Kochchiyedi Set Una Inoka – කෝච්චියේදී සෙට් වුණ ඉනෝකා

කෝච්චියේදී සෙට් වුණ ඉනෝකා කියන්නෙ මීට අවුරුදු හතරකට විතර කලින් වුණ සිදුවීම් වගයක්. මම ඉන්නෙ ගම්පහට එහා නගරයකට කිට්ටුව. කොච්චායෙ තමයි ගමන බිමන. කොහොම හරි 2008 විතර මට පලවෙනි රස්සාව ලැබිලා බම්බලපිටියෙ වැඩට ගියා.පරිගණක අංශයෙ තමයි. හැමදාම ඉතින් උදේට හවසට කෝච්චියෙ යන කෙනෙක් නම් දන්නවනෙ ඉන්න සෙනඟ. ඒක හින්දා ඉතින් අපි බලෙන් නොකලත් ජැක් වදින අව්සථා එමටයි. මාත් ඉතින් බලෙන් දෙන්න ගියෙ නෑ. මොනව හරි ලැබුණඔත් අත ඇරියෙත් නෑ

අපේ ස්ටේසමේ ඉඳලා ගෙවල් පාරෙ විනාඩි 20 ක් විතර බස් එහෙක යන්න තියෙනවා. පොල් පටවලා වගේ තමයි හැම වෙලේම. ඔය යන ගමනුත් එක එක ඒවා සෙට් වෙනවා. ඔන්න දවසක් මම රෑ යනකොට ඒ බස් එකේ සෙනඟ හොදටම. මම නැගලා සෙට් වුනේ මැද පේලියට. මගෙ ඉස්සරහ හිටියෙ ඒ පාරෙම වැඩට යන කෑල්ලක්. අපේ වයසෙ වගේ ඇති. ගොඩක්ම සුදු නෑ. ඇඟ ගානට. පුක එහෙම හොදයි.

බස් එකේ සෙනඟ නිසා මාව ටිකක් මේකිට තද වුනා. මගෙ දැන් අත ගෑවෙනවා මේකිගෙ පුකේ. මේකි අදින්නෙ දණිස්ස ගාවට සායවල්. මෙන්න බොලේ මේකි ටිකක් පස්සට වුනා තව. මාත් අත තියාගෙන හිටියා වදින්න. මට තේරුනා මේක අවුලක් නෑ කියලා. එදා කොහොම හරි මම අපේ ගෙවල් ගාවින් බැස්ස. මේකි තව ටිකක් දුර යනවා. ආයෙත දවසක් මේක මට බස් එකේ සෙට් වුනා. මට දැන් ආසාව හොදදට ජැක දෙන්න. අපේ පාරේ වෙලාව මදි මේකට. මේකි වැඩට යන්නෙත් කොළඹ. උදේට බහින්නෙ මරදානෙන් කියල දවසක් හෙමිහිට ෆලෝ කරලා හොයා ගත්තා.

දෙන්නම් වැඩේ කියලා දවසක් ඒක එන කෝච්චියෙ වෙලාව බලලා මරදානට සෙට් වුනා. එත් දවස් දෙකක් තුනක් මට මේක මිස් උනා. හැබැයි කෝච්චියෙන් බැහලා ගෙවල් පාරෙ බස් එකේ බලන කොට මෙන්න මේක ඉන්නවා. මාත් වැඩේ අත අරින්නෙ නැතුව හවසට කලින් ඇවිත් මරදානෙන් බහිනවා.

ඔන්න එහෙම ආයෙ ආපු දවසක මේකි ඉන්නවා තනියම ස්ටේසමේ. මාත් මේකට පේන්න හිටියා. මේකටත් දැන් මීටර් මම ජැක දෙන එක. කොච්චිය ආවා. ගානට සෙනඟ. මොකද සෙනඟ ගොඩක් අඩු නම් ජැක දෙන්න අමාරුයි. මමත් මේකි පිටි පස්සෙන් නැග ගත්තා. මේක පරණ කොච්චියක්. එදා වැස්සකුත් තිබ්බා , කලුවරත් වගේ. මාත් මේකිගෙ පස්සටම සෙට් වුනා. අපිහිටියෙ දොර අැතුලෙ අයිනක.

