walkatha9 Official සිංහල වල් කතා Sinhala Wal Katha | සිංහල වැල කතා
උදෑසන නමයට පමණ යශෝධා සුනීතාහට කතාකොට ඈ හා පුතා වැදගත් වැඩකට සවස කොළඹට එන්නට සිදුව ඇතිබවත්. සවස හයහාමාරට, හතට පමණ එහි පැමිනෙන බවත් රාත්රියේ නැවතෙන බවත් දැනුම් දුන්නාය. රාත්රියේ හෙමින් විවාහ යෝජනාවද ඉදිරිපත්කොට සුනීතාව මොනයම් විදියකින් හෝ රමණයට නම්මවා ගැනීම ඇගේ අදහස විය. බලෙන් හෝ එය සිදුකරලන්නට නොපැකිලෙන තරම් ඇගේ සිත දරදඬු වියහැකි තරමට පැවතින. සියල්ලෝ උදේ ඇහැරුණ වෙලේ පටත් දිගින් දිගටම යශෝධාලා තැබිය යුතු පියවර ගැන සිතමින් හුන් නමුත් කිසිම පලදායි අදහසක් කිසිවෙකුටත් පහල නොවිනි. සවස 7 වන විට ආනන්දලාගේ ගෙදරට කෙලින්ම සේන්දුවිය හැකිවන පරිදි මව හා පුතා, වියපත් වලත්ත බඹරුන් දෙදෙනාට අහිංසක ලපටි මල් කැකුලු දෙක බලාගන්නට තබා නිවසින් පිටවූහ. කුමකින් කුමක් වේදැයි මහත් දෙගිඩියාවකින් යුතුව සියල්ලෝම පසුවූ අතර තවමත් නිසි උපාය මාර්ගයක් හිතේ නොමැතිවම යශෝධා නවීන් සමග වායූසමනය කල කොළඹ බසයට ගොඩවූහ. දුරකතනයෙන් හෝ ඈ හට දැනුම් දීම පිණිස වැඩිහිටි හා නවයොවුන් මොළගෙඩි හතර තවමත් උපාය කලපනා කරමින් සිටියහ.ඒ අතරම පියවරු දෙදෙනා තම තමන්ගේ දූවරුන්ගේ ලපටි යෝනි තුලට ශිෂ්ණයන් ඔබන්නට වූයේ එයින්වත් නිසි අදහසක් පහලවෙන්නට රුකුලක් ලැබේයැයි සිතුවිල්ලත් ඇතුවය. නවීන් තම වෙන්ට වයිෆ්ගේ ඉල්ලීම කෙසේ නම් ඉටුකරන්නේදැයි සිතාගත නොහැකිව දුක්මුසු මුහුණින් මව අසල වාඩි වූවේය. අවුලක් වුවහොත් විවාහයටද පොල්ල වැටෙනු නිසැකය. විනාඩි 15ක් පමණ වන විට අසීමිත කල්පනා ලෝකවල තනිවහුන් මව්-පුතු රැගෙන කොළඹට එන්න පිටත්ව ධාවනය වෙමින් පැවතුන බස් රථය මහනුවර නගර සීමාව පසු කලේය.
තවමත් අදහස දුරය. එනමුත් බසය සැතැපුමෙන් සැතැමුව පසුකරමින් කොළඹට ක්රමයෙන් ලංවෙමින් තිබේ. පැයක පමණ කාලයක් නිහඬ කල්පනා ලොවක මව හා පුතා ගමනේ යෙදුනහ. අන්තිමේදි මනසට කෙටි විවේකයක් දෙන්නට සිතූ යශෝධා පුත්රයා දෙස බැලුවේ කථාවකට මුලපිරිමටය. නවීන් සුව නින්දකට වැටී හුන්නේය. ගමන් මල්ලට යටින් සෙමෙන් අතක් යැවූ ඈ පුත්රයාගේ වකුටුවී නිදියන නැඩ මල්ලියා අල්ලන්නට වූවාය. මල්ලියා සමග නවීන් ද ඇහැරෙන්නට විය. සුලු වෙලාවකින්ම නැඩයා උපරිමයට වැඩුන අතර එය කලිසමෙහි සිපරය දෙබෑකොට ගෙන එන්න තරම් පිම්බී ඉස්සී තිබිණ. එය කටට ගන්නට ඕනෑ බව මව ඉඟිකලාය. එහෙත් බසයේ යන වෙනත් මගීන් දැකියහැකි යැයි බියවූ හේ ඊට විරෝධය පෑවෙන් ඈ කිසිවෙකුට නොපෙනන ලෙසින් අත්ල කලිසම මත ගෙන ගියේය.
“අහ්” මෙතෙක් වෙලා මනසට පීඩා දෙමින් සොයමින් සිටි විසඳුම එකවරම සිතට නැගුනෙන් යශෝධා හට ඉබේම හඩ නැගුනේය.
“ඇයි අම්මා?”
“මරු අදහසක් ආවා පුතා” තවදුරටත් අදහස සිතෙන් පිරිපහදු කරගනිමින් ගතයුතු ක්රියාමාර්ග ක්රමවත් කරමින් ඈ පැවසුවාය.
“ආ? මේක එළියටවත් පන්න ගන්ටද තනන්නේ?”
“නෑ, නෑ ලමයෝ මේක ගැන නෙමෙයි”
“එහෙනම්?”
“සුනීතාව ට්රැප් කොරගන්න එක”
“ආ… මොකද්ද මොකද්ද?”
“ඉන්ටකෝ කියන්ට”
ඈ අදහස ඔහුට පහත් හඬින් පැවසුවාය.
“එළ එළ” නවීන්ට ඉබේම කියැවිනි. අනතුරුව දෙදෙනා ක්රියාත්මක විය යුතු ආකාරය කතා කරගත්හ. අඩුපාඩු තැන්, නැවත සකසා ගනිමින්, දෙදෙනා දිගටම උපාය මනාව පෙල ගස්සවා ගත්හ. සුනීතාගෙන් ලැබියහැකි ප්රතිචාර ගැනද සලකමින් ඒ ඒ ප්රතිචාරයට අනුකූලව ගතයුතු විකල්ප ක්රියාමාර්ගද ඔවුන් දෙදෙන සාකච්ඡා කලහ. දිගින් දිගට අදහස් හුවමාරු වෙද්දී, ඔවුනගේ උපාය සාර්ථක වීමට බොහොදුරට ඉඩකඩ වැඩි බව දෙදෙනාටම ඒත්තු ගියහ.
“අපෙ අප්පචිලටත් කියමුද?” උපාය සැලසුම් කරන්නට පැයකට වඩා ගතවී තිබිණ.
“ඕනැන්නෙ නෑ. ඒ දෙන්නටත් මොලගෙඩි තලාගන්ට දෙමු ඇබිත්තක්” මොලගෙඩි තලාගැනීම කෙසේ වෙතත් උපාය ගැන තවදුරටත් සිතීම බොහෝ වෙලාවකට පෙර අතැර දමා හුන් පියවරු දෙදෙන ඒවන විට දියණියන්ගේ තන්ගෙඩි යහමින් තලා දමමින් හිල් දෙක හොඳහැටි පලාදමමින් උන්හ.
උනුසුම්ව යශෝධා හා පුත්රයා පිලිගත් සුනීතා මලගෙදරට සහබාගී වෙන්නට නොලැබීම ගැන බොහෝ සේ සමාව ඉල්ලමින් ඔවුනට රාතිය ගතකරන්නට අවශ්යය පහසුකම් සලසන්නට වූවාය. යශෝධාලා එහි පැමිනෙන විට සුනීතාද වැඩ ඇරී ගෙදර පැමිණ අඩහෝරාවක් පමණ ගතවී තිබිණ. රාත්රී ආහාර ගෙන මද වේලාවක් රූපවාහිනිය නරඹමින් තිදෙනා සාමිචීයේ යෙදුන අතර පැය තුන්කාලක් පමණ වල්පල් දොඩමින් කාලය කා දැම්මහ.
“ආ අමතකම වුණානේ අහන්න” එකවර බරපතල දෙයක් මැගහැරී ඇති පරිද්දෙන් සුනීතා හදිස්සියෙන් මෙන් සැටියේ අනෙක් පස ඉඳගෙන සිටි යශෝධා දෙස හැරී බලා කිව්වාය. “මොකද මේ හදිස්සියෙ ඔය දෙන්නට කොළඹ එන්න සිද්ද වුනේ?”
යශෝධා පුත්රයාගේ මූණ බැලුවාය.
“මට මහන්සියි ඇංටි. මං යනවා නිදාගන්ට එහෙනම්” සංවාදය මග හරින ස්වරූපයෙන් ඉක්මනිම නැගිටගත් නවීන් තලතුනා ගැහැණුන් දෙපලට සුබපතා ඔවුන් දෙදෙනාහට වෙන්කර තිබූ කාමරය දෙසට ගමන්ගත්තේය. යශෝධා ඔහු නොපෙනී යනකම් පිලිතුරක් නොදී බලා හුන්නාය.
“අනේ මංදා සුනීතා” යශෝධා ලොකු සුසුමක් හෙලුවාය.
“ඇයි ඇයි යසෝ? බරපතල කේස් එකක්ද?”
“ඔව් අනේ, කා එක්කවත් කියන්න පුලුවන් එකක් නෙමේ සුනී?”
“කමක් නෑ එහෙනම්” කුහුලෙන් බරවූ සුනීතා දැනගැනීමට තිබුණු උනන්දුව සඟවාගෙන සෙමෙන් පැවසුවාය.
“නෑ, නෑ ඔයා ඇන්න කියන්ට ඕන කියලා මං හිතුවා. වෙන කෙනෙක් ඇත්තෙත් නෑ මට කියන්න. ඔයා විතරයි ඉන්නෙ මේ ගැන කතා කරන්ටවත්”
“ඉතින් මොකද්ද ප්රශ්නේ?” මදක් ආඩම්බර වෙමින් සුනීතා ඇසුවාය.
“අපි ගියේ සයිකැට්රික් කෙනෙක් ලඟට?”
“ආ…..! ඒ මොකද ඒ?”
“පුතාව පෙන්නන්ට?”
“මොකද කොල්ලගෙ අවුල? අර අෆෙයාර් එක කැඩිච්ච එක ගැනද?”
“ඔව් ඒකත් ලොකු පුරස්නයක් වෙලා තියෙන්නේ?”
“නවීන් පුතා බොක්කෙන්ම ලව් ද?”
“ලව් නෙමෙයි සුනී පුරස්නේ”
“එහෙනම්?”
“සෙක්ස්”
“සෙක්ස්?” විමතියෙන් මෙන් සුනීතා ඇසුවාය. “ඇයි දෙන්න කලින්ම සෙක්ස් කරන්න ගිහින්ද?”
“නෑ පුතා ඇන්න සෙක්ස් කොරන්ට බෑ කියලා දාලා ගොහින් තියෙන්නේ”
“ඒ මොකෝ?”
“අපෙ පුතාව හරියන්නෙ නෑ කියලා”
“ඒකි විසේ කාරියක් වෙන්නැති එහෙනම්”
“නෑ මෙයා. අපේ පුතාට අවුලක් තියෙනවා”
“මොකද්ද? ක්ෂණික මෝචනේ වද්ද?”
“එහෙම නෙමෙයි. ඒකනම් ඉතින් හදාගන්ට පුලුවනිනේ,”
“එහෙනම් ලමයා දුර්වලවත් වෙලාද?”
“නෑ එහෙම ගැටලුවකුත් නෑ”
“එහෙනම්.” මදක් සිතූ සුනීතා යලි ඇසුවාය. “හෝමො පැත්තටවත් බරවෙලාද?
“එහෙමත් නෑ”
“ඉතින් කියන්නකෝ”
“අපෙ පුතා කෙල්ලො තුන්දෙනෙක් එක්කලම යාලු වෙලා හිටියා. ඔක්කොම කැඩුණ. පස්සෙ පුතා පැත්තක් ගහනවා වගේ තේරුණා. මං ජයේටත් කිව්වා ඒ ගැන. එයැයිනම් කිව්වා ඉතින් ගනන් ගන්ට එපා ඕවා සාමාන්යය දේවල් කියලා”
“ඉතිං?”
“ඒත් මට පෙනුන පුතා තිස්සෙම සයිඩ් ගහනවා. කෙල්ලො දැක්කම මග අරිනවා. ඉතින් මටත් ඔයා වගේ තමා හිතුනේ. ඔව්ව ඉතින් කතා කරන්ට ඕන අප්පච්චිලනෙ”
“ඉතින් ජයදේව මොකද කලේ”
“මොන පිස්සුද මෙයා. එයා කොච්චරවත් කියැව්වෙ ඔය කාලේ ඔහොම තමයි. අෆෙයාර් කැඩුනම සයිකො ගහගෙන ඉන්නවා. ටිකක් කල් ගියාම හරියනවා කියල මොකවත් කලේ නෑ”
“ඉතින් ඔයා ඇහුවද?”
“ඔව් ඉතින් මං දිගින් දිගටම ඇහුවා. කොල්ලා කිව්වෙම මොකුත් නෑ කියලමයි. හරියට තරහත් යන්න ගත්තා අහද්දි අහද්දි”
“පරිස්සමෙන් ඉතින් අහගන්න ඕන. අනෙක කෙල්ලො වගේ කොල්ලො මොනවාහරි දෙයක් වුණාම කියන්නෙ නෑනේ. අපි අම්මලට ඉතින් ඔය වගේ එවා අහන්න අමාරුනේ”
“ඔව් ඒත් අතෑරලා දාන්ටත් බෑනේ. පස්සෙන්පහු මං ප්රොපෝසල් දෙකතුනක් ගෙනාවා. එව්වත් ඔක්කොම මග ඇරියා. පස්සෙන්පහු මං බලකරද්දින් කිව්වා එයාට කවදාවත් බඳින්න බෑ. ආයේ කරදර කරන්ට එපාය කියලා”
“මානසික ප්රශ්නයක් කිව්වෙ?”
“ඔව්, පස්සෙ මාත් හිතුවා මිනිහට අප්රාණික ගතියක් වත් තියෙනවද කියලා. එහෙමනම් ඩොක්ට කෙනෙක් ලඟට යං කියලා මං වද කලා”
“ඉතින්?”
“එහෙම එකක් නෑ. ඔලුව විකාර වෙනවා කරදර කරන්ට එපා කියලා කෑ ගැහුවා මට”
“ඉතිං?”
“පස්සෙන්පහු මං සෝදිසියෙන් උන්නා, එයා මාස්ටබේඩ් කොරනවා කියලා ශුවර් කොරගන්ට. පස්සෙ මං හිතුවා පෙනිස් එක හුඟක් පොඩිවැඩීවත්දෝ කියලා”
“ඒකද ප්රශ්නේ?”
“මොන පිස්සුද?”
“ඔයා දැක්කද?”
“දැක්කේ නම් නෑ. කොල්ලගෙන් එහෙම ඇහුවම මට දුන්න උත්තරෙත් ඕක තමයි”
“එහෙනම් මොකො?”
