හංසි මිස්

මෙය ප්‍රබන්ද කතාවක් වන අතර මෙහි එන සියලු නම් ගම්  හා චරිත ව්‍යාජ ඒවා වේ.මෙමගින් කිසිවෙකුට අපහාස කිරීමට අපේක්ෂා නොකෙරේ.මෙය හුදු කියවන්නාගේ විනෝදය පිණිස නිර්මාණය වුවකි.

ඡායාරුප – අන්තර්ජාලය

වැස්ස නොකඩවා ඇදහැලෙයි.පැය ගණනක් ගත වුවද එහි වෙනසක් නොමැත .මහල් නිවාස සංකිර්ණයේ එක් මහලක සිට මම අඩ නිරුවතින් කොපි කෝප්පයක් රස විදිමින් සිටියෙමි .වර්ෂාවේ තද බව නිසාම අවට පරිසරය සුදු පුළුන් වලින් වැසි ඇති සෙයකි .මර්ගයේ යන වාහන මට නම් ගිනිපෙට්ටි තරම් වත් යයි නොසිතේ .කුඩා වාහන වල ප්‍රමාණය අතින් මැන බලමින් මා තවත් කොපි උගුරක් පානය කලෙමි .පරිසරය කෙතරම් සිතල වුවත් මගේ බාගෙට හෙළුවෙන් ඇති ගෑණු ශරීරය උණුසුම් ය .කලවා තෙක් පමණක් වූ සහැල්ලු ගවුමත් උණුසුම් සොෆා වත් තරම් වෙනත් ප්‍රියජනක දෙයක් නොමැති තරම්ය .කහ පැහැ බල්බය කාමරයේ කොනක සිට මගේ ගත ආලෝකමත් කරයි .එය මලානිකය එහෙත් සුන්දරය .මාගේ උණුසුම් සිරුරේ තැනක් තෙත් වෙමින් ඇත .එය වර්ෂාවත් සමග තරගයට මෙන් වතුර වගුරන්නට පටන් ගත්තේ නිශ්චිත හේතුවක් නොමැතිවමයි.හේතුවක් නොමැති, හිතුවක්කාර , අහංකාර , සුන්දර හැගීම් අවුලන මගේ ම  යෝනි තොල් රෝස පාටින් ගැහෙමින් ඇත .  

මම මගේ සියුමැලි කනතා නිය තුඩ යෝනි තොල් ලාලිත්යට පහුරුගාන්නට වීමි.

“අහ්හ්….”මට කෙද්රි ගෑවෙන්නට විය.දොතොල් දත් හා තද විය.කොපි කෝප්පය අසල වූ මේසය මත තැබුණි.සරාගී  හැගීම් ඇවිලිමත්  මගේ ගත ප්‍රීතිමත් රැලි ගසන්නට විය. 

සිහින් නිය අග මගේ පුසී සමග පැටලෙමින් ඇත.එය අසීරුය, පුසී නිය තුඩට අකමැති සෙයකි.නිය තුඩ තියුණුය ,රළුය .යෝනිය සුමුදුය ,ගැබුරුය .මම නිය පොතු නොකැපිම ගැන මටම දොස් පවරා ගතිමි.මම කොට්ටය යටින් මගේ ව්බ්රෙටරය පිටතට ගතිමි .එය  සුමුදුය , හුරුබුහුටිය , රවුම්ය  .මම ව්බ්රෙටරය යෝනියට එබුවෙමි .

“අහ්හ්…”

එය ස්වයංක්‍රියව ක්‍රියාත්මක විය.එයට පැයක් පමණ කාලයක් මාව තෘප්තිමත් කල හැක ඉන් පසු පැයක විවේකයක් නැවත ලබෙයි.නවතත් පැයකින් ඇරබෙයි. මව සතුටු කරයි…නැවතත් , නැවතත් , නැවතත්…

“ආආආආඅ….අඃ….උ….ආආආඅ…..ආඅහ්….ම්…මී….ස්ස්සස්….යස්ස්ස්  ආආආආආආ ආආ අ අ අ අ 

අ අ අ අ….” 

