Akkara Waththe Pisachaya 2 – අක්කර වත්තෙ පිසාචයා

මම වලව්ව පැන්නට ගාටද්දී මගදී අනුලා නැන්දගේ මිනිහා මුලිච්චි

“කොහෙද පුතේ මේ උදේම යන්නේ…?අද ඉස්කෝලේ ගියේ

නැතැයි…?” “අද ගියේ නෑ මාමේ…ඇග පත ටිකක් රිදෙනවා උණ ගැනෙන්න වගේ…මම මේ වලව්වට යන ගමන් නික කොළ ටිකක් ඉල්ලා

ගන්න…”මම බොරුවක් ඇද බෑවා…”

“හා…හොදයි…අනුලා නැන්දත් වලව්වේ ඇති ටිකක් කඩා ගනිං…ඒත් එකක්ම පාවට්ටා කොළ ටිකකුත් කඩා ගනින්…දෙකම තම්බලා වාෂ්ප ඇද්දම ඔය ගතිය අඩු වෙලා යයි…”

එහෙනම් අනුලා නැන්දට කරදරයක් නැහැ වගේ…මම ඊයේ රෑ විකාරයක් වත් දැක්කද? මම හෙමිට වලව්වට ගියා…

“අනුලා නැන්දේ… අනුලා නැන්දේ…” මම මිදුලේ ඉදන් කෑ

ගැහුවා…

“කවුද…?ඇතුලට වරෙන්… “අනුලා නැන්දා වලව්ව ඇතුලේ ඉදන් කෑ ගැහුවා…අනුලා නැන්දා තමා වලව්ව බලා ගන්නේ…වත්තේ වැඩ කරන මිනිස්සුන්ට කෑම හදන්නේත් අනුලා නැන්දා… මම ඉපදුන දවස් වල ඉදං වලව්ව රන් කරන්නේ නැන්දා…

මම දොරෙන් ඇතුලට ගියා…වලව්ව ඇතුල මාර පිළිවෙලයි…දූවිලි පොදක් නැහැ… කොහොමත් අනුලා නැන්ද පිලිවලට වැඩ කරන

කුස්සියෙන් මිරිස් ගල ඇබරෙන සද්දේ ඇහෙනවා. . . මං කුස්සියට ගියා…

“ආ…පුතේ…මොකෝ මේ හදිස්සියේ අපිව මතක් වෙලා…” අනුලා නැන්ද මාව දැකලා ඇහුවා…

අනුලා නැන්දව මහා බබා දුප්පත්ව මැව්වට මොකද හැඩ රුවෙන් නම් කිසි අඩුවක් කරලා නැහැ…නැන්දගේ තැබිලි පාට හම නිසා ගමේ හැම එකාම කෙල හලනවා…හැබැයි අනුලා නැන්දා නම් එහෙම ගෑනියෙක් නෙවේ. අනුලා නැන්දලා පිට ගන් කාරයෝ උනත් කවදාවත් නොහොබිනා වැඩ කරලා නැහැ… මම දන්න දවසේ ඉදං තත්වේ රැක ගෙන හිටපු ගෑනියෙක්…

අනුලා නැන්දා මිරිස් ගල අබරණ තාලෙට මුළු ඇගම හෙලවෙනවා…නැන්දා හොද උස මහතයි.අල බතල කාලමද මංදා… නැන්දගේ ඇග හරි හැඩයි… වැඩ පල කරලමද කොහේදෝ…කොහොමත් ඔය පොෂ් ගෑනුන්ට වඩා ගතියක් ගමේ ගෑනුන්ගේ තියෙනවා….නැන්දගේ තන් දෙක ජම්බෝල ගෙඩි දෙකක් වගේ… ඒකටම ගැලපෙන විසාල පුක…කොල්ලෝ අනුලා නැන්දට නමකුත් දාල තියෙන්නේ, අක්කර වත්තේ අනුලාගේ අක්කර පුක කියලා… එක දවසක් අපේ කොල්ලේක් නැන්දට ඔය නම කියලා විහිලු කරලා.එදා නට්ට ගුනේ මාම කාලක් දාල ගෙදරටම ගිහිං කුණුහරපෙන් බැනලා ඇවිත් තිබ්බා…අනුලා නැන්ද නම් ඕවා වැඩිය ගනන් ගන්නේ නැහැ…කොලු කමටනේ කියලා ඉවසනවා…හැබැයි වයසක උන් කොමල පාන්න එනවට නැන්දා කැමති නැහැ… එක දවසක් පොල් මුදලාලිට අමු කුණුහරප ටිකක් කියලා එලවා ගත්තා…වෙච්ච දේ නම් හරියටම දන්නේ නැහැ…පොල් මුදලාලියන් ගෑනු පෙරේතයා මොකක් හරි අවලං කතාවක් කියන්න ඇති…

