හංසිකා ටීචර් – Sinhala wal katha – Sinhala Wala Katha

හංසිකා හැදුනෙ ගමක. ගමෙන් පීඨ ගිහින් ටීචින් පත්වීමක් ගත්තා. හැබැයි හංසිකාගෙ පළවෙනි පත්වීම හම්බුනේ දුශ්කර පළාතකට. එයා පෙනුමෙන් කෙට්ටුයි. ඒත් සාමාන්‍ය තරමට වඩා ලොකු හංසිකාගෙ පපුවයි පස්සයි ගැන නම් පාර තොටේ දකින හැම පිරිමියම උනන්දු උනා. හංසිකාට කොල්ලෙක් හිටියෙත් නෑ. උසස් පෙල කරන කාලෙ කොල්ලෙක් හිටියත් ඒ සම්බන්දෙ දුර දිග නොගිහින් නැවතුනා. ඒ නිසාම හංසිකාගෙ ලොකු තට්ටම්වත් තන් වත් පිරිමි පහසක් ලබල තිබ්බෙ නෑ. හංසිකාගෙ පස්සෙන් කොල්ලො ආවත් ඉගෙනීමට අවදානෙ දුන්න නිසා ඒ එකක්වත් ගැන එයා හිතුවෙ නෑ.

ඔහොම ගිහින් හංසිකා අලුත් ඉස්කෝලෙට ගියා. පත්වීමෙ ලියුමත් අරං ඔපිස් එකට යද්දි තමා හංසිකාට තේරුනෙ මේ ගුරු ජීවිතේ කොච්චර අමාරුවෙන්ඩ පුලුවන් ද කියලා. ලොකු පහසුකම් නැති දුශ්කරම ඉස්කෝලයක්. ප්‍රින්සිපල් ගෙ කාමරේ තිබ්බෙ ඉස්කොලෙ ටිකක් ඈතට වෙන්ඩ අයිනක. හංසිකා ළමේක් ගෙන් විදුහල් පති කාමරය අහගෙන හිමින් සැරේ ගියා. තවම උදේම නිසා විදුහල්පති කාමරේ දොර අඩවල් කරල.

“සර්” හංසිකා කතාකරේ එලියෙ ඉඳං. කිසි සද්දයක් නෑ.

“සර්” ඒ පාර හංසිකා වැඩි සද්දෙකින් දොරට තට්ටුවකුත් දාන ගමන් කතා කරා.

ඒ පාර නම් ඇතුළෙ කාමරෙන් දඩ බඩ ගාල මොකද්ද පෙරලෙන සද්දෙකුත් එක්ක කවුදෝ කුටු කුටු ගාන සද්දයක් ඇහුනා. මොහොතකින් දොර ඇරියෙ අවුරුදු පනහක විතර වියපත් මනුස්සයෙක්. නැෂනල් ඇදුම හින්ද හංසිකා තේරුම් ගත්තා මේ විදුහල් පති කියලා.

“ප්‍රින්සිපල් සර් ද?” හංසිකා ඇහුව

“ඔවු මේ ලමය කවුද” ප්‍රින්සිපල් එහෙම අහද්දිත් හංසිකා ගෙ ඉස්මුදුනෙ ඉඳං යටිපතුල් ගාවටම ප්‍රින්සිපල් හංසිකාව බලාගෙන ගියා. ඒ ඇස් නැවතුනෙ හංසිකාගෙ නාඹර තණ දෙකේ.

“පංකාදු ගැට දෙක. ” ප්‍රින්සිපල් කටින් නොකීවට හිතින් ඒ ටික තමන්ටම කියා ගත්තා.

“සර් මං හංසිකා. අලුත් පත්වීම. මේං” හංසිකා විදුහල්පතිට පත්වීම් ලියමන දික් කරා.

ඒ පාර විදුහල්පතිගෙ කටට ආවෙ හිනාවක්. ගුරුමණ්ඩලේ ඇහැට කනට පේන හැම ගුරුවරියක් ගෙම කිරි බීල තිබ්බ නිසා හංසිකා වගේ නාඹර ගැටිස්සියක් ගෙ කිරි ටික බොන එක ගැන හීනෙකුත් ප්‍රින්සිපල්ගෙ හිතේ මෝදු උනා.

“එමුකො මිස්” විදුහල්පති තුමා හංසිකාව පිලි අරන් කාමරේ ඇතුලට ගත්ත. දඩ බඩ හඬින් පෙරලුන බඩු මුට්ටු මොනවද කියල හොයා ගන්ඩ බැරි උනත් ඉස්සරවෙලා ඇහුන කුටු කුටු සද්දෙ අනික් පාර්ශවේ ඒ වෙලාවෙ හංසිකා දැක්කා.