මම සුරතාන්ති පිට පිට ලබමින් සතුටින් කෑ ගැසුවෙමි.ඇදෙ මෙට්ටය මත පෙරලෙමින් පහුරු ගාමින් මගේම කොන්ඩය අතින් අදිමින් සුරත්න්ති නම් මුහුදේ රැලි ගසන වෙරළේ පැයක් ගත කලෙමි.අවසානයේ ඇද මතම මට තෙත් කර ගැනීමට සිදු විය.ඉන් පසු මම නින්දට වැටෙන්නට ඇත.නමුදු ඒ වැඩි වෙලාවකට නොවේ.

විනාඩි 25 කට පසු…

“ට්‍රී…ට්‍රීන්ට්‍…රී…ට්‍රීන්….”මගේ දුරකතනය නාද වේ.මම අපහසුවෙන් හෝ නැගිට එය ආන්සර් කලෙමි.

“හෙලෝ…කවුද මේ ?”මගේ යෝනිය තවමත් රිදුම් දෙයි . 

“ආ…හෙලෝ මේ හංසි ටීචර් ද?”දුරකතනයෙන් කතා කල ක්නතාවගේ හඩින් මම පියවි සිහියට ආවෙමි.

“ආ…ඔව් , ඔව් , කියන්න මිස්…”

“මේ අපේ පුතාට අද ක්ලාස් කරනවා නේද? “

“මොකක්ද?”මම තවමත් සුරත්න්තියේ මිහිර විදිමි.

“ඇයි , මිස් ට මම කෝල් කළේ…මිස් අද හවස එනවා කිව්වේ …”

මට තරු පෙනුණි.මම ඉන්ඩිවිජුවල් ක්ලාස් කරීමට ගිය සතියේ පටං ගත් බව මට මතක් වුයේ එවිටය.

“ආ…හරි මිස් මම දැන් එන්නම්…”මම දඩි බිඩි ගා ඇදෙන් බසිමින් නොව පනිමින් පැවසීමි.

“ටීචර් අද මම ගෙදර නැහැ, හැබැයි පුතා ඉන්නවා, මම මිස් ට මැප් එක ව්ට්ස් ඈප් කරන්නම්…”

එසැනින් ගුගල් සිතියම මෆේ දුරකතන මත දර්ශනය විය.මට ඉතිරිව ඇත්තේ පැයක් පමණි.මම ගවුම ගලවමින් අල්මාරිය දෙසට දිව ගියෙමි.සමාන්‍යයෙන් ගැහැණු ලමයෙකු පිළිවෙලට සිටියද මටඑසේ පුරුද්දක් නොවිය.අසීරුවෙන් හෝ මම ඇදීමට පෑන්ටියක් සොයාගතිමි.එය තදය නමුදු කාලය සීමිතය.මම ඊයේ කැම්පස් ගහින් ඇවිත් ගලවපු          ඩෙනිම්ත් බ්ලව්ස් එකත් ඇදගෙන මගේ බෑග් එකත අරගෙන නිවසින් පිටතට බසින විට පැය කාලක් පමණ ගෙවී අවසන් ය.

මම තවත් ප්‍රමාද නොවී කොණ්ඩය පෝනි ටෙල් දමමින් ලැසි ගමන පසෙකින් තබා මාවත දෙසට වේගයෙන් පිය නැගුවෙමි,පරිසරය සීතලය.මාර්ගයේ වාහන වතුර විසි කරමින් වේගයෙන් ගමන් කරයි.

මගේ වාසනාවට මට ත්‍රි වීලරයක්  නවතා ගත හැකි විය.ත්‍රි වීලරයට  ගොඩ වන තත්පරය තුල මට යම් අමුත්තක් දැනුණි .ඒ කුමක්දැයි කියා විමසීමට පෙරම මම ත්‍රි වීලරයට ගොඩ වී හමාර වන අතර ත්‍රි වීලරය ගමන අරබා ඇත.ඒ මගේ මාස්ක් එකයි.මම අමතර මාස්ක් එකක් මගේ බෑග් එකේ දමාගෙන තිබුණු බව මතකය.මම හනික බෑග් එකට ඇත දමා මාසක් එක රැගෙන පළද ගතිමි.

තව විනාඩි 45 ක් ඉතිරිව ඇත.මම නිතරම වෙලාව ගැන විමසිලිමත් වීමි.විනාඩි 10  ක් ගත විය. ත්‍රි රෝද රථය වාහන තදබදයක ය.රියදුරා මගේ මුහුණ බැලුවේය.

