Adaraye Sebe Suwada 1

ආදරයේ සැබෑ සුවඳ…

කතාවේ සම්පුර්ණ ගෞරවය එහි මුල් රචකයාට හිමිවේ.. 
walkatha9.org

නිරාෂා තම දකුණත සුභගගේ ඇෙඟ් දකුණු ඉණ පෙදෙසෙන් සුමට ව අල්ලා ගෙන සුභගට තව තවත් ළං වුණේ පාන්දර දැනෙන සීතලෙන් ආරක්ෂා වීමට වගේ ම ඔහුගෙන් ලැබෙන ස්නේහයේ උණුසුමට ද ඇය දැඩි ලෙස ප‍්‍රිය කළ නිසා ය.  

”එන්න අනී මා ගාවට” නිරාෂා ආදරය මුසු කෙඳිරිලි හඩකින් සුභග ව තව තවත් තමා වෙත ඇද ගත්තා ය.

”තව චුට්ටක් නිදා ගන්න දෙන්න මගේ පැටියෝ… ඊයෙ ?ත් ඔයා එක්ක කෝලම් කරලා කරලා නිදා ගන්නකොට ම කීයද?” කියමින් සුභග නිරාෂා ඇඳගෙන සිටි නිල් පැහැති සිනිඳු නයිටියට යටි පෙදෙසින් තරමක් උස්සා ඇයගේ කලවා පෙදෙස සිනිඳුවට පිරිමැද්දේ දෙනෙත් විවර නොකරගෙන ම ය. තම කලවා මත අත තබාගෙන ම නැවත නින්දට වැටුණු සුභගගේ පියවුණු ඇස් දිහා මදක් බලා ගෙන සිටි නිරාෂා ඔහු ව නැවත නැගිට්ටවනව ද නැති ද යන්න මොහොතක් කල්පනා කළේ ඔහුගේ නිදි සුවයට බාධාවක් වන්නට ඇයට තිබූ අකැමැත්ත යි.

ඊයේ රාත‍්‍රියේ ද සුභගත් නිරාෂාත් දෙන්නා තමන්ගේ සුපුරුදු පෙම් ලෝකයේ සැරි සරා නිදා ගන්න විට මධ්‍යම රාත‍්‍රියත් පහු වී තිබිණි. මේ පුරුද්ද දෙන්නාට ම අලූත් අත්දැකීමක් නොවූ අතර, විවාහ වී අවුරුද්දක් පමණ ගත ව තිබුණත් එහි නැවුම් බව බිඳකින් හෝ අඩු වී තිබුණේ නැහැ.
නිදා ගන්නට ඇඳට යන විට සුභග සුපුරුදු ලෙස තම සියලූ ඇඳුම් උනා දමා ඇඳ වියල මතට විසි කරන්නේ හරියට හය හතර නොතේරෙන පුංචි ළමයෙක් වාගෙයි.
”මෝඩයෝ… අනේ පොඞ්ඩක් ඉන්නකෝ… දොර වහලත් නැහැ, කව්රුත් දැක්කොත් මල ලැජ්ජහවේ බෑ…” නිරාෂාගේ සුපුරුදු බැනුම් ප‍්‍රහාරයෙන් නම් නිමක් නැහැ.. එහෙත් සුභගට ඒ බැනුම් දැනුණේ නැවත නැවත එසේ කරන්න කියනවා වැනි ආදරණීය බවක්. සුභග සමග කාමරයේ තනි වන හැම විට ම ජනෙල්, දොරවල් පමණක් නොව වහළයේ සිදුරුවලින් හෝ යමකු දකිදැයි නිරාෂා නිතර නිතර කල්පනාකාරී වුවා ය.
”මගේ මෝඩ පැටියා මට දෙන වද කව්රුවත් දැක්කොත්” කියමින් නිරාෂා ඊට හේතු දැක්වූවා ය. සුභගට නම් වගේ වගක් නැත. හේ කාමරයට පැමිණි හැම විට ම නිරාෂා ව බදා ගෙන අතොරක් නැති ව සිප ගත්තා ය. ඇයගේ තොල ඔහුගේ තොල් අතර සිර කර ගත්තේ ය. ඒසේ කරන ගමන් ම එක් අතක් ඇය ඇඳ සිටින ඇඳුමෙහි බෙල්ල අසළින් ඇතුළට අත දමා ඇයගේ පියවුරු දෙක වරින් වර පිරිමැද්දේ ය. තමාගේ ලෝකයේ සිටින ලොකු ම වීරයා සුභග ය. සුභග වෙනුවෙන් ඇය  ඕනෑ ම පරිත්‍යාගයකට සූදානමින් සිටියා ය.

