Sampathge Sampath 2 – සම්පත්ගෙ සම්පත් 2 – Sinhala Wala Katha

– ගහේ කටු –

බොහෝ සුන්දර රාත්රී පසු කරමින් කාලය කෙමෙන් ඇදී ගියේය. සීතල දෙසැම්බරයේ ඇරඹි තුන්පත් රති ක්රීඩා වඩා වඩා රසවත් වෙමින් දිනපතාම පාහේ සිදුවිය. යෞවනියන් දෙදෙනාහට මසකට වරක් දින දෙකතුනකට අර්ධ වශයෙන් නිවාඩු ලැබුණද එවා එකම දිනවල නොවුන හෙයින් සම්පත් හටනම් නිවාඩු අනුමත නොවුනේය. වැඩි දිනක් යාමට මත්තෙන් නැගණිය හටද රති ආශ්වාද දියර ගලන්නට පටන් ගත්තේය. එනමුදු නෑනාට විදෙන මූත්රාවන් දියර ස්භාවයක් නොවුනු එය මදක් සුදුපැහැයට හුරු උකු ලාටූවැනි දියරක් විය. නැනාගේ මෙන් එවා වේගයෙන් දුර විදුනේද නැත. සොයුරාගේ රහස් මුගුරද, වටපිටාවද තෙල් හෝ ක්රීම් ගෑවාක් මෙන් තෙමා දමමින් එවා ශිෂ්ණය දිගේ පිටතට විහිදී ගියේය.

ත්රිත්ව සම්භෝගයේ වඩාත් සතුටට පත්වූ බිඳකුත් ඉරිසියාවක් නැති එරන්දි ගැන අයියා-නගෝ පුදුම වූහ. එනමුදු ඇගේ සිතුවිලි වලට අනුවනම් ඉරිසියා කරන්නට දෙයක් නොවුනේය. තවත් වැඩි වැඩියෙන් දෙයක් ලැබුවා මිස එයින් ඇය හට කිසිත් අඩුවක් නොවුනේය. තව තවත් මොන මොනදේ ඉදිරියේදි ලැබේදැයි කිසිවෙකුත් නොදත්තේය.

හැකිතාක් හොඳින් උපාධිය සමත් වීමේ අරමුණින් සිටි රුචිරා ඒ සදහා බොහෝ මහන්සිවී වැඩකල බැවින් පලමු වසර අවසාන විභාගය තෙක් නිවාඩුවට ගමේ යන්නට ඉඩ කඩක් නොලැබුවාය, නැතහොත් උත්සහ නොකලාය. කොතරම් රතිකෙලියට ලොල් වුවත් සම්පත් හා බිරිඳ ඇගේ අධ්යාපන කටයුතුවලට සෑමවිටම රුකුල් දුන්නෝය. විශේෂයෙන් විභාග දිනවල දීර්ඝ සංවාසයන්ගේ නොයෙදීමට ඔවුන් පරිස්සම් වූහ. ඈ හට ඉක්මනින් නින්දට යාමට ඉඩකඩ සැලස්වූ යුවල ඇයට සුව නින්දක් ලබාදෙනුවස් නින්දට පෙර රසවත් රතිසැපක්ද ලබාදීමටද නොපැකිලුනෝය. සැබැවින්ම එයින් ඇගේ විභාග පීඩනය තුනීවී ගියේය. එවන් දිනවල උදෑසනම නෑනා තේ හදාගෙන ඇඳ ලඟට ගෙනවිත් දෙනතුරුම සොයුරාහට නිරුවතින්ම තුරුලුවී සුවසේ නිදාගැනීමට තරම් ඈ වාසනාවන්ත වූවාය. නැවුම් ගතසිතකින් යුතුව ඈ සොයුරාගේ අලුයම ධාතුද තුනුවිල පුරවාගෙන විභාග සඳහා පිටත් වී ගියාය.

වැඩි කැමැත්තකින් නොවුණත් විභාග අවසානයේ නිවාඩුව සඳහා ඈ ගමේ ගියාය. අඹු-සැමි දෙපලද නොකැමැත්තෙන් වුවද සති 5ක නිවාඩුව සඳහා ඈ හට සමුදුන්නෝය.

“සම්පත්” නැගනිය ගමට ගොස් දින දෙකකට පසු රාත්රී ආහාර ගන්නා අතරතුර එරන්දි කතාවට මුලපිරුවාය. “ඔයාලගෙ ගෙදරින් කෝල් කලා අද”

“නංගිද?” සම්පත් විමසුවේය. “එයැයිට පාලු ඇති ගොඩක්. ඊයේ පෙරේදා දෙකෙත් කෝල් කරලා කියව කියව හිටියේ සෑහෙන වෙලාවක්”

“නංගි නෙමෙයි හලෝ” රලු ස්වරයකින් එරන්දි පැවසුවාය. “නංගි කෝල් කරන එක ආයේ අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් යැ. ඔයාලගෙ අම්මා කතා කලේ”

“අම්මට හුඩු, මොකක් හරි අවුලක්ද?” තරම්ක් තැතිගත් විලසින් ඔහු පැවසීය. “අම්මට අරකි කියවන එව්වා වත් ඇහිලද?”

“පිස්සුද මනුස්සයෝ” සොහොපාස සිනාවකින් මුව සරසාගත් ඈ කියාගෙන ගියාය. “ඔච්චර බය තිබ්බොත් ඇති ඉතිං. නංගි එච්චර මෝඩ නෑ!”

“විකාර කියවනවා” කේන්තිගිය ස්වභාවයකින් හඬ නැඟුනේය. “දැනගත්තොත් මොන ගිනි විජ්ජුම්බරයක් වෙයිද මංදා? නංගිව මෙහෙ එවන්නෙ නැතුව හිටියොත් තමා වැඩේ..!”

“ආ” සිනාහසෙන මුවකින් වදන් පිටවිය. “ඒකයි එහෙනම් මෙයාට බය. නංගි නැතිවෙයි කියලා වනචරකම් කරන්න”

“ඔයාට ගානක් නැද්ද?”

“මොකෝ නැතුව” මූණ හදාගත් එරන්දි පැවසුවාය. “කෙල්ල නැතුව පාලුයි ගේම. පව්! මොනවා හරි වුනොත් එයාටයි ගොඩක් පාඩු වෙන්නේ. හරිම සතුටෙන් හිටියේ.”

“හ්ම්ම්හ්…!”

“බය නැතුව ඉන්නවා හලෝ..!, ඒකි ඔය ගියාට හිත මෙහේ. බලන්නකො වැඩි දවසක් ඉන්නෙ නෑ.. මොකක් හරි බොරුවක් දාලා එයි උන්දැ”

“හ්ම්ම්ම්ම්හ්..!” මදක් කල්පනා කරමින් සම්පත් කිව්වේය. “ඒ වුණාට ඒකත් හොඳ නෑ. අම්මලා එක්කත් ඉන්න ඕනනෙ”

“ඩිග්රිය ඉවර වුනාම කොහෙ යන්න වෙයිද කවුද දන්නේ”

“ඒකත් ඇත්ත” යමක් හදිසියේ මතක් වූ විලස ඔහු යලි විමසන්නට වූවේය.”ආ..! ඉතින් අම්මා මොනවද කිව්වෙ”

“ආනේ… තව ඩිංගෙන් ඒකත් අමතක වෙනවා…! අම්මට මෙහෙ කොළඹ ඔෆිස් වල මොනවද වැඩ වගයක් කරගන්න තියෙනවලු. ඒකට දවස් කීපයක් කොළඹ ඉන්න වෙයි කිව්වා. අනිද්ද උදෙන් පිටත් වෙනවා කිව්වා.”

“එහෙනම් මං එදාට නිවාඩුවක් දාන්නම්”

“ඕන නෑ! අම්මා කිව්වා ඔයාට පුලුවන් නම් ඇවිත් එයාගෙ බෑග් එක විතරක් අරං යන්න කියලා. ඒක උස්සගෙන ඔෆිස් ගානෙ බඩගාන්න බෑනෙ ඔයා ගිහින් බෑග් එක ගන්න”

“ඒ වුණාට අම්මට වැඩිය කොළඹ හුරු නෑ. මං නිවාඩුවක් දාලා එයාව එක්කගෙන යන එකතමා හොඳ”

“එක දවසක් නෙමෙයි නෙ. අම්මා කිව්වෙ දවස් කීපයක් යයි කියලා වැඩ කරගන්න. එහෙම නිවාඩු ගන්න බෑනේ ඔයාට මේ හදිස්සියේ. අනික අම්මා කලිනුත් ඔය වගේ ඔෆිස් වැඩ වලට ඇවිල්ලා තියෙනවා නේද? ඒ නිසා එයාට දැනුම් තේරුම් තියෙනවා නෙ”

“ඒත් ….” යමක් කියන්නට සම්පත් අර ඇන්දේය.

“ඔයා අම්මගෙ බෑග් එක ගන්න යනකොට මාත් එන්නම්. ඔයා බෑග් එක අරං යන්න. මං අම්මා එක්ක යන්නම් එයාගෙ වැඩවලට”

“හම්මේ… ලේලිගෙ ලීලේ…!” සතුටු වදන් එළියට පැන්නේය. “අම්ම මට වඩා ඔයා ට ආදරෙයි”

“ආදරේ දෙපිටින් යයි ලේලි දුවටයි, පුතාටයි කරපුවා දැනගත්තොත්”

“හම්මෝ…!”

“එවා නෙමෙයි. හෙට ඔෆිස් ඇරිලා එනකොට අම්මට උයලා තියන්න එයා කන්න කැමති දේවල් අරගෙන එන්න”

“හා..!” අනතුරුව යමක් මතක් වු විලස ඔහු කියන්නට වූවේය. “අද සඳුදා. එතකොට අම්මා එන්නෙ බදාදා. සිකුරාදා වෙනකොට… ආ! සිකුරාදත් ආංඩුවෙ නිවාඩු දවසක් නෙ. එහෙනම් අම්මට ලබන සතිය වෙනකම් ඉන්න වෙයි”

“ඉතිං?”

“ශෝක් ඉතිං. කාලේකින් ගමේ යන්නත් බැරිවුන එකේ අම්මට ටික දවසක් අපි එක්ක ඉන්න පුලුවන්”

“ආ…! මං ඒත් බැලුවා මොකක් හරි අවුලක් ද කියලා”

********

බසයෙන් බැසගත් නිර්මලා, සිය පුත්රයා පැමිනසිටීදැයි හාත්පස නෙත් යොමා බැලුවාය. වසර කිපයකට උඩදී පැමිණුන අවදියේදී තිබුනාට වඩා කොළඹ බොහෝ සේ වෙනස්ව ඇති බව ඈ හට වැටහුනේය.

“අම්මා…!”

හඬ ආදෙස හැරී බැලූ ඈ, පුතු හා ලේලිය සිනා පිරුණු මුහුණින් තමන් වෙත ඇදෙනු දුටුවාය. ඇගෙ වතද සිනාවෙන් පිරී බැබැලෙන්ට වූවේය. බොහෝ මව්වරු කරන්නාසේම ඈද පළමුවෙන්ම, වසර කීපයකින්ම නොදුටු ආදරණිය පුතු වෙනස්ව ඇත්දැයි ඔහුගේ හිස සිට දෙපතුල දක්වා හොඳහැටි බැලුවාය. අනතුරුව ඇගේ බැල්ම ලේලිය සිසාරා ගියේය.

“පුතානම් ටිකක් මහත්වෙලා පාටයි” දෙදෙනා දෙසම නෙත් හෙලමින් ඈ පැවසුවාය. “දුවනම් ඉස්සරටත් වඩා ලපටියි වගේ. තවත් හැඩ වෙලා”

“එයාගෙ වයස රිවස් ගියර් එකේ යන්නෙ අම්මා” බිරිඳට වැලමිටෙන් අනිමින් ඔහු ඔලොක්කුවට කිව්වේය.

“ඔය ඉරිසියාවට අම්මේ” ඔහුට විරිත්තමින් ඈ පැවසුවාය. “අම්මත් අන්තිමට දැක්කට වඩා තරුණයි වගේ නෙ පේන්නෙ”

“මොන විකාරද? මේ නාකි මං කොහෙ තරුණ වෙන්නද?”

එවර සම්පත්ද මව දෙස හොඳින් නෙත්යොමා බැලුවේය. කොළඹ එන නිසාදෝ ඈ කෙස්වැටිය සහමුලින්ම කළුකොට තිබුණාය. එමෙන්ම පෙරට වඩා ඇය පාටවැටී ඇති සෙයක් ඔහුට හැඟුනේය.

“නංගිත් ගෙදර නැති නිසා දෙන්නම දැං කෙල්ලයි කොල්ලයි වගේ ඉන්නවා ඇති. ඒකයි ඔය.” සම්පත් පවසද්දී මව මත ඉහල පහල ඇදීගිය ඔහුගේ දෑස හදිසියේ ඇගේ පියොවුරු මත නතරවුනි. දැවැන්ත පයෝධර යුවලක් මවද සතු බව පළමුවතාවට ඔහුගේ කල්පනාවට නැගුනේය. තනපට පිටින් පවා ඔහු ලමා කලයේ දී කොතෙකුත් ඇගේ පපුව දැක තිබුණද, නැගණිය සිහිවීම නිසාදෝ පළමුවරට මනසින් මවගේ දෙතන් වල ප්රමාණයන් මැන්නේය. සාරී පොටට යන්තමින් මුවාවී හැට්ට්ටය පුපුරාගෙන පිටතට පනින්නට මාන බලමින් තිබුණ මවගේ පත දෙතන, තම නැගණියගේ සුවිසල් පයෝධර වලටද වඩා විශාල බවත්, නැගණියද එවන් පියයුරු යුවලක් උරුමකරගෙන ඇත්තේ මවගේ ආරෙන්ම බවත් ඔහුට හැඟුණි.

“මල විකාර” නිර්මලා පිලිතුරු ලෙසින් එසේ පැවසුවද, දියණියද කොළඹ පැමිනීම නිසා දෙදෙනා තනිවූ පසු ඔවුන් අතර පෙරට වඩා බැදීමක්ද , ආලිංගන හා රති සම්භෝග යනාදියෙදි වැඩිවීමක් හා කිසියම් නැවුම් බවක් ද ඇතිවූබව ඈ හට සිහිවිය.

“අම්මා උදේට කාලත් නෑ නේද?” එරන්දි පිලිවිසියාය. “අපි කඩේකින් මොනවහරි කාලම යමුද? මං අම්මටත් එක්ක දවල්ට බත් එකක් නම් බැඳගෙන ආවා. ”

“ඔන්න අම්මව කොළඹ ඕන තැනක එක්ක යන්න ගයිඩ් කෙනෙක් ගෙනවා”

“අනේ පව් මේ කෙල්ලට මොන වදයක්ද? මට ඔය හොයාගෙන ගියහැකි. ඔයැයි තමයි මේ ඔක්කොම කරන්නේ” මව පුතුට චෝදනා කලාය.

“ඔන්න මං නං නෙමෙයි. මං නිවාඩු දාන්න ලෑස්තිවෙනකොට මෙයා තමා භාරගත්තේ මං එක්ක යන්නම් කියලා”

නැන්දම්මා ලේලිය දෙස ආදරණිය බැල්මක් හෙලුවාය.

“ඇති යංතම් එහෙමවත් නිවාඩුවක් දාන්න හිතුවා” වසර තුනකින් පමණ මහගෙදර නොපැමිණිම මතක් කරමින් මව නෝක්කඩු කිව්වාය.

“අම්මා ඉතිං දන්නවා නෙ හේතු”

“හ්ම්ම්හ්… , ඒ හින්දා තමා ඉතින් මොකුත් කියන්න බැරි. දැං ඉතින් ඊටත් වඩා කරදරයක් නෙ අපේ කෙල්ලවත් ගෙදර තියාගෙන”

“අනේ ඒක මොන කරදරයක් ද? නංගි නැතුව පාලුයි දැං අපිටත්” සම්පත්ට පෙර ඔහු දෙසද නෙත් කොනින් බලමින් එරන්දි පිලිතුරු දුන්නාය.

“අනේ දුව ඔයා මහන්සි වෙන තරම ඇති. ඔයා ගෙදර යන්න. මට තනියම යන්න ඇහැකි”

“මොන මහන්සියක්ද අම්මෙ. දැං ඔය ගවන්මන්ට් ඔෆිස් එක එක තැන් වලට ගෙනිහින් තියෙන්නෙ. අම්මට කරදරවෙයි හොයාගන්න”

“අපෝ…! අම්ම දන්නෙ නෑ…! මෙයා කියපුවා. ‘ඔය ගොඩේ ගෑණුන්ට පුලුවන්ද මේවයෙ කරක්ගහන්න, ලොකු මිනිහා වගේ තනියම යන්න ආවට. කොළඹ කාපු අපිටත් පැටලෙනව සමහරවෙලාවට’ ඔහොමයි කිව්වෙ”

“අනේ පලයන් යන්න.” ලේලියගේ කම්මුලක් අතගාමින් නිර්මලා පැවසුවාය. “මගෙ රත්තරං දුව කවදාවත් ඒ වගේ එවා කියන්නෙ නෑ! ඔහෙ තමා කිව්වොත් ඔය වගේ එකක්”

එරන්දි සැමියාට විරිත්තුවාය.

“හරි, හරි, එයා රත්තරං, අපි පිත්තල”

“මේ වගේ කෙල්ලෙක් ලැබෙන්න වාසනා කරන්න ඕන”

“ඒක නම් ඇත්ත” ඇස් වලින් රහස් යමක් පවසමින් ඔහු බිරිඳ දෙස බැලුවේය.

**********

තිදෙනා හෝටලයේ ආහාර ගන්නා ගමන් නොයෙකුත් විස්තර ගැන සල්ලාපයේ යෙදුනි. ඒ අතර තුර නිර්මලා මේසය මත වූ යමක් බෙදාගැනීමට ඉදිරියට නැමුණෙන්, කර පලල් හිර හැට්ටය අතරින් පොදිගැසී එළියට නෙරා ආ පයෝධර යුවලෙහි ඉහල කොටස, ඇයට ඉදිරියෙන් අසුන්ගෙන සිටි සම්පත්ගේ බැල්මට හසුවිය. ඒ සමගම තම දෙකකුල් අතරින් කිසියම් පොදියක් දිග හැරෙන අයුරක් යන්තමට ඔහුට දැනින. වරක් නොව, දෙතුන් වරක්ම යම් යම් දේ බොදාගැනීම හෝ අරගැනීම පිනිස ඈ එලෙස ඉදිරියට නැමුණාය. ඒ සෑම අවස්ථාවකම තවෙකක් රහසේ සෙමෙන් ඉදිමුනේය. එනමුත් ඔහු හට එය නොබලා සිටීමද කෙසේවත් කල නොහැකි දෙයක් විය. කෙසේ වෙතත් සම්පත්ව වැඩි අපහසුතාවයට පත් නොකරමින් සංදර්ශනය අවසන් විය.

“එහෙනම් අම්මා පරිස්සමෙන් යන්න. මෙයාව පරිස්සමෙන් එක්ක යන්න” මවගෙ ගමන් මල්ල කරට ගනිමින් සම්පත් පැවසුවේය.

“අනේ යනවා යන්න…!” එරන්දි රැව්වාය.

“අම්මා මේ ඔන්න, පයින් එහෙම යන්න වුනොත්, ඔයැයි ගමේ වගේ පයින් බඩ ගාන්න එහෙම යන්න එපා හරිද? ත්රී වීල් වල යන්න.” මවට පැවසූ සම්පත් බිරිඳ දෙසට හැරී “එරන්දි, ඔන්න අම්මා කිව්වා කියලා පයින් එහෙම එක්ක යන්න එපා!”

“හරි හරි දැං පුතාට වැඩට යන්නත් පරක්කු වෙයි. ඔයා යන්න”

යතුරු පැදිය ගාල්කොට තිබූ දෙසට තම ගමන් මල්ලත් කරේ එල්ලාගෙන ඇදෙන පුතු දෙස නිර්මලා ආදරයෙන් බලා සිටියාය.

“පව්, ඕනවට වඩා හිතනවා..” ලේලිය දෙසට හැරුණ ඈ පැවසුවාය.

“හැම ගෑණිටම ඔය වගේ මනුස්සයෙක් ලබන්න වාසනාව නෑ අම්මේ. ” හැඟුම්බරව පැවසූ එරන්දි ඌණපූරණයක්ද එක් කලාය. “මනුස්සයෙක් විතරක් නෙමෙයි, පවුලක්ම”

උගුර හිරවූ නැන්දම්මා කිසිවක් පැවසීමට නොහැකිව ලේලියගේ අතින් අල්ලාගත්තාය.

***************

“අම්මේ..! මෙන්න මෙයා වැඩ ඇරෙන්නත් කලින්ම පැනලා ඇවිල්ලද කොහෙද?” වැඩ ඇරුණ විගස ගෙදර පැමිණි සම්පත් දුටු එරන්දි කෑගැසුවාය.

“ආ..! පුතා ඉක්මනටම ආවද?” කුස්සිය පැත්තේ සිට සාලය දෙසට එමින් සිටි නිර්මලා ඇසුවාය. “අපිත් මේ දැං ගෙදරට ගොඩවැදුනා විතරයි…”

ඇඳගෙන ගිය සාරිය හා හැට්ටය රෙදි වැලෙහි වනා තනපන හා යට සාය පිටින් එන මව දුටු පුතනුවන්, බිරිඳට හොඳවයින් සපයන්න සූදානම් වූ පිලිතුරද උගුරේ හිරකරලමින් මොහතකට ගල්ගැසුනේය. නැන්දනියට දීම පිනිස රැගෙන ආ තුවායත් අතැතිව එරන්දි ද නැවති බලා හුන්නාය.

“කෝ දෙන්න අම්මගෙ බෑග් එක.” පැවසු එරන්දි සැමියාගෙන් ගමන් මල්ල උදුරාගෙන ගස්සමින් කිව්වාය. “යකෝ මං මැරෙන්න යනවා කිව්වත් මෙයා එන්නෙ නෑ මෙච්චර ඉක්මනට කවදාවත්”

“පුතා..! අපිට වැඩිය මේ ලමයා ගැන බලන්න…!” සිතට ආඩම්බරයක් ඇතිවුණද, ලේලිය හට ඉරිසියාවක් පහල වෙන්න ඇතැයි බියවූ නිර්මලා වචන බරකොට පවසමින් පුතාට අවවාද කලාය.

“ඔය මෙයැයිගෙ බොරු අම්මා..!” මෙතෙක් මවගේ සිරුරට හිරවී හුන් දෑසින් බිරිඳට රවමින් සම්පත් පැවසුවේය.

“බිබ් එකක් බැඳගන්න” එරන්දි කුටුකුටු ගාමින් සැමියාට පැවසුවාය. “උඩට විතරක් නෙමෙයි. යටටත් බඳින්න වෙයි”

ඔහුට ඇය පැවසූ දේ තේරුම් ගන්න මදවෙලාවක් ගත විය. ඒ අතරම ලේලියගෙ කුටුකුටුව දුටු නිර්මලා තමන් නිසා ඔවුන් අතර අමනාපයකට මුලපිරෙනු ඇතැයි බියවූවාය.

“අම්මට ලෑස්තිකලේ නම් උඩ තට්ටුවෙ නංගිගේ කාමරේ. අම්මට සැරින් සැරේ උඩට පහලට යනඑක අමාරුවේවිද මංදා?” ගමන් මල්ල ඇය වෙත ගෙන එන ගමන් එරන්දි පැවසුවාය. “අම්මට අපේ කාමරේ ලෑස්ති කරන්නද?”

“ඕන නෑ දුව. උඩ හොඳයි” ගමන් මල්ල රැගෙන ඈ වෙත පැමිණියද එය නොදී බලා සිටින ලේලිය ඈ යලි ඇමතුවාය. “බෑග් එක දෙන්න දුව. මං උඩට යන්නම්”

“අම්ම ගෙදරට අඳින එක අරගන්නකො. මං මේවා උඩින් ගිහින් තියන්නම්. අම්මගෙ කකුල් අමාරුයි කියලත් කිව්වනෙ. නාලා තේ එකක් එහෙම බීලා පස්සෙ ඔන නම් හෙමින් උඩට යන්න බැරියැ”

එරන්දි අල්ලාගෙන සිටියදීම නිර්මලා තම ගමන් මල්ල ඇර, ගෝනියක් කපා සැදූ පරිද්දෙන් වූ කිමෝනා බාච්චු ගවුම එළියට ගන්නට විය. එරන්දි නෙත් කොන් බැල්ම සැමියා වෙත විය. ඒ අතරදී බිරිඳගෙ වදන්වල පමණක් නොව හැසිරීමේද අරුත වටහාගත් සම්පත් යටිසිතින් ඇයට කෘතඤ්ඥ වූවේය. ඇයගෙන් කිසිවක් වසන් කරගෙන සිටීම කිසිසේත්ම පහසු කටයුත්තක් නොවන බව මේ වන විට අත්දැකීමෙන්ම දැන සිටි ඔහු, එහෙයින්, ඒ සඳහා උදෑසනදී පවා උනන්දු නොවුනේය. කට ඇරගෙන මව දෙස බලාසිටීමෙන් ඇතිවිය හැකිව තිබූ අවුල වෙනතක හරවමින් තත්වය පාලනය කරගත් ඈ විසින් තම මවගේ රුව රිසිසේ නිදහසේ තව ටිකවෙලාවක් දැක ගන්නට සැලැස්වූ ඉඩකඩෙන් ඔහු උපරිම ප්රයෝජනය ගත්තේය. එරන්දි උවමනාවෙන්මදෝ ගමන් මල්ල මදක් පහතට කොට අල්ලා සිටියෙන් මවට තරමක් නැමෙන්නට සිදුවූ අතර පොලවට බරවූ පොල්ගෙඩි දෙකක් මෙන් තන පටට හිරවී එල්ලෙමින් තිබුණ සුවිසල් කොමඩු ගෙඩි දෙකෙන් එලියට නෙරා විත් තිබුණ කොටස හේ මහත් ආසාවෙන් නැරඹුවේය. තමාට තරමක් පිටුපා සිටියෙන් බිරිඳගේ දොතොල් අතර මතුවූ අමුතුම තාලයේ සිහින් සිනහව ඔහු නොදුටුවේය.

“මං එහෙනම් නාගෙන එන්නම්” ඇඳුම හා තුවාය අතේ දමාගත් නිර්මලා දෙවුම් කුටිය දෙසට පිය මැන්නාය.

‘පුකත් නරකම නෑ’ ඇත් ගමනින් ඇදෙන මවගේ වටොර දෙස බලමින් සිටි හේ, එය තම බිරිඳගේ තරම් විශාල හා ලස්සන නොවුණද නැගනියට වඩා විශාල හා පියකරු බව නිරීක්ෂණය කලෙන්, තමාටම කියා ගත්තේය.

තේ හැදීම සඳහා කුස්සිය දෙසට පිය මැන්න එරන්දි ඉණෙන් අනිමින් ඔහු පසුකරගෙන ගියාය.

“හෙට එනකොට බිබ් දෙකක් අරගෙන එන්න”

ඔහු වහා පැන ඇගේ පුක මිරිකා දැම්මේය. ඉන් පසු ඈ පසුපසින්ම කුස්සිය දෙසට ඇදුනේය.

*******

නිරුවතින් නාන්නට අවස්ථාවක් ලැබුණේ බොහෝ කලකට පසු හෙයින් නිර්මලා බොහෝ වෙලාවක් සෙමෙන් නාගත්තාය. ගෙදරට වතුර පොම්පයක් නැති බැවින් ගෙදරදී නාන්නේ වත්ත පහල නාන ලිඳෙනි. ගෙදරට වතුර පොම්පයක් සවිකරදීමට සම්පත් උත්සහ දැරුවද, ඔහු හට තම නිවස සඳහා ගත් ණයද පියවන්නට ඇති හෙයින් තවත් බරක් එකතු කිරීමට නොකැමති වූ ඇය හා සැමියා එය වලකා ලූහ. දියණිය හට දායාද හා මගුල් වියදම් සඳහා මුදල් රැස්කරමින් සිටි දෙපොල හැම සතයක්ම අරපරිස්සමෙන් වියදම් කලහ. එහෙයින්, තම ආදායමින් ටැංකියක් බැඳ ජලනල සවිකර ගත හැකිව තිබුණත්, එවන් ද්වීතික අවශ්යයතාවයන් වෙනුවෙන් වියදම් කිරීමට ඔවුන් පැකිලුනහ. එවන් දේ ගැනද, දියණිය ගැනද ඇතුලුවූ නොයෙකුත් කල්පනාවන් දියරැල් මෙන් මනසෙහි ඇදෙද්දී, වතුර මලෙන් විහිදි ආ කැකෑරුන නල ජලය කෝමල නග්න සිරුර සීරුවට දෝවනය කරමින් පහලට වැගිරුනේය. මුහුනෙන් ගලා හැලුණු දිය දහර පුලුල් පපුව මතදී එක්වෙමින්, දැවැන්ත පර්වත දෙකක් අතරින් ඇද හැලෙන දිය ඇල්ලක් පරිද්දෙන් යෝධ පයෝධර අතරින් රූරා බැස්සේය. ඈ මෙලෙස කල්පනා සයූරේ කිමිදී ස්නානය කරමින් සිටියදී, කොතෙකුත් ණයබර තිබුණත් දියණියගේ උසස්පළ වියදම් වලින් කොටසක්ද දැරු සිය පුතණුවන් ණය බර මදක් අඩුවන තෙක් දරුවෙක් ගැන සිතීමද පමාකොට තිබුණත්, දැං උසස් අධ්යාපනය ලබන නැගණිය සිය නිවසේ නවතාගෙන ඇගේ වියදම්ද දැරීමට ඉදිරිපත්වීම ගැන වු සිතුවිලි දියවැල ඔස්සේ, මනස ඇදී ගියෙන්, දෙනෙතින් මතුවු කඳුලු බිඳු කීපයක් නල ජලයට මුසුවී ගියේය.

පාන්දර සිට ගෙදරට එනතෙක් වූ ගමන් මහන්සිය තුනීවි යන තෙක් නාගත් ඈ ඇඟපත හා කෙස්වැටිය පිහිදාගෙන බාච්චු ගවුම ඇඟලා ගත්තාය. කොන්ඩයේ ඔතාගැනීමට තරම් සුදුසු නොවන ප්රමාණයට තුවාය තෙතබත් වී තිබුණ හෙයින්, එය කොන්ඩයේ ඔතානොගෙන ලේලියගෙන් වෙනත් වියලි තුවායක් ඉල්ලා ගැනීමට සිතා කොන්ඩය පිට මැදින් පසු පසට දමා සකස් කරගත් ඈ දෙවුම් කුටියෙන් පිටතට ආවාය. වැඩි ශබ්ධයක් නොනගාම කුස්සිය වෙත ඇ ඇදෙනු, එහි සිටි පෙම් කුරුලු ජෝඩුව නොදත්තෝය. එරන්දි තේ පානය සඳහා කෑමට පෑන් කේක් සදමින් සිටියාය. ඇයට උදව්කරන මුවාවෙන් එහි රැඳි සිටිය සම්පත්, උදව් කෙසේ වෙතත් වරින් වර පිටුපසින් ඇයට හේත්තු වෙමින් තට්ටම් මිරිකමින් සිටියේය. කුස්සියට ඇතුලුවනවිට පුතන්ඩියා ලේලියගෙ පුක මිරිකන අයුරු මව දුටුවාය. ලේලියද ඔහුට අනුබල දෙන බවද මව තේරුම් ගත්තාය.

‘දෙන්නගෙ අමනාපයක් නෑ එහෙනම්’ සතුටට පත් නිර්මලා සිත හදාගත්තාය. ඔවුනට නොහැඟෙන පරිදි ඈ සෙමෙන් රෙදි වැල දෙසට ඇදුනාය. රෙදි වනා යලි ඇතුලට එන අතරේදි ඈ ශබ්ධ නැගෙන සේ ඇවිදිමින්, උගුරද පෑදුවාය.

