Honeymoon Kavi – හනිමුන් කවි – Sinhala Wala Katha

අම්මපා, මගුල් යහනාවක අමු ගොරක..මම දැන් දනිමි මතුවන බව පැණි වරක..උදුරා තුවායද විසිකල විට දුරක..දෑතින් වසාගත්තෙමි හනිකට අරක

කොටියෙක් වගේ ඔහු පැන මා වෙතට වහා..ඔසවා මා යහනේ උඩුබෙලි අතට බහා…තද කොට දෙඅත ගැලවී දෙවටොරට එහා..හෙළුවා සිනා මුසු බැල්මක් මගේ අරක දිහා..

ඔහු දැන් සිටී ඇල පාරෙහි ඇඟිලි තියා…විලි බිය දිය පහර නාහෙන් ඉහල ගියා..ඕනෑ දෙයක් වේවා මින් පසුව කියා…උඩබැලි අතට මම සිටියෙමි දෙනෙත පියා..

ඇඳ මත දිගා වී ඔය ලෙස සිටින සඳ..සිරිමල්ගෙ ඇඟිලි දහයම වදින ලදඅයියෝ මගේ සැලකිය යුතු හරිය අද..“සුකිරි” බනිස් ගෙඩියක් මෙන් පිපිනි හොඳ

ලංකොට මුවට මුව යලි මගේ දොතොල තලා..ඉවසුම් නැති ගතිය හොඳ හැටි පහල වෙලා..නැවතත් පහල දඬු අඬුවට දෙනෙත් හෙලා..ඔහු මට නොසෑහෙන තරමට විහිළු කලා..

පොඩි එක්කෙනත් දැන් ටික ටික වැඩියි දඟේ..කීකරු කමක් නැහැ දැන් ටික ටික වැදෙයි ඇඟේ..සිහිවන විට දැනුත් ඇඟ හිරිවැටෙයි මගේ..එනමුදු මමත් හිටියෙමි මට නෙමෙයි වගේ…

විසිකර දමා ඔහු ඇඳගෙන සිටි ඒවා..හිමිහිට ටිකෙන් ටික මගේ ලඟටම ආවා..වට්මටු කෙසෙල් හෝ මොනවා හරි මේවා..ඔබටත් දිනෙක දැක ගත හැකි වෙයි ඒවා…

ඔහු දිග ඇදුනු විට උඩුබෙලි අතට හොඳේ..වාඩි උනෙමි ඇස් ඇර මම පසෙක ඇඳේ..මේ ආයුධය දෙස බලමින් සිටින සඳේ…නුපුරුදු හැඟිම්ක ඇතිවිය ලපටි හදේ…

ඉස්සර සිසු නිවාසය තුල සිටින විට..අඟලක් දෙකක් සැනසීමට ඇරපු යට..ඉටිපන්දමින් අපි සැනසුනු මතකයට..මොන බම්බුවක් දැයි මෙතැනදි සිතුනි මට..

ඊතලයක් බඳුය උඩ කෙළවර උල්ය…මම හිතුවාට වැඩියෙන් එය සුවිසල්ය..වනිතාවකට බැළු බැල්මට මනකල්ය..ඊටත් වඩා අයියෝ මෙය සුවිසල්ය…

ඒ දෙස බලාගෙන නොවැසෙන ඇසිපිල්ලෙන්…සිටියෙමි ටික වෙලාවක් සිත සැනසිල්ලෙන්..ඔහු පැත්තකට ඇල වී මා උඩු බැල්ලෙන්…දෙන්නම විදුලි එළියේ දැන් හෙළුවැල්ලෙන්…

පැහැදිලි නිසා අද වෙන්නට යන හරිය..පුදුමයි මට එපා රත්වුනු හැටි “තැටිය”..පුපුරණ තරමටම එය දැන් ඉවසනු බැරිය..කිවයුතු යුතු නොමැත දැන් නම් දැනෙනා සුදිය..

