයියාගේ ලිංගුව පසිඳුගේ ලිංගුවට වඩා හැඩි දැඩි ඇයි ඇයට සිතුණි. ඇය තිදෙනාගේ නිහඬ බව බිඳිමින් හඬ අවදී කළාය.

“අපි දැන් මොකද කරන්නේ…..” විහඟී අම්මාගේ හා මාලකගේ නෙත් දෙස බැලුවාය. විනාඩී කිහිපයක් ගතවුවත් කිසිවෙකුගෙන් පිළිතුරක් නොමැති විය.

“ජීවිතය රැක ගන්න එක ඔශන් එකයි තියෙනේ…” එහෙත් කිසිවෙක් කතා නොකලහ.

“මැරෙනවද….. ජිවත් වෙනවද?” විහඟී ඉඳගෙන සිටි තැනින් නැගිට ඉදිරියට ගොස් හිට ගත්තේය.

Page 20

ඛෙදවාචකයක මිහිර

“මොනදේ උනත් මුන් අපිව අන්තිමට මරලා දායි” නිමාලී නිරුවතින් හිටගෙන සිටිනා විහඟි දෙස බැලුවේය. මාලක හිස පහත් කොට සිටියා මිස විහඟි දෙස බැලුවේ වත් පිළිතුරක් දුන්නේ වත් නොමැත.

අම්මා හා අයියා ඉදිරි පිට මා හෙලුවෙන් සිට ගත්තේ ජීවත් වීමේ තිරනය ගෙන අවසන් වග හැඟ විමටය. එහෙත් අනෙක් දෙදෙනාත් කැමතිවීම ජීවත් වීමට අනිවාර්‍ය විය. මා ගේ කැමත්ත පමණක් ඔවුනට වැඩක් නැත.

“මම එහෙම හිතන්නේ නෑ…. ඒත් එහෙම වෙන්න බැරි කමකුත් නෑ….. හැබයි උන්ට ඕන නම් අම්මවයි මාවයි දුෂණය කරලා දාන්න පුළුවන්…. ඒත් උන් එහෙම දෙයක් අපෙන් බලා පොරොත්තු වෙන්නේ නෑ….. උන්ට ඕන එකම පවුලේ අය එකට බුදි ගන්නලා අසහනය ඇර ගන්න…..” “තිරිසන්නු…….” අම්මාගේ හඬ හැඟිම් බර විය.

“උන් අපිව මරලා දායිද නැද්ද කියන්න දන්නේ නෑ………. හැබැයි ජීවිතේ ගැන බලා පොරොතුවක් තියාගන්න තියෙන්නේ එක ඔන් එකයි”

“මාව මරලා දාලා හරි ඔය දෙන්නා නිදහස් වෙනවනම් මම ඒකට කැමතියි” අයියා හිස පහත් කොට කීවා මිස මා දෙස නොබැලුවේය. “ඒක එහෙම වෙන්නේ නෑ…. තුන්දෙනාගේ කැමැත්ත අකමැත්ත මත ජීවිතය රැඳිලා

තියෙන්නේ” මට වෙස් මුහුණු කරුගේ කල් ක්‍රියාවෙන් ඔහු දුන් වචන පිළිබඳ විශ්වාසයක්

විය.

“ඔයා කොහොමද ඒ තිරිසනවාව විශ්වාස කරන්නේ” අම්මා මාගේ නෙත් එක එල්ලේ බැලුවාය. Sinhalawalforum

“උන් අපිව මරණවනම් කොහොමත් මරනවා…… හැබැයි බොරුවට හරි එක චාන්ස් එකක්

දිලා තියනවා… දියේ ගිලෙන්න යන මිණිහා තුත්තිරී ගහෙත් එල්ලෙනවා “

තිදෙනා අතර දැඩි නිහඬ බවක් පැතිර ගියහ. තිදෙනාම නොසෙල්වී ගල් පිළිම මෙන් විය. හිස වත් සෙලෙවුවානම් ඒ විහඟි පමණී. විහඟී තම තිරණය ඇඟවු නිසා පිළිතුරක් අපෙක්ශාවෙන් අම්මා හා අයියා දෙස විටෙන් විට බැලුවාය. විනාඩි දහක් පමණ ඉවසා බැරිම තැන විහඟී නැවත හඬ අවදි කළේය.

“අපි මේක කරන්නේ කැමත්තෙන් නෙවෙයි. ජීවිතය රැක ගන්න…. මම විතරක් මුන්ට බිලිවෙලා අම්මගෙයි අයියාගෙයි ජීවිත රැකෙනවනම් මම ඒකට එක පයින් කැමතී…. ඒත් එහෙම දෙයක් වෙන්නේ නෑ. අයියා… මගේ දිහා බලනවා… අපි ටික වෙලාවකට අපි කවුද කියලා අමතක කරමූ….. මා අයියා අසලින්ම හිට ගතිමී. ඔහු හිස ඔසවාවත් නොබැළුවේය. මා ඔහුගේ හිසෙන් අල්ලා ඒ නෙත් මාකෙරෙහි යොමු කොට ගතිමී.

අයියා මෙවලේ කුමන පිළිතුරක් දුන්නත්, වෙනයම් අවස්තාවකදී නම් අම්මා ගැන කෙසේ වෙතත් මා ගැනනම් ඔහුගේ අකමැත්තක් නොමැති වග මා දණිමී. ඒ අප අතර තිඹු හා තිඹෙන

Page 21

බැඳීම හේතුවෙනී. මාද ඔහුගේ නිරුවත දැකිමට ප්‍රිය කෙලෙමී. මා සිතද ඔහුට අකමැත්තක් නොමැතිය.

මා කුඩා කළ ඔහු සමඟ නානවිට විහුලුවට මෙන් ඔහුගේ ලිංගුව ඇල්ලු අවස්තා බොහොය. එහෙත් ඔහු එයට එයට අකමැතිවිය. එයට මා ඔහු සමඟ සති ගණන් අමනාපවී සිටියෙමී. එහෙත් ඔහු කෙසේ හෝ මා මිතුරුකර ගත්තේය. මාද ඔහු එසේ කරන තුරු නොයිවසිල්ලෙන් බලා සිටියෙමී. ඔහු ලංකාවෙන් ගිය පසු මා ඔහු එනතුරු මග බලා සිටියෙමී. බොහො විට ස්කයිප් හරා මා අමතන විට ඔහුගේ නෙත රැඳුනේ මාගේ ලැමද දෙසටය. මා ඔහු එයට කැමතිබව දන්නා නිසාවෙන් ලැමඳ ඔහුට පෙනේන ලෙස හැසුරෙනෙමී. දුහුල් ඇඳුම් ඇඳ ඔහු සමඟ ස්කයිප් හරහා කල් මැරුවෙමී. එහෙත් කිසි දින ඔහු එලෙස පෙන්වන ලෙස මාගෙන් ඉල්ලා නොසිටියෙය. මාද එසේ ඔහුට පෙන්වීමේ ආසාවෙන් පෙලිනී. මැතක් වනතුරු මා හට පෙම්වතේකුගේ අඩුවක් නොදැනුණී. ඒ අයියා නිසාවෙනී. එහෙත් ඔහු අම්මා කෙරෙහි කුමන ආකල්පයක් දාරාවිදොයැයි මම නොදණිමී. මා අයියාගේ හිස අත හැරියෙමී.

නැගෙණියගේ නිරුවත් රුව මා ඉදිරියේ හොල්මන් කරන්නට විය ඇය මා හිස අත් හැරිය පසු මා මිබ බලා ගතිමී. මා හිතට අවංකව නම් මට ඇයට අකමැති වන්නට නොහැකිය. සැබැව නම් මා කුඩා කළ ඇය දෙස බලා එම රුව රස වින්දෙමී. මා පාසල් හාමාර කොට සිටියත් ඇය එනතුරු මඟට වී සිටියෙමි. ඇය නිවසට පැමිණ යට ගවුම පිටින් නිවසේ එහේ මෙහේ ඇවිද යන දෙස ආසාවෙන් බලා සිටියෙමී. ඇය පහත් වන විට ඇගේ යට ගවුම් කර මතින් පෙණෙනා දොඩම් ගෙඩි දෙකක් වන් ඇගේ එකළ ලැමඳ රස වින්දෙමී. ඇය පහත් වන විට පෙණේනා ඇගේ රවුම් පිරිපුන් නිතඹ දෙස බලා සිටියෙමී. ඇයගේ දේපිට කැපෙන අසැබී වදන් මා ආසාවෙන් ආසා සිටියෙමී. මෑතකදීත් මා හැමවිටම ස්කයිපයෙන් ඈ මතුවේ බොහො රෑ බොවීය. ඒ ඇය නිඳී ඇඳුමෙන් සිටිනවා දැක ගැන්මේ ආශාවෙනී. මාගේ නෙත් ඇගේ ලැම කැමරාවෙන් සිප ගන්නා විට ඇය මට තරවටු කළහැටි කොම් මණ නොළ, දිගා බලා මා කොතරම් ව්‍යං විංඳනය ඇය කලාද?. එහෙත් මා කිසිවිට ඇගෙන් පහසක් මට අවැසි වුයෙනම් එය ලැබ ගැනිමේ හැකියාව තිඹුණී. මා සිතනා පරිදී ඇයද එයට අකමැත්තක් නොවුනී. එහෙත් මා එය ඇගෙන් බලාපොරොතු නොවුවෙමී. කිසි දිනක එසේ නොවන්නට මා වග බලා ගතිමී. මා තවම අප දෙදෙනා අතර බැඳීමට නමක් සොයමී. මා හට මේම බැඳීම සැබවින්ම ප්‍රෙහෙලීකාවකී.

දරුවන් දෙදේනා ඉදිරියේ මා අසරණ විය. මා ඔවුනගේ ජීවිතය වෙනුවෙන් මගේ ජීවිතය උවද පුද කිරිමට කැමැත්තෙමී. මොවුන් ඉල්ලා සිටින්නේ එවැන්නක් නොවේය. දරුවන් වෙනුවෙන් සිය පණ නඟා ගන්නවාට වඩා මවකට මෙය බැරැරුම් කරුණකී. මටද එයට එකඟ වන්නට බැරි තරම් කරුණක් නොමැතිය.

මා මොවුනට අසුවන විට යටි හිතේ ආසාවක්ද විය. ඒ මොවුන් මා දුෂනය කරාවියැයි සිතුවිලෙන්නය. මා අවුරුදු විස්සක් පමණ තනිව ගත කෙලෙමී. ජයතිලගේ වියොවෙන් පසු මා වෙනත් කිසිවෙකු සමඟ කැමත්තෙන් ලිංගිකව එක් නොවුවෙමි.

ජයතිලක මිය ගොස් වසර හතකදී මා ඔහුගේ මිතුරෙකුගෙන් දුෂනයට ලක්විය. රාත්‍රී සාදයකදී ඔහු සූක්ශම ලෙස මා තනිකොට ගත්තේය. ඔහු බලහත්කාරයෙන් මාගේ ඇඳුම් ගලවා දමා යෝනීය තුලට ලිංගුව ඇතුල් කලේය. සැබැව නම් හත්වසරක කාම පිපාසය නිසා එසැණින්

Page 22

ඛෙදවාචකයක මිහිර මා සතුටට පත්විය. එහෙත් මා සිත තුල ඇති අකමැත්ත පෙන්වා ඔහු හා පොර බැදීය. එහෙත් ඔහු නතර වූයේ ඔහුගේ ශුක්‍ර මා යෝනී පතුලේ තැම්පත් කොට හමාරවු පසුවය. මා ඒවන විට තුන්වරක් ඔහුගෙන් සතුටුවී හමාරය. හිතට එකඟව මා ඔහුගෙන් මිහිරක් ලදිමී. මට වැසි උවානම් ඔහුගෙන් ගැලවීමට හැකියාව තිඹුනී. නමුත් මා එසේ නොකලේ මංදැයි තවම නොදනිමී.

පසු කළක මා දුෂනයට ලක්වනවාට කැමැතෙන් සිටියෙමී. මා කිහිප දෙනෙකුට ඊට ඉඩ ප්‍රස්තා ලබා දුන්නත් එය ඵලක් නොවුනී. මා මාගේ ආශාවන් හෙළිකොට කැමැතෙන් ලිංගිකව එක්කවන්නට ජයතිලක ගැන සිතා අකමැති වුවෙමී. ඒ මාගේ හෘද ශාක්ෂියට එකඟවය. නමුත් මා එම පහස පතා බලහත් කාර කමට ගොදුරුවනට ආසා කෙලෙමී. එය හෘද ශාක්ෂිය කඩවිමක් නොවන නිසාවෙනි.

අවුරුදු විස්සක කාලය තුල මා ලිංගිකව එකතු වුයේ එක් වරක් පමණී. එම ගින්නෙන් දැවෙනා මා හට මෙය අවස්තාවක් නොවේද?. මාලක හා මා අතර බැඳිම දන්නේ මා පමණී. ඔහු දකින විට සිහිවන ජයතිලකගේ රුව මා යටපත් කොට ගන්නේ දැඩි වෙහෙසකිනී. මා ඔහු ගැන සිතා රහසින් සතුටුවු අවස්තා බොහොය. එහෙත් මවක ලෙස මා සැබවින් කෙලෙසක මෙයට මුහුන දෙන්නද?. මාලක දෙන පිළිතුර මත සිටින්නට මා සිතට ගතිමී. එයද මාගේ හෘද ශාක්ෂිය කඩ නොකට ගැන්මේ මා මාතුලම නගාගත් තර්කයෙනී. මා සිතට ධෛරීය ගෙන නැගිට දොර අසලට ගියෙමී දොරට වරක් තට්ටු කොට “බඩණී…. කන්න මොනවා හරි ඕන” මා පැවසුවෙමී.

අම්මා නැගිට යන විට මා ඇය දෙස බැලුවෙමි. ඇය ඇවිද යනවිට තාළයකට පැද්දේන ඇගේ නිතඹ තවමත් ඇය තරුණකළ මෙන් නොවැහැරි තිඹුනී. ඇයගේ දෙතන නම් මදක් පහලට බරව ඇතයි මා සිතුවෙමී. එහෙත් එය මණරම් විය. අම්මාගේ තන පුඩුව වටා ඇති ඝන කළු පැහැ රවුම ඇගේ තනයේ බාගයක් පමණ පැතිරි තිඹුනී. අම්මා මා දෙස බලන විට මා බිම බලා ගතිමී. අම්මා දෙස මා බලා සිටි වග ඇයට නොරහසකී. මා දැඩි අපහසුවකට ලක්වුනෙමී.

Sinhalawalforum පැය හත තුලම කතාකල වචන ප්‍රමාණය ගණන් කළ හැකිය. මෙලෙස කිසිදා තිදෙණ ගතකොට නොතිඹුණී. කෑම කා අවසන්වූ පසූ දොර ඇර ඇතුලට ආ ඔවුන් සියලු දේ එක්කාසු කොට ගත්හ.

” දැන් වේලාව කීයද?” මා ඔවුන්ගෙන් ඇසුවෙමී.

“පාන්දර දෙකයි…..” අළුයම වුවා කියා වත අපට නොදැණුනී. අප ලංකාවට යැමට සිටි ගුවන් යානය දැන් පිටත්වී හමාරය.

“මට මුත්‍රා කරන්න යන්න ඕන” මා ඔවුනට පැවසුවෙමී.

ඔවුන් සියලු දේ එක්කාසු කොට පිටතට ගොස් බාල්දියක් කාඹරය තුලට දැමීය.

“අපිට බෑ මෙහෙම මුත්‍රා කරන්න… වොශ් රූම් එකට යන්න ඕන” මා ඉල්ලා සිටියෙමී. “එහෙම කරන්න බෑ….. ඕක විතරයි දෙන්න පුලුවන් ඉවර වේලා කියනවා” ඔවුන් එලෙස පවසා දොර වැසීය. අසරණවුමා ඇඳේ ඉඳගෙන සිටින අම්මා හා නැගෙණිය දෙස බැලුවෙමි.

Page 23

“පොඩක් ඉන්නවා…..” නැගෙණිය මා අසලට ඇවිද ආවේය.

ඇය පැමිණ බාල්දිය මත දණහිස් නවා පහත් වී මුත්‍රා කරන්නට විය. මා අහක බලා ගතිමී. මට ඇයගේ යෝනීයෙන් නික්මෙන මුත්‍රා පහර බාල්දියේ වේගයෙන් වඳිනා හඬ ඇසුණී.

“අපිට වෙන කරන්න දෙයක් නෑ” ඇය නැවත අම්මා අසලට ගොස් ඉඳ ගත්තාය.

මා ඔවුනට පිටුපා බාල්දියට මුත්‍රා කෙලෙමී. නැගෙණියගේ මුත්‍රා ගොඩට මාගේ මුත්‍රා “චොර…. චොර” ගා වැටෙනා හඬ කාබරය පුරා පැතුරුනී. පසුව මා දෑතින් ලිංගුව වසා ගනිමින් කාඹරයේ මුල්ලක ඉඳ ගතිමී. ඇඳ මත හිටි අම්මාද නැගිට ගොස් නංඟීමෙන් බාල්දියට පහත්වී මුත්‍රා බර සැහැලු කොට ගත්තාය. මා හඬ අසා සිටියා මිස එදෙස නොබැලුවෙමී. පසුව අම්මා දොරට තට්ටු කළ විට ඔවුන් බාල්දිය පිටතට ගත්හ.

“දැන් අපි මොකද කරන්නේ” නිමාලී ඇඳ මත සිට මාලකගේ හා විහඟී දෙස බැලුවාය.

“මම මගේ තීරණය කියලා ඉවරයි” විහඟී රෙද්දක් පවා නොමැති දුර්වර්ණ මෙට්ටය මත

දිග ඇදුණී.

“මම දන්නේ නෑ මොනවා කරන්නද කියලා” නිමාලී හුස්මක් හෙලුවාය.

ඇඳේ ඇලවී සිටි විහඟී ඇඳෙන් බැස මාලක අසලට ගියේය. ඔහුගෙ අතින් අල්ලා ඔහුව නැගිට්ට විය. මාලක දෑතින් අවදිවු ලිංගිව වසා ගත්තේය. විහඟී මාලක කැටිව ගොස් නිමාලි සලින් ඉඳවා අනෙක් පසින් ඇය වාඩි විය.

“අයියේ අපිට තියෙන්නේ එක ඔන් එකයි…. අපි ඒ වෙලාවට අපි කවුද කියලා අමතක කරමු…. නැත්තම් අපි තුන්දෙනාම එකට මැරෙමු” ඇය මාලකගේ අත ගෙන නිමාලිගේ බඳ වටා දැමීය. මාලකට එවිට ලිංගව වසා ගැනීමට නොහැකි විය. ඒ වග නිමාලි මෙන්ම විහඟිද දුටුවෝය. පසුව අම්මාගේ බඳ වටා දෑත දැමු විහඟී අම්මාව තුරුලු කොට ගත්තාය.

මා දරුවන් දෙදෙනා වටා දෑත දමා ඔවුන්ව තුරුලට ගතිමී. විහඟී මාගේ ලැමඳ මත හිස හොවා ගන්නා විට මාලක මාගේ උරහිස මත හිස තැබුවේය. මා හිස පහත් කොට මාලක දෙස බැලිමී.

ඔහුගේ කැමත්තක් නොමැතිනම් අප දෙස බලා ලිංගුව මෙසේ හිස ඔස වන්නේ නැති බව මා වටහා ගතිමී. මා හට ජයතිලකගේ ලිංගුව සිහිවිය. මා දියණිය ලැබෙන්නට සිටි විට, ඔහුගේ පෙරසමේ ඇතිවු රෝග කාරකයක් නිසා එය සැත් කමකින් ඉවත් කලේය. ඉන් පසු කලක් යන තුරු ඔහු දැඩි අපහසු තාවයකින් පෙළුනී. යට කලිසමේ ලිංගු හිස ගෑවෙන විට කිතියකින් ඇඟ හිරිවැටි යන බවත්, එමනිසා හැමවිටම ලිංගුව අවදිව ඇති බවත් ඔහු පැවසු හැටි සිහිවිය. මා එයට විහුළු කලේ තට්ට පැටියා කියාය. මා ඒලෙස ඔහුගේ ලිංගුව දකින්නට ආසා කෙලේමී. පෙර සම ඉවත් කිරිමෙන් පසු මාහට ඔහුගෙන් නිවනක් නොවිනී. මා ජිවිතයේ ලද හොඳම ලිංගික සැප ලැබුවේ විහඟිවත් කුස දරානය. එවිට මා පස් මස් ගැබිනියකී. මටද මාගේ ගැබිණි බව බොහො විට අමතක විය. එහෙත් ඒ හැමවිටම ඔහු ඒ වග මට මතක් කර දුන්නේය.