“ආ අම්ම නාලා ඉවරද? වතුර ඉතුරුව නිසා මං ගින්දර අඩු කරලා තිබ්බා අම්ම එනකම් උණුවෙන් තේ එක දෙන්න.” පෑන් කේක් තසිම මේසය මත තබමින් එරන්දි පැවසුවාය. “ඉන්න මං විගහට තේ දාන්නම්. එතකම් ඔයාලා පෑන් කේක් කන්න”

හැඩ තල කිසිවක් නොපෙනෙන බාච්චු ගවුම මතින් මවගේ සුවිසල් තන් යුවල මතුකරගැනීමට පුතුගේ දෑස් නිරර්ථක උත්සාහයක යෙදුනි.

“ආ..!” යමක් මතක් වූ විලස නිර්මලා නැවති ආපසු හැරෙන අතර කීය. ” මං කිරිටොපි වගයක් හදාගෙන ආවා. ඒවා බෑග් එකේ ඇති. ඉන්න මං ඒවා අරං එන්නම්.”

ඇය උඩුමහලට යාම සඳහා හැරී පිටත් වූවාය. එදෙස බලාසිටි සම්පත් යලිත් වරක් ගල් ගැසී ගියේය.

“ඕන නෑ අම්මේ” එරන්දි ඇය වලකාලීම පිනිස පවසන්නට වූවාය. “දැං පෑන් කේක් තියෙනවනේ . ඒවා හෙට අනිද්ද කමු. අම්ම දැං උඩ යන්න ඕන නෑ ඔවා ගේන්න”

“හා එහෙනම්!” මද දුරක් ගිය මව නැවති ආපසු හැරෙද්දී, එරන්දි අත ඇති රොටි හැන්දෙ මිටින් සැමියාට ඇන්නාය.

මවගේ කොන්ඩය කෙලවරින් කාන්දුවූ දියෙන් ඉණ පහලින් තෙත් වීම නිසා ඇඳ සිටි ලිහිල් ගවුම නිරුවත් තට්ටම් වල ඇලී එහි හැඩය මනාවට මතුවී තිබෙණු දැකුමෙන් ගල්ගැසුනු පුතනුවන්, බිරිඳගෙ පහරින් පියවි ලොවට විසිවුනේය.

“සම්පත්!, අම්මගෙ කොන්ඩෙ ඔතාගන්න ටවල් එකක් ගෙනත් දෙන්නකෝ කාමරෙන්”

“අහ්! මං ඔයාගෙන් තුවායක් ඉල්ල ගන්න ආවෙ. මේ ඩිංගට ඒකත් අමතක වුණා”

සම්පත් ගෙනැවිත් දුන් තුවාය මව කෙස් සමග ඔතා ගන්නා අතර බිරිඳගේ ඉඟියකින් ඈ ලඟට ඇදුනු ඔහුගේ කනට එරන්දි යමක් මිමුණුවාය.

“අද එක්කෙනෙකුට තුවාය දෙන්න වෙන්නෙ මෙහෙම තමා ”

දෙදෙනාගෙ හැසිරීමෙන් ඈ කිසියම් කුප්ප විහිලුවක් කරන්නට ඇතැයි මව අනුමාන කලාය. එහෙත් ඒ තමන් හා තම දියණිය සම්බන්ධ දෙයක් යැයි ඈ කිසිසේත්ම සිතුවේ නම් නැත.

තේ පානයෙන් අනතුරුව තිදෙනා බොහෝ වෙලා සතුටු සාමිචියේ යෙදුනහ. කතා කරමින්ම එරන්දි රාත්රි ආහර පිලියෙල කරන්නට පටන් ගත් අතර සම්පත් ඇයට උදව් කෙරුවේය. ඔවුනට කතා බහ කරන්නට කොතෙකුත් දේවල් විය. වාසනාවකට නිර්මලාගේ බාච්චු ගවුම ඇගේ සිරුර හෝ සිරුරේ හැඩතල පෙන්වන ඇදුමක් නොවුයෙන් සම්පත් හට ගල් ගැසෙන්නට අවස්ථාවක් උදා නොවුනේය. එනමුත් නැගණිය ගැන කතා බහ කෙරෙන බොහෝ අවස්තාවල නිරායාසයෙන්ම ඔහුගේ දෑස් මවගේ පයෝධර කෙරෙහි එල්ල විය.

රාත්රී ආහාරයෙන් පසු තිදෙනා සාලයට ගොස් රූපවාහිනීය නරඹන්නට ගත්තත්, ඊට වඩා සල්ලාපයේ යෙදීම සිදුවිය.

“ඉන්න මං කොපි ටිකක් හදාගෙන එන්නම්” එරන්දි නැගිට කුස්සිට දෙසට පියමැන්නාය.

“හකුරු කෑල්ලක් කාල කහට එකක් බොමුද දුව”

“හකුරු ගෙනාපුවා නෑනේ අම්මේ”

“ආ! මං තාම ඔයාලට ගෙනාපුවා දුන්නේ නෑ නෙව. හොඳ කිතුල් හකුරු වගයකුත් ගෙනාවා. ඉන්න මං අරං එන්නම්” කියමින් සැටියෙන් නැගිටින්නට ගිය නිර්මලා කෙඳිරිගාගෙන යලි ඉඳගත්තාය.

“මොකද අම්මේ මොකද වුනේ” දෙදෙනාම ඈ අසලට පැන්නෝය.

“මං පොඩ්ඩක් නුහුරු අතට නැගිටින්න ගියේ. මස් පෙරලුනා වගේ වුණා” කෙඳිරිලි පිට කරමින් ම ඈ පැහැදිලි කලාය. පුතනුවන්ගේ කීම නිසා බොහොමයක් අවස්ථාවල ත්රිරෝද රථවලින් ගමන් ගැනීම කොතරම් නම් හොඳදැයි ඈ හට සිතිනි.

“ඇවිදපු ආමාරුවට වෙන්න ඇති. සම්පත් ගිහින් අම්මගෙ බෑග් එක ගේන්නකො. තෙල් වගයක් තිබ්බා. ඉන්න මං අම්මට ගාන්න අරං එන්නම්”

සම්පත් ගමන් මල්ල රැගෙන එන අතරතුරදී, එරන්දි තෙල් කුප්පියක් සොයාගෙන ආවාය.

“සම්පත් ඔයා අම්මගෙ කකුල්වල් තෙල් ගානවද. මං අම්මා ගෙනාව ඒවත් එළියට අරං කහට ටිකක් දාගෙන හකුරුත් කපාගෙන එන්නම්”

මවගේ කකුලක් ටීපෝ එක මත තබාගත් සම්පත් තෙල් ටිකක් අතට ගෙන එහි අතුල්ලන්නට විය. ඒ අතරතුර ටීපෝ එකෙහි අනෙක් පැත්තෙහි ගමන් මල්ල තබාගෙන එරන්දි එහි තුල වූ දෑ එලියට ගනිමින් නිර්මලාට පෙන්වමින් වෙන්කරන්නට විය. ඒ අතර තුර පලල්වු දෙකකුල් අතරින් යන්තමින් පෙනෙන මවගේ කලවා දෙස සැමියා ගෙ නෙත් යොමුවෙනු ඇගේ නෙතට ලක්විය. ටීපෝව මත තබගත් කකුලෙහි දනහිස තෙක් ඔහුට තෙල් ගාන්නට ඉඩ හල එරන්දි ගෙදරට ගෙනා බඩු සියල්ල පිටතට ගෙන ඉතුරු සියල්ල නැවත ගමන් මල්ල තුල පිලිවෙලට අඩුක්කලාය.

“ඔය මදි සම්පත්., දනහිසට උඩිනුත් තෙල් ටිකක් ගාන්න. අම්ම හවස වැඩියෙන් රිදෙනවා කිව්වෙ ඒ හරිය”

කියන පමාවට සම්පත් ඒ සදහා සැදී පැහැදී උන්නේය. මොහොතක් පමන කල්පනා කල මව තම ගවුම මදක් ඉහලට ඇද තම පුතුට තෙල් ගාන්නට ඉඩ හැරියේය. තෙල් ගාන ගමන් ගවුම තවත් ටිකක් ඉහලට කල සම්පත් ඇගේ ඇතුල් කලවා දෙස රහස් බැලුම් හෙලන්නට වූවේය. එරන්දි සෙමෙන් කුස්සියට ඇදුනාය.

හකුරු සමග තේ කහට එනතෙක්ම සම්පත් මවගේ කකුල් දෙකෙහිම තෙල් ගෑවේය. එයින් ලද සහනය හා සනීපය කරණකොට ගනිමින් නිර්මලා හිස පසුපසට ඇල කර පුටු ඇන්දට හේත්තු කරගෙන දෙනෙත පියා ගෙන උන්නාය.. එරන්දි ඒ අසලට පිවිසෙන විට, සැමියා තෙල් ගෑමත්, නැරඹීමත් හරි හරියට කරමින් හිටියේය. ඊට ඉඩ සලසමින්, තේ බන්දේසිය ටීපෝ එක මත තැබූ ඇය අනෙක් සැටියේ වාඩිවූවාය.

“ඔය ඇති පුතා” මද වෙලාවකට පසු ඇස් අරිමින් නි පැවසුවාය. කහට බීමෙන් පසු තවත් පැය තුන්කාලක් පමන පුතා හා ලේලිය සමග දොඩමලුවී සිටි ඈ නිදිමතයැයි පවසමින් නිදන්නට යන්න සැරසුනාය.

“දැං කකුල හොඳයි ද අම්මෙ” එරන්දි ඇසුවාය.

“අමාරුව හුඟක් අඩුයි දුව. උදෙන් නැගිටින්නත් එපායැ, ඉතිං”

“උඩට යන්න අමාරුනම් කියන්න අම්මෙ”

“නෑ දුව දැං දැන් කකුල් අමාරුව ගොඩක් අඩුයි”

“අම්මා පාංදරම නැගිටින්න ඕන නෑ. යන්න ලෑස්ති වෙන්න වෙලා තියලා නැගිට්ටම ඇති”

“එහෙම බෑනේ දුව. ඔයා තනියමනෙ ….”

“ඒකට කමක් නෑ අම්මා. අම්මා හොඳට නිදා ගන්න. නංගිගේ එක්සෑම් දවස්වල මෙයැයිට පුලුවන්නම් නින්දෙන්ම එයැයිගෙ දතුත් මැදලා මූණත් හෝදලා ඇදුම් අන්දනවා” සම්පත් ඉස්සර වුනේය.

සිනාවක් පෑ නිර්මලා හිස වනා එකඟත්වය පලකරමින් පඩිපෙල දෙසට ඇදුනාය.

“ඒකටත් හරි යන්න අයියා නම් කුණු කෙල පිටින්ම නංගිගෙ හිස්තැන් පුරවනවා, විභාගේට ඕනවෙයි කියලද කොහෙද” මව නෑසෙන මානයට ගිය පසු එරන්දි පැවසුවාය.

“යං යං ඉක්මනට අද පුරවන්න නෑනගේ හිස්තැන් ඔක්කොම”

පසු දිනට ගෙනයෑමට අවශ්යය දෑ කඩිනමින් සූදානම් කල නිර්මලා, බොහෝ කලකින් කිසිවෙක් නිදා නොගත් දියණියගේ ඇඳෙහි ඇලවුණාය. ගමන් මහන්සිය නිසා ඇඳට වැටුන සැනින්ම වාගේ නිදි දෙව්දුව ඈ වැලඳ ගනිද්දී, පහල කාමරයෙන් නැගුණු ස්ත්රී කෙඳිරිලි හඬ සිහිනයෙන් මෙන් ඇගේ සවනට වැටිනි.

******

දෙගොඩහරි ජාමයේ කිසියම් හේතුවකින් නිර්මලා ඇහැරුණාය. දැඩි පිපාසයකින් පෙලුන ඈ ඇඳෙහි ඉඳගත්තාය. තිර නොමැති ජනේලයේ විදුරුව තුලින් ඇදී ආ වීදී ලාම්පු එලියෙන් දියණියගේ ලියන මේසය මත ප්ලාස්ටික් වතුර ජොග්ගුවක් තිබුණ බව ඈ දුටුවාය. එදෙසට දිග ඇදී එය අරගත් ඈ හට එය හිස්ව ඇති බව වැටහිනි.

‘ශිහ්, අමතක වුණානේ වතුර එකක් ගේන්න. දූටත් තියන්න අමතක වෙන්නැති’ ඈ සිතුවාය.

පිපාසය යටපත් කරගනිමින් යලි නිදන්න උත්සහ කලද, සැමදාම පාහේ මැදියම නැගිට වතුර බී යලි නිදන්නට පුරුදු වී සිටි ඈ හට යලි නින්ද යන පාටක් නොවුනේය. පිපාසය ඈව දැඩිව පෙලුවේය. අවසානයයේ කුස්සියට ගොස් වතුර බීම සඳහා ඈ ශබ්ධ නොනැගෙන සේ සෙමෙන් පහලට බැස්සාය. මෑත්ව ඇති පහල නිදන කුටියේ දොර රෙද්ද අතරින් විහිදුන අඩවන් එලිය විදුලි පහන් නොදල්වා මුලුතැන්ගෙට යාමට ඈ හට ප්රමාණවත් විය. දරුවන්ට ඇහැරෙන්නට ඉඩනොතබා නිහඩවම ජලය පානය කල ඈ යලි ඉහල මාලයට වෙත යෑමට පිය නගද්දී නිදන කාමරය තුල හුන්නවුන් නිදි නැති බව එයින් නිකුත්වූ හඬවලින් ඈ පසක්කරගත්තාය. එකවරම සවනට වැටුන පුතනුවන්ගේ ගෙරවිලි හඬ නින්දෙන් ඇතිවූවක් නොවන බව දීර්ඝ කාලයක පලපුරුද්දක් ඇති නිර්මලා සැනෙකින් තේරුම් ගත්තාය.

“ඔය… සද්ද කරන්න එපා අනේ…! අම්මටත් ඇහෙනවා දැං” කාමරයෙන් නිකුත්වූ හඬට උවමනාවෙන් කන්දීගෙන සිටි ඈ හට ලේලියගේ වදන් පෙල පැහැදිලිව ඇසුනි.

“ඉතින් මොකෝ….? අම්මලත් මේවා කරලා තමා අපිව හදලා තියෙන්නේ..” පුතනුවන් ගේ හඬ ඇගෙ සවන් විනිවිද ගියේය.

“ඔයාට ඇහිලා තියෙනවද?”

“ඔව් මං ඉස්සර හොරෙන් අහගෙනත් ඉන්නවා” මවට හීන්දාඩිය දැම්මේය.

“එහෙනම් ශුවර් එකට ඔයා හොරෙන් බලන්නත් ඇති?”

“ඔව් මං ෆුල් ට්රයි කලා. ඒත් හුඟක් වෙලාවට තාත්තගෙ කාමරේ ලොක් කරලා. දවස් තුනක් විතර තමා ඇරලා තිබිලා හම්බුනේ” නිර්මලාගේ කකුල් වලට පවා දාදිය දමන්නට සම්පත්ගේ ඒ වදන් සමත් විය.

“ඒ තුනේ හොඳට බලන්න ඇති එහෙනම් ඔයා..”

“කරුමෙට හද්ද කලුවරයි නේ කාමරේ. යන්තම් දැක්කා තාත්තා උස්පාත් වෙනවා” මව ඇස්වැසුම් ලද්දාය.

“අම්මා මේ වගේ උඩින් ඉන්නවා දැකලම නැද්ද?”

“නෑ..! පරණ කට්ටියනේ. එවා කරනවදත් මංදා..?”

එසැනින්ම කාමරයට කඩා වැදී පරණ කට්ටියගේ වැඩ ගැන පුත්රයාට පැහැදිලි කර දෙන්නට ඇතිවූ සිතුවිල්ල ඈ අපහසුවෙන් යටපත් කරගත්තාය. කාමරයේ දොර සමීපයට ඇදුනු ඈ හොඳින් සවන් යොමු කලාය.

“මං අහන්නම් අම්මගෙන්”

“හපෝ එපා….! ඔයානම් මොකක් හරි ගැටයක් ගහලා අහයි තමයි ඒකත්”

“ඉතින් ආස නැද්ද දැන ගන්න?”

“දැනගෙන මොනවා කරන්නද. බලන්නවත් තියෙනවා නම් තව කමක් නෑ”

“ආස ඇති මෙයත් අම්ම උඩ පැන පැන තාත්තා එක්ක පොල්ලෙලි ගහනව බලන්න”

“නැතුව ඉතින්”

“කොල්ලො කාලේ ඔවාට ඉතින් හැමෝම ආසනේ..!”

“ඔව්…”

“තාමත් ආසද?”

“දැං වැඩියෙන් ආසයි බලන්න”

“අම්මලව..?”

“හ්ම්ම්ම්හ් ”

නිර්මලාගේ සිරුර කිලිපොලා ගියේය. ඒ රති ආශාවෙන් නොව හීනෙකින්වත් නොසිතුන තම පුත්රයාගේ කුප්ප සිතුවිලි දැනගන්නට ලැබීමෙනි. ඔවුන්ගේ රති ක්රීඩාව මදක් නැරඹිම පිනිස ආශාවට වඩා කුතුහලය මතුවූයෙන් ඈ තවත් දොරට කිට්ටුවී රහසින් බැලුවාය. උඩුබැල්ලෙන් වැතිරී සිටින පුතුමත අමු නිරුවතින් හිඳගෙන සිටි ලේලියගේ උකුල, ඔහුගේ ඔඩොක්කුව දිගේ තාලයට ඉදිරියට හා පසු පසට දෝලනය වෙන අයුරු ඈ දුටුවාය. පුත්රයාගේ දෑතින් ඇගේ දෙතන මැනවින් සම්භාහනය වෙන සැටි දුටුවිට සැමියා තම දෙතන පිරිමදින හා මිරිකන විට ලබන අපමන සතුට ගැන නිර්මලාට සිහිවිය. බොහෝ වෙලාවක් තිස්සේ ඇදීගිය ඒ සප්පායමෙන් වියරුවී ගිය ලෙසින් ලේලිය ඇඹරෙමින් කෙඳිරිලි නගද්දී, සැමියා මෙතරම් දුරකට තමා හට කිසිවිටෙකත් පයෝධර සැප ලබානොදීම පිලිඹඳ උරණ සිතුවිලි ඈ තුල පහල වූවාය. දියණියගේ නිවාඩුව අවසන් වූ සැනින් රිසිසේ සැමියාගෙන් එලෙස දිගු පියයුරු සම්භාහනයක් කෙසේ හෝ ලබාගැනීමට ඈ අදිටන් කරගත්තාය.

පුතා හා ලේලියගේ උල තැබිමේ ක්රියාවලිය නන් අයුරින් සිදුවෙද්දි, එය රහසින් බලාසිටින මවහට කොතරම් වෙලාවක් ගතවිනිදැයි සිහියක් පතක් නොතිබිණි. යුවතිපති යුවලගේ රහසේන්ද්රීයන් නොපෙනුනද ලේලිය කිහිපවතාවක් රති ඉමට ගිය බැව් ඈ පහසුවෙන් තේරුම් ගත්තාය. රති ඉම නම් කිසියම් කඩ ඉමක්ම මිස නිමාවක් නම් නොවුනේය. හෙබිරිස්සාව හැදි සොටු දියර ගලන්නාක් මෙන් තම රහස් කුහරයෙන් දියර වෑහෙන්නට වූ තැන, තවත් දුරට භද්ර යෞව්වනයේ උමතු රති සංග්රාමය බලාසිටිනු නොහැකිවූ ඈ ඇඳට පැමිණ නිදාගන්නට තැනුවාය. දෙකන් පසාකරගෙන යන හී සර මෙන් තවමත් පහල කාමරයේ වියරු රති රණහඬ දිගින් දිගටම ඇසුනෙන් නිදි දෙව්දුවද ඈ අසලට පැමිණිම ප්රතික්ෂේප කර ඇති සැටියකි. අවසානයේ රති සංග්රාමයේ උච්චතම රණගොස නිකුත්වීමත් සමගම, නිවසියෝ සැවොම මලාක් මෙන් නිවස පුරා නිහඬතාවය රජකරන්නට වූයෙන් සෙමෙන් නින්ද ඈ වෙත ලඟාවිය.

******

“ආ අම්ම නැගිට්ටද?” උදෑසන කුස්සිය වෙත පිවිසි නිර්මලා දුටු එරන්දි විමසුවාය. “ඉන්න මං ටක් ගාලා තේ හදන්නම්”

“මොනවද කරල දෙන්න ඕන දුව?” රාත්රී සිදුවීම නිසා ලේලියගේ මුහුණ බලන්නට ලෑජ්ජාවෙන් පසුවූ මව කුස්සියේ හාත්පස බලමින් විමසුවාය.

“මුකුත් නෑ අම්මෙ. මං උයලා ඉවරයි. පොඩ්ඩක් නිමුනම බත් බැඳගමු” යලිත් කරමින් සිටි කර්තව්යය කෙරෙහි නෙත් යොමුකරගත් එරන්දි කියාගෙන ගියාය. “කොහොමද? අම්මට හොඳට නින්ද ගියාද? තැනත් වෙනස් වෙච්ච හින්දා අමාරුවුණාද නිදාගන්න අම්මට? මෙහෙ ඉතින් ගමේ වගේ නෙමෙයිනෙ. සද්ද බද්දත් ටිකක් වැඩියි.”

“කරදරයක් වුනේ නෑ දුව හොඳට නින්ද ගියා” සද්ද බද්ද නම් තිබ්බෙ එළියෙ නෙමෙයි කියන්නට කටට ආවත් එය යටපත් කරගනිමින් නිර්මලා පැවසුවාය.

“සම්පත් ඇහුවා අම්මට රෑට බොන්න වතුර එකක් තිබ්බද කියලා. අම්මට ඕන වුණාද මංදා ඊයේ රෑ? මටත් ඒ ගැන කල්පනාවක් තිබ්බෙ නෑ. අද රෑට මං තියන්නම්”

“නෑ දූ මහන්සියට දිගටම නින්ද ගියා” ලේලියගේ පැණයෙන් ලැජ්ජාවෙන් මුසපත්වූ මව මොහොතක් මග හැරීම පිනිස මුසාවක් ඇදබෑවාය. “මං පොඩ්ඩක් ලැට් එකට ගිහින් එන්නම්”

සිතට ඇතිවූ ලැජ්ජාව පහවෙන තෙක් දෙවුම් කුටියට වී සිටි ඈ යලි පැමිනෙන විට එරන්දි තේ එකක් පිලිගැන්නුවාය. මද වෙලාවක් යද්දී තත්වය සාමාන්යය අතට හැරිනි. ඇගේ රාත්රී හොරෙන් බලා සිටීම ගැන පුතා හා ලේලිය කිසිවක් නොදන්නා බව ඔවුන්ගේ හැසිරීමෙන් ඈ සිතා ගත්ත්තාය. විශේෂ සිදුවීමක් නොමැතිවම ලකලෑස්ති වූ ඔවුන් තිදෙන තම කටයුතු සඳහා පිටත්ව ගියහ. සම්පත් මව වෙත හෙලන බැලුම් නම් අඩුවක් නැති බව බිරිඳ පමණක් දැන සිටියේය.

එතරම් කකුල් අමාරුවක් නොතිබුනද එදින රාත්රියේද සම්පත්, මවගේ කකුල්වල තෙල් ගෑවේය. පසුදින නිවාඩු බැවින් පෙර දිනයට වඩා රුපවාහිනිය නරඹමින් සල්ලාපයේ යෙදුන ඔවුන් අනතුරුව නිදා ගැනීම පිනිස කාමර වලට ගියහ. නිර්මලා නිදා ගන්නවාට වඩා පහල නිදන කුටියෙන් කිසියම් හඩක් නිකුත් වේදැයි කන යොමාගෙන සිටියාය. කිසි හැලහොල්මනක් නැති තැන ඈ නිදන්නට වූවාය. සුපුරුදු පරිදි මැදියම අවදි වූ ඈ එදින ලේලිය පුරවා තිබු වතුර ජොග්ගුවෙන් උගුරු කීපයක් බිව්වාය. අනතුරුව යලින් පහල තට්ටුවට සවන යොමාගෙන පැය භාගයක් පමන සිටියාය. කිසිම සද්දයක් නොතිබුනෙන් වැසිකිලියට යන මුවාවෙන් ඈ පහලට ගියාය. අනතුරුව තරුණ යුවලගේ කාමරය අසලට ගොස් සෙමෙන් එබී බැලුවාය. කුටියෙහි ආලෝකය බොහෝ සේ අඩුකොට තිබුණ අතර දෙදෙනා හොඳින් නිදන බව නිර්මලා දුටුවාය. යලි තම කාමරයට ගිය ඈ හට මහත් පාළුවක් දැනින. පෙරදා රැයෙහි අසන්නට හා දකින්නට ලැබුන දේවල් එදින නොමැති වීමෙන් මහා හිස් බවක් ඇගේ සිත වෙලාගෙන තිබුණි. පහුවී හෝ කිසියම් දෙයක් සිදුවෙතැයි අපේක්ෂාවෙන් ඈ බොහෝ වෙලාවක් ඇහැරගෙන සිටියාය. එනමුත් බලාපොරොත්තු සුන්වූ ඈ ඇඳෙහි ඇලවී සිටියදීම නොදැනීම නින්දට පිවිසියාය.

පසුදා උදයෙහි ඈ ඇහැරෙන විට අටට ආසන්න වී තිබුනේය. පහලට ගිය ඈ හට ලේලිය උදෑසන ආහාර පවා පිලියෙලකොට ඇඳපැලඳගෙන සිටිනු දකිනට ලැබුනේය.

“ආ අම්මා හොඳ නින්දක් දැම්මා නේද?” මුලුතැන්ගෙට පිවිසෙන නිර්මලා දුටු ලේලිය ඇසුවාය. අනතුරුව ඇය නිර්මලා හා දොඩමලු වෙමින් වහවහා ඇයට තේ එකක් සදා දුන්නාය.

“අම්මෙ, මං මාකට් එකට යනවා. එන්න පැය දෙක තුනක් වත් යයි. සම්පත් තාම නිදි. නැගිට්ටම තේ එකක් හදලා දෙනවද?”

“හා දූවේ, මං හදලා දෙන්නම්”

“අද ඉතින් නිවාඩු දවසනෙ. සම්පත් ටිකක් දවල් වෙනකම් නිදා ගන්නවා. අම්මට කම්මැලි හිතෙයි ද මංදා…? එක්කො මං ඉන්නද එයා ඇහැරෙනකම්?”

“ඕන නෑ දූ, මට ඔය මොනවාහරි කරන්න බැරියැ පුතා ඇහැරෙනකම්”

“එක්කො සම්පත්ට ඇහරවන්නද?”

“අනේ එපා, නිදහසේ නිදාගන්න තියෙන දවසනෙ කොල්ලටත් ”

“එහෙනම් මං ගිහින් එන්නම් අම්මෙ. කෑම හදලා තියෙන්නෙ. මං එනකම් බලන් ඉන්න එපා. ඔයාලා දෙන්න කන්න. මං කාලා ඉන්නේ යන්න ඕන නිසා.”

නිර්මලා හිස වනා එය අනුමත කලාය. එරන්දි යන්නට පිටත් වුනාය.

“ආ ….” මද දුරක් ගිය ඈ යමක් මතක් වූ විලස ආපසු හැරි පැවසුවාය. “ඕන නම් නංගිගෙ කතා පොත් ඇති කියවන්න. ලස්සන කෙටි කතා පොත් දෙකකුත් අරං තිබ්බා එයා ලඟදි”

පිරුණ සිනාවකින් මුව පුරවා හිස සලමින් නිර්මලා එයට එකඟත්වය පලකලාය. සියලුදෙනා ගැන සැලකිල්ලෙන් කටයුතු කරන තම ලේලිය ගැන පිරුනු ආදරයෙන් ඈ ලේලිය පිටත්ව යන අයුරු බලා සිටියාය.එරන්දි සැබැවින්ම නාගරික කෙල්ලෙක්දැයි සැක සිතෙන තරමට ඇගේ ගතිගුණ සෞම්ය වූයෙන් නිර්මලා පුදුමයට පත්වූවාය. ලේලියගේ ලාලිත්යමය ගමනත්, ගමන් තාලයට නැලැවෙන නිතඹත් දෙස ඈ බලාහුන්නාය. ඒ දසුන මුල් රැයේ ඈ දුටු දේවල් යලි මතකයට නැංවූයේය. ‘කොල්ලට ඒ සැපෙනුත් ආයේ කිසි අඩුවක් නෑ..!”. එකිනෙහිම පෙරදා රාත්රීයේ කිසිවක් සිදු නොවුන බව ඇගේ මතකයට නැගිනි. තමාට දැනේයැයි සැක සිතී ඔවුන් කිසිවක් නොකලාදැයි ඈ තුල සැකයක් මතුවිය. තමා නිසා ඔවුන්ගේ නිදහසට බාධාවෙන බැව් හැඟුන හෙයින් ඈ තුල දැඩි කණගාටුවක් පහලවිය. තමා කලින් දින රෑ හොරෙන් බැලූ බව අසුවී වත්දැයි අවිනිශ්චිත වූයෙන් කිසියම් බියක් හා ලැජ්ජාවකද ඈ සිතෙහි හටගත්තේය.

අනතුරුව ගෙදර කිසිවක් කරන්නට ඇතිදැයි ඈ විමසා බැලුවාය. කරන්නට තරම් කිසිවක් පෙනෙන්නට නොවූයෙන් මූණකට සොදාගත් ඈ යලි ඉහල මාලයට පිය මැන්නාය. එරන්දි ගිය පසු නිවස දැඩි පාලු ස්වභාවයක් ගත්තේ යැයි ඈ හට සිතිනි. කිරීමට තරම් වෙනත් කිසිවක් නොවූයෙන් තමාගේ ලිපිගොනු නැවත සකසා ගැනීමට සිතා ඒවා අත් බෑගයෙන් ගෙන දියණියගේ ලියන මේසයට ඈ ඇදුනාය. දියණිය ගමේ යද්දි කලබලයෙන් දාමාගිය ලෙසින් පෙනෙන දිනපොතක් මේසය මැද විය. එය අතට ගත් මවට එය පසුගිය වසරේ දිනපොත බැව් පෙනිනි. එය මේසය මත වූ දියණියග් අනෙක් පොත් ගොඩ මත තබා ඈ පුටුවෙහි වාඩිවි තම ලිපිගොනු පෙරලන්නට විය. මැනවින් පිලිවෙලට තබාගෙන තිබුනු ඒ ගොනු තවත් අදින්නට දැඩි අලස බවක් දැනුන හෙයින් ඒවා පසෙක දමා කතා පොතක්වත් කියවන්නට සිතූ ඈ දියණියගේ පොත් රාක්කය වෙත ගොස් පොතක් සෙව්වාය. එනමුත් එහි අධ්යාපනයයට අදාල ලිපිගොනු හා පොත් පත් හැර වෙනකිසිවක් නොවුනේය. අනතුරුව ඈ මේසය මත වූ පොත් ගොඩෙහිද කතා පොතක් ඇතිදැයි පිරික්සා බැලුවාය. එනමුදු එහිද වුයේ මොහොතකට පෙර තැබූ දිනපොත හැරුණකොට අධ්යාපනික පොත් පමණකි.

ලේලිය කී නිසාම පමණක් නොව කොළඹ එද්දී දියණිය කතා පොත්ද රැගෙන ආ බව දත් ඈ, ඒවා ඇදුම් අල්මාරියෙහිවත් වේදැයි ඇර බැලුවාය. කාමරයෙහි බලන්න වෙනත් කිසි තැනක් නොවූයෙන් දියණිය පොත් සියල්ල ගෙදරවත් ගෙනිච්චාදැයි සිතමින් යලි පුටුවෙහි වාඩි වූවාය, හුදකලා බවක් තදින් දැනුනු ඈ කුසීත කමින් යුතු බැල්මකින් මේසය මත වු පොත් ගොඩ දෙස බලාසිටියාය. දියණියගේ දිනපොත යලි යලිත් නෙත ගැටුණ අතර එහි පිටු අතර පමණට වැඩියෙන් පිටතට පැන තිබූ පිටු යොමුවක් (බුක් මාක්) වීය. කිසියම් අමුතු ස්වභාවයක් ඉසිලු එම පිටු යොමුව වෙත ඇගේ අවදානය යොමුවිය. එම කාඩ්පත කුහුලක් දනවන්නට සමත් වූයෙන් දිනපොත අතට ගත් ඈ යොමුව තබා ඇති තැනින් එය දිග හැරියාය. එකිනෙහිම ඒ තුලවූ දෑ නෙත ගැටුනෙන් ඈ අන්ද මන්ද විය.