‘දැන් ඇති අනී නිදා ගත්තා එන්නකෝ, මට  ඕනි අනේ ඔයාව’ නිරාෂා සුභග ව නැවතත් නැගිට්ටවන්නට උත්සාහ කළා ය.
‘නිදා ගන්න දෙන්න පැටියො තව චුට්ටක්..
අනේ මට බැහැ… නැගිටින්නකෝ ’ කියමින් නිරාෂා සුභගගේ තොල් දෙක ඇයගේ තොල් දෙක අතරේ සිර කර ගත්තා ය. ඒ ගමන් ම සුභගගේ නිරුවත් දේහයේ මවිල් පිරුණු පපුව පුරා තම වමත තදින් එහෙට-මෙහෙට ගමන් කෙරෙව්වා වූවා ය. සුභගගේ තොල් මදක් අත හැර සුභගගේ බෙල්ල ද අනතුරු ව වම් උරහිස ද සොයා ගියා ය. ඊයේ ? තමා සමග චන්ඩිකම් කළ නිසා දෝ ඔහුගේ අත යටින් හැමූ දහඩිය සුවඳට ඇයගේ මුළු ශරීරය ම ප‍්‍රබෝධමත් වූවා ය. ඇය වරින් වර ඒ සුවඳේ අතරමං වන්නට ප‍්‍රිය කළා ය.

ඇය තම දකුණත සුභගගේ යටි කය වෙත අත රැගෙන ගියේ එන්න එන්න ම සුභගගේ නිදි කයේ වුව ද පහසින් ඇගේ මුලූ ගත ම උණුසුම් වෙමින් තිබුණු බැවිණි.

”හනේ… හනේ… අයියා හොඳට නිදි වුණාට මල්ලි නම් හොඳට ම ඇහැරිලා…” නිරාෂාගේ සිනිඳු අතේ පහසට ලක් ව වල්මත් වූ සුභගගේ ඉද්ද ගැසුණු යටි කය සෙමින් පිරිමදිමින් ඇය පැවසුවා ය. තවත් මොහොතකින් නිරාෂාගේ උණුසුම් දෙතොලට සුභගගේ යටිකය හසු වන විට, තව දුරටත් නිදි සුව පරයා ලැබෙන උණුහුමෙන් මත් වුණු සුභග ඇයගේ හිස කෙස් අතරින් අතැඟිලි යවමින් ඒ උණුසුම මහත් ආසාවෙන් විඳ දරා ගත්තේ ය. කලවා ඔස්සේ වැටී තිබූ ඇගේ සිනිඳු රාත‍්‍රී ඇඳුම ඔහු ඇගේ ඉඟටිය දක්වා ගෙන යමින් ඇයගේ එක් කකුලක් තමාගේ මුහුණ වෙත ඇද ගත්තා ය. ඊයේ රාත‍්‍රියේ නික්මුණු තමාගේ පිරිමි ශක්තිය මුසු වූ ඇගේ පුසුඹ තවමත් ඇගේ යටි කය පෙදෙසින් දැනුණු අතර, සුභග එය වැලඳ ගත්තේ මහත් වූ කෑදරකමිනි. හරියට ම තම කකුල් කෙලවර වන තැන සුභගගේ තොල් පහසින් මුසපත් වන්නට පටන් ගන්නා විට නිරාෂාගේ මුවින් සුභගගේ යටිකය හිමින් හිමින් බුරුල් ව ඇයගේ වත නිවසේ උළුවස්ස දෙසට යොමු වෙමින් ඇයගේ හදවත මොහොතක් වහළයේ උළු හා ලී අතර අතරමංව හුන්නා ය. රෝමවලින් තොර ඇයගේ යටි කයේ තොල් පෙති අතර ද තොල්වලට තරමක් ඉහළින් පිහිටි කොටස ද සුභගගේ තොල්වලට මඳ වේලාවක් ග‍්‍රහණයට නතු ව හුන්නා ය. සුභගගේ මුහුණ නිරාෂාගේ යටිකයේ සැරිසරන ගමන් දෙ අත් ඇයගේ පියවුරුවල පහස සොයා ගියේ ය. 

අනේ මගේ දෙයියේ දැන් ඇති… ඈ තව දුරටත් දරා ගත නොහැකි තැන සුභගගේ මුහුණ තමාගේ යටි කයින් ඉවතට ගැන්නට උත්සාහ කළත්, සුභගගේ තොල් ඊට ඉඩ දුන්නේ තවත් වෙලාවක් ගත වීමෙන් පසු ව ය.
සුළු මොහොතකින් රතු ම රතු පාට වූ ඇයගේ යටිකයත් සමග ඊට තරමක් ඉහළින් පිහිටි දුහුල් නිල්පාට නයිටිය නිරාෂාට නව පෙනුමක් ගෙන් දුන්නේ ය. සුභග නයිටිය එක් අතකින් ඉහළට තල්ලූ කරන ගමන් ම ඔහුගේ මුහුණ ක‍්‍රමයෙන් ඇයගේ පියවුරු දක්වා ගෙන ගියේ ය. ඇයගේ පියවුරුවල තුඩු සුභගගේ තොල්වල ග‍්‍රහණයටඅසු වන විට ඇය දරා ගත නොහැකි සතුටින් කෙඳිරි ගෑවා ය.
තොල් පහසින් ඇගේ පියවුරු තවත් උණුසුම් වන අතරේ නිරාෂාගේ යටිකය නැවත සුභගගේ අතින් කුල්මත් වූවා ය.