“මේ නික කොළ ටිකකුයි, පාවට්ටා කොළ ටිකකුයි ඉල්ලා ගන්න කියලා ආවේ නැන්දේ…ඊයේ රෑ වැස්සට තෙමිලා උණ ගන්න වගේ…”

“ආ…ඊයේ රෑ පුදුම වැස්සක්නේ කොල්ලෝ නිබ්බේ. මම රෑ පන බයේ හිටියේ වලව්වට උඩින් තියෙන කොස් ගහවත් ගලවන් එයිද කියලා…උදේ කඩපු කොළ ටිකක් නම් ඇති ඔය එළියේ මේසේ උඩ මටත් කොලයක් දෙකක් ඉතිරි කරලා උබට ඕන හරියක්

ගනිං…මාවත් ඊයේ බද වැස්සට අහු උනානේ උගුරත් ටිකක් රෙදෙනවා… පස්සේ මාත් ටිකක් තම්බලා අදින්න ඕනා…’’

එහෙනම් නැන්දත් ඊයේ තෙමිලා…එතකොට ඊයේ ලිඳ ගල හෙළුවෙන් හිටියේ නැන්දද…මම හීනයක් දැකලා නැහැ

එහෙනං…එතකොට පිටිපස්සේ හිටපු අත්භූත මිනිහා කවුද? මම එළියේ තිබ්බ මෙසේ උඩින් කොළ අතු දෙකක් තුනක් අරං ආයෙත් කුස්සියට ඇතුළු උනා…

“නැන්දා ඊයේ නාන්න වත්තේ ළිද ලගට ගියාද…?”මම ඕන එකක් වෙන්දෙන් කියලා අහලා දැම්මා…

“වත්තේ ලිඳ ලගට යන්නේ මොකටද පුතේ මම… මේ වලව්වේ යස අගේට ලිඳක් තියාගෙන…”

ඒකත් ඇත්ත… ගමටත් වතුර බට ඇදලා තියෙන එකේ වත්තේ ලිඳෙන් මිනිස්සු නාන්නේ බොහොම කලාතුරකින්…

එනකොට නමා මට මතක් උනේ අර මිනිහා නැන්දගේ බෙල්ල හපා කාපු එක…ඊයේ මම දැක්ක දේවල් ඇත්ත නම් නැන්දගේ බෙල්ලේ දත් පාරක් තියෙන්නම ඕනේ… මේකේ ඇත්ත නැත්ත හොයා ගන්න තියෙන එකම විදිහ…මම හෙමිට නැන්දගේ බෙල්ල විපරම් කෙරුවා…නැන්දා අද කවදාවත්ම නැතුව කොන්ඩේ කඩා දාලා…පුදුමයි… නැන්දා එහෙට මෙහෙට පැනලා වැඩ පල කරන නිසා හැම දාම කොන්ඩේ ගුලිය ගහලා ඉන්නේ..…කොන්ඩේ තෙත පාටකුත් නැහැ… නාලා වෙන්නත් බැහැ.. අපරාදේ ඊයේ දැක්ක දේට ඔප්පු කර ගන්න තිබ්බ එකම විදිහත් නැති වෙලා ගියා…