Page 24

ඛෙදවාචකයක මිහිර by acicl.fun4@gmail.cnm ජයතිලක නොසිතුව ලෙස අප හැරදා ගියේ බීමත් පාපතරයෙකු ඔහුගේ රථය කුඩු පට්ටම් වන්නට හැප්පුව නිසාවෙනී. එයද මා හා දියණියගේ කර මතින් යවන්නට ජයතිලකගේ මවු පියන් හා එම හැතිකරය සමත් විය. ජයතිලකගේ මව හා තවත් එක් අයෙකු පමණක් ඔහුගේ අවසන් කටයුතු දිනයේ කනත්තට පැමිණයහ. එහෙත් මා සමඟ එක් වචනයක් වත් ඔවුන් නොදෙඩුහ. අසරන මාගේ මුහුණ කෙළ පිඬක් ගසන්නට තරම් ඔවුන් සාහසික විය. මා ඔවුනට කලේ මාගේ මුහුණට කෙළ ගසන්නට තරම් වරදක් නොවන වග මාගේ හෘද සාක්ෂිට අනුව නිගමනයි.

මා අම්මාගේ ලැමදට හෙත්තු වී අයියාගේ ලිංගුව දෙස බලා සිටියෙමි. අයියාගේ ලිංගුව ඉක්කා ගසන අයුරින් විටෙන් විට නළියන විට මා හදද නලියන්නට විය. මා එය ඇල්ලීමේ ආශාව මැඩගත්තේ අම්මා ඉදිරි පිට නිසාය. අප දෙදේනා පමණක් මෙලෙස සිටියානම් මා අවැසි දේ බලෙන් හෝ අයියාගෙන් ලබාගෙන හමාරය.

නැගෙණියගේ උණුහුම් දෑත මා වටා වෙලි යන විට ගතේ හිරි ගඩු පිපුණී. ඒ වග අම්මාටද දැණුනු වග රහසක් නොවීය. මා අම්මාගේ ලැමද මත හිස හොවා ගතිමී. මා හට අම්මාගේ දෙතනේ උණුහුම දැණුනී. නැගෙණිය මාගේ ලිංගුව දෙස බලා සිටිනා වග මා දැන සිටියෙමී. එයින් මා හිත තවත් ඇවිසුනී. එයින් පණ ගහන ලිංගුව ඉක්කා ගසන්නට විය. මා බියවුයේ ශුක්‍ර පභාවෙතැයි සිතාය.

නැගෙණිය ලැබෙන විට අම්මාගේ කළ සිසර් සැත් කමේ සළකුන මා නෙත ගැටුණී. මා හට එය අල්ලනට තරම් සිත් වුවත් මා සිත පාලනය කොට ගතිමී. මා අම්මාගේ ලැමදට හිස තබා නැගෙණියගේ දෙතන දෙස බැලුවෙමි. පසිංදු වාසනාවතයෙකු යැයි මට සිතෙයි. මෙවැනි රුවක් හිමී කතක් ලැබිමට සැබවිනම වාසනාව තිඹිය යුතුමය.

සමඟ ගමන් බිමන් ගිය වග දණිමී. ඔහු ඇත. ඔහු එසේ කළ වග නැගෙණියගේ ඉඟියෙන් විටෙක නැගෙණියගේ රුව මා වටහා ගෙන තිබුණී. පසිංදුට නැගෙණිය හා විවාහ වන්නට වාසනාව තිබේද නැද්ද තවම එය පැනයකී. අපගේ හුස්ම පොදේ අයිතීය දැන් අප සතුව නොමැත. ඔවුනගේ ඉල්ලීම ඉටු කළත් නැතත් මට අපගේ ජීවිතය අවිනිශ්චිතය. මා හොඳ හුස්මක් ගතිමී.

ඔවුන් නිහඬව කොතරම් වේලාවක් සිටියා දැයි ඔවුන්වත් දැන නොසිටියහ. විහඟී කැමත්ත පළකලත් නිමාලී හා මාලක දෙගිඩියාවෙන් පසුවිය. මාලක අම්මාගේ තිරණය මතත් නිමාලී මාලකගේ තිරනය මතත් යැපෙන්නට විය. නිමාලී තම ආශාවට වඩා දරුවන් දෙදෙනා ගැලවිමට හැකි, මදක් හො සහනයක් ඇති තිරණයට එලබුණී. අළුයම් ජාමය වන විට නිමාලී නිහඬියාව බිඳ දැමීය.

“මම ඕන දෙකට ලෑස්තියි….” ඇය සිතට දිරි ගත්තාය.

“මමත්” විහඟී අම්මාගේ උකුල මත තබන් හිටි හිස එසවීය.

“අම්මටයි නංගිටයි හොඳක් වෙන ඕන දෙකට මමත් කැමති” මාලකද අම්මාගේ උරහිස මතවු හිස කෙලින් කොට ගත්තේය.

Page 25

නැවත තිදෙනා තුල දැඩි නිහඬියාවක් පැතිරුනී. ටිකෙන් ටික පසුවන හැම තප්පරයකම ඔවුන් දොර දෙස බැලු වාර අනන්ත විය. කොයි මොහෙතේ ඔහු පැමිණේදැයි වෙලාවක් කලාවක් මැණ ගත නොහැකිව තිදෙනා ලත විය. මෙතරම් දිගු රාත්‍රියක් ගෙවු කිසි දිනයක් උවුනට සිහියට නොගැගුනී.

එක් වරම කාඹරයේ දොර විවර විය. හිස වසාගත් ගොණි බිල්ලා දොර අසල සිට ගත්තේය. තිදෙනාම ඇඳ මත ඉඳ ඔහු දෙස එක එල්ලේ බලා සිටින්නට විය.

“මොකද්ද තොරා ගත්ත ඔන්ශන් එක……”

“අපිට අපේ ජීවිතය ඕන……” මාලක හිතට දිරි ගත්තේය. එවිටම කිහිප දෙනෙකුම කාඹරය තුලට ආවොය.

“හැබයි කොන්දෙසී දෙකක් තියනවා…” විහඟී ඇඳෙන් බැස්සාය.

“මට කොන්දෙසී එකක් වත් වැඩක් නෑ…… මගෙත් එක්ක කොන්දෙසි බෑ…..” මේක මාණුශික ප්‍රශ්නයක්” විහඟි ටිකෙන් ටික ඔහු අසලට කිට්ටු විය.

“මොකද්ද?”

“එක…. තමුසේ ඇරෙන්න මේ කාඹරයේ වෙන කාටවත් ඉන්න බෑ” ඔහු සිනා සුනා

පමණී.

SUF “අපිට වොශ් රූම් එකට යන්න ඕන…”

“දෙක….”

“මම ඔය දෙකටම එකඟයි…… මමත් මේ කාඹරයේ ඉන්නෙත් නෑ……. හැබයි මම කැමරාවක් හයි කරනවා….. මම එකෙන් බලන්නේ… මෙතන ඉන්න අනිත් එකෙකුටවත් ඒක බලන්න විදිහක් නෑ…..”

“තමුසේ මේක රෙකොඩ් කරනවද….. මාලක ඉදිරියට පැන්නේය. ඔහු පිස්

තොලය අතට ගෙන මාලකට දික් කලේය. “නවතිනවා ඔහොම……… මොකද්ද කරන්නේ… මොනවද කරන්න ඕන ඒක මගේ

තීරණයක්” ඔහු දොර වසාගෙන කාඹරයෙන් පිට විය.

ඝන රෙදි කැබලි තුනක් ගෙන කාබරයට ඇතුලු වුන ඔවුන් තිදෙනාගේ හිසේ සිට දෙපතුල දක්වා වැසීය. පසුව තිදෙනාම වෙන වෙනම නාන කාඹර තුනකට දැමීය.

මේ ගෙවෙන්නේ ජීවිතයේ අවසන් තප්පර කිහිපය දැයි මට සිතුනී. අවසන් හෝරා කිහිපයෙදි හෝ මා හට නිදහසක් දැණෙනා වතුර මල යටට වී සිටිමට ආසා කෙලෙමී. මා හොඳින් ගත සොදා ගතිමී. ඉන් සහනක් සිතට මෙන්ම ගතටද දැණුණී. මා මේය කරන්නේ දියණියගේ හා පුතුගේ ජීවිතය වෙනුවෙන් වග සිතේ කොටා ගතිමී.

Page 26

ඛෙදවාචකයක මිහිර

04

දියබිඳු පහසින් වෙහෙස නිවාගත් මා කංනාඩිය ඉදිරියේ සිට තුවායෙන් තෙත මාත්තු කෙලෙමී. මා මාගේ රුව කංනාඩියෙන් අවසන් වරට බලනා හිස් බැල්මෙන් සිටියෙමී. මා හිතේ ඔහු ගැන විශ්වාසයක් ඇතත් එය විටෙන් විට පළුදුවෙයි. දොරට ගසනා හඬ ඇසී මා අවස් වරට මාගේ රුව කංනාඩියෙන් බැලුවෙමී. මංඟල ඇදුම මා සිතෙන් ඇඳ මා රුපය මාවා ගතිමී. මා මාගේ රුවට හොඳින් සිනාහා වුනෙමී. ඇයද මට සිනහා විය. එය ඔච්චමට දැයි, නැතිනම් සැබැ සෙංගතු කන්දැයි මට සිතා ගත නොහැකි විය.

මගේ හිසේ සිට දෙපතුල දක්වා වසා ඇති රෙදිකඩ ඉවත් වන විට කාඹරය පුරා ඇති වෙනස මා දුටුවෙමී. ඇඳට සුදු ඇතිරිලක් හා මුළු කාඹරයම පිරිසිදු කොට තිබුණී. නැවුම් සුවඳක් මාගේ නාස් පුඬුවලට දැණුනී. ඔවුන් පිටත්ව ගිය පසු අම්මා හා නැගෙණිය ඇඳේ ඉඳ ගත්තාය. මා ඔවුන් දෙස මද වෙලාවක් බලා සිටියෙම්. ඔවුන් අසලට ගිය මා ඔවුන්ව බදා ගතිමී. අප තිදෙනාම එකින් එකා වැලඳ ගත්හ. ඒ මේ අවසන් හොරා කිහිපය වෙන්න බැරි නිසාවෙනී. මාහට ජීවිතය අවිනිශ්ච වග දැණුනී.

“මම උඹලා දෙන්නටම එක වගේ ආදරෙයි….. උබලා දෙන්නා වෙනුවෙන් මට කරන්න බැරි දෙයක් නෑ…… මුං අපිව මැරැවොත් මගෙත් එක්ක ලොකු රහසක් වැලලිලා යයි” කියා අම්මා මාගේ හා නැගෙනියගේ නළල සිප ගත්තාය.

“දැන් වෙලාව හරි….” වෙස්මුහුණු කරුගේ හඬ අපට ඇතුලත ඇති ස්පීකරයෙන් ඇසුණී.

අම්මා හා නැගෙණිය ඇඳ මත ඉඳ ගතහ. මා ඔවුන් ඉදිරියේ හිටගෙන සිටියේය. මාගේ හැකිලුන ලිංගුව දැන් ඔවුන් ඉදිරියේය. අම්මා බිම බලා ගන්නා බව මා දුටුවෙමි.

“මොනවද තවත් බලං ඉන්නේ…” ඔහුගේ හඬ නැවත කාඹර පුරා ගිගුම් දෙන්නට

විය.

මා සිතට දිරි ගතිමී. අයියාගේ ලිංගුව මත අත තැබුවෙමී. එහි උණුහුම මා ගත පුරා විදුලියක් මෙන් ඇදි යන්නට විය. මා අයියාගේ ලිංගුව හෙමිහිට උස් පහත් කෙළෙමී.

“අල්ලපන් නංඟිගේ බ්‍රෙස්ට් එක” ඔහු අණකරන්නට විය.

අයියාගේ දෑත පළමු වරට මාගේ දෙතන මත ස්පර්ශවන විට මා ගැස්සී ගියෙමී. ඔහු අත ඔනැවට එපාවට මෙන් පපුව මත එහෙට මෙහෙට ගෙන ගියේය. හිතේ යම් ආසාවක් තිඹුනද, මොවුන් ඉදිරියේ යැයි සිතෙන විට එය කෙමෙන් කෙමෙන් පහ වන්නට විය. හිත තුල ගුජුබ්සා ජනක හැඟිම් පහල වන්නට විය.

Page 27

“අම්මාගෙන් තන දෙක උරනවා” නිමාලී ඇඳේ දිගා විය.

පුතුගේ දෙතොල තන පුඩු මත දැවටෙන විට මා හිරි වැටි ගියෙමී. මා මාලකගේ හිස අත ගෑවෙමී. මා තුලවුයේ සැබැ දරු සෙනහසකී. විහඟී හා මාලක මාගේ දෙතනේ එල්ලි කිරිඋරා බිවු හැටි සිහියට නගා ගතිමී. මා ඒ අතිතයට යමින් දැස පියා ගන්නා විට වෙස්මුහුණු කාරයාගේ අණීන් විහඟිද මාගේ අනෙක් තන පුඩුව මත මුව තැබුවාය. මා දෑස් තදකොට පියා ගතිමී. මා ඔවුන්ගේ කුඩා කල සිහියට මවා ගතිමී.

විහඟී කුඩා කළ ඇයට උරුම වූ මාගේ තන කිර, මාලකද බිවූ හැටි මට සිහිවිය. මා විහඟීට කිරි දෙන විට “මටත් ඕනී” යැයි කියමින් මාලක අනෙක් තනය මත එල්ලෙන විට මට සතුටක් දැණුනී. මා මාගේ තන, කිරෙන් ඈරෙන තුරු ඔවුනට තන කිරී දුන්නෙමී. ටිකෙන් ටික මාගේ තන කිරෙන් හිඟවන විට මා සිතින් දුක් වුවෙමී.

අම්මා ඇඳ මත දිගා වී දෙතන උරන අපගේ හිස අත ගැවාය. අප දෙදෙනාගේ මේ දෙතන ඉරිල්ල නිසා අම්මාගේ හැඟිම් ටිකෙන් ටික අවදි වන වග මට දැණුනී. අම්මාගේ තන පුඬු ගල් ගැසෙන්නට වැඩි වෙලාවක් නොගියාය. අම්මාගේ තන පුඩුව වටා ඇති රවුමේ හිරි ගඩු පිපෙන විට මා දෙතනද නළියන්නට විය. මා මාගේ දෙතන අම්මාගේ සිරුරට තෙරපුවෙමී.

“අයියගේ එක කටට ගන්නවා…..’

අම්මාගේ දෙතන උරාබොන මාලක මද වෙලාවක් විහඟී දෙස බලා සිටියේය. විහඟිද අම්මා හා මාලක දෙස මාරුවෙන් මාරුවට බලන්නට විය.

“කිවුව එක ඇහුනේ නැද්ද?”

අම්මාගේ දෙතන උරා බොන අයියාගේ දෙපා මුලට මා හිස ගෙනයන විට අයියා දෑතින් ලිංගුව වසා ගත්තේය. මා ඔහු දෙස බැලුවෙමි. ඔහු ගේ නෙත් මද රත් පැහැයක් විය. මා දෑතින් ඔහුගේ ලිංගුව වසා ඇති දෑත ඉවත් කෙලේමී. එක් වරම එම ලිංගුව මාගේ මුව කෙලින් දිග හැරුණී. එය පසිංඳුගේ ලිංගුවට වඩා විසල් වග මුව තුලට යන විට මට තහවුරු වුණී. මා අයියාගේ පෙර සම පහත් කෙලෙමී. අයියාගේ ගත හිරි වැටි ගැස්සි යන අයිරු මට දැණුනී.

කොතරම් සිත මෙල්ල කොට සිටියත් මට ඉවසුම් නොමැති විය. නංගී මාගේ ලිංගුව උරනවිට. මා හට ඉවසා ගත නොහැකී මිහිරක් ගත පුරා ඇදී යන්නට විය. මා අම්මාගේ දෙතන මැද්දේ හිස තැබුවෙමී. අම්මාගේ හද ගැස්සම මට දැණුනී.

පුතුගේ හද ගැස්ම මට දැණුනී. දියණියගේ මුවෙන් ලිංගුවට දැණේනා පහස ඔහු දරා සිටින්නේ මහත් අපහසුවෙන් වග මට සිතුනී. අයියා නංඟී උවත් එවිට හිත මෙල්ල කොට ගත නොහැකි වග මා දනිමී. දියණිය පුතුගේ ලිංගුව උරන විට මාගේ හැඟිම්ද ටිකෙන් ටික අවදිවිය. අප අතර ඇති වැට කඩුළු සිමා මායිම් ටිකෙන් ටික කඩා හැලෙන වග මට දැණුනී.

“අම්මගේ එක ලෙවකනවා…..”

Page 28

ඛෙදවාචකයක මිහිර

මට කිසිවක් සිතා ගත නොහැකි විය. මා අම්මාගේ මුහුණ දෙස බැලුවෙමි. වෙනදා අම්මාගේ මුහුණින් දක්නා ඒ ඉරියවු වියකී ගොස් තිඹුනී. ඇය කිසිවක් නොකියා මා දෙස බලා දෙපා පළල් කළාය. මා අම්මාව බදා ගතිමී ඇය මාගේ හිස අත ගැවේය. ඇගේ බඩ මත වු මාගේ හිස ඇය සෙමෙන් පහලට තල්ලු කළාය. දින තුන හතරකට පෙර කැපු මවිල් ගස් යන්තමින් හිස ඔසවා තිඹුනී. ඒ මවිල් කොට මාගේ කම්බුලෙහී දැවටුනී.

අයියාට අම්මාගේ යොනිය වෙත හිස ගෙන යන්නට ඉඩ ඉඩ සලමින් මා හිස ඔහුගේ ලිංගුවෙන් ඉවතට ගතිමී. මාගේ ඛේටයන්ගෙන් නැහැවී ඇති ඒ රත් පැහැ ලිංගු හිස මාගේ හිත පත්ලටම දැණුනී.

මා වුරුදු ගනාවකට පසු අම්මාගේ යෝනී තොල් සඟල දුටුවෙමී. එය එදා තරම්ම නාඹරව තිබුණී. රත් පැහැයෙන් බැබෙල අම්මාගේ ඒ යෝනී තොල් සඟල දෙස මා මද වෙලාවක් බලා සිටියෙමී. අම්මාගේ යෝනී තොල් සඟලෙන් පිරිපුන් බවක් මම දුටුවෙමී. මා හෙමිහිට යෝනි තොල් සඟල මත දිව තැබුවෙමි.

පුතුගේ දිව මාගේ යෝනී තොල් සඟල මත ස්පර්ශ වන විට මා ගත හිරි වැටි ගියාය. අවුරුදු ගණනාවකින් පහසක් නොළද මාගේ යෝනීය ඒ පහසෙන් මතව සතුටු කඳුළු

වගුරන්නට විය. මා ඉඟ ඇබරුනේ මටත් නොදැණිමය. මා දුෂනයට ලක්වු දිනයෙදී ඔහු මාගේ යෝනීය මත දිව නොතැඹුවාය. ඔහු කළේ ඔහු සතුටු දේ පමණී. මා හැකි තරම් දෙපා පළල් කෙලෙමී. පුතු ගේ දිව මාගේ ගැටිත්ත

මත තබන විටම මා ගත හිරි වැටි ප්‍රථම සුරාන්තය ලැබ ගතිමී. මා ඔහුගේ හිස දෙපා අතර

තබා හිර කොට ගතිමී.

තිදෙනාගේම වැට කඩුලූ ටිකෙන් ටික බිඳ වැටෙනට විය. කාඹරයේ පිටතින් ලද අණින් අම්මාගේ යෝණීය අත හැර මාලකට නැගෙණියගේ යෝණීය සිප ගන්නට සිදු විය.