අනේ රත්තරනේ ඇති… දැන් දාන්නකෝ… ම්ම්ම්… ම්ම්… උණුසුම තව දුරටත් දරාගත නොහැකි කල්හි නිරාෂා සුභගගේ ඔළුව බදා ගනිමින් කෙඳිරිලි හඩකින් කෑ ගැසුවා ය. ඇය ඇසිපිය වසා ගෙන ම  පහළට අත යවා වල්මත් ව දඟ කරන සුභගගේ ලිඟුව සොයා ගියා ය. කිහිප වරක් ඇයගේ දකුණත පිරිමි ශක්තියෙන් නැහැ වුණු ලිඟුව උඩහට පහළට කර රසයෙන් උතුරා යන යෝනි විවරය තුළට එය ඇතුළු ගත්තා ය. මෙතෙක් වේලා තම දෑතටත්, මුහුණටත් භාර දී තිබූ සියලූ කටයුතු යටිකයට භාර දී නිරාෂාගේ තොල් පෙතිවල පහසට අවනත වෙමින් සිටියේ ය. තරමක රෝමවලින් පිරුණු සුභගගේ හැඩි දැඩි සිරුර නිරාෂාගේ සුසිනිඳු සිරුර මත එහේ මෙහේ යමින් ඇයගෙත් ඔහුගෙත් හදවත් එකටෙක සම්බන්ධ වී මහත් වූ සතුටින් ඉපිළුණා ය.

ම්ම්ම්… මගේ රත්තරනේ…. නංගි ව මැරිලා යයි සතුට දරා ගන්න බැරිව යැයි නිරාෂා කෙඳිරි ගාමින් දහඩියෙන් ක‍්‍රමයෙන් තෙමී යන සුභගගේ ගත ම තව තවත් තමා වෙත ම ඇද ගත්තා ය. සුභගගේ ග‍්‍රහණයට ලක් වූ ඇගේ යටිකයෙන් මහත් අපහසුවක් ඇති වුවත්, තවත් සුළු මොහොතකින් එය සුභගගේ සිතුවිලි දහරාවන් අතර සැඟ වුණා ය.

ම්ම්ම්. අනී මගේ රත්තරනේ… මං ඔයාට හැමදාට ම ආදරෙයි… ඔයා නැති ව මට මොහොතක්වත් ඉන්න බැහැ… ඇත්තමයි… ඔයා මගේ ම විතරයි.. ඇය හැගීම් බර ව, හඩමින් කීවේ ඔහුගෙන් ලැබෙන්නාවූ සතුට දෝරේ ගලමින් සිටිනතේර් ය. හදවත ආදරයෙන් පිරි ගැහැනියකගේ සහ පිරිමියකුගේ එක් වීම කොයි තරම් අපූරුද? කොයි තරම් හැඟිීම්බර ද? අවුරුද්දක් කළ පව් එක් මොහොතකින් ගෙවී යන්නා සේ ය.

අනේ.. මගේ රත්ත්ත්ත්රාන්න්න්න්.. ඇය තව දුරටත් සුභගගේ සුවය දරා ගන්නට නෙැහැකි ව කෑ ගැසුවා ය. මට යන්න එනවාවාවා… බබෝ… හ්ම්… හ්ම්ම්ම්ම්…

තමාගේ හැකි වැර යොදා තමන්ගේ පුරෂ ශක්තියෙන් ඇය ව කුල්මත් කිරීම වැඩි කළ විට ම ඇයගේ ධෛර්ය මැද්දේ ම තමාගේ ශක්තිය ද එවෙලෙහි ම මුදා හැරියේ ය. දෙදෙනා ම අප‍්‍රානික ව මොහොතක් එකිනෙකා මත තුරුලූ වී සිටියා ය. හදවත් දෙක යා කරමින් ආදරයේ උපරිම සතුට ඔවුන් විඳ දරා ගත්තාහ. ඇය ඔහු ව තමාගේ ඇඟ මතින් අයින් කරවා ඔහුගේ ඇඟ මත නැග මුහුණට මුහුණ හොවා ආදරයෙන් ඔහුගේ තොල් අතර සැඟ වුණා ය.

(මෙය මම මෙවැනි වෙබ් අඩවියකට ලියූ පළමු කතාව යි. මේ කතාව පිළිබඳ ඔබගේ අදහස දැන ගැනීමට කැමැත්තෙමු.)
(ගයාන්)