“යකෝ …! මේ….කි…!” 69 අකාරයෙන් සම්භෝගයේ යෙදෙන යුවලකගේ පිංතූරයක් සහිත කොලයක් ඒ තුල වූ අතර පිටු යොමුවද, යුවලක් සංසර්ගයේ යෙදෙන අයුරු චලන රූප ලෙස පෙනෙන ත්රිමාන කාඩ් පතක් වූයේන් ඇයට නිතැතින්ම කියැවිනි. “කොහෙන්ද යකෝ මේකිට මේවා..!”

විශ්ව විද්යාලයට පැමිනි පසු දියණිය වනචර වී ඇති බව සිතු මව විස්සෝප වන්නට වූවාය. සැනෙකින්, බොහෝ මව්වරුන් මෙන් ඇය තුලද තරහක් හා පිලිකුලක් ඇතිවිය. එනමුත් මොහොතකට පසු ඈ මවක් ලෙසින් සිතන්නට පටන් ගත්තාය. දියණිය මෙවන් දේ තබාගන්නේ කිමද හා මේවා ඇයට ලැබූන ආකාරය සොයා බැලිය යුතු බව ඈ සිතුවාය. විවෘත කරගත් දිනපොතද සමග රූප දෙස බලමින් කල්පනා කල ඇයට ඒ ගැන දැනගැනීමට හොඳම මග දිනපොත බැලීම බව සිතිනි. කෙනෙකුගේ දිනපොතක් කියවීම නොහොබිනා දෙයක් බව ඈ හොඳින් දැන සිටියද, තමා එය කරන්නේ දියණියගේ යහපතට යැයි සිතමින් තම සිත සාධාරණීකරණය කරගත්තාය.

පෙරලා ඇති තැනින්ම ඈ කියවන්නට වූවාය. එය දියණිය කොළඹ පැමිණ දින කීපයකට පසු දිනයක් විය. සොයුරා හා නෑනා අතර ආලිංගන ගැන රුචිරා එහි සඳහන් කොට තිබිණ. තමන් නිසා ඔවුන්ගේ නිදහස අහිම්වී පවුල් ජීවිතයටද කරදරයක් සිදුවනු ඇතැයි ඈ තුල ඇතිවු බිය හා ශෝකය එහි අවසානයේ විය.

“මටත් එහෙම හිතුනනෙ” එරන්දි පිටත්ව යන වෙලාවෙහි නැගුනු සිතුවිලි මතක් වීමෙන් ඈ තමාටම කියා ගත්තාය. වේගයෙන් වර්ධනය වන කුහුලින් යුතුව ඇය ඉදිරියට කියවාගෙන ගියාය.

“කෙල්ලට වරදක් කියන්න බෑ….! කාටද බලන්න නොහිතෙන්නේ….!” අඹුසැමි යුවලගේ සම්භයෝගය හොරෙන් නැරඹු බව ලියා තියෙන කොටස කියැවීමෙන් පසු මව, තම දියණිය නිදොස් කොට නිදහස් කලාය. “මාත් බලපු එකේ තරුණ කෙල්ලෙකුට නොහිතෙයියැ…!”

ඒ සමගම දෙනෙත් පියාගත් ඇයට තමං මුල්රැයෙහි දුටු දසුන් මනසේ නැවත නැවත මැවෙන්න වූවේය. චිත්ත රූප මැවි මැවී ඈ මොහොතකට දිවා සිහින ලෝකයක සැරි සරද්දී, නිද්රාවට පත්ව සිටි නංගියා ක්රමයෙන් ඇහැරෙන්නට විය. වැඩි වෙලා යන්නට මත්තෙන් පුත්රයා ගේ දසුන් නිසාම ඔහු බිහිවු ස්ථානය තෙත බරිත වන්නට විය. සිරුර ගිනියම් වෙන්න වෙන්න, එය නිවාදැමීමට මෙන් ස්ත්රි සිරුර තුල එක් රැස් වූ ගිනි දිය සෙමෙන් පිටතට කාන්න්දු වෙන්නට විය.

දිනපොත කියවන්නට පටත් ගත් හේතුව සිහිවීමෙන් ඈ එකවර ගැස්සි ඇස් හැරියාය. යලිත් දිනපොත කියවන්නට වූ ඇයට, එයින් පසු දින කීපයක් දිගටම දියණිය නැරඹි, පුත්රයා හා ලේලියගේ විචිත්ර රති ක්රිඩා පිලිබඳ කෙටියෙන් කල සටහන් දැක බොහෝ අමාරුවෙන් නැවත සිහින ලෝකයක වල්මත්වීමෙන් වැලකී සිටින්නට නැතහොත් ඉක්මනින්ම එයින් මිදෙන්නට සිදුවුනි. එනමුත් ගිනිගහන සිරුර, ස්ත්රී සිදුර දියෙන් පිරවීම හේතුකොටගෙන පිටාර ගලා ගිය තුනුවිල, යොනි තොල් වේලි අතරින් පහලට ගලන කුඩා ඇලක් තැනුවේය.

අනතුරුව සොයුරා තුවාය දීමට පැමින රුචිරාව අමු රුවතින් දැකීම ගැනත්, ඒනිසා තමන් තුල ඇතිවූ ලැජ්ජාව මෙන්ම විස්තර කල නොහැකි අමුතු හැඟුම් සමුදාය ගැනත් ලියැවී තිබිනි. ඒ සමගම තම පුතනුවන්, තමා සැමියා හා එකතු වෙන අයුරු නැරඹීමට ආශා කරන බව පැවසුන වදන් ඇගේ සිහියට නැගිනි. “කොල්ල ගෙදර ආපු වෙලාවක බලන්න අරින්න ඕන” ඈ සිතේ තදින් සනිටුහන් කොට ගත්තාය. ඒ සමගම ඔහු ඈ වෙත පසුගිය දින දෙකෙහි හෙලූ බැලුම් වල කිසියම් වෙනසක් ඇතැයි ඈ හට සංකාවක් පහලවිය. ‘අයියලව හැමදාම හොරෙන් බලන එකේ අයියා මාව හෙලුවෙන් පොඩ්ඩක් දැක්කට මක් වෙනවද’?’ යනුවෙන් දියණිය අවසානයේ පසු සටහනක් යොදා තිබිණි.

“මලා, මේකි හොරෙන් බලනවා කියලා මාට්ටු වෙලාවත්ද මට වගේ?” එයට පසු දිනයේ සටහන් වූයේ අඹුසැමියන් අතර කිසිවක් සිදු නොවු බව වූ අතර එය කියැවූ නිර්මලා කෙඳිරුවාය.

“කෙල්ලට ඇඟ උණුකරවා යන්න පටන් අරං වගේ” ඊට පසු දිනයේ සටහන් කියවු පසු ඈ මිමිණුවාය. පෙරදා රැයෙහි තමා නිරුවතින් නිදා සිටින අයුරු සොයුරා දැක තිබූ බවත්, ඈ හට ස්වප්න මෝචනය වී ඇති බව නෑනා පෙන්වා දුන් බවත් එහි කියා තිබුනේය.

“රෑට රෑට නිදාගන්න කලින් බලන එවා වල හැටියට එහෙම නොවුනා නම් තමා පුදුමේ” ඈ සිතුවාය. එතැන් පටන් දිනගණනාවක් දිගටම ස්වප්න මෝචනය වීම් ගැනද, ඒ ගැන දියණිය තුල වර්ධනය වන බියද, එරන්දි ඒ ගැන පලකල ගතානුගතික අදහස් ද, එයින් මිදීමට දියණිය දැරූ උත්සාහය ගැනද ලියැවී තිබින. අවසානයේ එරන්දි විසින් කලුකුමාරයා ගැන කර ඇති සඳහන ගැනද ඈ කියවාගෙන ගියාය.

“නගරෙ කෙල්ලෙක් වෙලත් එරන්දිත් ඒවා තාම විශ්වාස කරනවද?” ඈත ගමක ජීවත් වුවත්, යතා ස්වභාවය ගැන බොහෝ දැනුමක් හා වැටහීමක් තිබුණ නිර්මලා පුදුමයට පත්වූවාය. අනතුරුව එරන්දි විසින් දියණිය තනි නොකොට ඔවුන්ගේ කාමරයට කැඳවාගෙන ගිය බව එදින ලියා තිබූ දිගු විස්තරයේ මැද වූ කොටස කියවීම නැන්දාම්මා තුල ලේලිය ගැන වූ සෙනෙහස තව තවත් වැඩි දියුනු කරන්නට තුඩු දුන්නේය. අනතුරුව වූයේ එයින් කිසි පලක් නොවුන බව හා රුචිරා කලුකුමාරයාගේ දිෂ්ටිය වැටි අඩ නිරුවත්ව හොයුරා හට තුරුලු වී සිටි බවය.

“මුන් දෙන්නා මට නිකමටවත් කිව්වෙ නෑනෙ මේ ගැන?” එයින් මහත්සේ වියවුලට පත් නිර්මලාට කියැවුනේය. “කිව්වනම් ඔය ටික වෙන්නේ නැතුව මොනවා හරි කරන්න තිබ්බා…! ශික්…!”

ඉන්පසුව වූයේ රුචිරා සොයුරාගෙ පසහ මහත් සේ රස වින්ද අකාරය ය. එය කියවාගෙන යද්දී මවගේ දෙකන් රත් වෙන්නට විය. “මේකිට කොල්ලව ඇහැරවන්න තිබ්බනෙ” ඈ සිතුවාය.

“ඇහැරෙව්වෙ නැති එකත් හොඳයි. නැතිනම කොල්ලත් අවුල් වෙනව” ඈ අනෙක් අතට සිතුවාය. කෙසේ වුවද දියණියගේ කාමයෙන් මත්වීම ගැන සටහන් වියැකී යමින් තිබුණ තුණුවිලෙහි උල්පත් යලි පෑදෙන්නට හේතු වූවේය. දිනපොත දෙස බලගත්වනම ඈ යලි කල්පනා ලොවක අතරමංවිය. ඇගේ දෙනෙත් නැවත නැවතත් පුතා හා දුවගේ ස්වප්න ආලිංගනය විස්තර කෙරුණ වැකි මත ඇදි ඇදී ගියේය.

**

තමන් පුතුට තුරුලුවී නිදා සිටිද්දී, දිනපොතෙහි සඳහන්ව තිබුණ අයුරින් නැගණියව සේම පුතා නිරුවතින් තමාවද බදාගෙන සිටින බව මව දුටුවාය. එකවරම තම ලෝගු ගවුමෙහි කර පහත් වී, තම දෙතන් එළියට පැන ඇති බවත්, බඳ දෙපසින් ඇදී ආ පුතනුවන්ගේ දෑත් ඒවා මතට ඇදෙන බවත් ඈ දුටුවාය. මොහොතකින් ඒවා තම සුවිසල් දෙතනට, තමා මහත්සේ ආශා කරන පහස ලබාදෙන බව දැනුනු අතර හිස හරවා මදක් ඔසවා බැලූ ඈ හට තම ගවුම ඉණ තෙක් එසැවි යටි කය සහමුලින්ම නිරාවරණය වී ඇති බව දකින්නට ලැබුනේය. එකිනෙහිම පුතුගේ මාංශ භූතයා තට්ටම අතරින් ඇදී යෝනි තොල් අතර ඇතිල්ලෙනු ඈ අත්වින්ඳාය. මොහොතකින් පුතුගේ අතක් යෝනිය මතට එය ඇදී පිරිමදින්නට වූවේය.

මද වෙලාවකින් ඒ අත නාගයෙක් මෙන් දික්වූ රහසඟ අල්ලාගෙන යෝනිය තුලට ඇතුලු කරන්නට විය. රස නහර කුල්මත් කරමින් එය විවරය දිගේ සිරුර තුලට කිඳා බහිද්දී, අල්ලා සිටින අත, එය තව තවත් ඇතුලට තල්ලු කරන්නට වූවේය. ඒ අතරම තම දෙතන දෑතකින්ම මිරිකන අයුරු දැනුනු ඈ විමසා බලද්දී පුතුගේ දෑත එවා යහමින් මිරිකන අයුරු දැක ගත්තාය. එසේනම් තම යෝනිය තුලට පුත්රයාගේ ලිංගය ඔබන්නේ කුමන අතක්දැයි වික්ශිප්ත වූ ඈ බැලුවාය. ඒ තමාගේම අත බව දුටු ඈ ගැස්සී ගියාය.

“ශිහ්..!” ගැස්සි ඇහැරුණ ඈ සිහිඑලවා ගනිද්දී මුවින් පිටවිය. “කොච්චර අසික්කිත වැඩක් ද? ශික් විතරක්..! මොන හීනයක් ද ඒ ….?”

විස්තර කියවමින් සිටියදීම යලි සීන ලෝකයේ අතරමංව මද වෙලාවක්. සුලු නිද්රාවකට පත් වූ නිර්මලා ඒ අතිශය කාමුක සිහිනය දුටුවාය. සිහිනය දුටුවේ සැබැවින්ම තත්පර කීපයක් වුවද සීනය තුල එය බොහෝ දෑ සිදුවු දිගු වෙලාවක් ගතවීමක් විය. සිහිනය නිසා සිරුර කොතරම් උත්දීපනය වී ගිණියම්ව තිබුණත් එලෙස හීනෙන්වත් පුතු හා රමණය කිරීම පිලිකුල්සහගත දෙයක් බව සිතූ ඈ වහාම දිනපොත කියවීම නවතා දැමීමට තීරණය කලාය.

මානසිකත්වය මදක් යහපත් වනතෙක් සිටි නිර්මලා හට යලිත් දිනපොත කියවීමට හේතු වූ කරුණ මතක් විය. මෙතෙක් ඈ කියවා ඇති සටහන් වලට අනුව සිතුවාට වඩා තත්වය බෙහෙවින් නරක බව පසක් විය. තොරතුරු දැනගැනීම් ගමනෙහි ආපසු හැරෙනු නොහැකි මංසන්දියකට තමන් පැමිණ ඇති බවත්, දිනපොත ඉදිරියට කියවාගෙන යෑම හැර වෙන විකල්පයක් නැති බවත් ඈ වටහා ගත්තාය. දිගු සුසුම් දෙකතුනක් හෙලූ ඈ දැඩි හුස්මක් ගෙන යලි අකුරු පේළි අතර නෙත දුවවන්නට වූවාය. නතරවූ තැනින් යලි ඉදිරියට කියවාගෙන යෑම ඇරඹෙන විටම තවත් බර සුසුම් වා තලයට එක්විය.

ඉන්පසු ලියැවී තිබුනු දෑ කියවාගෙන යද්දි නිර්මලා ක්ලාන්ත වන්නට ගියේය. නෑනාගෙ යෝජනාවට අනුව සොයුරා හා එදින රාත්රීයේ රමණය කරන්නට රුචිරා එකඟ වීම ගැන ලියා එදින සටහන් අවසන් වි තිබිණ.

“අයියෝ..! මගේ දුව…!” හුස්ම හිරවී ගිය මෑණියන් හට මද හුස්මක් ගැනීමට හැකිවූ විගස කෙඳිරි ගෑවුනේය. “මේ මොන අපරාදයක්ද?”

ජිවිතයේ පලමු වරට ලේලිය ගැන තරහවක් ඇ තුල ජනිත විය. තමා සමග මේ ගැන සාකච්ඡා කොට විසඳුමකට නොයෑම ගැන ඈ හට මහත් සිත් වේදනා ගෙනදෙන්නට විය. පුතා දැනුවත්ව ඒ දෙය සිදුවීමට යන බව ලියැවී තිබුණත් සියලුම දෝෂාරෝපණ ලේලියගේ ගිණුමට බැරවිය.

“මේ බූරුවටත් බැරි වුනාද මට බැරිනම් තාත්තා එක්ක හරි ඒ ගැන කතා කරන්න” අවසානයේ ඒ ගැන මතක් වූයෙන්, ඈ වේගයෙන් හුස්ම ගනිමින් ගැහෙමින් සිතුවාය. “මොළයක් නැද්ද?”

තව දුරටත් කියවා ගත නොහැකිව අප්රාණික වු ඇය දිනපොත මේසය මත හෙලා පුටුවට බරවුනාය. තත්වය මදක් සමනය වන තෙක් නිර්මලා එලෙසම සිටියාය. නොයෙකුත් සිතුවිලි ඈ සිත තුල පෙරලි කරමින් වද දෙන්නට විය. තරමක් දුරට යතා තත්වයට පත්වු පසු ඈ වෙව්ලන ඇඟිලි තුඩින් ඊලඟ පිටුව පෙරලුවාය. එහි පලමුව වූයේ දියණියගේ මංගල රමණයේ සුන්දර සිදුවීම් ගැනය. කෙටියෙන් නමුත් රුචිරා රස විදි අයුරු මැනවින් ලියාතිබුනෙන්, වියවුල් මනසින් ගැහි ගැහී එය කියවූ නිර්මලාගේ ගත, සිතටද හොරා යලි උනුසුම් වන්නට විය. ලේලිය හා පුත්රයා එක්ව දියණිය රස සාගරයක ගිල්වන අයුරු මව කියවාගෙන ගියාය. එනමුදු පුත්රයාට සමාව දීමට යම් විදියකින් හැකි වුවත් ලේලියට හට නම් කිසිම සමාවක් නොදෙන තරමට ඒ විස්තර වලදීද කෝපය ඉහල නැග්ගේය.

“ඕකි වේසි…! පුතා බඳිද්දිත් කඩාගෙන හිටියේ..! මොකා මොකා එක්ක නිදා ගත්තද දන්නේ නෑ. මගේ අහිංසක කෙල්ලවත් අමාරුවේ දැම්මා පර වේසි….!” මෙවන් වදන් ඈ සිත තුල බුර බුරා නැගිනි.

“ආයේ නම් දූව එවන්නේ නෑ මේ ගෙදරට” ඈ යලිත් සිතුවාය. මව දියණියගේ රති ක්රීඩා විස්තරය දිගටම කියවාගෙන ගියාය. එහිවූ ශෘංගාර රසය නිසා එරන්දි ගැන ඈගේ වූ කෝපය මදින් මද අඩු වෙන්නට වුවේය. අනතුරුව වූයේ දෙනෑනලා අතර කතාවුණු පලමු රමණය ගැන ඉතා කෙටි විස්තරයකි.

“මංකිව්වෙ…! මං කිව්වෙ ඕකි කඩාගෙන තියෙන්නේ වෙන එකෙකුගෙන් කියලා..!” යලි කෝපයට ඉන්ධන සැපයිනි. නමුත් අනතුරුව දියණිය විසින් රමණයේ මුල් දිනයේ තමාට මහත් සේ සතුටක් අත්කර දෙන්නට සමත් වූ තම නෑනා හටනම් මුල්ම එක්වීම ඉතා අප්රසන්න දෙයක් වීමගැන මහත් වු අනුකම්පාවෙන් ලියා තිබෙන දෑ කියවාගෙන යද්දි, නිර්මලාටද එරන්දි ගැන කිසියම් අනුකම්පාවක් පහල විය. නිර්මලාගේ මනසේ තම මංගල රැය ගැනද මතකය යලි අලුත් වෙන්නට වූවේය. දියණිය තරම් වාසනාවක් තමන්හටද නොතිබුණ බව ඈට පසක් විය.

ඒ අනුකම්පාව භූමි කම්පාවකට පෙරලෙමින් සැමියාගේ ආශාවන් ඉෂ්ඨ කිරීම පිනිස සියල්ල සැලසුම් කරන්නේ ලේලිය බව එදින සටහනේ අවසන් පේලි අතර ලියැවී තිබුණි. බුරා බුරා නැගෙන කෝපයෙන් නිර්මලා උමතු වූවාය. දනහිස් පණ නැතුව ඈ ගැහෙන්නට වූවාය. ඇගේ කෝපය දෙදෙනා හටම මහත් සේ එල්ල වූ අතර එයින් වැඩි කොටස තවමත් පුතුට වඩා ලේලිය වෙතම විය. තවදුරටත් කියවීම පසෙක ලා දිනපොත පසෙකට විසිකර දැමූ ඈ වේගයෙන් හුස්ම ගන්නට වුවාය. යම් හෙයකින් ඇය හට අධික රුධිර පීඩනය එහෙම තිබුණානම් ඇගේ අවසන් ගමන එදින සිදුවෙන්නට ඉඩ තිබිනි.

“අර බැල්ලිගෙ පුතා නංගිට කෙළ හැලුවනම් ඌට හරි වැරැද්ද තේරුම් කරලා දෙන්නෙ නැතුව මේ හුත්ති මොකටද මගෙ කෙල්ලව විනාශ කලේ” බුර බුරා නැගෙන කොපාග්නි ජාලා මැද නිර්මලා කුටු කුටු ගෑවාය. “ඕකිට මං…..!, ඕකිට මං……!!”

සිරුරට සියලු ශක්තිය එක්කර ගනිමින් නැගී සිටිය ඈ , අඩියට දෙකට පහලට බැස්සාය. කෝපය නිසා උන් හිටි තැන් අමතකව ගිය ඈ හට ලේලිය ගෙදර නැති බව සිහි නොවීය. ලේලිය සොයා ඈ කුස්සිය, සාලය හා මිදුල පුරා පිස්සු බල්ලෙක් මෙන් දිව්වාය. අනතුරුව එරන්දි නිවසේ නැති බව ඈ හට සිහිවිය. ගිනිගෙන දැවෙන කෝපය තම පුතු පිටින් හෝ පිටකර හැරීම පිනිස ඈ වේගයෙන් ඇදුනාය. ලේලිය හමු නොවීමත්, ඈ ගෙදර නොමැති බව සිහි වීමත් නිර්මලාගේ ආවේගය මදක් පහලට හෙලන්නට සමත් විය. පුතා සමග කියන්නෙ මොනවද කියා කල්පනා කරන්නට පටන් ගැනීමත් සමගම ආවේගය තවදුරටත් අඩුවිය. ඊට සාප්ක්ෂව ඇගේ ගමන් වේගයත් ක්රමයෙන් පහලට වැටින.

“මේ පරයා හොඳ නින්දේ තාම” ප්රධාන නිදන මැදිරිය අසලට ලංවන විට කෝපය විසින් ඈගේ වදන් පිටතට විසිකලේය. තම පුතාව ඇඳෙන් බිමට ඇද දමා බැනගෙන බැනගෙන යාමට සිතා ඈ කාමරයට ඇතුල් වූවාය. නිදා සිටින පුත්රයා දෙස බලමින් ඇඳ වෙත ලංවු ඇය, හිටි අඩියේ ගල් ගැසී නතර විය. අමු නිරුවතින් සම්පත් ඇඳ මත උඩුබැලි අතට සුවසේ නිදාගෙන හුන්නේය. පෙරසමද පහලට ඇදුනු ඔහුගේ රහසඟ උපරිමයට කෙලින් වී ගැහෙමින්, පියකරු විෂ හත්තක් මෙන් පිපී තිබුනි. රෝස පැහ ගත් මුණ්ඩය පිම්බී දිලිසෙමින් බැබලුනේය. නිර්මලා ජීවිතයේ පලමු වතාවට සැමියා හැර අන් පිරිමියෙකුගේ ප්රාණවත් ලිංගයක් දුටුවේ එම මොහොතේදී ය. එහෙයින්, එයින් ඇගේ නෙත් ඉවතට ගැනිමට අපහසුව ඇ නිසොල්මන් වූවාය. ඕනෑම කෙනෙකුට නිතැතින්ම සිදුවෙන්නාක් මෙන් තමා දැක ඇති එකම පුරුශේන්ද්රියත් සමග එය සසැඳිමට ලක් විය. පියාට වඩා අඟල් දෙකකින් පමන දික්වූද, ඊට වඩා එකහාමාර ගුණයකින් පමන මහතින් වැඩිවූද එය, ඈ දුටුවේ ඊටත් වඩා විශාල එකක් වූ ලෙසකිනි.

පුත්රයා සම්බන්ධයෙන් ඈ ඇසූ, දුටූ හා කියැවූ කාමුකදෑ නිර්මලාගේ සිතටද හොරා යටි සිතෙහි කරක් ගහන්නට වූවේය. ඇයගේ කැමැත්තක් නැතුවම සිරුර උනුසුම් වෙන්නට පටන් ගත්තේය. දිනපොත කියවීම අතරතුර වරින් වර සිරුරෙහි ඇතිවූ කාම රත්වීමද ඊට රුකුලක් විය. කෝපය අමතකවී තිබුන අතර, ගත හා යටි සිත ක්රමයෙන් උඩු සිත ආක්රමණය කරන්නට පටන් ගත්තේය. ඇගේ දෑස් ඉදිරියේ ලේලිය රෑ ලබාගත් රස පහස මෙන්ම, දිනපොතේ ලියා තිබූ දියණිය දුටු දේවල් හා ලැබූ අති තෘප්තිමත් රසය ගැනද සෙමෙන් ඇගේ මනසේ හොල්මන් කරන්නට විය. කෝප සිතුවිලි යටපත් වී පුත්රයා නිසා උපන් කාමුක සිතුවිලි ක්රමයෙන් සිත අරක් ගත්තේය. ඒ සමගම, ඒ මිනිස් යගදාව ස්පර්ශ කරන්නට ආශාවක් ඈ තුල මෝදුවිය.

සිතුවිලි සයුරේ ගිලෙමින් නිර්මලා නිසලව ඔහුගේ නිරුවත් දේහය දෙස බලා සිටියාය. බලාසිටින්න සිටින්න, තම දෑස් ඉදිරිපිට පණ ගැහී දැඩිවූ තහනම් අවයවය කෙරෙහි ඈතුල නැගුණ කාමුක හැගීම් දලුලා වැඩෙන්නට විය. කොතරම් වෙලා ගතවිනි දැයි ඈ හට කිසිම හැඟීමක් නොමැති විය. ප්රාණවත්ව ගැහෙන ඒ රති මුගුර අල්ලා බැලීමේ ආශාව ක්රමයෙන් දෙගුණ තෙගුණ විය.

“දූට එච්චර හරියක් කරන්න පුලුවන් නම් මං පොඩ්ඩක් ඇල්ලුවට මක් වෙනවද” තම සිත සාධාරණිකරය කර ගනිමින් ඈ සෙමෙන් ඇඳට ලංව ඔහු දෙසට නැඹුරු විය. කිසිදා ප්රාණවත් ශිෂ්ණයක් අල්ලා නොමැති කෙල්ලෙක් පරිද්දෙන් ඈ වෙව්ලන ඇඟිලි තුඩු වලින් එය හෙමිහිට ස්පර්ෂ කලාය. දියණියගේ කන්යාභාවය උදුරා ගත් ඒ තහනම් වස්තුව ක්රමයෙන් මවගේ මුලු අතෙහිම ග්රහණයට ලක්විය.

අනතුරුව ඈ අත සෙමෙන් ඉහල පහල කරන්නට පටන් ගත්තාය. ලේ පිරුණු මුණ්ඩය තවත් ඉදිමින. පෙරේදා රෑ ලේලිය මේ මත හිඳගෙන නොයෙකුත් අයුරින් පොල්ලෙලි ගැසූ අයුරු ඇගේ මනසේ ඇඳෙන්නට විය.

‘අම්මා, තාත්තා එක්ක ඒ විදියට ඉන්නවා බලන්න ආසයි’ යනුවෙන් එදින රෑ පුතු හා ලේලියගේ සංවාදයේ මතක එකවර විදුලිය කෙටුවාක් මෙන් නිර්මලාගේ මනසෙහි ඇදී ගියේය. එයින් ඇගේ ගත සිත රති අග්නියෙන් ගිනිගෙන වියරු වැටුනේය.

“තාත්තා එක්ක මොකටද ආයේ? දැම්ම බලාගන්න එකනෙ ඇත්තේ” තමාටම මුමුණාගත් ඇය එකවරම කෙලින් වි තම බාච්චු ගවුම ඉසට ඉහලින් ගලවා පසෙකට විසිකලාය. අනතුරුව නිරුවත් පුත්රයාගේ ඉණ දෙපසින් කකුල් යවා දනහිසෙන් ඉඳගනිමින් පහත් වු මව, පලල් වු ස්ත්රී විවරය අතරින් තමාගේම පුතණුවන්ගේ දම්පැහැ ගත් බල්බය තම අඳුරු කුටිය තුලට තල්ලු කරන්නට වූවාය. සම්පත්හට, ඔහු මෙලොවට පැමිනි විවරය ඔස්සේ නැවත ඇතුලට ගිය නොහැකි මුත්, ඔහුගේ මල්ලියා හට නම් සහමුලින්ම ඇතුලු වීමට අවස්ථාව සැලසිනි. තෙත බරිත මාතෘ විවරය ඔස්සේ පුත්ර යගදාව ලෙස්සා ඇතුලට බැස්සේය. සැමියාගේ රහසඟ හැර මින් පෙර වෙන කිසිවක් ඇතුලු නොවු තම නොකිලිටි රහස් විවරය කිලිටි කරමින් ඇතුලට බසින ආදරණිය පුත්රයාගේ ජය කුන්තය දෙස ඇසිපිය නොහෙලා බලා සිටිමින් ඈ පහත් වූවාය. මින් පෙර සැමියා හැර වෙනත් කිසිවෙකුටත් හිමිකරගත නොහැකි වූ යෝනිය, පුත්රයා විසින් ඔහුගේ අනු දැනුමක්ද නොමැතිවම අයත් කරගත්තේය. නිර්මලාගේ නිර්මලත්වය සුණුවිසුණු කරමින් ඈ, සම්පත්ගේ තවත් සම්පතක් බවට පත්විය. වරක් දෙවරක් ඉස්සෙමින් දිය සෙවලෙන් තෙමා දැමූ අලුත් බහිරවයාහට නව නිධන් වලට හැඩගැසෙන්නට ඈ ඉඩ හැරියාය. මොහොතකින් පියකරු මස් දණ්ඩ සහමුලින්ම ඇතුලට ගිලා බසින තෙන් සිරුර පහත් කල මෑණියෝ මොහොතක් ඒ දෙස බලා හිඳ සෙමෙන් ඉහලට එසවෙන්නට වූවාය. මවගේ යෝනි බිත්ති අතර හිරවී මිරිකෙමින් එළියට ඇදෙන පුත්ර ශිෂ්ණය, ඇයටද හොරා කල් ඇතුවම එය නහවන්නට පුල පුලා බලා සිටි රති සෙවලෙන් බත්වී දිලෙන්නට විය. ප්රථම වරට අනෙකෙකුගේ ලිංගයක් තම යෝනිය හා සම්භයෝගයේ යෙදෙන අයුරු නරඹමින් ඈ ක්රමයෙන් උස්පහත් වෙන්නට වූවාය.

ඇගේ චලනයේ තාලයට සුවිසල් පයෝධර යුග්මයෝ පැද්දෙන්නට වුවේය. මේතාක් තම තුණුවිල කැලතූ පුරුෂ මන්තයට වඩා විශාල මුගුරක් ඒ තුල ගිලි ගිලී මතුවෙනු ඈ නෙත් දල්වා ආශාවෙන් බලා සිටියාය. පිස්ටනයෙන් ගලන ලිසිහි තෙල් සිලින්ඩරය වටා පහලට වෑහුනේය. ඇගේ වේගය මදක් වැඩිවිය.