මා කැමැත්තෙන් අයියාට දෙපා පළල් කොට දුන්නෙමී. අයියාගේ දිව මාගේ යෝනී තොල් සිප ගන්නාවිට මට ඉවසුම් නොමැතිවිය. අම්මාද මේ අප ලබනා පහසින් මතව සිටිනා වග මට දැණුනී. මා අම්මාගේ තනය උරා බොමීන් අයියාගේ දිවෙන් මාගේ යෝනියට දැනෙනා උණුහුම් පහස විඳ ගතිමී.

මා හට අම්මාගේ හා නැගෙණියගේ යෝනීයේ වෙනසක් නොදැණුනී. දැණුන එකම වෙනස නම් තවම නැගෙණියගේ යොණියේ නොතැළුනු නාඹර බව පමණී. මා නැගෙණියගේ නා දළුවන් යෝණි තොල් සඟල මාගේ ඛේටයෙන් තෙත් කෙලෙමී. මා ඇගේ ගැටිත්ත මත දිව තබා තෙරපුවෙමී.

මාලක නැගෙණියගේ ගැටිත්ත මත දිව තබා තෙරපන විට විනාඩි විස්සක් පමණ පැවති නිහඬ තාවය බිඳ වැටුනී. විහඟිගේ මුවින් නික්මුණු “ආ…….. අයියා……….” කෙඳුරිමින් මුලු කාඹරයම උණුහුම් විය. දියණියගේ ඒ කෙඳිරි හඬේ උණුහුම නිමාලිටද දැණුනී. ඇයව ඒ හඬින් දැවී යන්නට විය. ඇය ඇඳ විට්ටම මත හෙත්තු විය. මාලක විහඟිගේ යෝනී තොල් සඟල සිපගන්නා අයිරු ඇය බලා සිටියාය.

Page 29

තිදෙනා තිදෙනාට හොරහින් මේ සැපත විඳ ගත්හ. මාලක සිතුවේ නැගෙණිය අකමැත්තෙන් ඉඩ දුන්නා යැයි සිතාය. විහිඟිද සිතුවේ එලසමය.

වෙස්මුහුණු කරු මාලකට අම්මාගේ යෝනිය තුලට ලිංගුව ඇතුල් කරන ලෙස නියොග කලේය. මාලක අම්මා දෙස බැලුවේය. නිමාලිගේ දෙනෙතේ ඇති කඳුලු බිඳු මාලක දුටුවේය. මාලක කුමක් කරනවා දැයි සිතන්නට විය. නිමාලිද බිම බලා සිටියා මිස මාලකට රුකලක් නොදුන්නාය.

“කිවුව දේ කරනවා…..” නැවත නියොගය පිට විය.

කළ හැක්කක් නොමැති කමින් නිමාලී තම දෙපා පළල් කලේය. ඇය විටෙන් විට වෙනස් වන තම හිතට වෛර කර ගත්තාය. ඇය ඇඳ මත හිස තබා නෙතගින් ගලනා කඳුලු කැට පිසදා ගත්තාය. ඇය හිසට උඩින් ඇති සුදු පැහැති සිවිලිම දෙස බලා නෙතු පියා ගත්තාය.

සිත කොතරම් මත් වුවත් මා හට අම්මාගේ යෝනියට ලිංගුව ඇතුල් කිරිමට තරම් හයියක් නොවුනී. අම්මාගේ මුහුණ දුටු විට මා නෙතටද කඳුලු ඉනුවේය. මා අම්මාගේ හිස සිප ගතිමී.

“අම්මේ… මේ කැමත්තක්න් වෙන දෙයක් නෙමෙයි…..” මාලක අම්මාගේ නෙතින්

ගැලු කඳුලු පිස දැමීය. “හම්…… මම දන්නවා……..” නිමාලීද මාලකගේ හිස සිප ගත්තාය.

“දැන් කීපාරක් කිවුවද……? නැවත නියොගය නික්මුනී”

මාගේ යෝනී තොල් සඟල මත මාගේ සහය නොමැතිව ලිංගුව නය කල පිංශුව දැවටෙන දැණුනි. පුතු කිසිවිටෙක යෝනීය තුලට මට දැණුනී. මා එය අල්ලා යෝනීය මත තබා ගතිමී. එහෙත් මාලක නිසොල්මනේ විය. මා මාලකගේ ඉඟෙන් අල්ලා ලිංගුව යෝනීය තුලට දා ගතිමී.

පුතුගේ ලිංගුවේ උණුහුම මාගේ යෝනී බිත්ති වලට දැණුනී. මා ගත ගිණියම් වන්නට විය. මා ඔහුට නොදෑනෙනට ඒ හැඟුම් ඉවසා ගතිමී. අවුරුදු ගනනාවකට පසු පුරුෂ ලිංගුවකින් ලැබෙනා පහසින් මා ගත සිත කුල්මත් විය. දැණෙනා සතුටින් මා නෙතගින් කඳුලු කැට කඩා හැලෙන්නට විය. මා මුහුණ හැඬුම් බර විය. මා දත් මිටිකාගෙන පුතුගේ ලිංගු පහරවල් ඉවසා ගතිමී. එහෙත් මාගේ සුරාන්තය ලංවන විට යෝනී බිත්තී හකුලුවා ලිංගුව හිර කොට ගත්තේ නොදැණීමය. මුළු ගතම හිරි වට්ටා මා මාලකගේ පහලොස්වන ලිංගු පහරින් සුරාන්තයට පත්වීමී. එම සතුට මට ඉවසා සිටිය නොහැකිවිය මා හද ගැහෙන්නට විය. මා යටි ගිරියෙන් කෑ ගසා ඇඬුවෙමි.

අම්මාගේ ශොකී හැඬුම් බර මුහුණ බලා තවදුරටත් සිටිය නොහැකි විය. මා ලිංගුව ඉවතට ගතිමී මා ඇඳේ ඉඳ ගතිමී. අම්මා මුණින් අතට වැටි හඬන්නට විය. අම්මාගේ ශෝකී

Page 30

ඛෙදවාචකයක මිහිර බවෙන් ඒ තිරිසනා සතුටුවෙනු මට මැවි පෙණුණී. මා හට අම්මා දෙස බලා සිටිය නොහැකි විය. ඇඳෙන් බැසි මා බිත්තිය අසලට ගොස් හිස බිත්තියේ ගසා ගතිමී.

අයියා බිත්තේ හිස ගසා ගන්නා දෙස බලා සිටින්නට තරම් හයියක් මට නොවුනී. මා දුව ගොස් අයියාගේ පිටුපසින් බදා ගතිමී. අයියාගේ පිට මත හිස තබා ගත් මාද හඬනට වුනී. ඒ වෙන කිසිවක් නිසා නොව අම්මාගේ වේඳනා බර හැඬුම නිසාය.

“අයියේ අපිට වෙන විසඳුමක් නෑ….” මා අයියාගේ බඳ දෙපැත්තෙන් දෑත දමා බදා

ගතිමී.

“මට බෑ නංඟී ඔයාව අනාත කරන්න…..” අයියා මා පැත්තට හැරි මා බදා ගත්තේය. “අයියේ අපිට ගැලවෙන්න වෙන විදියක් නෑ…” මා හිමිහිට දෑත පහලට කොට අයියාගේ ලිංගුව අල්ලා ගතිමී.

“මට බෑ….. මට බෑ…….” අයියා නැවත හිස බිත්තියේ ගසා ගත්තේය.

මා අයියාගේ දෑත අල්ලා ගතිමී ඔහුව ඇඳ අසලට කැඳවාගෙන ගියෙමී. මගේ හිතේ අයියා කෙරෙහි තිඹුන ආශාව ඔහුගේ ශෝකි බව නිසා ටිකෙන් ටික පහව ගියාය. එහෙත් ඇති එකම විසඳුම ගැන සිතා මා ඇඳේ දිගා විමී.

නංඟී ඇඳේ දිගාවී දෙපා පළල් කොට ගත්තාය. මා කොතරම් ආශාවෙන් හිටියත් ඇයගේ පිවිතුරු බව කෙලසන්නට හිතක් නොවීය. එහෙත් කළ හැක්කක් නොමැති කමින් මා ඇයගේ මුහුණ දෙස මද වෙලාවක් බලා සිටියෙමී. ඇය පසක ඉකි ගසනා අම්මාගේ හැඬුම් හඬ මාගේ හඳට කටු අණිනවා සම විය. එහෙත් මේ බලා සිටිනා සෑම නිමේශයකින්ම අප දුක තවත් වැඩිවෙනවා මිස අඩුවක් නොවන වග මට වැටහුණි. මා නැගෙණියගේ නාදලු වන් යොණි තොල් සඟල මත ලිංගුව තැබුවෙමී. නැගෙණිය දෑස පියා ගන්නා අයිරු මා දුටුවෙමී.

අයියාගේ ලිංගුව මාගේ යෝනී තොල් සඟල මැදින් ටිකෙන් ටික ඇතුලට කිඳා බසිනු මට දැණුනී. ඒ උණුහුම දැනී මා ගත පුරා හිරි ගඩු නැගුණි. අයියාගේ විසල් ලිංගු හිස මාගේ යෝනී බිත්ති දෙබෑ කරමින් යෝනී පතු සිප ගත්තේය. මට ඉවසුම් නොමැති විය. මා ඉඟ සෙලෙවුවෙමී.

නැගෙණිය වෙඳනාවෙන් ඉඟ සොලවනු මට දැනුනී. ඇගේ පිවිතුරු බව මා විණාශ කලා ඇයි මට සිතුනී. මා දෙතුන් විටක් ඉඟ සෙලෙවුවෙමි. නැගෙණියගේ නිරුවත් කය දියෙන් ගොඩ දැමු මාළුවෙකු මෙන් ගැහෙන්නට විය. අම්මාගේ යෝණියට වඩා තද බවක් මා ඇගේ යෝනීයෙන් දැණුනී. හිතේ දුක පරයා ආශාව මතුවිය. මා වෙගයෙන් ඉඟ සෙලවුවෙමී. මාගේ ගතම හිරි වැටි යන්නට විය. මාගේ ශුක්‍ර නිදහස් වෙන්නට ලංවු විට මා ලිංගුව ඉවත ගතිමී.

අයියාගේ පහසින් මත්ව මා ගත ගැහෙන්නට විය. අයියාගේ ලිංගු හිස යෝනී පත්ල

සිප ගන්නා වාරයක් පාසා මා දත් මිටි කා එම මිහිර ඉවසා විඳ ගතිමී. මුවෙන් නික්මෙන

Page 31

සතුටු කෙඳිරිය මා වලකා ගත්තේ ආයාසෙයෙනී. වේගයෙන් ඉඟ සෙලවු අයියා එක්වර නිසලව ලිංගුව ඉවතට ගත්තේය. එවිටම ඔහුගේ ලිංගුවෙන් නික්මුනු ශුක්‍ර දහරා මාගේ යටි බඩ පෙදෙස තෙත් කළේය. මා ඒවන විට සුරාංතයක් ලබා අනෙක් සුරාංතයට කිට්ටු උවා පමණී. මට දුකක් දැණුනී.

මාලක ඇඳ පාමුල සිට හඬන්නට විය. එහෙත් ඔහු සිතු පරිදි ඔහුගේ ලිංගුවේ නැගෙණියගේ පිවුතුරු බවේ සලකුණු නොවුනි. ඔහු වැතිර සිටින නැගෙණියගේ යටි කය දෙස බැලුවේය. එහෙත් එහිද කිසි සළකුනක් නොවුනී.

කාඹරයට ඇතුල් වූ වෙස් මුහුණු කරු ඔහු අතවූ අප ඇඳුම් ටික ඇඳ මත දැමුවේය. පසුව ඇඳේ වැතිර සිටින විහඟී දෙස මදවෙලාවක් බලා සිටින්නට විය. විහඟී දෙපා පටලවා රහස් පෙදෙසත් දෑතින් දෙතනත් වසා ගත්තාය. ඇය විහඟීගේ උර හිසින් අලා ඇයව නැගිට්ටුවේය. මාලක ඒ දෙස බලා සිට නැගිට්ටේය. ඔහු විහඟිව දොර අසලට ගෙන යන විට මාලක කෑගසුවේය.

“මගේ නංඟිට මුකුත් කරන්න එපා…….. මාලක ඔහු අසලට දුවගෙන ගියේය. ඔහු අතවූ පිස්තෝලය මාලකට එල්ල කලේය.

“මම කිවුවොත් කියන දේ කරන මිනිහෙක්……. ඔතනින් හෙලවෙන්න එපා….” ඔහු විහඟිව දොර අසල රඳවා පිටත ඇති ආහාර බඳුන් කිහිපය ඈ අත තැබුවේය.

“නාලා කාලා සතුටින් ඉන්න වල්ලා………. උනාම උඹලව නිදහස් කරනවා ” ඔහු දොරෙන් පිටත හිට ගත්තේය. එවිට කාඹරයට ඇතුලු වූ ඔහුගේ සහයන් කැමරාව ගලවාගෙන ගියහ. පසුව දොර වසා දැමීය.

නිමාලී හිස එසවු විගස බැලුවේ විහඟී දෙස හා ඇඳ ඇතිරිල්ල දෙසය එහෙත් ඇය සිතු සලකුණක් නොවුණි. ඇය මාලක හා විහඟී බදාන අඬන්නට විය. අම්මාගේ හැඬීම නිසා මාලක මෙනම විහඟිද හඬන්නට විය.

ගෙවුන පැය කිහිපයෙදි ඔවුනට ඇඟපත සෝදා ගැන්මටත් තම විලි වසා ගැමටත් ඉඩ ලැබුණි. එහෙත් ගෙවන හැම තපරයම හිත ගැහෙන්නට විය. විහඟිට ඇරෙන්නට ඔවුනේ වචනය පිලිබඳ විශ්වාසය නිමාලිට හා මාලකට නොවුනී.

මාහට අම්මාගේ නෙත් දෙස බැලිමට නොහැකි වුනි. අම්මාද බිම බලා සිටියා මිස මා දෙස නොබැලුවාය. මා ඉන් සතුටක් ලැබු වග අම්මාට දැණිනිද?. මා හිත ගැහෙන්නට විය. මා නැගෙණියගේ නෙත් දෙස වත් නොබැලුවෙමි. අම්මා කිසි ලෙසවත් මෙයට කැමැතෙන් ඉඩ නොදුන් වග මට සහතිකය.

පුතු සිටිනා අසහනය මට දැණුනි. ඔහුට මා හට මුහුණ දිය නොහැකි කමින් සිටිනා වග මට දැණුනී. මටද ඔහුට මුහුණ දිය නොහැක. මා ඉන් සතුටක් විඳි වග ඔහුට දැණිනීද? එසේ නම් කෙලසක වත් මට ඔහුට මුහුණ දිය නොහැක. එහෙත් ඇයද අප දෙදෙනා දෙස බැලුවේ වත් කතාකලේ වත් නොමැත. ඇයගේ පිරිසිඳු කමට කුමක් සිදුවුවේද?. මා යටිකුරුව සිටි නිසා ඒ පිළිබඳව නොදනිමි.

Page 32

ඛෙදවාචකයක මිහිර මා දෙපසටවී සිටින අයියා හා අම්මා දෙස බැලුවෙමි. ඔවුන් කිසි විටෙක එකින් එකාගේ මුහුණ දෙස නොබැලූහ. මා සතුටුවු වග අම්මා හා අයියාට දැණුනීද?. මා හට ලැජ්ජාවක් දැණුනී. අම්මා දුකීන් වේඳනාවෙන් හැඬු හැටි මට සිහිවිය. සැබවින් මවක් තම පුතු හා කෙලෙසක මෙලෙස සිටින්නද? මට අම්මා ගැන දුක සිතුණී. අයියා සිත් තැවුලෙන් විඳීනා වේඳනාව මට දැණුනී. එසේ නම් මා පමණක්ද එයින් මිහිරක් ලද්දේ?.

තිදෙනාගේ හෘද ශාක්ෂියට අණුව තිදෙනාම මේයින් යම් මිහිරක් ලැබ ගත්හ. එහෙත් එකින් එනෙකා ලද එම මිහිර සඟවා අමිහිරි බව ඉස්මතු කොට අනෙකුන් හට ඇඟවිමට උත්සහා දැරීය. තිදෙනාගෙන් වඩාත් සතුටු වුයේ නිමාලීය. ඇය අවුරුදු ගණනාවක සිතේ වු අසහනය දුරු කොට ගත්තාය. ඇයට එම මිහිර වාවාගත නොහැකි තැන හැඬුම් පිට විය. විහඟිටද එසේමය. මාලකටද එය එසේමය.

ගෙවුන හෝරා කිහිපය තුලදි තිදෙනා අතර කිසි කතා බහක් නොවුනී. තවම පහ නොවුණු ජීවිතයේ අවිනිශ්ච බව ඔවුන් ගේ හිත් තුල විය. එහෙත් එක්වර කාඹරයට ඇතුලුවූ පිරිස….

“දැන් වෙලාව හරි පිටත් වෙන්න….. ඇස් වහන්න ඕන…”

එහෙත් කුමක් තව සුදුවේදැයි සැකය තිදෙනා තුල විය. ඔවුන් දැස් වැසිමට ඉඩදි සිටියෝය. දැස් වැසු තිදෙනාව නැවත රථයට නන්වාගත් පිරිස පැය දෙකක් පමණ රතය ධාවනය කොට නැවත්වීය.

“තැන්කු… වෙරි ම…… මම කියනදේ කරන මිණිහෙක්…. ඔයාලා දැන් නිදහස්… මෙතන ඉඳලා එයා පොට් එකට වැඩි දුරක් නෑ…. තුනයි විස්සට ෆලයිට් එක.” කියා රථයේ වු අපගේ බඩු බාහිරා දිය බිමින් තැබීය. තිදෙනාගේ දෑස් ආවරණය ඉවත් කොට… Sinhalawalforum

“මෙන්න පාස්පොට් තුනයි ෆොන් දෙකයි…. මම ඊයේ ෆලයිට් එක කැන්සල් කරලා… අද බුක් කරා… මෙතණින් වාහනක් ගන්න.. මෙහේ පොලිසි වෙල රස්තියාදුවෙලා අපිව හොයන්න කරදර වෙලා වැඩක් නෑ.. අපේ පස්සෙන් පොලිසිය පැන්නුවොත් අපි තමුසේලාගේ මූණ එක්ක විඩියො එක නෙට් එකට දානවා ” කියා ඔවුන් රථයට නැග යන්නට ගියොය.

අඳුරේ උවද මාහට ඔවුන් අතර හිටි මා රැවටු රියදුරු හඳුනා ගත හැකිවිය. ඔහු ශුක්ශම ලෙස මා රවටා මාගෙන් සියලු තතු දැනගත් වග මා හට සිහිවිය. මා හට ඔවුන් ගිය පසු හිතෙවු අසහනය කෙමෙන් පහවිය.

“අපි කෙලින්ම පොලිසියට යමු” මා පසු අම්මා හා නැගෙණිය දෙස බැලුවෙමී. “පොලිසි ගිහින් අපි මොනවද කියන්නේ…..” අම්මා ඇසුවාය.

“මටනම් ආපහු ලංකාවට ගියොත් ඇති…” නැගෙණිය ඇගේ දුරකතය පණ ගැන්වීය.

Page 33

05

නිවසට පැමිණ දෙදිනක් ගතවුවත් පසුවත් තිදෙනා තුල පෙර තිබු කුලුපග බව නොවීය. තිදෙනා එකින් එකාට මුහුණ නොදුන්නාය. මෙයින් වඩාත් කම්පා වුයේ නිමාලීය.

“මම පොඩ්ඩක් එලියට යනවා” හොඳින් ඇඳ පැලඳ ගත් නිමාලී දරුවන් දෙදෙනාට ඇසෙන්නට පැවසීය.

“මම එන්නද කාර් එක අරගෙන….” මාලක පුටුවෙන් නැගිට්ටේය.

“එපා…… මෙක මම තනියම යන්න ඕන ගමනක්” මාලකට හා එය අසා සිටි විහඟිට බියක් දැණුනී.

“අම්මා තනියම යන්න එපා…. මම එන්නම්” විහඟි පහල මාහලයට ආවාය.

“මම තනියම යන්න ඕන”

මා නිවසෙන් පිට නවතා තිබු ටැක්සියට නැග්ගෙමී. මා යන ගමන ගැන දෙතුන් විටක් සිතුවෙමි. එහෙත් සිතට දිරිගත් මා රියදුරුට මා යායුතු තැන කීවෙමි.