පෙන්නා ඇතුල දිග හරිනා පරිදි පොත..දෙකකුල් පලල් කොට ඔහු සතු කලෙමි ගත..පොල් උල වදින විට නොකියන හරියේ තෙත..ඇත්තයි එහෙම රසයක් තුන් ලොවෙහි නැත..

මගේ ඇඟ උඩට නැග ඇඟ පත හරි ගස්සා..පහලට හෙලන ලද “මුල” ඉහලට උස්සා..නොනැමී “පොඩි එකා” තෙල් ගතියට ලිස්සා..කළවා දෙකට අතරින් පහලට බැස්සා…

කෙල්ලෙක්ගේ “පුවක්” කෙලියෙහි රසය බලා..හරියට එවිට මම දෙකකුල් එකතු කලා..වෙන පාරක ගියත් අතරට තුරැළු වෙලා..මුළු සරුවාංගෙම යහවා හුඹුටු සොලා…

සිටි ඒ ලෙස ටිකක් අසු වී තුරුල්ලට..දෙපසට වන පරිදි තද කොට උකුල් ඇට..මාගේ කකුල් හොඳ හැටි පලල් කොට..තද කෙරුවා “අරක” හිමිහිට ඇතුල කොට..

ඉවසා සිටිය මුත් මම මොහොතහිදි එම..පලවන වරදට තදවන විට සිනිදු සම..“අයියෝ” “ඌ” කියා හමුවද විටද ඉම..ඇතිවන සුදිය හින්දා දැඟලුවෙමි මම..

ඉවසිය නොහැකි තැන බැස සෙනෙහස වැඩුව..ඇඟ උඩ තබාගත්තෙමි මම අම පිඩුව..ඔහු ඒ සමග උරමින් මගේ තණ පුඩුව..දුන්නා මගේ අතට අර දඟලන බඩුව..

එය මගේ අතට දුන් අදහස සිතින් දැන..ඔහුගේ ඇඟ උඩින් දෙකකුල් පටල ගෙන..සිහිවී මුලින් ඇතිවුන රස සුදිය ගැන…අල්ලා තබා ගත්තෙමි එය නියම තැන..

මේ පොඩි එකා හිමි හිමිහිට ඇතුළු කොට..තෙල් නදියට කෙළින් ටික ටික බහින කොට..ගත සිත පිනා යයි සම් සම් නහර ඇට..විස්තර කල නොහැක ඇතිවුනු ගතිය මට..

ඔහුගේ බඳ වටේ අත්දෙකම බැඳගෙන..දත්පිරිමිටි කකා සිටියෙම් රසය විඳගෙන..පිරිසිඳු චරිතයේ රැකි තිරය බිඳගෙන..දැන්නම් “මෙය” ගියා වැට කඩුණ බිඳ ගෙන..

හරි කඩිසරය ඉන්පසුවට උක් දණ්ඩ…හැමපාරම ලැබේ කෙලවරටම යන්ඩ..ඉන්නට බැරි නිසා තව ඉවසං ඉන්ඩ…හිර කෙරුවෙමි උකුල හොඳ හැටි තද වෙන්ඩ..

පහරක් වදින විට කෙළවරටම හැඩට..පුදුමයි ඉබේ එසවෙන හැටි ගත උඩට..උපමාවක් මෙන්න මින් මතුවන හඬට..පොල් ගෙඩි කඩනවා මෙනි හරියට මඩට..

හයියෙන් පහර දෙන විට හොඳ හැටි ගස්සා…මහා වැස්සක් සෙවල ලිඳ ඇතුලෙහි වැස්සා..ඔහු නැවතුනා මීයා ගුලටම බැස්සා…දේදුන්නක් විලස මම හිටියෙමි ඉඟ උස්සා…

ඇටමස් නහර තුල විදුලිය කෙටීගෙන…වෙව්ලා දෙපියයුරු නොදැනිම නැටීගෙන..දිය කඳ නගින විට හබලෙහි ගැටීගෙන…මුලු සිරුම ගියා මගේ හිරි වැටීගෙන….

යට්කල්ංපත්තුවේ කවියා…….