“පස්සසෙන්පහු මං ආයෙ ආයෙ අහද්දි මිනිහට ඇඬෙන්ට වගේ. මට කවදාවත් මැරි කොරන්ට වෙන්නේ නෑ අපෙ අම්මා කියලා හුගක් දුක් වුණා”
“පව් කොල්ලා”
“ඔව්, බලන්ට කොච්චර හැන්ඩ්සම් ද? ඇයි මෙහෙම වෙන්නෙ කියලා මට හිතාගන්ට බැරුව ගියා”
“ඔව්, හරිම හැන්ඩ්සම්. පර්සනල්ටි එකත් ඉහලින්ම”
“ඉතින් මං හිතුවා කියන්නෙ නැත්තෙ මෙයාට කෙල්ලො ලඟඳි අවුල් ඇති. කෙලින් වෙන්නෙ නැති ප්රශ්නයක් ඇති කියලා. කෙල්ලො දෙන්නෙක් තුන්දෙනෙක් අවුල් වුනාම මෙයත් ඩවුන් වෙනවනෙ. බය වෙනවනෙ”
“ඔව් ඔව් ඒක ඇත්ත”
“ඒ හින්දා මං බොරුවක් කියලා එක්කගෙන ආවා මෙහෙන් ඩොක්ට කෙනෙකුට පෙන්නන්ට.”
“ඉතින් ඒකද අවුල වුනේ”
“නෑනේ. ඩොක්ට ඇන්න කතාකරද්දින් තමා කතාව එලිවුනේ. ඩොක්ට මට එලියට යන්ට කියලා පුතා එක්කලා කතා කලා. පස්සෙන්පහු මට අඬගහල පුතාව යවල විස්තර කලා”
“මොකද වෙලා තියෙන්නෙ?”
“ඩොක්ට කිව්වා මේවා ඉතින් හරිනම් තාත්තලා එක්ක කතාකරන්ට ඕන දේවල්. කමක් නෑ අම්මනෙ කියලා විස්තරේ කිව්වා”
“මොකද අනේ වෙලා තියෙන්නේ ඉතින්” සුනීතා නොඉවසිල්ලෙන් ඇසුවාය.
“”මාවත් උඩගියා කෙල්ලෙ ඒක ඇහුවම. කොල්ලගෙ පෙනිස් එක හුඟක් ලොකුයි ලු. දිගයි, මහතයිලු. ඉතින් ඒක දැකලා කෙල්ලො බයවෙලා තමයි දාලා ගොහින් තියෙන්නේ”
“පිස්සුනේ”
“කාටද?”
“කෙල්ලොන්ට”
“අනේ මංදා. එහෙම ගිය එකෙන් කොල්ලා සෑහෙන්ට අවුල් වෙලා. මිනිහා එෆෙයා නැතුවත් නාස්ති වෙච්චි කෙල්ලො දෙන්නෙක් ඇන්නසෙක්ස් කරන්ටත් හදලා තියෙනවා. ඒ කෙල්ලොත් පැනලා දුවලා”
“හයියෝ”
“ඒකෙන් කොල්ලා හරි අවුලෙන් ඉන්නෙ”
“ඉතිං ඩොක්ට මොකද්ද කරන්න කිව්වෙ. බේත් දුන්නද?”
“බේත් දීලා හරියන්නෙ නෑ කියලා කිව්වා”
“එහෙනම් මොකද කරන්නේ”
“කවුරුහරි ඇන්න සෙක්ස් කොලාම වංගියක් ඕක නිකම්ම හරියයි කිව්වා”
“කැමති වෙන කෙල්ලෙක් කොහොමද හොයන්නෙ? ප්රොස්ටිටියුට් කෙනෙක් ලඟටවත් යවමුද?”
“මාත් ඇහුවා ඩොක්ට ගෙන් එක සැරේනෙ යන්ට ඕන කිව්ව හින්දා. එහෙම බෑ කිව්වා. කෙල්ලගෙ කැමැත්තෙන්ම කොරන එකක් වෙන්ට ඕන කිව්ව. ප්රොස්ටිටියුට් කෙනෙක් සල්ලි වලට දුන්නට සල්ලි හින්දා දෙන බව පුතා දන්නවනෙ. අවංකව එහෙම දෙන කෙනෙක් ඕන නේ “
“ඉතින් කොහොමද දැං කෙල්ලෙක් හොයන්නෙ”
“ඒක තමා පුරස්නේ. කෙල්ලෙක්වනම් ඉතින් හොයාගන්ට බැරිවෙයි”
“මොකද කරන්නෙ එතකොට?”
“මං ඩොක්ටගෙන් ඇහුවා එහෙම කෙල්ලෙක් හොයාගන්ට බැරිවුනොත් මොකද කියලා”
“ඉතින්?”
“එයා හිනාවෙලා කිව්වා ගෑණු කෙනෙක් වුණත් කමක් නෑ. හැබැයි කැමැත්තෙන් කියලා”
“තරුණ බැඳපු කෙනෙක් ඉතින් කොහොමද හොයා ගන්නේ වැඩේට?”
“එහෙම ඕනැන්නෙ නෑ. මං ඇහැව්වා වයස අවුලක් නැද්ද කියලා. අපේ වයස වුණත් කාරියක් නෑ කිව්වා”
“නැද්ද ඉතින් ඔයා දන්න කියන යාලුවෙක් වත් වැඩේ කරගන්න?” මොහොතක් කල්පනා කල සුනීතා ඇසුවාය.
“ඩොක්ට කිව්වට පස්සෙ මාත් ඒ ගැන හිත හිතා ආවේ. පිට යන එකියො දෙන්නෙක් තුන්දෙනෙක්ම ඉන්නවා. ඒත් ගන්ට දෙයක් නෑ. උන් ලඟට කොල්ලව යවන්ටත් බයයි. අනික ඉතින් අපිට හොඳත් නෑනෙ”
“ඔව් ඒක ඇත්ත. විශ්වාසවන්ත කෙනෙක් වෙන්නත් එපායැ”
“ඒකනෙව. ඔයාගෙ යාලුවෙක් වත් නැද්ද. එතකොට අපේ විස්තර දන්නෙත් නෑනෙ”
“එහෙමට කියලත් කෙනෙක් නෑ” මදක් සිතා පැවසු සුනීතාහට තම කාර්යාලයේ කතුන් දෙදෙනෙක් ගැන සිහිවී අතුරු ප්රශ්නයක් නැගුවාය. “නාඳුනන කෙනෙක් කමක් නෑ කිව්වද?”
“අනේ ඒකනම් අහන්ට බැරිවුණා. ඒකත් පොඩි අවුලක් තියෙනවා තමයි” යශෝධා මද කල්පනාවකට වැටිණ. “ආ… හැබැයි මෙහෙම කිව්වා. කවුරු වුණත් කමක් නෑ සයිස් එක දැකලම එකසැරේ කැමැත්තෙන්ම එන කෙනෙක් වෙන්ට ඕන. නැත්නම් ආයේ කෙනෙක් මෙයාව රිජෙක්ට් කලොත් තවත් අවුල් වෙනවා. ඉන්පස්සෙ කොල්ලා එහෙම උත්සහ කරන්ටවත් කැමති වෙන එකක් නෑ ජීවීතේටම කියලා”
“අම්මට හුඩු” සුනීතා කියැවිනි. ‘ඔව් ඔව් ඒක කොරනවා’ යශෝධා යටිසිතින් කිව්වාය.
“මං දැං හොඳටම අසරණ වෙලා ඉන්නේ සුනී” යශෝධා ඉකිබින්දාය. සුනීතා වහා ඈ අසලට ඇදී ඇයව තුරුළුකොට ගත්තාය.
“කලබල වෙන්න එපා යසෝ. මට තේරෙනවා වේදනාව. මාත් අම්ම කෙනෙක්නේ”
“මට වෙන කෙනෙක් නෑ මේව්වා කියන්ට. මට පිස්සු හැදෙයි ඔයාවත් නොහිටියනම්”
“කලබල වෙන්න එපා කෙල්ලේ. අපි කොහොමහරි මේක විසඳගමු” සුනීතා තවදුරටත් කාර්යාලයේ ගැහැනුන් දෙදෙනා ගැන සිතුවාය. සයිස් එක නම් ඒ දෙදෙනාට ප්රශ්නයක් නොවන බව ඇයට බොහෝ සේ විශ්වාසදායක විය. නමුත් කාර්යාලය පුරා පැතිරගිය කටකතා හා ඇතිවු කරදර නිසා ඔවුන් දෙදෙනාම රැකියාවෙන් ඉවත්ව වෙනත් ආයතන වලට ගොස් සිටියාය. මදක් උත්සහ කලොත් ඉන් අයෙකු මුනගැහෙන්නට මගක් සොයාගත හැකිවෙනු ඇත.
එනමුත් නොසැනසුන යශෝධා දිගටම ඉකිබින්දාය. සුනීතා ඇයව පසෙකින් තුරුලු කොට ගෙන හිස අතගාමින් අසරණ මව සනසන්නට උත්සහ කලාය.
“ඔයා මට උදව් කරනවද සුනී?” මද වෙලාවකට පසු ඇඬුම්බරව යශෝධා ඇසුවාය.
“ඔව් ලමයෝ, මේ වෙලාවේ ඔයාට නොකරන උදව් මොකටද?”
“මට මේක ඔයාගෙන් අහන්නත් මොකද්ද වගේ” මද වෙලාවක් කල්පනාකරන බව ඇඟවූ යශෝධා පැවසුවාය.
“අහන්න ලමයෝ ඕන දෙයක්. හිතේ තියාගෙන ඉන්න එපා. කියන්න”
“ඔයා වැරදියට හිතන්නෙ නෑ නේද?”
“මේ වෙලාවේ මොනවද යසෝ වැරදියට හිතන්න තියෙන්නේ? ලමයව ගොඩ දාගන්නනේ ඕන.”
“අනේ සුනී….” යලි මදක් පැකිලුණ යශෝධා සිහින් හඬින් කතා කරන්නට විය. “ඔයාට…. ඔයාට…. ඔයාට බැරිද මේ උදව්ව කරන්ට?”
“මොන උදව්වද කෙල්ලේ?” උදව්ව කුමක්දැයි එකවර වටහාගන්නට නොහැකිවූ මිතුරිය ඇසුවාය. යශෝධා නිහඬය.
“ඔෆිස් එකේ ගෑණු දෙන්නෙක් හිටියා උන් නම් වැඩේට හරියයි. ඩබලම එකට හරි ගෙන්න ගන්න පුලුවන් වෙයි.” යලි සුනීතා පවසන්නට වූ විට යශෝධා හට හීන් දාඩිය දැම්මේය. සැලසුම අවුල් වෙයිද?
“බය නැද්ද එයාලා ගැන?”
“අවුලක් නම් තියෙනවා තමා ඒ ගැන. උන් දෙන්නා ඔෆිස් එකේ ඉන්න බැරුව අස්වෙලා ගියා. සිම් හිටන් මාරු කරලා කියලයි ආරංචිය. ඉන්නෙ කොහෙද නම් දන්නෙ නෑ දැං. ඒත් ට්රයි කලොත් හොයාගන්න බැරිවෙන එකක් නෑ” මිතුරියගේ වදනින් යශෝධා මදක් අස්වැසුනාය. ඇයට තවමත් උත්සාහය අත හැරිය යුතු නැති බව හැඟුනේය.
“එහෙනම් හොඳටම නාස්ති වෙලා ඇති නේද?”
“අනේ මංදා?” ඒ ගැන වැඩි විස්තර මිතුරියට පවසන්නට සුනීතා මැලිවූවාය. කාර්යාලයේ කොල්ලන් පමණක් නොව විශ්රාමික වසයේ හුන් මහල්ලන් පවා උන් දෙදෙනාට හුකන්නට කොතෙකුත් දැඟලු බව ඈ හට මතක්විය. සත්ය හෝ අසත්යදැයි නොදන්න නොයෙකුත් කටකතාද පැතිරි තිබිනි. තවදුරටත් සිතූ සුනීතා අවසානයේ ඒ ගැන අදහස අතහැර දමා අලුතින් කල්පනා කරන්නට පටන් ගත්තාය. ගැහැණුන් දෙදෙනා මද වෙලාවක් කල්පනා ලෝක වල තනිවී සිටියහ.
“ඔයා මොනවද කියන්න ගියේ යසෝ?” මිතුරියගේ පැකිලීම ගැන සිහියට නැගුණ සුනීතාහට ඈ කියන්නට ගියේ කෙනෙකු සොයනවාට වඩා බරපතල දෙයක්දැයි ඇයට සිතිනි. යශෝධා තම දුව පියුමි ගැනවත් අදහස් කලාදැයි එකවර ඇගේ සිතට නැගින.
“මං ඇහැව්වේ ඔයාට බැරිද කියලා” මහත් අපහසුවෙන් යශෝධා තෙපලාය.
“මට බැරිද කියලා?” සුනීතා ප්රතිරාව නැගුවාය. මැදිවියේ මවුන් දෙදෙනා එකිනෙකාගේ දෑස් දෙස බලා සිටියහ.
“අහ්.. මට?” එකවරම මිතුරියගේ අදහස පැහැදිලි වූයෙන් දෙදෙනාම ලැජ්ජාවෙන් බිම බලා ගත්හ.
නිහඬව ගතවූ විනාඩි කීපය කල්පයක් සේ දෙදෙනාටම දැණුනි.
“අනේ සුනී.. එකපාරනේ” යලි දිගු නැහැඩියාවකි.
“කමක් නෑ කෙල්ලේ. මට තේරෙනවා” යශෝධා මිතුරියට යලි තුරුලි වී හඩ අවදිකලාය. “මං කොල්ලව ගොඩ දාගන්ට වෙන විදියක් කොහොම හරි හොයා ගන්නම්” ඒ සමගම මහත් සෙනෙහසින් සුනීතා ඇයව බදාගත්තාය.
“මට ටිකක් හිතන්න දෙන්න” අවසානයේ ඈ කෙඳිරුවාය. සුබලකුණ කණ වැකුණ යශෝධා යටි සිතින් සතුටු වෙන්නට වුවාය.
යලි නිවස පුරා නිහඬතාවය රජවිය. සාලයේ කුමක් සිදුවෙන්නේදැයි දැනගැනීමට නොහැකිව තරුණයා කාමරයේ ඇඳට වී නොසන්සුන්ව ඇඟිලි ගැන්නේය. සැලසුමේ හැටියට ඔහුට වෙන කොහේවත් යා නොහැකිය.
“මං… මං කවදාවත් අපේ එක්කෙනාගෙන් පිට ගිහින් නෑ” අවසානයේ සුනීතා වෙව්ලන ස්වරයෙන් තෙපලාය. යශෝධා කිසිත් නොදොඩා අසාගෙන සිටියාය.
“අනේ මංදා මේවා එයා දැනගත්තොත් මොනවයින් මොනවා වෙයිද දන්නේ නෑ”
“කවුද ඉතින් එයාට කියන්ට යන්නේ” කොළ එළිය දැල්වූයෙන් යශෝධා බැරෑරුම් මුහුණක් පාමින් කීවාය. “අනික ඉතින් දිගට යන එකක්යැ. එකම එක පාරනේ”
“ඒත් ඉතින් වරදක් කලොත් හිත වද දෙනවනේ”
“හොඳ දෙයක් නෙ කරන්ට යන්නේ. අනික ඔය පිරිමි කොහෙ කොහේ ගිහින් එනවද අපි දන්නවද. මොකෝ අපිට කියනවැයැ.”