පුත්රයා හා රමණයේ, සුන්දර ලිංගික මෙවුන්දම නැරඹිමට බධා පමුනුවමින් දැවන්ත තන් යුවල එක වර දෑතක ග්රහනයට අසුවිය. දෑත් ඔස්සේ දිගට බලාගෙන ගිය මවට, තම ආදරණිය පුතනුවන් මහත් ආශාවෙන් දෙනෙත් දල්වාගෙන ඈ දෙස බලා සිටින අයුරු දැක ගන්නට හැකි විය. මොහොතකින් මව හා පුතුගේ දෑස් එකිනෙක යාවිය. නිහඬව හැඟුම් සමුදායක් දෑස් ඔස්සේ එකිනෙකා වෙත හුවමාරු විය. තම නිරුවත් කය දෙස පුතනුවන් බලාසිටින අයුරු දැක්මෙන් ඇතිවු ලැජ්ජාව ඇගේ මුහුනින් මතුවිය. ඔහුගේ දෙතොල් හරහා ඇදී ගිය ආදරබර සිහින් සිනහව ඇගේ සිතෙහි වූ ලැජ්ජාව පලවා හැරීමට සමත් විය.

“අම්මලා මේවා කරනවදවත් දන්නෙ නෑ කිව්වා නේද? ඔන්න බලාගන්න ..” එකවර පුතා පැවසු යමක් මතක් විමෙන් නිහඬතාවය බිඳහරිමින් නිර්මලා ආඩම්බර විලසින් ඇගේ කටහඬ අවදි කලාය.

“මගේ ඒ මුද්ග ප්රකාශය ඉල්ලා අස්කර හැනීමට අවසර දෙන්න මෑණියණි..” සම්පත් බොහෝ ගරුසරු ලීලාවෙන ඉල්ලීමක් කලේය.

“අවසර දෙමි” රැජිණක ස්වරුපයෙන් ඈ පිලිතුරු දුන්නාය.

“මවක්, සිය පුත්රයා හා ඔහුගේ බිරිඳ රමණයෙ යෙදෙන අයුරු හොරෙන් නරඹමින් ඇහුම්කන් දීමට දිය යුතු දඬුවම කුමක්ද මව් රාජිණියණි?”

මවගේ සියොලඟම ලැජ්ජාවෙන් මුසපත් කරමින් සම්පත් විමසුවේය..

ලැජ්ජාවෙන් බිමට බරකරගත් දෙනෙතින් යුතුව මදක් සිතිවිල්ලේ සිටි නිර්මලා, කාමුක සිනහාවකින් මුව පුරවාගෙන නැවත ඔහුගේ මුහුණ දෙස බැලුවාය.

“සහමුලින්ම නිරුවත් කොට උල තැබීමයි සුදුසු, පුත් කුමරුවනි”

දෙදෙනාම ඒ පිලිතුරට කොක්හඬ නගමින් සිනාසුනහ. ඒ සමගම සම්පත් තම රහසඟ දිගේ පහලට තල්ලුවීගෙන එන තම උප්පත්ති ස්ථානයට තම පශ්චාත් භාගය ඔසවමින් වැරෙන් පහර එල්ල කරන්නට වුවේය. දින දෙකක පටන් තම සිත මව කෙරෙහි කාමයෙන් බැඳ දමන ලද, බිලිඳුකල තමාට කිරිපෙවු ඒ අති විශාල ස්ථන යුවල සම්භාහනයට නම් සම්පත් ඒ නිසා කිසිලෙසකින් අඩුවක් කලේ නැත. සැබැවින්ම උපන් තැනට පහර දෙන විට, කිරිදුන් දෙතනද වැරෙන් පොඩිවි ගියේය. නිර්මලා මහත් සේ ආශාකල පියයුරු සන්තර්පණය නො අඩුවම තම පුත්රයාගෙන් ලැබෙන්නට විය. ඒ පහස දරාගත නොහුනු ඈගේ මුවින් සිහින් කෙඳිරිලි නැගෙන්නට වූවේය.

මවගෙ දෙතනේ තව කිරි සොයන්නටදෝ, පුත්රයා තන හා පුඩු තදින් මිරික මිරිකා පොඩි කලේය; අඹරමින් ඇද්දේය. මිරිකන්න මිරිකන්න එරුනේ නම් මව්කිරි නොව, රති කිරිය. පුත්රයාගේ ජන්ම මගෙහි විවරය ඔස්සේ ගලා ආ සෙවලෙන් ඔහුගේ ජන්ම ඉන්ද්රීය තෙතබරිතවී, බණ්ඩක්කා කරලක් මෙන් ලෙස්ස ලෙස්සා මව තුලට කිඳා බසිමින් එළියට ඇදුනේය. වරක් සම්පත්ගේ හිස එලියට ඇදී ආ කුහරය තුලින්, ඔහුගේ මල්ලියාගේ හිස වරින් වර ඇතුලට එබුනේ, දසමසක් වාසය කල ගැබ, තනි ඇස යොමා එබි එබී නැරඹීමට මෙනි .

ජීවිතයේ ප්රථම වරට සැමියා හැර වෙනත් ලිංගික ඇසුරක රස බලන නිර්මලා, අන් කවරදාකටවත් වඩා වේගයෙන් සුරතාන්තය කරා එලැඹෙන්නට වූවාය. දිනපොත කියවන අතරතුර වරින් වර නැගුණු කාමාග්නියද ඊට හේතුවන්නට ඇත. පෙර වතාවක පුත්රයා බිහිකරන්නට වේදනා දෙමින් ගැහුනු යෝනි මස්පිඩු, මෙවර පුත්රයා නිසා අමන්දානන්දයට පත්ව සතුට ගෙනදෙමින් ගැහෙන්නට පටන් ගත්තේය. එදා ප්රසූත වේදනාවෙන් නැගුණ මහත් කෙඳිරිලි හා විලාප වෙනුවට, මෙදා රති ප්රීති ප්රමෝදයෙන් පැනනැගුණු සිහින් කෙඳිරිලි හා විලාප මවගේ මුවින් ගිලිහෙන්නට වූවේය. එදා බිලිඳු පුතණුවන්ව පිටතට තල්ලු කරන්නට හැකුලුණු යෝනි බිත්ති, මෙදා පුතුගේ මල්ලියාව ඇතුලට ඇද තබාගැනීමට හැකිලුණේය.

“මගේ පුතේ…! මගෙ පුතේහ්හ්…….!!” මුලු ගතම හිර කරමින් ප්රභලව නැගීඑන රති සුවයේ පරමානන්දයෙන් වියරු වැටුනු නිර්මලා සිහින් හඩීන් විලාප නැගුවාය. “අම්මට පැලෙන්න ගහන්න වස්තුවේ…., පැලෙන්න ගහන්න…..”

“ගහනවා අම්මා….!” මවගේ සුවිසල් තන් දෙක මිරිකා අදිමින් ඔහු පුක උස්ස උස්සා වැරෙන් පහර ගැසුවේය, “අම්මගෙ හුත්ත පලනවා…!”

“පලන්න වස්තුවේ…!” රමණ සැසියේ කඩඉමට වහවහා ඇදෙන ඈ මොර දුන්නාය. “අම්මට හුකන්න පැලෙන්න…!”

වැඩි වෙලා යන්නට මත්තෙන් අඩ පණව ගිය මැණියෝ, පුත්රයා මතට ඇදවැටෙනු දක්නට ලැබිණ.

******

“ගෙදර ගෑණි නැති වෙලාවට හොඳයි අම්මලා පුතාල කරන වැඩ…”

තමන්ට නොදැනීම ඔවුන් අසලට ආ ලේලිගේ කටහඬින් මදක් ගැස්සුන නිර්මලා හිස හරවා ඈ දෙස බැලුවාය.

“ඇයි මෙයැයිට නංගිට හුකන්න හොඳනම් අම්මට හිකුවම මක් වෙනවද?” ලේලිය කෙරෙහි ඇතිවී තිබූ තරහව සහමුලින්ම පාහේ පහවී ගොස් තිබුණද, තරහා ස්වරයකින් චෝදනාත්මක ස්වරුපයකින් නිර්මලා පෙරලා ඇසුවාය.

“මේ වල් මිනිහෙක් බැඳගෙන මටයි කරදරේ…” එරන්දි අමනාප ස්වරුපයෙන් කිවාය.

“කරදරේ …???” නිර්මලා සැරෙන් විමසුවාය. “කරදරේ නෙමෙයි. මං මේ අල්ලගන්න හිටියෙ මගෙ කෙල්ලට කරපු අපරාදෙට”

“මං කරපු අපරාදේ මොකද්ද?”

“මගෙ අහිංසක කෙල්ලව රවට්ටලා, ප්ලෑන් කරලා තමන්ගෙ වල් මිනිහට පාවලා දීලා, කෙල්ලගේ පෙට්ටිය කඩපු එක අපරාදයක් නෙමෙයිද?”

“මොකුත් නොදන්න, ගමේ ගෙදරම හැදිච්ච, අහිංසක ලඳ බොලඳ කෙල්ලනම් ප්ලෑන් වලට අහුවුණා, කමක් නෑ කියමුකෝ” සොහොපාස පිරුනු ස්වරයෙන් ඈ පිලිවදන් දුන්නාය. “රටේ ලෝකේ ගැන දන්න, හොඳට දැනුම් තේරුම් ඇති, පැහිච්ච, මෝරච්ච අම්මලත් අහුවෙන එකනෙ වැඩේ ප්ලෑන් වලට”

තමාද, ලේලියගෙ ගැට වලට අපූරුවට අසුවි ඇති බව එකවරම තේරුම් ගත් නිර්මලා ලැජ්ජාවෙන් පණ නැතුව ගියාය. මෙයද ආදරණිය බිරිඳගේ සැලසුමක් බව මුල්වරට තෙරුම් ගත් සම්පත් සෙනෙහෙ පිරුණ බැල්මක් හෙලමින් බිරිඳගේ අතක් ආදරයෙන් අල්ලා ගත්තේය.

“මේවට වන්දි ගෙවන්නේ කොහොමද මංදා අපි?” සැමියා සිහින් හඬින් විමසුවාය.

“ඒක තමයි” මව අලගු තැබුවාය.

“හැමෝම සතුටින් ඉන්නවා නම් තව මොනවද ආයේ?”

“හැමෝම සතුටු වෙන්න ඕන්නම් ඔහොම ඉඳල හරියන්නෙ නෑ නෙව. ඔය ඉලව්ව ගලවල දාල ඇඳට ගොඩ වෙන්න” මව කිව්වාය.

එරන්දි සැනෙකින් තම සාය හා හැට්ටය ගලවා නිරුවත් වූවාය.

“ඔයා යටය මොකුත් අඳින්නෙ නැතුවද මාකට් ගියේ?” ඈ යට ඇදුම් කිසිවක් ඇඳ නැති බව පසක් වු නිර්මලා එකවරම ඇසුවාය.

“මාකට්?” සම්පත් ද පුදුමයෙන් විමසුවේය.

“කවුද ඉතින් මාකට් ගියේ…” අසමින් එරන්දි ඇඳට නැග්ගාය.

එයද ඇගේ සැලසුමේ එක් අංගයක් බව, නිර්මලාට පසක් විය.

“මෙයා කොහෙ යන්නද? අම්මා කාමරේට එන්න පොඩ්ඩකට ඉස්සෙල්ලා, මෙයා ඇවිත් මගෙ එක උරලා, හොඳට කෙලින් කරලා තියලා ගියේ ” සම්පත් පැහැදිලි කලේය. “ඊයේ මුලු රෑම සැරින් සැරේ ඒක අල්ල අල්ල, මාව හොඳටම අවුස්ස අවුස්ස, කිසිදෙයක් නොකර, ඒ මදිවට හරියට නිදාගන්නවත් දෙන්නෙත් නැතුව හිටියේ මෙයා… මට තරහ ගිහිලත් එක්ක හිටියේ..”

“දැං තරහ අවසරද කුමරුනි?”

“මගෙ මොන තරහක් ද දැං ආයේ..” සම්පත් සරදම් ස්වරයෙන් පැවසුවේය. “ඔයාව මරං කන්න තරහෙන් හිටිය කෙනත් ඔය ඉන්නෙ දැං පූසා වගේ”

“තව ඩිංගෙන් මට හාට් ඇටෑක් එකක් හැදෙනවා”

“අම්මට ඒ අවදානම නෑ කියලා මං දන්නවනෙ. ඒ වුනත් කෝකටත් කියලා මං හොරෙන් බලාගෙන හිටියේ.”

“ඔයැයි කොහෙද හැංගිලා හිටියේ? මං හැම තැනම හෙව්වනෙ””

“අම්ම පිස්සුවෙන් වගේ ගේ වටේ දුවන කොට නම් මං හිටියේ මේ කාමරේ, කඩාපනින හමුදාවට එල්ල කරන්න තුවක්කුව සූදානම් කර කර”

“හම්මේ…! මේකි නම්..!”

සිනාවකින් මුව සරසා ගත් බිරිඳ, මවගේ බඳ වටා අතක් යවමින් සැමියා අසලින් වැතිරුණාය.

“දන්නවද? එක්කෙනෙක් ඊයේ රෑත් හෙමිහිට ඇවිත් බලලා ගියා ලයිව් ශෝ තියෙනවද කියලා” නිර්මලාව යලිත් ලැජ්ජාවට පත්කරමින් එරන්දි සැමියාට පැවසුවාය. “පෙරේදා වතුර ජොග්ගුව හිස් කරලා තිබ්බට ඊයේ නම් පුරවලත් එක්ක තිබ්බේ”

“ඔයා ඕනකමින්ද වතුර තිබ්බෙ නැත්තෙ?” නිර්මලා විමසුවාය.

“තිබ්බෙ නැත්තෙ?” එරන්දි සරදම් කලාය. “එවා ඔක්කොම ලෑස්ති කරලා තිබ්බේ. මං ඇවිත් අස් කරලා ගියා”

“අස්කරලා ගියා?”

“ඔව්… අස්කරලා විතරක් නෙමෙයි, මහන්සියට නින්ද ගිහින් ඇහැරෙන එකක් නැතිවෙයි කියලා අම්මව හොරෙන් ඇහැරවලත් ගියේ”

“අනේ… අම්මපා….!” සම්පත්ගේ හිකිය මැදින් නිර්මලාගේ හඬ ඇසිනි. “ඉතිං ඇයි දූ ඔයා එහෙම කලේ? මං බයවුණත් එක්ක ඊයේ රෑ ඔය දෙන්න මොකුත් නොකරනකොට මං හින්දා වත්ද කියලා”

“ඔයා හින්දා නොකරන්න මිනිහා නම් හොඳා” එරන්දි පැවසුවාය. “අම්ම තමා ඇවිලෙන ගින්නට පිදුරු දැම්මෙ. දැක්කෙ නැද්ද ආපු වෙලාවෙ ඉඳන් පුතන්ඩියා කන්න වගේ බලන් හිටපු හැටි. මං ඉතින් ගින්න නිමලා දැම්මා”

“නිමලා දැම්මා?” තම යෝනිය තුල තවමත් පණගැහෙමින් දැඩිව තිබෙන පුත්රයාගෙ රති පිත්ත යෝනි මුව තෙක් ඇදෙන සේ තට්ටම් ඉදරියට නෙරවූ නිර්මලා පැවසීය. “හොඳ නිමිල්ල ඒක. දැං තමා ලැව් ගින්න වගේ ඇවිලෙන්නෙ”

“ඇවිලෙන තරමට තමා ඉතින් සැප” සැමියාගේ ඔඩොක්කුව මත යලිත් පැද්දෙන නැන්දම්මාගේ නිතඹ එරන්දි සෙමෙන් අතගෑවාය. “අම්මා තරහද මා එක්ක?”

“ඔව්…!” නිර්මලා සැරෙන් මෙන් පැවසුවාය. “ඉන්නවකො ගෙදර ගිය ගමන් තාත්තට කියලා හොඳ පාඩමක් උගන්නන්න.”

දෙපිට කැපෙන කතාවෙන් එරන්දි සලිත වී ගියාය. සෙවලෙන් තෙමීගිය ඇගේ යෝනි තොල් පොපියන්නට වුවේය. මොහොතකින් ඒ මතට අතක් ඇදී ආවේය. නුපුරුදු අතක පහසින් යෝනිය මත්ව යද්දී ඇගේ අතක්, ඒ අතෙහි අයිතිකාරියගේ සුවිසල් තනයක් මතට ඇදිනි.

“මේ තඩි තන් තමා ඔක්කොටම වග කියන්න ඕන”

“අර මොකටෙයි?”

“ආ..! අම්මට නංගිගෙ ඩයරිය ඔක්කොම කියවන්න වුනේ නෑ නේ”

“ආහ්..” අධික කෝපය නිසා අවදානයක් නොලැබුණ, දිනපොත කියවීම අවසන්කල හරියේ දියණිය ලියා තිබුණ දෙයක් ඇගේ මතකයට එකවරම නැගුනේය. ‘අයියා මට අසාවෙලා තියෙන්නෙ මගෙ තන් හින්දා. අද රෑ විස්තර ඔක්කොම අහගෙන හෙටම ලියනවා ඒවා.’

“බැලෙන්නෙ නැතුව තියෙයිද ඉතින් අම්මා වුණත්” සම්පත් මවගේ පියයුරු සුරතල් කරමින් කිව්වේය. “මේව්වා නංගිගේ එව්වටත් වඩා ලොකුයිනේ”

“ඉතින් කියන්නකො මොකද වුනේ කියලා?” නිර්මලා ඇසුවාය. තිදෙනා එකිනෙකා සංතර්පනය කරගන්නා අතරම අඹු සැමි යුවල, මවට විස්තර කිව්වෝය. කතාව අවසන් වන විට නිර්මලා, සිරුර පුරා බුර බුරා නැගි කාම ගින්නෙන් ඇවිලී මහත් වේගයන් පුතණුවන් හා රමණයකරන්නට වූවාය. රමණය දැඩිවත්ම එරන්දිගේ තුනුවිලද යහමින් කැලැතුනේය. නැන්දාම්මාගේ අතැඟිලි දෙකක් ලේලියගේ රහස් මග දිගේ ඇදී, අනාගත මුණුපුරෙකුට පහසුවෙන් බිහිවීමට මග තනන්නාක්මෙන් යෝනි බිත්ති පුරා තදින් ඇතිල්ලුනේය. සම්පත් එකවරම ඉහලට මදක් එසවී කුඩා කල කිරි උරා බිව් දෙතන මිරිකාගෙන උරන්න වුවේය. වැඩි වෙලාවක් එය දරාගත නොහැකි වූ මව මහත් හඩින් බෙරිහන් දෙමින් පුත්රයාගේ රහසඟ මත සුරතාන්ත දියරළ පෙළක් පතිත කරවමින් දරදඬු වෙන්නට පටන් ගත්තාය. කීපවරක් තදින් ගැස්සුන ඈ,, ගැස්සීම් ක්රමයෙන් හීන වෙමින් යන අතර පුත්රයා මතට කඩා වැටුනාය.

උපරීම පීඩනයට පත්ව වෙඩි තබන්නට ඉතාම ආසන්නවූ එරන්දිගේ දිය තුවක්කුව නිර්මලාගේ කඩාවැටීමත් සමගම මදක් ලිහිල්විය. සම්පත් මවගේ කෙස් අතරින් අතැඟිලි යවා ඇගේ මුහුණ තම මුහුණ මත ඇදගත්තේය. මොහොතක් ගතවන්නටත් පෙර නිර්මලාගේ නිර්මල දෙතොල් පුත්රයාගේ කාමුක දෙතොල් හා ඇලීගියේය. සැමියා හැර වෙනත් කිසිවකුගේ පහස නොලද ඇගේ තොල් සඟලද, තම කුසින් බිහිකල පිරිමි දරුවාගේම දෙයදර පහසින් ඇගේ යෝනියසේම බහු ස්වාමික වූවේය. මව් පුතු ආලිංගනයෙන් තමන් මදක් පසෙකකට තල්ලුවූවා සේ එරන්දි හට හැඟෙන්නට පටන්ගනිද්දීම ආදරණිය සැමියා ගේ අතක් ඇගේ උරහිස වටා ඇදෙමින් ඇයව තුරුලට ඇදගත්තේය. ඈ ඔහුගේ බෙල්ල සිප ගනිද්දී පෙම්වත් හස්ථය, නැන්දම්මා හා නෑනා සමග දිග පළලින් නම් කිසිසේත් තරඟ කරන්නට නොහැකි ඇගේ සුන්දර දෙතන මතට ඇදීගියේය. එක අතකින් ප්රේමණීය බිරිඳගේ පයෝධරයක් අඹරා දමන අතරම සම්පත් අනෙක් අතින්, ලේලිය හා තරඟ කල නොහැකි මවගේ නිතඹ මිරිකාදමන්නට වූවේය. එයින් කුපිත වූ මව ලේලියගේ කිසිවෙකුටත් දෙවැනි නොවන යෝනියෙන් වාඩුව ගත්තාය. ඊට පිලිතුරු වශයෙන් පුත්රයාගේ පපුවට තදවී පිටතට පැන ඇති මවගේ යෝධ පයෝධරයයක් එරන්දි අත්පත් කරගත්තාය.

බරපතල ලෙස එකිනෙක උරාගත් මව්පුතු දෙතොල් යුවල අකමැත්තෙන් මෙන් සෙමෙන් වෙන්වෙද්දී, සම්පත් මවගේ හිස මදක් ඔසවා පියාදර බිරිඳගේ මුහුණ දෙසට නැඹුරු කරන්නට වුවේය. නිර්මලාහට කිසිවක් හිතාගන්නටවත් ඉඩක් නොදී සැමියාගේ අත හා එක්වූ එරන්දි අත නැන්දනියගේ හිස පහලට ඇදගත්තේය. මුල්වරට වෙනත් ස්ත්රියකගේ අදර චුම්බනයෙන් ගත සලිත කරවමින් නිර්මලා දෙතොල් ලේලියගේ දෙතොලට නතුවිය.. පෙම්බර පුතණුවන්ගේ තහනම් අවයවය කිසිදු තහනමක් නොමැතිවම තහනම් කුටිය තුල යලි කරක් ගහන්නට වූවේය. පුතා පහලින් ඉහලට අනිද්දී මව එය තෙරපා වලකන්නට මෙන් පහලට තල්ලූවූවාය.

රති සෙවලෙන් නැහැවුණ තම ඇතැඟිලි හිරකරමින් ලේලියගේ රමණ ආවාටය හැකිලෙද්දී, තමන්ට අපමන සැපතක් ගෙන එන මැජික් යෂ්ඨියෙන් පහර කෑමට දැං එරන්දිගේ අවස්ථාව බව පසක් කරගත් නිර්මලා අකමැත්තෙන් වුවද නිතඹ ඉස්සුවාය. පදමට තෙත්ව ඇති මව් යෝනියෙන් ‘ප්ලොප්’ හඬ නගමින් පුත්ර ලිංගය පිටතට පනිද්දී, පුතු මතින් ඈත්වූ මව, ලේලියව ඔහු මතට ඇද්දාය. අදින පමාවෙන් සැමියා මතට ඇදී ආ එරන්දි, මවගේ සෙවලෙන් නෑවී ගිය, නීතියෙන් තමාහට උරුම අවයවය ගිනිහල්ගෙයට ඇතුල්කර ගත්තාය. පෙරේදා රාත්රියෙහි ඈතින් සිට නැරඹූ සුන්දර දසුන ලඟටම වී නරඹන්නට නිර්මලාහට අවස්ථාව සැලසිනි. පුතු අතින් දෙතන් මිරිකෙමින් මැශිමක් මෙන් ඉහල පහල යන ලේලිය දෙස ඈ ආශාවෙන් බලා සිටියාය. අනතුරුව ඇඳමත ඉඳගත් ඈ තරුණ යුවලගේ කාමුක රමණය පැත්තෙන් නැරඹුවාය. අනතුරුව පහලට ඇදුන ඈ, සුවිසල් වටකුරු සුන්දර තට්ටම් යුවල ඉහල පහල යවමින් ලේලිය පුතු හා හුකන අයුරු මහත් ආශාවෙන් නැරඹුවාය. තම සැමියාට වඩා මහත්වු තෙත්ව දිලිසෙන රති මුගුර ලේලියගේ සෙවල හැලෙන සිහින් සිදුර පසාකරගෙන යන දසුන නිර්මලා බොහෝසේ රස වින්දාය.

මදවෙලාවක් යද්දී, එකවරම සැමියාගෙ පොල් උලෙන් ගැලවී වෙන්වුණ එරන්දිගේ ඉහලට ඇදුන වට්ටක්කා බෑයක් බඳු තඩි පුක හැකිලෙන්නට වූ බව නිර්මලාහට පෙනුණි. ඒ සමගම චොර චොර ගා ඇද හැලුනු දිය දහරක් පුතනුවන්ගේ යටිබඩ හා රහසඟ නහවා හරින අයුරු ඈ පුදුමයෙන් කට ඇරගෙන බලා සිටියාය. කොතරම් කලක් රමණය කොට තිබුනද මෙය නම් ඈ හට අතිශයින්ම අලුත් දෙයක් විය. එවන් දෙයක් ගැන මින් පෙර කිසිලෙසකින්වත් ඈ අසාවත් නොතිබුණාය. කුහුලට පත් ඈ එම දියර ඇඟිලි තුඩින් ගෙන සුවඳ බැලුවාය. අනතුරුව මදක් දිවගා රසද බැලුවාය. මුත්රා පරිද්දෙන් කඩා හැලුනත් ඒවා මුත්රා නොවන බව ඈ පසක් කරගත්තාය.

මදවෙලාවක් දිය විද්ද එරන්දි වතුර බටයට යලි ඇබය ගසාගත්තාය. නාගයා යලි බෙනයට ඇතුල්වෙද්දී ඈ නයෙකු දෂ්ඨ කල අයුරින් ගැස්සි ගැස්සි දැඟලුවාය. ඇගේ විලාපයෙන් මුලු ගෙයම දෙවනත්වුවේය. ඇරගත් මුවෙන් යුතුව නිර්මලා තවමත් ඒ දෙස ගල්ගැසී බලා සිටියාය. මොහොතකට පසු රමණය යලි සාමාන්යය ආකාරයට පෙරලුණ අතර කුතුහලයෙන් පිරුණු ඈ අඹු සැමි යුවල අසලින් දිගාවූවාය.

“මොනවද දූ ඒ ගියේ?”

“එයාට වතුර ගියා අම්මා” එරන්දි වෙනුවට සම්පත් පිලිතුරු සැපයුවේය.

“වතුර යනවා කියන එකනම් අහලා තියෙනවා. මං හිතුවේ ඒ අපිට යනකොට ඇතුලෙ ගලන එවා කියලා” විමතියට පත් නිර්මලා පැවසුවාය. “මෙහෙම එකක් ගැන නම් දන්නෙත් දැං තමයි”

“ඇතුලෙ ගලන එකටත් එහෙම කියනවා නම් තමා”

“මං උන්නෙ දූට චූ යනවා කියලා”

“අම්ම තාත්තා එක්ක ඉන්නකොට කවදා හරි චූ යන්න එන්න වගේ දැනිලා තියෙනවද?” එරන්දි ඇසුවාය.

“ඔව් එහෙම නම් වෙලා තියෙනවා ඉඳහිට. චූ යයි කියලා බයට මං ඉතින් හිරකරගන්නවා”

“මින් පස්සෙ හිරකරගෙන නවත්තන්න යන්න එපා. යන්න අරින්න නිදහසේ. ”

“ආ..! ” නිර්මලා පැවසුවාය. “හොඳයි එහෙනම් මං ඊලඟ දවසෙ බලන්නම්කො”

“ඊලඟ දවසෙ?” එරන්දි ඇසුවාය. “අම්ම හිතුවෙ පුතාගේ වැඩ එක ගේමෙන් ඉවරයි කියලද? මේ මිනිහා පලවෙනි දවසෙ නංගිට එළිවෙනකම් හිකුවා”

“මහ වල් කොල්ලෙක් නෙව බලාගෙන ගියාම මං හදලා තියෙන්නේ”

“කොල්ලා විතරක් නම් මොකෝ? කෙල්ලත් දෙවනි නෑ!” එරන්දි සරදම් කලාය.

“හපෝයි…!”

“ඇයි ලමයි දෙන්න විතරද එරන්දි?” සම්පත් මැදින් පැන්නේය. “දැක්කනෙ අම්මගෙ තරම”

“නැතුව නැතුව” නිර්මලා ලැජ්ජාවෙන් රතුවෙද්දී පැවසූ එරන්දි මොහොතක් කල්පනා කලාය. “මොනවද ඉතිං, ගහේ කටු උල්කරන්න ඔනෑයැ කියලා කතාවක් තියෙන්නෙ නිකංයැ?”

“මේකි බලන්නකො පුතා..!” මව අමනාපයෙන් මෙන් කිව්වය. “ඔක්කොම පත්තු කරලා තියලා මෙයැයි සුද්දා වෙන්න යන්නෙ”

“ඔව් ඔව් අම්මා. මෙයැයි තමා ඔක්කොටම වග කියන්න ඕන”

“හපෝයි ඔව්. මං නැතිනම් මෙයා තාම නංගිගෙ තන් දිහා පෙරේතයා වගේ හොරෙන් බල බල හූල්ල හූල්ල ඉන්නවා” සරදම් සිනාවක් පාමින් එරන්දි කිව්වය. “මං ඉතින් පත්තු වෙච්ච ගිනිපෙල්ල ලිපට පොඩ්ඩක් එබුවා විතරයි ඉතිං”

“අනේ මං මෙච්චර කාලේකට පිට නොගිය ගෑණි” නිර්මලා හීල්ලූවාය.

“දැනුත් ඉතිං පිට ගිහිල්ලා නෑනේ අම්මේ” හිකි හිකි ගාමින් එරන්දි උත්තර බැන්දාය.

“අවලමී…..!” නිර්මලා ලේලියගේ සුවිසල් තට්ටම් දෙක දෑතින්ම වැරයේ මිරිකා දමමින් කිව්වාය.

සිනාසෙමින් සැමියාගේ සිරුරෙහි පැත්තකට රුටා ගිය එරන්දි අතක් ඔසවා අනෙක් පසින් ඔවුන් හට එක්වන්නට ආරාධනා කලාය. නිරුවත් මව පුතුගේ නිරුවත් සිරුරෙහි ඇලයකින් දිග ඇදුනාය.

******

නොබෝ වෙලාවකට පසු, දිනකීපයක විරාමයෙන් පසුව යලිත් වරක් තිදෙනෙකුගේ බර උහුලන්නට සිදුවූ යුගල ඇඳ කිරි කිරි ගා අඬන්නට වුවේය. වෙනදා තරුණ තිදෙනෙකුගේ වියරු දැඟලීම් වලින් වේදනා විඳි ඇඳ අද වැඩිහිටියෙකු අතිනුත් පීඩාවට පත්විය.

නිර්මලා ඇඳෙහි හරස් අතට දණගසාගෙන සිටිනු දකින්නට ලැබිණි. ඇගේ ආදරණිය ලේලිය ඇගේ දෙකලවා මැදින් බඩ දෙසට ඔලුව රිංගවා තම සැමියා මෙලොව එළිය දුටු ද්වාරයට කෘතගුණ සලකමින් සිටිනු පෙනින. දෙපසට පලල් කල එරන්දි දෙකකුල් මැදින් ඇදුන ඇගේ සැමියා තම ගිනිබටය නීත්යාණුකූල කුටියට ඇතුලු කරමින් ඉදිරියට නැමී මවගේ තට්ටම් සපා කමින් සිටියේය. ඔහුගේ අතැඟිලි තහනම් විවරය දිගේ අතුලුව අභ්යන්තර කාම නිලය පිරිමදිමින් පවතුනි. නිර්මලාගේ ඇඹරිල්ල හා විලාප දෙගුණ තෙගුණ කරමින් ඇගේ යෝනිය ලොවන ලේලියගේ දිව හා පුතුගේ දිවද එක්විය. පහලට එල්ලුන ඇගේ දැවන්ත තන් යුවල හතර අතේ වැනෙන්නට විය.