වටේ සෙනඟ තද වුනා. මාත් හෙමිහිට මුලින් අත වද්දලා බැලුවා. මේකි ගානක් නෑ. මොනව වුනත් බයයිනෙ. කොච්චිය යන්න ගත්තම මුලින් වට පිට බැලුවා. වටේ උන් ගානක් නෑ. සෙනඟ නිසා ඉනෙන් පල්ලෙහා හරිය පේන්නෙම නෑ කාටවත්. මම හෙමිහිට අත තදින් හේත්තතු කලා . මේකි ටිකක් පස්සට වුනා. දැන් වැඩේ හරි. පුක මාර සනීපයි. සිනිදුවට දොදොල් වගේ. මම හෙමිහිට පුක අත ගාන්න ගත්තා. වැස්ස නිසා කොච්චිය යන්නෙත් හෙමින් . මම ගානට පුක අත ගානවා. මේකි පස්ස වත් බලන්නෙ නෑ.

මට දැන් එකසිය ගානට නැගලා. මේකිගෙ ජංගියෙ දාරෙත් අහුවෙනවා මට. මම දැන් කකුලක් දාගත්ත මේකිගෙ කකුල් අස්සට පිටි පස්සෙන්. එක අතක් දැම්මා ඉන වටේ. හෙමිහිට ඉස්සරහින් හුත්ත තියෙන හරිය උඩින් ඇල්ලුවා. මම දැන් හෙමිහිට ඉස්සරහ අල්ලනවා. මට මොල තද වෙලා හොදටම. මේකි ඇඳගෙන හිටියෙ ඉලාස්ටික් ඉන තියෙන සායක්. පස්සෙ තිබ්බ අත උඩට ගෙනත් දැම්මා සාය අස්සට. මේකි එකපාර නිකන් වගේ පස්ස බලලා ආයෙ ඉස්සරහ බලා ගත්තා. මට දැන් පිසසු වගේ. මම ජංගිය අස්සෙන් දාලා පුක මිරිකන්න ගත්තා. මෙන්න මේකි කකුල් පලල් කරනවා. මම පුක අස්සෙන් අත දාලා හුත්ත ඇල්ලුවා. තෙමිලා හොදටම.

ඒත් කොච්චිය අස්සෙ වැඩිය සැපක් ගන්නත් බෑ. අනික කෝච්චිය ස්ටේසමකට ලං වෙනකොට වැඩේ නවත්තතන්න ඕන සෙනඟට මාට්ටු නොවෙන්න. ඔහොම ගණේමුල්ලත් පහු වුනා. සෙනඟ බහිනවා. හැබැයි තාම මාට්ටු නොවී ජැක දෙන්න පුලුවන් ගානට සෙනඟ ඉන්නවා. මට දැන් ඕන මීට වඩා සැපක් ගන්න. කලිසම අස්සෙන් පයිය එලියට එන්නම දඟලනවා. මොකද කරන්නෙකියල හිත හිත හිටියෙ.

ඔන්න දැන් අපි බහින ස්ටේසමත් කිට්ටු වුනා. මමත් බැස්සා මේක ඒක්කම. මෙච්චර වෙලා අපි වචනයක්වත් කතා කලේ නෑ. හොද වෙලාවට මට මතක් උනා මගේ වීල් එළවන යාලුවෙක් ටවුමෙ ඉන්න. ඌත් එක්ක ගියානම් මේකවත් දාගෙන සැපක් ගන්න තිබ්බා කියලා මතක් වුනා.

“අපි ත්‍රීවීල් එකක යමුද?” මම ඒකි ගෙන් ඇහුවා අපි ස්ටේසමේ පාලම උඩින් යද්දි හෙමිහිට කණට කරලා වගේ. මේකි මගේ දිහා බලලා ඔලුව වැනුවා.

“ඔයා සතොස ළඟට යන්න, මම එතනට එන්නම් ” කියලා මම එහෙමම අරූට කෝල් එකක් අරගෙන සිද්ධිය කිව්වා.