නැන්දා වත්තේ ලිඳෙන් ඊයේ නෑවෙත් නැත්නම් වැස්සට අහු වුනේ කොහොමද… අනේ මංදා මේ ප්රශ්න එන්න එන්නම ගැට ගැහෙනවා…

නැන්දා මිරිස් ගලේ අඹරා අඹරා හිටපු ලුණු මිරිස අතින් පිගානකට හුරලා ගත්තා.. දැන් මෙතන ඉන්න එකේ තේරුමක් නැහැ…ඊයේ මම බයට විකාර දකින්න ඇති…

” එහෙනං නැන්දේ මම යන්නම්…”

“ආ…මේ…රොටියකුත් අරං පලයන්…” නැන්දා රොටියක් උඩට අඹරපු ලුණු මිරිස් ටිකකුත් දාලා මගේ අතට දුන්නා…”

“වත්තේ වැඩ කරන උන්ට තේ දෙන්න හැදුවා…උබත් එකක් කකා පලයන්…අම්මවත් මතක් කරා කියපන්කො… ග්‍රාමසේවක නෝනා නම් මේ පැත්තකවත් එන එකක් යැ…” නැන්දා කිව්වා….

වත්තේ වැඩ කරන උන්ට මම දන්නා විදිහට කවදාවත් තේ දෙන්නේ නැහැ… උන්ගේ ගෙවල් අහල පහල නිසා ගෙදරින් තේ ගේනවා…වලව්වේ නැවතිලා ඉන්නේත් 10ක් වගේ… උන්ට නම් හැම දාමතේ දෙනවා…හැබැයි මේසේ උඩ තිබ්බ පිගානේ තිබ්බේ තව රොටි 3ක් විතර…10 දෙනෙක්ට කන්න රොටි 3ක් මදි… අනුලා නැන්දා මට මොකටද බොරු කියව්වේ…

මම රොටිය දෙකට නවල කන ගමන් ගෙදර යන්න හැරුනා…මේකේ නම් මොකක් හරි කොස්සක් තියෙනවා…මේක මගේ හිතට මාර වදයක්… මම ගෙදර යන එක නවත්තලා,වටෙන් වලව්ව උඩින් තිබ්බ කොස් ගහ ලගට ගියා… මේ කොස් ගහට නැග්ගම මුළු වලව්වම හොදට පේනවා…අනුලා නැන්දා රොටි ටික කාටද ගිහිං දෙන්නේ කියලා හොයා ගන්න ඕනේ…

කොස් ගහ ඊයේ වැස්සට තෙමිලා ලිස්සනවා… මේකේ ගියොත් නම් බෙල්ල කඩා ගන්න වෙන්නේ… මම සෙරෙප්පු දෙකයි බෙහෙත් අතු ටිකයි ගහා යටින් තියලා වෙලුනු පුවක් කොළ දෙකක් එකට තියලා ගැට ගහලා වලල්ලක් හදාගෙන කොස් ගහත් එක්කම තිබුණු පුවක් ගහට නැග්ගා…පුවක් ගහේ උඩටම ගිහින් මම කොස් ගහට මාරු වෙලා හොද අත්තක් බලලා ඉද ගත්තා…මම

ඉන්න තැනට නැන්දා වලව්වේ ඉස්සරහා දොරෙන් ගියත් පේනවා, පිටි පස්සේ දොරෙන් ගියත් පේනවා…

ලුණු මිරිසේ සැරට උගුරත් ටිකක් දනවා…මම ඔහොම විනාඩි 10ක් විතර කොස් අත්තේ ඉදං වලව්ව දිහා බලං හිටියා…නැන්දා එලියට යන පාටක් නම් පේන්න නැහැ. අනේ මන්දා මම ගොන් කමක් කර ගත්තද මංදා…