මවගේ දැඟලිල්ල වැඩිවත්ම සීමාව දත් තුරුණු යුවල ඈ හට මද විරාමය සපයන ලෙසකින් නතර වූහ. තම රහස් විවරය පුරා ලද රස පහස එකවර නතරවීමෙන් නිර්මලා මදක් අසතුටට පත් වූවාය. එහෙත් ඒ කනස්සල්ල පහකරමින් මොහොතකින් ලේලිය තුල පිනුම් ගසමින් සිටි බහිරවයා ඒ විවරයය පලාගෙන සිරුරට රිංගන්නට වුවේය. ඒ සමගම ඇතුලට ගිලෙන යගදාව වටා ඇදී ගිය යෝනි තොල්, තවත් ස්ත්රී තොල් යුවලක් මැදින් එලියට විහිදුනු දිවකින් ලොවා දමන්නට වුවේය.

මෙතෙක් නිදහසේ එල්ලි වැනෙමින් තිබුණ සුවිසල් තන් යුවල සුනඛ ලීලාවෙන් මවට හුකන පුත්රයාගෙ දෑතෙහි දැඩි ග්රහණයට හසුවිය. මෑ ඇටය නමින් සුපතල බාහිර රති නිලය ලේලියගේ දිවගෑමට යලි ලක්වෙද්දී, මවගේ ඇතුල් රති නිලය දැන් පුත්රයාගේ ඇඟිලි තුඩු වෙනුවට ශිෂ්ණ මුණ්ඩයෙන් පිරිමැදීමට ලක්විය. බල්බ ඔලුව ඒ මතින් පදමට අතුල්ල්ලා යවමින් පුත්රයා රති ආයූධය මනාව හැසිරුවේය. මවගේ විලාප මැද්දෙන් ඇගේ විවරයෙන් ගොජ ගොජ ගා සෙවල වෑහුනේය. තඩි මස් පොල්ලක දැඩි පහර කෑමට ලක්වුණ තෙත බරිත අසරණ යෝනියෙන් මැඩියෙකුගේ ජෙක ජෙක නාදය බඳු හඬක් නැගුනේය.

“අනේ අම්මේමේ…….හ්හ්හ්හ්” බොහෝ වෙලාවක් තිස්සේ පැවති අනංග යුද්ධයට ජයගෝෂාවක් එක්කරමින් නිර්මලා ගැහෙමින් විලාප නැගුවාය. තුරුණු යුවලගෙන් ලද මුලුමහත් රති සංතර්පයෙන් උන්මාදයට පත්ව හුන් වැඩිහිටියා, ලේලිය දුන් උපදෙස අනුව යෝනිය තුලින් නැග ආ පීඩනය පිටවී යන්නට ඉඩ හැරියාය. ඒ සමගම රති විවරය වසා තිබුණ ඇබය මදකට පිටතට ඇදී නතරවුයෙන්, අවසන් ප්රතිපලය වූයේ උපදේගිකාවගේම මුහුණ, චොර චොර ගා හැලන මහ දියකඳකට යටවීමයි. මටව වතුර යෑම අවසන්වනවාත් සමගම පුතුගේ පොල්ල යලි එකවර ඇතුලට බැස්සේය.

“අයියො….හ්හ්” එය දරාගත නොහැකි මව විකාර අයුරින් දැඟලුවාය. එනමුත් මවට ඉස්පාසුවක් නොදෙමින් පුතුගේ මිටිපහර යලි යලි වැදුනේය. කඩා හැලුන දිය දහරින් මදක් පසුබා ගිය ලේලියද, නැන්දනියගේ රස නිලය යලි ලොවන්නට වූවාය.

“අනේ මගේ පුතේ…..” ඊලඟ ප්රතිපලය කිවයුතු නොවේ. ජල කරාමය යලි විවෘත විය. ඒ යට හුන් අසරණිය යලි නැහැවුනාය. එනමුත් ක්රියාවලියෙහි නිමාවක් නොවුනේය. පුතා හා ලේලිය මවට දුන් රස පහස දිගින් දිගටම සැපයුවෝය. මුලු ගෙයම දෙවනත් වෙන්න කෑ ගසමින් නිර්මලාද නැවත නැවත සුරතාන්ත දිය මුදවා හැරියාය. කිසිම අනුකම්පාවකින් තොරව ඈ තමා යට සිටින ලේලිය නහවා දැමුවාය.

තව දුරටත් දණගසාගෙන සිටීමට පණ නැතුව ගිය නිර්මලා ඉදිරියට තලල්ලු වී ගොස් ඇඳ මත පත බෑවුනාය. ඒ සමග ඇදි ආ පුත්රයාද ඇගේ ඇඟමත දිග ඇදෙමින් අසරණ මව් යෝනියට වැරයේ පහර එල්ල කලේය. දිග ඇදීම නිසා නිර්මලා උරහිසින් ඉහල කොටස ඇඳෙන් පිටතට පැන්නේය. පුතුගේ අනුකම්පා විරහිත ආදරණිය පහරවල් වලින් ඈ තව තවත් ඉදිරියට තල්ලු වූවාය. එය නවතාගැනීමට මෙන් ඈ ඇඳේ පැත්ත දෑතින්ම හිරකර අල්ලා ගත්තාය. යෝනි මුවවිට තෙක් ඇදුන පුත්ර ලිංගයට මත්තෙන් යලිත් වතාවක් දිය උල්පත පෑදුනේය. තරුණියන් දෙදෙනෙකුගේ දියෙන් කොතෙකුත් බත්ව තිබූ ඇඳ රෙද්ද හා මෙට්ටය මෙවර වැඩිහිටි කතකගේ රතිවතුරෙන් බත් වුනේය.

එනමුත් රති යන්ත්රය තවම නොනැවතුනේය. පිස්ටනය සිලින්ඩරය දිගේ යලි යලි එහා මෙහා ඇදුනේය. වෑල්ව් ඇරුනේය. බොයිල් වූ ඇන්ජිමෙන් දිය විද්දේය. සැමියා ඔහුගේ මවට ලිංග ප්රහාරය එල්ලකරනු ඔවුන්ගේ කකුල් අතර දිගාවී හුන් එරන්දි නැරඹූවාය. මයිල් බුසිය අතරින් රත් පැහැ යෝනි තොල් නොපිට පෙරලමින් සැමියාගේ මස් ඉන්න එලියට ඇදෙන අයුරු බලමින් ඈ රසවින්ඳාය.

“ඕඕඕවුඋඋඋඋඋඋ….” කෑගසා ගන්නටනවත් ශක්තිය නැතිවී ගිය නිර්මලා ඇඳ බදාගෙන වැදහොත්තේය. ඒ සමගම සම්පත්ගේ තට්ටම් ඇකිලී යනු එරන්දි දුටුවාය. මව් කිරි බිව් පුතණුවන් පලමු වතාවට මවට කිරිපොවන්නට යන බව වටහා ගත් ඈ දෙනෙත් දල්වාගෙන බලාසිටියාය. මවගේ ජන්මේන්ද්රියට වැරෙන් තව පහර කීපයක් එල්ල කල පුතා ඒ තුල තම ජන්මේන්ද්රිය ඔබාගෙනම නැවතුනේය. ඔහු නැවතුනද මල්ලියානම් උපරිම ක්රියාකාරිත්වයට පැමිණ සිටියෙන් ඇකිලි ඇකිලි පිම්බෙන්නට විය. සම්පත් ගැබ්ගත් ගර්භාශයේම කලලයක් තන්නනට ඔහුගේ ශිෂ්ණයෙන් වේගයෙන් විදෙන්නට වූ ශුක්රාණු මව් යෝනි මග ඔස්සේ ඇදී විහිදී ගියේය. එරන්දිගේ ඇවිස්සීම නිසා මුලු රැයක් තිස්සේ එකතුවෙමින් පැවති සම්පත්ගේ ශුක්රාණු පදාසය මවගේ යෝනි මග පුරවා දැම්ම්මේය. වැඩිමනත් ශුක්ර තරලය යෝනි මුවෙන් වෑහෙන අයුරු එරන්දි ආශාවෙන් බලාසිටියාය.

තවමත් ආර්තවාභාවයට නොගියමුත් නිර්මලා හට ගැබ් ගැනීමක් ගැන සිහියක් නොවුනේය. ජීවිතයේ ප්රථම වරට වෙනත් පුරුෂ ධාතු ධාරාවක් තම රති විවරය ඔස්සේ සිරුරට ඇතුල්වෙන අයුරු ඈ මහත් ආශාවෙන් අත්වින්දාය. සැමියා හා දැන් නිතර ලිංගිකව එක් නොවන නිසා උපත්පාලන පෙති නොගන්නා ඈ සරුදිනවල පමණක් ප්රවේසම් වීමට වගබලාගත් නමුත්, තවමත් නිසිලෙස ක්රියාකරන ඔසප් චක්රයේ අවසන් ඔසප්වීම සිදුවූයේ කවදාද යන්නවත් මේ සොඳුරු මොහොතේ ඈ හට නිච්චියක් නොවුනේය. තම පුත්රයාගේ තහනම් බීජ, පුතු පිටතට පැමිණිදා සිට ඔහුහට තහනම්වූ මග දිගේ ඇතුලට යන අයුරු පමණක් ඈ සහමුලින්ම රසවින්දාය.

දෑස් පියාගෙන නිර්මලා රස සාගරයේ ගිලුනාය. තම මව, තම දරුවෙකුගේද මවක් කරන්නට ඇගේ සිරුර තුලට තම ශුක්රාණු විදෙන අතර ඒ ගැන කිසිම හැගීමක් නොවුණ ඔහුද, අතිශයින් තහනම් කුටිය නිදහසේ ඒවායින් පුරවා දැම්මේය. ඒ සමගම ඔහුගේ අප්රාණික වන සිරුර මවගේ සිරුරට සෙමෙන් බරවිය. උඩුකයෙන් වැඩිකොටසක් ඇඳෙන් පිටට පැන තිබුණ හෙයින් දෑතින් ඇඳ අල්ලාගෙන සිටි ග්රහණයද බුරුකල නිර්මලාද සෙමෙන් හිස හා එක් අතක් පහලට බර වෙන්නට ඉඩ හැරියාය. ලිහිල්වූ ගතින් එකාමත එකා වැටුනු මව් පුතු යුවලම මද වෙලාවක් විවේකී සුවයෙන් තුරුලුවී එලෙසම සිටියෝය.

හිස නිද්රාශීලීව බර වෙද්දී තම යෝනිය තුල සිරවි සිටි පුතාගේ ලිංගේන්ද්රිය සෙමෙන් පිටතට ඇදෙනු නිර්මලාහට දැනුනි. රමණයේ අවසානයේ සැමියාගේ ලිංගයනම් අප්රාණික වන්නට පටන්ගන්නා නමුදු පුතාගෙ ලිංගය එතරම් අප්රාණික වී නැති බව ඈ හට හදිසියේම වැටහිනි. මෙතක් වෙලා තමාට අපරිමිත සතුටක් ලබාදුන් ඒ සොඳුරු පයිය එළියට ගැනීම ගැන ඈ තුල සියුම් කණගාටුවක් ඇතිවිය. සෙමෙන් එළියට ඇදුණු හිකුම් දන්ඩ මුලුමනින්ම එළියට නොගොස් නැවතින. මොහොතකින් එය අපසු ඇතුලට බසින බව මවට වැටහුනෙන්, ඈ බෙහෙවින් කුතුහලයට පත්විය. පුත්රයා නැවතත් මවට හුකන්නට වූවේය. බැඳපු අලුත දිනකට දෙවරක් ලිංගිකව එකතුවුවද කිසිදිනෙක මෙලස එක විට දෙවරක් සැමියා හා රමණයේ යෙදී නැති ඈ පුදුමයට පත් වෙන්නට පටන් ගත්ත්තාය. තම නිර්මලත්වය සහමුලින්ම විනාශ කර දැමූ සුන්දර නාග රාජයා යලිත් වතාවක් දශ්ඨ කිරීමට පෙනය පුප්පාගෙන බිංගෙය දිගේ එහා මෙහා ඇදෙන විට නිර්මලා තට්ටම් පොපියවා පුක උස්ස උස්සා. එය පිලිගත්තාය.

එනමුදු මේ සිටින ලෙසින් තව වටයක් යන්නට අපහසු බව දැනුන හෙයින් ඒ බව පුතුට පැවසීම සිතූ නිර්මලා ඇස් හැරියාය. විවර වූ දෙනෙතට ඇඳයට වූ යමක් දිස්විය. ඒ කිසියම් පොත් වගයක් බව ඈහට පසක් විය.

‘අම්මෙක් හා පුතෙක්’

අපිලිවෙලට දමා තිබුණ පොත් ගොඩෙහි ඉහලින්ම පෙනෙන්නට වූ පොතෙහි නම විය. ඒ සමගම තම කුසින් බිහිකල පුතුම තමන් හට හුකන බව සිහිවුණ ඈ හට කිසියම් ලැජ්ජාවක් ඇතිවිය. එනමුත් එය යටපත් කරමින් ඒ සමගම කිසිවක් ඇගේ මතකයට නැගින.

‘යකඩෝ, මේ අපේ දුවගේ නවල්ස් නේද?’ ඉතිරි පොත් වලත් පෙනන කොටස්ද විමසා බලා ඈ මතකය තහවුරු කරගත්තාය.

“දූ එරන්දි?”

“ඇයි අම්මේ”

“මේ අපේ දූගේ පොත් නේද ඇඳයට තියෙන්නේ?”

“ආ! ඔව් අම්මේ. මං ඊයේ රෑ ගෙනල්ලා දැම්මා. ආයේ නංගිගේ කාමරේට ගිහින් දාන්න ඕන.” කටකොනකින් සිනාවක් නගාගත් එරන්දි කිවාය. “සම්පත් ආපහු ගෙනිහින් දායි ඕවා”

“අනේ! අනේ!! දුවේ…!!!” පවසමින් ඈ එසවෙන්නට වූවාය. “ඔයත් මාර පොතක් නෙ දැම්මෙ?”

****

අලුත් තුන් කට්ටුවේ අති කාමුක සාමූහික රමණයන් තිදෙනාම නොඅඩුවම රති සැප ගනිමින් ඇදීගියේය. බොහෝ දහවල්වන විට උදෑසන සැසියේ අවසානභාගය එලඹෙමින් තිබුනේය. උඩුබැල්ලෙන් නිදා හුන් නිර්මලා හට ඇගේ කකුල් අතරින් ගෙම්බෙකු සේ ඉදගෙන සම්පත් හිකුවේය. ඇගේ කකුල් පුතාගේ ඉණ දෙපසින් වටවි එකට පටලැවී ඔහුව බදාගෙන තිබිණ. මවට හුකන සැමියා දෙස බලාගෙන එරන්දි නිර්මලාගේ මුහුණ මත වාඩිවී සිටියාය. නැන්දනිය වරෙක ලේලියගේ පුක මිරිකමින්ද වරෙක රහස්මගෙහි ඇඟිලි ඔබා අභන්තර රති නිලය පිරිමදිමින්ද, ගජරාමේට ඇගේ යෝනිය ලොවමින් යහමින් දිව දැම්මේය. එහි ප්රතිපල ලෙසිස් වරින් වර විවර වුණු රති උල්පත් වලින් ඇගේ කටපුරවා ගලා හැලුන සුරතාන්න දියරෙන් මුහුණ හා බෙල්ලද, මෙට්ටයද හොඳ හැටි තෙමී ගියේය. පුතා හා ලේලිය බෙදාහදාගෙන ඇගේ සුවිසල් පයෝධර යුවලට සැප දුන්නේය. තම පුතනුවන්ගේ පයි ප්රහාරයෙන් ද, යුවලගේ තන් මිරිකීමෙන්ද, කිසිදා නොලද රති සැපයක් ලැබෙද්දී, ඈද හරිහරියට වරින් වර වතුර යවමින් ඇඳ තෙමා දමන්නට දායකවූවාය. ඔවුන්ගෙන් පිටවුනු කෙදිරිලි, සුසුම් හා විලාපයන් කාමරය පුරා දෝංකාර දුන්නේය. හිකුම් හා ඉරුම් හඬද ඊටම මුසුවී ගිය්යේය.

වරෙක පුතා නැමී මවගේ විසල් තන් යුවල ඉරුවේය, නැතිනම් ලෙව්වේය. වරෙක ලේලිය නැමී නැන්දම්මාගේ මෑ ඇටය ලොවමින් දිවෙන් සුරතල් කලාය. එරන්දිගේ දෙතනද ඉඳහිට මව හෝ පුතු ගේ අතකින් හෝ දෑතින් මිරිකී ගියේය. ස්ත්රීන් දෙදෙනා කොතෙකුත් යාමෙන් නැවත නැවතත් පණනැතිව ගියද, කිසිම විටෙක අඩපනනම් නොවුනෝය. කාමරසයෙන් මත් වුනු ඔවූහු යලි යලිත් මහත් ජවයෙන් තුන්පත් රමණයට පණ පෙව්වෝය. මව පැමීනි මොහොතේ පටන් සිත තුල නැගුණු නුරාගින්න මදකට නිමාගැනීමට සම්පත් හට අවකාශ ලැබිණ.

***

“ඔයාට අම්මටත් හුකන්න ඕනද?” උදෑසන තම පයිය උරා දැමු බිරිඳ කණට මුව ලංකොට එසේ අසනවිට එය කිසිවිටෙකත් සිදුවෙනු ඇතැයි ඔහු විශ්වාස නොකලේය.

“ඔහොම්ම ඇස් වහගෙන හිටියොත් මං වැඩේ කරන්නම්” ඔහුගේ හිස සැලීම එකඟවුවායැයි සැලකූ ඇය යලි පැවසුවාය. අනතුරුව යලි ඔහුගේ පයිය හමගසා උරා දැමූ ඈ යලි මුහුන ඔහුගේ කණට ලංකලාය. “හරි වෙලාව එනකම් ඇස් අරින්න එහෙම එපා”

හරි වෙලාව මොකද්දැයි සිතාගැන්මට නොහැකි වු සම්පත් එය විමසන්නට බලද්දී මුවට ඇඟිල්ල තබා ඔහුව නිස්ශබ්ධ වනලෙසට සංඤාකල ඇය යලිත් යකඩයා උරා ඔහුගෙන් ඈත් වූවාය. සැබවින්ම මවට හිකීමට ලැබීම කෙසේ වෙතත් ඒ කාමුක සිතුවිලි අතිශයින් රසවත් බැවින් හේ දෑස් පියාගෙන මව හා රමණයේ සුන්දර සිහින නැරඹුවේය. බිරිඳ යලි කාමරයට ඇතුල්වෙනු ඔහුට ඇසුනෙත් දෑස් විවර කොට බලන්නට සිතුනත් ඇගේ අවවාදය මතක්වීමෙන් ඔහු දෑස් පියාගෙනම සිටියේය. ඇරත් ඊලඟට කුමක් සිදුවූවත් මව හා සිතින් රමණය කිරීමේ රස සිතුවිලිවලින් මිදෙන්නට ඔහුට සිතක් නොවීය. කාමුක සිතුවිලි ගිණියම් රහසඟ තවතවත් ප්රාණවත් කලේය. ඒ අතර තුර එය කාන්තා අතක පහසට ලක්වනු ඔහුට දැණින. එහි කිසියම් නුහුරුබවක් දැනුනත්, රති ක්රීඩා ප්රයෝගයන්ගේ අති දක්ෂ තම බිරිඳ මැනවින් තම මවසේ රඟනු ඇතැයි සිතාගත් ඔහු එයට අනුගත වෙමින් රහසඟ අතගාන්නා මව සේ සිතින් මවා ගත්තාය. මැනවින් සිරිත්විරිත් දත් තම මව කිසිවිටෙකත් කතානොකර හෝ තට්ටු නොකොට ඔවුන්ගේ කාමරයට කිසිසේත් ඇතුලු නොවන බව දත් සම්පත්හට ඒ තම මෑණියන් නොවන බව නිසැක විය. එනමුත් කුමට නම් ඒ සුන්දර සිතුවිලිවලින් මිදෙන්නද. රිසිසේ තම මවසේ රඟන්නට බිරිඳට ඉඩදී සිටි ඔහු රතික්රීඩාව බෙහෙවින් රස වින්දේය.

මවට ඇන්ඳ බිරිඳ තම පයිය මත වාඩිවන විට බෙහෙවින්ම වෙනස් බවක් දැණුනත්, සිහින රමණය බිඳගන්නට අකැමතිවූ හේ දෑස් විවර නොකලේය. බිරිඳගේ හැකියාව ගැන පුදුමවූ ඔහු අමමාහට ඇත්තටම හුකන්නට තිබුණානම් කොච්චර හොඳදැයි සිතුවේය. මුලු රෑපුරා අවුස්සා දැමුණු තම රති ඉන්ද්රීයට අස්වැසිල්ලක් ලැබෙද්දී තවදුරටත් සසඳ සසඳා සිටින්නටද ඔහුට ඉස්පාසුවක් නොවුනේය. අශාවෙන් මත් වු ඔහු, අම්මා ලෙසින් පොල්ලෙලි ගසන බිරිඳගේ දෙතන ම්රිකන්නට අත් දෙක දිගුකලේය.

“අම්මට හුඩු. ඒ කොහොමද?” අතට අසුවුනේ, බිරිඳගේ තන් දෙකට වඩා සුවිසල් දෙතනක් බව පසක් වු සම්පත් වහා දෙනෙත් විවර කලේය. මව් යෝනිය තුලට ගිලාබසින පුත්ර ශිෂ්ණය දෙස බලමින් තමාගේම මව සැබැවින්ම පොල්ලෙලි ගසනු දුටු හේ මැඩගත නොහැකි ආශාවෙන් හා මහත් විශ්මයෙන් දෑස් දල්වාගෙන ඒ දෙස බලා සිටියේය. මොහොතකින් මවගේ දෙනෙත්වල බැල්ම ඔහුගේ මුහුණට එල්ලවිය. බිරිඳ කියූ හරි වෙලාව කුමක්දැදි ඔහුට එම මොහොතෙහි පසක් විය..

එතැන් පටන් එකලෙසටම ඇදි ආ රති ක්රීඩාවේ නිල නොලත් විවේක කාලය එලැඹීමට ආසන්න වෙමින් පැවතින. සම්පත්ගේ දෙවැනි ශුක්රාණු උණ්ඩ මිටිය ස්වයංක්රීය තුවක්කුවට පිරවෙන්නට විය. පළමු ප්රහාරය නිසා දෙවන ප්රහාරය සිදුවීමට බොහෝ සේ වෙලාව ගතවුවද, පමාවේ උපරිම පල නෙලාගත්තේ ආදරණීය සොඳුරු කන්තාවන් දෙපොලය. ඔහුගේ තුවක්කුව පත්තුවෙන්නට පෙර ඔවුන් දෙපලගේ දිය තුවක්කු දෙක හොඳ හැටියට පත්තු විය. නැගී එන කැරි කඳ රමණ වේගය අඩු වැඩි කරගනිමින් පාලනය කරගත් සම්පත් තවත් දෙතුන් විඩයක් මවව මුසපත් කලේය.

“හ්හහ්හ්ඟ්….” කෙඳිරියක් නැගු ඔහුගේ වේගය වැඩි වෙන්නට වූවේය. මෙතෙක් වෙලා එල්ලි වැනි වැනී මවගේ පුකේ වැදුන ඇට දෙක ගනවී ඉහලට ඇදුනේය. චන්ඩි පුතන්ඩියා තව වතාවක් තම කුස පුරවන්නට අර අඳින බව මවට වැටහින. ඔහුගේ ඉනවටා එතිගිය ඇගේ කකුල් වලින් තවතවත් ඔහුව බදාගත් ඈ පුක උස්ස උස්ස පුතුගේ උප්පත්ති ස්ථානය ඔහුට තව තවත් පිරිනැමුවාය. ඒ සමගම ඉතාමත් සහාසික විදියට ලේලියගේ යෝනිය උර උරා ලොවා දැම්මාය. සුරතාන්තයට ලඟාවන පුතනුවන්ගේ දැඩි ග්රහණයට ලක්වුනු පීන පයෝධර යුවල නිර්මලාව නුරාවෙන් තව තවත් මුසපත් කලාය. මුවින් නැගි මහා විලාපය ලේලියගේ තුනුවිල තුලම සිරකර දමමින් ඈ වියරු ලෙසින් අවසාන සුරතාන්තයට එලැඹුනාය. බියකරු දියතුවක්කුවේ මහා ජල ප්රහාරය පුතුගේ පයි ඇබයෙන්වත් මෙවර වලකනු නොහැකි විය. යෝනිය පුරවා ඇති පුරුෂ ලිංගය හා ඇගේ භගමනිය අතරින් උතුරා එලියට විහිදුන දිය කඳ, ගිණි තබ තබා නිමන බටය වටා ගලාගොස් යෝනි පල්ලෙන් පහලට ඇද හැලුනේය. ඒ සමගම ගිනි බටය තව තවත් දැඩි වී පිම්බී ගියේය.

බරපතල මිටි ප්රහාරයන්ගේ අවසන් මිරිපහර යටිඋගුරෙන් විලාපයක් නගමින් ඉතා වේගයෙන් එල්ලකල සම්පත් පයිය මවගේ යෝනියේ හැකි උපරිමයටම බස්සවා රමණය අවසන් කලේය. ඒ සමගම ස්වයක්රීය තුවක්කුව වේගයෙන් ක්රියාකරමින් පතුරම් කොපු හිස්කරන්නට වූවේය. සුදු පැහැති උකු දියර මවගේ අසරණ ගර්භාෂය දෙසට වේගයෙන් ඇදීගියේය. දරුවන් දෙදෙනෙකුගේ බර ඉසිලූ කුසයට දරුවන්ගේ දරුවෙකුගේ බරද උසුලන්නට සැලසීම පිනිස පුත්රයාගේ ශුක්රාණු දහරාව මවගේ ඩිම්බයක් සොයමින් තව තවත් ඇතුලට ඇදුනේය.

මව හා පුතාගේ රමණයේ වියරු සමාප්තිය බලමින්ම එරන්දි දියකඳක් නිර්මලාගේ කට තුලට විද්දාය. අඹුසැමි යුවලගේ තහනම් දියරෙන් මවගේ දෙකොන දොරටු පිරි ඉතිරි යද්දී ඇගේ යෝනිය පුතුගේ රහසඟ මිරිකමින් තව තවත් කිරි දෙව්වේය, නැතහොත් කැරි දෙව්වේය. මවගේ සුවිසල් දෙතන අත හැර දෑතින්ම බිරිඳව ඇද බදාගත් සම්පත් ඇගේ තොල් ආදරයෙන් උරන්නට විය.

මද වෙලාවකට පසු එරන්දි සෙමෙන් නිර්මලා මතින් ඉවත් වූවාය. ඒ සමගම මව මත දිග ඇදුනු පුත්රයා ඇගෙ දොතොල්ද උරන්නට වුවේය. ක්රමයෙන් දෙදෙනාම නිසසල වෙද්දී නිර්මලාගේ යෝනි මුවින් පිටාර ගැලූ පුතුගේ ශුක්රාණු තරලය ඇගේ කලවා මුලින් පහලට ගලනු ඈ හට දැණින. ඒ සමගම ඇගේ මනස මෙතෙක් නොගිය මගක දුවන්නට විය.

‘මාර වැඩේනේ’ තමන් සිටින්නේ හොඳම සරු දිනවල බව මතක්වු ඈ මනසින් කලබල වූවාය. කොළඹ එන්නට දින තුනකට පෙර සැමියා හා අවසන් වරට ඈ එකතුවූ අවස්ථාවේ සරුදින මොනවාදැයි ගණන් බැලුවාය. සරුදින වැටෙන්නේ තමන් කොළඹ සිටින කාලයේදී බව දැනගත් ඈ ඒ කාලය තුල කිසිම ලිංගික එකතුවීමක් සිදුනොවෙන හෙයින් කිසිම අවදානමක් නොමැති නිසා ඒ ගැන සහමුලින්ම අමතකකොට දැම්මාය. පුතාගේ ශුක්ර කලවා මත ගලද්දි හදිසියේ ඇයට එය සිහිපත්විය. ඇතිවූ ගැටලුව පුතා හා ලේලිය හා පවසන්නට මුලින් සිතුවත්, මේ ලබන සතුට නැතිකරගන්නෙ මන්දයැයි සිතා ඒ අදහස ඉවත දැම්මාය.

“හදිස්සියෙවත් හිට්ටොත් මොකද කරන්නේ” ඈ යලිත් සිතුවාය.

“හිට්ටොත් ඔහේ හිටපුවාවේ. මොකෝ පිට එකෙක්ගෙයැ. මගේ කොල්ලගෙ නෙව’ අවසානයේ ඇගේ නිගමනය විය.

***************

“අදම ලමයින්ගෙ තාත්තට කෝල් කරලා මේ දේවල් ගැන කියන්න ඕන” විවේකි සුවයෙන් මව, පුතා හා ලේලිය අමු නිරුවතින් ඇඳමත ඇලවි තුරුලු වී සිටින අතර නිර්මලා කිව්වාය.

“අනේ අම්මෙ? ඒ ඇයි?” එරන්දි කලබලයෙන් විමසුවාය.

“ඒ මනුස්සයටත් සාධාරණයක් තියෙන්න එපායැ ඉතිං.” මව සිවිලිම දෙස බලාගෙන කිව්වාය. “අනික අපේ දූත් ගෙදර ආහම ආයේ කොච්චරවත් මෙහෙ එන්න බලාගෙන ඉන්නෙ නැතුව එහේ ඉන්නත් ආසාවක් තියෙන්න එපැයි…!”

****************

බිරිඳගේ ඇමතුමෙන් පසු ගාමිණිගේ මනස බොහෝ සෙයින් ව්යාකූල වී තිබින. ඒ සඳහා කුමන පියවරක් ගතයුතුදැයි ඔහුට හිතාගැනීමට නොහැකිවිය. තම දියණියට තරවටු කරනවාද, නැතිනම් කොළඹ ගොස් විසඳුමක් සොයනවාද, එසේ නැතිනම් වෙනත් ක්රියාමාර්ගයක් ගන්නවාදැයි ඔහු අහස පොලව ගැටලන්න කල්පනා කරන්න විය.

‘අනේ මේකිට ඩිංගක් ඉවසන් ඉන්න බැරිවුනානේ කැම්පස් ගිහින් අහවර වෙච්චයින් පස්සෙ හොඳ කටයුත්තක් කර දෙනකං’ ඔහු හිතුවේය. බිරිඳ විස්තර කියන අතරතුරදීම ඔහුගේ කෝපය අසූහාරදාහට නැග්ගත්, ඇගේ උපදෙස් පරිදි කෝපය නිවාගෙන බොහෝ ඉවසිල්ලෙන් කල්පනාවෙන් වැඩ කලයුතු බව ඔහු තීරණය කලේය. මෙවැනි ගැටලුවකදී ආවේගයෙන් කටයුතු කරන්නට ගොස් තත්වය බරපතල විය හැකි බව ඔහුට වැටහින.

දවල් කෑමෙන් පැය භාගයකට පමණ පසු නිර්මලාගෙන් ඇමතුම ලැබූ වෙලේ පටන් ඔහු ඇඳට වී පැයක් පමන ගතවනතුරුත් කල්පනා දැලේ පැටලී සිටියේය. අනතුරුව දියණිය හා මේ සමග මුලින්ම කතාබහ කිරීම හොඳයැයි සිතූ හේ ඇගේ කාමරය දෙසට පිය මැන්නේය. කාමරය හිස්වූ අතර මුලුතැන්ගෙයින් නැගුන සද්ද අනුව රුචිරා කුස්සියෙහි කිසියම් දෙයක් කරන බව ඔහුට වැටහිනි. කල්පනාකරමින්ම කුස්සියට ගිය ඔහු දොරකඩින් ඇතුලුවන විට දියණිය ඔහුට පිටුපා කිසියම් කෑමක් හදමින් සිටිනබව ඔහුට පෙනින. බිරිඳ පැවසූ විස්තර නිසා පලමු වරට ඔහු වෙනස් ඇසකින් තම දියණිය දෙස බලන්නට පටන් ගත්තේය.