“අපේ මිනිහා නම් එහෙම නෑ. ඒකනම් හොඳටම විශ්වාසයි”
“වෙන්නැති. ඒත්…”
“ඒත් මොකද්ද?”
“නෑ නෑ එව්වා ඕනැන්නෙ නෑ”
“මොකද්ද මොකද්ද කියන්නකෝ”
“එයා මට දාන බැල්ම නම් ඉතිං….”
“අමුම අමු වල් නේද?”
“හ්ම්ම් ඔයා දන්නවද?”
“මොකද නැත්තේ. එයා ඔයාට හෙන ලයින්. ඒ වගේම ඔයාට හරිම ආසයි. එයා ලයින් දාන අනෙක් හැමෝටම වඩා ඔයාට තමා ගොඩක් ආස”
“ඈ???” එය බොරුවක් නොවන බව අත්දැකිමෙන්ම ඔප්පුවී අවසානය.
“මේ මං මේක කලොත් ඔයත් දෙයක් කරනවද?”
“කියන්ට සුනී ඕන දෙයක් කරන්නම්”
“ඔයත් අපේ එක්කෙනා එක්ක එක සැරයක් ඉන්න ඕන”
“ඈ?” යශෝධා සැබැවින්ම විමතියට පත්වූවාය. “පුතා වෙනුවෙන් ඕන දෙයක් කරන්නම්. ඒත් ඇයි එහෙම?”
“එතකොට මට වගේම එයාටත් රහසක් තියෙනවා නෙ”
“ඒකත් ඇත්ත, ඒත් එයාට එක සැරේ මදි වුනොත් මොකෑ කරන්නේ?”
“ඒකට මක් වෙනවද. ඔන්න ඔහේ දීලා දාන්න. එයාට ගොඩක් සෙක්ස් ඕන” සුනීතා බොහොම සැහැල්ලුවෙන් කිව්වාය.
“ඔයත් මාර එක්කෙනෙක් තමයි. මං නම් අහුවුනොත් අපේ මිනිහව මරණවා” එය පවසා අවසන් වෙනවාත් සමගම යශෝධාහට මැරුව හැටි සිහිවිය.
“ඔයාට එහෙම කරන්න බෑනේ දැං ඉතින් ඔයත් පිට ගියායින් පස්සෙ”
“අම්මට හුඩු”
“යසෝ…?” යශෝධා ඇයි කියා අසන්නාක් මෙන් සුනීතාහට මුහුනෙන් ඉඟියක් කලාය. “මාත් බය වෙයිද?”
“මොකටෙයි?”
“පුතාගෙ අරකෙ සයිස් එකට අනික් ගෑණු වගේ මාත් බයවෙලා දුවයිද?
“ඩොක්ට නම් කිව්වෙ ගෑනියෙකුට ඒ වගේ දෙකක් මහත දිග එකක් වුනත් අමාරුවක් නැතුව ඇතුලෙ දාගන්ට පුලුවන් කියලා. “
“පුතා නිදි ඇත්ද දැං”
“මං හිතන්නෙ..”
“යංද බලන්න එහෙනම්”
“ඔයා නම් ඉටු දෙව්දුවක් සුනී”
අමුත්තන්ගේ කාමරය දෙසට යන්නට නැගී සිටි සුනීතා කිසිවක් වදනින් නොකිව්වද පෙරලා එයම සිතුවාය.
“අම්ම කෙනෙක්ගේ දුක වෙනුවෙන් මෙච්චර ලඟ යාලුවෙක් වෙලත් ඔහොම දෙයක් කරන්න බැරිනම් මොකටද?”
“ඒකනෙ ඔයා ලඟට ආවේ”
සුනීතා මෙයට එකඟ වන්නට ප්රධාන හේතුව එය වුවත් එකම හේතුවත් එයද?
මව පුතා නිදන ඇඳ අසලට පැමිණ ඔහු නිදන්නේදැයි බලන්නාක්සේ දොර අසල සිටි ගෘහණියට පෙනෙන්නට ඔහු දෙසට නැමුනාය.
“වැඩේ හරි” රහසින් පවසා ඈ යලි මිතුරිය වෙනට ගියාය. විදුලි පහන නිවා දැමූ පසු අඳුර කාමරයේ රජයන්නට විය.
“මෙහෙම හරියන්නෙ නෑ” සුනීතා කෙඳිරුවාය.
“ඇයි?”
“කලුවරයි. එළිය ටිකක් ඕන. මේක ට්රීට්මන්ට් එකක් නේ” එසේ පැවසුවද පවුලේ මිතුරිය කියූ සුවිසල් ලිංගේන්ද්රිය නැරඹීමට ඈ හටද සැබැවින්ම ආශාවක් නොවුනේද?
විදුලිය බිඳවැටුන අවස්ථාවල පාවිච්චි කරන LED විදුලි පහනෙන් නික්මෙන මද ආලෝකයෙන් මිතුරිය තම පුතු දෙසට ලංවෙන ආකාරය දොරෙන් පිටත සිට යශෝධා බලා සිටියාය. නවීන් නිදිදැයි සැක හැර දැන ගැනීමට මෙන් මද වෙලාවක් ඔහු දෙස බලා සිටි සුනීතා අනතුරුව සෙමෙන් ඔහුගෙ සරමේ ගැටය ලෙහා සැඟවී සිටි රහස් අඟ හොඳින් පෙනෙන ලෙස සරම පාත් කලාය. සෙමෙන් සෙමෙන් ඇගේ අත නිදා සිටින යෝධ රයිනෝ අඟ වෙතට දිගු විය. සැබැවින්ම ඇය දුටුවේ ප්රකෘති තත්වයේ ඇති කුඩාම ප්රමාණයේ අවයවය නොවීය. සිදුවන දේ දැන සිටි නවීන්ගේ යොධයා ඇහැරෙනු වලක්වාගැනීම පිනිස ඉතා දැඩි වෙහෙසක් ගෙන තිබින. කෙලින්වීම පලනය කරගැනීමය්ට හේ සමත්වී තිබුනත් පියවි තත්වයේ එය සහමුලින්ම රඳවා තබාගැනීමට අසමත් වීමෙන් පුරුෂ ඉන්ද්රිය තිබුනේ මදක් ප්රමාණයෙන් විශාල වය. වාසනාවට එය සහමුලින්ම ප්රාණවත් ප්රමාණයට එන්න තව අඟල් කීපයක් දික්විය යුතුව තිබිනි. එවන් ශිෂ්ණයක් පියවි තත්වයෙන් කිසිදා සුනීතා දැක නොදුටු හෙයින් එය ගැටලුවක් නොවුනේය. එය ප්රාණවත්ව තිබුණානම් එයද ගැටලුවක් නොවනු ඇත.
සුනීතාගේ සියුමැලි අත වැදෙන පමාවෙන් භූතයා සහමුලින්ම නැගිට්ටේ හදිසියේ යෝධ හත්තක් පිපුණ පරිදිය. ගැහැණුන් තිදෙනෙකුගෙන්ම හොඳහැටි පහස ලැබ සිටියද, ඒ උද්වේගකර අවස්ථාවේ එය නවීන්ගේ පාලනයට නතු නොවීය. සුනීතාගේ ඉහලට ඇදගත් දිගු සුසුමේ හඬ ඔහුටද ඇසිනි. මොහොතකින් මෝල්ගස අල්ලාගත් අත්ල සෙමෙන් උස්පාත් වෙන්නට විය.
“ශ් ශ් ශ්…. නවීන් පුතා අහැරෙන්න”
“ආ…” එකවර ඇහැරුණාක් මෙන් රඟපෑ නවීන් කලබලයෙන් ඇසුවේය. “ඇංටි මොකද්ද මේ කරන්නේ?”
“ශ්.. ශ්… සද්ද කරන්න එපා. අම්ම නිදාගන්නකම් ඉඳලා මං ආවේ. මං අහගෙන අම්මා ජයදේව එක්ක ෆෝන් එකෙන් කියනවා ඔයාගේ මේක හෙන ලොකුයි කියලා. ඉතිං මට ආස හිතුනා බලන්න”
“අපෙ අම්ම කොයිබද දැං?”
“අපේ දුවගේ කාමරේ නිදි”
“ඇංටිට බය හිතුනෙ නැද්ද දැකලා?”
“මොකටද බයවෙන්නේ?”
“කලියෙන් නම් දැකපු ඔක්කොම ගෑණු බයවෙලා පැනලා දිව්වා”
“ඒ කවුද?”
“මං යාලු වෙලා උන්නු කෙල්ලෝ”
“එයාලා විතරද?”
“නෑ!, මං එක්කලා බුදිය ගන්ට ආව කෙල්ලොත් දිව්වා”
“එහෙනම් මං කොහොමවත් බයවෙන්න ඕන නෑනේ”
“ඇයි?”
“මං බුදියගන්න ආවේ නෑනේ”
වැඩේ වල්වීද? අම්මා සමග කතාබහෙන් පසු ඈහට මෙය නැරඹිමට පමණක් උවමනා වූවාද? එහෙත් “මව වැඩේ” හරි යැයි පැවසූබව ඔහුට සිහිවිය.
“එහෙනම් කාරියක් නෑ. කොහොමත් ඕක ගෑණුන්ට ඔරොත්තු දෙන්නේ නෑ” නවීන් මවාගත් ශෝකයෙන් පැවසුවාය.
“ඇයි කවුරුත් දාගන්න බලලා තියෙනවද?”
‘ඔව් තුන්දෙනෙක්ම දාගෙනත් තියෙනවා’ යනුවෙන් කියැවෙන්නට ගොස් හේ මුවතුලම හිරකරගත්තේය. තම තඩි පොල්ලට ඔරොත්තුදීම කෙසේ වෙතත් එයින් ඇගේ දියණියද ඇතුලුව තිදෙනෙකුගේම නෑඹුල් පුකවල්ද පලා දැමූ බව කීමට නැගුණ සිතුවිලි හේ යටපත් කර දැමූයේ තම වෙන්ඩ බිරිඳගේ ඉල්ලීම අනුව ඇගේ මවටද හුකා ඇයව අසම්මත සල්ලාල කණ්ඩායමට ඇදගැනීමේ අරමුණ වඩාත්ම වැදගත් කරුණ වූ හෙයිනි. ඇයව නම්මවා ගත්පසු ඕන දෙයක් පැවසිය හැකිය.
“දාගන්ට හදන්නෙ කොහෙද. දැක්කදින් හොල්මනක් දැක්කා වගේ දුවන්ට ගන්නවනේ”
“එහෙම බය නැති අයත් ඇතිනෙ”
‘අපො ඔව් අපෙ අම්මා ඉන්නෙ’ සිතට එන පිලිතුරු නවීන් වලකා ගන්නේ බොහොම අපහසුවෙනි.
“ඔයා බය නැතිද?”
‘බයට වඩා ලොකු ආශාවක් හිතේ තියෙනවා’ සුනීතාගෙ කටට ආ පිලිතුර වුවත් මේ මොහොතේ නවීන් මුහුණ පා ඇති ගැටලුව නිසා ප්රවේශමෙන් කටයුතු කලයුතුය යන්න ඈ සිතින් අවධාරණය කර ගත්තාය.
“පොඩි බයකුත් තියෙනවා.”
“ඔය කිව්වට ඔයත් දුවයි”
“බලමුකො”
“ආ ඔයා ඉතින් දාගන්ට ආවෙ නෑනේ. බලන්ට විතරනෙ ආවෙ ආශාවට”
“දාගන්න ආවනම් මොකද කියන්නේ?”
“මට කොහෙද එහෙම චාන්ස් එකක්” කොල්ලාගේ හඬ ඉතා ශෝකාකූල විය. තමන්හට එතරම් රඟපෑමට හැකි බව හේ කිසිවිටෙක් නොදැන සිටියේය. ඔහු බොරුවට රඟන පුද්ගලයෙක් නොවීය.
“වයසක ගෑණුන්ට දාල වැඩක් තියේයැ?”
“ඇංටි වයසයැ. කොතරම් හැඩද තවම”
“ඒත් ඇංටිනෙ”
“ඉතින් මොකද? ඇතුලට නොයායැ?”
“දාගන්න කෙනෙක් නැති හින්දා ඔහොම කියනව නේද?”
‘නැත්තෙ කොහෙද? තුනකටම දාලා ඉන්නේ’ කටට ආ වැකිය උගුරේම සිරවිය.
“පිරිමි කොහෙද වයස් බලන්නේ මේව්වට”
“හහ්…, කියන්නෙ නම් හරියට කීප දෙනෙකුට ඇරලා වගේ”
‘නැතුව?’ කට කට..
“අනේ මංදා ඉතින්. යලුවෝ නම් ඉරිසියයි සයිස් එකට”
“නැතුව ඉතිං ඉරිසියා නොකලොත්නේ පුදුම”
“ඒත් වැඩක් නෑනේ”
“නැති වෙන්නෙ කොහෙද? එක පාර දෙන්නා දෙන්නා හිටං හම්බෙයි මේකට”
“හ්ම්ම් හ්ම්ම්” දැනටමත් තුනක් එකට ගසා ඇතිබව පැවසීමට නොහැකි හෙයින් හේ පිලිතුරු ලෙසින් හඬ නැගුවේය. “ඔයා කොහොමද එහෙම කියන්නේ?”
“අපේ ඔෆිස් එකේ හිටිය ගෑණු දෙන්නෙක්ම එකට ඉඳලා තියෙනවනේ මේ වගේ සයිස් එකකට වහ වැටිලා”
“ඇත්තටම? මිනිහා නම් හරි වාසනාවන්තයෙක්”
වාසනාව කෙසේ වෙතත් ඔහුට රැකියාවෙන්ද ඉවත්වෙන්නට සිදුවූ බව ඈ හට මතක් විය. මෙතෙක් වෙලා අතගාමින් තිබුණ ශිෂ්ණය නැවුම් ලලනා අත්වල පහසෙන් මත්වි ගැහෙමින් තිබිණ. ඒ දිහා බලාගෙනම මෙතෙක් කතාකල සුනීතා යෞව්වනයාගේ මුහුණ දෙස බැලුවාය.
“මේක මගෙ ඇතුලට දාන්න හිත්නෙවද?”
“මොනවා අහනවද. කොච්චර දෙයක් ද එහෙම පුලුහන් නම්”
“එහෙනම් නිකං බලං ඉන්නේ?”
“ප්රදර්ශනය බලන්ට ආව කෙනාට අතවර කරන්ට බෑනේ”
“ප්රදර්ශන භාන්ඩ ඇල්ලිම තහනම් කියලා ගහලා තිබුන්නෑනේ”
“නිකං තියෙන මට අල්ලලා ගියත් ලොකුයිනේ. සත්තටම මං බයයි ඔයාව අල්ලන්ට”
“ඒ මොකෝ?”
“ඔයත් එකපාරටම දාලා ගියොත් මට පිස්සු හැදෙයි”
“ඔයා මාව පොලඹවාගත්තොත් දාල යන්නෙ නෑ කියලා පොරොන්දු වෙනවා. හා ද?”