ඔහොම තව විනාඩි 5ක් විතර යනකොට අනුලා නැන්දා වලව්වේ පිටිපස්සේ දොරෙන් එලියට ආවා.. නැන්දා වලව්ව පිටිපස්සෙන් තිබ්බ පඩිපෙළ දිගේ උඩට එන්න පටන් ගත්තා…හුටා…!!!ඒ පඩිපෙළ කොස් ගහ ගාවට වැටෙන්නේ…කොස් ගහල මුල තියෙන බෙහෙත් අතු ටිකයි,සෙරෙප්පු දෙකයි නැන්දා දැක්කොත් එහෙම ඔක්කොම විනාසයි. නැන්දා පඩිපෙලත් නැගලා කොස් ගහත් පහු කරගෙන ගියා… මගේ වෙලාව හොදයි ගෑනි මුකුත් දැක්කේ නැහැ…

නැන්දගේ අතේ කෙහෙල් කොලෙන් ඔතපු පාර්සලයක්… හිතුවා හරි මෙතන මොකක් හරි රහසක් තියෙනවා…මෙතනින් උඩටහට දිගටම තියෙන්නේ කොස්, පොල්, පුවක් තමා…අතරින් පතර පුවක් ගහකට දෙකකට ගම්මිරිස් වැල් යවලා

තියෙන්නේ… ඔය හරියේ වැඩ කරන මිනිස්සු නැහැ… මම ගහ උඩ ඉදගෙන නැන්දා වත්ත උඩහට යන හැටි බලන් හිටියා…කන්ද උඩරට නිසා මේ වතු වල කදු පල්ලම් වැඩියි…නැන්දත් ගස් අල්ලා අල්ලා උඩට යනවා…නැන්දා නොපෙනී යනවත් එකක්ම මම කොස් අත්තෙන් පුවක් ගහට මාරු වෙලා පුවක් ගහ දිගේ රුටලා පහලට බැහැ ගත්තා… මම සෙරෙප්පු දෙකත් ඉක්මනට දාගෙන වත්ත උඩහට ගියා…

මම නැන්දට සද්දේ ඇහෙන්න නැති වෙන්න නැන්දගේ පස්සෙන්ම ගියා…කොළ බිම වැටිලා අඩිය තියෙන කොට සර සර ගාන නිසා මම ගොඩක් පරිස්සම් උනා…නැන්ද කොහේ යනවද මංදා… මෙහෙම උඩට ගියාම අක්කර වත්ත ඉවර වෙනවා…වත්ත මුදුනේම

කලු ගල් වලින් හදපු පරණ වලව්වක් නම් තියෙනවා…ඒක සුද්දගේ කාලේ හදපු එකක් කියලා තමා අපි නම් අහලා තියෙන්නේ… ගල් වලව්ව අවුරුදු 80ක් වත් පරණ ඇති ඒ නිසා දැන් හොදටම ගරා වැටිලා….

නැන්දා විනාඩි 15 කින් විතර අක්කර වත්ත මුදුනටම ගියා…නැන්දට නම් කිසි අමාරුවක් නැහැ… මට නම් කන්ද නැගලම හති…නැන්දා එහෙම්ම ගල් වලව්ව පැන්නට ගියා… මම එතන තිබ්බ හුජ්ජ මාර ගහට මුවා වෙලා බලං හිටියා… හුජ්ජ මාර ගස් වලට පලාතම හරිම කරුවලයි. හරිම ගුප්ත පාටක් තමා එන්නේ…රතු පාට මාර මල් වැටිලා මුළු මිදුලම මල් වට්ටියක් වගේ… මිදුල මැද ගරා වැටුණු පොකුනකුත් තියෙනවා…වලව්වේ දොර පහලට එල්ලෙන වැල් වලින් වැහිලා…නැන්දා වැල් ටික පැත්තකට කරලා කෙලින්ම ගල් වලව්ව ඇතුලට රිංගුවා… නැන්දා මොන මගුලක් කරනවද මංදා මේ බූත වලව්වක් අස්සේ…