හොදවෙලාවට ඌ ළඟ හිටියෙ. විනාඩි පහෙන් සුදේෂ් ආවා. මම ඒකට නැගලා සතොස ගාවට ගියා. ඒක තියෙන්ෙ ස්ටේසම පාරෙ නෙවේ. ඒක නිසා අපේ පැත්තෙ අයට වැඩිය මීටර් නෑ. මේක ඉන්නවා එතන. මම ඔලුවෙන් කතා කරලා එහෙම්ම වීල් එකට දාගත්තා.

“කොහාටද යන්නෙ ?” මම සුදේෂ් ගෙන් ඇහුවා.

“අර ටවුම අයිනෙ පාරෙ පාලු හරියක් තියෙන්නෙ, එතන වීල් එක දාන්නම්, උඹ ඕනේ එකක් කර ගනින් “

“අනේ වැඩිය වෙලා ගන්න බෑ” අරකි කිව්වා.

“හරි බය වෙන්න එපා, විනාඩි 20 යි” මම ඒක ශේප් කලා. එහෙම්ම සුදේෂ් අපිව අරගෙන ගියාවීල් එකේ. එතන පාර ඇතුලට වෙන්න වෙල අයිනෙ අස්සට වීල් එක දැම්මම කාටවත් පේන්නෙ නෑ.

“ඔයාගෙ නම මොකද්ද?” මෝල් අමාරුබෙන් හිටියට නම ඇහුවෙ දැන් තමයි.

“ඉනෝකා.”

“මම කසුන්.”වැඩි කතා දාන්න වෙලා නෑ.

මම එහෙම්මම ඒකි බදා ගෙන තොලක් දාන්න ගත්තා. සුදේෂයා වීල් එකෙන් බැහැලා පාර අයිනට ගියා. දැන් අපි විතරයි වීල් එකේ. හෙමිහිට බෙල්ල පල්ලෙහට කිස් කරගෙන ඇවිත් කනක් සුපපු කරන්න ගත්තා. කනට සැප දෙනකොට කෙල්ලන්ට ඉන්න බෑනෙ. මේක කෙදිරි ගානවා. මම හෙමිහිට පපුව අත ගාන්න ගත්තා. මේක ඒ ගමන් ටික ටික කකුල් දෙක පලල් කරනවා. මට තේරුනා ඒත් මේක ටිකක් ඇඹරෙනවා වැඩි කියලා.

“ඇයි ?”

“නෑ නිකන්.” මට තේරුනා අවුලක් කියලා.

“ලැජ්ජ නැතුව කියන්නකො”

“නෑ මට චූ බරයි.”

ඒක අහල මට තවත් නැග්ගා. මුකුත් හිතන්න එපා මචංලා මං ආස සීන් එක්ක ඕක. බලාගෙන ඉන්න එහෙම තියෙනවනම්. එක එකාගෙ ආසාවල් නෙ බං.

“යමු එළියට”

එහෙම කියලා මම ඒක අරගෙන එළියට බැස්සා. එතන අයිනෙ තියෙන්නෙ පරණ ඉඩමක්. කැඩිච්ච තාප්ප කෑල්ලක් එක්ක. ඒක පිටි පස්සට ගියාම පාරට පේන්නෙ නෑ. කොහොමටත් වීල් එකට වැහිලා. මම ඒක එහෙම්ම තාප්පෙට හේත්තු කලා. ආයෙ තොල දාන්න ගත්තා. මේක ඇඹරෙනවා.

මම එහෙම්මම ඒකගෙ සාය ඉස්සුවා. උස්සලා බැලුවා. මේක ඇඳගෙන ඉන්නෙ අර පටි ගැට ගහන ජංගියක්.ඒක දැකලා මට තවත් මෝල්. මේකි එහෙම පොෂ් කෑල්ලකුත් නෙවෙයි. මම දෙපැත්තෙ පටි ගලවලා ජංගිය අතට ගත්තා. ඒක හොඳටම තෙමිලා.

“චූ දාන්න.” මම කිව්වා. මෙන්න මේක ඉඳගන්න හදනවා.

“පිස්සුද ? ඔන්න ඔහොම හිට ගෙන දාන්න.” ඒ කියන ගමන් මම ඒක ගෙ ටී ෂර්ට් එක උස්සලා බ්‍රා එක අස්සෙන් තන් දෙක එළියට ගත්තා. එකක් උරන ගමන් ඒකගෙ කකුල් දෙක පලල් කලා අතින් අල්ලලා.