“දුව  කැම්පස් යනවා නේද?”රියදුරා ඇසුවේය.මොහු මා කැම්පස් යන බව දැනගත්තේ කෙසේද?

“ඔව්, අන්කල් කොහොමද දන්නේ ….”

“මම දුව ව දැකලා තියෙනවා , කැම්පස් එක ගාව…” 

“ආ…එක මිසක්…”

“අයි…මිස්, වෙන මොනවා හරි හිතුවද?”

මම අනවශ්‍ය වචන කිහිපයක් පැවසු බව සිහිවිය.

“අනේ… නෑ අන්කල්…”

එක්වරම මට යම් අමුත්තක් දැනෙන්නට විය.මගේ ව්යිබ්රෙට්ර් එක. එය මගේ ව්යිබ්රෙට්ර් එක එය තවමත් මගේ යෝනිය තුළය.එය නැවත ක්‍රියාත්මක විය.මගේ අත නිත්තින්ම මුව ළගට විසිවුණි.සිහින් කෙදිරියක් ගෑවුණි.

“මිස්…මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් ද?”රියදුරා කන්නාඩිය හරහා මගේ මුහුණ බලයි.

“අහ,නැහැ මුකුත් නැහැ…”මම කෙදිර්ය යටපත් කරමින් පැවසීමි.තදබදය නිමාවී රටය ඉදිරියටම ඇදෙන්නට විය.දැන් රථයත් ව්යිබ්යෙට්‍රය්ත් දෙකම කම්පනය වේ.මම මගේ මාස්ක් එක මුවට තද කලෙමි.ත්‍රී විලර්යේ ශබ්දය නිසා මගේ කෙදිරිය නොඇසේ.මම හැකිතරම් මගේ හැගීම් සගවා ගැනීමට වෙර දරමින් සිටිමි.ඒ මගේ පස් වන සුරතාන්තියයි.හය, හත , අට…මගේ ඇවිස්සි සිටි යෝනිය මා බහුවිද සුරතන්තියකට පත් කළාය.මම ආසනය තදින් ග්‍රහණය කරගත් අතර මගේ නිය තුඩු නිසා සිට් කවරය මදක් ඉරී ගියේය.නමුදු එය එතරම්ම නොවේ.

මට සුරතනති ගණනය කළ නොහැකි තරම් ලැබෙමින් ඇත .මගේ ඇස් උඩ ගියේය.වර්ෂාවද නැවත දැඩි විය.මාගේ කෙදිරිය දැඩි වීය.ඒ මගේ විසිවන හෝ තිස් වන සුරතන්තිය්යි.”මිස් වැස්ස සැරයි නේද?” රියදුරා මා සමග නැවත කතාවට පැමිණේ.

“අහ…ඔව්…අඃ…”මට ඉක්මණින් රථයෙන් බැස දිවයන්නට සිතුණි.

නමුදු ගමනාන්තය පෙනී පෙනී වාහන ත්දබදයකට හසු විය.

“මිස් අද ගොඩක් ට්‍රැෆික් එක මිස්ට…”

“අන්කල්, මම මෙතනින් බහින්නම්…”කියමින් මම දරාගත නොහැකි සුරතාන්ති ඉවසිය නොහැකි තැන රියදුරාට වැඩිපුරත් මුදල් ලබා දී හනික රථයෙන් බැස අසල වූ මවත් දෙසට දිව ගියෙමි.මගේ මුළු සිරුරම වතුරෙන් නැහැවී ඇත.මම වර්ෂාව මැද ම පාළු මාවතේ කෙටි දුරක් දිවගොස් සුර්තාන්තියක් ද අසමග අසල වූ තාප්පයකට හේත්තු විමි .මට  මගේ ඩෙනිම් ක්ලිසමේම චූ ගියා.මාගේ යටි කය සුරතන්තියයේ බලය නිසාම ගැහෙමින් ඇත.මගේ කකුල් වෙව්ව්ලවා අවසන් සුරතන්තියද ලබාදෙමින් අදාළ පැයක කාලය අවසානයේ ව්යිබ්රෙටර්ය  නිහඩ විය.

අවසානයේ මා හතිලමින් වට පිට බලන විට ත්රුම් ගියේ කෙසේ හෝ මා හරි තැනට පමිණ ඇති බවයි.

මතු සම්බන්දයි