Sinhalawalforum. “ඒන්න මිසීස් ජයතිලක….” ඇය මා සුහද සිතින් පිළිගත්තාය.

“කියන්නකෝ බලන්න….” ඇය සුහදව සොෆාවේ මා අසලින්ම ඉඳ ගත්තාය.

මා ඇයට ජීවිතයේ සියළු තතු පැවසුවෙමී. මා ඇය ඉදිරියේ සියලු රහස් වමාරා නිරුවත් වුවෙමී. ඇය නිහඬව ආසා සිටියාය. ඇය මා හඬන විට මා සෑනසීය. මාගේ ජීවිතය මා ඇය හමුවේ තබා විසඳුමක් සෙවුවෙමී.

“මිසීස් ජයතිලක… මේක එච්චර හිතන්න එපා….. ඒත මම දන්නවා මේක හිතට ලොකු වදයක් කියලා…. ඔයා හොඳ අම්මා කෙනෙක්… එයාලත් ඉන්නේ අසහනයෙන් කියලා මට තෙරෙනවා…. මට හිතෙනවා ඔයා ඇත්ත කිවුවොත් එයාලට ලොකු සහනයක් ලැබෙයි කියලා…. ඔයාට බැරිනම්…. එයාලව මගේ ලඟට

එවන්න මම පැහැදිලි කරලා දෙන්නම්” “නෑ මට මේක එයාලට කියන්න හයියක් තියනවා… එත් අපේ බැඳීම් කැඩිලා යයි කියලා මට බය….”

Page 34

ඛෙදවාචකයක මිහිර by aciclfun4@gmail.com “මම හින්නේ ඔයා නොකිවුවොත් ඔයාලගේ බැඳීම් තවත් දුරස් වෙයි…. අනික ඔයාට හොඳ චාන්ස් එකක් මේ ගැන කතාකරන්න…. එයාලා දැන උගත් ළමයි…”

මා නිවසට පැමිණියේ සැහැල්ලු සිතිනී. නිවසට පැමිණි මා රාත්‍රී ආහාරය සැකසුවෙමී. වෙනදා අපි එකට එය අනුභව කරත් දැන් එය වෙනස් වී තිඹිනී. මා දෙදෙනාටම අඬ ගැසුවෙමි.

“මට ඔයාලා එක්ක කතා කරන්න දෙයක් තියනවා”අප තිදෙනාම මිදුලේ බංකුව මතට ගියෙමු මා ඔවුන් දෙදෙනාව දේපැත්තෙන් ඉඳුවා ගතිමී.

“අපිට හැම දාම එක එක්කෙනාට මූණ නොදී මේහෙම ඉන්න බෑ…. ඒක මට දුකක්… මම හිතනවා මේ කතාව ඇහුවම ටිකක් හරි ඔය හිතේ තියන වැරදි වැටහිම අසරන බව නැතිවෙයි කියලා…. මේක ලොකු කතාවක්.. මම ඔයාලට මේක කියන්න බලන් හිටියා ගොඩ කාලයක්… ඒත් මට කියා ගන්න බැරිවුනා… මම කියන්නේ මේ කතාව අහලා අපි අපිව සාධානීයකරනය කරන්න ඕන නෑ… එත් හිතට සහනයක් වෙයි… ඔයාලා දන්නේ නෑ නේද ඇයි ආච්චිල සීයලා මට වෛර කරන්නේ කියලා…”

“මමයි ජයතිලකයි පෙම්වතුන් වුනේ එයා A/l කරන කාලේ. මම එත කොට මම හතේ පංතියේ. අපි දෙන්නට ජයතිලකගේ මහා ගෙදරින් විරුද්ද වුනා. එකට සාධාරණ හෙතු තිබ්බා. මම එයාලගේ වත්තේ පොල් කඩපු සේවකයෙකුගේ දුවෙක්. මොනවා උනත් අපි හොරෙන් ආශ්‍රය කරා. එයාගේ අතින් මගේ පිරිසුදු කම නැතිවුනා. එකට එයා විතරක් වග කියන්න ඕන නෑ. මමත් වැරදියි. කොහොම හරි අපි දෙන්නාගේ සම්බඳය රහසේ තියෙදී ආච්චී අම්මා තාත්තට කසාදයක් කරලා දුන්නා. ඒ කටයුත්තට අකමැති උනොත් වහා බීලා මැරෙනවා කියලා ඔයාලගේ ආච්චී ජයතිලකට බල කරා. මම කිවුවා එහෙනම් කමක් නෑ ඔයා එයාව බඳින්න කියලා. පස්සේ ජයතිලක රමණිව මැරිකරා ජයට මගුල් කාලා.

“එත් අප්පච්චී හොරෙන් හොරෙන් මාව බලන්න ආවා. මම එතකොටත් ඉස්කොලේ යනවා. පස්සේ මම හිතුවා මේක හොඳ දෙයක් නෙමෙයි කියලා. අප්පච්චි හොරෙන් අපේ ගෙදට්ට රිංගනවා කියලා ගමේ කට කතා හැදුනා. පස්සේ මම ගමෙන් පැනලා අවා. මම ඒ වෙන කොට O/L කරලාවත් නෑ”

“මට පතලක වැඩකරන සුමිත්ව හම්බවුනා මම එයාව මැරිකරා. මම ඒ දේ කරේ ජිවත් වෙන්න විදියක් නැතිනිසා. පස්සේ මම රස්සාවකට ඉස්පිරිතාල සුද්ද පවිත්‍ර කරන්න ගියා. මාස හත අටක් යනකොට මම සුමිත් නිසා අම්මා කෙනෙක් වුනා.

විහඟී බඩට ඇවිත් මාසයක් ඇති මට හොස්පිටල් එකට මැසෙජ් එකක් ආවා සුමිත් පතලට යටවෙලා කියලා. මට සුමිත්ගේ මුණවත් බලා ගන්න බැරිවුනා බොඩි එක හොයා ගන්නත් බැරිවුනා. සුමිත්ගේ නෑදෑයන් කවුද කියලා මම දැනගෙන හිටියේ නෑ. ඇත්තටම මම හෙවුවේ නෑ. අනික මම සුමිත්ව ණීත්‍යානු කූලව මැරි කරලා හිටියේ නෑ අපි එකට හිටියා විතරයි.”

Page 35

“ පස්සේ වැඩි පඩියකට කොළඹ මහා ඉස්පිරිතාලෙට මාරුවීමක් ලැඹුනා. එක දවසක් මම කාණුවක් සුද්ද කර කර ඉන්න කොට ජයතිලක හදිසීයෙන් හදිස්සියෙන් දුවගෙන එනවා මම දැක්කා. මම හැංඟුනා. එයා කොහෙද මේහේ කියලා. පස්සේ මම හොයලා බැලුවා. රමණිට බාබා ලැබෙන්න කොළඹ එවලා. බඩේ ප්‍රශ්නයක් තියනවා කියලා.”

“රමණී මම කවුද කියලා දන්නේ නෑ. එයා ගැන මගේ හිතේ කිසිම තරහක් තිඹුනේ නෑ. ඒ නිසා මම එයා ගැන හොස්පිටල් එකේ ඉන්නකම්ම බැලුවා. එයාට දරුවා ලැබෙන්න ලේබරුම් එකට එක්කරගෙන ගියෙත් මම. ළමයා ලැබෙන්න ලේබ රූම් දැම්මා කියලා ආරංචී වෙලා ජයතිලකත් ආවා. මට හැංගෙන්න වෙලාවක් තිඹුනේ නෑ. එයා එතකොට මාව දැක්කා. එත් අපිට එවලේ කතාකරන්න වෙලාවක් ලැබුනේ නෑ.”

“බබා ලැබෙන්න ගිහින් රමණිට ජීවිතය නැතිවුනා. මට මතකයි ජයතිලක මාලකව වඩාගෙන අඬපු විදිය. මාලක අඬන්න ගත්තම නවත්තනේ නැතුව අඬනවා. වාට්ටුවේ නස්ලා කාටවත් බෑ නලව ගන්න. පස්සේ මම අතට ගත්තා කිසි සද්දයක් නෑ. ඉස්පිරිතාලේ මාලක ඉන්නකම් මම එතනටම වෙලා හිටියා. ආච්චිලා එනකොට මම ගිහින් හැඟෙනවා පස්සේ ආපහු එනවා. ඒ වෙනකොට අප්පච්චී මගේ කතාව ඔක්කොම දැනගෙන හිටියේ.”

“එක දවසක් ජයතිලක ඇහුවා ඔයා මගෙත් එක්ක එනවද කියලා. අප්පච්චි දැනගෙන හිටියා මම බඩින් ඉන්නේ කියලා. ඒත් මගේ හිතේ කැමත්තක් තිබුනේ නෑ. ආපහු වදයක් වෙන්න. අප්පච්චි කිවුවා මම එනවනම්, මහා ගෙදර යන්නේ නෑ දරුවා එක්ක කොළඹ නවතිනවා කියලා. මටත් මාලකව දෙන්න දුක හිතුනා මම කැමතිවුනා.”

“පස්සේ අපි නුගේගොඩ ගෙයක් අරගෙන පදිංචි වුනා. එත විහඟී බඩට ඇවිත් මාස තුනක්, හතරක් ඇත. අප්පච්චී එයා ලඟ තිඹුන සල්ලියි ගෙදරින් එනකොට සීයලාගෙන් හොරකම් කරගෙන ආව සල්ලියි දාලා බොරැල්ලේ කඩයක් කුලියට ගත්තා. අපච්චිලට හොඳට සල්ලි තිබ්බා”

“ රමණී මැරිලා මාස තුනක් යන්න කළින් කොහොම හරි ඩිවෝස් එක අරගෙන මාව මැරිකරා. ජයතිලක සල්ලි විසි කරලා මාලකගේ උපැන්නෙ අම්මගේ නමට මගේ නම දැම්මා. අපිට දෙයියනේ කියලා වරදක් වුනේ නෑ. අවුරුද්දක් ඇතුලත බොරැල්ලේ තියන හොඳම ඇඳුම් කඩේ අපේ එක උනා. අපි ඒක සල්ලි වලට ගත්තා තට්ටු හතරකට හැදුවා. විහඟිත් ලැබුනා. අපිට හොඳ පිළිගැන්මක් ලැබුනා. ඒත් ආච්චිලා සීයලා අපි මලා කියලා එහේ දානයකුත් දුන්නා. විහඟිට අවුරුදක් වෙනකොට අප්පච්චී ඇක්සිඩන්ට් උනේ.

“මම ජයතිකලකව රවට්ටලා ආපහු කරේ එල්ලුනාලු, මාලකව උදුර ගත්තලු. ආච්චීලා සීයලා මට දෙස් දෙවොල් දුන්නා. එත් මමයි දන්නේ මම ඒ කරපු දේ ගැන. විභංඟී ජයතිලකගේ දරුවෙක් කියලා ඒ අය හිතන් ඉන්නේ. ඔන්න ඔය හෙතුව නිසා තමයි ආච්චිල සීයලා අප්පච්චිගේ මරණය දවසේ මගේ මූණට කෙල ගැහුවේ.”

Page 36

ඛෙදවාචකයක මිහිර by acicl.fun4@gmail.com “මම ඒවගෙන් කම්පාවුනේ නෑ මම උඹලා දෙන්නා හැදුවා. මම උඹලා දෙන්නවත් කරේ එල්ලන් ආපහු ඉගෙන ගත්තා. මම විහඟිවත් වඩාගෙන ගිහින් O/L කරේ. අප්පච්චි කරගෙන ආව බිස්නස් ටික බලා කියා ගත්තා. උඹලට අඩුවක් වෙන්න දුන්නේ නෑ.”

“මම මේක මෙච්චර කල් රහසක් කරගත්තේ අප්පච්චිගේ ඉල්ලීමට. එයාට ඕන වුනා උඹලා දෙන්නා එක බඩ වැල කඩන් ආපු සහොදරයො වගේ ජිවත් වෙනවා දකින්න. අවසන් මොහොතේ මගේ අත් දෙක අල්ලන් අප්පච්චී ඉල්ලුවේ එක. මම ඒ දේ කරා. ඒත් මේ සිද්දවුන දෙයින් අපි තුන්දෙනාගෙම හිත් කළකිරිලා. අපේ තිබ්බ බැඳීම් දැන් නැතිවෙලා. මම දන්නවා අපිට එකින් එකාගේ මුණ බලලා කතා කරන්න බෑ කියලා.”

“අපි හිතින් එක පවුලක් උනත්, අපි එක පවුලක ලේ නෑ කියලා මට කියන්න ඕන වුනා. ඒ වෙන කිසිදෙයක් නිසා නෙමෙයි අපිට උන කරදරය නිසා. මම කුසෙන් වැදුව පුතා එක්ක බුධිය ගත්තේ නෑ. විභඟී එකුස උපන් අයියා එක්ක බුධිය ගත්තෙත් නෑ. අපි එක පවුලක් විධියට එකට බැඳිලා හිටියට, ඇත්ත අපි එකට එක්කාසු වුන අයිතියක් නැතී ප්‍රාණ තුනක් විතරයි. මම හිතනවා මේක ඇහුවට පස්සේ අපේ හිත් වලට තව කරදරයක් එක්ක සහනයක් ලැඹෙයි කියලා.”

“මම ගියා ඩොක්ට මිසීස් ගුනසිංහ ලඟට. එයා තමයි අප්පච්චී නැතුවුන දා ඉඳලා මගේ දුක අහගෙන හිටියේ. මම හිතනවා ඔයාලත් ගිහින් පොඩ්ඩක් එයා එක්ක කතා බහා කරොත් හොඳයි කියලා.”

මේම රහස මාලකට මෙන්ම විහඟිටද පැනයක් නොවිනී. තමන් නිදි වැදුනේ එකුස

උපන් සහෝදරිය හා මව සමඟ නොවන නිසා මාලකගේ හිතට සහනයක් විය. පෙර සිදුවූ

ඛෙදවාචකය විටෙක මාලකට මිහිරක් ලෙස දැනුනේය.

නිමාලීටද නොදැනුවතම හිත මාලක කෙරෙහි යොමුවිය. එම හැඟිම කුමක් දැයි නිමාලිට වටහා ගැනිමට අපහසු විය. ඇයටද එදින ඛේදවාචකය විටෙක මිහිරක් ලෙස හැඟෙන්නට විය. එහෙත් ඇය එය සඟවා ගැන්මට දැඩි වෙහෙසක් ගත්තාය.

අම්මා මේම රහස එම ඛේදවාචයකට පෙර කීවානම් යැයි සිතා විහඟී සිහින දකිනට විය. ඇය වෙන දිනයන්නට වඩා මාලක හා වෙළුනී. විහඟීගේ බැල්ම එම නිසා වැඩිපුර මාලක කෙරෙහි යොමුවිය.

තිදෙනාම රහසින් එම මිහිර සිහිකොට සතුටක් ලදහ. එහෙත් ඒ වග එකින් එකාට ඇඟවෙන්නට තිදෙනාම ඉඩක් නොතැබුහ. කෙසේ උවත් තිදෙනාගෙම හිත් හා ගතිපැවතුම් වල වෙනසක් ඇතිවී ඇතිවග එකින් එකා හොර රහසේ පෙර බැඳීම් සසඳා වටහා ගත්හ. එම නිසා නිවස තුල වෙනදා නොමැති අපූරු ඒත් නුහුරූ පිබිදීමක් ඇතිවිය.

Page 37

06

දින හත අටක් ගෙවෙන විට නිමාලීගේ නිවස තුල පෙර පැවති සංහිඳීයාව වඩා වෙනස් නුහුරු අපූරූ සංහිඳීයාවක් කෙමෙන් කෙමෙන් දලුලන්නට විය. එයින වඩාත් සතුටුවුයේ නිමාලීය. විහඟී පෙර මෙන් උනඳුවෙන් තම මංගල්‍ය වෙනුවෙන් ලක ලැහැස්ති විය.

“අයියේ අද ඩ්‍රස් ටික ෆිටොන් කරන්න තියනවා” හිමිදිරියේ ආහාරය ගත් පසූ මාලක අසලින් ඉඳ ගත්තාය. විහඟී

“කීයට යන්නේ “

“දෙකට එන්න කිවුවේ”

මා කාරය තුලට වී නැගෙණිය එනතුරු බලා සිටියෙමී. ඇය කොහේ යන්නට ගියත් මෙලස පරක්කු වීම පුරුද්දය. ඇය නිවසින් එලියට බසිනු දුටු මා තිගැස්සි ගියෙමී. ඇය කළවා වලින් අඩක් පමණ වැසෙන ලෙස කෙටි සායායක් ඇඳ සිටියාය. අත් රහිත ස්කීනියෙන් ඇගේ දෙපියරු එලියට පණින්නට වෙර දරන්නට විය. ඇය කිසිදා මෙලස නිවසෙන් එලියට බැස නොතිඹුනී. ඇය රථයේ අසුන මත ඉඳගත් විට කෙටි සාය තවත් ඉහලට ඉස්සුණී. කොතරම් හිත තද කොට සිටියත් මා හිත පාළනයෙන් තොර විය. මට ඇය නිරුවතින් සිටි අයිරු සිහිවිය. ඇගේ නිරුවත් පිරිපුන් කය මාගේ හිත තුල හොල්මන් කරන්නට විය.

අයියා විටෙන් විට මා දෙස හොරෙන් බලන අයිරු මා දුටුවෙමී. ඔහු කොයි මොහොතක රිය හප්පා ගනිවිදො යැයි බියක් මට ඇතිවිය. එහෙත් ඔහු එලෙස මා දෙස බලන අයිරු දැක මා සතුටු වුවෙමී. මා විටෙන් විට එහෙට මෙහෙට වෙන සාය හදා ගැනීමට උත්සුකු නොවුවෙමී. ඔහුගේ යට කළිසමට හිරවුණු ලිංගුව පණ ගසා ඇතිවග මා ඉහලට යන්තම් එසවුනු කළිසම් සිපරය අසලින් වටහා ගතිමී.

“එන්න මිස්… සාරි ජැකට් එකේ වැඩ ඉවරයි…. සාරී එක නම් ලස්සනයි… වක් කරන්න දෙයක් ඇත්තෙම නෑ…. කොහෙන්ඳ ගත්තේ” විහඟි ගෙන් සැලොන් එකේ මිතුරීය ඇසුවාය.

“XXXX….”

Page 38

ඛෙදවාචකයක මිහිර “ආ… එක තමයි…. මම හිතුවා…. ෆිටොන් කරලා බලමූ එන්න ඇතුලට” ඇය විහඟිට ඇතුලට අඬ ගැසුවාය.

විහඟී ඇතුලට ගොස් ස්කිනිය ගලවා දමා සාරි හැට්ටය ඇඳ ගත්තාය. එය දෙතනට මදක් හිර බවක් විහඟිට දැණුනී. එහෙත් ඇය එය නිමවා ඇතී අයුරට කැමති විය. “අයියා… පොඩ්ඩක් එන්න කෝ” විහඟී තිර රෙද්ද මැත් කොට මාලකට අඬ ගැසීය.

මාලකද ඇතුලට ගියේය.

“හොඳයිද….” විහඟී වටයක් කරකැවී මාලකට පෙන්වීය.

ඇත්තෙම එය දැකුම් කළු විය. විහඟිගේ දෙතනේ බාගයක් පමණ එලියට පැන තිබුණී. පිට පැත්තද හැට්ටයක් නැති තරම්ය. හැට්ටය හා ඔසරි දාරයෙන් නිරුවත්ව මතුව ඇතී ඇඟේ රොස පැහැති නාඹිය මා සිත පතුලේ සැඟවිය.

“හොඳයි…..”

“ඒත් ටිකක් මේ හරියෙන් හිරයි වගේ..” විහඟී හැට්ටයේ යට පැත්තෙන් අත දමා දෙතන උස්සා මිතුරියට පෙන්වීය.

“මේකේ බ්‍රාකප් දාලා තියෙන්නේ….. ඔයා බ්‍රා එකකුත් ඇඳලනේ ඉන්නේ ඒ නිසා

වෙන්න ඇති” ඇයද විහඟිගේ හැට්ට වාටිය තුලින් ඇඟිල්ලක් දමා බැලීය. “එහෙනම් මේක ගලවලා ඇඳලා බලමු” විහඟී හැට්ටයේ ඉදිරිපසින් විවර කලේය.