නවීන් හිස සලා එය අනුමත කලේය. ඇගේ ඇදුමෙන් අල්ලගත් හේ ඇඳේ පසෙකට වෙනගමන් සෙමෙන් එය ඇද්දේය. ඔහුගේ අදහස තේරුම් ගත් ඈ ඇඳ මත වාඩිවූවාය. සෙමෙන් ඇගේ කලවා මත අතක් තබාගත් නවීන් මොහොතක් සිට සෙමෙන් දණහිස අසල අතගාන්නට විය. අතගාමින්ම සෙමෙන් සෙමෙන් කලවා දිගේ අත ඉහලට යන්නට විය. ඔහුගේ අත ඇගේ යෝනිය මතට ඇදේවියැයි ඈ සිතූ මුත් එය ඉණ දිගේ ඉහලට යන්නට විය. බඩ මත අත ගෑ කොලුවා සෙමෙන් අතැඟිලි තනයේ යටි පැත්තේ පිරිමැදෙන්නට ඉඩ හැරියේය. සෙමෙන් සෙමෙන් තවත් අත ඉහලට ගෙනා හේ තනය පහලින් සෙමෙන් මිරිකන්නට විය. එකවර ඇද හුකන්නට ගත්තත් ගැටලුවක් නොවන තරමට ඔහු ලඟට එනවිටත් බොහෝ දුරකට ඇවිස්සි සිටි ඈ බලාපොරොත්තු වුනාට වඩා බොහෝ සිරුවෙන් ඉඳුරන් අවදිකරවන යෞවනයා ගැන විශාල පැහැඳීමක් ඇතිවිය. ඈ සිතා සිටියේ කොල්ලා දඩි බිඩි ගා ඇතුලේ ගහන්නට උත්සහ කරනු ඇතැයි කියාය. සැමියා තරම් මේ නුපුහුණු තරුණයාගේ පහස විචිත්රවත් නොවුණත් සැමියා හැරුණකොට එක්වන්නට යන පලමු පුරුෂයා විමත්, සිත තුල කාලාන්තරයක් තිස්සේ තෙරපුන හැඟුම් සමුදායක් පලදරන්නට පටන් ගැනීමත්, නැවුම් පහසත් නිසා ඈ බොහෝ උත්තේජනය වූයෙන් දීර්ඝ බර සුසුම් හෙලන්නට වූවාය.
“ඕඕඕහ්හ්හ්…” තුරුණු අතැඟිලි තලත්තෑනි තනපුඩු මත ඇතිල්ලෙද්දී ඈ රති ආශාවෙන් මත්වෙන්නට විය. සෙමෙන් සෙමෙන් මුලු තනයම අත්පත්කර ගත් නැවුම් හස්තය, එය සහමුලින්ම අතගාමින් මිරිකන්නට වූයෙන් ඇගේ රහස් දොර තෙතබරිත වූයේය. කාලයකට පසු නැවත ඇගේ සියලුම රස නාල අවදි වෙමින් ඇති සැටියකි. ඈ අනෙක් තනයටත් ඒ පහස ලබාගැනීම පිනිස වඩා ඔහු දෙසට හැරී මදක් පහලට බරවූවාය. ඒ අතරම නිදහස් අතින් ඇගේ තනය ගෙන පෑවාය. වහා ගැටවර දෑතම තවමත් වැල නොවූ නොනිරුවත් තන් දෙක මතට ඇදී මිරික මිරිකා අතගාන්නට විය.
නවීන් සෙමෙන් සුනීතාගේ උරිස්පටි පන්නමින් පියවුරු එළියට ගත්තේය. ලිහිල් ඇඳුම ඉණ තෙක් පහලට හැලිනි. පිරිපුන් නමුත් මහත නොවුනු ඇගේ දෙතන දියණියගේ දෙතනටද වඩා කුඩා බව සතරවන පයෝධර කට්ටලයද අතගාන ඉලන්දාරියාහට පැහැදිලිවිය. එනමුත් චුචුකයත්, අන්තරාලය එනම් තනපුඩුව අවට අඳුරු පෙදෙසත් සියල්ලන්ටම වඩා විශාල වීම නවකයාට අමතර රුචියක් සපයන සුන්දර දසුනක් විය. මහත තනපුඩුව ඉක්මනින්ම උරන්නට ආශාවක් ඔහුගේ සිතතුල වඩෙන්නට වූවත් ලෙහන්නට ඇති මල්ල ඉරන්නට නොගොස් හේ රිද්මය වෙනස් නොකොටම පූර්ව රතික්රියාවන් පවත්වාගත්තේය. හදිස්සි වී කුමකටද? ඔවුනට මුලු රාත්රියම ඇත.
“ම්ම්මාආආ…..” ඇවිලෙන තන මඩල කාලයකට අඩපනව පැවති සියලුම රතිහැඟුම් පුබුදුවාලමින් වියපත් ස්ත්රීය උත්දීපනය කලේය. ගල් වී තවත් විශාල වූ මහත චුචුක යුවල යොවුන් අතැඟිලි අතර පොඩිවෙමින් තැලෙමින්, තනට නුහුරු කුක්කු බින්දු ස්රාවය කරවමින් සුවිසල් ස්ථම්භය පිලිගැනීමට නොපෙනෙන විවරය සෙවල සාගරයක් බවට පත්කලේය. මදකුදු පමා නොවී කොලුවා මත නැග මනරම් පුන්පොල්ල එක පිම්මට ගිනිගත් තුන්මුල්ලට ඔබා ගන්න තරම් නැග ආ ලාලස මැදිවියේ ලලනාව යටපත් කරගත්තේ, අති සුන්දර රස හැඟුම් සමුදායක් පුබුදමින් හෙමිහෙමිහිට ගොඩනැගෙන රති සන්තතියට වඩා ලොබවූ හෙයිනි. මේ සොඳුරු කොලුවාව තම දියණියට යෝජනා කරන්නට යන බව දැන සිටියානම් ඈ කිසිවිටෙකත් මෙලෙස නොකරන්නට ඉඩ තිබින.
ඇවිලුනු ස්ත්රියගේ රැව්දෙන කෙඳිරිලි, ද්වාරය අසල හුන් වෙන්ඩ නෑනන්ඩිය බලා හුන්නාය. ඊලඟ පියවර එලැඹෙන තෙක් බොහෝ වෙලා ගතවුවද ඇයට ඒ බව කිසිසේත්ම නොදැනිනි. තරුණයාගේ ආලිංගනයට යටවන ගැහැණිය දෙකකුල් අඹරවමින් ලැමැද ලබන සුවය විඳගත්තාය. නවීන්හට තවත් අතක් තිබුනේනම් කොතරම් හොඳදැයි ඒ මොහොතේ සිතිනි. කෙසේ වෙතත් හේ එක් අතක් ඇගේ කලවා මතට යොමන්නට වූවේය. ගවොමද ඔසවාගෙන කලව නිරුවත්කරමින් නවක අත ඉහලට ඇදිනි. නුහුරු අත්ලින් කලවය පිරිමැදෙද්දී ඈ දෙකකුල් පලල් කරන්නට වූවාය.
සෙමෙන් සෙමෙන් කලවා දෙකම අතගෑ ඉලන්දාරියා නංගියා හටද කිට්ටු කලේය. නුහුරු අතැඟිලි රහස් දෙතොලග වදිද්දී විදුලි සැර වැදුන ලෙස ඈ ගැස්සී ඉස්සුනාය. මොහොතකට පසු කොල්ලා නංගියා හටද තට්ටු දමමින් වෙන්ඩ නැන්දම්මාගේ කලවා මුලටම යන තෙක් අතගෑවේය. එන්න එන්නම යෝනි මුව වෙන එල්ලවන බලපෑම වැඩිවී අවසානයේ කලවා අතහැර අත්ල රහස් තොල්මත දිවෙන්නට වූවේය. මොහොතකින් තම අශික්ෂිත ශිෂ්ණය ඇතුලුවෙන්නට තරම් වැඩිහිටි ස්ත්රී විවරය සූදානම්ව ඇතිබව ඔහුට තහවුරු විය.
අතකින් තනයක්ද අනෙකින් යෝනියද අතපත් කරගත් සලෙලු වලල්ලේ ප්රවර්ධකයා, ඉලක්කගත අලුත් තැනැත්තියව යාවජීව සාමාජිකත්වයට පත්කරගැනීම සඳහා දියත්කල සැලසුමෙහි මූලික හා අත්යාවශ්යම පියවර ප්රවේශමෙන් ක්රියාවේ යොදවන්නට වූයේ, මෙය හුදෙක් එකවරක රමණයකට සීමානොවී යලි යලිත් අසම්මත රමණය කෙරෙහි වහවැටුමට තරම් පොලඹවීම පිණිස ඇයව හොඳින් පිනවීම වැදගත්ම අරමුණ වන හෙයිනි. මේ ප්රවීණ කන්තාව හා සසඳන කල හේ රති කලාවේ අන්තිම නවකයෙක් වූවද ඒ ආධුනිකත්වයම ආයුධය විය. සැලසුම අනුව තමා කිසිවිටෙක රමණයෙහි යෙදී නැති අනන්ත ආශාවෙන් හා අසහනයෙන් පෙලෙන තරුණයෙක් ලෙසම හේ පරිස්සමින් හැසිරිය යුතුව තිබේ. එහෙයින් හේ හැකිතාක් ඇයටම ඊලඟ පියවර මුලපුරන්නට ඉඩ හැර ඇතැඟිලි වලට එලෙසින්ම නුහුරු ලෙස අපිලිවෙලට ක්රියාවේ යෙදෙන්නට ඉඩහැරියේය.
“හම්මාආ.. එතැන තෙමිලා ලෙසටම”
“වල් කොල්ලා ඕන නැති තැන් අතගානකොට නොතෙමෙයියැ”
“ආසයි ඇංටි. ඒකනම් එළ”
“බයෙන් බයෙන් අත ගාන්නේ මොකෝ? ඕක හපා කන්නේ නෑ”
“පූසි පැනලා දිව්වොත් කියලා තමයි බය ඉතිං”
“හ්ම්ම්, මීයාව ගිලලා තමා ඉතින් දිව්වොත්”
“ගිලගන්ට බැරුව දුවයිද මංදා”
“පූසිට දැන් යකෙක් කන්න බඩගින්නෙ ඉන්නෙ. ඒ හින්දා කෝමහරි ගිලලා දායි”
“සෙල්ලම් කරන විදියට මේ පූසිනම් ගිලියි වගේ තමයි” දරදඬු මස් දණ්ඩට නොයෙකුත් අයුරින් පහස දෙන ඇගේ අත දෙස බලමින් හේ පැවසීය.
“ආසද?”
“නැතුව ආයේ…, ඉවසිල්ලක් නෑ”
“ඉවසන්න වෙයි ටිකක්…” ආධුනික කොලුවා හට ක්ෂණික මෝචනයවත් ඇතිවුවහොත් එය බාධාවක් වේ යැයි සිතූ මේරූ කත පැවසුවාය. “හදිස්සියෙවත් බඩු ගියොත් කලබල නොවී ඉන්න, හොඳද?”
“යන්ට ආවොත් හිරකොරගන්ට පුලුහම් වෙයි. මට හුරුයි අතේ ගහද්දින් එහෙම කොරලා”
“වැඩ දන්නවා එහෙනම්”
“දන්නෙ නම් නෑ මොකුත්. බ්ලූ බලපුවා තමා ඉතින් දන්නේ. එකපාර යනවට වඩා අල්ලන් හිටියම ත්රිල වැඩියි. ඉතින් නිතර එහෙම කරනවා”
“ආ… වැඩිය බලන්නේ මොනවද?”
“අහුවෙන ඕන එකක් බලනවා”
“මොනවගේ එවටද වැඩිය ආස?”
“හොඳට කඳවලට තඩි එකකින් නෙලන එව්වා”
“මාත් කඳක්ද?”
“නැතුව ආයේ… සිරා කඳක්නේ. මං ගොඩක් කල් ඉඳලා ඇහැ දාගෙන ඉන්නේ” එය සහමුලින්ම බොරුවක්මත් නොවීය. අවුරුදු ගනනාවකට පෙර හිරිමල් වයසේදීම ආනන්දලා නුවර පැමිණ ලැගුම්ගත් දිනෙක ඈ අඳුම් මාරු කරද්දි හේ යන්තමින් දුටුවෙන් ඉන්පසු කලක් යනතුරු ඈ වෙත රහසේ නෙත හෙලන්නට පුරුදුව සිටියේය. පෙම් කරන්නට පටන් ගත් පසු ඒ පිලිබඳ උනන්දුව ඔහුගෙන් ගිලිහී ගියේය. ඇරත් ඇයව දකින්නට ඉඩ ලැබෙන්නේද ඉඳහිටය.
“කොච්චර කල්ද?”
“10 වසරේ ඉඳලා” ඒ පවුල් දෙක අතර සම්බන්ධතා තදින් ඇතිවුණු මුල් කාලයයි.
“හොරගෙඩියා…! මොනවද ඉතින් දැක්කේ?”
“වැඩිය මොකුත් දැක්කේ නෑ. ඇඳුම් මාරු කරන එව්වා, ට්රිප් ගිහින් නාන එව්වා තමා”
“මෙච්චර ලොකු එකක් තියෙන බව නෝට් වුනේ නෑනේ මටත්. නැතිනම් පොඩ්ඩක් වැඩියෙන් පෙන්නන්නවත් තිබ්බා”
“අවුලක් නෑ. දැං ගොඩක්ම දැක්කනෙ”
“එහෙනම් ඇතිනේ?”
“තව තියෙනවනෙ බලන්ට. අනෙක ඇතිවිල්ලක් නම් නෑ කොච්චර දැක්කත්”
“කපටි කොල්ලා” සුනීතා සිනාසුනාය. “එහෙනම් හොඳට බලාගන්න එකයි ඇත්තේ ” බලන්න ලැබෙන්නෙ අද පමණක් බව කියන්නට කටට ආවත් කාරිය ඉවරවෙනතුරු ඒ බව පැවසීම නුවනට හුරු නොවන නිසා එය නවතා ගත් ඇය නැගිට්ටාය. ඉණ තෙක් හැලි තිබුණු ගවොම පහලටම ඇදවැටිනි. ඈ සෙමෙන් ඔහු දෙසට හැරුණාය. නවීන් ඇඳ මත හිඳ ගත්තේය. සිටගෙන සිටින වෙන්ඩ නැන්දම්මාගේ නංගියා තමා ඉදිරියෙන් නිරුවතින් මනරම් ඝන පොකුටු කෙස් කලඹක් අරාගෙන සිටියාය. හේ සෙමෙන් ඇගේ කලව අතරින් අත දමා එක කලවයක් ඈත් කරන්නට වුයේය. ඈ මදක් කකුල් පලල් කරගත්තාය. යෝනියක් නොදුටු නුපුරුදු එකෙකු සේ ඔහු දෑතින් මයිල් කැලෑව දෙපසට කරමින් නරඹන්නට වූවේය.
“පේනවද ඉතුරු හරියත් හොඳට?”
“පේනවනම් මදි”
“දැං බලන්න එහෙනම්” සුනීතා කකුලක් ඔසවා ඇඳ මත තබා ගත්තාය.
“ඔය තියෙන්නේ….” විසිල් දෙකක් ගැසූ නවීන් යලි වැඩිහිටි ස්ත්රී නිමිත්ත මත අතැඟිලි ගෙනයන්නට වූවේය.
