Sudubandege Sawbagya 1 – සුදුබණ්ඩෙගෙ සෞභාග්‍යය

සුදුබණ්ඩේ සීතල රාත්‍රියේ සඳ එළියේම සුපුරුදු පටු අඩිපාරදිගේ යුහුසුලුව පියමැන්නේ වහ වහා සෝමවතීගෙ නිවසට ගොඩ වැදීමටය. ගේ පේනතෙක්මානයට පැමිණිපසු සුසුමක් හෙලමින් අස්වැල්ලක් ලද හේ වහ වහා කඩුල්ල දෙසට පියවර තැබුවේය. දින ගණනාවක් තිස්සෙ පැල් රැකීමට සිදුවීම නිසා ස්ත්‍රී පහසක් ලබන්නට නොහැකි වූ ගතෙහි උත්සන්න වූ කාම හැඟීම් ඔහුගේ පය තව තවත් ඉක්මන් කළේය. බිරිඳ හා කෙරෙන ඇල්මැරුනු සම්භෝගය ඉඳහිට දවසක එදාවේල යන්තම් සරි කරගන්නට ප්‍රමාණවත් වුණත් පහුගිය දොහේ ඒ සඳහාවත් ඉස්පාසුවක් නොලද සුදුබණ්ඩේගේ ගත කවදත් උණුසුම් සෝමවතීගෙ පහස ඉල්ලා වද දුන්නේය. දින දෙකතුනකට වරක් වත් රාත්‍රීයෙහි හෝ දිවාකල හෝ ඇගේ පැලට රිංගන ඔහුට සති දෙකකට වඩා කල් ඒ පැත්තේ පස් පෑගීමටවත් ඉඩහසරක් නොලැබිණ. දින දෙක තුනක් දවාලෙහි එන්නට කල්පනා කලත් එම දිනවල ඇගේ වාහේ දිවාකල ගෙදර සිටින බව දත් ඔහුට පසුබෑමට සිදුවිය. උවමණානම් පෑලදොරින් පැල්කොටේට වදින්නට පුලුවන් කම තිබුණත්, ශිෂ්ඨසම්පන්නව අමුඩ ලේන්සුව පිලෙහි වනා ගෙට ඇතුලුවීම විණා එසේ රිංගීම නොහොබිනා ක්‍රියාවකි. අනෙක් අතට සුදුබණ්ඩේ පය ගහන පමාවෙන් නෙරිය මුදන්නට සැදීපැහැදී සිටි ගැහැණුන් කොතෙකුත් ගමේ සිටියහ. පිරිමියෙකුට අඩු නැතුව නිදිපැදුරේ සුව ලබාදෙන සෝමාවතීගේ පහසින් මන්මත්වී සිටි ඔහුට එහෙව් ස්ත්‍රීයක් සොයායෑමට උනන්දුවක් නොතිබුණි. පෙර ඔහු ඇසුරු කල එකියක් දෙන්නෙක් උන්නද සැබැවින්ම සෝමාවතීගේ පැදුර පාගන්නට පටන්ගත් පසු වෙන උන් ගැන උනන්දුවක් නොදැක්වූවේය. එමෙන්ම ගමේ ඇතැම් ලඳුන් ඔහු ගැන රහසින් ඇලුම් කිරීම ගැන ඔහු නොදැන උන්නේය. එලඳුන්ද ඔහු මහා ආඩම්බරකාරයෙකැයි සිතුවෝය. සෝමාවති මේ ගැන දැනසිටියත්, අන් ගැහැණුන් අතටදී ඔහු වැනි නියම පුරුෂයෙකුගේ පහස අහිමි කරගන්නවේයැයි බියවූ නිසා ඔහුට ඒ ගැන ඉඟියක්වත් නොදුන්නාය.

එදින වෙනදාට වඩා බොහෝ රෑ බෝවී තිබුණි. අඩියට දෙකට පිල වෙතට ඇදුනු සුදුබණ්ඩේ හිටිඅඩියේ ඉද්ද ගැසූවාක් මෙන් නතර විය. වෙනදා තමාගේ අමුඩ ලේන්සුව එලන පිල්කඩ මත තවකෙගුගේ අමුඩ ලේන්සුවකි. සුන්වු බලාපොරොත්තු අතරේ ඔහු එදෙස බලාගෙනම මඳක් කල්පනා කලේය. එය කාගේදැයි සිතන්නට ඔහු වෑයම් නොකලේය. තමන් කැමැති පුරුෂයෙකුට දොර උලුවස්ස පැනීමට ඉඩදීමට ස්ත්‍රියට ඇති අයිතිය ගැන ප්‍රශ්ණ කිරීමේ පුරුද්දක් ගැමියන්ට නොතිබිණි. පිලේ වෙනෙකෙකුගෙ අමුඩ ලේන්සුව වනා ඇතිවිට සැමියාවත් ගෙට නොවදින්න තරම් ශිෂ්ඨ සම්පන්න වූ ගැමියෝ තම අඹුව තමන්ගේ ම කාමවස්තුන් ලෙසට කිසිවිටෙකත් නොසිතුවෝය. එනමුත් සුදුබණ්ඩේ හට සෝමාවතී ගැන මදක් හිත බිඳුනේය. ඔහු සිටින කල වෙන පිරිමි කුමටද යන්න ඈ විසින් නිතර පැවසීම බොරුවක් වීමට වඩා ඒ ගැන ඔහුට තිබුණ මාන්නය බිඳිම වඩා බරපතල විය. සොමාවතීගේ ගෙපිලෙහි වැනූ තම අමුඩ ලේන්සුව කරට ගන්නවාත් සමගට එතැන තම ලේන්සුව වනන්න බලාගෙන කීප දෙනෙකුම සැදී පැහැදී සිටිබව ඔහු මෙතෙක් නොදැන සිටියේය. රාගාධික සෝමාවතී ඇතැම් දිනක මුලු රැය පුරාම පවා එකදිගට පිරිමින් කිහිපදෙනෙකුගේම රිස්ස අරින බව රාත්‍රීයෙහි වුවත් කල් ඇතුවම ඇගේ ගෙට රිංගන සුදුබණ්ඩේ නොදැන සිටියේය. පුරුෂ ශක්තිය පමණක් නොව යහමින් දේපොලද හිමි සුදුබණ්ඩේ දිගටම රඳවාගැනීමට වඩා උනන්දුවු ඈ අනෙක් පිරිමින් හට පෙරයම් කාලයේ ඈ වෙත එන්නට අවකාශ නොදුන්නාය. අනෙක් අතට කල් වේලා අරගෙන සීරුවට රතිකෙළියෙන් ගැහැණියක් පුබුදන ඔහු හා පළමුව එක්වූ පසු කඩිමුඩියේම වතුර මාරු කරගන්නා අනෙක් පිරිමින්ගෙන් වැඩිමනත් සුවයක් අත්විඳීය හැකි බව ඈ අත්දැකීමෙන්ම දැන සිටියාය.

කඩවුණ බලාපොරොත්තුවත්, පලුදුවූ මානයත් කරණකොටගෙන කරබාගත් සුදුබණ්ඩේ හෙමින් ආපිට හැරුනේය. ඉබිගමනින් ගොස් කඩුල්ල පැනගත් ඔහු තම නිවස දෙසට හෙමින් හෙමින් පියවර මැන්නේය. සම්භෝගයේදි සැරේට දෙකට රතිසුවය හමාර වෙන අඹුව හා රමණය ඉන් අනතුරුව මලමිනියක් හා එක්වීමක් බඳු බව මතක් වුවත් එයින් වත් ගත යන්තමින්වත් සනහා ගැනීමට ඔහු අදහස් කලේ යළි සෝමාවතී වෙත එන්නට අදහසක් ඔහුහට නොතිබුණ බැවිණි. හූ කිපයක දුර ආපසුඑන්නට පටන් ගත් ඔහුට අතරමග ගෙදරකට ගොඩවූවානම් කිහිපපලකින්ම පහසුවෙන් ගත සනහා ගතහැකිකම තිබිණි. එහෙත් සෑහෙන කාලයක් වෙනත් ඇසුරක් කරා නොයැදුනු ඔහු ඒ ගැන විශ්වාසයක් නොතැබීය.

මද දුරක් ගමන් කල හේ එකකුස උපන් තම නැගණියගේ නිවසද පසුකොට ඇදුනේය. එක්වරම ඒ ගැන කල්පනාවූ ඔහු මොහොතකට නැවතුනේය. ටික වෙලාවක් දෙගිඩියාවකින් පසුවූ ඔහු යලි හැරි නැගණියගේ නිවස දෙසට පා නැගුවේය. අවුල් වූ මනසට ඈ හා දෙඩීමෙන් මද අස්වැසිල්ලක් ලැබෙනු ඇතැයි ඔහුට හැඟිනි. හඳ එළියත්, මනසේ වියවුලත් නිසා ඒ වනවිට රෑ මැදියමට ලංව ඇතිබව ඔහුට අමතකවිය. පිල් කෙටියට ගොඩවූ ඔහු එහිවූ ලණු ඇඳ හිස් බව දුටුවේය.

“මස්සිනා පැල් රකින්නවත් ගොහින්දැ” යනුවෙන් සිතමින් දොරට ලංවූ ඔහු සෙමින් දොරට තට්ටු කලේය. හැලහොල්මනක් නැත. ඔහු යලි දොරට වඩා තදින් තට්ටු කලේය. ‘නගාලා නිදි ඇති බාගවිට’ ප්‍රතිචාරක් නොලද තැන ඔහුට සිතිනි. යලි උත්සාහයක යෙදීමට සිතා මෙවර වඩා වැරෙන් දොරට ගැසුවේය. ගෙතුලින් සිහින් හඬක් ඇසුන බව ඔහුට සිතිනි. ටිකවෙලාවක් බලාසිටි ඔහු ආපසු යන්නට හිතා යලිත් පෙරටත් වඩා තදින් දොරට ගැසුවේය.

“කවුද යකෝ දෙගොඩහරි ජාමේ ඇවිත් දොරට තඩිබාන්නේ?” රළු ස්ත්‍රි කටහඬක් ඇතුලෙන් ඇසිනි. සාමාන්‍යය කටහඬ නොවුනද නැගණියගෙ කඩහට අඳුනාගැනීමට සුදුබණ්ඩේ හට අපහසුනොවීය.

“මේ මම” අනපේක්ෂිත කතා ලීලාවෙන් මදක් පසුබෑ ඔහු තෙපරබෑවේය. සුකොමාල තම නැගණිය මෙතරම් රළු අයුරින් කතා කරනු ඇතැයි හේ කිසිවිටෙක නොසිතුවේය.