ලලිත ටීචර්. අවුරුදු හතලිස් පහක් විතර ඇති. එයා පුටුවක වාඩිවෙලා හිටියා. හැබැයි එයාට නොතේරුනාට කවුරු හරි බලෙන් සාරි හැට්ටෙ ඇද්දම ආයෙ ඒක හදාගත්තත් සමහර වෙලාවට බොඩියෙ දාර පේන එක නියමෙට එයාගෙන් අනික් අයට පෙනුනා. ඒ කියන්නෙ හංසික ඒක දැක්කා. හංසිකා ඒ කාමරෙනුත් ඇතුලෙ තිබ්බ තව පුංචිකාමරේකට ප්‍රින්සිපල් පස්සෙං ගියෙ ලලිත ටීචර්ට හිනාවකින් සංග්‍රහ කරලා.

“පුං..ඒ සක්කර වට්ටම කවුද? ඒකි ගෙ පුකට නම් ගමේම පිරිමි වහ වැටෙයි ද මන්දා? හැබැයි කෝම්පිට්ටු දෙක දැක්කම නම් උල් උඩ නැගල නැති ගැටිස්සියක් වගේයි පේන්නෙ. කොහොමින් කොහොම වෙතත් ප්‍රින්සිපල් සර් ට මේකි හින්ද මාව අමතක වෙයි ද දන්නෑ” කියලා පිටුපාල යන හංසිකා ගෙ පුක නැලවෙන හැටි දිහා බලං ලලිත ටීචර් තමන්ටම කියා ගත්තා.

හංසිකා සාරි ඇන්දෙ ඇඟේ හැඩ පේන්න. එදා ඇඳං ආවෙ කුනු ලේපාට සාරියක්. ඒකෙන් එයාගෙ පුකයි තන දෙකයි හොඳට කැපිල පෙනුනා.

ප්‍රින්සිපල් ඔක්කම ලිපි ලේකන ටික බලන අතරෙ ආයෙමත් හංසිකා ගෙ නම ඇහුවෙ තන දෙක දිහා ම බලාගෙන. මේ වෙද්දි හොරෙන් හොරෙන් හැට්ටෙ අස්සට එබෙන්ඩ දගලන ප්‍රින්සිපල් ගෙ ඇස් ගැන හංසිකට තේරුනා. මෙච්චට ලගින් පිරිමි බැල්මක් වැදුන පළවෙනි පාර නිසාද මන්දා පොඩි හීං කිතියක් හිතටත් ආව.

“මං හංසිකා සර්”

“හහ්…හහ්… නමත් අපූරුයි. හංසයොත් අපූරුයි..” විදුහල්පති වල් හිනාවක් දාල හංසිකාට දෙපැත්ත කැපෙන වචනයක් කීව.

“හොඳා හොඳා හංසයො උනත් පරිස්සම් කොරන්ඩ මේ කැලෑ ගම් වල කාටහරි බාර දෙන්ඩ වෙනවා ඕං මිස්. නෑ මං කීවෙ මිස්ගෙ පරෙස්සම ගැන විදුහල්පති හැටියට මං වග කියන්ඩෙපායැ” කියල හොහ් හොහ් ගාල ආයෙත් වල් විදියට හිනා උනා. ඒ පාර නම් තන දෙක මැදිනුයි පිටේ පැත්තකිනුයි යන්තන් හීංදාඩියක් දාන වගක් හංසිකාට තේරුනා.

කොහොම හරි ඔහොමින් ගිහිං හංසිකා ටීචර් ස්කෝලෙ වැඩ පටන් ගත්තා. වැඩ බාර ගත්තෙ සඳුදා. ඉස්කෝලෙ එන්ඩ ගෙදර ඉඳන් පැය දෙක හමාරක් යනවා. මුල් දවස් ටිකේම ගෙදර ඉඳන් ආව ගියත් සතියක් යද්දි කොහොම හරි ඒ වැඩේ අතෑරලා මෙහෙං නවාතැනක් හොයාගන්ඩ ඕන කියල හංසිකා හිතුවා. ස්කෝලෙ ගුරුවරු කවුරුත් එක්ක තාම වැඩි බජනයක් නැතත් ඉන්න පිරිමි ගුරුවරු පස් දෙනාගෙම ඇස් ඒ සතියෙම තිබ්බෙ හංසිකාගෙ පුක පස්සෙයි තන් ඉස්සරහයි කියල හංසිකාට තේරුනා. ඒත් නොතේරුණ ගානට හිටිය. මේ කීප දවසට හංසිකාට යාලුවෙක්ට හිටියෙ නයෝමි ටීචර්. එයාට තිහක් විතර ඇති වයස.