“මං කෙල්ලෙක් නෙමෙයි..” යන්තම් මතුපිටින් පමණක් යෝනිය ඇතගෑම නොඉවසූ ගැහැණිය කියන්නට වූවාය. “ඔච්චර පරෙස්සමට අතගන්න තරම්”
නවීන් ක්රමයෙන් ඇඟිලි විවරය දිගේ ඇතුලට තදවෙන පරිදි තදින් අතගාන්නට වූවේය. නොදන්නා සේ බගමණියද එහෙන් මෙහෙන් පිරිමදින්නට හේ අමතක නොකලේය.
“ඔබහන් කොල්ලො ඇඟිලි ඇතුලටම” කියන පමාවට කොල්ලා මහ ගැහැණියගේ හිලට ඇඟිලි බැස්සුවත් ඒද නුහුරු බව පලවෙන සේය. ඈ ඔහුගේ අනෙක් අත ගෙන එයින් මෑ ඇටය අතුල්ලා ගන්නට වූවාය. ආධුනිකයාගේ ඇඟිලි ජී මොල්ලිය මත එහෙන් මෙහෙන් මිසක් හරිහැටි නෑතිල්ලෙන බවද ඈ හට ඉක්මනින්ම පසක් විය
“ඇඟිලි උඩට නවලා හිල ඇතුලෙ අතුල්ලන්න පැටියෝ”
“මෙහෙමද?”
“ආආආහ්හ්හ්හ්හ්, ඔඔඔව්ව්ව්ව්ව්ව්….”
“අම්මට හුඩු..!” වැඩි වෙලා යන්නට මත්තෙන් කොලුවාගේ මුහුණ පුරා දියදහරාවක් විහිදී ගියේය. පුදුමයෙන් මෙන් ඒ දෙස බලාසිටි බාලකයා දුටු වයෝවෘධ කතගේ මුවගට සිහින් සිනාවක් නැගින. ආනන්දගේ අත්නොහල උත්සාහය හමුවේ ඈ හට වාන් දිය දැමුනු පලමු අවස්ථාවේ දෙදෙනාම පුදුමයට පත්ව බලාහුන් අයුරු ඇගේ මතකයට නැගින. අන්තර්ජාලයේ නිල් වීඩියෝ බලන්නට යොමුවුණු සැමියා විසින් බොහෝ වාරයක් සිදුකල නොයෙකුත් රති උත්තේජනයන් හමුවේ අවසානයේ සොරොව්ව ඇරගැනීමට හැකිවීමෙන් අනතුරුව දශකයකටත් අධික කාලයක් තිස්සේ ඈ එයින් නොමද ආශ්වාදයක් අත්කරගත්තාය. දිනෙන් දින රති පීල්ල ගැන විශ්වාසය අන්තයටම හීනවුවද ආනන්ද උත්සාහය අතහැර නොදැමුවේ කෙසේ හෝ එය විවෘත කරගැනීමේ අරමුණින් නොව, ඒ සඳහා කල නොයෙකුත් ආකාරයේ විවිධ රති අත්හදා බැලීම් නිසා බිරිඳ වඩ වඩා ආශ්වාදයක් ලත් බැවින් හා ඒ හෙයින් දීර්ඝ සංවාසයන්හට වඩා ප්රියකරන ඔහුට වැඩි කාලයක් රමණයේ යෙදෙන්නට ඉඩප්රස්ථාව උරුම වූ බැවිනි. නිරන්තර උත්සාහයෙන් ඔහු ලද පලමු ප්රතිපලය වූයේ ඉන්පෙර අහම්බයෙන් මෙන් ඉඳහිට සුනීතා ලද බහුසංක්ෂෝභ හැමදාකම පාහේ අත්කර දෙන්නට සමත් වීමයි. එයින් ඔහු ලද ප්රතිලාභය නම් දිර්ඝ සුන්දර රමණයන් වූ අතර බෝනස් වශයෙන් හේ බොහෝ සේ ඇලුම් කල අමතර අලුයම් රමණයක්ද බොහෝ දිනවල ලබන්නට හැකිවීමයි. අනෙක් අතට වෙඩිබේත් තුවක්කුව හොඳහැටි ශුද්ධ කරගෙන ගිය ඔහුට වැඩිමනත් වෙඩි තැබීම් ගැන වැඩි උනන්දුවක් නොවුනෙන් පිටකොටු පනින්නට අවශ්යය නොවුනේය. තමන් කැමති ඕනෑ දෙයක් අත්හදාබැලීමටත් සැදී පැහැදී හුන් සැමියාගෙන් හොඳහැටි සන්තර්පණය ලද ඇයද අන් පුරුෂයන් සොයනවාට වඩා එසේ කරන්නට සිදුවන අසන්තෘප්ත අන් ගැහැණුන් ගැන අනුකම්පා කලාය. සියල්ල එසේ තිබියදි කවර නම් හේතුවක් මත ඇගේ රති රුචිය පසු කලෙක හීන වී ගියේද?
“නාගත්තා නේද?”
“නෑවදත් අහනවා. හෝස් එකකට අහුවුනා වගේ” සුනීතාහට මෙවන් සුරතාන්ත අරුමයක් නොවන බව ආනන්දගෙන් දැනසිටි කොලුවා ලෙසටම නාට්යය රඟදැක්වීමෙහි යෙදුනේය.
“නවත්තන්න එපා ඉතින්” හේ උවමනාවෙන්ම රති ක්රීඩාව අඩපන කල බව නොදත් අහිංසක වනිතාව පැවසුවාය.
“නැවැත්තුවා නෙමේ ඉතින්. මල් වෙඩිල්ල වගේ මූණටම වතුර පාර විද්දහේ ඉබේම නැවතුනා” යලි කාරියට පණපෙවූ ගැටයාගේ පිලිතුර වූවේය.
“ඔන්න ආයේ නාගන්න වෙයි. නොකිව්වයි කියන්න එහෙම එපා ඕං”
“නාවන්ට, නාවන්ට, කොච්චර ශෝක්ද එව්වා ඉතිං”
සතරවන වරටත් යෞව්වන සලෙලු අතැඟිළි අතරින් දිය උත්සික්ත විවර වෙද්දී නවීන් මුහුණ එදෙසට පාත් කරගත්තේය. කාමිණියගේ හුස්ම එකවර මොහොතකට සිරකරලමින් මොහොතකින් මුහුණත තුණුවිල මත පතිත විය. මවාපෑ කෝඩු බව මොහොතකට අමතකවු කොලුවාගේ දිව තම පෙම්වතිය මෙලොවට ආ පැලුම ඔස්සේ ඇදී ගියේය. මෙතෙක් වෙලා ඔහුව එලෙසට ඇදගත නොහැකිව පැකිලිනු වියපත් වනිතාව වහා දෑතින්ම තුරුණු හිස බදාගෙන ඇස් නැති මුහුණට තදකොට ගත්තාය. ආශාවෙන් මත්ව උන් ඈහට ගැටයා පැණි කැවුම ලෙවුමට නුහුරු අයෙක් නොවනබව නොවැටහුනි. ඈ හට දැං ඇති එකම අරමුණ නම් හෙනකඳයා ඇතුලට ඔබා ගැණිම පමණකි. ඉන්පසු ලෝකය විනාශවුවත් ඈ හට කම් නොවුනේය. එහෙත් නුහුරුබව නිසා ඉවසිලිමත්ව ක්රියා කරන තරුණයා වහ වහා ඇදගෙන ඔබා ගන්නට ඈ උත්සුක නොවීමට කල්පනාකාරි වූවාය . මනසින් අන්තයටම ඇදවැටී ඇති සුන්දර ඉලන්දාරියා ගොඩ ගැනීම ප්රධාන අරමුණ බව ඈ නැවත නැවත හිතින් තමන්ටම පවසා ගත්තාය. එහි ප්රතිපලයක් වශයෙන් පුරුෂ දෙතොල් අතර සිරවුනු රහස් දෙඅදර අතරින් පැනනැගුනු දිය කඳුරු තව කීප විටක්ම වාන් දැම්මේය.
සුනීතා තවත් නම් කල් හැරිය නොහැකි තැන මිතුරියගේ පුත්රයාගේ හිස කෙසින් අල්ලා ඔහුගේ සිරස තුන්මුල්ලෙන් ඈත් කලාය. ඉන් පසුව ඔහුගේ උරහිස් මතට දෑත් තබා ඇඳ මතට තල්ලු කල ඈ මදක් පසෙකට වූයෙන් කොලුවා දෙපාද ඇඳමතට ඇදගත්තේය. ඇගේ ඊලඟ පියවර කුමක්දැයි හේ බලා හුන්නේය. කොඩි කණුවක් මෙන් ඉහලට නැගුණ පොල්ල අල්ලාගත් කාන්තාව නැමි එය මද වෙලාවක් දිවගාමින් ලෙවකාවාය. නවීන් ඈ එය ඇගේ කට තුලට ඔබාගන්නට සැරසෙන්නේ යැයි සිතූ හෙයින් ඇගෙ කෙස් අතර අතැඟිලි යවන්නට අත යොමුවේය. එනමුත් එය තම අතකින් අල්ලාගෙන වලකාලූ ඇය තව ටික වෙලාවක් හත්ත ලෙව්වාය. පෙරසම බාගෙට ඇදගත් ඈ පයිය තව තව ලොවන්නට වූවාය. ඇ හෙලූ කෙල තලි තලි රහස් ටැ,ඹ වටේට සුදුපැහැයෙන් ලාවා මෙන් වැගිරෙන්නට විය. මුලු ශිෂ්ණයම ඛේඨයෙන් නැහැවි දිලිසෙන්නට වූවේය. ඒ සමගම එය අත්හල ඈ ඔහුගේ දෙපසින් කකුල් දමාගෙන ඇඳට ගොඩවූවාය. අනතුරුව නිවැරදිව ස්ථානගතවු ඈ දාර පොල්ල ගෙන සිහින් සිදුර මත තබාගත්තේ කෙලවලින් තෙතබරිත වූ විට මහත එය ඇතුලුකරගන්නට වඩා පහසුවෙනු ඇතැයි සිතාගෙනය.
“උඋව්ව්ව්ව්” බල්බය මදක් විවරයෙන් ඇතුලට තල්ලුවිය. ඒ සමගම මේ ගැහැණියගේ හුතු හිල හේ මෙතෙක් හිකූ ගැහැණුන් තිදෙනාටම වඩා පටු බව නවීන්හට වැටහිණ. එක්දරු මවක් වූවද ඈගේ යෝනිමග මෙතරම් සිහින් බව මෙතෙක් දැන සිටියේ ආනන්ද පමණකි. දැං එය කොලු ගැටයාද දනී. සියල්ල හොඳින් සිදුවුවහොත් ඔහුගේ පියාද ඉක්මනින්ම එය දැනගනු ඇත. වදෙන් පොරෙන් මුන්ඩය ඇතුලට තල්ලුවි ගියේය. සැමියා සමග පමණක්ම සිට වුවද රතිකෙළියෙහි මුහුකුරා ගිය ඈ සිතාමතා තැවරූ කෙලවලින් සැබැවින්ම පිටිවහලක් ලැබිණ. දෙතුන් විඩයක් දියණියමෙන් සුවිසල් නොවුණු පුක උස්සා පාත් කල සුනීතාහට සුවිසල් මුගුරෙන් තුනෙන් එකක් පමණ ඇතුල් කරගන්නට හැකිවිය. සිහින් උමං මග යෝධ පිස්ටනයට හැඩගැසුනේය. ඈ ලතාවකට උස්පාත් වෙමින් අඟලෙන් අඟල විශාල ස්තම්භය, දෝනාව තුලට ඔබා ගත්තාය. නොයිවසිලිමත් යෝනිය තුල දෙව්සැප තනන්න තනන්න උනන්නවු සෙවලින් යහමින් ලෙස්සා ගියෙන් යටිබඩ පුරවාගත් අඩියටිය අඩියටම බැස්සේය.
“අම්මෝ ඇන්ටි. ඒක ඇතුලටම ගියානේ…!” ගුල් හයක් තුලටම සහමුලින් බැස්සවු පයිය සුනීතාගේ හුත්තට සහමුලින් ඇතුල්වෙනු දැකීම නවීන් හට අරුමයක් නොවුණද හේ පුදුමවු බවක් මවාපෑවේය. “මං නං හිතුවෙ නෑ මේක ඔක්කොම තියා බාගයක් වත් ඇතුලට දාන්ට ඇහක්වෙයි කියලා”
“හිතුවද මේ ඇන්ටි එහෙම දාලා යයි කියලා?” ග්රීස් ගහ අඩක් එළියට එනතෙක් එසවුනු ඈ යලි පාත් වෙන්නට වූවාය.
“ඒකනෙ. මං උන්නෙ නෑ දාගනියි කියලා. බලාගෙන යද්දින් අහිංසක විදියට හිටියට මෙයා මහ වල් ඇංටියෙක් නෙ” පොල්ල දිගේ රූටාගෙන පහලටම බැස්ස යෝනි වලල්ල යලි ඉහලට ඇදෙන අයුරු බලමින් හේ පැවසීය.
“මං වල්? මං වල් නෑ කොල්ලෝ. මං පිටගිහින් නෑ අදවෙනකම්” මවගේ ඉල්ලීම ගැන කියන්නට කටට ආවද ඈ ඉවසිල්ලෙන් එය යටපත්කරගත්තාය. “මේකත් මේ ආසාවට අල්ලලා බලන්න ඇවිත් නේ”
“ඇත්තමද ඇංටි?” ඔහු වෙතට පැමිණිමට හේතු වශයෙන් ඈ පවසන්නේ මුසා බව දැන සිටියත් සෙමෙන් සෙමෙන් ඉහල පහල යමින් හුකන ඈ රැවටීමට අසුව වුවත් අවංක චේතනාවෙන් උදව්කිරීම පිනිස ඊට ඉදිරිපත් වීම ගැන ඔහුගේ සිතෙහි මහත් පැහැදීමක් ඇතිකරලන්නට සමත්විය. “ඉරිසියත් හිතෙනවා ආනන්ද අංකල් එක්කලා”
“අර මොකෝ?” තුරණු වල්ලභයාගේ දෙයත ගෙන දෙතන මත තබා ගනිමින් ඈ පොල්ල එළියට පනින්නට ඔන්න මෙන්න වන තරම් ඉහලට එසැවෙමින් පහල බහින්නට වූවාය.
“ඉරිසියා හිතෙන්නැද්ද? ඔයා සැප කඳක්නෙ. පට්ට අමාරුවෙන් බඩු යන්ට නොදී අල්ලන් ඉන්නේ. අංකල්ට වගේ අපිට කොහෙන්ද ඉතින් වාසනාවක් මෙහෙම සැප ගන්ට” තම ප්රියම්බිකාවගේ තන්වලටද වඩා කුඩා දෙතන පොඩිකරලමින් හේ අතගෑවේය.
“ඇයි දැං මේ ගන්නේ?” කුඩා වුවත් දෙතනින් සේම අනෙක් සෑම අංගයකින්ම පාහේ අනෙකුත් ස්ත්රීන් සැමට වඩා සැපක් අත්විඳීමට තරම් වාසනාවන්තිය එකවරටම දොට්ට පනින්න ආ දිය දහර මොහොතකට පමා කරගනිමින් උස් පාත් වෙන වේගය මදක් වැඩි කලාය.