‘දූ මෙහෙ කොල්ලෙක් එක්ක පැටලිලා’ නිර්මලා කිවූ වදන් යලි මතකයට නැගින. බිරිඳගෙන් දැනගත් දේ අනුව දියණිය හා මතුවූ කෝපය සිතතුල තිබුණත් ඔහු පලමුවරට තම දියණිය වැඩිහිටි ගැහැණියක් ලෙසින් දුටුවේය. ඔහු පසුපසින් පෙනෙන ඇගේ සුන්දර නාරි දේහය දෙස නතරවී බලා සිටියේය. තම කාරිය කෙරෙහි අවධානයෙන් සිටි රුචිරා තම පියා පැමිණි බව හාංකවිසියක්වත් නොදැන උන්නාය. ඇගේ වැඩ සමග සිරුරද ලතාවකට ගැස්සුනේය නැතිනම් පැද්දුනේය. ඒ සමගම නොදැනීම ඔහුගේ සිතෙහි ඈ ගැන කාම සිතුවිලි සෙමෙන් මොදු වෙන්නට විය.

****

“කැම්පස්වල කොල්ලො කෙල්ලො ඉතින් යාලු වෙනවා තමයි. ඒවා එච්චර ගනන් ගන්න දෙයක් නෑ” ගාමිණි නිර්මලාට පිලිතුරු ලෙස කිව්වේය.

“ඔයා කලබල වෙන්න එපා. මේ වෙලාවෙ බොහොම කල්පනාවෙන් වැඩ කරන්න ඕන වෙලාවක්” බිරිඳගේ වදන් වලින් ඔහුගේ සිතට කිසියම් කුහුලක් ඇති වුනද ඇය ඕනවට වඩා සිතනවායැයි ඔහුට සිතිනි.

“ඕක ඉතින් කලබල වෙන්න දෙයක් නෙමෙයි. ඕනනම් පොඩ්ඩක් හොයලා බලමු”

“යාලූවුනාට නම් ප්රශ්නයක් නෑ තමයි …”

“එහෙනම්..”

“දෙන්න එක්ක එහෙමෙහෙ ගිහින් තියෙනවා”

“යාලුවුනාම එහෙම තමා ඉතින් රවුම් ගහනවා”

“ඔව්…” මොහොතක නිහඬතාවයකින් පසු ඇගේ කටහඬ යලි ඇසෙන්නට විය. “මට එන්න තව දවස් කීපයක් යයි. එතකම් දූව හොඳින් බලාගන්න වෙයි”

“ඇයි?” සිනාවක් නගාගනිමින් ඔහු ඇසුවේය. “කෙල්ල හොරෙන් පැනලා යයි කියලද?”

“අනේ මංදා මේවා ඔයාට කොහොම කියන්නද කියලා”

“මොනවද මනුස්සයෝ කියන්නෙ?” ගාමිණි ඉවසුම් රහිතව පැවසීය. “කියන දෙයක් තේරෙන සිංහලෙන් කියනවාකො”

යලි තරමක නිහඬතාවයකි.

“ඔන්න තරහා අරගෙන පිස්සු නටනව හෙම නෙමෙයි”

“ඉතින් කියනවකො”

“දෙන්නා රවුම් ගහලා විතරක් නෙමෙයි”

“එහෙනම්?”

“කාමරවලත් ගිහින් තියෙනවා”

“මොනවා..?” රිසීවරය මිරිකාගත් ගාමිණි කෝපයෙන් හා පුදුමයෙන් මහහඬින් ඇසුවේය.

“කිව්වනෙ මං, කෑ ගහන්න එපා. පිස්සු නටලා උඩබලාගෙන කෙළගහගන්න බෑ”

“මේකිට.. මේකිට.. ” තරහින් වෙව්ලමින් ඔහු ගිගුරුවේය. “පට්ට ගහනවා මං ඕකිව”

“ඔය ඉතින්…! දැන් පට්ට ගැහුවා කියලා ලමයා ආයේ කෙල්ලෙක් වෙනවද?”

“ඈ..?” ඔහු මදවෙලාවක් ගොලුවී ගියේය.”මේකි කඩාගෙනද?”

“ඒ විතරක් නම් බැරියැ. වැඩේ පුරුද්දට ගිහින්. දවසගානේ වගේ සිද්ද වෙනවා”

“මොනවා” තවත් කලබල වී ඔහු කෙඳිරීය.

“ඉතින් ඔයා කොහොමද දැනගත්තේ ඕවා? කවුද කිව්වෙ ඔයැයිට” බිරිඳගේ වදන් තවමත් සහමුලින්ම පිලිගත නොහැකිවූ ගාමිණි යලි විමසීය.

“කවුරුවත් කිව්වෙ නෑ.”

“එහෙනං?”

“දුවගෙ ඩයිරියේ ලියලා තියෙනවා”

ගොලුවූ ගාමිණි මද වෙලාවක් නිහඬවිය.

“අපි දැං මේකට මොකද කරන්නේ?”

“කෙල්ල දිහා ඇහැගහගෙන ඉන්න”

“කොල්ලා මෙහෙත් එයිද?”

“කොල්ලා නම් තව කමක් නෑ කියමුකෝ”

“එහෙනම්?”

“රසවැටුනම ඉතින් ඔව්වා නැතුව බැරිව යන්න පුලුහං”

“ඒ කිව්වෙ?”

“තේරෙන්නෙ නැද්ද මනුස්සයෝ?” නිර්මලාගේ ඉවසුම් රහිත හඬ දුරකතනය දිගේ ඇදී ආවේය. “ගමෙනුත් කොල්ලෙක් හොයන්න බැරි නෑ”

“ඕකිව කපලා ගඟේ මුදේ දානවා”

“කරන්න පුලුවන් දෙයක් කියනවකො මනුස්සයෝ” ලේලියගේ මායම් නැන්දම්මාටත් බෝවී ඇති සැටියකි. “කෙල්ලට ගමෙත් තිබ්බ හුටපටයක් ඉස්සර”

“මොනවා? මං දන්නෙ නෑනේ. ඇයි මට කිව්වෙ නැත්තේ?”

“දුරදිග නොගිය හින්දා ඔහේට කිව්වේ නෑ”

“ඕකනේ..! හැමදේම හංගන එකනේ වෙලා තියෙන්නෙ”

“ඇයි? ඔහේට ඒක කියලා තිබ්බ නම් මේවා වෙන්නේ නැති වෙනවද එහෙනම්?”

ගාමිණිහට පිලිතුරු නැතිවිය.

“දූ ගෙදර ආදාට පහුවදා ෆෝන් එකෙන් යාලුවෙක්ගෙන් ඒ කොල්ල ගැන අහනවා මං අහගෙන. ඒකයි කිව්වෙ”

“දැං මොකද කරන්නෙ?’”

“මං එනතුරු කොහෙවත් යන්න දෙන්න එපා”

“හා..” ඒ සමගම දියණිය හවසට තම යාලුවෙකුගේ ගෙදර යන්නට ඕන බැව් කී බව ඔහුට මතක්විය “අද හවසට පවනිලගෙ ගෙදර යන්න ඕන කිව්වේ”

“ආ..!” අවස්ථාවෙන් ප්රයෝජන ගත් නිර්මලා තවත් කෙබරයක් ඇදබෑවාය. “පවනිට තමා එදා කතාකලේ”

“හොඳයි මං එපා කියන්නම්” අනතුරුව ගාමිණි මදක් කල්පනා කලේය. “ඒත් ඉතින් මං වැඩට ගියාම අපේ ඇස් වලට වැලිගහලා මේකි මොනවා කරයිද කවුද දන්නෙ?”

“ගෙදර කෙල්ලො පිටයන්න නොදී බලාගන්න තාත්තලා දැනගන්න ඕන”

“ඇයි අම්මලා බලන්න ඕන නැද්ද එතකොට?”

“අම්මලාට පිරිමින්ගෙ වැඩ කරන්න බෑනේ”

“පිරිමින්ගේ…? ” ඒවා පිරිමින්ගේ වැඩ වෙන්නෙ කොහොමදැයි සිතාගන්නට නොහැකිවූ ගාමිණි උඩබිම බැලුවේය.

“අන්න පුතා එනවා. මං තියන්නම්. සැමියා කිසිවක් පවසන්නට පෙර නිර්මලා කලබලයෙන් කිව්වාය. “ගෙවල් ඇතුලෙ ඕන දෙයක්”

නිර්මලා දුරකතනට තැබූ පසුවත් ගාමිණි මද වෙලාවක් රිසීවරය කනේ ගසාගෙන හුන්නේය.

*****

‘කාමරවලත් ගිහින් තියෙනවා’ මව දියණිය ගැන පැවසූ වදන් මතකයට නැගීමත් සමග ඇය කොල්ලෙකු හා රමණය කිරීම ගැන ගාමිණිගේ මනසේ හොල්මන් කරන්නට විය. එයින් ඔහුට දියණිය කෙරෙහි මුලින් ඇතිවූ කෝපය හා පිලිකුල යටපත් කරමින් ඈ ගැන කාමුක සිතුවිලි සෙමෙන් වැඩි ගියේය.

“දූ මොනවැයි හදන්නේ?”

පියාගෙ කටහඬින් ආපසු හැරී බැලූ රුචිරා ඔහුට මද සිනාවක් පෑවාය.

“රෑට ආප්ප හදන්න පිටි ටිකක් ඇනුවා තාත්තා”

දියණියගේ අහිංසක සිනහව දුටුවිට ඔහුගේ සිත උණුවී ගියේය.

“දූට කම්මැලිත් ඇති ඉතිං, අම්මත් නෑනේ”

“මං පොඩ්ඩක් පවනිලගෙ ගෙදර ගිහින් එන්න බැලුවේ තාත්තා” ඔහු දිහා යලිත් බැලූ ඈ පැවසුවාය.

‘නෑ! නෑ!! කොහෙවත් යන්නෙ නෑ! ගෙදරට වෙලා ඉන්නවා’ යනුවෙන් පවසන්නට ඔහුගේ සිතට නැගුනත් ගාමිණි එය යටපත් කරගත්තේය.

“අද යන්න එපා දූ. දූ ගියාම මටත් කම්මැලියි”

“හා.. තාත්තා” මද වෙලාවකට පසු බලාපොරොත්තු සුන්වූ අයුරින් ඈ පිලිතුරු සැපයුවාය.

“අම්මත් ආවම යන අහක යන්න බැරියැ ඔයැයිට”

පැයකට පමන පෙර එරන්දි කතාකොට අවසානයේ ඈ කල කුප්ප විහිලුව ඒ සමගම රුචිරාගේ මනසේ යලි ඇඳිනි.

“අපි නැතුව ඔයාට පාලු ඇති නේද හුඟක්” එරන්දි ඇමතුම අවසානයේ පැවසුවාය.

“ඔව් අක්කා. වෙලාවක දුවගෙන එන්න හිතෙනවා”

“බොරු එපා නංගි. මේ ටිකේ ඔයයි තාත්තයි විතරයි නෙ තනියෙන්. මොනවා මොනවා කරනවද කවුද දන්නෙ”

“මොනවා කියනවද මංදා..”

“අයියා මොකද,? තාත්තා මොකද?”

“අනේ අක්කා…”

“විහිලුවක් කලේ නංගි. ගනන් ගන්න එපා”

විහිලුවක් වුවද, පියා පිටුපසින් තමා දෙස බලාගෙන සිටීම නිසා ඇඟ කිලිපොලා හැරීමට එය සමත් විය. සොයුරා හා රමණය පිලිබඳ මතකයන් නිසා ඇගේ රහස් තැන සිහින් දිය බිඳු උනන්නට විය. එයින් , ඈ නොදැනුවත්වම පියාව පොලඹවනසුලු කෝමල හැසිරීම් ඈ කෙරෙන් මතුකෙරෙන්නට විය.

“තාත්තට තේ ටිකක් හදලා දෙන්නද?” ඈ හිස ගස්සා යලි පියා දෙසට හැරි ඇසුවාය.

“දැම්ම ඕන නෑ දූ”

“ආප්ප කන්න හොඳ මොනවද තාත්තා”

‘ආප්ප කන්න නම් කෙසෙල් ගෙඩි තමා හොඳ’ කියා කියන්න සිතුනත් ගාමිණි සිතට අගුල් දැම්මේය.

“ලුණු මිරිසක් ඇති දූ”

“මං නම් ආස කෙසෙල් ගෙඩි එක්ක කන්න” පියාව මවිත කරවමින් ඈ කිව්වාය.

“වත්තෙ හැදිච්ච කැනත් අහවරයි නෙ. කඩෙන් තමා කෙසෙල් ගේන්න වෙන්නෙ. මං කඩෙන් ගේන්නම්”

“ඕන නෑ තාත්තා. ගෙදර කෙසෙල් තමා රස. අයේ පිටින් ගේන්න ඕන නෑ!”

දියණියගේ අහිංසක වදන් ඔහුට දැනුනේ දෙපිට කැපෙන අරුත් ඇති ලෙසිනි.

“පැහිච්ච කෙසෙල් කැනක් නම් තියෙනවා ගෙයි. ඉදීගෙන ආවට තව මදි ඒත්” යටි සිතෙන් යටි අරුත් සහිතව පියා පැවසීය.

“කමක් නෑ! ඉදුනම කන්න බැරියැ හිතේ හැටියට”

දියණියගේ වදන් වලින් තමාගේ කෙසෙල් ගෙඩිය මෝරන බව ගාමිණිට දැණින. ඔහු සෙමින් සරම හදාගත්තේය.

“දූ ආසනම් ඉදවලා දෙන්නම්”

“බලෙන් ඉදවලා රස නෑ තාත්තා” මද සිනාවක් පාමින් රුචිරා පැවසුවාය. “ඉබේම ඉදුනම තමා රස”

තම කෙසෙල් ගෙඩිය දැනටමත් ඉබේම ඉදිගෙන එනබව ඔහුට කියන්නට සිතුනි. එනමුදු එය ඉබේ ඉදීමක් නොව තම බිරිඳගේ දුම් ගැසීමෙන් සිදුවූවක් බව ඔහු හාංකවිසියක්වත් දැන නොසිටියේය.

“ඉන්න මං ඇවරි දෙක තුනක් කපලා තියන්නම් ඉක්මනට ඉදෙන්න.” පිහියක් අතට ගනිමින් ගාමිණි පැවසීය.

“තෙමලා තිබ්බම ඉක්මනට ඉදෙනවාලු නේද තාත්තා”

‘හොඳට ඉදෙන තරමට තමා තෙමෙන්නේ’ කටට ආ වදන් හේ අපහසුවෙන් යටපත් කරගත්තේය.

“ඔව්!” සිත දවන කාමුක සිතුවිලි දමනය කරගැනීමට එන්න එන්න අපහසු වෙන බව ඔහුට පැහැදිලිවිය. “අපි එහෙනම් වතුර එකක බස්සලම තියෙමු තව ඉක්මනට ඉදෙන්න” විහිලුවක් ලෙසින් රාගී සිත එලියට පැන්නේය.

“හී…..” දියණියට සිනාවක් නැගින. “ඇත්තටම එහෙම හරියනවද? එහෙනම් බස්සමු”

“විහිලුවට කිව්වේ දූ”

පියා නොදැන සිටියද දියණියද සංවාදය සිතින් යටි අරුත් සමග පවත්වාගෙන ගියාය. නෑනා විසින් ඇගේ සිත පදමට අවුලුවා තිබිණ.

****

ගාමිණි කෙසෙල් ඇවරි තුනක් කපාගෙන එනවිට රුචිරා තම වැඩ අවසන්කොට තිබුණාය.

“තාත්තට තේ හදන්නද?”

“දැම්ම එපා දූ”

“එහෙනම් මං පොඩ්ඩක් නාගෙන එන්නම්”

“හා”

වැලේ වනා තිබූ දියරෙද්ද හා තුවාය අතට ගත් රුචිරා සබන් පෙට්ටිය හා ශැම්පු කුප්පිය ගෙන නාන ලිඳ දෙසට පිටත්විය. කුස්සියේ දොරකඩට විත් පියා ඈ දෙස බලාසිටිනු දුටු ඈගේ ගත ඇයටද නොදැනීම ලාලිත ඉරියව් පෑවේය. මද දුරක් ගිය ඈ හිස හරවා පියා දෙස කොමළ සිනහවක් පෑවාය.

එක් පසෙකින් මද බෑවුමක් සහිතවූ අක්කර දෙක තුනක් පමණ වූ ඉඩම පහලින් වෙල්යායකට මායීම්ව තිබිණ . නාන ලිඳ ඊට නුදුරෙන් පිහිටා තිබිණ. කෙසෙල් පඳුරු කීපයක් අතරින් වැටී තිබුණ අඩිපාර ඔස්සේ පහලට ඇදෙන තුරුණු රුව නොපෙනී යනතුරු ගාමිණි බලාසිටියේය. දියණිය ස්නානය කරන අයුරු ජීවිතයේ ප්රථම වතාවට කාමුක ලෙසින් නැරඹීමේ ආශාව යටපත් කරගත නොහැකිවූ හේ මද වෙලාවකට පසු ඒ දෙසට ඇදුනේය. ලිඳ අසල හොඳින් පෙනෙන මානයේ කෙසෙල් පඳුරකට මුවාවූ හේ, ගසක අත්තක් මතට තුවාය දමා, වෙල්යාය දෙසින් වැවී තිබුණ බට පඳුරට මුවාවූ රුචිරා දිය රෙද්ද ඇඳගැනීමට සැරසෙනු බලා සිටියේය. වෙල දෙසින් කිසිවෙකුටත් ලිඳ අසල නොපෙනෙන අයුරින් බට පඳුරු වැවී තිබුනි.

නිවසට පිටුපා ඇඳුම් මාරු කරගන්නා රුචිරා ගවුම තිබියදීම පසුපසට දෑත් යවා පලමුව තනපටෙහි ගාංචු පැන්නුවාය. අනතුරුව ගවුමට යටින් දිය රෙද්ද ගෙන එමින් ගවුම ඔසවා දැමු ඇය තනපටද ඔසවා තනමත්තෙහි දිය රෙද්ද ගැට ගසා ගත්තාය. ඒ දෙස බලාසිටි කාමුක දෑසට ඇගේ සිරුරෙහි බිඳකුත් දැක ගැනීමට නොලැබිණ. ගවුම හා තනපට උනා අත්ත මතටම දැමීමෙන් අනතුරුව ජංගිය උනා දමන අයුරු බැලීමට සිහින මවමින් හුන් දෑසෙහි බලාපොරොත්තු සුන්කරමින් තුරුණු ලිය ලිඳ දෙසට ඇදුනාය. දියණිය ජංගිය පිටින්ම නාන්නට යන්නේයැයි පියා හට සිතිනි. දියණිය හටද බිරිඳට නොදෙවෙනි ලෙසින් වැඩෙමින් තිබු සුවිසල් පයෝධර යුවලක් උරුම බව පියා පලමු වතාවට නිරීක්ෂණය කලේය. කෙහෙවල්ල උනා ඉස මදක් ගැසූ ඈ අතැඟිලි යවමින් එය ලිහිල් කලාය. අනතුරුව පනිට්ටුව අතට ගත් ඈ නැමී වතුර එකක් ඇදගත්තාය.

සීතලට සිරුර හුරුවනු වස් ඈ දෝතින් වතුර ගෙන මුහුණට හා ඇඟට ඉස ගත්තාය. අනතුරුව නැමි නැමී ලිඳෙන් වතුර අදිමින් ඈ නාන්නට වූවාය. බත්වූ දිය රෙද්ද, නාරි ලාලිත්යය මතුකරමින් තුරුණු යුවතියගේ සිරුරට ඇලී ගියේය. ඒ රුව ඒ අයුරින් කොතෙකුත් දැක තිබුණූ දෑස මුල් වතාවට එදෙස කාමුක බැලුම් හෙලන්නට වූවේය. වැඩි වෙලා යාමට මත්තෙන් තරුණිය ජංගියක් ඇඳ නොමැති බව විමසිලිමත් දෑසට හසුවිය.

බිරිඳගේ වදන් ගාමිණිගේ සිතතුල රැව්පිලිරැව් දෙමින් මනස කැලඹුවේය. තේරුම් ගැනීමට නොහැකිවී තිබූ ඇගේ අවසාන වැකි කිපයෙහි අරුත් මොනවාදැයි අනතුරුව ඔහුට නැවත සිතෙන්නට වූවේය.

‘ගෙදර කෙල්ලො පිටයන්න නොදී බලාගන්න තාත්තලා දැනගන්න ඕන’

‘අම්මලාට පිරිමින්ගෙ වැඩ කරන්න බෑනේ’

‘ගෙවල් ඇතුලෙ ඕන දෙයක්’

ඒ වදන් පෙලෙහි අරුත් මොනවදෑයි හේ නැවත නැවත කල්පනා කලේය. නොයෙක් අතට එහි අරුත විමසූ පිරිමි සිත අවසානයේ කාමුක හැඟුමට යටත්ව ඊට පක්ෂව පමණක් කරුණු සලකන්නට වූවේය. අවසානයේ එය දියණිය හා රමණය කරන්නට දුන් අවසරයක්ද, නැතිනම් රමණය කරන්නට යැයි නොකියා කීමක්ද යන අදහස් දෙකින් කෝකද යන්න පමණක් ගැටලුවක් බවට පත් කරමින් අන් සියලු අදහස් සිතින් බැහැර කරන ලද්දේය. එහි අවසන් ප්රතිපලය ලෙසින් තහනම් බන්ධනයකට මුලපුරනු වස් නාන ලිඳ දෙසට පියාගේ පිය නැගෙන්නට විය.

“මං වතුර ඇදලා දෙන්නද?” යලිත් වතුර පනිට්ටුවක් ඇදීමට නැමුණ රුචිරා හට පියාගේ හඬ සවනට වැටුනෙන් හිස හරවා ඒ දෙස බැලුවාය.

“එපා තාත්තා” ගාමිණි විසින් ඇයට හා මවට නාද්දී වතුර ඇදදීම අලුත් දෙයක් නොවුනද ඈ පැවසීය.

“කමක් නෑ. ඉඳ ගන්නකො” ඈ අසලට පැමිනි ඔහු ඇගේ අතින් පනිට්ටුව ගනිමින් පැවසුවාය. රුචිරා දණගසා ගත්තාය. පියා වතුර ගෙන ඈ නාවන්නට වූවේය. දියණියව නාවද්දී ඔහුගේ සරමද තැනින් තැන තෙමුණි. පනිට්ටු දෙකතුනකට වරක් රුචිරා දියරෙද්ද බුරුල්කොට ඒ තුලින් දිය ගලන්නට හැරියාය. විවරය තුලින් ඉහලින් පේන ඇගේ දෙතනෙහි සුලුකොටසද වතුර වක්කරන්නාගේ කාමුක දෑසට රසඳුනක් බඳුවිය. වරක් එසේ දිය රෙද්ද කඩාගෙන සිටියදී පියා දිය වක්කරන්න පමාවූයෙන්, ඒ ගැන විමසා බැලීමට ඈ උඩ බැලුවාය. ඈ දුටුවේ පියා ඇගේ දෙතන දෙස බලාසිටින අයුරකි. ඈ බලනවාත් සමගම පාහේ ඔහු ඈ මතට වතුර හැලුවේය.

පියා සැබැවින්ම තම දෙතන් දෙස බලාසිටියේමදැයි රුචිරා හට ස්ථිරව නිගමනය කල නොහැකි විය. ඇතැම්විට වෙනත් හේතුවක් නිසා පියා පමාවෙන්නට ඉඩ ඇති බව ඇයට හිතුනේය. එනමුදු ඇගෙ දෙතන් දෙස පියා බැලුවත් නැතත් ඔහුට පේන බව මනසට නැගීමත් සමගම යෞවන සිතෙහි ප්රදර්ශන කාමය දලුලන්නට විය. එයින් පසුව ඈ හැම වතුර පනිට්ටුවටම දිය රෙද්ද ලිහිල් කල අතර ක්රමයෙන් විවර කරන ප්රමාණයද වැඩි වෙන්නට විය. අවසානයේ කාමුක දෙනෙතට දැවන්ත තුරුණු තන්යුවලේ උඩකොටසින් බාගයක් පමන දර්ශනය විය.

තෙමෙමින් තිබූ සරම ගාමිණි සිරුරට ඇලීගියෙන් ප්රිය දසුනට අනුව සෙමෙන් පණ ගහන බහිරවයා එහි කූඩාරම් ගසන්නට වූවේය. ඇස්මට්ටමට කිට්ටුවෙන් පිහිටි එය රුචිරාගේ නෙතට අසුවිය. සරම උඩ හරිය එතරම් හොදින් තෙමී නොතිබූ බැවින් පැහැදිලිව වෙනස නොපෙනුනි. එහෙත් ඉදිමි ඇතිබව අනුමානකල ඈ, පියා ඇගේ දෙතන් දෙස බලන බව තහවුරු කරගන්නට එය සාධකයක් කරගත්තාය.

තවත් බාල්දි දෙක තුනක් නෑ පසුව රුචිරා කෙස්වැටිය ශැම්පු කොට සෝදා හැරියාය. අනතුරුව සබන් ගාන්නට වූවාය. ඇයට තවත් වතුර බාල්දියක් ඇද තැබූ පියා පසෙකට වී ඈ දෙස බලා සිටියාය. ඔහුට පිටුපා දිය රෙද්ද අතරින් අතදමා ඈ පපු පෙදෙස හා යෝනි පෙදෙසෙහි සබන් ගාගන්නා අයුරු ඔහු පලමු වරට මනසින් සිතුවම් මවාගනිමින් බලා සිටියේය. අනතුරුව ඈ පිටෙහි සබන් ගාගන්නට වූවාය.

“ඉන්න මං පිටේ ගාන්නම්” වෙනත් අවස්ථාවලත් ඕන තරම් හේ දියණියගේ පිටෙහි සබන් ගා ඇති වුවත් මෙවර නම් රති කාමයෙන් ඇවිලෙමින් සිටින සිත නාඹර දියණියගේ පිට අතගාන්නට සැලසුම් තැනුවේය. පියා අතට සබන් කැටය දුන් රුචිරා ඔහුට පිටුපා දිය රෙද්ද ලිහිල්කොට පිට නිරුවත් වන්නට ඉඩ හැරියාය. සබන් කැටය තෙමාගත් ගාමිණි, දියණියගේ පිටෙහි සබන් ගාන්නට වූවේය.

පියා කොතෙකුත් මින්පෙර පිටෙහි සබන් ගා ඇති නමුත් මෙවර එහි අමුතු නැවුම් ආශ්වාදයක් රුචිරාහට දැනුනේය. ගාමිණිද පලමු වරට තමාට දාව උපන් දියණියගේ සිරුර කාමුක සිතුවිල්ලෙන් අතගාන්නට වූවේය. පිට දිගේ සබන්ගා අතුල්ලන දෑත තට්ටම් දක්වා දිවගියේය. දෙපසින් බඩ හා දෙතන් කෙලවර තෙන් ඇදුනේය. නැවුම් සුවයෙන් මුසපත්වූ රුචිරා දැස් පියාගෙන සිටියාය.

ක්රමයෙන් ගාමිණිගේ දෑත් සීමා පසුකරමින් ටිකෙන් ටික ඇදුනේය. පලමුව තට්ටම් මතට යනතෙක් ඇදුනු දෑත් සබන් ගා අතුල්ලන මුවාවෙන් යහමින් අතගෑවේය. පියාට පහසුවනු පිනිස රුචිරා දියරෙද්ද තවත් බුරුල්කොට පහත් වෙන්නට ඉඩ හැරියාය. ඒ නිසා කාමුක දෑසට සුවිසල් දෙතනහි කොටසක්ද දෙපසින් දැකගන්නට හැකිවූයේය. එම දසුන් බාගෙට ඇහැරි සිටින බහිරවයා තවතවත් අවදිකරන්නට සමත්විය.

වෙනදාට වඩා බොහෝ වෙලාවක් පිටෙහි සබන් ගෑම දීර්ඝවූ නමුත් වෙන වෙනම සිහින ලෝකවල සිටි පිය දූ දෙපලටම ඒ ගැන වගක් නොවීය. අවසානයේ තට්ටම් අතගෑම උවමනාවට වඩා වැඩිබව පියාහට පසක්වූයෙන් ක්රමයෙන් දෑත් ඉණ දෙපසින් ඉහලට ගෙන ආවේය. ඒ අතරතුර ඔහුගේ ඇඟිලි තුඩු ඇගේ තන් යුවලේ දෙපසින්ද මදක් අතුල්ලාගෙන ගියේය. දෙතනෙහි ඇඟිලිතුඩු වදිත්ම ඇගෙ සියොලඟ කිලිපොලා ගියේය.

යලි පිට උලන්නට වූ ගාමිණි වරක් නොදැනී සිදුවූවාක් මෙන් එක් අතක් ඇගේ තනයක් මතින් පසෙකින් ගෙනගියේය. ඒ පහසින් දියණියගෙ නංගියා සලිතවී ගියාය. වැරදීමක් වෙන්න ඇතැයි රුචිරා සිත හදාගත්තාය.

දියණියගෙන් කිසිම අයහපත් ප්රතිචාරයක් නොවුනෙන් ඔහු යලිත් වතාවක් තනය ඉලුවේය. මෙවරත් කිසි විරෝධයක් නොමැත. එයින් උදම් වූ ගාමිණි යලි සබන් කැටය තෙමාගෙන සබන් ගානා මුවාවෙන් ඉණ සිට කිහිලි තෙක් දෙපසින් ඉහලට හා පහලට අතගාන්නට වූවේය. තන් යුවලේ දෙපසද යහමින් අනියම් සබන් ගෑමට ලක්විය.

ගාමිණිගේ ක්රියාවෙන් මල්ලියා හොඳටම උරණවී දරදඬු වුවේය. තෙත සරමෙහි බර නිසා රිසිසේ ඉහලට එසැවීමට නොහැකිවූ එය කොට්ටයක්මෙන් ඉදිරියෙන් පුම්බා දමමින් ඒ තුල හිරවී ගියේය. පියාගේ අතගෑම් දැන්නම් අහම්බයන් නොවන බව රුචිරාහට ඒත්තු ගියේය. නෑනා විසින් සිතතුල පැලකරන ලද අතිශය තහනම් කාම බීජය දලුලා වැඩෙමින් පැවතියෙන් ඈ නිහඬව පියාගෙ පහස රසවින්දාය.

මොහොතකටපසු ඈ මදක් ඉදිරියට නැමී පුක පසුපසට දිගුකලාය. එයින් තවත් ඉදිරියට නැමෙන්නට සිදුවූ ගාමිණිගේ උකුල ඇගේ තට්ටම් වලට හේත්තුවිය. ඒ සමගම තෙත්ව සිරුරට ඇලී ඇති දිය රෙද්ද මතින් බේරි තිබූ තට්ටම් යුවලේ කපොල්ලට කොට්ටය හිරවිය. පියාගේ පොල්ල හොඳහැටි කෙලින් වී ඇතිබව ඈ නිසැකව දැන ගත්තාය. පලමුව එයින් මදක් සිත කලබල වූ පියා අනතුරුව නොදන්නා සේ එලෙසෙම සිටිමින් ව්යාජ සබන් ගෑමෙහි යෙදුනේය.

තවදුරටත් අත් ගෙනයමින් පියයුරු හෝ යෝනි පෙදෙස යහමින් අතගාන්නට වූ ආසාව ඉතා අපහසුවෙන් මැඩගත් ගාමිණි ප්රවේශමෙන් පමණ ඉක්මවා නොයමින් අතගෑවේය. එනමුදු දැනටත් අතගාන ප්රමාණයද පියෙකු හැටියට අතිශයින්ම පමණ ඉක්මවා ගොස් තිබිනි.

“ඇති තාත්තා” හදිසියේ සියල්ල දැනුනාක් මෙන් කෙලින්වූ රුචිරා පියාගෙන් ඈත්වෙමින් දිය රෙද්ද තදකොටගත්තාය. තමා හා සොයුරාගේ සම්බන්ධය ගැන කිසිවක් නොදත් පියා තමා ගැන කෙලෙස සිතනු ඇතිදැයි හදිසියේ ඇයට කල්පනාවිය. නිර්මලා පැවසූ කිසිදෙයක් පිලිබඳව කිසිවක් නොදන්නා දියණිය, තමා ඇගේ රහස් ගැන දන්නා බව නොදැන තමා ගැන මොන ආකාරෙන් සිතනු ඇතිදැයි ඔහුටද ඒ සමගම සිහියට නැගිනි.