ඕන දෙයක් වෙන්දෙන් කියලා ටික වෙලාවකින් මමත් නැන්දා පස්සෙන් ගල් වලව්ව ඇතුලට රිංගුවා…ඇතුල පුදුම කළුවරයි…ඒ මදිවට මහා අමුතු ගදක් එනවා.… දොරෙන් ඇතුළු උන ගමන්ම තියෙන්නේ සාලයක්… තාමත් සුද්දා පාවිච්චි කරපු බඩු තැනින් තැන තියෙනවා…ඒවා නම් පස් වලින් නෑවිලා දිරා පත් වෙලා…රැජිනිගේ ජරා වෙලා ගියපු ෆොටෝ එකකුත් තාම බිත්තියේ…ගල් අස්සෙන් ඇතුලට ගස් කොලනුත් වැවිලා…සාලේ තියෙන පරණ තාලේ රතු පාට සැටිය දැක්ක මට පුදුම හිතුනා…ඒකෙ දුවිලි එහෙම පිහලා..කවුරු හරි ලගදි ඉද ගන්ත බවක් හොදට පේනවා…කවුද යකෝ මේකේ ජිවත් වෙන එකා…අනුලා නැන්දයි ගුනේ මාමයි මේක අස්සට රිංගලා ආතල් වත් ගන්නවද… ඒත් එකක්ම අනුලා නැන්දගේ හිනා සද්දයක් ගල් වලව්ව ඇතුලෙන් ඇහුනා…

සාලෙන් කෙලින්ම හෝල් එකක් වගේ ඇතුලට තියෙන්නේ….මම හෙමිට කළුවරේ අල්ලා අල්ලා ඇතුලට ගියා…ඇතුලේ කාමර එහෙම නම් කඩා වැටිලා වැහිලා ගිහිං…. මම අනුලා නැන්දගේ හිනාව පස්සෙන් තවත් ඇතුලට ගියා… හෝල් එකේ අවසානයේ පහලට ගල් පඩිපෙලක් තියෙනවා…එකෙන් ලාවට එළියක් එලියට විහිදෙනවා…මම සද්ද නොකර හෙමිට පඩිපෙළ බැස්සා…පඩිපෙළ ඉවර වෙනම තැන කාමරෙන් තැබිලි පාට එළියක් විහිදෙනවා… ඇතුලෙන් අමුතු සද්දයකුත් එනවා…මම දොර ගාවට වෙලා යන්දෝ නොයන්දෝ කියලා හිත හිත හිටියා… “කවුද…ඔය දොර ගාව…”එක පාරම පිරිමි කට හඩක් කාමරෙන් ආවා…

“මේ මම…“හෑ මම කිසි සද්දයක් නොකර ඇවිල්ලත් අහු උනානේ…ආයේ හැංගිලා මොකටද….තිබ්බ කුතුහලේ ඉවර කර ගන්නත් එක්ක මම දොර ඉස්සරහට ගියා…

එනකොට දැක්ක දෙයින් මගේ ඇගේ මයිල් කෙලින් වෙලා ගියා… . ඊයේ ලිඳ ලග හිටපු මිනිහා ලග දනගහගෙන අනුලා නැන්දා උගේ පයිය උරනවා…

අර මිනිහා හැරිලා මගේ පැත්ත බලං ඉන්නවා…ඊයේ ඈතට දැක්කට දැන් මගේ මුණ ඉස්සරහා…. මුගේ නම් පුදුම ලස්සනක් තියෙන්නේ… කන් දෙක වැහෙන්න කළු පාට කොන්ඩේ…ඇස් බැමි දෙක ඝනට වැවිලා…අඩි 6ක් විතර උසයි…හම නම් සුදුම සුදු පාටයි…. මනුස්සයෙක් කියලා කියන්නත් බැහැ… ඉටි රුපයක් වගෙයි මුණ…මම උගේ මුනේ තප්පර ගානකට අතරමං උනා..මාව නිකන් වශී වෙලා ගියා වගේ.. ආයෙත් මම සිහියට ආවේ අනුලා නැන්දා පයිය උරණ සද්දෙට…. නැන්දා කෙල පෙරාගෙන පයිය උරනවා…නැන්දට මම ඉන්නවා කියලා ගානක්වත් නැහැ…