“මම කියන්නෙ මොකාද?” හඬ තවත් රළු විය.

“නගා, මේ මම” ඔහුගේ කටහඬ හඳුනාගනු ඇතැති සිතු සුදුබණ්ඩේ පැවසීය. එහෙත් කෙසේවත් මෙවැනි වෙලාවක තම සොහොයුරා එනු ඇතැයි නොසිතු ඈ තව තවත් කිපුනේය.

“මම කියන එකා මොකා වුණත්, එක එකාගේ තෙල වැඩිවුණාම බඩ තවා ගන්ට මේ දොර ඇරෙන්නේ නෑ කියලා දන්නෙ නැද්ද බොල?”

ඇතිවූ තත්වය තේරුම් ගත් සුදුබණ්ඩේ තම නැගණියට විහිලුවක් කරන්නට හිතුවේය.

“එහෙම කියන්ට එපා නගා, මට උඹ ගැන කොයි තරම් ලෙංගතුකමක් තියෙනවද කියලා දන්නවැයි? රෑට හරියට නින්ද යන්නෙත් නෑ නගා” තරමක් කටහඬ වෙනස්කල ඔහු පැවසීය. “තවත් නම් ඉවසන්ට බෑ නගා. ඒකයි මේ අරුමැක්කෙ උඹව හොයාගෙන ආවේ”

“එහෙනම් ආ විදියටම පල්ලම් බැහැපං. මෙහේ උඹෙ තෙල බස්සන්ට කවුරුවත් ඇත්තේ නෑ” සොයුරියට යකානැග ඇති සේය.

“එහෙම දොඩන්ට එපා රංමැණිකා. උදේ හවා මං උඹ ගැනමයි හිතන්නේ. හීනෙන් පේන්නෙත් උඹව. ඉතිං දොර පොඩිත්තක් ඇරහන්කො නගේ” සිත යටින් සිනාසෙමින් නැගනීය ගැනද නැගී එන ආඩම්බරයෙන් සුදුබණ්ඩේ නැවත කිව්වේය.

“ගෙදර ගෙහුන් හීන බලපිය මට වද නොදී. දොර ඇරියොත් බොට කන්ට වෙන්නේ මෝල් ගස් පාර, ඇති තරම් හීන බල බල එකතැන් වෙලා ඉන්ට”

“එක දොහේකට දොර ඇරහන්කො නගා. ආයෙ කවදාවත් මේ හා ගාටන්නෙ නෑ”

“මොකාද බොල තෝ? සද්ධන්ත පුරුෂයෙක්වත් මේ හතරමායිමේ පස් පාගන්නෙ නෑ කියලා දන්නේ නැද්ද බොල?”

“නගා නොදැක නම් අද මං යන්නෙම නෑ”

“තෝ මොකා වුණත් මයෙ අයියණ්ඩි හෙම දැනගත්තොත් ආයෙ දකින්ට නෙමෙයි ඇහේ ඉඳං පට්ට ගහයි”

එ වදන් වලින් තමා තුල වූ මාන්නය යලි නැග එන්නට පටන්ගත් සුදුබණ්ඩේ සෙල්ලම තව තවත් ඉදිරියට ගෙනියන්න කල්පනා කලේය.

“මොකාද? අර සුදුබණ්ඩෙද? අර පඳුරියක් ගාවට බඩගාන ඌ කොරයි එහෙනම් මට”

“ඇයි? බොට පුලුහන්ද ඒකිගෙ තෙල බස්සන්ට තියා හිතන්ටවත් මයෙ අයියන්ඩිට වගේ. තො වගේ අගුපිල් ගානේ කන්කෙඳිරි ගාන්ට ඕන නෑ බොල මයෙ අයියන්ඩිට. ඕන ගේක දොරවල් ඇරෙන්නෙ නිකම්ම”

“ඒ උනාට සුදුබණ්ඩෙටවත් මේ දොර ඇරෙන්නේ නැතිවෙයි නේද හිච්චි?” තම සාමාන්‍යය කටහඬෙන් සුදුබණ්ඩේ විමසීය.

“ආ !” හිච්චි යනුවෙන් තමන් අමතන්නේ තම සොහොයුරා පමණක් බව දන්නා රංමැණිකා වික්ෂිප්ත වූවාය.

“මං බොගෙ අයියන්ඩි තමා නගා. දැංවත් දොර ඇරහං”

“ඉන්ට අයියන්ඩි” සැකහැර දැනගත් ඈ පුදුමයෙන් දොට්ට පනින්නට වලිකන ඇස් ඇතුව වහ වහා දොර ඇරියාය. “එන්ට අයියන්ඩි ගෙට”

“නගා බය වුණාද?” අඩක් විවරවූ දොර පලුව අතරින් ගෙතුලට ඇදුනු සුදුබණ්ඩේ තවත් අදගාගත නොහැකි මුහුණින් ඔහු දෙස බලා සිටින නැගණියගෙන් ඇසීය.

“නෑ අයියන්ඩි, ඉස්සර එක එකා ඇවිත් මට හුරුයි හොඳහැටි. දැං ගමේ එකාලා මං ගැන දන්න නිසා එන්නේ නෑ. ඒත් මං බැලුවා කවුද මේ අලුත් එකා කියලා.” කෝමල මද සිනාවක් නගමින් ලැජ්ජාශීලීව ඈ ඔහු දෙස බැලුවාය. “මාත් මොනවා මොනවා කිව්වද දන්නෙ නෑ!”

“කොහොම කොහොම හරි ඇරෙන්නෙ නැති රංමැණිකගෙ දොරත් සුදුබණ්ඩෙට ඇරුණා” අහක බලාගෙනම හේ තෙපලීය “අයියන්ඩි වෙච්චි හන්දා” අවසාන කොටස පහත් හඩින් හෙමින් කිව්වේය.

“මෙයා අයියන්ඩි නොවෙච්චිනම් ඉතිං කවුද දන්නේ මොනවා වෙයිද කියලා” රංමැණිකා ද හීන් හඬින් ඇසෙන නොඇසෙන ගානට තෙපලමින් දොර වැසුවාය.

“ඉන්ට අයියන්ඩිට කහට පොඩ්ඩක් උණුකරන්ට.” ඈ කුස්සිය දෙසට ඇදුනාය.

“ඉතිං අයියන්ඩි, මේ මහරෑ මෙහෙ ආවේ හිතේ කරදරයක්වත්ද? වෙන ලොකු කරදරයක් නම් නෙමෙයි කියලා තේරෙණවා” ලිප ගිණි මොලවන ගමන් ඈ විමසුවාය. තමාව පහසුවෙන් අඳුනා ගත් නැගණිය දෙස සුදුබණ්ඩේ ආදරයෙන් බැලුවේය. හදිසියේ නින්දෙන් නැගිටගත් නිසා නැගණිය කලබල අස්සෙ ඉණ රෙද්ද ඇඳ සිටියේ ලිහිල්වය. ඉණට වඩා පහලින් ඇඳසිටි රෙද්දට උඩින් ඇගේ පැහැපත් ඉණෙහි වැඩි කොටසක්, නලියන ලාම්පු එලියෙන් පේන්නට තිබුණේය. පිරිපුන් විශාල නිතඹ, කාලයක් තිස්සේ ගලේ ගසා සේදීම නිසාම ගෙවී යෑමෙන් දුහුල් වූ රාත්‍රීයට අඳින චීත්තය අතරින් මතුවී පෙනුණි. කිසිවිටෙක තම නැගණියගෙ රූ සපුව දෙස වැඩි විමසිල්ලකින් බලා නොමැති හේ එදින විහිලුවෙන් තරමක් වෙනස් වී ඇති සැටියකි. ඔහු නැමී ලිපට පිඹින නැගණියගෙ රූ සපුව හොඳින් නරඹන්නට පටන් ගත්තේය. අත් නැති හැට්ටයට හිරවූ වටකුරු ඇගේ දෙතන මෙතරම් විශාල බව ඔහු ප්‍රථම වරට නිරීක්ෂණය කලේය.

“මෙයා අයියන්ඩි නොවෙච්චිනම් ඉතිං කවුද දන්නේ මොනවා වෙයිද කියලා ” වදන්පෙල ඔහුගේ මනසේ ප්‍රතිරාව දුන්නේය. අයියන්ඩි නොවුනනම් කොතරම් හොඳද කියා එකවරම ඔහුගේ සිතට නැගිණි. සිතට නැගුණ කුප්ප සිතුවිලි යටපත් කරගත් ඔහු යලිත් ලිප ලඟ වතුර නටවන්න තනන නැගණිය දෙස බලා සිටියේය. බලන්න බලන්න නැගණියගේ සිරුරේ රූ සපුව වඩ වඩා වැඩියෙන් ඔහු දුටුවේය. කහට කෝප්පයක් වත් කල රංමැණිකා ඔහු දෙසට හැරී එහෙමෙහෙ වි තිබූ හැට්ටය දෑතින් ඇද සකසා ගත්තාය. අනතුරුව කිතුල් හකුරු කෑල්ලක් සමග සොයුරාට කහට කෝප්පය පිරිනැමුවාය. කුස්සියේ බංකුව මත වාඩිවිසිටි ඔහුට කහට කෝප්පය දීමට නැඹුරුවූ ඇගේ දෙතන මද එළියේ වුවද කර පලල් හැට්ටය අතරින් මතුවි පෙනුනේය. අනතුරුව ඔහු ඉදිරියේ සිටගත් ඈ රෙද්ද කඩා යලි ඇඳ ගත්තාය. එවිට ඇගේ කකුලක් මදක් දිස්වුණු දුටු සුදුබණ්ඩේ ගෙ සිරුර මදක් කිලිපොලා ගියේය.

“ඉතිං අයියන්ඩි” රංමැණිකා විමසන්නට පටන් ගත්තීය “කියන්ට මොකද්ද පටලැවිල්ල?”

“මොකුත් නෑ නගා” සුදුබණ්ඩේ තැටමුවේය.

“මේ මහරෑ මේ පැත්තේ එන්ට හේතුවක් නෑනෙ නිකං” ඇය ඔහුගේ මුහුණ දෙස බලා විමසුවාය. “අයියන්ඩි සෝමාවතීගේ ගේ පැත්තෙවත් කරක්ගැහුවද?”

“ඔව් නගා, මං යද්දී වෙන එකෙක් ගෙයි ඇතුලේ”

“ගමන් බාගයක් විතර පිරිමි ඉතිං එහෙ රිංගනවානේ” මද සිනාවක් පාමින් රංමැණිකා කිවාය.