“ඔව්, ඒත් අංකල්ට වගේද මට අද විතරනෙ මේ සැප” බළලා නොදැනුවත්වම මල්ලෙන් එළියට පැන්නේය. සුනීතා කිසිවිටෙකත් ඔහු හා අද පමණක් රමණය කරන බව පැවසුවේ නැත. එනමුත් අහිංසක ගැහැණියහට එය වැටහුනේ නැත. නැතිනම් ඒ කතාව ගැන වැඩිදුර සිතන්නට තරම් තත්වයක ඈ නොසිටියාය. එසේත් නොමැතිනම් එසේ සිතන්නට කිසිම උනන්දුවක්වත් ඈ තුල නොවුනේය.
“ඇයි ඉතින් අද විතරක් වෙන්නේ?” ඇගේ තෙපලීමේ කාමුක විලාශය සිත කිලිපොලා යවද්දී තමන් හට වචනයක් වැරදුණු බව ඔහුට හදීසියේම වැටහිණ.
“ඉතින් අපිට ආයේ හෙට නුවර යන්ට වෙනවනේ”
“මං අම්මට කියලා ඔයාව දවස් දෙකතුනක් මෙහෙ නවත්තගන්නම් කො. ඒ නැතත් ආයේ එන්න බැරියැ කොළඹ”
“ශෝක් නෙ” එක් අරමුණක් සාර්ථක වෙනබව පෙන්නෙන්නට තිබීමෙන් සතුටට පත් කොලුවා උද්දාමයෙන් පැවසුවේය. එනමුත් හුකනකොට කියන කතා, හිකුවයින් පසු වෙනස්විය හැකි බැවින් සපලතාවය පුරෝකථනය කරන්නට තවම කල් මදිය.
“නැතත් අපි විදියක් බලමුකෝ කොහොම හරි?”
“ඇංටි මටත් ආසද?”
“ඇයි මං වෙන කාටද ආස?”
“මං කිව්වේ අංකල්ට වගේ මටත් ආසද?” එය නෑසිය යුතු අවදානම් පැනයක් බව තරුණයාහට නොවැටහිණ.
“ආ… ” එක්වරම වරදකාරි හැඟීමකින් මොහොතක් පෙළුණ ඈ අනතුරුව යශෝධා හා ඇතිකරගත් ගිවිසුම මතක්වීමෙන් සුන්දර කාමුක සිනාවකින් මුහුණ පුරවාගෙන ඔහු දෙසට මදක් නැඹුරු වූවාය. තම කාමුක සැමියා හා තවදුරටත් නිදි ඇඳෙදි ඉඳහිට යශෝධාට අඳින්නට වන්නේ නැත. “එකපාරින්ම එපා වෙන්න තරම් කොල්ලා නරක නෑ”
යෝධ පුරිස්කය වෙලාගත් යෝනිය පමණක් නොව සිරුරෙහි ගෑවෙන ගෑවෙන තැනක් පාසා අනෙක් ගැහැණුන් තිදෙනාටම වඩා ත්රීව්ර ආශ්වාදයක් මතුකරන්නට මේ නව සොඳුරිය සමත්වී සිටියාය. ඒ හැඟුම් ඒක පාර්ශවික නොවුනේය. එපණටම ඈද සැමියාගෙන් ලබන වින්දනයට වඩා වෙනස් අපූරූ ආශ්වාදයක් මේ නාඹර පුරුෂයාගෙන් අත්විඳිමින් සිටියාය. දෙදෙනාටම නොදැනීම සංභෝග රසයට අමතරව ඔවුන් අතර කිසියම් දෙයක් ශූක්ෂමව දුවමින් එසේ නැතිනම් ඉදිවෙමින් පැවතින. රෙදි පොට දෙකක එකට අමුණන මැස්මක් පරිද්දෙන් ඒ අදෘශ්යමාන හුය වැඩිමහල්-බාල යුවලගේ ගත සිත ඈඳමින් වියමන් බැන්දේය.
“යනවා කොල්ලෝඕඕඕඕඕ….” දුන්හිඳ ඇල්ල පාමුලවූ කාල රෝම වනාන්තරය තෙමී බත්විය.
හුස්ම හිරවෙනතෙක් ගෙල මිරිකාගෙන සිටින්නාක් මෙන් රහසඟම යෝනියෙන් මිරිකී සිරවිගියේය. මදක් ලිහිල්වී යලි සිරවිය. යලි යලිත් ලිහිල්වෙමින් කිටි කිටියේ වෙලෙමින් වනිතා විවරය සතුටු කඳුලු වගුරද්දී වැඩිමලී බාලයා මතට පාත්වී ලැමැදට තුරුලුව අප්රාණිකව වැදහොත්තීය. බාලක දෑත වියපත් කඳ වටා නිතැතින්ම එතී ගියේය. කුඩා රහසඟක් වූයේනම් ඒ මිරිකෙන මිරිකිල්ලට යෝනියෙන් පිටතට තල්ලුවී යනු නිසැකය. සුරතාන්තයේ දැඩි ප්රකම්පනය මැද ගොර අදිමින් ඈ වල්ලභ සිරුර මත වැතිර දිය දහරාවන් මුදවා හරිමින් අසීමිත සතුට ලබාදුන් ඉන්ද්රිය සොදා හැරියාය. තෙරපෙන ස්ත්රී සිරුර අන් කවර ස්ත්රීයකටද වඩා යෞව්වනයාහට මුදු මොලොක් සිසිල් උනුසුම් සුවදායක අතිසුන්දර සුමුදු පහසක් දුන්නේය. එලෙසින්ම ඇයද සැමියාට වඩා වෙනස් සමකල නොහැකි සුවිශේෂ මධුර මනෝහර වින්දනයක් මේ පුරුෂ ශරිරයෙන් විඳගත්තාය.
“ඔන්න පුතේ අපි නම් පැනලා දිව්වේ නෑ. මේ තඩි මල්ලියාගෙන් හොඳට කෑවා…” නුගැසුම් අවසානයේ ඉස්පාසුවක් ලද සැනින් ලලනාව කෙඳිරුවාය. කාගෙත් හොඳටවුව රැවටීමට ලක්කල හෙයින් මහත්සේ කම්පාවට පත් කොලුවා සිනිඳු කෙස් වැටිය තුලින් අතැඟිලි විහිදා ලය මත සැතපෙන හිස ඔසවා එදෙස බැලීය. අඩවන් දෙනෙතින් ඈ හෙලු ආදරණිය විඩාබර බැල්ම වචන දහසක් තෙපලමින් ඔහුගේ දෙනෙත් අතරින් ඇදී චිත්ත සන්තානයම විනිවිද ගියේය. ඔවුනට නොදැනීම ඔවුනොවුන් අතර ලියලා වැඩෙමින් තිබුණු අපූර්ව බන්ධනය මුහුකුරා ගියේය. වැඩිහිටි හිස මුහුණ මතට ඇදගත් තරුණයා දහසක් සිපුම් ලද දෙතොල් මත නවක දෙයදර තෙරපුවේය. සැනෙන් එකිනෙක වෙලී ගිය තොල් යුගල දෙක රසාලිප්ත සොඳුරුතම රමණීය ආලිංගනය සර්වසම්පූර්ණ කලේය.
“ආදරෙයි ඇංටියෝ” කල්පයක්සේ දැණුනු විනාඩි ගණනාවකට අනතුරුව බැඳි හුන් වනිතා තොල් සඟල ඈත්වුණු සැනින් නවීන් තෙපලීය. ඒ සමගම තමා සැබැවින්ම මේ සොඳුරු ඉතිරියට දැඩි සේ ආලය කරන බව ඔහුට වැටහිණ. එය ඇගේ දියණිය කෙරෙහි ඔහු තුල ඇති ආලයටද වඩා දැඩි ආලයක මුල්පිරුමක් බව හේ නොදැන සිටියේය.
“මගෙ සම්පත” යෞව්වනයාගේ වදනින් ඈ තුල වැඩෙමින් තිබුණු නව්යය හැඟීම් සමුදාය කුමක්දැයි පැහැදිලිවු ගැහැණිය සිහින් හඬින් තෙපලාය. “ආ..දරෙයි”
ඊටත් වඩා කිසිවක් පැවසීමට දෙදෙනාගෙන් කවරෙකුටවත් ඉඩක් නොලද්දේය. වෙන්ව තිබුණු සතර අදර යලි එකක් විය. ඒ චුම්භනාලිංගනය කොතෙක් වෙලා පැවතිනි දැයි දෙදෙනාටම හැඟීමක් නොවුනේය. එකිනෙකා හා වෙලෙමින් දෙදෙනා සෑහෙන වෙලාවක් සිපගත්හ. දෙදෙනාටම හොර රහසේ නංගියා හා මල්ලීයාද රමණයේ සුන්දර දෙවන අදියර දියත්කරමින් හුනි. සියල්ල සාර්ථකව ක්රියාත්මක වෙන අයුරු තෙවන නෙත් සඟල රහසේම ඉවසිලිමත්ව බලා හුන්නේය.
වට කිපයක් තිස්සේ සම්භෝග සෙයියාවන් වෙනස් කරමින් සිය පුත්රයා ලෙසටම තම වගකීම ඉටුකරමින් ස්ත්රී ගොදුරට වගකියනු දොරරෙද්ද අතරින් යශෝධා කිසි වෙහෙසක් නැතුව බලාහුන්නාය. සෑම වටයකම අවසානයේ ගලා හැලුනු දිය දහරින් අමුත්තන්ගේ ඇඳ දියබත්වි තිබිණ. නවකයෙක් කෙලෙස මෙතරම් වෙලා මෝචනය පාලනය කරන්නේදැයි සිතන්නට තරම් ඉස්පාසුවක් වංචා සහගත රමණයකට ගොදුරුවූ සුනීතා හට නොවිනි. ඈහට ඊට වඩා බොහෝ සේ සොඳුරු දෑ විඳගැනීමට තිබින, යෙදෙන්නට තිබින. කාමුකව ඇරඹි රමණය දැන් ප්රේමණිය මෙවුන්දමක් බවට පෙරලී ඇත. සුනීතා තරුණියක් සේ රති පහස ලද දෙවන පුරුෂයාහට ආලය කලාය. සුරතල් වදන් දොඩමින් නව යුවල රති කෙළියේ නිරත වූහ. ඊලඟ පියවරට බධාවක් වන තරමට ඈ තුල මේ ගොඩ නැගෙන ප්රේමය බලවත් වේද?
“ඇංටියෝ යන්ට එන්නේ” සුනඛ සෙයියාවෙන් රමණයේ යෙදෙන නවීන් ප්රියාවගේ දෙතන දෑතින් මිරිකමින් අදිමින් මහත ශිෂ්ණය විශ්වාසකල නොහැකි තරම් පටුමග දිගේ වැරෙන් දමාගසමින් පැවසීය. “අදින්ටද එළියට”
“එපා පුතේඒඒහ්හ්…., ඇතුලෙම යවන්න පැටියෝ…”
“හම්මාආආආආආහ්හ්හ්හ්හ්…..” ඇගෙ වදන් නිම වෙන්නටත් පෙර මල්ලියා තුවක්කුවේ කොකා ඇද තිබිණ. “යනෝ මගෙ මැණිකෝඕඕඕඕඕ”
තෘප්තිමත් ගැහැණියගේ වල පල්ලටම නුහුරු ශුක්ර පොදි ඇදහැලුනේය. ප්රහාරය නතර නොකල තරුණයා උණ්ඩ වර්ෂාවක් බලකොටුවට යවමින්ම දෙතන මිරිකා ඇදගනිමින් දෙපසට දෝලනය විය. වැඩිමනත් ශුක්ර පිටතට කාන්දු වෙද්දීත් ප්රහාරය අඩාල නොවිණි. සුරතාන්තය සහමුලින්ම පහවී ගියපසුද තවත් පහර කීපයක් එල්ල කල කොල්ලා නිසල විය. තුණුවිල තුලට එබුණ දෙවන පුරුෂ ලිංගය අඩපණව කොයි මොහොතක හෝ එලියට අදින හෝ ඇදෙන තෙක් ප්රේමයෙන් භරිත සුනීතා සන්සුන්ව බලාහුන්නාය. යෝනිය තුල පුරුෂ තරලය හිස් කල පෙම්වතා පහලට නැමි ඇයව බදාගෙන සිටියෙන් ඈ සෙමෙන් මුහුණ හරවා බැලුවාය. එය යලි දීර්ඝ තොල් පූට්ටුවකට ඉඩ සැලසීමක් විය. ඈ බලාපොරොත්තු වූ පරිදි ආයුධය හැකිලෙන පාටක් නැත. එළියට ඇදීමක් වෙනුවට යලි එය සක්රීය වන බව අදර බන්ධනයේ සිටියදීම ඈ වටහා ගත්තාය. මෙවන් දෙවන සැසියන් ඈ හට නුහුරු නුපුරුදු නොවූවත් මංගල රමණයේ යෙදෙන කොල්ලාගෙන් ඈ එවන් දෙයක් බලාපොරොත්තු නොවුණාය. තරමක් පුදුමයට පත්වූවත් ඈ බෙහෙවින් සතුටට පත්විය. සැමියාට නොදෙවනි වල්ලභයෙක් ලබන්නට ඈ වාසනාවන්ත වී ඇත. නවීන්ගේ සීයාගේ මලගම කාට කාටත් වාසනාව පෑදූ බවත් තවමත් එහි ඉවරයක් දක්නට නොමැති බවත් පෙනෙන්නට ඇත.
පුත්රයා දෙවන සැසිය ඇරඹි බව දුටු යශෝධා නැරඹිමට විරාමයක් තැබීමට තිරණය කලාය. එහෙයින් ඈ නව යුවලට තනිව රාත්රීය ගත කරන්නට ඉඩ සලසමින් නිදන්නට ගියාය.
“වැඩේ බාගයක් ගොඩ” තොරතුරු අපේක්ෂාවෙන් නොයිවසිල්ලෙන් බලාහුන් දූ-පිය ජෝඩු දෙක පිනවන වදන් ජයදේවගේ ජංගම දුරකථනයෙන් ඔහුට අසුන විගස හේ ස්පීකර් ෆොන් ක්රියාත්මක කලේ මහ ඇඳ මත නිරුවතින් මෙවුන්දමෙහි නිරතව හුන් සතර දෙනාටම ඇසෙන්නට. හිකුම නවතා සියල්ලෝම දුරකථනය වටා ඉඳගත්හ.
“කොහොමද? කොහොමද? මොකද වුනේ?” බිරිඳ ගැන දැනගැනීමට ආනන්ද ඉස්සරවිය.
“කොහොමද කියලා ඉතින් පස්සෙ කියන්නම්”
“දැං මොකද වෙන්නේ අපෙ අම්මා?” චතුරි කුහුලින් බරව පිලිවිසීය.
“දැං ඉතින් අපෙ පුතා සුනීතාට හුකනවා”
“නවීන් අයියා අපෙ අම්මට හුකනවද?” පියුමි පුදුමයෙන් ඇසුවේය.
“ඔව්, දැං සැරයක් බඩු යැව්වා ඇතුලෙම “
“ඔයා බලන් හිටියද?”