“දූ දිගටම බාත් රූම් එකේ නාලා දැං දියරෙදි ඇඳගෙන නානකොට පිස්සු වගේ ඇති නේද?” තත්වය වෙනතකට යොමුකරනු පිනිස ඔහු පැවසීය.

“ගානක් නෑ තාත්තා. මෙච්චර කාලයක් පුරුදු එකනෙ” විලියෙන් බරව ගිය ඈ ඔහුදෙස නොබලාම දෙපාවල සබන් ගාමින් පැවසුවාය.

“වෙල පැත්තෙන් නම් කාටවත් පේන්නෙ නෑ!” වටපිට බැලූ ගාමිණි පැවසීය. “දූට අනිත් පැත්තෙන් කොටු කරලා දෙන්නද නිදහසේ නාගන්න?”

“ඕන නෑ තාත්තා. මෙහෙම හොඳයි”

“සබන් ගාලා ඉවරද?”

“ඔව්”

යලි දණ නමා ඉඳගත් දියණිය මතට පියා වතුර වක්කරන්නට වුවේය. සබන් යවන මුවාවෙන් රුචිරා දියරෙද්ද තවතවත් විවර කලෙන් පියාහට ඇගේ සුවිසල් දෙතන ඉහලින් මුලුමනින්න්ම පාහේ දැකගන්නට හැකිවිය. එයින් ඉදිමි ඇති කොට්ටය දෙස බලමින් උන් දියණියද එතැන අතගා බැලීමට ඇති ආසාව වාවාගත්තේ බොහෝ අපහසුවෙනි.

දූ-පිය දෙපොලගෙම පිබිදුනු රති ආශාවන් සඟවා ගනිමින් ඇදී ගිය නෑම හා නෑවීම අවසන්විය. කෙස්වැටිය පිසදමමින් රුචිරා දියරෙද්ද පිටින්ම ගේ දසට ගියාය. බාගෙට තෙමුණ ගාමිණිද නාන්නට පටන් ගත්තේය.

දිය නා ගොඩවූ ගාමිණි ගේ අසලට ගොස් රෙදිවැලෙහි වනා තිබූ තුවායකින් සිරුර පිහදමාගෙන, එයම ඇඳගෙන. තෙත සරම උණා, වතුර මිරිකා, දියණියගේ දියරෙද්ද අසලින්ම එය වැලෙහි වනා ගේතුලට පිවිසියේය.

තනිවම නාන අතර ඔහු බොහෝදුරට සිතුවේය. දියණිය කුමක් සිතන්නට ඇතිදැයි ඔහු කල්පනා කලේය. බිරිඳගේ ප්රකාශය යෝජනාවක් ලෙසින් සලකාගත් ඔහු එය සිතින් සම්මත කරගත්තේය. සබන් ගාන අතරතුර ඈත්වීම හැර, දුවගේ වෙනත් කිසි විරෝධයක් නොතිබුන බව ඔහු කිරාබැලුවේය.

‘මං තාත්තා වෙලා අල්ලනකොට ඔහොම නම් වෙන කොල්ලෙක් එහෙම අතගෑවානම් මොනව නොකරයිද මේකී’ සිතේ අරමුණු සාධාරණිකරණයට ඔහු එලෙස කල්පනා කලේය. ‘නිර්මලා කිව්ව එක හරි’

හදිසියේ ඇ අකමැති වුවහොත් මොකද කරන්නේ යැයි යලි යලි සිතෙත්ම අරමුණු ආපස්සට ඇදුනි.

‘මොනවා වෙන්නද? ගෙදරත් තව කවුරුත් ඇති එකක් යැ?” ගාමිණි යලි වාසි පැත්තට කරුණු ගොනු කලේය. ‘අනික අකැමති වුනත් දූ පිට කා එක්කවත් එක්ක ඕවා කියන්න යන්නේ නෑ නේ. ඕන නම් අම්මට කියයි. ඒ කිව්වට අවුලක් නෑ නෙව’

‘කෙල්ල අකමැති වෙන එකකුත් නෑ කොහොමවත්’ සියල්ල ස්තිර කරගනිමින් හේ සිතුවේය. ‘කොල්ලෙක් එක්ක හුකපු ගෑණි නොදන්නවායැ මං අතගානකොට වෙනස. ඔය හිටියේ දීගෙන අපූරුවට’

‘අද රෑම මොනවා හරි කරනවා’ සියල්ල සිතින් ස්තිර කරගැනීම සඳහා පමණක්ම කරුණූ ගොනුකරගනිමින්ම ඔහු ගෙට ගොඩවිය. දියණියගෙ කාමරය පසුකරමින් තම කාමරය දෙසට ඇදෙන අතර තුර හිස ඔබා දියණිය කුමක් කරන්නේ දැයි බැලීමට ඔහුට සිතිනි. දොර රෙද්ද මදක් ඈත් කොට ඔහු බැලුවේය. දියණිය කන්නාඩිය ඉදිරියට වී තෙතමනය සහිත කෙස් වැටියේ අවුල් කඩමින් උන්නය. ඈ තවමත් දිග තුවාය ඇඳගත්වනමය.

රුචිරා තුවාය ඇඳගෙන සිටිනු ඔහු කොතෙකුත් දැක තිබුණත් අද තත්වය වෙනස්ය. වෙනදා සාමාන්යය දසුනක් වූ එය අද මහත් කාමුක දසුනකි. ඇගේ ක්රියාකරකම් හා තුවායෙන් පමණක් වැසුණු පිරිපුන් නාරි දේහය මෙතෙක් වෙලා පැවති ඔහුගේ හැඟීම් සිය දාස් ගුණයකින් ඉහල නැවීමට සමත් විය. සුවිසල් පයෝදර මත ගැටගැසුනු තුවාය ඉදිරියෙන් සිරුරට නොගෑවෙමින් එල්ලා වැටුනේය. දෙතනෙහි ඉහල කොටස වසා ගැනීමට නොහැකි වූ තුවාය යන්තම් ඇගේ තට්ටම් වලට පහලින් නිරුවත වසාදැමීමට පමණක් සමත් විය.

‘රෑට මොකටද’ දියණියගේ අඩ නිරුවත් සිරුර දෙස නෙත් දල්වා බලාසිටිමින් ඔහු සිතීය. ‘තාච්චිය රත් වෙච්ච එකේ දැම්මම ආප්පයක් පුච්චනවා’

දියණිය හා රමණයට පොටක් පාදාගැනීම සඳහා ගාමිණි උපායක් කල්පනා කලේය.

“දූගෙ පිටේ අලුහම් පිපිලා නේද” රති මගට අවතීර්ණවීමට සුලු අදහසක් පහලවූයෙන් ඔහු එසේ පවසමින් කාමරයට ඇතුලු විය. “මං දැක්කා පිටේ සබන් ගානකොට තියෙනවා වගේ”

“නෑ තාත්තා” මදක් කල්පනා කල රුචිරා පිලිතුරු සැපයූවාය. එසේ තිබුණානම් සොයුරා හා නෑනා තමාට පවසනු ඇත. “තියෙන්න නම් විදියක් නෑ”

“බලමු කෝකටත්” ඈට ලංවු හේ පැවසීය.

“හා” ප්රතික්ශේප කිරීමට නොහැකි නිසා ඈ අවසර දුන්නාය. “එහෙනම් බලන්න”

නාද්දී සිදුවූ දෑ ඒ සමගම යලි මතකයට නැගීමෙන් ඈ තුලද පියා ලවා යලි පිට අතගාවා ගැනීමේ ආශාවක් පහලවිය.. රුචිරා වෙත ලංවූ පියා තුවායට නොවැසුන කොටස පරික්ශා කරන්නට වූයේය.

“උඩ හරියෙ නම් නෑ. මං දැක්කෙ පහල හරියට වෙන්න මයෙ හිතේ” ඇඟිලි තුඩගින් සිහින්ව පිට අතගාමින් ගාමිණි පැවසීය.

“එහෙනම් නැතුව ඇති” පියාගෙ ප්රතිචාරය කෙසේදැයි දැනගැනීම පිනිස ඈ කිව්වාය.

“පෙන්නන්නකො බලන්න”

තුවා ගැටය බුරුල් කල රුචිරා පිටුපසින් තුවාය පහත් වෙන්නට ඉඩ හැරියාය. ගාමිණි ඇගේ පිට දිගේ සියුම්ව ඇඟිලි තුඩු ගෙනයමින් පරික්ෂා කරන්නට විය. ගැටය ලිහි බුරුල් වීමත්, තුවාය දෙකොනෙන් අල්ලාගෙන ලැමට තදකරගෙන සිටීමත් නිසා දෙපසට තල්ලුවූ සුවිසල් පයෝධර යුග්මයේ කොටසක් පිටදෙපසින් කෑදර පියාහට දැකගන්නට හැකිවිය. ඔහු කෙමෙන් ඇඟිලි තුඩු ඒ දෙසට යොමු කරන්නවට විය. පියාගෙ අතැඟිලි දෙතන් දෙපසින් වදිනවිට ලද නැවුම් පහසින් රුචිරාගේ ගත කිලිපොලා ගියේය.

“තියෙනවද තාත්තා” මද වෙලාවකට පසු ඈ ඇසුවාය.

“ම්ම්ම්හු” දෙතන් දෙපසින් තවතවත් ඉදියට අතැඟිලි යවමින් ඔහු පැවසුවේය. “තට්ටමේද මංදා මං දැක්කේ”

“තුවාය නම් ඔයිට වඩා පාත් කරන්න බෑනේ” පිටේ සබන් ගාද්දී පියා තට්ටම් ඇල්ලුවද ඔහුට ඒවා දකින්නට ඉඩක් නොමැතිබව පැහැදිලි හෙයින් පියා එනපොට තේරුම් ගත් දියණිය පැවසුවාය.

“ඉන්න එහෙනම්” දෑතින් තුවා වාටීය අල්ලා ඔසවමින් ඔහු කීවේය. “උස්සලා බලමු”

නිරුවත් තට්ටම්ද පරික්ෂා කරන මුවාවෙන් ඔහු මදක් පහත්වී එවා අතගාන්නට වූවේය. ඔහුට පහසුව සැලසීමට මෙන් රුචිරාද මදක් ඉදිරියට නැමුණාය.

“හම්බුනාද?”

“පුකේ ලපයක්වත් නෑ. වාත්තු කලා වගේ තියෙනවා” මින් ඉදිරියට කලයුත්තේ කුමක්දැයි සිතමින් ගාමිණි පැවසීය. අතගෑම් තවදුරටත් පවත්වාගන්නේ කෙසේදැයි නාද්දී දලුලා වැඩුණ රති අශාව අතුපතර විහිදෙමින් යද්දී රුචිරා කල්පනා කලාය. කිසියම් තැනක බොරු අමාරුවක්වත් මවා පෙන්වා පියාට බලන සේ පැවසිය යුතුයැයි අවසානයේ ඇ තීරණය කලාය. ඒ සමගම පියාගෙ කටහඬ යලි අවදි විය.

“දූ පියයුරු පිලිකා එහෙම තියනවද කියලා පරික්ෂා කරල බලනවද?”

“නෑ තාත්තා” වයස දහසයේ දහහතේ පමණ සිටම පිලිකා පරික්ෂාව සිදුකරමින් සිටියද ඈ කිව්වාය. ඇගේ මිතුරියක් පිලිකාවකට ගොදුරුවී සිටියාය. “අපිත් බලන්න ඕනද?”

“නැතුව ඉතින් පිරිමි අපියැ බලන්න ඕන?”

“නෑ මං කිව්වෙ කෙල්ලොත් බලන්න ඕනද? මං උන්නේ වැඩිහිටි අයට හැදෙන්නෙ කියලා”

“දැං කාලේ ඔවාට වයසක් කොහෙද?”

“එහෙනම් හොයලා බලන්න ඕන කොහොමද බලන්නෙ කියලා”

“ඉන්න මං කියලා දෙන්නම්”

ඉස්සු තුවාය ඉණමතම තියාගනිමින් යලි සිටගත් ගාමිණි දියණයට තවත් ලංවුනේය. තම උකුල ඇගේ නිරුවත් තට්ටම්වල ගෑවෙන නොගෑවෙන තරමට ලංවූහේ තවමත් මදක් ඉදිරියට නැමීසිටින දියණියගේ තන් දෙපසින් අතැඟිලි ගෙන එන්නට විය. කිලිපොලා ගිය යුවතියගේ යෝනිමග තෙත්වන්නට පටන් ගත්තේය. දෙතන්වල නොයෙකුත් තැන් පිරිමදිමින් තදකරමින් පියා පරික්ෂාව සිදුකරන හැටි කියා දෙන්නට වූවේය. පරිකෂා කරන ක්රම ගැන හොඳ අවබෝධයක් ඇති ඈ පියා කරන්නෙ අමූලික බොරු බව හොඳින් දැන සිටියාය.

ක්රමයෙන් පියාගෙ දෑත් තන්පුඩු කරා ඇදෙද්දී තුවාය අතහැර දැමූ ඈ පියා පවසනදෑට හූමිටි තබමින් ඉදිරියෙහි වූ පුටු ඇන්ද අල්ලා ගෙන ඊට බරදුන්නාය. හැකිලි පාත් වු තුවාය ඉණ දෙපසින් පහලට එල්ලුනේය. ක්රමක්රමයෙන් පියා දියණියගේ සුවිසල් දෙතනම නතු කරගත්තේය. ඒ අතරදී ඔහු ඈගේ පිටුපසින් හේත්තු විය. දවස් කීපයකට නොමැතිව සිට පයෝදර පුරා ලැබෙන රති පහසින් මත්වන්නට වූ බාලෝලිය සුසුම් හෙලන්නට වූවාය. මත් වෙමින් සිටින පියාද නෑකම් සියල්ල අමතකොට රහසේම තමන් ඇඳ සිටින තුවායද ලෙහෙන්නට ඉඩ හැරියේය. බුරුල්ව ගිය එය, ගාමිණි මදක් ඇගෙන් ඈත්වූයෙන් දෙපා වටා ඇද වැටුනේය. අනතුරුව දියණියගෙ නිරුවත් සුමුදු දෙපා හා තට්ටම් යුවලට පියාගේ නිරුවත් හැඩි දැඩි දෙපායුග හේත්තුවූයේය. දියණියට උපත දුන් තහනම් සොඬය හොඳහැටි දිග ඇරෙමින් ඇගේ දෙපා අතරින් තට්ටම් මුලට තද වූයේය.

තවමත් පියයුරු පිලිකා ගැන මොන මොනවදෝ දොඩවමින් හේ දෙතන් හොඳහැටි මිරිකුවේය. ඒ අතරම තහනම් අවයවය තට්ටම් අතර කිටිකිටියේ සිරවී තහනම් කුටිය සොයමින් ගැහුනේය. උස්මහත් වන විටම තොප්පිය ගසාගත් මල්ලියාව ඔහු සෙමෙන් ඒ මැද උලන්නට විය. මද වෙලාවකින් රුචිරාද දෙපා මදක් පලල් කලෙන් එය ඇගේ යෝනි මුල ඇතිල්ලෙමින් එහා මෙහා ඇදුනේය. තහනම් සිදුරෙන් වෑහුනු සෙවල දියෙන් එකැස් මොට්ටයා නැහැවෙන්නට පටන් ගත්තේය. දෙතන් හා යෝනිය ලබන නැවුම් පහසින් රුචිරා වේගයෙන් සුරතාන්තයක් වෙත ඇදෙන්නට විය. එය කෙල්ලෙකුට අතිශයින්ම තහනම්ම පහස වූ පියාගේ පහස වීම යන හැඟීම එයට තව තවත් රුකුල් දුන් ප්රධාන හේතුවක් විය. සොයුරා හා කොතෙකුත් අතිශයින්ම අශික්ෂිත රමණයන් හා යෙදුනද, කිසිවිටෙකත් ඈ පියා ගැන කාමුක ලෙස සිතනවා තබා කිසිම අයුරක කාමුක සිතුවිල්ලක් සිහිනයෙන් හෝ ඈහට පහලවී නොතිබුනේය. නෑණා පැල කල අලුත් තහනම් බීජය මුල් ඇදී අතුපතර විහිදා දැන් පල දැරීමටද ආසන්න වෙමින් පැවතිනි.

“තාත්තා…!” අවස්ථාව තව තවත් කාමුක කරනු වස් රුචිරා හඬ අවදි කලාය.

“අ….?” ඒ ඇමතුමෙන් මදක් තිගැස්සි වරදකාරී හැගීමක් ඇතිවූ ගාමිණි හඬ නැගුවේය.

“පියයුරු පිලිකා තියෙනවද බලන්න ඔහොම අතුල්ලන්නත් ඕනද?”

එයින් වික්ෂිප්ත වූ හේ පිලිතුරක් සොයාගනු නොහැකිව මදක් තැවුනේය.

“මෙහෙමත් බලනවනම් තමා වැඩිය හොඳ.” අවසානයේ පිලිතුරක් ගැටගහගත්තේය. “එතැනත් නොයෙකුත් ලෙඩ ජාති තියෙනවා නෙ”

“එහෙමද?”

එයින් පසු පියාගෙ ඇතිල්ලීම තව දීර්ඝ හා බරපතල වූයේය.

“මාස දෙක තුනකට සැරයක් බැලුවම ඇතිද?” දියණිය අහිංසක ලෙස පිලිවිසියාය.

“නිතර නිතර බලන තරමට තමා හොඳ”

“එහෙන මේටිකේ හැමදාම බලනවද තාත්තා?”

“දූ ආයේ කොළඹ යනකම් බලන්නම්කො”

“අම්මා ආවම නම් ඉතින් බැරිවෙයි?” මව හා පියාගේ දුරකථන සංවාදය ගැන හංකවිසියක්වත් නොදැන සිටි රුචිරා කණගාටුවෙන් පැවසුවාය.

“ඒක මං බලාගන්නම්කෝ” පියා ස්ථාවර ස්වරයෙන් පැවසීය. “අම්මටත් මං තේරුම් කරලා දෙන්නම්කෝ දෙමව්පියෝ මේවා ගැන බලන්න ඕන කියලා”

“අම්මා දැනගත්ත්තොත් මොන අඩව්වක් අල්ලයිද දන්නෙ නෑ”

“ඒවා ගැන බය වෙන්න එපා. මට ඒවා බලගන්න පුලුවන්” ඔහු මහත් විශ්වාසයෙන් පැවසීය.

“තාත්තා ඒත්….”

“ඒ ගමන මොකද.?”

“මට ඉතින් දවසට දෙතුන් වතාවක්වත් බලන්න ඕන වෙයි” දියණියගේ වදන් වලින් පියාට තරු විසිවුනේය. ඔහු කිසිවිටෙකත් එවන් රමණයක් ගැන නොසිතුවේය.

“බලමුකො..! බලමුකෝ…!!”

තවතවත් රති කාමයෙන් මත්වූ දූ-පිය දෙපල කෙදීරිලිද නගන්නට විය.

තවත් ඉවසා ගත නොහැකි වූ ගාමිණි අමෝරා ගත් තහනම් අවියෙන් තහනම් දොරටුව දෙබෑකරන්නට පටන් ගත්තේය. පිලිකා පිරික්සුම් දණ්ඩ ක්රමයෙන් යෝනි මගට ඇතුලු වෙන්නට පටන් ගත්තේය. දියණියගේ යෝනිතොල් පලාගෙන පියාගේ ශිෂ්ණ මුණ්ඩය ඇතුලට ඇදෙන්නට විය. ලේ පිරුණු ඉස්ගෙඩිය, ඒ වටා ගැලූ රතිසෙවලෙහි ආධාරයෙන් පහසුවෙන් රහස් තොල් අතරින් ලෙස්සා ඇතුලට ඇදී ගියේය.

රුචිරා සහමුලින් නිරුවත් වීමෙන් වලකමින් ඉණ වඩා වැටි එල්ලෙමින් තිබුනු තුවායේ දෙකෙලවර තාලයට පැද්දෙන්නට වූවේය. පියා දියණියට සෙමෙන් සෙමෙන් හිකුවේය. තුවායේ තාලයටම ඔහුගේ වල්ලද පැද්දුනේය. ඒ සමගම තරුණියගේ රස හැඟුම් තවතවත් වඩවමින් දෙතන් මිරිකීම තව තවත් දැඩිවිය. පියෙකුගේ සෙනෙහසින් මෙන් ගාමිණි ඈ හට සෙමෙන් පහර එල්ල කලේය. පියාගේ පයිය තදකොට බදාගත් දියණියගේ හුතු බිත්ති, මිටින් ගෙන මිරිකන්නාක් මෙන් එය මිරිකුවේය. මිරිකි මිරිකී ලෙස්සමින් තහනම් පොල්ල තහනම් හිල දිගේ එහා මෙහා තල්ලුවූයේය.

සමාජ තහංචියට සහමුලින්ම පයින් ගසා සිදුවන රිසිසේ හිකුම හමුවේ තව දුරටත් දරාගත නොහැකිවූ දෝණියැන්දා සිය පියාණන්ගේ පයිය තම හුත්තෙන් වැරයේ මිරිකා දමමින්, මහ හඬින් කෙඳිරිලි නගමින් සුරතාන්ත දිය පහ කරන්නට වූවාය. පොල්ල මතින් ඇදී ගිය ස්වේත දියරය පියාගේ වෘශණ කෝෂයෙන් පහලට බේරෙන්නට විය. ගහන ගහන පහරට සුදු පැහැ පෙන කැටි මෙන් තම රහසඟ වටා එතෙන අමුතුම නුහුරු දියරය දෙස පුදුමයෙන් බලමින් පියා දියණියට තව තව නෙලුවේය. ඉස්සර අතින් පහරක් දෙකක් කා හූ තිය තියා අඬන දෝණි අද පියාගෙ බැටන් පොල්ලෙන් එකපිට එක බැටකා ගේ දෙක වෙන්නට බෙරිහන් දී කෑගැසුවාය.

ඇගේ රති අඳෝනා වලින් තව තව කුපිත වූ පියා හරි හරියට පොල්ලෙන් දමා ඇන්නේය. සියලු සිදුවීම් වල බලපෑම් නිසා තවදුරටත් පාලනයෙන් ගිලිහී ගිය ගාමිණිගේ සිරුර වතුර මාරු කරන්නට වහ වහා හරිබරි ගැසුනේය. දුවගේ සුරතාන්නය හීන වන්නටත් ප්රථම පියාගේ එන්නත් කටුවේ අගට ජනන දියර රැස්විය. ඒ සමගම ඇතිවූ මාංශපේෂී පීඩනයෙන් දැඩි තෙරපුමකට ලක්වූ ශුක්රාණු තලියක් දියණියගේ තහනම් උමං මග දිගේ අනාරක්ෂිත දරු බොක්ක දෙසට විද්දේය. යලිත් ගැහුනු රමණ මැශිම තව තලියක් විද්දේය. තවෙකක් විද්දේය. කාල තුවක්කුවකින් වෙඩි මුරයක් පිටවන අයුරින් රමණ බටය පසු පසට ඇදි ඇදී සෙවල ගුලි විදහලේය.

නිවාඩු මාසයේ කිසිසේත්ම උවමනා නොවුන නිසා උපත් පාලන පෙති නොගෙන සිටිය රුචිරාගේ දරු ගැබ දෙසට පියාගේ මල් කෙමියෙන් මිදි යෝනි පතුලට විසිවුණ රති රොන් ඇදි ඇදී යන්නට විය. උප්පත්තියට නවමසකට පමණ පෙර දවසක මෙලෙසින්ම පියාගේ මෙවන් දියර රොත්තක් මවගේ රතිමග ඔස්සේ ඇදීගොස් රුචිරාව ජනිත කල අයුරින්ම අද දියණියට දියණියක හෝ පුතණුවකු දායක කරන්නට පියාගෙ සරු දියර ඇතුලටම ගලා ගියේය.

තහනම් අඟෙන් අවසාන වතාවටත් දියණිය හට ඇන පියා නිසල විය. මෙතෙක් ගත සිත පෙලූ බර හෑල්ලු කරගත් මල්ලියා යලි නිද්රාවට පත්වෙන්නට පටන් ගත්තේය. ඒ සමගම ගාමිණිගේ සිතතුල කිසියම් සාංකාවක් මතු වෙන්නට විය. දියණිය හා මෙලෙස වරදෙහි බැඳීම මොනම හේතුවක් නිසා වුව නුසුදුසු දෙයකැයි සිත පෙලන්නට විය. එය මදක් අස්වසාලමින් බිරිඳගේ වදන් යලි සිහියට නැගිණ. දිගු රමණයේ වැඩි පුරුද්දක් නොමැති අසරණ පියා ඔහුගේ දවසේ යුතුකම ඉටුකලායැයි සෑහීමට පත්වූයේය. එහෙයින් එලියට අදින්නට ගිය රහසඟ තහනම් යෝනිය තුලම තියෙන්නට හරිමින් හේ සුසුම් හෙලුවේය.

අනාරක්ෂිත බව මොහොතකටවත් සිහියට නොනැගුන රුචිරා, පියාගෙ සරු බීජ තම කුස පුරවන ආකාරය රස වින්දාය. අවසානයේ ඒ වින්දනයට බාධා පමුණුවමින් මෙතෙක් ඈ සැනසූ සොඳුරු පයිය කෙමෙක් වියැකෙන බව ඈ හට දැණුනි.

“තාත්තා…”

ඇගේ ඇමතුමෙන් ඔහුගේ සිත යලි වරදකාරි හැඟීම් වලින් පෙලන්නට විය. පිලිතුරු දෙනු නොහැකිව ඔහු රමණාන්තයේ දී අල්ලාගෙන සිටි අයුරින්ම තවමත් ඉණ හා කලව දෙපසින් ඇයව අල්ලාගෙනම ඇගේ හිස දිහා බලා හුන්නේය. රුචිරා උරහිස් හා බෙල්ල හරවා ඔහු දෙස බැලුවාය. කාමරයට පැමිනි පසු පලමු වතාවට දෙදෙනාගේ ඇස් එකිනෙක ගැටිනි. ඈ සිහින් සිනහවක් පෑවාය. ඔහුටද නිතැතින්ම පිලිතුරු සිනහවක් නැගින.

“තාත්තා, තව ගහන්න දිගටම”

“තව?” එක ලඟ රමණ වාර දෙකක් නුහුරු පියා විමතියෙන් ඇසුවේය. “දූටත් ගියා නේද?”

“පටන් ගත්තා විතරනේ” මදහස කාමුක සිනහවකට පෙරලෙන අතරෙහි ඈ පැවසුවාය. “පරික්ෂාව කරන්න වෙයි කීප සැරයක් යනකම්වත්, හරියට කෙරෙන්න නම්”

“ඈ..?”

ඒ සමග ඔහුගේ සිතට නොයෙකුත් අදහස් පහල විය. තම රහසඟ යලි ප්රාණවත් වෙයිද, තමාට යලිත් වතාවක් රමණයේ යෙදෙන්නට හැකි වෙයිද යනුවෙන් ඔහු තුල සැක පහල විය. දියණිය කොතරම් කාමුකදැයි සිතුව ඔහුට ඒ සමග බිරිඳගේ වදන් ද සිහිවෙන්නට විය. ‘ගෙදර කෙල්ලො පිටයන්න නොදී බලාගන්න තාත්තලා දැනගන්න ඕන’ යනුවෙන් ඈ පැවසුවේ වඩාත් හේතුසහිතව විය යුතුය. ඇ රුචිරා ගේ දිනපොතෙන් ඇගේ උවමනාවන් ගැන හොඳින් වටහා ගන්නට ඇත. ඈ ඔහුට වගකීමක් පවරා ඇත. ප්රමාණවත් ලෙසින් තමාගෙන් සතුට නොලදහොත් දියණිය පිට යෑමෙහි අවදානමක් ඇත.

ඔහුගේ කල්පනාවන් අතරේදී යලි ඉදිරියට හැරී සිටි දියණියගේ අඩ නිරුවත් සිරුර ඔහු නරඹන්නට වූවේය. රහස්ය කිසිවක් මුවා නොවුණ සිරුර අඩ නිරුවත් කල තුවාය ඔහු ඉවතට ඇද්දේය. අඩක් අප්රාණික වූ රහස් ඉන්ද්රීය තවමත් යාන්තමින් ඇගේ යෝනිය තුල රැඳි පැවතින. එතුල පැවති සුවදායක නැවුම් පහස නිසාදෝ ඔහු ඇගෙන් එය පිටට ගැනීමට උත්සහ නොගෙන තිබිණ. ඒ සුවයම රහසඟ තවමත් යන්තමින් සප්රාණිකව තබාගැනීමට සමත් වූයේය. බිරිඳ හා මෙලෙස රමණයක් සිදුවූවානම් මේ වනවිටද එය කුඩාවී එළියට පනිනු ඇත. දියණිය හා සිදුවූ තහනම් රමණයක් වීමද එය සහමුලින්ම අප්රාණික නොවීමට බලපෑවේය.

දියණියගේ රති නලය හැකිලෙමින් දිගහැරෙමින් අඩපනවූ මල්ලියා තෙරපන්නට වූවේය.

‘යකෝ මේකි දන්න දේවල් ‘ පලමුවෙන් එය ඉබේ සිදුවෙන්නක් යැයි සිතු ඔහු එය දියණිය විසින් සිදුකරණු ලබන්නක් බව වටහාගැනීමත් සමගම සිතුවාය. ‘මේකිට හුකන්නෙත් සුලුපටු කොල්ලෙක් වෙන්න බෑ’.

කොල්ලා තමාගේම එකාවත්දෝ යැයි ඔහුට නිකමටවත් නොසිතිනි.

යලි කාමුක හැඟිම් නංවාලීමට සියලු හැඟීම් දැනීම් හා සිතුවිලි දායක වූයේය. ගාමිණිවද පුදුමයට පත් කරවමින් අඩනින්දේ පසුවූ බහිරවයා නිදිගැට කඩන්නට විය. යලි ප්රාණවත් වන රහස් අවයවය, හැකිලෙන තහනම් නලය දිගේ ඔහු යලි තල්ලු කරන්නට වූවේය. පියාගේ අවිය පිටුපසින් තම සිදුර, සිදුරු කරනවිට රුචිරා පුක ඇඹරුවාය. ඒ සමගම සෙමන් ප්රාණවත් වෙමින් පැවති පයි කොටය වේගයෙන් පණගැසී ගැහෙන්නට වූවේය.

ගාමිණි දියණියගේ හිලට හරි හරියට දමා ඇන්නේය. එක් අතකින් ඉණ අල්ලාගෙන අනික් අතින් ඔහු ඇගේ විසල් තනයක් මිරිකුවේය. මද වෙලාවකින් පසු දෑතින්ම තන් දෙකම මිරිකා අදිමින් ඔහු දුවට වැරයේ හුකන්නට වුවේය. පියාගෙන් පහර පිට පහර වදින විට මහත් වේදනාවෙන් මෙන් ඈ කෙඳිරිලි නැගුවාය; කෑ ගැසුවාය; සුසුම් හෙලුවාය. රුචිරා පුක අඹරමින් පියාගේ පොල්ල අභ්යන්තර රති නිලය මත්තෙහි යහමින් මැදෙන්නට සලස්වා ගත්තාය.

“හයියෙන් ගහන්න තාත්තා ..! හයියෙන් ගහන්න..” දියණිය මොර දුන්නාය. ගාමිණි තව තව වේගවත් වූයේය.

වැඩි වෙලා යාමට මත්තෙන් දියණියගේ දෙවන සුරතාන්තය පියා හට දැකගැනීමට එසේ නැතිනම් අත්විඳීමට හැකිවිය. පිස්ටනය දිගේ තල්ලුවූ සුදු පැහැ පෙණපිඬු යෝනි තොල් වටා එකතුවිය. තරුණයෙක් සේ ජවයෙන් ඔහු නොනවත්වාම දියණියට හිකුවේය. පියගේ බලවත් ලිඟු පහර කෑමට ලක්වූ ආදරණිය දියණිය බෙරිගන්දෙමින් පණ නැතුව යද්දී ඔහු කිසිවිටෙකත් සැර බාල නොකලේය.