“මං උන්නෙ ඒකි උලුවස්ස පනින්ට දෙන්නෙ මට විතරයි කියලා”

“ඇයි අයියන්ඩි දැනන් උන්නෙ නැද්ද? ගමම වගේ දන්නවා නේ ඒ ගැන”

“ඒකි මට පෙන්නැව්වේ මං විතරයි ගෙට රිංගන්නෙ වගේනේ”

“මොනා වුනත් සෝමාවතී ආදරේ මයෙ අයියන්ඩිට”

“නගා කොහොමෙයි දන්නෙ?”

“ගමේ ගෑණු ගොඩ දෙනෙක් දන්නවා. සමහරු එක්ක ඒකී මයෙ අයියන්ඩි ගැන කියලාත් තියෙනවා”

“මට නම් එපාම වුණා අද”

“ඉතිං ඔය ඉන්නෙ ඕන හැටියෙ තව අය චීත්තෙ උනන්ට බලාගෙන අයියන්ඩි පිල පනිනවනම්. සෝමාවති එක්ක පැලෙන උන් කීයක් කියලද”

“ඒකත් එහෙමද?”

“නැතුව ආයේ, කියනවට ඕන නම් දැං ගොහින් බලන්ට වාහේ නැති ගේකට ගොඩ වෙලා හිටං”

“හිත සවුත්තු වෙලා තියෙන්නේ නගා දැං නං, සති දෙක තුනක් තිස්සෙ පැදුරක් පාගන්ට නැතුව හරිම අමාරුවෙන් උන්නේ” කියූ සුදුබණ්ඩේ යලිත් මෙලෙස විමසුවේය. “හැබෑට නගා, කෝ මස්සිනා කාරිය”

“රෑ තිස්සෙ බඩගාන්නේ ඔය වාහෙ නැති ගෙපැල්වල තනි රකින්ට”

“මාත් දැං ගෙදර ගියොත් හොඳා එහෙනම්”

“මෙහෙන් නිදා ගන්ට අයියන්ඩි, ගෙදර ගියත් දැංනම් එළියෙ තමා ඉන්ට වෙන්නේ”

“අර මක්කටැයි?”

“අපේ වාහෙගෙ අමුඩ ලේන්සුව වනලා ඇති ඉතින් ඒ පිලේ දැං”

“මොනවා!? එහෙමත් එකක්ද?”

“නැතුව ආයේ. අක්කන්ඩිත් පණ ඇරලා අපෙ උන්දැට”

“හත්වලමේ!” සුදුබණ්ඩේ ගෙ ඇස් උඩ ගියේය. දෙදෙනාම හත්පස බලමින් මොනවදෝ සිතමින් මද වේලාවක් කල් මැරුවෝය. රතිකෙලියෙහි ඇල්මැරුණ තම බිරිඳ මෙවැනි දෙයක් කරතැයි ඔහු සීනෙකින්වත් නොසිතුවේය.

“මස්සිනා එහෙනම් රජ වැඩකාරයෙක් වගේ”

“අනේ මොකට කියනවද? මට නම් මෙලෝ රහක් නෑ”

“අර මොකෝ?” කිසිදිනෙක කතානොකල සීමාවකට දෙදෙනා පැමිණ තිබුනේය.

“ඇඟට ගොඩ වෙලා සුටු සුටු ගාලා නලියනව. එච්චරයි” රංමැණිකා පැවසුවාය. “හරියට කුකුලෙක් ගානයි”

“අහ්. එහෙනම් අපේ උන්දැට හරියනවා ඇත්තේ ඒකයි” සුදුබණ්ඩේ කල්පනාබරිතව කිව්වේය. “නගා දොර අගුල් දාලාම තියෙන්නේ ඒකද එහෙනම්?”

“ඔව් අයියන්ඩි, අහලා තියෙන විදියට ඔයිට වඩා වැඩි වෙනසක් නෑ මයෙ හිතේ අනික් පිරිමින්ගෙත්. මොකට නිකක් ඇඟ තලාගන්නවද?” තමා දන්නා තරමින් වෙනත් කෙනෙක් හා විවාහයට පෙරදී වත් නිදිවැදී නැති ඈ එහෙයින් සැමියා නිසා රතිසුවය එපාවී ඇතැයි සුදුබණ්ඩේගේ අනුමානය සනාත කරමින් පැවසුවාය.

“එහෙම නැති අයත් ඇති නගා”

“මයෙ අයියන්ඩිනම් එහෙම නෑ ලු කියලා ගෑණු නම් කතා වෙනවා”

“උන් කොහොමෙයි දන්නේ?”

“සෝමවතී ගෙට රිංගන එක එක උන්දැලා ගැන කියනවා උජාරුවට ඉතින් සමහරු දැක්කදී”

“මෙයා අයියන්ඩි නොවෙච්චිනම් ඉතිං කවුද දන්නේ මොනවා වෙයිද කියලා ” වදන්පෙල යලිත් වරක් සුදුබණ්ඩේ ගෙ මනස සිසාරා ගියේය. නැගණියගෙ සිරුර කෙරෙහි යලිත් ඔහුගේ නෙත් යොමන්න ට විය. ඇගේ පිරිපුන් ස්ත්‍රි සිරුර දකින විට පලමු වරට ඈ ගැන කාමුක ආශාවන් මෝදු වෙන්නට විය. එකවරම ඇගේ නෙත් සොයුරාගේ නෙත් හා ගැටින. ඒ සමගම එකවරම තම හිස පහලට යොමු කරගත් ඈ පපුව දෙස බලමින් පියයුරු හිරකරමින් තිබුණ හැට්ටයෙ උඩම කටුව ගලවා යලි ගසා ගත්තාය.

“මයෙ අයියන්ඩි ටිකක් නිදා ගන්ට එහෙනම්”

“අද නං නිදාගන්ට හිතන් දොට්ට බැහැපු ගමනක් නෙමෙයි මේක. නිදි වදින්ට මෙහෙට ගෑටුවේ නෑ නගා”

“එන්ටකෝ මං පැදුරක් එලලා දෙන්ට” කියමින් රංමැණිකා කුස්සියෙන් පිට වූවාය. ඉස්සරහා කෑල්ලට ගිය ඈ බිමට පැදුරක් එලුවාය. කොට්ට දෙකක් ඒ මත දැමූ ඈ සොයුරාට පොරවා ගැනීම පිනිස ඇගේ චීත්තයක් ද දැම්මාය.

“කාමරේ කෙල්ලා දෙන්න නිදි. උන් ඇහැරුනොත් කියලා අයියන්ඩිට ඉස්සරහින්ම ලොකු පැදුර එලුවා.”

“මදෑ ඉතිං, අදත් තනි පැදුරේ” සුසුමක් හෙලමින් කි සුදුබණ්ඩේ පැදුරෙහි දිගෑදුනේය.

“පහන නිමන්ටද නැතිනම් තියන්ටද අයියන්ඩි?” ඔහු කී දේ නෑසුනාක් මෙන් ඈ ඇසුවාය

“ඇයි හිච්චි හිතුවද මං කළුවරට බයයි කියලා හිටං?”

“කලුවරේ ඉතින් මොනව හරි හොයා ගන්ට ඕන වුණාම අතපත ගාන්ට වෙනවනෙව”

“මොනවා කියලා හොයන්ට ද නගා”

“කවුදෑ දන්නේ?” කියමින් මද ආලෝකයක් පැදුර දෙසට වැටෙන ලෙසට පහන කනප්පුවක් මත තැබු ඈ ඔහු දෙසට හැරුණාය. “ඕං කෝකටත් කියලා මං පහන පත්තු වෙන්ටම ඇරියා.”

ඒ සමගම සුදුබණ්ඩේ හට සෝමාවතිව යලි මතක් වූයෙන් රාගසිතුවිලි යලි උත්සන්න විය. ඒ හා සමගම ඈ කෙරෙහි ඇතිවූ අප්‍රසන්නකම එය හා කැලති සියුම් කෝපයක් සිත තුල හට ගත්තේය.

“මං නිදාගන්ට හිතාන මෙහෙට ගොඩවැදුනා නෙමෙයි නගා.” අමනාප ස්වරයකින් ඔහු යලිත් තෙපලීය. ” අරකි එක්ක තරහත් එනවා හිතට. යන්ට හිතෙනවා පැල් කොටේට, තනි වෙලා ඉන්ට ජුන්ඩක්”

“මේ ජාමේ කොහෙ යන්ටද මයෙ අයියන්ඩි. ඔය පඳුරිව අමතක කොරලා දාන්ට දැං. හොඳ එකියක් හොයාගන්ට බැරුවයැ තව” කියමින් රංමැණිකා කෙස් වල්ල කඩා දමමින් ඇඟිලි වලින් ලිහිල් කලාය. “අයියන්ඩි කියනවා නම් මං හරි හොඳ එකියක් පූට්ටු කොරන්නම්කො”

කොන්ඩය පීරන්නාක්මෙන් හොඳින් ලිහිල් කල ඈ හිස ගස්සා කෙස්වැටිය පස්සට විසිකලාය. ඒ සමගම ඇගේ පිරුණු දෙතනද ගැස්සි ඉහලට විසිවුනේය. අනතුර ඇය හැට්ටට යටින් ඇද එයද සකසා ගත්තාය. චීත්තය ලෙහා නැවත බැඳගත්තාය.

දුබල පහන් එළියෙන් ඇගෙ පිරිපුන් සිරුරද, සුන්දර ඉරියව්ද දැකීමෙන් රංමැණිකා ගැන ඇතිවූ කාම සිතුවිලි තව තවත් මෝදුවූයෙන් කොට්ටයට හිස තබා ඇලවි හුන් ඔහු ඈ නිදාගන්නට කාමරය දෙසට පිටත් වනතුරු ඈ දෙසම බලා සිටියේය. ‘ඈ වැනි එකියක් ලැබුණානම් කොයිතරම් දෙයක්දැ’යි ඔහුට සිතිනි. ගෙයි ඇති එකම කාමරය දෙසට පියමනිනු වෙනුවට තමන් සිටි දෙසට ඈ එනු ඔහු දුටුවේය. පැදුර ලඟට ආ ඇය එහි හිදගනිමින් සෙමෙන් ඔහු අසලින් වැතිරුණාය.