“නැන්දා මොකද මේ කරන්නේ…” මම අමාරුවෙන් වචන ගැට ගහගෙන ඇහුවා…

“ඇයි උබට පෙන්නේ නැත්ද…?”අර මිනිහා ඇහුවා…

“යන්…නැන්දේ යන්න…”මම අනුලා නැන්දා ගාවට ගිහිං අනෙන්

ඇද්දා…

නැන්දා මගේ අත ගසලා දාලා දිගටම අර මිනිහගේ පයිය උරන්න

ගත්තා…

“උබට මොකක්ද තියෙන ප්රනේ…?අනික උබ මොකටද මේක අස්සේ රිංගන්න ආවේ…”

” තමුදේ මොකෙක්ද කියලා නම් මම දන්නේ නැහැ… හැබැයි මේ බැදපු මනුස්සයෙක්…නිකන් පවුල් කඩන වැඩ කරන්න එපා…”ඒ මිනිහා කතා කරපු විදිහට මගේ ඉවසීමේ සීමාව පැන්නා…

“තමුසෙට පේන්නේ මම බලෙන් මොනා හරි කරනවා වගේද? “මම

අනුලා නැන්දා දිහා බැලුවා…ඒකත් ඇත්ත අනුලා නැන්දා පයිය

උරන්නේ පුදුම ආසාවකින්… ඒ මිනිහා උගේ කලවා දෙකේ තිබ්බ අනුලා නැන්දගේ අත් දකෙන්

අල්ලා ගත්තා… ” අනුලා මේ බලන්නකෝ…” අනුලා නැන්දා පයිය කටේ තියාගෙනම ඇස් දෙක උඩට හරවලා අර මිනිහා දිහා බැලුවා…

“මෙයාට කියන්නකෝ විස්තරේ…මට හදන් ආපු රොටි ගැනයි… ඔයා මේවා කරන්නේ කැමැත්තෙන් කියලත් කියන්න ” ඒක අහගෙන ඉදලා අනුලා නැන්දා ඔලුව වැනුවා…

“මේ…ඉන්නේ…”අනුලා නැන්දා කටේ ඔබන් හිටපු පයිය එලියට අරං කියන්න පටන් ගත්තා…

“මම කිව්වද ඕක එලියට ගන්න කියලා…කටේ තියාගෙනම කියන්න…”අර මිනිහා අනුලා නැන්ද දිහා බලාගෙන

කිව්වා…අනුලා නැන්ද ආයෙත් කෙල බේරෙන පයිය කට ඇතුලට ඔබා ගත්තා…

“මේ ඉන්නේ ඩේමියන් මහත්තයා… මෙයා ගමට අලුත්…මහත්තයා රොටි කන්න කැමති කිව්ව නිසා මම හදාගෙන ආවා…මම මේවා කරන්නේ කැමැත්තෙන්…පුතා දැන් ගෙදර යන්න…” නැන්දා කිව්වා… නැන්දගේ කටේ පයියත් තියෙන නිසා වචන හරියට පිට වෙන්නේ නැහැ…කතා කරන පාරට කටෙන් කෙල වැක්කෙරිලා බිමට වැටෙනවා…

“ඔය ඇති…දැන් නැගිටලා ජංගිය ගලවන්න…” නැන්දත් නැගිටලා සාය අස්සට අත දාලා ජංගිය බිමට පාත් කලා… ජංගිය රෝල් වෙලා ඇවිත් නැන්දගේ වළලු කර ලගට වැටුනා… නැන්දත් මු කියන කියන එක කරනවා…

අර මිනිහා එක පාරටම නැන්දගේ පුකට එකක් ගැහුවා…චටස් ගාලා මුළු කාමරේම රැව් දෙන්න ගත්තා…මු නැන්දට හුකන්න වගේ යන්නේ..නැන්දත් කැමති නම් මට මොකෝ මම එහෙම්ම හැරිලා ගල් වලව්වෙන් එලියට ආවා…