“ඔව්, දොර ලඟට වෙලා බලන් ඉඳලා මං දැං ආවා දෙන්නට හුකාගන්ට ඇරලා නිදාගන්ට. ඔයාලා ඉතින් බලං ඇති කියලා කෝල් කලේ”
“හම්මා..! කොහොමද යශෝධා ඉතින් ඔයාලා අපේ එක්කෙනාව පොලඹව ගත්තේ? මට නම් හිතාගන්නවත් බෑ”
“විස්තර කියන්නම්කො පස්සෙ. තව වැඩ තියෙනවානෙ කරන්ට”
“ඉතුරු හරිය ඉතින් අමාරු වෙන්ට බෑ” ජයදේව සැහැල්ලුවෙමින් පැවසීය.
“එව්වා කියන්ට බෑ. අප්පලා දුවලා, අම්මලා පුතාලා හුකනවා වගේ නෙමෙයිනේ ඉතින් මේක”
“ඔව් ඒකත් ඇත්ත” ඒ ආනන්ද ය.
“ඔයා නම් ගොඩ ආනන්ද”
“ඒ කොහොමද?”
“සුනීතා මට කිව්වා ඔයා එක්කලා හුකන්ට කියලා”
“අම්මට උඩු. මාරයිනේ” ආනන්ද ලඟ හුන් දියණිය තුරුලු කරගනිමින් කිව්වාය. “කිව්වෙ නැද්ද හුකලා තියෙන්නෙ කියලා?”
“ඒයි මට නැද්ද චාන්ස් එකක්?” ජයදේව ඇසීය.
“ඒ මොනවටද?”
“සුනීතාට ගහන්ට”
“ඉවසන් ඉන්ට ඉතින්. හොඳ හොඳ සෙල්ලම් එළිවෙන ජාමෙට කිව්වලුනෙ”
“ඒක නම් ඉතින් අමාරු වෙන එකක් නෑ නවීන් පුතත් ඇන්න නම්” ආනන්ද පැවසීය.
“එහෙම්මම කියන්ටත් බෑ. ඒත් එකනම් කොහොමින් හරි කොරගන්ට පුලුහන් කියමුකෝ. මේ අප්පලා දූලාගෙ වැඩේ තමා අමාරු”
“ඒකත් ඉතින් චතුරිලාට නම් ප්රශ්නයක් වෙන්නෑ. තාත්තිටයි මටයි තමයි ඉතින්” පියුමි ශෝකාකූල ස්වරයකින් පැවසුවාය.
“ඒකත් කොහොමින් හරි කරමු දුව. බැරිවෙන එකක් නෑ කියලා හිතෙන්නෙ මේ යන විදියට”
“ඒ කිව්වෙ?”
“ඔයාලගේ අම්මා දැං අපේ පුතාට වහවැටිලා වගේ පේන්නේ”
“එහෙනම් මට නොදී අයියව එයාම තියාගනීද දන්නෙ නෑ” පියුමිගේ ඒ කතාවට එහි හුන් අන් සියල්ලෝම සිනාසුන අතර යශෝධාගේ කොක්හඬ දුරකතනයෙන් ඇසින.
“බලමු, බලමු. එහෙම වුනත් ඔයාට ඔය දෙන්නෙක්ම ඉන්නෙ හුකන්ට”
“අපි ඔක්කොමල්ලාව මේකට ඇදලා දාපූ මේකිට නම් ඉතින් අපි දෙන්නා මදිවෙයි” පියාට තුරුලුව හුන් පියුමිව ඇද තම තුරුලට ගත් ජයදේව පැවසීය. සොයුරාට වඩා වැඩුමලුන් දෙදෙනාට ඇලුම්කල චතුරි කිසිත් නොකිව්වාය.
“මං තියන්නම් එහෙනම්. කෝල් එක හින්දා ඉතින් ඔයාලගේ හිකිල්ලටත් බාධා වුණානේ”
“අවුලක් වෙන එකක් නෑ නේද?” ආනන්ද යලි ඇසීය.
“මං හිතන්නෙ නෑ. හෙට දවල්ට මං ආයේ ගන්නම්කො කියන්ට”
නව යුවලගේ රමණයේ විරාමය දෙවන සැසියෙන් පසුවද එලැඹි නොතිබින. සුනීතා පුදුම කරවමින් දෙවන මෝචනයෙන් පසුද අඩපණ නොවුන නවීන්ගේ ලිංගය හේ රමණයේ යෙදෙනු ලැබූ හතරවන යෝනිය තුලින් එලියට නොපැමිණම තෙවන සැසියටත් මුලපිරුවේය. අසරණ ගෘහණියහට පාන්දර වෙනතෙක් විරාමයක් නොලැබින. ගේ දෙවනත් වෙන්න දුන් කෑ මොර හඬ අමුත්තියගේ නින්දට බාධාවක් නොවුනේය. රති විලාපයන් නුදුරෙන් පිහිටි අල්ලපු ගෙදරටත් ඇසෙන්නට ඇත.
ඇසෙන්නට ඇත නොවේ. සැබැවින්ම ඇසුනේය. පාන්දර නැගිට කුස්සියට ආ අල්ලපු ගෙදර ගෘහණිය කලකට පසුව කණ වැකුණු සුපුරුදු හඬට මදක් කන් දී ‘ආයෙත් දෙන්නා සද්දෙට වැඩ පටං අරං’යි ඊර්ෂ්යාපර්ෂව සිතුවාය. ආනන්ද නිවසේ නොමැතිබව ඈ දැනසිටියානම් කුමක් වෙයිද? ඈ කුමක් නම් කරයිද? තමා කොතරම් ආරාධනාත්මක බැලුම් හෙලුවත්, සිනාවන් පෑවත් ආනන්ද ඒ කිසිවක් ගනනට නොගෙන සිටීම ගැන ඈ තුල සියුම් තරහක් පැවතින. ‘චික් මෙහෙම පිරිමි’ තමන් බාගෙට උත්දීපනය වෙමින් සිටිනාතර බොහෝවිට රමණය නිමා කරන තම සැමියා හා සොර සැමියා ගැන සිහියට නැගුණ ඈ රොස් වූවාය.
‘මේ කොල්ලා නම් යකෙක්’ තෙවැනි මොචනයෙන් පසුවද නොබසින පයිය සිරුර තුල දරාගෙන සතුටින් සිතමින් සුනීතා තුරුණු පෙම්වතා ඉම්බාය. ‘ඉවර වෙනකොට අතන හමගිහින් තියෙයිද මංදා?’
නොකඩවා පැවති හතරවන සැසියෙන් පසු දෙදෙනා නව පෙම්වතුන් යුවලක් සේ තුරුලුවී නින්දට යනවිට වටින් ගොඩින් එළිය වැටෙමින් තිබිණ.
“මෙන්න දෙන්නට තේ ගෙනාවා” යශෝධා නව යුවලට තේ දෙකකුත් තනාගෙන කාමරයට යන විට නවීන් තවමත් සුවනින්දේ පසුවිය. අවදිවී අඩ නින්දේම ඇහැරෙම්දෝ, නොවෙම්දෝ සිතමින් සිටි සුනීතා දෙනෙත් විවර කර මිතුරිය දෙස බැලුවාය.
“කොහොමෙයි මගෙ කොල්ලා හොඳයිද කෙල්ලේ?”
“කියන්න වචන නෑ”
“එහෙනම් ඕන කෙල්ලෙකුට රෙකමන් කලෑකි දැං”
“”ඔව්” සුනීතා මදක් පැකිලුණාය. “ඒත් මේකව දෙන්න හිතෙන්නෙ නෑ දැං නම්”
“එහෙමනම් ඔයාම ගන්ට ඉතින්. මයෙ මොකෝ”
“එහෙම පුලුවන් නම් කොච්චර එකක්ද?”
“ඇයි දැං ඔයාට මිනිහවත් එපා වුණාද?”
“අපෝ එහෙම නම් නෑ.”
“හා..! හා…!! ගෑණි එහෙනම් දෙන්නම තියාගන්ට වගේ හිත”
“ඔයා කොල්ලව කොළඹ එවනවා නේද නිතර?”
“ආනන්ද ඉන්නවනෙ”
“අනේ ඔව්. ඒත් මං කොහොම හරි කරගන්නම්”
“අපෙ පුතා මනාපනම් මං ඉතින් එන්ට කියන්නම්. කසාද බඳිනකම් එක්ස්පිරියන්ස් එකටත් හොඳයිනේ”
“කසාද බඳින්න?” සුනීතා උගුරෙන් පැවසුවාය. “අනේ බන්දන්න එපා මේකව”
“එහෙනම් ඉතින් ඔයාගේ දුවව දෙන්ට මයෙ කොල්ලට. එතකොට හරිනේ”
“ආ…!” සුනීතා මොහොතක් සිතුවාය. “ඒකනම් හොඳ අදහසක් වගේ තමා. ඒත්….”
“ඒත් ඇයි?”
“මං කොහොමද දුවගේ මිනිහා එක්ක බුදිය ගන්නේ?”
“ම්ම්ම්ම්ම්” යශෝධා මදක් සිතුවාය. නැතිනම් සිතන බව පෙන්වූවාය. “මං කියන්නද වැඩක්”
“ඒ මොකද්ද? කියන්නකො ඉතින්”
“මං කොහොමින් හරි ඔයාගේ දුවව වැඩේට කැමති කොරලා දෙන්නම් කො”
“ඒ කොහොමද?”
“ඒක මං කොහොමින් හරි කොරලා දෙන්නම් කියලා පොරොන්දු වෙන්නම් කො ඔයා කරපු උදව්වට. ඒකකොච්චර එකක්ද? මේක මං කොරලා දෙන්නම්”
“ඉතින් ඒක් කෙල්ල කැමති වෙයිද?”
“මං කිව්වනෙ කොහොමින් හරි කොරන්නම් කියලා. කොහොම වුණත් ඔයාට අවුලක් නෑ නේද?”
“කොල්ලව ලැබෙනවා නම් කොහොම වුණත් මොකද?”
“එහෙනම් හරි” යශෝධා ස්ථිරසාරව පැවසුවාය. “දෙන්නා පාන්දර වෙනකම් වැඩ නේද?”
“ඔයා ඇහැරන් බලන් හිටියද?”
“කොල්ල පලවෙනි සැරේ බඩු යවනකම් බැලුවා. ආයේ පාන්දර නැගිටලා ඇවිත් බලනකොටත් දෙන්න වැඩ”
“හ්ම්ම්ම්ම්ම්… එක දිගට කලා එළිවෙනකම්”
“එක දිගට?”
“ඔව්ව්ව්… බැස්සෙම නෑ අරක තුන් පාරක් බඩු ගිහිල්ලත්”
“තුන් පාරක්?”
තුන් පාරක් නෙමෙයි අනේ. හතර පාරක් ගියා”
“ආසයි අනේ”
“ආසයි නේන්නම්”යි පැවසු සුනීතා හට හදිසියේ හිතට පැනයක් නැගිණ. “ආසයි කිව්වේ?”
“ආසයි කිව්වෙ ඉතින් ආසයි”
“මොනවටද. අපි දෙන්න එහෙම කරපු එකටද?”
“ඒ විතරක් නෙමෙයි අනේ”
“එහෙනම්?”
“ඔයාට තේරෙන්නෙ නැද්ද?”
“ඔයාටත් ආස හිතුනද නවීන් පුතා එක්ක ඉන්න, ආ?”
බිම බලාගත් යශෝධා හිස සැලුවාය.
“ආ..? ඒක කොහොමද?. ඔයා එයාගේ අම්මනෙ?”
“ඉතිං අම්මා කියලා මන් ගෑණියෙක් නෙමෙයිද?”
“ඒ වුණත් එහෙම හොඳ නෑ නේද?”
“ඉතිං ආස හිතෙන එක නවත්තන්ටයැ. ඊයේ රෑනෙව කොල්ලගෙ සයිස් එකත් දැක්කේ. ඒකෙන් ඩබල් අයියෝ..!”
“මල කෙලියක්නෙ යකෝ ඒක”
“මොනා කරන්ටද සුනී”
“ඇයි ජයදේවගේ එක ඒ වගේ ලොකු නැද්ද?”
“මොන පිස්සුද? මෙච්චර ඇති” ඈ අත්ල විදහා අනෙක් අතින් දිග ප්රමාණය සලකුණු කොට පෙන්නුවාය. “කොහෙන් ආවද මංදා අපෙ පුතාට ඔච්චර ලොකු එකක්”
“ඔය මොකක්හරි ජාන වෙනසක් වෙන්නැති මයෙහිතේ”
“පිස්සු හැදෙනවනෙ දැක්කම…”
“හ්ම්ම්ම්ම්ම්” සුනීතා මදක් කල්පනා කරන්න වූවාය. “ඔය ආශාවල් හිතේ තියාගෙන ඉඳලා මට වගේ අවුල් වෙයිද දන්නේ නෑ”
“ඒ කිව්වේ” නොසිතූ පරිදි අලුත් පොටක් පෑදීගෙන බව පෙණුනු බුද්ධිමත් යශෝධා වහා විමසුවාය. “ඔයාට පුතෙක් නෑනෙ ඉතිං”
“පුතෙක් නෙමෙයි, සයිස් එක ගැන මං කිව්වේ”
“ඇයි? ඔයාට මොකද වුනේ?”
“මෙච්චර කල් හංගන් හිටියා. මොකටද ඔයාට හංගන්නෙ ඉතිං.” නවීන් මේ වනවිට ඇහැරී සිටියද වැඩිහිටි කතුන් දෙදෙනාගේ කතාව අසාගෙන නිදි මෙන් හුන්නේය. මවගේ ඊලඟ පියවර ඔහු දනී. නමුත් දැං අලුත් රුකුලක්ද මතුවී ඇත.
“ඔෆිස් එකේ කොල්ලෙකුට තිබ්බා මේවගේ සයිස් එකක්”
“ඔයා කොහොමද දන්නේ?” යශෝධාට ආනන්ද ඈ සුවිසල් පයියක් දැක ඇති බව කිව් බව මතක් විය.
“ඌ මට පෙන්නුවනෙ”
“පෙන්නුවා?”
“ඔව්, දවසක් කෑම කාමරේ අන්තිමට ඉතුරු වෙලා හිටියෙ අපි දෙන්න විතරයි. මූ පොල්ල එළියට අරන් කෙලින් කරන් ඉඳලා මට එකපාරටම පෙන්නුවනෙ”
“ඉතිං?”
“දඩ පයියක් ඒක” සුනීතා කලකට පසුව අසැබි වදනක් පැවසුවාය. “මේකටත් වඩා ලොකුයි මයෙහිතේ. අඩියක් විතර ඇති. මහතත් ඊට හපන්”
“ඉතින් ඔයා ඒක ඇල්ලුවද?”
“නෑ අනේ. ඒක දැක්ක ගමන් මං අවුල් වුණා. කොල්ලගෙ කම්මුලට ගැහුවා ඇඟිලි පාර හිටින්න”
“හයියෝ…! මං නම් අඩුගානෙ හොඳට බලනවා”
“මට අවුල් ගියේ ඒක හින්දා නෙමෙයි වැඩියෙන්ම. නොටෝරියස් කතාවක් පැතිරිලා තිබ්බා ඒ වෙනකොටත් ඔෆිස් එකේ”
“ඒ මොකද්ද?”