“ඕං අද අයියන්ඩි තනි වෙන්නේ නෑ පැදුරේ. මාත් ඇලවුණා ලඟින් එහෙනම්.” කියමින් ඉතුරු කොට්ටය ගෙන ඔලුවට තබා ගත්තාය. කිසිවක් හිතාගැනීමට නොහැකි වු සුදුබණ්ඩේ තුශ්ණිම්බූතව බලා සිටියේය.

“කෝ මං පැදුරෙන් එලියේ” කියමින් ඔහුට පිටුපා හැරී සිටි ඈ හරි බරි ගැසෙමින් යන්නතමින් ගෑවෙන නොගෑවෙන අයුරින් ඔහුගේ දෙසට ඇදුනාය. ඈට ඉඩ දෙන්නට ඈත් වූ තමා ඒ මහ පැදුරෙන් එළියට ගොස් ඇති බව ඔහුට තේරුණේය. දෙතුන් දෙනෙකුට පහසුවෙන් නිදාගත හැකි ඒ පැදුර මෙතරම් පටුවුයේ කෙසේදැයි ඔහු සිතුවේය.

“ඔය ඉතින් එළිය තියෙද්දිත් අයියන්ඩි පැදුරෙන් එළියේ නේද. කලුවර වුණානම් මොනවා වෙයිද? පැදුරට වෙන්ට ඉතිං”

වැලමිටට වාරුවී හිස ඔසවා බැලු ඔහුට පෙනුනේ නැගණියට එහායින් පැදුරෙන් බාගයකට වඩා හිස් බවය. තිබෙන ඉඩකඩෙහි පැදුර තුලට ඇදුනු ඔහු ඉබේටම ඇගේ සිරුරට හේත්තු වූවේය. කුඩාකල මිස එයින් පසු එකිනෙකාගෙ සිරුරු මෙලෙස ස්පර්ශවි නොතිබුන නිසාදො, ස්පර්ශ වූ සැනින් විදුලි සැරයක් ගත පුරා දිවගියාක් මෙන් දැනින. ඒ සමගම නැගනියද තිගැස්සි ගිය අයුරු පහනේ ආලෝකයෙන් ඔහු දුටුවේය. ඇගේ සිරුරේ සෞම්‍යය ස්භාවය ඇඳුම් විනිවිදගෙන ඔහුට දැණින. උනුසුමක්ද සීතලක්ද කිව නොහැකි එය, උනුසුමත් සීතලත් දෙකම සමනය කරන්න සමත් සුන්දර සංවේදනයක් බව ඉඳුරාම පැහැදිලිය. ඇගෙ සිරුර හා ගැටෙනවාත් සමගම දැඩි රාත්‍රී සිතල පහව ගියා සේය. එමෙන්ම කාමයෙන් උනුසුම් වූ ගත සෙමෙන් සිහිල් කර සනහන යලි අවුලන අපූරූ හැකියාවක් ඒ සංවේදනය තුළ විය. මෙතෙක් වෙලා ඇසෙන් පමනක් රසවිදී සිරුර දැන් ගතිනුත් රස විඳිමින් ඇත.

ඇය ඔහුගෙන් ඈත්ව පැදුර මැදට ඇදුනාය. මොහොතක් කලයුත්තේ කුමක් දැයි හිතා ගන්න ට බැරුව ලතැවුණු සුදුබණ්ඩේ යලි ඈ දෙසට ඇදී ඇගෙ පිටුපසින් හේත්තු වුනේය. යලිත් දෙදෙනාගෙම සිරුරු සිහින් විදුලි සැරයක් වැදුනාක් මෙන් කම්පනයට පත්විය. ඇයද පසු පසට ඇදී ඔහුට තව තවත් තද වුවාය. මෙතෙක් කිසිම ගැහැණියකගෙන් නොලද සුවදායක සංවේදනයක් ඔහු තම නැගණියගෙන් අත්වින්දේය. ඒ අතරම සැමියාගෙ හැර වෙන කිසිම කෙනෙකුගෙ පහසක් විඳ නැති රංමැණිකා ද සොයුරාගෙන් ලද මන්මත් කරවන ආශ්වාදනීය සංවේදනයට නතුවූවක් මෙන් විය. නැගනියගේ බර සුසුම් ඔහුගෙ පපුවට දැනුනේය. ඈ තම එකකුස උපන් සොයුරිය නොවුණා නම් මෙලහකටත් ඔහු ඈ මතට ගොඩවී අවසානය. ‘අනේ මේ මගෙ නංගි නොවුණ නම්’ සිතමින් සුදුබණ්ඩේ බර සුසුමක් හෙලුවේය. නැගනියට තවත් තුරුලු වෙනුවස් ඔහු ඇගේ ඉණ වටා අත දාගෙන ඇදලා ගත්තේය. හැට්ටය හා චීත්තය අතරින් නිරාවරණය වූ නිරුවත් සුකොමල බඩ හා ඉණ වටා ඔහුගේ හැඩිදැඩි අත ඇදී යද්දී ඇගේ බඩ රැලි වැටී සිරුර පුරා රොමෝද්ගමනය විය. ඇගේ සිරුර කිලිපොලායනු තුරුලු වී සිටි සොයුරාට හොඳින් දැනිණ. ඇගේ විශාල වටකුරු නිතඹ ඔහුගේ උකුලට හිරවිය. ඒ සමගම සිතට හොරා තම ලිංගය සෙමෙන් පිබිදෙනු දැනුණ ඔහු වරදකාරී හැඟීමෙන් මදක් පසුබෑවෙය

ස්ත්‍රී පහස ඉල්ලා මොරදෙන සිරුරු ඔහුට වැඩිවෙලා සන්සුන්ව ඉන්නට ඉඩ නොදුන්නේය. ඇගෙ බඩ වටා යැවූ අතින් ඔහු ඈව තවත් ඇද තදින් තුරුලු කර ගත්තේය. කකුලක් ඇගෙ කකුල් මතින් දාගත්තේය. මොහොතකින් ඔහු ඇගේ බඩ සෙමෙන් සෙමෙන් පිරිමදින්නට විය. ඔහුගේ මූහුන ඉදිරියෙහි විහිදී ගිය ඇගෙ සුසිනිඳු කෙස් කළඹ අතරට මුහුණ රුවාගත් ඔහු බර සුසුම් පිට සුසුම් හෙලුවේය. සුසුමින් පිටවන උණුසුම් වායු ධාරාවන් මෙතෙක් සැමියා හැර වෙන කිසිදු පිරිමියෙකුගේ හුස්මවත් නොවැදුනු රංමැණිකා ගේ බෙල්ල පිටුපස වැදීමෙන් ඇගේ ගත යලි යලිත් කිලිපොලා ගියේය. ඇගෙ සිරුර පුරා ඇදී යන තිගැස්ම තුරුලුවී සිටි සොයුරාට හොදින් දැනිණි. සෑහෙන පමනකට උද්දීපනය වී ලිඟුව ඇගේ තට්ටම් අතරින් තෙරපී නිතඹට තුරුලු වූවේය. චීත්තයෙන් හා සරමෙන් දැඩිවන පුරුශ ලිංගය ඇගෙන් වෙන් කලත් එහි පහස හා උණුසුම ඇගේ නිතඹට හා කලවා මුලට දැනිණ. නොදැනීම ඈද ඔහුට තවත් තදවූවාය.

“තනිරකින්ට මං පැදුරට ඇවිදින් අයියන්ඩිට නින්දක් නැතිවෙයිද මංදා?” රංමැණිකා සිහින් හඩින් විමසුවාය.

“නින්ද මොකටද නගා එළිවෙනකම් මෙහෙම ඉන්ට තියේනම්” ලිංගය තවත් නිතඹට තෙරපමින් ඔහු සෙමෙන් කීවේය.

“එළිවෙනකම්ම මෙහෙම්ම ඉන්ටද කල්පනාව?” ඈ කෙඳිරුවාය

“මෙහෙමවත් ඉන්ට ලැබෙන එකත් ලොකු දෙයක් නගේ”

බර සුසුමක් හෙලමින් ඈ ඔහුගේ පපුවට තවත් බරවූවාය. රතිකාමයේ ගිනිපුපුරු සෙමෙන් සෙමෙන් ගිනිගොඩක් වි සුදුබණ්ඩේ ගෙ සිරුර වෙලාගනිද්දී ඉවසාගත නොහැකි වු ඔහු ඇගේ පපුව දෙසට අත යැවීය. පිපිරෙන්නට තනන හැට්ටය මතින් ඔහු ඇගේ විශාල දෙතන සෙමෙන් පිරිමැද්දේය. යහමින් වැඩීගිය ලිංගය පත නිතඹ මත තව තවත් තෙරෙපෙන්නට වුවේය.

“මොකෑ අයියන්ඩි කොරන්නේ ඔය?” අමනාප ස්වරයකින් රංමැණිකා විමසීය.

“ඉවසන්ට බෑ හිච්චි නගේ, අනේ මා එක්කලා අමනාප වෙන්ට නම් එපා.” සුදුබණ්ඩේ තතැනීය “උඹ මගෙ නංගන්ඩි නොවුණා නම් මෙලහකටත් මොනවයින් මොනාවා වෙයිද මංදා”

“මොනවා වෙන්ටද?’ පෙර ස්වරයෙන්ම ඈ පිලිවිසීය.

“හේනං මං බොගෙ කකුල් මැද්දෙ රූටලා”

“ඔය හැටිම ඔව්වා ඕනැමද?”

“ඕන නේන්නම්. මගෙ නංගා හින්දම ඉවසනව මිසක්ක”

“ඒත් ඉතිං ඔය හැම නෑකමටම වැඩිය ඕනෑකම ලොකුයි කියනවානේ.” එවර සුකොමල ස්වරයකි.‘“හ්ම්ම්, ඒකත් ඇත්ත” තරමක් කල්පනා කල සුදුබණ්ඩේ කිව්වේය. “ඉණෙන් පාත නෑකං නෑ කියලත් කියනවානේ”

මෙසේ කියමින් ඔදවැඩුනු ඔහු නැගනියගේ තනයක් තදින්ම මිරිකන්නට පටත් ගත් අතර යටවී ඇති අත ඇගේ ඉනට යටින් යවා නාබිය මතින් ඉනබැඳි චිත්තය දක්වා යැව්වේය. ඉනට හිරවුන චීත්ත වාටිය අතරින් යාන්තමට ඇඟිලි රිංගවූ ඔහුට යාන්තමට ඇගේ යෝනිය ඉහලින් වී මවිල් ස්පර්ශ වූවේය.

“මට නං ඉණෙන් පාතත් නෑකං ඕන” සොයුරාගෙ ඇඟිලිතුඩු පහසින් යටි කය කිලිපොලා යත්දී ඈ තෙපලීය.