මිතුරිය විහඟී හා මාලක දෙස බැලුවාය. නැගෙණියක් තම සහොදරයා ඉදිරියේ

මෙලස හැසිරිම ඇයට නුහුරුවිය.

විහඟී හැට්ටය ගලවත්ම මාලක ඇයට පිටුපා හැරුනේය. එහෙත් වටෙම ඇති කංනාඬී තුලින් ඔහුට සැඟවිය නොහැකි විය. විහඟී හැට්ටය ගලවා දමා බ්‍රෙසියරයද ගලවා දැමිය. අයියා කංනාඩියෙන් ඒ දෙස බලනු විහඟි මෙන්ම ඇගේ මිතුරියද දුටුවාය.

“දැන්නම් ශේප්… නෙද අයියා…” විහඟී ඇසුවාය.

“හම්…

“මම දවස් තුනකින් වැඩ ඉවර කරලා දෙනම්…. තව පොඩි වක් වගයක් තියනවා…”

“ඉට්ස් ඔකේ”

මාලක පිටතට පැමිණියේය. ඔහු සිත තුල විහඟිගේ නිරුවත හොල්මන් කරන්නට විය. මාලකට ඒ හැම විටම ඇය නිරුවතින් එදින සිටි අයිරු සිහිවිය. නැවත ඇඳුම් ඇඟලා ගත් විහඟී එලීයට පැමිණියාය.

නැවත නිවසට එන අතර මඟ විහඟී කොල්ලු පිටිය මුහුදු තීරය අසල රථය නවතන ලෙස ඉල්ලා සිටියාය. මාලකද රථය නැවත් විය.

Page 39

“අයියා මට පොඩ්ඩක් මුහුද දිහා බලන් ඉන්න ආසයි…” ඇය රථයෙන් බැස රේල්

පාර පැන්නාය. මාලකද ඇය පසු පසින් විය.

“පොඩි එකියක් වගේ “

“ඔවු මම පොඩි එකියක් තමයි….” ඇය ගල් පරයක් මත ඉඳ ඈත අහසේ හිරු ගිලි යන අයිරු බලා සිටියාය.

කෙටි සායෙන් නිරුවත් වූ ඇගේ කළවා යුග්මය සැඳෑ රන්වන් හිරු කිරණ වැටි රත් පැහැයෙන් දිදුලන්නට විය. ඇගේ දෙපා අතරින් ඈත මුහුදේ ගිලී යන්නට සැරසෙන හිරු කිරන රිංගන වග මාලකට සැකයක් නොවුණි.

“අයියේ මම ඔයාගෙන් කාරණයක් අහන්න ඇත්ත කියනවද?” ඇය මාලකගේ අතින් අල්ලා තමා අසලින්ම මාලකව වාඩිකරවා ගත්තාය.

“මොකද්ද”

“අම්මා කිවුව කතාව”

“මට හිතෙනවා ඇත්ත කියලා….

“ඒ කොහොමද…..”

“අපි දෙන්නගේ වයස එක්ක…”

“මට ඒක හිතුනේ නෑනේ……. මෙච්චර කල්”

“මටත් නෑ…… ඒත් එවගෙන් දැන් වැඩක් නෑ… අමතක කරලා දාන්න….”

ඔයා මගේ අයියා.lf” ඇය මාලකගේ වැලමිටට ඉහල බාහුව “මොනවා උනත් ඔයා මගේ අල්ලා ගනිමීන් හිස උරහිස මත තැඹුවාය.

දෙදනාම ඈතින් හිරු බැස ගිය අයිරු බලා සිටියොය. විහඟී හිමිහිට අල්ලාගෙන හිටි මාලකගේ මස් පිංඬු නෙරා ඇති බාහුව පිරිමදින්නට විය. නැගෙණියගේ අත්ලෙන් බාහුව සියුම් ලෙස පිරිමැදෙන විට මාලකගේ ගතේ හිරිගඬු නැගෙන්නට විය. මාලක නැගෙණියගේ කර වටා දෑත දමා ගත්තේය.

“අයියේ….. ඇත්තටම ඔයා එදා මගෙත් එක්ක හිටියේ අකමැත්තෙන්ද……. ඇත්ත කියන්න”

“ඔවු…… මගේ හිතේ කැමත්තක් තිබ්බේ නෑ”

“බොරු කියන්න එපා….. මගේ අයියා ඇත්ත කියන්න….”

“මට ඒකට උත්තරක් දෙන්න බෑ”

“පිලීස් අයියා….”

Page 40

ඛෙදවාචකයක මිහිර “ඒක කොහොම උනත් එහෙම දෙයක් උනේ නෑ කියලා අමතක කරලා දාන්න”

“නෑ ඔයා මට ඇත්ත කියන්න ඕන…..” විහඟී මාලක දෙසට හැරුනාය. ඇගේ දෙපා පළල් වී කෙටි සාය තුලින් ඇය ඇඳගෙන හිටි රොස පැහැති පෑන්ටිය මාලකට පෙණුනේය. මාලක එදෙසින් දෑස ඉවත් කොට ඈත ඉම දෙස බලා සිටියේ හිතට වංක වෙමින්ය.

“නංඟී මට ඒකට උත්තරක් දෙන්න බෑ…..”

“පිලීස් අයියා…..”

“එහෙනම් මම ඔයාගෙන් දෙයක් අහන්න ඔයා මට ඇත්ත කියනවද?”

“ඔවු මම තමුසේ වගේ හිතේ හංගන් ඉන්න කෙනෙක් නෙමෙයි”

“ඔයා එදා හිටියේ කැමත්තෙන්ද?” මාලක විහඟී දෙස බැලුවේය.

” ඔවු මගේ හිතේ පොඩි කැමත්තක් තිඹුනා ඒත් අර නරුමයො ඉස්සරහා නිසා මම අසරණ වුනා. මට ඔයා එක්ක ඉන්න ඕන උනේ එහෙම නෙමෙයි. මම දන්නවා අයියා ඔයා ගැන. ඔයා ඉස්සර ඉඳලා මගේ දිහා හොරෙන් බැලුවා”

“ඒක රහසක් නෙමෙයිනේ…. ඔයත් එහෙමනේ..”

“ඔවූ…. මමත් ඔයාට පේන්න ඒ විදිහට හිටියා. මම දැනගෙන හිටියා ඔයා මගේ දිහා බලන්නේ ආසාවෙන් කියලා. මම ඔයාට එ දවස්වල ඉඩ දුන්නත්, ඔයා සමහර වෙලාවට මඟ ඇරියා. ඇත්ත නේද”

“ඔවු.. ඒ සේරම ඇත්ත. ඒත් මට ඕන වුනේ නෑ අර වගේ දෙයක් ඔයාට කරන්න. මට ඕන උනේ ඔයා දිහා බලන් ඉන්න විතරයි. ඊට වඩා දෙයක් මම ඔයාගෙන් බලාපොරොතු වුනේ නෑ. ඒ දවස් වල ඉඳලා මම දන්නවා ඔයත් ඒකට කැමත්තෙන් හිටියේ කියලා….”

“ඔයාට මතකද දවසක් බාත් රූම් එකේ අපි දෙන්නා හෙලුවෙන් නානකොට මම ඔයාගේ චංඩියාව ඇල්ලුවා…. ඔයා එදා මගේ අත ගසලා දැම්මා… “

“ඒ පුංචි කාලේ….. එතකොට ඔයාට කිසිම බරක් පතලක් නෑ..”

“පිස්සු මම එතකොට O/L කරනවා…. මම පුංචිද එතකොට?”

“ඔයා මට හැමදාම පුංචී එකියක් ඒත් දැන් එහෙම පොඩි එකියක් නෙමෙයි ඔයා..”

“ඇයි…..”

“එදා අරහම දෙයක් වෙලත් කිසි සලකුණක් තිබ්බේ නෑ….. ඔයා ඊට ඉස්සර ලොකු ගෑණියෙක් වෙලා”

Page 41

“මම ඒක ඔයාට කිව්වේ නෑ…….බනිවී කියලා….. පසිඳු මගෙන් ඒක කලින්ම ඉල්ල ගත්තා.. ඇයි ඔයාට ඉරිසියා හිතුනද?”

“මම මොකටද ඔයාට… ඔයාගේ සතුටට ඊරිසියා කරන්නේ… ඔයා තවම මගේ පුංචි

එකී “

“මම දන්නවා මගේ අයියා, මම ගැන හිතනවා කියලා….”

විහඟී මාලකගේ නළල සිප ගත්තාය. එම දෙතොලේ උණුහුම මාලකගේ ගත පුරා ඇදි ගියේ විදුලියක් මෙනී. මාලකගේ නළල සිපගත් විහඟී මාලකගේ නෙත් දෙස බලා සිටියාය. විහඟී නැවත හිස ඔසවා කොට මාලකගේ දෙතොල මත තම දෙතොල තැබුවාය. මාලක මද වෙලාවක් විහඟිට ඉඩදී සිටියේය පසුව විහඟිව පසෙකට කර මාලක නැගිට්ටේය.

“අපි යමු…..”

“බෑ මට තව ටිකක් ඉන්න ඕන….”

“පිලිස් නංගී” මාලක විහඟිට නැගිටින්නට අත දික් කලේය.

“මට ඔයා ගැන හිතා ගන්න බෑ අයියා” විහඟී මාලකගේ අත අල්ලන් නැගිට්ටාය.

රථයට නැගි විහඟී අයියා නගින තුරු බලා සිටියේය. රේල් පාරේ ඇදි ගිය දුම්රිය නොපෙනී යන තුරු රථය අසල සිට බලා සිටි මාලක රථයට ගොඩ විය. එවිට විහඟී නැවත මාලකගේ දෙතොල සිප ගත්තාය. මාලක මද වෙලාවක් බලා හිඳ රථය පණ ගැන්වීය. නිවස පැමිණෙන තුරු දෙදෙනා තුල දැඩි නිහඬ බවක් පැතුරුනී.

මාලක සිටියේ තද නිඳේය. තමාගේ අසලින් කවුරුන් හෝ වාඩි වනු මාලකට දැණුනී. මාලක ආසල වූ ටේබල් විදුලි පහන දැල්විය. විහඟී තම ඇඳේ ඉඳගෙන සිටිනු දුටු මාලක, කොට්ටය ඇඳ විට්ටමට තබා හෙත්තු වීය.

“මට නින්ද යන්නේ නෑ අයියා……”

“ඔයාගේ ඔලුව විකාර වෙලා”

“ඕවු…. මගේ ඔලුව විකාර වෙලා” ඇයද මාලක අසලින් ඇඳ විට්ටමට හෙත්තු විය.

මා ගැහෙන හඳින් අයියාගේ අත අල්ලා ගතිමි. මා ඔහුගේ දෑත මාගේ නිඳන ඇඳුම මතින් ලැමඳට තබා ගතිමී. ඔහුගේ අත වෙවුලන වග මට දැණුනී. ඔහු මා අත තිබු පරිදිම තබා සිටියා මිස කිසිවක් නොකලේය. මා නැවත ඔහුගේ අත ගෙන මා ඇඳ සිටි නිදන ස්කිනිය ඔසවා එතුලින් ඇතුලට දමා මාගේ දෙතන මත තැබුවෙමි. ඔහුගේ දෑතේ උණුහුමින් මා ගත දැවියනට විය. මා දෑස පියා ගතිමී.

නැගෙණියගේ ලැමඳ මත ඇති මාගේ දෑත ගැහෙන්නට විය. මට ඈගේ පපුවේ ගැස්ම දැණුනී. මා හිතද මා හට අවනත නොවන වගක් මට දැණුනී.

Page 42

ඛෙදවාචකයක මිහිර අයියාගේ දෑත කෙමෙන් කෙමෙන් මාගේ පියයුරු වසා ගන්නා වග මට දැණුනී. මා ඔහු දෙස බැලුවෙමී. ඔහු අසරණ ලෙස හිස පහතට කලේය. මා ඔහුගේ නිකටින් අල්ලා හිස ඔසවා ඔහුගේ දෙතොල සිප ගතිමී. ඔහුගේ දෙතොල් මාහට පිළිතුරු දක්වන විට මා සිත සතුටින් ඉපිල ගියාය. මා ඔහුව බදා ගතිමි. ඔහුගේ දෑතද මා වටා වෙලී යනවිට මා තවත් ඔහුට තුරුලු වුවෙමී. මාගේ දෙතන මත ඇති ඔහුගේ දෑත කෙමෙන් කෙමෙන් මාගේ තන පුඬු කිති කවන්නට විය. මා අත පහලට දමා ඔහුගේ සුදු පැහැතී කොට කළිසමට උඩින් ලිංඟුව මත තැබුවෙමී. ඔහුගේ ගත ගැස්සී යන අයිරූ මට දැණී.

මාගේ කළිසමට උඩින් ලිංගුව මත ඇති නැගෙණියගේ අත මා අල්ලා ගතිමී. දුහුල් ස්කීනිය හරහා විදුලී පහන් එළිය වැටි ඇගේ ලැමඳ මා දෙස බලා සිටින්නට විය. එම රණහසුන් ඉකිගසා මාගෙන් ඉල්ලනේ කුමක්ද මට රහසක් නොවුනී. එහෙත් මා සිත විටෙන් විට දෙගිඩියාවෙන් තැවුනී. මා ඇයගේ මුහුණ දෙස බැලුවෙමී. රත් පැහැ දෑසින් මා දෙස බලා සිටින නැගෙණිය ඉල්ලන්නේ කුමක්දැයි මට රහසක් නොවුනී. එහෙත් මා එයට ඉඩ දෙනවාද?. මා හිතට පැනයක් නඟා ගතිමී.

අයියාගේ ලිංගුව මත ඇති මා අත උඩීන් ඇති ඔහුගේ අත මා හිමිහිට ඉවත් කෙලෙමී. ඔහුගේ කොට කලිසමේ කකුල් අතරින් මා අත ඉහලට දැමුවෙමී. මා හට ඔහුගේ වෘෂන කෝෂ හසුවිය. මා හිමිහිට එය අත ගෑවෙමී. ඔහුගේ දෙපා කෙමෙන් පළල්වී මාගේ අත්ලට ඉඩ පහඩු සලසා දුන්නේය. ඉඩ පහඩු ලද විගස මා ඔහුගේ ලිංගුව අල්ලා ගතිමී. මා එය සුමුදුව අත ගෑවෙමී. ලිංගුවේ ඉලීපුණු ලේ නහර මාගේ අතලට දැණුනී. මා විටෙක ලිංගුවත් තවත් විටෙක කොෂ දෙකත් සියුම් ලෙස අත ගෑවෙමි.

මා ඇඳ හිටි ස්කිනීය ඔසවා ඔහුගේ හිස මාගේ පියයුරුවක් මත පහත් කෙළෙමී. ඔහුගේ දෙතොල මාගේ තන පුඩු සිප ගන්නා විට මා දෑස පියා ගතිමී. අයියාගේ එක් අත්ලකින් පියයුරට දැනෙනා මිහිර හා අනෙක් පියයුරට මුවෙන් දැනෙනා පහස මා විඳ ගතිමී

මා හිත මට මෙල්ල නොවීය. නැගෙණියගේ පහසින් මා මතව හමාරය. කිරි නොමැති වුවත් මා ඇයගේ තන පුඩු උරා බිවුවෙමී. මාගේ අතලට ඇගේ පියයුරු වල තද ගතිය දැණුනී. මා මුව තුල ඇති තන පුඬුව දත් අතරට හිරකොට තද කෙලෙමී. “ආ………. අයියා……” ඇගේ මුවින් නික්මුණ කෙඳිරිය මා ගතම උණුහුම් කලේය. මා කිහිප දෙනෙකු සමඟ මේසේ සිටියත් හිතට මෙතරම් තදින් එම මිහිර කාවැදි නොතිඹුනී.

අයියාගේ දත් අතරට හසුව තන පුඬුවට දැණුන සියුම් වේඳනාව මා මිහිරකින් විඳ ගතිමී. තන පුඬුවෙන් ඔහුගේ හිස ඉවත්කළ මා ඇඳෙන් බැස කාඹරයේ විදුලී බුඹුල දැල්වුවෙමී. ටෙබල් විදුලි පංකාවෙන් ගලා ආ මඳ එළිය දෙගුන තෙගුන කරමීන් මුලු කාඹරයම දහවල මෙන් ආලොකමත් විය. මාගේ පහසින් ඇවිස්සි කොට කළිසම ඉහලට ඔසවා හිනැහෙන ඔහුගේ ලිංගුව මා නෙත ගැටුණී. අයියා ලැජ්ජාවෙන් හිස පහත් කොට ගන්නා විට මට සතුටක් දැණුනී. මා අයියා කැමති ලෙස ඔහුව අවුස්සනට සිතුවෙමී. ඔහු හැම විටම පූර්ණ නිරුවතට වඩා අඬ නිරුවතට ප්‍රිය කරනා වග මා දැන සිටියෙමි. ඔහු ඒ වග මා හට පවසාද තිඹුනී.

Page 43

මා ඇඳ මත කකුලක් තබා, කොට කළිසමේ ලිහිල් කලිසම් කකුල පැත්තකට කොට මා ඇඳ හිටි රොස පැහැති පෑන්ටීය පෙන්නුවෙමී. ඔහුගේ මුහුණේ ඉරියවු කෙමෙන් කෙමෙන් වෙනස් වන අයිරු මා ආසාවෙන් බලා සිටියෙමී.

මට ඔහුගේ කුඩා කළ සිහිවිය. මා පාසල් ඇරිවිත් යට ගවුම පිටින් සිටිනා විට එයින් පෙනෙනා මාගේ පෑන්ටීය දෙස ඔහු හොරහින් බලා සිටිනා අයිරු මැවි පෙණුනී. එකළද මේලස ඔහුගේ මුහුණේ ඉරියවු වෙනස් වු අයිරු මට සිහිවිය. ඔහු වැඩි පුරම ආසා කළේ මාගේ ගවුම් කර තුලින් දෙතන දකින්නටය. එම නිසා මා එය දැන්ම නොපෙන් වීමට වග බලා ගතිමී.

මා පෑන්ටිය මතින් ඇඟිල්ලක් යෝනී තොල් සඟල මත ගෙන ගියෙමී. රොස පැහැතී පෑන්ටීය ඉහලට ඔසවමින් මතු වී පෙනෙන මාගේ යෝනී තොල් සඟල දෙස ඔහු බලා සිටියේ ඇස පිය නොහෙලාය. ජම්බු ගෙඩියක් මෙන් ඉහලට නෙරා ආ යෝනී තොල් සඟල අම්මාගෙන් මා හට උරුම වූවකී. අම්මාද ජීස්ට්‍රීන් පෑන්ටිය ඇඳී විට ඇගේ යෝනී තොල් සඟල එලස මතුවී පෙණුනී. මා කුඩා කළ අම්මාගෙන් මෙන් මාගේ යෝනී තොල් සඟල මහත්වන තුරු ආසාවෙන් බලා සිටියෙමී. මා අම්මාගෙන් ඇසු පසු ඇය මා හට ඔයත් ඉක්මනට ලොකු වෙන්නකෝ එතකොට ඔයාගෙත් අම්මීගේ වගේ වෙයි” කියා සිනාසුන හැටි මට සිහිවිය. මා ස්කිනීයද ඔසවා මාගේ ලැමඳ අත ගා ගතිමී. මාගේ පියයුරු යට පැත්තෙන් අල්ලා ඉහලට ඔසවා තන පුඩුව දිවෙන් කිති කැවුවෙමී.

අයියා මා දෙස බලා සිටියේ මා ගිලින්නට මෙන්ය. පසුව මා ස්කිනීයෙන් පිටතට දෙතන එසේ තිබෙන්නට ඇර යට ඇඳී කොට කළිසම ඔහුට පිටුවා ගලවා දැමුවෙමී. දෙපා ඈත් කොට නැමී දෙපා අතරින් ඔහු දෙස බැලුවෙමි. ඔහු මාගේ නිතඹ දෙස බලමින් ලිංගුව උඩට අත ගෙනයනු මා දුටීමී.