අප්රාණික වූ තරුණියට කිසිම ඉස්පාසුවක් නොදෙමින් අලුත් රති අවිය, හැකිලෙන රමණ විවරය දිගින් දිගටම පසාකරගෙන ගියේය. ගැහි ගැහී දැඟලූ යුවතිය මදකට නිසල වූවාය. අනතුරුව ඈ යලි රමණයට අත්වැල් සැපයූවාය. ප්රතිපලය තවත් ගේ දෙවනත් වන මොරදීමකින් යුතුව ඈ සුරතාන්තයට එලැඹීමයි. කිසිම අනුකම්පාවක් නැති අයුරින් දුබලවූ දියණියට පියා තව තවත් ප්රහාර එල්ල කලේය.

වංගෙඩියක බුලත් විටක් කොටන අයුරින් නොනවත්වා වදින පහර ඔස්සේ රුචිරා බොහෝ වාරයක් දිය පහ කලාය. රමණ ප්රයෝගයෙහි සුපුරුදු ඈ පියා හට යලි සුරතාන්තයක් එලැඹෙන විට නැවතුනාය. නැග එන හැගීම් අතරේ පියාව අතරමං කරමින් සිටගත් ඈ ඔහුගේ අවියෙන් මිදුනාය. අන්ද මන්දවූ පියාගේ දෑත් ලිහිල් වෙද්දි නිරුවත් කොමලිය ඔහු දෙසට හැරුණාය. තම වින්දනයට බාධා වුවත් පියා පලමු වතාවට ඇගේ නිරුවත් ඉදිරිපස සහමුලින්ම ආශාවෙන් නරඹන්නට වූවේය. දියණිය පියාහට ඇතිතරම් නෙත පිනවා ගැනීමට ඉඩ හරිමින් ඔහුගේ නිරුවත නැරඹුවේය. සොයුරාට වඩා පියාගේ අවයවය කුඩා බව ඈ තහවුරු කරගත්තාය. රමණයේදී ඒ බව ඇයට දැනුනත්, උපරිම සතුට ලබන්නට එයින් කිසි බාධාවක් නැති බව ඈ ඒ වනවිට වටහාගෙන සිටියාය.

“මුඛ පිලිකා පරික්ෂාව කරන්නෙ නැද්ද තාත්තා”

“නැතුව කොහොමෙයි?” රති ආශාවන්ගෙන් වියරු වැටි හුන් පියා ඈව දෑතින් ලඟට ඇදගත්තේය. ක්ෂණයකින්ම දෙදෙනාගේ දෙතොල් පූට්ටූවී ගියේය. එකිනෙකා බදාගෙන අතගාගනිමින් දූ-පිය යුවල හරිහරියට තොල් උරාගත්තෝය. මුඛ පිලිකා සෙවීමට පියාගේ දිව දියනියගේ මුඛය තුල පිරිමැද්දේය. සාමාන්යය දිවකට වඩා දිගු පියාගේ දිව දියණියගේ මුව පුරා සැරි සැරුවේය. සොයුරාට ලඟාවීමට නොහැකි වූ කටෙහි ගැඹුරු තැන් කරා පියාගේ දිව ඇදුනේය. දෙදෙනාම සිතුවිලි වලින්ද එක් අයෙකු මෙන් තුරුලුව දෙතොල් ඇලීගත්වනම සෙමෙන් ඇගේ ඇඳ දෙසට ඇදුනෝය.

එහෙම්ම ඇඳ මත පෙරලුණු අසම්මත යුවල අමු නිරුවතින් බදාගෙන මුව මී රස වින්දෝය. එකිනෙකා මිරිකාගනිමින් අනිකාගෙහි ඇඟෙහි එතෙමින් බොහෝ වෙලාවක් දූ-පිය දෙපල තොල් රස උරා ගත්හ. අනතුරුව උඩුබැලි අතට පෙරලුන දියණියගේ දෙපා සෙමෙන් පලල් කරගත් පියා යලි රති පොල්ල රති වලට ඔබන්නට පටන් ගත්තේය. ඇගෙ දෙතොලෙන් මිදුනු ඔහු මදක් එසවී රහසඟ අතින් අල්ලා ඇතුල් කරන්නට වූවේය.

“තාත්තා …!”

ප්රශ්ණාර්ථකාරි ලෙසින් ඔහු ඇගේ මුහුණු දෙස බැලුවේය.

“එතන ආයේත් පරික්ෂා කරන්නද යන්නේ?”

“ඔව් ඇයි එපාද?”

“දිවෙනුත් පොඩ්ඩක් බලලා හිටියා නම් නේද හොඳ?”

ඇගේ අදහස එකවරම තේරුම් නොගත් පියා මද වෙලාවක් ඇගේ මුහුණ දෙස බලා සිටියේය. අනතුරුව වහ වහා පහලට ඇදුනු ඔහු ඇගේ දෙපා දෑතින් ඔසවා ගෙන කලව අතරින් මුහුණ එබුවේය. යෝනි තොල් සහමුලින්ම වසාගෙන ඇතිරුණු පියාගේ දිගු දිව එහි ඇතිල්ලීගෙන ඉහලට ඇදුනේය.

“හම්ම්මා…..!” තිගැස්සි ගිය රුචිරා මහහඬින් කෙඳිරුවාය.

“ආආආ….!” ගාමිණිගේ දිව තහනම් පෙදෙසෙහි සැරිසරද්දී ඈ දිගටම කෙඳිරි ගෑවාය.

යෝනිය යහමින් ලෙවකෑ පියා දියණියගේ කෙඳිරිලි තවත් උත්සන්න කරමින් දිව ඒතුලට ද ඇතුල් කරමින් ලොවන්නට වූවේය. මද වෙලාවකින් සොයුරාගේ දිවට ලඟාවීමට නොහැකි වූ ගැඹුරු තැන් කරා පියාගේ දිව ඇදුනේය. ඔහු දිව එහෙට මෙහෙට අඹරවමින් දුවගේ ඇතුලත ලෙව්වේය.

“අ. ඌඌඌ….!” එක්වරම බරපතල ලෙස කෙඳිරි ගෑ රුචිරා උඩ විසිවුණාය. පියාගේ දිවෙහි තුඩ රති නිලය වෙත ලඟාවී තිබුණේය. විචිකිච්චාවට පත් පියා දියණිය කිලිපොලා හැරීමට සමත්වූ හේතුව සොයමින් මුලු දිවම හැකිතාක් ඇතුලට ඔබමින් යලිත් ඉහල අතට ලෙව කෑවේය.

“ඌඌඌඌව්ව්ව්ව්ව්……!” රුචිරා පුක ඔසවා කෙඳිරි ගෑවාය.

මෙතෙක් කාලයක් ඇඟිලි හා ශිෂ්ණ වලින් පිරිමැදී ඇති අන්තර් රති නිලය ප්රථම වතාවට දිවකින් පිරිමැදෙද්දී ඈ උමතු වූවාය. බගමණිය ගැන දැන සිටියද ඇතුල් නිලය ගැන දැනුමක් නොතුබුණ ගාමිණි වඩවඩා පරික්ෂාකරනු පිනිස යහමින් දිව දැම්මේය. ග්රැෆන්බර්ග් (G) නිලය අවට ස්වභාවයෙහි වෙනස සෙමෙන් සෙමෙන් ඔහු වටහා ගත්තේය. ඉන්පසු දිව තුඩගින් ඔහු මර්මස්ථානය කලඹන්නට වූවේය.

“අයියෝඕඕඕව්ව්..!” සියල්ලේ අවසන් ප්රථිපලය ලෙසින් මහත් කෙදිරිල්ලක් සමග දියණිය පියාගේ මුව සුරතග දියරෙන් පුරවා දැමුවාය.

දුබලවූ දියණියට ඉස්පාසුවක් නොදෙමින් පියා දිගටම ඇගේ ලුණු කෑවේය. තරුණියග් තුනුවිල කළඹමින් දිගු දිව ඒතුල දැඟලුවේය.. මද වෙලාවකට පසුව, බගමණියෙහි පිරිමැදීම් තුලිනුත් ඈ හට සතුටක් ඇතිවේදැයි සැකයක් ඔහුගේ සිතට නැගිණි. වහා ඔහුගේ අතක ඇඟිලි ඒ දෙසට ලංවිය. මොහොතකින් පියාගේ අතැඟිලි වලින් දියණියගේ මෑ මලද යහමින් පිරිමැදෙන්නට විය.

“අම්මා……..!!!” වියරුවෙන් දැඟලු උන්මාද රුචිරා වහලයේ උලු උඩයන්නම කෑ ගැසුවාය. වාසනාවකට ඇසෙන තෙක් මානයේ කිසිවෙක් නොවුනේය. වක්කඩ කැඩුවා සේ දිවදිගේ ඇදී ආ රති දිය පියාගේ මුව දෙපසින් වැගිරුනේය. පුක ඔසවමින් ඇඹරෙමින් දඟලන දියණියහට කිසිම බුරුලක් නොපෑ පියාණෝ, සුර අසුරයෝ එක්ව කිරිමූද කැලඹූ අයුරින් තව තවත් රති නිල දෙක කැලඹුවේය. කලඹන්න කලඹන්න යලි යලි කිරි දියර උතුර උතුරා, නලියන සුන්දර දෙගල් අතරින් පහලට ගලා හැලුනේය. දියණියට වතුර යන වාරයක් වාරයක් පාසා හැකිලි හැකිලි දිගහැරෙන ඇගේ විවරය තුල පියාගේ දිව දඬුවඬුවකට අසුවූසේ හිරවී ගියේය. රුචිරා බෙරිහන් දෙමින්, පියා දායද කල රස සුරතාන්ත පෝලිමෙහි සැප වින්දාය.

ගාමිණි අනෙක් අත දුවගේ තට්ටම් යටින් යවා ඔසවාගෙන මිරිකුවේය. එසේ මිරිකද්දි ඔහුගේ මහපට ඇඟිල්ල ඇගේ ගුදය මතට තදින් තෙරපී ඇතිල්ලිගියේය. ඒ ක්ෂණයෙන්ම විදුලි සැර වැදුණ සේ රුචිරා උඩ විසිවී ගැස්සුනේය. ආදර දියණියට වේදනාවක් ඇතිවිණි දැයි ඔහුට මුලින් සිතුනේය. නමුත් එය වේදනාවක සලකුණක් සේ නොවූයෙන් ඔහු නැවත වරක් ඇඟිල්ලෙන් ඇන්නේය. ඒ සමගම යෝනිය උතුරා වතුර පිටවිය. දියණිය එයින්ද ආශ්වාදයක් ලබනබව වටහාගත් ඔහු ඇඟිල්ල තව තවත් තෙරපමින් ඇතුල්ලුවේය. අධෝමුඛය මත මැදෙන ඇඟිල්ල නිසා ඈ තව තවතවත් වේගයෙන් සුරතාන්තයට පත්විය. මද වෙලාවකින් කුරුබිලය පලාගෙන ඇඟිල්ල ගුදමාර්ගයට පිවිසියේය. යෞවනියගේ උන්මාදය දෙගුණ තෙගුණ විය. මොර දීම් තව තවත් උත්සන්න විය. පලමුව මාපොට ඇඟිල්ලෙන් දියණියහට අමතර රසයක් පුදමින් සිටි පියා එය පිටතට ඇද මැද ඇඟිල්ල එබුවේය. පුකේ හිලට වන් ඇඟිල්ල උපරිමයට ඇතුලට ඇදි යොනිමග දෙසට වක්විය. ඔහු එය වක්කොටගෙනම ඇතුලතින් ඇගේ යොනිමග තදකරමින් හිල තුල ඇද ඇද එබුවේය. උමතුවු දියණිය බෙරිහන් දෙමින්, නොයෙකුත් අපහැදිලි වදන් දොඩමින්, යලි යලිත් දිය පහකලාය.

දියණියට සිහිසුන් වන තරමට සැපදුන් පියා යකඩයක් වන්වූ පොල්ල උලුක්කොටගෙන වහා ඈ මතට පැන්නේය. ඇගෙ දෙපා අතරින් කඳ ඔබාගත් ගාමිණි සැනෙකින් පොල්ල මුගුර හිලට ඔබා හුකන්නට වන්නේය. හුත්ත පුරවාගෙන එකවරම ඇතුලට වැදුන පයියේ පහසින් රස නහර පිනාගිය කෙල්ල පුක ඔසවා ඇල්ලුවාය. පිම්බුන කිම්බ තුල චක චක ගාමින් පක දියබුන් ගැසුවේය.

“හුකන්න තාත්තා” රුචිරා කෙඳිරුවාය. “හුත්ත පැලෙන්න ගහන්න”

එයින් කුපිතවූ පියා තව තවත් වැරෙන් දියණියට පහර දුන්නේය. යලි යලිත් රහසඟ තෙතබත් කරමින් සුද ගියේය. තහනම් පොල්ල මිරිකමින් නංගියා රුචිරාට උපරිම සැප සැදුවාය. දියණිය උස්ස උස්සා දෙන වංගෙඩියට උමතුවෙන් මෝල් ගසෙන් කෙටූ පියා හට, යටපත්වී තිබුණ ශුක්ර මෝචන තත්වය යලි උත්සන්න වන්නට විය. නාල දිගේ ක්රමයෙන් ඉහලට ඇදෙන්නට ගත් ශුක්ර ඔහුට දිගින් දිගටම ආශ්වාදයක් සැපයූයේය. වරක් මෝචනය වීම නිසා වඩා වෙලාවක් ගන්නා දෙවන සුරතාන්ත අවස්ථාව දීර්ඝ කාලයක් ඔහුට රස ගෙනාවේය. එයට ලොල්වූ ගාමිණි තව තවත් ඒ ආශ්වාදයට ලෝභයෙන් මෝචනය හැකිතාක් පමා කරන්නට උත්සහ ගත්තේය. අවසානයේ තවදුරටත් එය වාවා ගැනීමට අපහසුතැනට ලංවිය.

තවත් වරක් දිය පහකල රුචිරා අනතුරුව පියාගෙ හිකීම නැවතුවාය. ගාමිණිගේ මල්ලියා යලිත් වරක් දරු බොක්ක පුරවන්නට ඉතා ආසන්න ඇති බව ඈ පලපුරුද්දෙන්ම වටහා ගත්තාය. එහෙයින් ඊට ඉස්පාසුවක් ලබාදීම පිනිස ඈ තරයේ ඔහුව වැලඳගෙන රති විරාමයක් ගත්තාය.

“මාව උඩට ගන්නකෝ තාත්තා”

ගාමිණි උඩු බැල්ලෙන් පෙරලුණේය. ඉස්සි දණ ගසාගත් රුචිරා ඔහුගේ සිරුර පුරා ඉඹින්නට වූවාය. දැඩීවී ගැහෙන මල්ලියා වරින් වර සිරුරට තෙරපමින් සාප්රාණික බව රඳවා ගත් ඈ ඔහුගේ මෝචන තත්වය සමනය වන තෙක් ඉඹිමින් සුරතල් වූවාය. දෑත වඩා නිදහස් වූයෙන් ඔහුද දුවව යහමින් අතපත ගෑවේය, දෙතන් මිරිකුවේය.

ටික වෙලාවකට පසුව ඈ පහලට ඇදුනාය. අතකින් පියාගේ තහනම් අවයවය අල්ලාගත් ඈ එය තම මුව තුලට ඔබා ගත්තාය. අනතුරුව එය ලෙවකමින් උරන්නට වූවාය. පියා, තම දියණිය එය උරන අයුරු ආශවෙන් බලා හුන්නේය,. ආධාර පිනිස මෙන් ඇගේ හිස දෙපසින් අල්ලාගෙන කටට ගන්නට ඉඩදී සිටියේය.

එකවරම ඉහලට ඇදුන ඈ පියාගෙ උල ගෙන තම විවරයට ඔබා ගත්තාය. ඉන්පසු උස් පාත් වෙමින් පොල්ලෙලි ගහන්නට වූවාය. ඔහු ඇගේ සිරුර අතගාමින්, පුක මිරිකමින්, දෙතන් තලා දමමින්, ඉස්සි ඉස්සි පහලට එන සුරතල් දුවගේ සෙවල සිදුර තුලට මුලු පොල් උලම ගිලාබසිනසේ පස්ස උස්ස උස්සා ඇන්නේය.

වැඩිවෙලා යාමට මත්තෙන් ඈ යලි දියවන්නට වූවාය. උපරිම රසයක් ලැබෙන අයුරින් පියාගේ තහනම් අංගය යෝනි ගුල දිගේ ඇතිල්ලෙන පරිද්දෙන් ඈ රමණය මෙහෙයවූවාය. ගාමිණිගේ මොචනය යලි ආපස්සට ගොස් තිබූ හෙයින් ඈ තව කීප වරක් දිය පහවෙන තෙක් රිසිසේ හුකා ගත්තාය. එයින් රති වීඩාවට පත් ඈ ඔහුමත ඇද වැටුණාය.

යලිත් තම දියණිය ඇඳමතට පෙරලාගත් හේ දෙපා නවා ඔසවාගෙන යලි ඇයට අනින්නට වූවේය. යටපත්ව තිබූ ශුක්ර යලිත් වතාවක් ශිෂ්ණ මුණ්ඩය දෙසට ඇදෙන්නට පටන් ගත්තෙන් ඔහු වියරු වැටුණාක් මෙන් පහරපිට පහර ගසමින් හිකුවේය. තවත් දෙවතාවක් රුචිරා සුරතාන්තයට පත් වෙද්දි ආපිට හැරවිය නොහැකි තැනට ශුක්ර ධාරාව අවතීර්ණ වෙමින් පැවතින. අසරණ ඇඳ තදින්ම හෙල්ලුම් කෑවේය. වැරෙන් තව පහර කීපයක් එල්ල කල ඔහු තම සුරතල් දුවගේ තුනුවිල තුලට උපරීමයට රමණ දන්ඩ බස්සා මදකට නැවතුනේය.

“ඕඕඕඕඕඕඕ…..හ්….” ගාමිණිගේ හඩින් මුලු නිවසම පිරින “අම්මා…….හ්හ්”

ඒ සමගම තහනම් අවියේ ජීව උණ්ඩ අසරණ හිලපතුලට එල්ල වෙන්නට විය. කැරි තලියක් විදුනු පසු හේ යලිත් පයිය ඇද ඇතුලටම එබුවේය තවත් ශුක්ර ගුලියක් අනාරක්ෂිත ගර්භාෂය දෙසට විද්දේය. දෙවන වටයේ ජීව උණ්ඩ සියල්ල අවසන් වනතෙන් එලෙසින් යලි සිදුවිය. පියා ගොරවමින් දියණිය බඩ කරන්නට ඇදෙන ශුක්රාණු සියල්ල කිසිම පැකිලීමකින් තොරව යෝනි පල්ලට විද දැම්මේය. රුචිරා ගැබ්ගත හැකි බව දෙදෙනාටම වගක් නොවීය. මෝචනය අවසන් වෙත්ම ඔහු ඈ මතට අප්රාණිකව කඩා වැටුනේය. දූ පිය යුවලගේ තොල් යලිත් වතාවක් පූට්ටු විය.

*****

“දූ පරිස්සම් නේද?” රති සංග්රාමයේ දෙවන වටයෙන් අනතුරුව කඩා වැඩුන සිරුර දියණිය මත වැතිරී තිබියදීම ගාමිණි කොඳුරම්න් ඇසුවේය

“ඒ කිව්වෙ තාත්තා”

“බඩ වෙන්න නැති වෙන්න මොනවා හරි ගන්නවා ඇතිනේ?”

“හ්ම්ම්ම්… ” ඔහුගේ පැනයෙන් පසු ආරක්ෂිත නැතිබව පලමු වරට සිහියට නැගුණ ඈ මදක් කල්පනා කරමින් පිලිතුරු දුන්නාය. “ඒත් මේ මාසේ නම් ගත්තේ නෑ…!”

“හප්පා…!” ඔහුට හීන් දාඩිය දමන්නට විය. “හිට්ටොත් මලකෙලියක් වෙන්නේ”

“ඒක තමා..!” ඈ සිතුවිලි වලින් බරව පැවසුවාය. “දවසුත් හොඳ නෑ..!”

“කාරියක් නෑ” මද වෙලාවක් කල්පනා කල පියා පැවසීය. “ඔයාව බන්ඳලා දෙනව ඒහෙම වුණොත්”

“කාටද?” ඈ පුදුමයෙන් විමසුවාය.

“ඔයාට හුකන කොල්ලට”

“කොල්ලට….?”

“ඔව්. අම්මා කිව්ව ඔයා කොල්ලෙක් එක්ක නිදා ගන්නවා කියලා”

“අම්මා කිව්වා…?”

“ඔව්”

“අම්මා මොනවද කිව්වෙ?” අවුලෙ අවුලට පත් ඈ විමසුවාය.

“ඔයා කොල්ලෙක් එක්ක හැමදාම වගේ කාමරගානේ යනවය, එකට නිදාගන්නවය කියලා”

“කාමර ගානේ” තවත් අවුල් වූ ඈ ඇසීය. “අම්ම කොහොමද එහෙම කියන්නේ?”

“ඔයාගේ ඩයරිය කියෙව්වය කිව්වෙ මා එක්ක”

“අප්පට හුඩු…!” ඩයරියේ ලියා ඇත්තේ මොනවද යන්න හොඳින් දන්නා රුචිරාහට කියවුණේය.

“අප්පට හුඩු තමා මෙච්චර වෙලා කොලේ” ගාමිණි සිනාමුසු මුහුණින් පැවසීය.

“ඔව්නෙ” පිලිතුරු සිනාවක් පෑ ඈ පැවසීය. “ඉතිං අම්ම කිව්වෙ නැද්ද කොල්ලා කවුද කියලා”

“යාලුවෙච්ච කොල්ලෙක් කියලා තමා කිව්වෙ” ගාමිණි යලි කල්පනා කරන්නට විය. “ඇයි අපි දන්න කොල්ලෙක්ද?’

“හ්ම්ම්ම්හ්හ්”

“කවුද?”

“අම්මගෙයි අප්පගෙයි කොල්ලම තමා…!”

“අම්මගෙයි අප්පගෙයි?”

“හ්ම්ම්ම්හ්”

“ඒ මොන හරුපයක්ද?” හේ යලි කල්පනාවට වැටින. “මොනවා! අපේ කොල්ලා?”

“හ්ම්ම්ම්හ්”

“සම්පත් පුතා?”

“හ්ම්ම්ම්හ්”

“එයාද ඔයාගෙ පෙට්ටියත් කැඩුවේ?”

“හ්ම්ම්ම්හ්”

“අම්මපා, මූව හම ගහන්න එපායැ”

“හමගහන්න නම් ඕන අයියව නෙමෙයි. ” ඒ වනවිට යෝනිමගෙන් එළියට පැන තිබූ පුරුෂ ලිංගය අල්ලාගත් රුචිරා මදහස පාමින් කිව්වාය.”මේන් මේ මල්ලිලාව”

අනතුරුව ඈ එය පිරිමදින්නට වූවාය. ඒ අතරතුර ඈ මවගේ දැනු,ම් දීම ගැන කල්පනා කරන්නට වූවාය. තමා රමණය කලේ සොයුරා සමග බව දැනදැනත් ඈ පියාට බොරුවක් කීවේ මන්දැයි ඈ සිතුවාය. දිනපොත කියවීමෙන් පසුව මව කොළඹ මොන අඩව්වක් අල්ලනට ඇතිදැයි ඈ තවදුරටත් සිතුවාය.

“අම්මා මොනවද තාත්තා කිව්වෙ, ඇත්තටම?”

“මෙව්වා වුනේ පිට කොල්ලෙක් අතින් කියලා තමා කිව්වෙ” දියණියගේ පැණයෙන් කල්පනාබරිත වු ගාමිණි පැවසීය. “ඔයාට කරන්න කියලා නොකියා කිව්ව. නැතිනම් මෙහෙදිත් පිට යයි කියලා”

“අයියා අතින් වුනේ කිව්වොත් තාත්තට හුඟක් තරහා යයි කියලා හිතලා බාගවිට කියන්න ඇත්තේ එහෙම”

“ඔව්. මෙව්ව වෙන්න කලින් මං දැනගත්තනම් මොනවා වෙයිද මටත් හිතාගන්න බෑ”

“මෙයාටත් පංගුව ලැබෙනවානම් සද්ද නෑ ඉතිං”

“නැතුව ආයේ? මං ඔය දෙපාරක් හිකුවමයි එක ලඟ”

“තව පාරක් සෙට් වෙයි වගේ” සෙමෙන් යලි ප්රාණවත්වෙන පුරුෂ නිමිත්ත අතගාමින් රුචිරා පැවසුවාය.

“ඒ වගේ තමා…” තම දෙතොල් දියණියගෙ දෙතොල් හා එක් කරමින් හේ පැවසීය.

***

“ඔයයි, අයියයි ගැන එරන්දි දූ දැනගත්තොත් එහෙම මහ අවුලක් වේවී”

“දැනගන්න?” රුචිරා කිව්වාය. “දැනගන්න නෙමෙයි. එයා තමා අයියවයි මාවයි එකතු කලේ”

“මේකිව උල තියන්න එපායැ” පියා තරහින් පැවසීය. “අපිට තේරුණා ඒකි කඩුළු18 ම පැනපු හොඳ බඩ්ඩක් කියලා”

“පව්..! අක්කා හරි හොඳයි”

“හොඳයි නම් මේ වගේ අපරාදයක් කරයිද කෙල්ලෙකුට?”

“එහෙනම් තාත්තටත් මෙවා කරන්න වෙන්නෙ නෑ. එතකොට”

“හපොයි… එහෙනම් ඒකිට පිං දෙන්න ඕන”

“පිං දීලා විතරක් මදි”

“එහෙනම්”

“තාත්තා කොළඹ ගිය වෙලාවක සලකන්න තියෙන්නේ”

“ආ…!” බාගෙට නැග තිබු ලිංගය එකවරම කෙලින් විය.

“ඔය එන්නෙ පණ ගහලා කියනකොටත්”

“ඉතින් දූ කියන්නකො විස්තර මටත් දැන ගන්න” තෙවන වටයට අවතීර්ණ වෙමින් ගාමිණි ඇසුවේය. රති හරඹයත් සමගම අතීත කතාව දිගහැරෙද්දී, එයින් පියාව පමණක් නොව දියණියවද යලි රති කාමයෙන් ගිනිගෙන දවාලන්නට සමත් විය.

*********

තවත් වියරු රමණ සැසියකට පසුව සියොලඟ අප්රාණකව ඇඳ මත පත බෑවුන දූ පිය යුවල ගිමන් හරිද්දී, හාත්පස අඳුර වැටෙමින් පැවතින. මව දිනපොත කියැවූ පසු සොයුරාගේ නිවසෙහි කුමක් සිදුවෙන්නට ඇතිදැයි හදිසියේ රුචිරා හට කල්පනාවට නැගිනි. සිදුවිය හැකි නා නා ප්රකාර දේ ගැන සිතමින් සිටියදී ඈ හට යමක් හදිසියේ මතක් විය. එනම් එරන්දිගේ දුරකථන අමතුමයි. ඈ රුචිරාහට පෙලඹවීමක් ඇතිකල බව සිහිවෙත්ම එහි කිසිත් කලබලයක් සිදුවන්න විදිහක් නැති බව ඈ අනුමාන කලාය. රුචිරා තුල සැකය හා කුහුල වැඩෙන්නට විය. ඈ එරන්දි හට ඇමතුමක් ගත්තාය.

“අක්කා”

“ආ.. නංගී කොහොමද?”

“අම්ම කෝ අක්කා?”

“මේ ලඟ ඉන්නවා නංගි”

රුචිරා ස්පීකර් ෆෝන් ඔන් කලාය.

“ඉතිං අක්කලා රෑට උයනවද දැං?”

අනෙක් පසින් ඇසුනේ සිහින් හිකිහිකියකි

“තාම නෑ නංගි. ඔයා මොකද කරන්නේ කියන්නකො. කෝ තාත්තා?”

“මේ ඉන්නෙ ලඟම”

“තාත්තා එක්ක බර කතාවක් වගේ”

“කතාවක් නම් නෑ වැඩිය. ඔය ඉන්නෙ මගෙ ඇඟ උඩ නැගගෙන?”

තවත් හිකිහිකියකි. පෙරට වඩා ශබ්ධයෙන් නැගුන එය එක කාන්තාවකගෙන් පමණක් නැගුණක් නොවන බව අසා සිටි යුවලට දැනිණ.

“ඇඟ උඩ නැගගෙන මොනවද කරන්නේ?”

“අයියා කල එවාම තමා…”

තවත් හිකි හිකියකි..

“දැනුත්…?”

“නෑ! දැං නම් රෙස්ට් කරනවා. තුන් වෙනි වටේ ඉවරයි”

“තුන් වෙනි වටේ?” නිර්මලාගේ කටහඩ ස්පීකරය තුලින් ඇසින.

“හ්ම්ම්හ්”

“සෑහෙන දියුණුයි එහෙනම්” එරන්දිගේ හඬ යලි ඇසින. පසෙකින් නිර්මලා කිසියම් දෙයක් පහත් හඬින් පවසන බව යන්තමට ඇසින.

“අයියා කෝ අක්කා?”

“අයියා බරටම වැඩ හෝ ගාලා”

“වැඩ? කොහෙද?”

“මේ ඉන්නෙ ලඟම අපේ ඇඳේ”

“ඇඳේ?” ගාමිණි ඇසුවේය. “ඇඳේ මොනවද බර වැඩ”

“ඔහෙ එව්වම තමයි ඉතිං”

“හෑ…?” ගාමිණිගේ හක්ක නොපැන්නා පමණකි

යලි නැන්දම්මා හා ලේලිගෙ සමූහ හිකි හිකියකි.

“අයියා උදේ ඉඳලම වැඩ. දැං හවස ශිෆ්ට් එක යන්නේ”

මෙවර හිකි හිකිය රුචිරාගෙනි.

“පව් අම්මව ඉවර ඇති..”

“තාත්තා ඔයාව හොඳට බලාගත්තද දූ?”

“ඔව්! ඔයා කිව්ව විදියටම බැලුවා…!” රුචිරාට පෙර පියා පැවසීය.

“එහෙනම් බයවෙන්න දෙයක් නෑ…!” මව හති හලමින් පවසාගෙන ගියාය. “මේ..! මං තව සතියක් දෙකක් මෙහෙ ඉඳලම එන්න බැලුවෙ නිවාඩු දාලා.”

“හා! ඒකට කමක් නෑ”

**********

“ඉතිං දූ, කියන්නකො තව විස්තර” රාත්රී ආහාරයෙන් පසුව රුචිරා පියා සමග මහ ඇඳට ගිය අතර එහිදී පූර්ව රති කෙලියේ යෙදෙන අතරතුර ගාමිණි ඇසුවේය.

“තාත්තා ආසද එවා අහන්න?”

“හ්ම්ම්ම්හ්හ්”

“අයියගෙයො මගෙයි එව්වා?”

“හ්ම්ම්ම්හ්හ්”

*****

“තාත්තා?” දූ පිය රති කෙලිය යහමින් නැගයන අතර සොයුරා හා කෙරුනු රමණයක් පිලිඹද විස්තර පැවසීම මදකට නතර කල රුචිරා පියාව ඇමතුවාය.

“ඇයි දූ?”

“තාත්තා අද හෙටම හිච්චි නැන්දව ගිහින් බලලා එන්න”

“අර මොකෝ මේ හදිස්සියේ?”

“නෑ ඉතින්, මං නිවාඩු ඉවරවෙලා ආයේ කොළඹ ගියාම තාත්තට ගොඩක් පාලුව දැනෙයි”

෴

විශේෂ ස්තූතිය:

සම්පත්ගෙ සම්පත් 1 හා 2 පරිච්ඡේද මා හිතමිත්ර ‘Family Fun’ සපයාදුන් කතා සැකිල්ලකට අනුව කෙරුණ නිර්මාණයකි.