“ඒකත් එහෙමද” හේ මදක් පැකිලිනි “හේනන් අලුත් නෑ කමක් තනමු”

“අලුත් එව්වා මොකටෙයි? මට තියෙන එකම හොඳා” කඩිනමින් පැවසූ ඇය අනතුරුව ලතාවකට ඇදෙන සිහින් ස්වරයකට මාරු විය. “ඉණෙන් පාතත් මට ඕනෑන්නෙ සුදුබණ්ඩෙක් නෙමෙයි. මට ඕනෑ මගේ හොඳ අයියන්ඩිවමයි”

ඇගෙ වචනවල අදහස කුමක්දැයි තේරුම් ගන්න ඔහු මද වෙලාවක් කල්පනා කලේය. අර්තය පැටලිලිසහගතය.

“හේනං මං දැක්කදී බොගෙ චිත්ත රෙද්ද ලෙහන්නෙ නැත්ද?”

“මං කොයියම්ම පිරිමියෙකුටවත් චීත්තේ උනන්නෑ කියලා අයියන්ඩි දන්නවා නොවැ” සෙමෙන් පැවසූ ඈ අනතුරුව කෙඳිරීය ” මයෙ අයියන්ඩිට ඕනෑම නම් ලෙහාගන්ට බැරුවයැ ආයේ.”

කියන පමාවට තනය මිරිකමින් සිටින අත පහතට යැවූ සුදුබණ්ඩේ නැගණියගේ ඉණවටා තදින් හිරවී තිබුණ චීත්තය ලෙහන්නට උත්සහකලේය. මේ අතර රංමැණිකා තම හැට්ටයේ කටු එකින් එක උනන්නට විය. මදක් පිට අතට හැරුණ සුදුබණ්ඩේ ඇයව බාගෙට තම සිරුර මතට ඇද ගත්ත්ය. එයින් දෑතම රිසිසේ හසුරුවන්නට ඉඩකඩ ලද හේ දෑතින්ම චිත්තය දිගහැරියේය. තම කකුල් වලට උඩින් එලුන චිත්තය මත දිගෑදුනු ඇගේ නිරුවත් යටිකය දෙස ඔහු ඇගේ උරහිසට උඩින් හිස යොමා බැලුවේය. නිරුවත් කලවා මත එක අතක් ඇදෙද්දී, අනෙක රංමැණිකා විසින් හිර හැට්ටයෙන් මුදවා දෙන ලද ඔහුගේ පහසින් උල්ව ඇති සුවිසල් දෙතන දෙසට ඇදිනි. පහන් එළියට වුව ඇගෙ දෙතන හැට්ටය තුල වූවාට වඩා විශාල බැවි ඔහු දැක ගත්තේය. හැඩිදැඩි අතින් සුකොමල දෙතන් සීරුවට මිරිකෙද්දී කිසිදා නොලද සොඳුරු පහසින් කුල්මත්වූ ඇය සෙමෙන් කෙඳිරි ගෑවාය. යටිබඩේ සිට පහලට කිලිපොලා යවමින් කලව මත ඇදෙන සොහොයුරාගෙ අත සෙමෙන් සෙමෙන් යෝනිය වසා සුරැකූ මවිල් අතරත් ඇදුනේය. ඔහුගේ මුහුන වසා ඇගේ කෙස්වැටිය ඇතිරී තිබුණි. කෙස් වැටිය අතකින් සොයුරා සිටි පැත්තෙන් අනෙක් පසට කරගත් ඈ ඔහුගේ උරහිසට උඩින් කොට්ටය මත හිස තබාගත්තාය. තම මුහුණ හා ස්පර්ශවෙන සොහොයුරියගෙ මුහුණ දෙසට හෙමින් හිස හරවමින් ඔහු ඇගේ කම්මුල් සෙමෙන් සිපගන්නට විය.

තම සැමියාගෙන් කිසිදවසක නොලද අයුරින් එකකුස ඔත් සොයුරාගෙන් ලබන අතිසුන්දර සුවදායක පහස නිසොල්මනේ විඳගනිමින් රංමැණිකා සුදුබණ්ඩේ මත වැතිරි උන්නාය. සැමියා ඉඳහිට දිනයක ඇගෙ දෙතන මිරිකුවත් ඒද රලු අයුරින් කිහිපසැරයක් පමණකි. කලාතුරකින් දවසක ඇගේ ඉඳුරන් පිබිදී ආවත් සුන්දර හැඟුමන් පරිනත වෙන්නට පලමුව සැමියා ඈ හා සම්භයෝගය නිමවා පසෙකට හැරි නිදා ගනියි. ඈ හැඟිම් දැනීම් නැති ගැහණියකැයි සිතන සැමියා තමා හා හරි හරියට ඉක්මනින් රති සුවය විඳ අවසන් කරන සුදුබණ්ඩේ ගේ බිරිඳට වඩ වඩා ඇලුම් කලේය. ඉක්මන් කම්සැපයෙන් අනතුරුව එතැනම වැටි හොඳහැටි නිදා ගන්නා ඒ දෙදෙනාම යලි ඇහැරෙන්නේ පාංදර ජාමයේය. සැමියානම් මේ වන විට යම් හෙයකින් දෙතුන්වරක් ඈ හා එක්වුණත් මෙතරම් නම් කාලයක් ගතනොවන්නේ යැයි රංමැණිකා සිතුවාය. තම දයාබර සොයුරා ඇගේ සියලුම රස නහර සෙමෙන් සෙමෙන් අවුලුවමින් යන අයුරු ඈ මහත් ආශාවෙන් අත්වින්දාය. මින්පෙර සුදුබණ්ඩේ කෙරෙහි නොවුණ අලුත් ආදරයකින් ඈ සිත පිරෙන්නට විය. විය. ‘ඉණෙන් පාතත් මට ඕනෑ මගේ හොඳ අයියන්ඩිවමයි’ කිව්වත් දැං සුදුබණ්ඩේ ඊටත් වඩා කෙනෙකුන් වෙමින් පවතියි. තම ජීවිතයේ සැබෑ මදුසමය එදින අරඹමින් සිටින ඇයට සොහොයුරු ආදරවන්තයා නියම යුතුකම ඉටුකරමින් සිටියේය. තම කම්මුල් හා කණ සිඹිමින් සිටින අයියන්ඩීය දෙස මෙතෙක් ලැජ්ජාවෙන් සිටි ඈ සිත පිරී ඉතිරීගිය ආදරයෙන් පලමු වරට බැලුවාය. මද එලියෙන් ඇගේ දෙනෙත් ඔහුගේ දෙනෙත් හා ගැටුණ අතර සෑහෙන වෙලාවක් සුන්දර ආදරබර බැල්මෙන් දෙදෙනා බැඳීගියෝය. අනතුරුව සෙමෙන් එසවෙන ඔහුගේ වත ඇගේ වතට ලංවි දෙදෙනාගෙ දෙතොල් සෙමෙන් එක්වද්දී ඇගෙ දෙනෙත් සෙමෙන් පියවුනේය. රංමැණිකා කිසිදා නොවිඳි සුන්දර චුම්බනයන් පෙලක ආරම්භය එසේ විය. සෝමාවතිගෙන්වත් නොලැබුණ තරම් සොඳුරු නැවුම් හැඟිම් සමුදායකට සුදුබණ්ඩේද අවතීරණ වෙමින් සිටියේය. ඇගෙ අතක් ඔහුගේ හිසමතට ඇදී කෙස් අතරින් ඇඟිලි යවා හිස පිරිමදින්නට පටන් ගති. ඉදිරියෙන් පමණක් ඇරුන අත්කොට හැට්ටය යාන්තමට ඇයව සහමුලින්ම නිරුවත් වන්නට නොදි රැක ගත්තේය. යහමින් පිරිමැදෙන දෙතන් කලව හා යොනි පෙදෙස ඇගේ රතිදිය උල්පත් විවරකලේය.

තමන් හට කිසිවිටෙකවත් ලැබෙයි නොසිතූ රති සුව වින්දනයකට රංමැණිකා සෙමෙන් සෙමෙන් ඇතුලු වෙමින් සිටියාය. සොයුරාගේ ආදරණිය කාමුක ක්‍රියාවන් ඇයව ක්‍රමයෙන් සුරතාන්තය කරා යොමුකරවමින් පැවතින. තෙත්වූ යෝනිය හා බගමණිය සොයුරාගේ ඇඟිලි වලින් සීරුවට කැලතෙන්න විය ඇගෙ නිතඹ ඉබේම ඉස්සි ඉස්සී පාත් විය. එසේ පාත්වෙන වාරයක් වාරයක් පාසා තවමත් සරම හා චීත්තයෙන් වෙන් වී ඇති උපරිමයට දැඩිවු පුරුෂඟ තට්ට්ම් මැදින් තෙරපින. දැඩිවී උල්වූ තන් යුවල මනාව පිරිමැදෙමින් මිරිකෙමින් යෝනිය තව තවත් උත්තේජනය කරවුවේය. තම මුව තුලට ඇතුලු වී හාත්පස ලෙවකමින් දිවෙහි පැටලෙමින් දඟකරන සොයුරාගෙ දිව නිසා යෝනිය මත තවත් අපූරු සුව වින්දනයක් ඇතිවුනේය. රෙදි මතින් නිතඹ තෙරපන ලිංගය නිරුවත් තට්ටම් අතර ඇතිල්ලුනානම් කොතරම් හොඳදැයි ඇයට සිතිනි. ඈ තම අතනින් චීත්තය අල්ලා පහතට ඇද්දාය. චීත්තය ද සමග අතට අසුවූ ගැටය ලෙහීගිය සරමද පහතට ඇදුනේ, තවදුරටත් ඔවුන්ගේ ඉණෙන් පාත වෙන්කරන කිසිම බාධකයක් ඉතුරු නොකරමිනි. යගදාව අල්මාරියට අසුවි දෙගල් දෝරුව අතරෙහි හිරවිය. සොයුරාගේ ලිංගය තම සැමියාගේ එකට වඩා විශාලයැයි ඇයට හැඟිනි. උණුසුම් ඉන්ද්‍රිය ඇගෙ සිරුර තව තවත් කුල්මත් කලේය. ඇගෙ කලවා අතරින් ඇදුනු පිශාචයාගේ ඔලුව සොයුරා අතින් ගෙන පිටාර ගලන රසදිය පොකුණෙහි අතුල්ලන්නට පටන් ගත් විට ඈ හට දෙව්ලොව දොරටු පෙනෙන්නට විය.