“දාන්න.” මම කිව්වා. ටිකක් කලුවර නිසා වැඩිය පේන්නෙ නැති වුනත් මේකි හිමිහිට වැඩේ පටන් ගත්තා.

මුලදි ලැජ්ජාවට යංතං වගේ වූ පාර විද්දෙ. හැබැයි දාන්න ගත්තම කොන්ට්‍රෝල් කර ගන්න බැරිව වතුර මල වගේ විදින්න ගත්ත. මම තන උරන එක නවත්තලා පහත්වෙලා මෑ මල ටච් කරන්න ගත්තා සීන් එක හොඳට බලාගන්න ගමන්. මේක විනාඩි 2ක් වත් දැම්මා මට හිතෙන්නෙ. බලාගෙන ඉඳලා මට හොඳටම නැගලා. මම ඒ ගමන් හිල හොඳට මසාජ් කරන්න ගත්තා ආයෙ තන උරන ගමන්. උරන අතරෙ ලාවට ගැට දෙක හැපුවා. මේක දැන් හොඳටම මෝල තද වෙලා කෙදිරි ගානවා.

“වැඩි වෙලා නෑ , ඉක්මන් කරපන්” සුදේෂයා තාප්ෙ අයිනට ඇවිත් කෑගැහැවුවා.

“වැඩිය ඉන්න බෑ.” ඒ පාර ඉනෝකාත් කිව්වා .

මට කකට දෙන්න ඕනකම තිබ්බත් වැඩි සෙල්ලම් බෑ කියලා තේරුනා. අනික තව ආතල් ගන්න පුලුවන් නිසා ම ඉක්මන් වුනා.

එහෙම්මම මම කලිසම බෙල්ට් එක ගලවලා ජොකා පිටින් පාත් කරලා මේකට අත ගාන්න දුන්නා. මේකිත් හොඳට පුරුදුයි වගේ අත ගානවා. කිම්බ අත ඟා හිටියට ඇතුලට දැම්මෙ නෑ පෙට්ටිය කඩලද දන්නෙ නැති නිසා. මොනව වුනත් ඒක එක පාරට කරන්න බෑ නෙ.

“ඇතුලට දාන්නද ?”

“හා. ඇතුලෙ යවන්න එපා.” අම්මට සිරි. දෙන දෙයියො අතටම දීලා.

“අනිත් පැත්ත හැරෙන්න.” මම එහෙම්මම ඒක අනිත් පැත්ත හරවලා තාප්පෙ අල්ලගෙන නැමිලා ඉන්න විදිහට තියා ගත්තා. ආයෙ බල බල ඉන්නෙ නැතුව පයිය ඇතුලට බැස්සුවා.

“ආ.. ආ.. ආ…”

මේකිට කෙදදිරි ගැවුනා. හිල තදට තියෙනවා. දෙතුන් පාරකට වඩා පාවිච්චි කරලා නෑ වගේ. මේක පුක ගස්සලා පයිය එළියට දාන්න හැදුවා. මම අත අරින්නනෙ නැතුව ඒක බදාගෙන දගලන්න නොදී ගහන්න ගත්තා. පයිය ඇතුලටම බහිනකොට මේක කෙඳිරි ගානවා. මම තන් දෙක මිරික මිරික ගහන්න ගත්තා.

එක පාරටම මට යන්න වගේ ආවා. එහෙම්ම එළියට ගන්න කොටම බඩු ගියා ලෝඩ් එකක් කවදාවත් නැති තරම් තනිකර ඒකිගෙ ගල උඩ. අපි දේන්නටම හති. ඒක ලේන්සුවෙන් පිහිද ගෙන ආයෙ ජංගිය ඇඳගන්න හදන කොට මම ඒක ඉල්ල ගත්තා.

අපි ආයෙ වීල් එකේ ටවුමට ඇවිත් ඒක බස් එකට දාලා ගෙදර ගියා. ඒක සෙට්වුන පළවෙනි දවස ඒක.

ශෙයා කරල සප් එකක් දෙන්න..

Post Views: 160