Sinhalawalforum ඇය පහත් වෙන විට පිරිපුන්ව පෙනෙනා ඇගේ නිතඹ දෙස බලමීන් මට තවත් ඉවසා සිටිය නොහැකිවුනී. මා ලිංගුව අතගා ගතිමී. ඇයගේ නිතඹේ පළු දෙක මැදින් ඇතුලට රිංගූ පෑන්ටියේ සිහින් පටිය ගැන මට ඊරීසියා හිතුනී. ඇය නැමුන පසු දෙපා අතරින් පෙණේනා ඇගේ වටකුරු දෙතන මට සිහිනක් වුනී. මා ඇඳෙන් බැස්සෙමී. මා ඇය අසලට ගොස් ඇයව පිටු පසින් බදා ගතිමී. ඇයගේ පිරිපුන් වටකුරු දෙන මත මා දෑත ගෙන ගියෙමී. මාගේ පණ ගසා අවදිව ඇති ලිංගුව ඇගේ නිතඹ වටා දැවටෙන්නට විය. ඇය බෙල්ල පිටුපසට හරවා මා දෙස බලන විට මා ඇගේ තොල් සඟල සිප ගතිමී.

මා අයියාගේ කයට ගතේ බර දුන්නෙමී. අයියාගේ දෑතින් තැලි මිරිකී යන දෙතන විඳිනා පහසින් මා තවත් මත් විය. මා ඔහුගේ පැත්තට හැරුනෙමී. කළිසම ඔසවා හිස එසවු ලිංගුව මා අල්ලා ගතිමී. එය මා තදින් මිරිකුවෙමී. පසුව ඔහුගේ කළිසමේ ඉඟ අසලින් අත ඇතුලට දැමු මා ඔහුගේ ලිංගුව අල්ලා ගතිමී. අත්ලෙන් එකක් පිරුනු ලිංගුවේ උණුහුම මා අත්ලට දැණුනී. මා කළිසම තුලදි පෙර සම උස් පහත් කළෙමී. ඔහු එයි විඳිනා මිහිර ඔහුගේ දෑසින් දුටු විට මට සතුටක් දැනුණී. ඔහුගේ කලිසම මා පහත් කෙළෙමී. ඔහුගේ ඉද්ද ගැසුවා සේ කෙළින්වු ලිංගුව මා අතින් අල්ලා සෙලවූ වෙමී. පසුව මා බිම ඇනතියා ගතිමී. අයියාගේ ලිංගුවේ පෙර සම පහත් කොට ඒ විසල් ලිංඟු හිස දෙස බලා සිටියෙමි.

Page 44

ඛෙදවාචකයක මිහිර ලිංගුවේ කඳට වඩා දෙගුනයක් තරම් විසල් ලිංගු හිස මාගේ යෝනීයට ඔබා ගන්නට මා හට ඉවසුම් නොමැති විය. එහෙත් එය පරදා පෙරෙත කම ඉස්මතු විය. මා ඔහුගේ ලිංගු හිස දිවෙන් තෙත් කෙළෙමි. ඔහුගේ ගත හිරිවැටි යනු මට දැණුනී. මා එකවරම ඔහුගේ ලිංගුව මුව තුලට ගතිමී. එය මාගේ කට පුරවා ගියේය. කොතරම් විසල් උවත් මාලිංගුව උගුර දක්වා ඇතුලට දාගතිමී. ඔහු මාගේ හිසෙන් අල්ලා සොලවන විට ආසාවෙන් මා ඊට ඉඩ සලා දුන්නෙමී. විටෙක ලිංගු හිසේ දත් ගෑවෙන ලෙසත් තවත් විටෙක දිව ඔහුගේ ලිංගු හිසේ සිදුරේ ස්පර්ෂ වන ලෙසත් තබා ගතිමී. ඔහු හුස්ම හෙලනා වාරයන් වෙගවත් වනු මට දැණුනී. මා ලිංගු හිස මුවෙන් ඉවතට ගතිමී. රත් පැහැ ගැන්වුනු ලිංගු හිස මාගේ ඛේටයන්ගෙන් නැහැවි දිලිසෙන්නට විය. මා දෙපා පහලට දමා ඔහුගේ ඇඳේ දිගාවුනෙමී. ඔහු මා අසලට එන විට මා දෙපා පළල් කෙලෙමී.

නැගෙණියගේ යෝනී තොල්සඟල රොස පැහැතී පෑන්ටීයෙන් මතුව තෙත්ව තිබෙනු දැකිමෙන් මාගේ පෙරෙත් කම අවදිවිය. මා ඇය අසලින් දණ ගසා ගතිමී. පෑන්ටීයට උඩින් ඇගේ යෝනී තොල් සඟල වටා ඇඟිල්ලෙන් කිති කැවුවෙමි. ඇය ඇඳේ එම මිහිර වාවාගත නොහැකිව ඇඹෙරන විට මා ඒ මත දිව තැබුවෙමී.

ඇය පෑන්ටිය ඉඟ අසලින් අල්ලා තවත් උඩට ඇද්දාය. එවිට පෑන්ටීය තවත් තද යෝනී තොල් සඟල මතුවන්නට විය. මා ඒ මත දිව තැබුවෙමි. මා ඇඹුල් මුසු ලුණු රසය ආසාවෙන් විඳ ගතිමී. “අනේ….. අයියා……..”ඇය කෙඳිරි ගසමින් පැන්ටිය පැත්තකට කොට යෝනීය මා වෙත තිළින කළේය. මා ඇගේ නා ඳලුවන් යෝණී දෙතොල දිවෙන් තෙත් කෙලෙමී. ඇය “අනේ අයියා……… මට ඉන්න බෑ…..” කියමින් මාගේ හිස ඇගේ දෙපා අතර හිර කර ගත්තාය. මා ගැහැණුන් බොහො දෙනෙක් ඇසුරු කොට තිඹුනත් මෙවැනී කාමුක බවින් පිරි තොල් සඟල ඉහලට නෙරූ යෝනීයක් හමුවී නොතිඹුනී. එය දුර්ලබ බව මා දණිමී. Sinhalawalforum

මා අයියාගේ දිවෙන් පළමු සතුට විඳ ගතිමී. එහෙත් නොනැසුන ආසාවන් නිසා මා නැවත දෙපා පළල් කොට ඔහුගේ මුහුණ මාගේ යෝනීය මත අතුල්ලා ගතිමී. මාහට දැනෙනා මිහිර තවත් ඉවසා සිටිය නොහැකිවුනී. මා අයියාගේ හිසෙන් අල්ලා උඩට ඇද ගතිමී. ඔහු ඉහලට එන විට යෝනීය මත දැවටුන ලිංගුව මා අල්ලා ගතිමී. හොඳ හුස්මක් ගත් මා ලිංගුව යෝනී තොල් සඟල මත තබා අයියාගේ ඉඟ තද කොට ගතිමී. ඔහුගේ විසල් ලිංගු හිස මාගේ යෝනී තොල් සඟල දෙබැ කරමින් ඇතුලට රිංගන්නට විය.

“අයියේ……… ආ……….” මට කෙඳිරි ගැවුනී. එවිට අයියා ඉඟ පද්දනට විය. අයියාගේ මහත්වූ ලිංගු හිස නිසා මාගේ යෝනී බිත්තී පුපූරූ ගසන්නට විය. මා යෝනී තොල් සඟල හකුලා ගතිමී. අයියාගේ වේගය වැඩි වන්නට විය. ඔහුගේ ඉඟ මාගේ ඉඟේ වදිනා විට නැගෙනා “තග්… තග්…” හඬට මා ආසා කෙලේමී. මා ඔහුගේ ගෙල වටා දෑත දමා බදා ගතිමී. විනාඩි දෙක තුනක් එක දිගිට ලැබුන ලිංගු පහරවල් නිසා මාගේ මුළු ගතම වෙවුලන්නට විය. මුළු යටි කයම හිරිවැටි යන්නට විය. මා හට දැඩි මුත්‍රා බරක්ද දැණුනී. මා ඉවසා ගතිමී. එහෙත් මිහිර තවත් ඉවසා ගැනමට නොහැකිවුනී. මුළු යෝණියම රත්වී අකුණු ගසා නැගුණ මිහිරෙන් ගතම පණ නැතිවිය. කපා හෙළු කෙසෙල් කඳක් මෙන් මා

Page 45

නිසලව වැතිර සිටියෙමි. පසිංඳුගෙන් දින දෙක තුනකදී ලැබු පහස අයියා විනාඩි කිහිපයකින් මට ලබා දුණි.

විනාඩි තුන හතරක් නැගෙණියගේ යෝනියට ලිංගු පහර දෙන විට මට ඉවසා ගත නොහැකි විය. ඇය සුරාන්තයක් ලැබු බව වැටහුන නිසා මාහට බියක් නොවුණි. මා ඇගේ දෙපා වලින් අලා ගතිමී. හැකිවෙර යොදා ඇයගේ ලිංගුවට පහර දුන්නෙමි. මා හිටගෙන සිටි නිසා වැඩි බරක් ඇයට දෙන්නට මට හැකි විය.

මා එක පිට එක පහර දෙන විට ඇඳ ටිකෙන් ටික “චිරිස් බිරිස්” ගා පැත්තකට ඇදියන්නට විය. පසිංඳු සමඟ ඇය සිටියත් ඇයගේ යෝනීයේ නෑඹුල් වග මට දැණුනී. මා එක පිට එක දුන් වෙගවත් ලිංගු පර හත අටෙදී මාගේ මුළු ලිංගුවම හිරි වැටි යන්නට විය. පසුව කොෂ තුල පැණ නැඟී මිහිරෙන් මා ගතම හිරි වැටි ගියේය. මා ලිංගුව ඉවතට ගතිමී. එවිටම ලිංගුවෙන් විඳී ශුක්‍ර පහර කිහිපය නැගෙණියගේ බඩ මත පතිත විය. ” අනේ…. අයියා….. ඉන්න බෑ…..” කියා නැගෙණිය නැගිටින්නට සැරසෙත්ම ඇගේ යෝණියෙන් මුත්‍රා ගලා හැලෙන්නට විය. මා ඇයට නිදහසේ මුත්‍රා කිරිමට නිඳහස ලැබ දුන්නෙමී.

අයියා අසලින් විනාඩි කිහිපයක් වැතිර සිටි මා නැගිටෙමි. මා හට නැගිට සිටීමට තරම් ගතට පණක් නොවුනි. මා ඔරලොසුව දෙස බැලුවෙමි. පාන්දර දෙක පසුවිය.

” අයියේ…… මට කාඹරයට යන්න ඕන….” අයියා ඇඳේ පැත්තකවු කළිසම ඇඳ ගත්තේය.

අයියා මාගේ බඳ වටා දෑත දමා මා වත්ම කොට ගත්තේය. මා මුළු ගතෙම බර ඔහුට දුන්නෙමී. අප අයියාගේ කාඹරයේ දොර ඇර කොරි ඩොවට පැණියෙමු. මා ගත ගැහුණි. ලැජ්ජා සිතුනී. අම්මා පහළ මහලයේ සොෆාව මත ඉඳගෙන අප දෙස බලා නැවත හිස පහත් කොට ගත්තාය. මා ගත කිසි ඇඳුමක් නොවුනි. අම්මා මෙවැනී වේලාවක ඇහරි ඇතයි මා කිසි විට නොසුතුවෙමි. අයියාටද කරගත දෙයක් නොමැති විය. ඔහු බිම බලාන මා කාඹරයට ඇරලීය.

පසු දින මා හට අම්මාට මුහුණ දිමේ අපහසුවක් දැණ්න. මා නැගිට කුස්සියට යන විට අම්මා කුස්සිය තුල සිටියාය. එහෙත් අම්මා කිසිදු වෙනසක් මට නොපෙන්විය.

” තේ එක නිවෙනවා … හදලා ටිකක් වෙලා…. මම හිතුවේ වෙනදා වෙලාටම ඇහැරෙයි කියලා ” අම්මා මාහට තේ එක පිළිගැන්වීය.

“නින්ඳ ගියා ටිකක් දවල් වෙනකම් ” එහෙත් අම්මා කිසිවක් නොකියුවාය.

“අයියව ඇහැරවන්න……. ඔය මැදැ නිඳා ගත්තා” අම්මා පිළියල කළ කෑම මේසය වෙත ගෙන ගියාය.

මා අයියාගේ කාඹරයට ගියෙමි. අයියා කාඹරය බිම පිසදා ඇති වග මට වැටහුණි. මා අයියා අසලින් ඇඳේ ඉඳ ගතිමි.

“අයියේ…. නැගිටින්න….”

Page 46

ඛෙදවාචකයක මිහිර “ඔහු බදාගෙන හිටි කොට්ටය ඉවත් කොට මා දෙස බලා නැවත කොට්ටයට මුහුණ තද කොට ගත්තේය.

“ඊයේ හොඳට නින්ද ගියාද?’ මා ඔහුගේ හිස අතගැවෙමී.

“හම්……” ඔහු ඇඳේ ඉඳ ගත්තේය. ඔහු කළිසම ඇඳ නොමැති වග මා දුටිමී.

“අම්මා මොකද කිවුවේ”

“මුකුත් නැ……”

“මුකුත්ම….”

“නෑ එහෙම දෙයක් දන්නේ නැති විදිහට ඉන්නවා….”

“මට බැහැ පහළට එන්න”

“පිස්සු නැතුව එනවා….. මම යනවා…..” මම ඔහුගේ නළල මත හාදුවක් තැබුවෙමී.

මා මුහුණ සෝදන් පහලට යන විට අම්මා හා නැගෙණිය කැම මේසයේ වාඩී වී සිටියෝය. මාහට අම්මා දෙස බැලිමට නොහැකි තරමේ ලැජ්ජාවක් දැණුනී. එහෙත් මා ඒ වග නොහඟවා අනෙක් පස ඉඳ ගතිමී.

මා ඔවුනට පෙරදා සිදුවීම ගැන කිසිවක් නොකියුවෙමී. අසන්නටවත් නොගියෙමී. ඔවුන් අතර සිදුවු දෙයද මම දණිමී. එයට දැන් මට කළහැක්කක් නොමැත. ඔවුන් වයසින් මුහුකුරා ගොස්ය. එහෙත් දියණිය පුතු සමඟ ලිංගිකව එක්වෙනු දැණුවිට මා හඳට සියුම් දුකක් දැණුනී. එහෙත් මාද අසරණය, මාද සිටින්නේද එවැනීම මානසික අසහනයෙන්ය. මාහටද පුතුගෙන් ලැබුණ මිහිර අමතක කළ මටම පවසා ගතිමී. මා දැන් දියණිය ගැන කුමන කතාද?. මා මාලක වූ නොහැකින් නහෙන් පමණක් නොවන වග මා දණිමී. එහෙත් මා එය මැඩ ගතිමී. දෙස බලන්නේ පුත්‍ර

අම්මා අපගෙන් කිසිවක් නෑසිම අපට ගැටලුවක් විය. ඇය ඒ වගක් නොදන්නා මෙන් හැසිරුනාය. ඇය වෙනදාට වඩා අප සමඟ උසුළු විසුලු කලේය. මා සුපුරුදු ලෙස ලැප්ටොප් එක ගෙන ඇඳ මත වාඩිවුනී. මා සුපුරුදු ලෙස අපගේ නම් ගසා ගුගල් මත අපගේ විඩියෝව තිබේ දැයි සොයා බැලුවෙමී

එදින රාත්‍රියෙදිත් මා විහඟී එනුඇතයි බලා සිටියෙමී. එහෙත් ඇය නොයෙන විට මා උඩුමහලේ ඇගේ කාඹරය අසලට ගියෙමී. ඇය නිඳී බව මට දැණුනී. මා නැවත කාඹරයට පැමිණෙන විට අම්මා පහල සොෆාවේ ඉඳගෙන සිටිනු දුටුවෙමී. එහෙත් ඇය මා දැක්කාදැයි සැකයකී. මා නැවත කාඹරයට පැමිණ දොර වසා ගතිමී.

පුතු දියණියගේ කාඹරය අසලට යනු මම දුටුවෙමී. මා නොදැක්කා සේ බිම බලා ගතිමී. මා මේ රෑ ජාමයේ නැගිට කුමක් සොයනවාද?. මා මඟෙන්ම ප්‍රශ්න කොට ගතිමී. පුතු කාඹරයට ගිය පසු මාද පහළ මහලයේ මාගේ කාඹරයට ගොස් දොර වසා ගතිමී.

Page 47

අයියා මා සොයා පැමිනෙතයි මා සිතුවත් එය එසේ නොවුණී. අයියා මට අදරේ නැතුවා වද්ද. ඔහු සිටින්නේ මා ගැන අකමැත්තෙන්ද?. එම සිතුවිල්ලෙන් මා කොට්ටය තුරුල් කොටගතිමී. ඔහු මා සොයා එනතුරු ඔහු සොයා නොයන්නට මා සිතට ගතිමී.

විහඟී තම දෙවන මානාලිය වීමට සිටින මිතුරිය සමඟ ඇගේ ඇඳුම් ෆිටොන් කිරිමට නිවසෙන් පිටතට ගියොය. මා සුපුරුදු ලෙස ලැප්ටොප් එක ගෙන ඇඳ මත වාඩිවුනී. මා විටෙන් විට ගුගල්හි ගසා කරනා සුපුරුදු වචන පෙළ සච් කෙරුවෙමී. සුපුරුදු ලෙස එහි කිසිවක් නොවුනී. මා “ශ්‍රි ලංකන් ෆැමිලි සෙක්ස්” කියා ගසා බැලුවෙමී. එහි යම් පිළිතුරු දෙක තුනක් විය. මා එකින් එක දිග හැර බැලුවෙමී. එහි අප නොසිටියේය. එහෙත් අවසන් යෙදුම නොබලා සිටිනනත් හදා, කොකටත් කියා බැලුවෙමී. දිග හැරුන සයිට් එක මත අපවැනි විසි තිස් දෙනෙකුගේ මුහුනවල් බොඳ කෙරු පිංතුරු විය. මට අපව හඳුනා ගත හැකිවිය. මා පළමුව අපගේ විඩියොව මත කිලික් කෙරුවෙමී. එහෙත් එය නොමිලේ බැලිය නොහැකිවිය. මා ක්‍රෙඩිපත මඟින් මුදල් ගෙවා දැමුවෙමී. එය ලංකා මුදලින් රුපියල් විසිපන්දහසකට සමවිය. වාසනාවකට එහි අපගේ මුහුණුද බොඳ කර තිබුණී. මාහට සැනසිලක් දැණුනී. මා එම විඩියොව බාගත කර ගතිමී.

ඔවුන් එක කැමරාවකින් පමණක් නොව සැඟවු තව කැමරා කිහිපයකින් අපව පටිගත කොට තිබුණි. මා එය හොඳින් නැරඹුවෙමී. එය බලා සිටිනා විට මගේ හැඟීම් අවදි විය. අම්මාගේ පිරිපුන් කය ඔවුන් මනා කොට පටිගත කොට තිඹුණී. මගේ ලිංගුව කළිසම ඔසවමින් හිනහෙන්නට විය. මා එය අතගා ගතිමී. මුලු දර්ශන පෙලම නැරබු මා එය බලමීන් ව්‍යං විංඳනය කළෙමී. පසුව ඇඟ පත සොදා මා පහලට බසින විට අම්මා මිදුලේ සිටියාය. මා අම්මා අසලට ගියෙමී.

“අම්මේ අපේ අර විඩියෝ එක නෙට් එකට දාලා” නිමාලී තිගැස්සි මාලක දෙස බැලුවාය. Sinhalawalforum

“හොඳ වෙලාවට අපේ මූණු බොඳ කරලා……. අපි වගේ ෆැමිලි ගොඩකගේ

විඩියොස් උන් එහෙම නෙට් එකට දාලා තියනවා”

“මම බයවුනා මුණවල් දාලා ඇති කියලා….. ගෙන්න බලන්න “

මාලක ලැප්ටොප් එකත් ගෙන පහලට බසින විට නිමාලී ගේ ඇතුලට වී සිටියාය. මාලක සොෆාව මත පරිඝනකය තබා එය ප්ලේ කලේය. නිමාලී ඒ දෙස ඇහිපිහ නොහෙලා බලා සිටියාය. එහෙත් මාලක ඉදිරියේ එදෙස බලා සිටින්නට නිමාලිට අපහසු විය. ඒ මාලක තමා සමඟ එක්වන දර්ශන පෙල කිට්ටු වෙත්මය.

“පුතා… මම මේක බලලා ඔයාට කතා කරන්නම්” ඇය පරිඝනකයත් ගෙන ඇගේ කාඹරයට ගොස් දොර වසා ගත්තාය.