මෙලෙසට කොතරම් වෙලා ආලිංගනයේ යෙදුනේද යන්න මන්මත් වි සිටි සහ-උදර-උදරි යුවලට හැඟීමක් නොවිණ. ශිෂ්නය යෝනි කටට තදකරමින් සොයුරියගේ කකුල් අතරින් කකුලක් යැවූ සුදුබණ්ඩේ ඇගෙ අත ඔසවා කිහිල්ල අතරින් තනයට මුහුණ ගෙනිච්චේය. මොහොතකින් රංමැණිකා ගේ දෙතන මෙතෙක් කිසිදා නොලද රති සප්පායමක රස විදීම ඇරඹුවේය. මෙතෙක් සැමියාහට විවෘත කල නොහැකිව තිබූ හෝ යාංතමට පමණක් විවෘත කල ඇගේ රස නහර බොහෝමයක් මේවනවිට මුලුමනින්ම පාහේ විවරවී ගොස් තිබුණි. දික් තව්වෙන් නොනැවතී ගලන රස ඕජාවෙන් කර ඇණය දිගින් දිගටම ලිහිසිකරණය කරවූයේ ඕනෑම මොහොතක එය පිළිගැණිමට සැදී පැහැදීය. බුර බුරා නැගෙන රති ගින්නෙන් ඇවිලුනු යෝනි ගැබ දැං දැං තම සොයුරාගෙ ගිණි නිවන නලය ඉල්ලා කඳුලු පෙරුවත් ඔහුට හදිස්සියක් නොමැති බව රංමැණිකා තේරුම් ගත්තීය. එහෙයින් ඔහුගේ ඊලඟ පියවර කුමක්වේදැයි අත්විදීමට ඈ පුලපුලා බලාසිටියාය.

පිරිපුන් තනයක් සොයුරු කෙළ වලින් නෑවෙමින් ලෙවීමට ලක් විය. යහමින් තනය ලොවමින් වරින් වර සුප්පු කරමින් අනෙක් තනයද පිරිමදිමින් මිරිකමින් සුදුබණ්ඩේ තම ඉණ සීරුවෙන් හෙමිං සැරේ නැගනිය දෙසට තල්ලුකරමින් මස් දන්ඩෙන් හා ඇඟිලි තුඩුවලින් සෙවල පිරී ඉතිරෙන මස් ඳඬු ගිලින්නියගේ මුඛය කැලැත්තුවේය. නුපුරුදු හැඟීම් සමුදායක් සිරුර පුරා හටගෙන යෝනි පෙදෙසට ක්‍රමයෙන් එකතුවෙනු දැනුනු රංමැණිකා බර සුසුම් හෙලමින්, සිහින් කෙඳිරිලි පිට කරන්නට වූවාය. ඉවසාගත නොහුනු ඈ ඔහුගේ හිස තව තවත් තම පපුවට ඇද ගත්තාය. රස මුට්ටිය කලතන රති පත්ත තම අතින් ගෙන ඇතුලට ඔබා නොගෙන ඈ ඉවසා සිටියේ මහත් අසීරුවෙනි. තන්පුඩුව මුවටගෙන උරන්නට හා ලොවන්නට පටන්ගත් වහාම ඇඟ කිලිපොලා යවමින් ඉණ පහලින් සෙවල ගුලියක් එලියට පැන්නේ එහි කූරුගාමින් සිටි ඇඟිලි හා පත්ත සෝදාහරිමිනි.

බොහොවෙලාවක් තම එකකුසඔත් නැගනියව දියකරහරිමින් සුදුබණ්ඩේ මෙලෙස තේවාවේ යෙදුනේය. ඒ අතරතුර ඔහු අතින් ඇගෙ සිරුරේ වූ එකම රෙදිකඩ, එනමුත් නිරුවත මුවාකරගැනීමට කිසිසේත් අසමත් ඇඳුමවූ හැට්ටයද ගැලවි ගියේය. නූල්පටක තරම් දෙයක්වත් නැති සිරුර යලි යලිත් අමන්දානන්දයට පත්කල සොයුරා අවසානයේ ඈව උඩුබැලි අතට දිගාකෙරුවේය. පැදුර පහලට රූටා ගිය ඔහු ඇගේ දෙකලවා දෑතින් ගෙන ඔසවා මෙතෙන් තන ලෙවකෑ තම මුඛය, යෝනි මුඛය මත තැබා උරන්නට පටන් ගත්තේය. කිසිදා නොලද මෙම පහස රංමැණිකාට වැඩිවෙලා දරාගත නොහැකි විය. මුලු සිරුරේම රස හැඟුම් සියල්ල යෝනිය තුලට ඇදී ගැහෙමින් පිටාරගලා ගියේ ජීවිතයේ පලමු සුරතාන්තය මෙලෙස අනියම් අයුරින් අත්විදිමිනි.

“අයියන්ඩීඩීඊඊඊඊඊඊඊඊඊඊඊ…. ” එය කෙඳිරීමකට වඩා යටි උගුරෙන් මොර දීමකි. තද නින්දේ නොසිටියානම් එය ඇගෙ දියණියන් දෙදෙනාද අවදි කිරීමට සමත්වනු ඇත.

නිතඹ ඔසවමින් ඈ සොයුරාගෙ මුව පිරෙව්වාය. ඇයට යන්නට පටන්ගත් වහාම ඔහුගේ ක්‍රියාදාමය තවත් දැඩිවිය. ඉතා දිගු වෙලාවක් තිස්සේ ඈ හට සුරතාන්ත කැලතීම් ඇතිවුණායැයි රංමැණිකා ට සිතුනි. එය නොනවතිනවා නම් කොච්චර දෙයක්දැයි කියා සිතුවත් ක්‍රමයෙන් එය අවසන් විය. තම සිරුර නිසසල වුවත් සුදුබණ්ඩේ තම රාජකාරිය නොනවත්වා කරගෙන යනු ඈ විඳගත්තාය. මද වෙලාවක් වහල දෙස බලා සිටි ඈ අනතුරුව කොට්ට දෙකම හිසට තබාගනිමින් සොහොයුරා යෝනිය උරන අයුරු ආදරණියව නැරඹුවාය. සැමියා ඇගෙ දෙතන් කලාතුරකින් එහෙන් මෙහෙන් සිඹ ඇතත් කිසිවිටෙකත් යෝනියනම් පලාතකවත් සිඹ නොතිබුනේය.

“අරකි ගමේ එකීලා එක්ක කිව්වා කියන දේවල් ඇත්ත තමා. මයෙ අයියන්ඩි රංකඳක්” මහත් ආඩම්බරයෙන් සුදුබණ්ඩේ දෙස බලාසිටි රංමැණිකා සිතුවාය. “එවුන් මේක දැනගත්තොත් මා එක්කත් පැලෙයි”

ඇයට වැඩිවෙලාවක් ආඩම්බරය විඳිමින් එලෙස නිසසලව සිටීමට නොහැකිවූවාය. මෙතුවක් ඈ සොයා ආ සියලු පිරිමින්ට ආඩම්බරය පා පිටුපෑ යෝනිය සොයුරාගෙ පහසින් අන්ත අසරනව ගැහි ගැහී යලි යලිත් හඩාවැටුනාය. අනතුරුව ඔහුගේ මුවට දිය මුදාහරිමින් කිහිපවිටක්ම පොලිමට ලද සුරතාන්ත පෙළ ඇගේ සියොලඟම පණනැතිකොට සිහිසුන්වන තරමට පත් කලේය. කෙදිරි ගාමින් ඇඹරෙමින් ඈ සැබෑ මධුසමයේ අනියම් පියවර අත්වින්දාය.

සිහිසුන් වූවාසේ ඇදවැටී සිටින ඇගේ සිරුර මතින් ඔහු ඉහලට ඇදී ආවේය. තමා දෙස ආදරයෙන් දෑස විහිදා බලා සිටින ඇගේ තෘප්තිමත් මුහුණ දෙස මද වෙලාවත් බලා සිටි ඔහු නැඹුරුවී, යෝනි ස්‍රාවයෙන් තෙත්වූ තම තොල් ඇගේ තොල් මත තබා සිපගත්තේය, ඉබේම ඇගේ අතක් ඔහුගේ හිසමතත් අනික ගෙල වටාත් එතීගියේය. තරමක් වෙලා ඇගෙ තොල් සිපගත් ඔහු යලි නැඹුරුව විසල් දෙතන තවත් වතාවක් සිපගන්නට පටන්ගත්තේය. ජීවිතයේ ප්‍රථම සුරතාන්තයෙන් පණ නැතුව සිටින ගතට විවේකී සුව දෙමින් ඔහු සෙමෙන් දෙතන සිම්බේය. ගිය පණ යලිත් ඇදලා දෙමින් ක්‍රමයෙන් දෙතන ලොවන්නද අනතුරුව උරන්නද පටන් ගත්තේය. ඒ සමග දෑතින් එවා සම්බාහනය කරන්නද මිරිකන්නට වූවේය. ඇය වේගයෙන් යලි පණගසා ආවාය. ඉක්මනින්ම සිරුර යලි උද්දීපනය වෙන්නට ගත්තේය. දෑතින්ම තම සොයුරා මිරිකන්නට වූ ඇය සුසුම් හෙලන්නට වූවාය. වහ වහා තම යෝනිය නැවත සෙවල වලින් පිරීයන අයුරු ඇයට දැනුණි. මද වෙලාවකින් සොයුරු සුදුබණ්ඩේ පස්ස උස්සා තම ලිංගය ඇගේ යෝනිය මත තබත්දී ඉබේම ඇගෙ නිතඹද ඉස්සි ගියේය. මොහොතකින් එය යෝනි තොල් අතර මැදෙන අයුරු ඈ අත්වින්දාය.