ඉක්මනට වත්තෙන් පහලට බැහැලා කොස් ගහ මුල තිබ්බ බෙහෙත් අතු ටිකත් අරං මම ගෙදර ආවා…

ටික වෙලාවකින් අම්මට කියලා මම කොළ ටික තම්බ ගත්තා…අම්මා මුට්ටිය අරං මිදුලෙන් තියලා දුන්නා… මම පොඩි බන්කුවේ ඉදගෙන ඔලුව නවා ගත්තා…අම්මා මගේ සීට් එක ගෙනත් ඔලුවට උඩින් වැහුවා…

“හොදට අදින්න..”අම්මා එහෙම කියාගෙන ගේ ඇතුලට ගියා…මම ටිකක් වෙලා දුම ඇදලා සීට් එක ඔලුවෙන් අයින් කරා…

“කාක්…කාක්…”ඊයේ ජනේලේ උඩ හිටිය කපුටා මුට්ටිය ඉස්සරහා…මාව බය වෙලා ගියා…

“ෂෝ…”මම මිදුලෙන් වැලි අහුරක් අරන් කාක්කට දමලා ගැහුවා…කපුටා පියාබලා ගස් අස්සෙන් නොපෙනී ගියා…

කවුද මේ ඩේමියන්…?මම හෙමිට අම්මගෙනුත් ඇහලා බැලුවා…අම්මා දන්න විදිහට නම් ගමට කවුරුත් අලුතින් ඇවිත් නැහැලු…අම්මා ග්රාමසේවක නිසා ගමට කෙනෙක් ආවනම් අනිවාර්යෙන් දැන ගන්න ඕනේ… ඩේමියන් හරි අමුතු මිනිහෙක්… කියා ගන්න බැරි ලස්සනක් තියෙන්නේ… කොල්ලෙක් වෙච්ච මාව වශී උනා නම් කෙල්ලොන්ව කොහොමත් වශී වෙයි…

අනුලා නැන්දත් හැසිරුනේ හරියට ඩේමියන්ට වශී වෙලා වගෙයි…අනුලා නැන්දත් මම හිතන් හිටපු තාලේ ගෑනියක් නෙවේ…ගුනේ මාමට කියනවද නැත්ද කියලා මට හිතා ගන්න බැහැ…මට වැඩක් නැහැනේ අනනුන්ගේ ඒවා…නැන්දා කැමතෙන්නේ කරන්නේ…මම මේක මෙතනින් අමතක කරලා දාන්න ඕනේ…!!!

මම හවස් වෙලා පොඩි උන් ටිකකුත් එක්ක ග්රවුන්ඩ් එකට ගියා ක්රිකට් අතක් ගහන්න. . . අම්මා නිවාඩු දවසට ගෙදර ඉන්න එපා වෙනවා…. අරක කරපං… මේක කරපං…තප්පරයක් වත් නිකන් ඉන්න දෙන්නේ නැහැ… මම සෙල්ලං කරලා ගෙදර ආයේ හවස 5ට විතර….……

“කාක්…කාක්… “අර කපුටා අපේ දොරකඩ ඉස්සරහා එහෙට මෙහෙට පැන පැන කෑ ගහනවා…ෂෝ..මම ගලකින් ගහලා කපුටව එලෙව්වා…මේ මොන කරදරයක්ද එලියට කෑමක් විසි කරන්නෙත් නැතුව කපුටෝ එන එක හරි පුදුමයක්…

කපුටා පියාබලා යන දිහා මම දොර කඩ ඉදන් බලාගෙන හිටියා…මම ආපහු ගේ ඇතුලට හැරෙනකොටම ගේ ඇතුලේ ඉදන් ඩේමියන් මගේ පැත්තට ආවා … ඩේමියන් කලිසමත් හද හද මුනේ මහා බය හිතෙන හිනාවකුත් එක්ක මාව පහු කරගෙන දොරෙන් එලියට ගියා… ඩේමියන්ගේ ඇගේ ෂර්ට් එකක්

නැහැ…ඇදන් ඉන්නේ ඩෙනිම් කලිසම විතරයි… අනුලා නැන්දා එක්ක හිටපු විදිහමයි… කකුල් දෙකට සෙරෙප්පු දෙකකුත් නැතුව දැන් මු දොර ඉස්සරහා මිදුලේ හිටං මගේ දිහා බලං ඉන්නවා…