අපගේ වීඩීයොව දෙස බලා සිටිනා විට මාගේ ඇඟිම් අවදි වන්නට විය. මාගේ තන පුඬු ගල් ගැසෙන වග මට දැණුනී. පුතු මා ගේ යෝනීයට ලිංගුව ඇතුල් කරනවිට මා සතුටින් දඟලන අයිරු වේදනාවෙන් කෑ ගැසිමක් බඳුයැයි මට සිතුනී. මට ලැජ්ජාවක්ද

Page 48

ඛෙදවාචකයක මිහිර දැණුනී. මා යටි කය තෙත් වන්නට විය. මා විහඟි හා මාලක දෙස බලා සිටියෙමී. විහඟි හා එක්වී මාලක සිය ශුක්‍රානු ඇගේ බඩ මත නිදහස් කරන විට මා ගත හිරි වැටි ගියාය. පුතුගේ ලිංගුව පෙරසම ගැසුවිට ජයතිලකගේ සම විය. දියණියගේ පිරිසුදුකම නොමැති වීම එහිද සටහන්ව තිබුණී. විටෙක ඇය පසිංඳු සමග සිටින්නට ඇතයි මට සිතුනී. මා අපගේ විඩියොව නරඹා ඔවුන් දමා ඇති අනෙක් විඩියොව මත කිළික් කෙරුවෙමී. පුතු එහි රෙජිස්ට වි ඇති වග මට වැටහුණී.

එහි ඉංදියන් පවුලක් විය. එහි දරුවා අවුරුදු දාහතරක් තරම් වත් ඇතයි මට නොසිතේ. එම මව ස්තුල තැනැත්තියකී. එහි ඔවුන් දෙදෙනා පමණක් විය. මුලදී පැකිළීමක් දැක්වූ එම දරුවා පසුව ආශාවෙන් අම්මා සමඟ එක්වුනු මම දුටුවෙමී. ඇයටද මුලදි තිබු අකමැත්ත පහව ගිය වග මට දැණුණී. මා ගතම උණුහුම් විය. මා නැවත පුතු මා හා එක්වු දර්ශන පේළ නැරඹුවෙමී. ඔහුද එලසක යැයි මට සිතුණී. මා එය වසා පුතුගේ කාඹරයට ගොස් ඔහුට පරිඝනයක දුන්නෙමී.

මා හිත ඇති අසහනය නිසා නින්ඳ ලං නොවීය. මා ඇඳේ ඒ මේ අත පෙරලෙමින් සිටියෙමී. මාලක අදද විහඟි සොයා යනු ඇතයි මට සිතුණී. මා එයින් කුමක් බලා පොරොතු වනවාද? මට නොවැහැටුණී. මා ඇඳෙන් නැගිට්ටෙමී.

එදින රෑයෙදීද මාලකට නින්ඳ නොගියේය. ඔහු දොර ඇර පහළ බැලීය. අම්මා පහළ නොසිටියාය. ඔහු නැගෙණියගේ කාඹරය අසලට ගියේය. ඇය නින්දේ වග මාලකට දැණුනී. මාලක නැවත කාඹරයට එන්නට හැරුනේය. එවිට අම්මා සොෆාව මත ඉඳගෙන සිටිනු මාලක දුටුවේය. නිමාලීගේ මාලකගේ නෙත් එකට ගැටුණී. එහෙත් නිමාලී බිම බලා ගත්තාය.

මලකට කරගත හැකි දෙයක් නොවීය. මාලක ලැජ්ජාව පසෙක ලා පහළට බැස්සේය. ඔහු පහලට බසින නිමාලී කාඹරය තුලට ගොස් දොර අඩවල් කලාය. මාලක ඇය පසුපසින් ගොස් අඩවල් කළ දොර අසල නැවතුනී. ආම්මා තමාට පිටුපා ඇඳ අසල සිටගෙන සිටිණු මාලක දුටුවේය.

පුතු දොර අසල වග මට දැණුනී. මා හිත ගැහෙන්නට විය. මා සිත පාළනයෙන් තොර විය. මා දෙවරක් නොසිතා නිඳන ඇඳුමට උඩින් දමාගෙන සිටි හවුස් කොට් එක ගලවා ඇඳ විට්ටමට දැමුවෙමී. ඔහු මාදෙස බලා සිටිනා වග කංණාඩියෙන් මා දුටුවෙමී. මා වත රැඳී එකම වස්ත්‍රය අත් රහිත නිඳන ඇඳුමද උරහිසෙන් පන්නා දැමුවෙමී. එය හෙමිහිට මා ගතේන් සියුම්ව ලෙස්සා ගොස් දෙපා මුළ රවුමට බිම වැටුණි.

අම්මාගේ ගත රැඳී එකම වස්ත්‍රය ගිලිහුන විට මා ගත වෙවුලන්නට විය. අම්මාගේ ඇඟ රැඳී එකම වස්ත්‍රය ටිකෙන් ටික ඇය නිරුවත් කරමින් පහලට කඩා හැලෙන්නට විය. උරහිස මත සිට වෙගයෙන් පහලට ආ අම්මාගේ අත් රහිත නයිටිය ඇගේ නිතඹ අසල වෙගය අඩාල කලේය. ටිකෙන් ටික දශමයෙන් දශමය පහලට ඇදෙන නයිටියෙන් ටිකෙන් ටික මතුවන ඇඟේ නිතඹ මාගේ ගත අවුලුවා ලන්නට විය. කුහුඹුවෙකුගේ ගමන මෙන් සෙමෙන් පහලට වැටුන නයිටිය ඇගේ නිතඹේ නැම්ම පසු කළවිට එක්වරම පහලට කඩා

Page 49

හැලුණි. ඇගේ පිරිපුන් නිතඹ මාගේ හැඟිම් දෙගුන කළේය. පෑන්ථියට වැසෙන ඇගේ නිතඹේ උඩු කොටස වෙනම පැහයක් ගෙන තිඹුනී. පිට මැද්දට වෙන්නට බ්‍රෙසියරයට තදවුනූ සුදු පැහැ සමේ රත් පැහැ සළකුණු ගැන මට දුක සිතුණී. මා අම්මා කොයි මොහොතක මා වෙතට හැරෙවි දැයි ආසාවෙන් බලා සිටියෙමී. මා කංන්නාඩියෙන් ඇගේ මුහුණ දෙස බැලුවෙමි.

පුතුගේ හා මාගේ නෙත් කංණාඬිය හරහා මුණ ගැසුණි. ඔහු මගෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ කුමක්දැයි මට රහසක් නොවීය. මා ඔහු දෙසට හැරි ඇඳ මත ඉඳ ගතිමී. ඔහුගේ දෑසේ උණුහුමීන් මා ගත දැවෙන්නට විය. ඒ රත් පැහැ දෑස දෙස බලා සිටින්නට නොහැකි කමින් මා බිම බලා ගතිමී. ඔහු මද වේලාවක් මා දෙස බලා සිට කාඹරයට ඇතුල් වන වග මට දැණුණී. එක්වරම මා වෙත පැමිණ ඔහු මා ඇඳේ පෙරලා ගත්තේය.

පුතුගේ දෙතොල් මාගේ ගත පුරා ඇදි යනවිට මා හට ඉවසුම් නොමැති විය. මා ඔහුව තුරුලු කොට ගතිමී. ඔහුගේ දෙතොල මා පිස්සියක මෙන් සිප ගතිමී. ඔහුගේ දෑතින් මිරිකෙන ඔහු විහඟිගේ කිරි බිංදු හොරා බිවු දෙතන ඉකි ගසා සතුටින් හඬන්නට විය. අවුරුදු ගණනාවකට පසු මා සිත්සේ විඳගන්නා මිහිරෙන් මුළු ගතම කිති කැවි යන්නට විය. මා දෙපා පළල් කොට තනපුඬු අතර දඟ දමනා පුතුගේ හිස පහතට තල්ලු කෙලෙමි. ඔහු මාගේ දෙපා අතරට හිස ගෙනයන විට මාගේ ගත කිතිකැවි යන්නට විය. ඔහුට පහසු වන්නට මා මාගේ යෝනී තොල් සඟල දෙපසට කොට ගැටිත්ත පාදා දුන්නේමී. ඔහු එය දෙතොල් අතර තබා උරා බොන්නට විය. හිතේ ඇති ආසාව හිත තුල කැකෑරී නලියන්නට විය. මාගේ ගතම උණුහුම් වී කළකට පසු මිහිරක් විඳ ගතිමී.

අම්මාගේ ගැටිත්ත මත ඇති මාගේ දෙතොලට ඇඹුල් මුසු ලුණු රසක් දැණුනී. මා ගැටිත්ත අත හැර ඇයගේ රොස පැහැති යෝනී හිල තුලට දිව දැමුවෙමී. අම්මා සතුටුව කෙඳිරි නඟන හඬ කඹරයා පුරා රැවු පිළිරැවු දෙන්නට විය. මා එයින් වඩාත් දිරි ගතිමි. මා ඇඟිලක් ඇගේ යෝනිය තුලට දමා, හිස ඇගේ පියයුරු මතට ගෙන ගියෙමී. ඇගේ කොමඩු ගෙඩි දෙකක් වන් දෙතන මා ආසාවෙන් මිරිකුවෙමී උරා බිවුවෙමි. අම්මාගේ යෝනී පතලේ උණුහුම මාගේ ඇගිලි තුඩට දැණුනී….

“පුතු…. ඉන්න බැ…. ඇතුලට දාන්න…..”

පුතා කළිසම පහත් කොට ලිංගුව එලියට ගන්නා දෙස මා බලා සිටියෙමී. එය මුව

තුලට ගෙන උරන්නට හිතක් පහල වුවත් එයට වෙලාව මෙය නොවන වග මාහට ඇති හදීසිය නිසා මට හැඟුණි. ඔහුගේ ලිංගුව මාගේ යෝනීය පතුලට කිඳා බසින විට මට ජයතිලකව සිහුවුනී. මා ඔහුගෙන් ගැඹිණි කළ විඳී මිහිර සිහිවුනී. මා මිහිරෙන් මතව දෙපා පළල් කොට ඔසවා අල්ලා ගතිමී. එයින් පුතුගේ ලිංගුව මාගේ යෝනී පත්ලටම වැඳෙන වග මට දැණුනී. ඔහු එක පිට එක ලිංගු පහර දෙන්නට විය. මා ගත නැවත උණුහුම් වන්නට විය. යෝනීය කිතිකවා නැගි මිහිරෙන් මා දෙවන වරටත් සුරාන්තයක් ලදිමී.

අම්මාගේ සතුටු කඳුලු මාගේ ලිංගුව සිපගත් බව මට දැණුනී. එම උණුහුම මට ඉවසා ගත නොහැකිවුනී. මා හැකි තරම් වෙගයෙන් පහර පිට පහර දුන්නෙමී. අම්මා සතුටින්

Page 50

ඛෙදවාචකයක මිහිර අඬන්නට විය. මා අම්මාව ඇඳෙන් බස්සා ඇඳ විට්ටම අල්ලන් සිටින්නට සලස්වා ඇගේ වට්ටක්කා ගෙඩිදෙක් වන් නිතඹ තුලින් ලිංගුව යෝනියට ඇතුල් කෙලේමී. මා ආසාවෙන් ඇගේ නිතබ මිරිකුවෙමී. මා කොතරම් ආසාවෙන් මේ නිඹ දෙස බලා සිටියාදැයි මට සිහිවිය. මා පහර දෙන විට පැද්දෙන අම්මාගේ දෙතන මා කිරිකුවෙමී. අම්මා ඉවසා ගත නොහැකිව දෙපා පහලට දමා ඇඳ මත මුණින් අතට දිගා විය. මා නැවත අම්මාගේ තට්ටම් දෙක සිප ගතිමී. මාගේ ලිංගුව පුපුරු ගසන්නට විය. මා නැවත අම්මාගේ තට්ටම් අතරින් ලිංගුව ඇතුල් කොට යෝනීය තුලට එබුවේය.

පුතා පිටු පසින් ලිංගුව ඇතුල් කොට ඉඟ පද්දන විට මගේ යෝනී මස් පිඬු හැකිලෙන්නට විය. පියාගේ තරමට ඔහුගේ ලිංගුව වැඩි ඇතයි මට සිතුනී. මා යොණීය අසලට හිරිවැටි යන්නට විය. මා ඇතුලතින් මස් පිඬු හකුලවා පුතුගේ ලිංගුව හිර කොට ගතිමී. ඔහුගේ ලිංගු හිසෙන් මාගේ යෝනීය ඇතුලත සියුම් මස් කොට්ට තෙරපෙන විට මාගේ දෙවන සුරාන්තයද ලදිමී. මාහට තවත් මෙලස සිටිමට ගතට පණක් නොවුනී. මා දෑත විහුදුවෙමී. එක පිට එක වේගයෙන් ලද ලිංගු පහර කිහිපයෙන් පසු එක් වරම ලිංගුව ඉවතට ඇදී යනු මට දැනුනී. එත් සමඟ ඔහුගේ ශුක්‍ර මාගේ නිතබේ පතිතවනු උණුහුමින් මට දැණුනී. මා දෑස පියා ගතිමී.

මා අවුරුදු ගණනාවකට පසු හිත්සේ සතුට විඳ ගතිමී. එදින පුතු හා එක්වු දිනයේ මා විඳි මිහිර සිරගෙයක විඳි මිහිරක් වුවත් මෙදින මා අත්තටු ගසා පියඹීය. අද දින මාගේ සිමාවන් බිඳී ගියාය. මා ගත සිත ප්‍රබොදයෙන් වෙලී යන්නට විය.

මාගේ ඇඟමතම දිග ඇදි සිටි පුතු නැගිටිනු මට දැණුනී. මා ඇඳේ ඉඳ ගතිමී. ඔහු බිම වැටි ඇති කළිසම අහුලා ඇඳගත්තේය. ඔහු මාදෙස නොබලාම දොර වසන් පිටතට ගියේය. ඔහුට මාගේ මුහුණ බැලීමට අපහසු වග මට දැණුනී. ඔහුව තුරුලු කර නිදා ගැන්මට මා සිත් වුවත්, එය යටපත් කොට ගත්තේ තවත් දිනයක මිහිර සිත තුල සඟවාගෙනය.

මට අම්මාගේ මුහුණ බැලිමට ලැජ්ජා සිතුණී. එහෙත් ඇය මගෙන් ලද මිහිරෙන් සතුටුව සිටිනා වග මා දුටිමී. මා හිතේ වු සතුටත් සමඟ කාඹරයට යැමට පඩිපෙල අසලට ගියෙමී. එක් වරම දුටු දෙයින් මා ගැස්සි ගියෙමී. නැගෙණිය පහල පඩියට වී ඉඳගෙන සිටියාය. මා ඇය දෙස බලා සිටියෙමි.

අයියා අම්මාගේ කාඹරයේ සිට පිටතට එනවිට මා පඩිපෙල මත ඉඳ ගතිමී. ඔහු මා දුටු විට ගැස්සි යන අයිරු මා දුටුවෙමී. මා ඔහුට කිසිවක් නොකියුවෙමී. මා ඔහු දෙස බලා සිනහාවුවෙමී. සැබවින්ම මා සිනහා වුයේ රාගය මුසු දෑසින්ය.

මාලක නැගෙණිය පසුකොට ගොස් ඊට ඉහල පඩියේ ඉඳ ගත්තේය. බිම වැටි තිබු නයිටිය දාගත් නිමාලී මාලක ගියා දැයි බැලීමට කාඹරයෙන් හිස ඉවතට දැමීය. විහඟී පඩියේ ඉඳගෙන සිටිනු ඇය දුටුවාය. ඇය මදක් දොර අසලටම සිටගෙන සිටියාය. පසුව කුස්සියට ගිය ඇය විදුරුවට වතුර එකක් පුරවාගෙන විහඟී අසලට පැමිණියාය. එවිට මාලක ඉහල පඩියේ ඉඳගෙන සිටිනු ඇය දුටුවාය.

Page 51

දියණියගේ මුහුණේ ඇදි ගිය සිනහව නිසා මා හට සියුම් ලැජ්ජාවක් දැණුනී. ඇය සැබවින්ම සිනහා වූයේ මා විඳ ගත් මිහිර දැන එයට සතුටුව බව මට හැඟුණී. ඒ වග ඇගේ සිනහවේ ඕනෑවටත් වඩා සටහන් විය. මා මාලක දෙසද බැලුවෙමි. ඔහු මා හට සිනභාවී හිස පහත් කොට ගත්තේය. මා හදට සැහැල්ලුවක් දැණුනී.

ඇය විහඟි අසලින් ඉඳ ගත්තාය. ගෙනා වතුර විදුරුවෙන් අඩක් බිවු නිමාලි එය තම දෙපා අසලින් තබා ගත්තාය. එය අතට ගත් විහඟී ඉතුරු අඩ හිස් කොට දැමුවාය. මාලක සෙමෙන් පහලට බසිනු දැනුන දෙදෙනා දෙපැත්තට වී මාලකට මැදින් ඉඳ ගන්නට ඉඩ පහඩු සලසා දුන්නාය.

පසු දින නිවස සතුටින් පිරි යන්නට විය. තිදෙනා සැහැල්ලුවෙන් විහිලුවෙන් කල් ගත කළා මිස පෙර දියන් ගැන වචනයකුද කතා නොකළාය. නිමාලිට තමා පෙරට වඩා තරුණ වී ඇතයි සිතුනාය. ඇය දෙතුන් විටක් කංනාඩියෙන් තම රුව දෙස බලා සිනහා විය.

විහඟී අද දින රැය අම්මාට ඉඩ නොඳී අයියාව තුරුලට ගන්නට මාන බැලුවාය. එය සපත වන වඟ විහඟිට දැණුනී. මාලකද අද නැගෙණිය කුමක් සිතුවත් ඇගේ කාඹරයට යන්නට සිතා ගත්තේය. දහවල අම්මා සිටින නිසා විහඟිත්, විහඟි සිටින නිසා නිමාලීත් තම හැඟිම් යටපත් කොට ගත්තාය. මාලක මේ දෙදෙනාට මැඳිව දහවල සිත්සේ සතුටින් ගත කලේය.

දින තුන හතරක් මාලක මාරුවෙන් මාරුවට නැගෙණියගේ හා අම්මාගේ පහස පතා කාඹර වලට රිංගුවේය. මාලක අම්මාගේ කාඹරයට රිංගන වග විහඟිත්, විහඟිගේ කාඹරයට මාලක රිංගන වග නිමාලීත් දැන සිටියාට ඒ වගක් එලිපිට කතා නොකළාය. විහඟි අම්මා තැන මෙන්ම නිමාලීත් විහඟි මාලකත් සමඟත් කතා නොකළාය. දෙදේනා තනිව සිටිනා විට මාලක කිසියම් හෝ නොමනා කිරිමට අමතක නොකලේය. එයට වී හෝ නොමනා විහිළුවක් කිරි නිමාලී මෙන්ම විහඟිද වැඩි කැමත්තක් දැක්විය.

07

නිමාලී උදැසනම අවදි වූයේ කිරි කරුගේ බයිසිකලයේ බෙල් හඬිනී. ඇය ගෙට්ටුව ඇර පාරට නොබැස කිරි බොතලය අතට ගත්තාය. හැමදා මෙන්

Page 52

ඛෙදවාචකයක මිහිර by acicl.fun4@gmail.com ඔහුගේ බැල්ම නිමාලිගේ ගත පුරා ඇදියන්නට විය. නිමාලිට තමා ඇඳ සිටින ඇඳුම සිහිවුයේ එවිටය. නිමාලී එල කිරි බොතලයත් අතට ගෙන ඉක්මණින් නිවස තුලට ආවාය. කිරි කරු නිමාලී ඇර දමා ගිය ගෙට්ටුව තුලීන් ඇය ඇවිදින විට තාලයට දෙපසට වැනෙනා නිතඹ දෙස බලා සිටියේය. නිවසට ඇතුලුවුන නිමාලි ජනෙලයේ තිර රෙදි අතරින් පාර දෙස හොරහින් බැලුවාය. මද වෙලාවක් ඔහු නිවස දිහා බලා සිට යන්නට ගියේය.