සීඝ්‍රයෙන් උත්දීපනය වු රංමැණිකා යලිත් ඒ සුරතාන්ත සැප ඉල්ලා මොරදෙන සිරුර කිටි කිටියේ හිරවෙන්නට තමා මත සිටින හැඩි දැඩි පුරුෂයා අත්පා දෙකෙන්ම බදාගත්තාය. සුදුබණ්ඩේ ඇයව තලා දමමින් දෙතන පපුවට හිර කරගෙන යලිත් තොල් උරන්නට වූවේය. මද වෙලාවකට පසු ඔහු ඇගෙ මුනුනෙන් හා පපුවෙන් ඈත්ව ඉස්සෙනු දැනුණ ඇය අකැමැත්තෙන් වුවත් ඉවසාගෙන සිටියාය. කොට්ට දෙක සකසා ඇගෙ හිස ඒ මත හෙවූ සොයුරා ඈ දෙස ප්‍රේමණිය බැල්මක් හෙලාගෙන සිටියේය. මදකින් මුලු ඇඟම ඉස්සු ඔහු අතක් පහලට යවා තම ජනනේද්‍රිය අතට ගත්තේය. ඒ දෙස බැලු රංමැණිකා පලමු වරට තම සොහොයුරාගේ ප්‍රාණවත් හැඩිදැඩි අවයවය දුටුවාය. තම සැමියාගේ මෙන් දෙගුණයක් පමන දික්වූ, තමාගෙ මැණික්කටුවටත් වඩා මහත් වු යගදාව දුටු ඇගේ කට පුදුමයෙන් ඇරී ගියේය. අඟල් 9ක් හෝ 10 ක් පමන දික්වූ පයි රජයාගේ හම පසුපසට ඇදී ඔටුන්න මතුවනු ඈ පුදුමය කැටිවූ ආසාවෙන් බලා සිටියාය.

සොයුරා ශිෂ්ණ මුන්ඩය යෝනි තොල් අතර අතුල්ලමින් යන්තමට ඇතුල් කරනවිට ඇගේ නිතඹ ඉස්සුනේය.‘මගෙ අම්මෝ, මගෙ හුත්ත පැලෙයිද මංදා’ ඇයට සිතුනද ආශාවෙන් මත් වූ ඇය ඔහුගෙ තට්ටම් දෑතින් අල්ලාගෙන සිටියාය. යෝනිතොල් කපාගෙන මස් මුගුර හිල තුලට බසිද්දී ඇගෙ අත් වලින් අල්ලාගෙන සිටිය තට්ටම් තදින් මිරිකී ගි‍යේය. නැගනිය පිටකරන කෙඳිරිලි අතරේ සුදුබණ්ඩේ තම යගදාව හීං එකී තුලට තව තවත් බැස්සුවේය. එය සෙවල අතරින් ලිස්සා ඇතුලට ඇදෙද්දී අති මිහිරි සැප ඉවසාගත නොහැකිවූ ඈ නලියන්නට වූවාය. දෙතුන් විඩයයක් එලියට ඇද ඇද ගැසීමෙන් පසු බොහෝ දුරට යෝනිය තුලට බැස තිබූ පයිය අවසානයේ සොයුරා විසින් එකවරම සහමුලින්ම ඇතුලු කරවීය. උඩ විසිවුණ රංමැණිකා නියපොතුවලට සීරී තුවාලවන තරමට තදින් ඔහුගේ පුක මිරිකුවාය. පහනේ මද එලීය සහිත අඳුරට හුරුවූ ඇස් වලින් ඒ අති මහත් දික් ඇන්ද දික් තව්ව ඇතුලටම බැසයන අයුරු දෙදෙනාම බලාගෙන සිටියෝය. මොහොතකින් රංමැණිකා ජීවිතයේ ලද සොඳුරුම රමණය අත්විඳින්නට පටන් ගත්තාය.

වරෙක වේගවත් වෙමින් වරෙක මන්දගාමි වෙමින් මුලු සිරුරම උත්දීපනය කරමින්, සියලු රස උල්පත් පාදමින් තමාට හුකන සොයුරා දෙස රංමැණිකා ආදරය පිරී ඉතිරීයන දෑසින් බලා සිටියාය. සොයුරාද වරින් වර එවැනිම ආදරබර බැලුම් ඈ වෙත හෙලුවේය. වරින් වර දෙතන අතගාමින් හෝ මිරිකමින් හෝ උරමින් හෝ ලොවමින් හෝ ඔහු ඈගේ හිලට දිගින් දිගටම නොයෙක් අයුරින් පොලු පහර එල්ලකලේය. මෙතුවක් කල් සැමියා හා එක්වෙද්දී කරබාගෙන හුන් ඇයද ක්‍රමක්‍රමයෙන් බොහෝ ක්‍රියාකාරි වී සොයුරාට තමන්හා රමණයට උපරිම සහය දුන්නාය. වරෙක කෙස් අතර අතැඟිලි යවා අතගාමින්, වරෙක කෙස් වැටිය අදිමින්, වරෙක පිට හා තට්ටම් අතගාමින්, වරෙක පුක මිරිකමින් ඈද නිතඹ උස්ස උස්සා දුන්නාය. ඇගෙ කකුල් ඔහුගෙ කකුල් හා පැටලී ගියේය, නැතිනම් තට්ටම් මතින් එතුනේය, නැතිනම් කලවාමත වෙලුනේය, නැතිනම් සොයුරාගෙ දෑත් අතර සිරවී ඇතැම්විට තන් දෙකෙහිද වදින තරමට නැමුනේය. මඩට ගල්ගසන්නාක්වැනි හුකන ශබ්දයත්, සිරුරු එකිනෙක ගැටෙන ශබ්දයත්, සුසුම් හා කෙඳිරිලි ශබ්දත්, සිරුරු පැදුරේ ඇතිල්ලෙන ශබ්දයත් නිවස පුරා රැව්පිලිරැව් දුන්නේය. නිදාසිටින දියණියන් දෙපල ඇහැරේදැයි දෙදෙනාටම වගක් නැත. ඔවුන් ඔවුන්ගේම අති සුන්දර සුවදායක ලෝකයක තනීවී සිටියෝය. එක බඩෙන් උපන්නාට වඩා එහා ගිය අලුත් ආදරයකින් එකිනකා වෙලී එයින් මුසපත්වූ ඔවුන් වරින් වර තොල් සිප ලොවා උරාගනිමින් එය හුවමාරු කරගත්හ. ගත සිත වෙලාගත් සියලුම සොඳුරු හැඟුමන් ඇයව යලිත් වරක් නියමාකාරයෙන් සුරත් ඉම කරා යොමුකරවූවේය.

“මයේ රත්තරං අයියන්ඩීඊඊඊඊඊඊඊඊඊ” සිහින් විලාපයයක් නගමින් රංමැණිකා දෙව්ලොව පිවිසියාය. මුලු සිරුරම ගැහෙමින් ඇගෙ සැබෑ මධුසමයේ මුල් නියම් අදියර අවසානයට ලංවුනේය. පෙර අදියරටත් වඩා වේගයෙන් යලි යලි නැගෙන සුරතාන්ත පෙලක් උරුම කරගත් ඈ, ඇඳක සිටියානම් ඇඳද කඩාවැටෙන තරමට ඝන සැරේට රජ පයිය ඇද ඇද ගසමින් තමාට හුකන වැඩිමල් සොහොයුරාගේ සිරුර මිරිකමින් බොහෝ සේ දැඟලුවාය.

“මාව මරන්ට මයෙ දෙයියෝ” ඉමක් නොපෙනෙන සොඳුරු පරමෝත්කර්ෂයෙන් ප්‍රමුදිත රංමැණිකා යටි උගුරෙන් හඬ තැලුවාය. “මැරෙන්ටම ගහන්ට මයෙ අයියන්ඩි, මැරෙන්ටම ගහන්ට”

අවසානයේ අතිශයින්ම තෘප්තිමත්ව සුවදායකවූ අර්ධ සිහිමූර්ජාවට පත් ඈ කිසිවක් කරකියාගත නොහී ඇද වැටුණාය. මද සිනාවකින් හා ප්‍රීතිමත් බවින් මුහුන පුරවාගෙන තවමත් වැඩ අවසන් නොකල සොයුරා තම මුහුණ දෙස බලා සිටිනු අඩවන් දෑසින් දුටු ඈ මඳ සිනාවක් පෑවාය. අනතුරුව දුර්වල අතක් හිස මත තමා ඔහුගේ දෙතොල් ඈ වෙත ඇද ගත්තාය. අන් කවර ලදකටත් වඩා තම නැගණිය සංතෘප්ත කල සතුටත් සමගම ඔහුද යම් යම් අවස්ථාවල මස්පිඩු දැඩි කරගනිමින් හිරකරගත් සුරතාන්තයෙහි හැරී යාමක් නොහැකි මොහොතට අවතීර්ණවූවේය.

“හිච්චි මට යන්ට ඔන්න මෙන්න”

කොතරම් ආදරණිය වුවත් හිච්චි යන ආමන්ත්‍රණය මේ තරම් ආදරණීයව ඈ හට මින්පෙර දැනී නොතිබිණි.

“යවන්ට මයෙ දෙයියෝ”

“උඹ බඩවුණොත් හෙම” අකමැත්තෙන් වුවද සුදුබණ්ඩේ පැවසීය. “හිටින්ට මං එලියට අදින්ට”

“ඔහෙ හිට්ටාවේ” ආදරයෙන් මුසපත් ඈ දෙඩීය “හිට්ටත් මයෙ අයියන්ඩිගෙ පැටියෙක් නොවැ”

තවත් නම් වදන් කුමට. ඇගෙ වදන් නිමවන්නටත් පෙරම ගොරවමින් ඔහු ඈ තුලට තම ධාතූ විද හරින්නට පටන්ගත්තේය. තවත් මහත් වූ හිකුම් මුගුර අඩියටම කිඳා බැස නැවතී පිම්බි පිම්බී මිරිකෙමින් ඇගේ ගර්භාෂයට සරු ශුක්‍රාණු විද්දේය. අවසානයේ නිසසලව ඈ මත වැදහොත් ඔහු මද වෙලාවක් තදින් හුස්ම ගෙන අනතුරුව සෙමෙන් සෙමෙන් ඇගෙ තොල් සිපගන්නට වුවේය. කුකුල් හිකිල්ලට පසු පසෙකට හැරි ගොර අදිමින් නිදා ගන්නා සැමියා මෙන් නොව තම ආදරණිය සොයුරා දෙදෙනාම ලද තෘප්තිමත් සංතෘෂ්ටිය යලි බෙදා හදා ගනිමින් පශ්චාත් සංසාර්ගික සංග්‍රහයක යෙදෙනු අත්විඳිමෙන් ඈද ඔහුව ආදරණිය අයුරින් දෑතින් තුරුලුකර ගත්තාය.