හුටා…අම්මා…!!!ඩේමියන් අම්මට කරදයක් වත් කරලද දන්නේ නැහැ…මම අම්මගේ කාමරේට දිව්වා… අම්මා ඇද උඩ මුනින් අතට වැතිරිලා ඉන්නවා…අම්මගේ සාය පිට උඩට වෙනකං උස්සලා… අම්මගේ ජංගිය ඇද උඩ පැත්තක ගුලි වෙලා තියෙනවා…අම්මගේ බඩ යටට කොට්ටයක් තියලා නිසා පුක උඩට ඉස්සිලා… අම්මගේ හුත්තෙන් ඒත් එක්කම සුදු පාට ශුක්රානු පාරක් ගලලා ඇද උඩට වැටෙන්න පටන් ගත්තා…ඩේමියන් අම්මට හුකලද…

මගේ ඉහ මොළ රත් වෙන්න ගත්තා… මම ආයෙත් මිදුලට දිව්වා… ඩේමියන්ගේ හැල හොල්මනක් වත් නැහැ…මු කොහෙට ගියාද… මම ගේ වටෙන් කැරකිලා බැලුවා… මුට වැඩි ඇතකට යන්න වෙලාවක් තිබ්බෙත් නැහැ…මු අතුරු දහන් උනාද…? නැත්නම් පියාබුවද…?

මම ආයෙත් අම්මගේ කාමරේට ගියා… අම්මා ඒ සැරේ ඇදේ ඉදගෙන…

“අම්මේ අම්මේ..ඒ මිනිහා අම්මට කරදරයක් කරාද…?” “මොන මිනිහද…?”අම්මා නිකං මත් වෙලා වගේ කතා කරන්නේ

“අම්මට ටිකකට කලින් සිද්ද උණු දේ මතක නැත්ද…”

“මට මතක නැහැනේ…” ඩේමියන් අම්මව දුෂණය කරලා..අම්ම මත් වෙලා සිහියක් නැත්තේ මු මොනවා හරි අම්මට පෙව්වද දන්නේ නැහැ… අනුලා නැන්දත් හිටියේ මෙහෙම මත් වෙලා…එනකොට අනුලා නැන්දවත් මු දුෂණය කරාද…?

මම යනවා නා ගන්න…අම්මා මතේ පිටම ඇදෙන් නැගිටලා කාමරෙන් එලියට ගියා…”

මම අක්කර වත්ත දිගේ වේගෙන් ගල් වලව්වට දිව්වා…මගින් මම බිම වැටිලා තිබ්බ ලොකු රබර් පොල්ලකුත් අහුලා ගත්තා. විනාඩි 10ක් යද්දී මම ගල් වලව්වේ මිදුලේ…

“අඩෝ ඩේමියන් බැහැපන් යකෝ එලියට…’’මම කෑ ගැහුවා… මගේ ඇග තරහට පුපුරු ගහනවා…

“උබ අපේ ගමට ඇවිත් ගෑනු දුෂණය කරන්න … මම උඹේ කොන්ද කඩලා පොලිසියට ගෙනියන්නේ…”

ඒත් එකක්ම ආපු සද්දෙට මම පිටි පස්ස හැරුනා…ඩේමියන් දතුත් විලිස්සාගෙන මගේ පැත්තට විදුලි වේගෙන්

ආවා…ඩේමියන්ගේ තියුණු දත් මගේ බෙල්ල පසාරු කරගෙන යනවා මට දැනුනා… මගේ ඇග පන නැති වෙලා අතේ තිබුණු රබර් පොල්ල අත ඇරිලා බිම වැටුනා… ඒත් එක්කම ඇස් දෙක කරුවල වෙලා ගිහින් මාව බිම ඇදගෙන වැටුනා… කාක් කාක් කාක් මට හීනෙන් වගේ කපුටගේ සද්දේ ඇහෙනවා… මතු සම්බන්දයි….

Post Views: 153