පෙරදා රැය නැගෙණියගේ කාඹරයේ ගත කළ මා උදැසනින් අවදිවීමී. මා පහලට බසින විට අම්මා තේ සදමින් සිටියාය. නැගෙණිය තවම නිඳි වග කාඹරයේ දොර වසා ඇති බවින් මට සිතුණී. මා අම්මාට නොදැනෙන්නට පිටු පසින් ගොස් ඇයව බදා ගතිමී. ඇය මදක් ගැස්සි මදෙස බැලුවාය.

පුතුගේ දෑත මා ඉඟ වටා වෙළියනවිට මා ගැස්සි ගියෙමී. මා වට පිට බැලුවේ විහඟී නැගිට ඇතිදැයි සිතාය. මා පෑන්ට්‍රියේ සිට ඉහල මහලය බැලු විට එය වසා ඇති වග දුටුවෙමී. ඇය පුතු සමඟ රැය ගෙවු වග මට රහසක් නොවින. මා ඔහු දෙසට හැරුනෙමී.

“මොකද අද උදෙම්ම….. මම හිතුවේ දෙන්නා දවල් වෙනකම් ඇහැරෙන එකක් නෑ කියලා “

“මට ඇහැරුනා…. ඉතින් පහලට ආවා” මා අම්මාගේ ගෙල සිප ගතිමී.

“ඔය ඉතින්… උදෙම්ම අවුස්සනවා……” නිමාලී කිතියෙන් ගෙල හකුලා ගත්තාය.

“රෑ වෙනකම් ඉන්න බෑ…..

“ඇයි ඊයේ ලැබුන දෙවල් මදිද”

“අපො නෑ……. ඒත් අම්මා මෙහෙම කාට කක්‍රීයමෙහෙම ඉන්නවා දැක්කම මාව ඇවිස්සෙනවා” මාලක නිමාලී ඇඳ හිටි කොට මතින් ඇඟේ නිතඹ මිරිකීය.

“කෝ…. පොඩ්ඩක් ඉන්න තේ එකක් හදලා දෙන්න” නිමාලී මාලකව පැත්තකට

කර දැමුවාය.

“මට තේ නෙමෙයි ඕන…..

“එහෙනම්…….. ” නිමාලී ඇස් කුඩා කොට මාලක දෙස බැලුවේය.

“මේ…. කුක්කු……” මාලක නිමාලිගේ ලැමඳ මත හිස තබා ගත්තාය.

“කුක්කු නෑ….. පැටියෝ….. ඉන්න මම තේ එකක් හදලා දෙන්නම්” නිමාලී මාලකගේ කම්බුල මිරිකා කට ඇදකොට විහුලුවෙන් මෙන් කීවාය.

“නෑ… නෑ….. මට ඕන මේ කුක්කු……” මාලක නිමාලී ඇඳ සිටි ටිශට් එක ඔසවමින් බෙරෙසියරක් ඇඳ නැති නිමාලීගේ තන පුඩුවක් මුවට ගත්තේය.

“ඔය ඉතින්…. දැන් නංඟිත් ඇහැරිලා එයි” නිමාලී බොරු අකමැත්තක් පෙන්වීය.

Page 53

අම්මට එතකොට… එයාටත් කුක්කු දෙන්න වෙයි” මාලක තන පුඬුවක් උරන අතර අනෙක් තන පුඬුව ඇඟිලි තුඩින් මිරිකීය.

“ඌයීයා…..”නිමාලී මාලකගේ අතට පහරක් ගැසීය.

“කෝ..කෝ… ඔය ඇති….” ඉන්න මට උයන්නත් තියනවා” නිමාලී ඉහලට එසවුනු

ටි ශට්ය පහලට දමා, මාලකගේ ඛෙටයන් තැවරී ඇති තන පුඬුව ටී ශටයෙන්ම පිසදා ගත්තාය.

“අනේ අම්මී….” මාලක නැවත නිමාලීගේ පිටුපසින් බදා ගත්තේය. මාලකගේ අවදිවූ ලිංගුව නිමාලීගේ නිතඹේ දැවටෙන්නට විය.

“මේ මොකද…. මේ… උදෙම්ම?” නිමාලී මාලකගේ කොට කළිසම ඔසවමින් ඉහලට එසවුනු ලිංගුවට සෙමෙන් පහරක් ගැසීය.

“අම්මා තමයි වග කියන්න ඕන……”

“ඇයි මම විතරක්” නිමාලී නැවත ඉහල මහලය දෙස බැලුවාය.

“අනේ අම්මි…..” මාලක අම්මා ඇඳ හිටි ඉලස්ටික් කොට කළිසම පහලට ඇද්දාය. “මේ උදේ පාන්දර මේයාට මොනවා වෙලාද මංදා…..”නිමාලිද තම කැමත්ත පසෙක ලා බොරු අකමැත්තක් පෙන්වීය.

“ටිකක්…. ටිකම ටිකක්….” මාලක අම්මාගේ පිටුපසින් බඳා ගනිමින් ලිඟුව නිතඹේ ගෑවීය.

“ඕන්න වැඩිවෙලා බෑ. inhalawalforum

“හරි හරි…… ඉස්සෙල්ලා පොඩ්ඩක් මෙක කටට ගන්නකෝ” මාලක අවදිවු ලිංගුව කලිසමෙන් ඉවතට ගත්තේය.

“මම කිවුවනේ වැඩි සෙල්ලම් බෑ කියලා…” එසේ කිවුවත් නිමාලිගේ මුවට කෙළ උන්නට විය.

“ටිකක් ටිකක්…..” මාලක අම්මාට ඇවිටිලි කලේය.

“හම්….පොඩ්ඩක් ඉන්න” නිමාලි දණහිස අසල නැවතුන කළිසම එසේ තිබියෙදී මාලකගේ දෙපා අසල පහත් විය.

නිමාලී මාලකගේ ලිංගුව දෑතින් පිරි මැද පෙරසම පහතට කොට ලිංගුව මුවට දමා ගත්තාය. නිමාලී මාලකගේ ලිංගුව උරා බොන්නට විය. මාලක අම්මාගේ හිසෙන් අල්ලා ලිංගුව මුව පතුලටම යන ලෙස හිස සෙලවීය. නිමාලිගේ මුව දෙපැත්තෙන් ඛෙටය බෙරෙන්නට විය. විසල් ලිංගු හිස උගුර පතුලෙම දැවටෙන බැවින් නිමාලිට කැස්සක් හට ගැනුනී.

Page 54

ඛෙදවාචකයක මිහිර

“මගේ උගුරටම වැදුනා…..” නිමාලි නැගිට්ටේය.

“අම්මා ආස එහෙමනේ….” මාලක නිමාලිගේ ටි ශටය මති පියයුරු මිරිකන්නට විය.

“ඇති ඇති… ඉක්මන් කරන්න… ඕන්න නංඟී ඇහැරිලා ආවොත් මම දන්නේ නෑ” නිමාලිට ඇති හදිසීය ඇය විහඟී පිට දැමුවාය.

“එහෙනම් ටිකක් නැවෙන්න” මාලක අම්මාව පැන්ට්‍රිය අල්ලා නැවෙන්න සලසා ලිංගුව නිතඹේ පළු දෙක මැදින් ඇතුලු කළාය.

“හම්….” ලිංගුව යෝණී තොල් සඟල මතින් ඇතුලු වනවිට නිමාලිට කෙඳිරි ගෑවුනී. මාලක අම්මාගේ ඉඟ දෙපසින් අල්ලා වෙගයෙන් ඉඟ පැද්දීය. එම ලිංගු පහරේ වේගයට සමානව නිමාලීගේ දෙතන වැනවෙන්නට විය. නිමාලී දත් මිටි කා එම මිහිර විඳ ගත්තාය. විනඩි තුන හතරක් එලෙස අම්මාගේ යෝනීයට ලිංගු පහර දුන් මාලක ලිංගුව එක්වරම ඉවත ගත්තේය.

“මොකද උනේ……” නිමාලි ඉඟ අල්ලන් කෙලින් විය.

“යන්න ආවා….” මාලක ලිංගු හිස ඇඟිලි අතරට ගෙන තදකොට ගත්තේය. “ඉතින් යවන්න එපැයි…. පැටියො….” නිමාලී දනහිස අසල නැවතුන කොට කළිසම කකුලෙන් පන්නා දැමීය.

“එච්චර ඉක්මනට…. එහෙම බෑ…..” මාලක අම්මාව ඔසවා පැන්ට්‍රිය මත තැබුවේය.

“අනේ පුතේ….. ඔයා මගේ මේ කොන්ඳ කඩන්නද යන්නේ” ඇය පෑන්ට්‍රිය දෙපස බිත්තී දෙක අල්ලා ගත්තාය. lawalforum

අම්මාගේ දෙපා විහිදුවා අල්ලා ගත් මාලක අම්මාගේ යෝණීය තුලට ඇඟිලී දෙකක් දැමුවේය. අම්මාගේ යෝනීයේ ඇතුලත ඉහල මස් කොට්ට ඇඟිලි තුඩින් කිතිකැවීය. නිමාලීට මාලක ජීස්පොට් එක කිති කවනා විට ඉවසා සිටිය නොහැකි විය. ජයතිලක වත් ඇයට මේසෙ කොට නොතිඹුණී. නිමාලී දැස වසන් කෙඳිරි නගන්නට විය.

මා දෑත විහිදුවා කම්මැලිකම බිඳිමින් ඇඳෙන් බැස කාඹරයේ දොර ඇරියෙමී. මා පහල මාලයේ පෑන්ට්‍රිය දෙස බැලුවේ අම්මා නැගිට ඇති දැයි සිතාය. අම්මා හා අයියා සිටින අයිරු මා දෑස මත පතිතවිය. මා අම්මා දෙස පුදුමයෙන් බලා සිටියෙමී. මා අම්මා මෙලෙස කාමුක බවින් අයියා සමඟ එකතුවෙතයි නොසිතුවෙමී. මා සිතුවේ ඇය ඔහේ සිට අයියාට ඉඩදෙනවා යැයි සිතාය. අම්මා මට වඩා බොහෝ ඉදිරියෙන් යැයි මට සිතුනී. මා ඔවුනට නොදැනෙන්නට පහළට බැස්සේමී.

පුතුගේ ඇඟිලි තුඩේ පහසින් මත්ව සිටි මා දෑස විවර කලේ ඔහුගේ ලිංගුව යෝනිය තුලට දා ගැන්මේ හදිසියෙනී. මා දෑස විවර කරණ විට විහඟී අප අසලම විය. මා ඉක්මණින් මාලකව පැත්තකට කොට පැන්ට්‍රියෙන් බැස කළිසම ඇඳ ගතිමී. පසුව ටී ශටය පහලට දා ගතිමී. මාහට ඇය දෙස බැලිමට අපහසුවක් දැණුනී. මා පුතු සමඟ ඇය ඉදිරිපිට එලස

Page 55

එක්වන්නට නොසිතුවාය. එහෙත් සිදුවන දේ සිදු වී හමාරය මා ඇයට පිටුපා දුම් දමන කේතලය අතට ගතිමී.

තමා කළේ නොමනා ක්‍රියාවක් වග විහඟිට හැඟුනී. තමා අම්මාව අසරණ කළා යැයි ඇයට සිතුණී. ඇය අයියාව පසුකොට ගොස් අම්මාව බදා ගත්තාය. එහෙත් නිමාලී කෝප්පය තුල ඇති සීණී හැන්ද කරකවමින් සිටියා මිස ඇය දෙස නොබැලුවාය. මාලකට නැගෙණියගේ පැමිණිම යම් සතුටක් විය. ඒ ඉදිරියෙදී සැඟවී සිටිමට නුවමනා නිසාය.

“අම්මේ මොකදමේ…..” විහඟී නිමාලීගේ මුහුණට එබුණී.

“මුකුත් නෑ…..”

“අම්මේ….. අපි දෙන්නම දෙන්නට දෙන්නා හැංගිලා කරන්නේ එකම දේ…… අපි මොකටද බය වෙන්නේ….” විහඟී නිමාලිගේ ගෙල සිප ගත්තාය.

“මෙන්න තේ ඒක…….” නිමාලී තේ කෝප්පය විහඟී අත තැබීය. “මට තේ එපා……….” විහඟී උලුවස්ස අසල සිටිනා මාලක අසලට ගියාය.

මාලකගේ කළිසමෙන් ඉහලට එසවුනු ලිංගුව අල්ලා ගත් විහඟී අම්මා දෙස බැලුවාය. නිමාලී හිස පහත් කොට ගත්තේ උලුවස්ස ඇහිරි ඇයට එලියට යාමට නොහැකි නිසාවෙණී. මාලකගේ කළිසම පහතට කළ විහඟී අම්මාගේ යෝණී ශ්‍රාවයන්ගෙන් නැහැවි ඇති ලිංගුව මුවට ගත්තාය. ඇය ලිංගුව මුවට ගෙන නිමාලි දෙස බළමින් උරා බෙන්නට විය. හිස පහත් කොට සිටියත් නිමාලී හොරහින් ඇය දෙස බැලුවාය. ඇගේ රත්වුනු හිත කැකැරෙන්නට විය.

මාලකගේ අතින් අල්ලාගත් ඔහුව නීමාලි අසලට කැටුව ගියාය. අම්මාගේ අත අල්ලා විහඟී මාලකගේ ලිංගුව මත තැබුවාය. අයියාගෙත් දෑත අම්මාගේ ලැමඳ මත තැබු විහඟි ඔවුන් අසලින් මදක් දුරස් විය.

මාලක අම්මාව නැවත නතුකොට ගත්තේය. එහෙත් ඇය විහඟි දෙස බලමින් මාලකව මඟ හරින්නට විය. විහඟිට ඒ වග දැණුනී. විහඟී තමා ඇඳසිටි ස්කිණීය ගලවා දමා උඩුකය නිරුවත් කොට ගත්තාය. කොටකළිසමඳ ගලවා දම්මා ඇය අම්මා හා අයියා සලට ගියාය.

“අම්මේ දැන් හරිනේ……”

“ඔයාට පිස්සු…..” නිමාලි විහඟිට පිටුපා හැරුනේය.

“ඔවු මට විතරක් නෙමෙයි….. අපි තුන්දෙනාටම දැන් පිස්සු……” විහඟි මාලක දෙස බලා සිනහා විය. ඇගේ කතාව ඇත්තක් බව නිමාලීටද දැණුනී.

“අම්මා ඔහොම ඉන්න කොට කැතයි” විහඟී අම්මා ඇඳ සිටි ටිශටය ඉහලට එසවිය. එහෙත් නිමාලී එයට ඉඩ නොදි ඉදිරිපසින් අල්ලා ගත්තාය.

Page 56

ඛෙදවාචකයක මිහිර “අම්මේ මොකද මේ……. අපි කොච්චර කල් මෙහෙම හැංඟිලා ඉන්නද” විහඟී අම්මාගේ දෑත ඉහලට ඔසවා ටීශටය ගලවා දැමීය.

නිමාලී එවිට විහඟිට ඉඩ දී සිටියාය. විහඟී අම්මාගේ නිරුවත් බඳ දෙපසින් දෑත දමා තුරුළු කොට ගනිමීන් ඇගේ නිරුවත් පිට මත හිස හොවා ගත්තාය. මද වේලාවක් එසේ සිටි විහඟී අම්මාගේ කොඳු ඇට පේළිය මත සිප දෑත පහලට ගෙන, නිමාලී ඇඳ සිටි කොට කළිසම පහතට කළාය. නිමාලි කළිසම මද වෙලාවක් අල්ලන් සිට පසුව අත හැර විහඟිට එය ගලවා දමන්නට ඉඩ සැලසීය. පසුව විහඟී අම්මාගේ නිරුවත් නිතඹ සිප ගත්තාය. මාලක පුදුමයෙන් අම්මා හා නැගෙණිය දෙස බලමින් ලිංගුව අතගා ගත්තේය.

“අපි යමු ඉස්සරහට” විහඟී නිමාලිගේ අතින් අල්ලා සාලයට ගොඩවිය.

සොෆාව මත අම්මාව දිගා කළ විහඟී මාලකට අම්මා නතුකොට ගන්නට ඉඩ සැලසීය. මාලක අම්මාගේ දෙපා පළල් කොට ලිංගුව ඇතුලට දමන විට විහඟී අම්මාගේ දෙතන උරන්නට විය. නිමාලී දැනෙනා පහසින් ටිකෙන් ටික තම දැහැන බිඳ ගත්තාය.

දියණිය මාගේ දෙතන මත හා පුතු යෝනීය මත දඟ දානාවිට තවත් නිහඬව සිටිමට මට නොහැකි විය. මා විහඟිගේ හිසෙන් අල්ලා ගතිමී. ඇගේ රත් පැහැ දෙනෙත දෙස මදවෙලාවක් බලා සිටිමා ඇගේ නාදළුවන් දෙතොල මත මා දෙතොල තැබුවෙමී. ඇය පිස්සියක මෙන් මාගේ දෙතොල උරා බොන විට මා ඇගේ පියයුරු මිරිකුවෙමී. පුතුගෙන් යෝනියට ලැබෙනා පහස දෙගුන තෙගුන කරමින් දියණියගේ පහස මතු වන්නට විය.

මා අම්මාගේ දෙතොල සිප ගතිමී. මා හිතුවාට වඩා මිහිරක් මට එතුලින් දැණුනී. මා ගතම රත් වන්නට විය. මා අම්මාගේ දෙතොලින් මාගේ දෙතොල ඉවත් කොට ඉඟ අම්මාගේ මුව අසලට ගෙන ගියෙමී. අම්මා මාගේ ඉඟෙන් අල්ලා යෝණී තොල් සඟල ඈ සතුකොට ගත්තාය. Sinhalawalforum

“පුතු….ඉන්න බෑ……” නිමාලී කෙඳිරි නගන්නට විය.

“අයියේ…….” මා ඔහුගේ බඳ වටා දෑත දැමීය.

අම්මාට දෙන මිහිර මඳකට නතර කළ මාලක නැගෙණියව අල්ලා ගත්තාය. ඇයව ඉඟෙන් නවා ලිංගුව පිටිපසින් යෝනියට ඇතුල් කළාය. තමාට තව වැඩි වෙලාවක් සිටිය නොහැකි වග මාලකට දැණුනී. මාලක සොෆාවේ දිගාවී සිටිනා අම්මාගේ යෝනීය අසලට නැගෙණියගේ හිස පහත් කළාය.

විහඟී අම්මාගේ ගැටිත්ත මත දිව තබන විට මාලක තම ලිංගු පහරේ වේගය වැඩිකලේය. “අයියේ…. ඉන්න බෑ….. ” විහඟී කෙඳිරි නඟන්නට විය. ඒ හඬ නිසා නිමාලිට දෙවන වරට සුරාන්තය ලැබුණී. විහඟිගේද ගතම උණුහුම් වන්නට විය. මාලකගේ හත්වන ලිංගු පහරේදී විහඟී අම්මාගේ සිරුර මතට කඩා හැලුනී. එවිට විභංඟිගේ යෝනියෙන් ඉවතට ආ මාලකගේ ලිංගුවෙන් විදී ශුක්‍ර දහරා නිමාලිගෙත් විහඟිගෙත් මුහුණ මතට වැටුණී.

Page 57

“ක්‍රිරීස්……” එක්වරම දොර විවර වන හඬ ඇසි තිදෙනාම එදෙස බැලීය. පසිංඳු දොර අසල සිටගෙන සිටින්නට විය.

පසිංඳු විහඟිව පුදුම කිරිමට සිතා නොදන්වා පැමිණියේය. එහෙත් ඔහු දුටු දෙය සිනෙකුදු නොසිතූවකී. පසිංඳු නැවත ආපිට හැරි දොර “දඩාස්” ගා හඬ නැගෙන ලෙස වසමින් පාරට බැස්සේය. ඔහු ගැහෙන හඳින් කාරය පණ ගැන්වීය.

“අයියේ…… මට ඔයා නැතුව වෙන කවුරුවත් එක්ක මෙහෙම ඉන්න බෑ….. අපිට වෙන කවුරුත් ඕන නෑ……. අපි තුඳෙනා මැරෙන කම් මෙහෙම ඉමූ……”

නිමාලී දරුවන් දෙදෙනා තම තුරුලට ගත්තාය. එවිටම නිවස ඉදිරිපිට “කිරිස්” ගා නැගුණ බ්‍රෙක් හඬ පරයා බෝම්බයක් පුපුරා ගිය හඬ නගමීන් කන්ටෙනරයක් කාරයක් මතට පෙරලුණී.

Post Views: 202