අති තෘප්තිමත් වෙහෙසට පත් සොයුරු-සොයුරි යුවල එකිනෙකා හා ආලිංගනයෙහි යෙදෙමින් සිප වැලඳගනිමින්ම නිද්‍රාගත වූහ. අඩහෝරවක් පමණ ගතවන විට රංමැණිකා අවදිවූවාය. තුන්තිස් වයසැති ඈ ඉන් අඩකටත් වඩා විවාහ දිවිය ගෙවා තිබුණත් ජීවිතයේ පලමු වරට අත්දුටු නැවුම් සංසාර්ගික රසාස්වාදය ඇගේ ගත සිත පුබුදුවා තිබුණි. හෝරා දෙකක පමණ කාලයක් තිස්සේ ලද පරිපූර්ණ රති සැප මතක් වෙත්ම ඇගේ ගත යලි යලිත් කිලිපොලා ගියේය. කෙමෙන් උත්සන්නව යලි ගත පෙලන රති දොළ සමහන් කිරීමට සමත් එකම කෙනා වු ආදරවන්ත සොයුරා වඩා තදින් තුරුලු කර ගනිමින් ඈ ඔහුගේ නිරුවත් ගත අත ගාන්නට වූවාය. අවසානයේ ඈ හට මහත් සැපතක් අත්කරදුන් මැජික් යශ්ඨිය අතට ගත් ඈ එය සුරතල් කලාය. සුන්දර සුමුදු පහසින් එයද ක්‍රමයෙන් ප්‍රාණවත් වූවේය. අතට ගනිද්දී අඟල් දෙක තුනකට වඩා දික්නොවූ මස් වැදැල්ල, පස් ගුණයක් පමණ දිගින් හා මහතින් වැඩි යද්දී ඈ පුදුමයටත් ප්‍රමෝදයටත් පත් වූවාය.

“මේක නම් රජ බඩ්ඩක් තමයි” රංමැණිකා සිතුවාය. “අර පෙරේති මෙච්චරකල් තනියම කෑවනේ මේක”

“ඒකත් හොඳා, නැතිනම් මෙහෙමවත් මට මේක ලැබෙනවයැ. පිට උන්ටනෙ යන්නෙ” ඈ යලිත් සිතුවාය.

තවමත් දැල්වෙන පහන් සිලුවෙන් ලද මද ආලොකයෙන් ඈ ඔහුගේ නිරුවත් ගත සහමුලින්ම නිරික්ෂණය කලාය. අනතුරුව ඔහුව උඩුබැල්ලෙන් හැරවූ යලිත් නැරඹූ ඇය අමු නිරුවතින්ම ඔහු මතට ගොඩවී සිරුර දිගේ දිගෑදුනාය. ඔහුගේ කම්මුල් සිපගත් ඈ කණ දක්වා සිපගෙන ගියාය.

“අයියන්ඩී!” ඈ පහත් හඩින් මිමිණුවාය.

පහත ඉස්ගෙඩියාගෙ ගැස්ම හැරුණකොට හැලහොල්මනක් නැත. තරමක් රිදෙන්න ඈ ඔහුගේ කණ සැපුවාය. එයින් ඔහුගේ සුව නින්දට බාධා වු සෙයක් පෙණින.

“මයෙ අයියන්ඩී!” ඈ යලිත් කණට කෙඳිරුවාය.”අයියන්ඩි නිදාගන්ටයැ මෙහෙ ගෑටුවේ?”

“නගා…” නින්දෙන් ඇහැරුණු සුදුබණ්ඩේ ඉන්නේ කොහේදැයි අන්ද මන්දව මද වෙලාවක් සිටීමේන් අනතුරුව සිහිඑලවා ගනිමින් තෙපලේය.

“අයියන්ඩි නිදාගන්ටදෑ මෙහෙ ගෑටුවේ?”

“හිතට සහනයක් ගන්ට හිච්චි”

“ඉතිං දැන් ඒක නැතෙයි?”

“මොකෝ නැතුව? හිතට විතරක් නෙමෙයි. මුලු ඇඟටම කවදාවත් නැති තරමට සහනයක්”

“හැබෑට?”

“දෙයියම්පා”

“ඒ වුණාට අපි නම් දැං අසහනෙන්” කියමින් ඈ යොනිය ශිෂ්ණය මත ඇතිල්ලුවාය.

“ඒ මොකෝ අර?”

“අයියන්ඩි කොරපුවයැ රඟ තමා ඉතිං”

“පව් මයෙ හිච්චි නගා, මෙතුවක් කල් කවුරුවත් හරියට මල මැදලා නෑ නොවැ තෙලිජ්ජ බහින්ට”

“අයියන්ඩිට තිබුණෙ මං කැකුලි කාලේම බැද්දට උස්සාන යන්ට”

“බැදි ගහන්ට ඕනැන්නෙ නෑ! ගෙදෙද්දිම හදි කොරන්ට තිබ්බා හාංකවිසියක්වත් දැනං උන්නනම් නගාගෙ රඟ”

“අපරාදේ” ගතවූ වසර ගණනාව මතක් විමෙන් ශෝකාකූල ස්වරයකින් ඈ පැවසුවාය “කොහෙද ඉතින් මටත් විසයක් කියලා තිබුණ එකක් යැ පැඟිරි කාලේ”

“ඒත් සමහරවිට එහෙම වුණානම් අපිත් වෙන එව්වො වගේ වෙයි. කොල්ලා කාලේ මටත් ඉවසීමක් තිබුණ එකක් යැ.”

“ඒකත් ඇත්ත, මාත් බය වෙන්ට තිබ්බා මෙකා දැකලා” ඉඟියකින් මෙකා මොකාදැයි දක්වමින් ඈ කිවාය.

“බය වෙච්චි එකියොත් උන්නා”

“අයියන්ඩි මොකෑ කලේ ඉතිං”

“මොනා කරන්ටද කෙළලා ඇරියා මිසක් හූ තියද්දීම”

“කැකුළියොද?”

“කැකුළියො නම් එකයි” දෙන්නෙක්ම දීග ගිය උන්”

“උන්ට එපා වෙන්ට ඇති”

“මංදා ඉතිං, මටත් උන් ගැන ඒ හැටි උනන්දුවක් තිබ්බෙ නෑ පස්සෙන් පහු”

“සොමාවතීට වහවැටුණා නොවැ”

“ඒකි නම් මිනිහෙකුට හොඳට සැප දෙන්ට පුලුවන් ගෑණියෙක්”

ඈ සිත මද ඊර්ෂ්‍යාවක් පහල වුණි.

“මං හොඳ නැද්ද?” ඈ ඔහුගේ මුහුණ කෙලින් මූණ ඔසවා ඇස් දෙස බලමින් කට උල් කරගනිමින් සෙමෙන් විමසුවාය.

“මොකෝ නැතුව. සොමාවති මට දාච්ච හේනෙ වැඳිරි ගානයි දැං”

“අනේ යන්ට” ආඩම්බරයකින් වුවද අමනාප ස්වරයෙන් ඈ පැවසුවාය. “ඒක නම් පත කෙබරයක්”

“බොරුවක් නෙමේ හිච්චි, මෙතුවක් කල් උඹව මගෑරිච්ච එක ගැන මටත් විස්සෝප හිතුණ” ස්තිර හඬකින් සුදුබණ්ඩේ පැවසීය.”මයෙ නගා නම් දෙව්දුවක්”

ඒ හඬෙහි වූ අවංකභාවය ඈ හොඳහැටි දැන සිටියාය.

“මයෙ අයියන්ඩිගෙම නගා නොවැ” ඔහුව පාරට්ටු කරමින් ඈ සෙමෙන් තම දෙතොල් ඔහුගේ දෙතොල් මතට පාත් කලාය.

ඇගේ වදනින් ඔද වැඩුනු සොයුරා ඇගේ කෙස් අතර අතැඟිලි යවමින් ඈව තවත් ඇදගනිමින් ඇගෙ මධුසමයේ ඊලඟ අදියරට මුලපිරුවේය. පිරිමියෙකු මත නැගී රති ආස්වාදය පලමු වරට ලැබීම පිනිස රංමැණිකා සැදී පැහැදී ගත්තාය.

********

කුකුලන් හඬලා තවත් හෝරා දෙකක් පමණ වන තෙක් නව යුවල වරින් වර ගතින් හා සිතින් බැඳෙමින් අපමණ සුවයක් අත්වින්දාහ. එළිවන ජාමයේ වතුර ලිප තියන්න රංමැණිකා කුස්සියට ගිය පසු සුදුබණ්ඩේ ද පැමිණ රති මුකුළු කලේය. අවසන් ප්‍රතිපලයනම් වතුර නටනටා සිඳෙද්දී, සුදුබණ්ඩේ අන්තයටම හිඳි තිබුණ ලබ්බෙන් යන්තම් ශුක්‍රාණූ පොද දෙකතුනක් තවතවත් යහමින් සෙවල පෙරි පෙරී දෝරෙ ගලන රංමැණිකාගෙ යෝනිය තුලට හිටගෙනම මුදාහැරීමයි.

එතැනින් ඇරඹි සොයුරා හා සොයුරියගේ රහස් යුගදිවිය, රසවත්ව ගලා ගියේය. සුදුබණ්ඩේ ද හැකි සෑමවිටම රංමැණිකා සොයා පැමිණියේය. රංමැණිකාද ඔහුගේ නිවසට රිසි සේ ගොඩ වූනාය. අයියා-නගෝ නිසා ඒ ගැන නෑනන්ඩියට සැකයක් ඇති නොවුනේය. සුදුබණ්ඩේ පැල් රකින ඇතැම් දිනවල, දියණියන් දෙදෙනා නිදිගත් පසු සැමීයා නොමැති ගේ දොර වසා දමා රංමැණිකා ඔහුගේ පැලට රිංගුවාය. පැල් රකින ඇතැම් දිනයක දහවල ඔහු කුඹුරු ආසන්නයේ ඇති ඇගේ නිවසට නිදන්නට යෑම ගැන විශේෂයක් අන් අයට නොදැනුනේය. ඔහුගේ නොපැමිණීම ගැන සොමාවතී දිනෙක ඔහු හමුවී ඇසුව අතර සිද්ධිය නිසා ඔහුතුල හටගත් පිලිකුල තේරුම් ගත් ඈ තම සිතෙහි උපන් වරදකාරි හැඟීම නිසාම යලි ඔහු ගැන කිසිත් නොසෙව්වාය. රංමැණිකාගේ නිවසද පිහිටි සෝමාවතිගේ නිවෙසට වැටි ඇති මග සුපුරුදු පරිදි නිතර යනෙන ඔහු දකින ගමේ එකියන් තවමත් සෝමාවතී ගැන පැලුණාහ.

වාසනාවන්ත රංමැණිකා මෙතෙක් සිදුකල ගැබ්ගැනීම් වලකන පෞරාණික අත්බෙහෙත් ගැනිමද නවතා දැමුවාය.

Post Views: 30