“මූ කලින් ඔෆිස් එකේ වෙන ගෑණියෙකුටත් පෙන්නලා, ඒකිව දැලේ දාගෙන. ඒ මදිවට ඒකි තව එකියකට විස්තරේ කියලා ඒකිවත් සෙට් කරගෙන දෙන්නා එක්කම එක සැරේ අර කොල්ලා එක්ක බුදියනවලු. මට කතාවල් හදාගන්න බෑනේ”
“ඉතින් මොකද වුනේ?”
“කොල්ලා එවෙලෙම හාෆ් ඩේ දාලා ගියා. ඉන්පස්සෙ වැඩට ආවේ නෑ. අස්වෙලා ගිහින් තිබ්බා.”
“පව් අප්පා”
“ඔව් අනේ…., පස්සෙ මටත් හුඟක් දුකයි ඒ ගැන. මං හින්දනෙ කොල්ලාට ජොබ් එක නැතිවුනේ කියලා. කොල්ලා විතරක් නෙමෙයි අන්තිමට අර ගෑණු දෙන්නටත් අනික් පිරිමින්ගේ කතායි, කරදරයි හින්දා ජොබ් දාලා යන්න වුනා. අනිත් උන් කරදර කරලා වැඩේ හරියන්නෙ නැති වුනාම මේ දෙන්නට කැත විදිය අපහස කරන්න අරං. දෙන්නා අන්තිමට සිම් පවා මාරු කරලා. ගෙවල් හිටන් වෙනස් කලා කියලයි ආරංචි වුනේ”
“හරි අපරාදයක් නේ”
“කොල්ලගෙත් වැරැද්ද. ඌ ලොකුකමට වෙන මිනිහෙකුට කියලා”
“ඉතින් ඔයාට මොකද වුනේ?”
“අරක දැක්ක වෙලේ අවුල් වුණාට පස්සෙ ආස හිතුනා. ඒ මදිවට මුන් ඔක්කොම ජොබ් වලින් අයින් වුන එකත් මට අවුල් වුනා. මතක් වෙන්න වෙන්න ආශාව වැඩි වුණා”
“ඉතින් ඔයාට මොනවා හරි කරගන්ට තිබ්බනෙ”
“කොල්ලා ආගිය අතක් හොයාගන්න් බැරිවුණා. අඩුගානේ අර ගෑණු දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක්වත් කන්ටැක් කරගන්න ක්රමයක් තිබ්බේ නෑ”
“එහෙනම් මෙයා හොයලා?”
“ඔව් අනේ…1 ඉන්නම බැරි තැන මං හොයන්න ගත්තා. අශාව ඉශ්ඨ කරගන්නබැරිවෙනකොට මං අවුල් වුණා. එයාලට වෙච්ච අවුලත් හිතට ගොඩක් වද දුන්නා. ඉතිං ආනන්ද එක්කත් සතුටින් එකට ඉන්න බැරිව ගියා.. මං එයාවත් ගොඩක් මග ඇරියා. හිටියත් වෙනදා වගේ සතුටු වෙන්න බැරිව ගියා”
“හයියෝ…! ඉතින් ඔයා ඩොකෙක්වත් චැනල් කරැව්වෙ නැද්ද?”
“කොහොමද අනේ රෙද්දක් ඇඳගෙන ඒ වගේ එකක් කියන්නෙ?”
“ඒකත් ඇත්ත තමයි”
“ඔව් අනේ මං අවුරුද්දකටත් වැඩිය දුක් වින්දා?”
‘හොඳ වෙලාවට එහෙම වුනේ’ යි යශෝධාට සිතුණි.
“ඔයා සෙක්ශුවලි ගොඩක් ඇක්ටිව් ඉන්ට ඇති”
“නැතුව අනේ. ආනන්දත් ඒ වගේ. අපි ඉතින් ඔයාවත් ඇඳට ගෙනත් තියෙනවා?”
“ඈ..! ඒ කොහොමද?”
“මං ඉතිං රෝල් ප්ලේ කරනවා ඔයා වගේ. ආනන්ද පට්ට ආසයි නෙ ඔයාට”
“හපෝ ඔයාලානම්”
“ඔයා දන්නෙ නෑ නෙ ඒකෙ ආසික් එක. ආනන්ද ගහනවා ආයේ තරු විසිවෙන්න ඒ වගේ වෙලාවලට. ඔයත් කරලා බලන්නකෝ”
“ආනන්ද එක්කලද?”
“ජයදේව එක්ක” සුනීතා සිනාවක් පෑවාය. “අපෙ මිනිහා එක්කත් කරන්න. රෝල් ප්ලේ කරන්න ඕන නෑ එයා එක්ක.”
“මං ඔයා වගේ ඇක්ට් කොරන්නම්”
“අපෝ එපා. එයාට දැන් මාව එපාවෙලත් ඇති. පවු එයා. සෑහෙන කාලෙකින් හරියට සෙක්ස් කරන්න ලැබුනෙ නෑ මේ කෙහෙම්මල් අවුල හින්දා”
“දැං ගොඩනෙ”
“ඔව් අනේ. දෙයියො එව්වා වගේ ඔයාලා ආවේ. අම්මෝ ..! කොච්චර ලොකු දෙයක් ද? දැන් නම් ඔක්කොම අවුල් ගියා”
“දැං මං අවුල්” යශෝධා ඇණේ ගැසුවාය.
“ඔයාට ආනන්දත් ඉන්නවනෙ දැං”
“එයාගේ එක මේවගේ ලොකු වෙන්ට විදියක් නෑනෙ”
“හ්ම්ම්ම්” සුනීතා මදක් සිතන්නට ගත්තාය. “අම්මයි පුතයි අවුලත් තියෙනවා. අර කොල්ලා ඉන්න තැනක් ගැනවත් දැන ගන්න තිබ්බා නම් ඒකවත් සෙට් කරන්න තිබ්බා”
“තව අවුලක් තියෙනවා සුනී” යශෝධා ඊලඟ තුරුම්පුවත් ඇද්දාය.
“ඒ මොකද්ද?”
“දැං අපේ පුතා රස දන්නවනෙ. එයාට නිතර නිතර කොළඹ එන්ටත් බෑනේ. එතකොට කොල්ලා…”
“එතකොට?”
“කොල්ලා වෙන වෙන ගෑණු හොයන් යන්ට චාන්ස් එකක් තියෙනවා නේද? ඔය මොකෙක් හරි එකියකට වහවැටුනොත් මලා”
“ඒකත් ඇත්ත”
“සැරින් සැරේ එවන්නම් පුතාව. අනිත් හරියට ඉතින්….”
“ඉතින් ඔයා බලාගන්නම් නේද?”
“හ්ම්ම්ම්, පිට යන්ට වෙන්නෙ නෑනේ එතකොට?”
“ඇත්තටම කොල්ලා යයි කියලද ප්රශ්නෙ, නැතිනම් මේ වගේ එකකින් කන්න ඕන කමද?”
“දෙකම තමයි ඉතිං”
“මං දන්නවනෙ දුක”
යශෝධා අහිංසක ලෙස මිතුරිය දෙස අසරණ බැල්මෙන් බලාසිටියාය.
“යංකො එලියට කියන්න. කොල්ලා ඇහැරුනොත් අවුල් නේ?”
වයෝවෘධ කතුන් දෙදෙනා අත් වැල් අල්ලාගෙන කාමරයෙන් පිටව යනු නවීන් අඩවන් දෑසින් බලා සිටියේය.
සුනීතා නැවත කාමරයට පිවිසෙන විට නවීන් තේ එක බී කෝප්පය පසෙකින් තබමින් සිටියේය.
“මෝනින් පැටියෝ”
“මෝනින් ඇංටි”
“අනේ අනේ ඉතින් ඉන්න හැටි මොකුත් නොකලා වගේ?”
“අපෙ අම්මා කෝ ඇංටි?”
“ඔන්න රිපෝට් වගයක් ගන්න තියෙනවා කියලා ගියා”
“දැංද?”
“දැං ටිකක් වෙලා”
“අපෙ අම්මා දැක්කද දන්නෙ නෑ ඊයේ රෑ”
“නෑ මයෙ හිතේ. දැක්කත් මොකද ඉතින්”
“එක අතකට ඒකත් හරි. මං ගැන ලොකු අවුලකින් හිටියෙ අම්මා”
“දැං ඒවා ඉවරනෙ”
“ඔව් ඉතින් මේ වල් ඇංටිගෙ පිහිටෙන් තමා”
“බලන්න තිබ්බ කවුද වල් කියලා”
“කවුද?”
“කවුද තමා. මේ ඉන්න මගෙ වල් කොල්ලා තමා”
“ඔයා වගේ කඳක් ලඟ වල් නොවෙන කොල්ලා මොකාද?”
“ඔහොම තමා ඉතින් පිරිමි හැමෝටම කියන්නේ”
“ඒකනම් මංදා. මං ඉතින් ගෑණු ගොඩක් එක්ක ඉඳලා තියෙනවයැ එහෙම කියන්ට”
“ආසද එහෙම ඉන්න”
“ගෑණු ගොඩක් එක්ක?’
“තව ගෑණියෙක් එක්ක?”
“ඔයා ඉන්නවනෙ දැං මට”
“ආසද, නැද්ද?”
“ආස නම් නැත්තෙ මොකද?”
“හොයලා දෙන්නද?”
“නුවරින්ද, කොළඹින්ද?”
“ම්ම්ම්ම් නුවරින්ම හොයලා දෙන්නම්”
“ඒකත් නරක නෑ. මට එහෙ ගියාම පුලුහන් එතකොට සෙක්ස් කරන්ට. ඔයා ඉරිසියා නැත්නම්”
“එහෙදි නෙමෙයි මෙහෙදිම ඕනෙද?”
“අනේ මංදා, මෙහෙදි ඉතින් ඔයා ඉන්දෙද්දී මොකටෙයි වෙන ගෑණු ලඟට යන්නෙ”
“එහෙම නෙමෙයි මෝඩයෝ?”
“එහෙනම්?”
“දෙන්නෙක් එකට?”
“ඈ…?”
“හා බලාගෙන කටට මැස්සො රිංගයි”
“දෙන්නෙක් එකට?”
“ඔව්”
“විහිලු කරනවද?”
“විහිලු නෙමෙයි. මං ඊයේ කිව්ව නේද?”
“මොකද්ද?”
“මේ තඩි පොල්ලට ගෑණු දෙන්නා දෙන්නා එකට හම්බවෙයි කියලා”
“ඔව්, කියවැව්ව නම් තමයි”
“ඉතින් දැං තව එක්කෙනෙක් ඉන්නවා”
“තව එක්කෙනෙක්? කවුද?”
“කවුද කියලා පස්සෙ බැරියැ බලාගන්න”
“බලන්නැතුව ඉතින් ඉන්නෙ කොහොමෙයි?”
“බලන්නෙ නැතුව තමා ඉතින් ඉන්න කිව්වේ?”
“ඒ කිව්වේ?”
“ඇස් බැඳල”
“ඇස් බැඳලා?”
“ඔව් ඔයාව බ්ලයින් ෆොල්ඩ්”
“ඒ ඇයි?”
“එයාට ලැජ්ජයිලු ඔයා බලා ඉන්දෙදි එන්න”
“අනේ නිකං ඉන්ට. දෙන්න එක්කම එකට මා එක්ක ඉන්ට ලැජ්ජ නෑ. මං දකින එක ලැජ්ජයි”
“මොකද කියන්නෙ ඕනද එපාද?”
“විහිලු කරන්ට එපා ඇංටි”
“විහිලු නෙමෙයි”
“හා, එහෙනම් බලමු”
“බලන්න නම් බෑ පුතේ.” අඳුරු පැහැ ඝන රෙදිකඩක් පෙන්වමින් ඈ පැවසුවාය. “ඇස් බඳිනවා”
“හා කමක් නෑ, බලමුකො ඔයා මොකද්ද ඇත්තටම කරන්නෙ කියලා”
සුනීතා ගැටයාගේ දෑස් වැසෙනසේ රෙද්ද තදින් ඔතා ලෙහන්න බැරි ගැටයක් ගැසුවාය. අනතුරුව තවමත් නිරුවතින් සිටින ඔහුගේ රහසඟ ඈ අතගාන්නට වුවාය. මද වෙලාවක් යද්දි අතගාන්නේ දෙදෙනෙකු බව නවීන් හට වැටහෙන්නට විය. ඉන් එක් දෑතක් තම මවගේ බව පසුගිය දින කීපයේ ලද පහස නිසාම ඔහුට නිසැක වුයෙන් ඔවුනගේ සැලැසුම අතිසාර්ථක අයුරින් ඉටුවෙන සතුට ඔහුගේ සිතට නැගින.
මද වෙලාවකට පසු නිරුවත් ගැහැණුන් දෙදෙනෙක් දෙපසින් ගොඩවී සැප දෙන අයුරු දෑස් නොපෙනෙන තරුණයා වින්දනය කරන්නට වූයේය.
පැය භාගයක් පමණ ආලොකය පිරි කුටියේ අඳුරේ සිටි යෞවනයා තම මව පොල්ලෙලි ගසන බවත්, වෙන්ඩ නැන්දනිය යෝනිය කටට දෙමින් සිටින වගත් හොඳින් දැන දෙදෙනාටම හැකිතාස් රස වින්දනය ලබා දෙන්නට සැදී පැහැදි ක්රියා කලේය.
“දැං මේක ගලවමු” හදිසියේම සුනීතා ඔහුගෙන් ඉවත්ව ඇඳෙන් බසිමින් කිව්වාය.
“අම්මා…!” දැස් බැඳ තිබූ පටිය ඉවත් වූ පසු කීපවරක් ඇහි පිය ගැසූ කොලුවා දෑස් ලොකු කරගෙන විශ්මයට පත්වූ ලීලාවකින් කෑගැසුවේය.
“ඔව් අම්මා තමා” සරදම් සිනහවක් පාමින් සුනීතා මුහුණට එබුනේය. “ඇයි ආස නැද්ද?”
“නැතුව ආයේ” පැවසූ හේ කිරි උරා බිව් දෙතනේ එල්ලුනේය.
එකට දෙකේ රමණය ඇරඹී හෝරා දෙකක් පමණ ගතවී තිබින. ගැහැණුන් දෙදෙනා පහකල දියෙන් ඇඳ තවත් තෙතබරි වී තිබිණ.
“රිදෙන්නෙ නැද්ද යසෝ?” වදෙන් පොරෙන් මවගේ ගුද මග තුල එබූ මහ පොල්ල එහා මෙහා යන්නට වූ සැනින් සුනීතා ඇසුවාය.
“නෑ අනේ. දානකොට ඩිංගක් රිදුනා, ජයේට වඩා ලොකු හින්දා”
මම ඔබේ ආදරණීය අයන්ති ද සිල්වා. අපගේ blog අඩවිය නැවැත්වීමත් සමග මා හට ලැබූ Email පණිවුඩ මගින් මා දැනුවත් කල පරිදි අපගේ නව වෙබ් අඩවිය මෙසේ ඔබ සැම වෙත ආදරයෙන් ඉදිරිපත් කරන්නෙමි.