සිකුරාද අන්තිම පීරඩ් එකේ හංසිකාට ළමයෙක් අතේ ප්‍රින්සිපල් පණිවිඩයක් එවල තිබ්බා. පාසල ඇරුණම ගෙදර නොයා වැදගත් වැඩකට විදුහල්පති කාමරේට එන්ඩකියල. ළමයි හැමෝම ගේටුවෙන් යන්ඩ යද්දි සමහර ගුරුවරු ඒ වෙද්දිත් ගිහිං. ඉතුරු ගුරුවරු යන්ඩ යනවා. හංසිකාගෙ යාලුවා නයෝමි ආව යන්ඩ.

“යමුද? වෙනද බස් නැවතුමට හංසිකා යන්නෙ නයෝමි එක්ක නිසා හංසිකාගෙන් නයෝමි ඇහුවා

“අක්කෙ, ප්‍රින්සිපල් සර් මට එන්න කීවනෙ හදිසි වැඩක් කියලා”

නයෝමිගෙ මූන අමුතු වුනා. “හරි හංසිකා ඔයා එහෙනම් ගිහිං සර් හම්බෙන්ඩ. මං යන්නම්. අද හස්බන්ඩ් ඇවිත් නිසා මට ඉන්ඩ විදියකුත් නෑ. හැබැයි පරෙස්සමින් කෙල්ලෙ. නාකි හරක් ළපටි තණවලට ආසයි” කියලා නයෝමි එහෙමත් කියල ගියා.

හංසිකා යද්දි ප්‍රින්සිපල් කාමරේ දොර අඩවල් කරල. හංසිකා එලියෙං ඉඳන් කතා කරා.

“සර්…”

“ආ… එන්ඩ හංසිකා ටීචර්” විදුහල්පති එහෙම කීවම හංසිකා බයෙන් බයෙන් කාමරේ ඇතුළට ගියා. විදුහල්පති මොනවදෝ දිගාරගෙන කොලවගයක් පුරවනවා. හංසිකා ආව කියල ගනං වත් නොගෙන

“අද මේ පයිල් වගේක වැඩ කටයිතු ටිකක් තියේ ටීචර්. ටීචරුත් මේව පුරුදු වෙන්ඩ ඕනනෙ. දවසක විදුහල්පති පත්වීමක්වත් ගත්තොත් මෙව්වා වැදගත් නෙ” එහෙම කීව විදුහල්පති ඔලුව උස්සලා “ඕං ඔය රාක්කෙ උඩම තට්ටුවෙ තියෙන අර කලු පටියෙං බැඳල තියෙන පයිල් ටික ගන්ඩකො” කීවා.

හංසිකා නැගිටලා ගිහින් පයිල් ටික ගන්ඩ ඉස්සුනාඒත් පයිල් තිබ්බෙ ගොඩක් උස රාක්කෙක. හංසිකා ටීචර් අමාරුවෙන් ඇගිලි වලින් ඉස්සිලා පයිල් ගන්න හදනවා. ප්‍රින්සිපල් පිට්පස්සෙන් බලන් ඉන්නවා. නිල්පාට සාරියෙන් වැඩිපුර කැපිච්ච හැට්ට කරෙන් හංසිකාගෙ සුදු පිට ඔක්කම එලියෙ. දාඩිය බින්දු තැන් තැන්වල ගලනවා. ඒ අස්සෙ අමාරුවෙං ඉස්සෙද්දි හැට්ටෙ ඉනෙන් උඩට ඇදෙනවා. ඉනේ සාරියයි හැට්ටෙ යි අතරෙ ඇඟේ ලොකු කෑල්ලක් පේනව. සුදු පාට ට. පිටි පස්සෙං ගිහින් සාරිය යන්තම් ඇද්දත් ලොකු පුක එලියට පනින්න වගේ. අත් ගොබ දෙක උස්සන් නිසා කොට සාරි අත් ඇදිලා යන්තම් කිහිල්ලෙන් එලියට පනින මයිල් ගසුත් පේනවා. ප්‍රින්සිපල් මේ ඔක්කම දිහා බලං ඉඳන් නැගිට්ටා…

කස්ටියට මතක ඇතිනේ නවත්තපු තැන.එතන ඉදන් නැවතත් .හංසිකා ටීචර් අමාරුවෙන් ඉස්සිලා පයිල් මිටිය ගන්න හදන තැනට ප්‍රින්සිපල් සර් හිමින් ගියා. ටීචර්ගෙ පිටේ දාඩිය දිලිසෙනවා. තාම දත්පාරක් වත් වැදිලනැති පිට සුදු පාටයි. අත්දෙක කෙට්ටු උනත් පිරිල

ලස්සනයි. ඔක්කටම වඩා පුක. මාර ම ලොකුයි. ප්‍රින්සිපල් ගෙ ඇස් තිබ්බෙ හංසිකා ටීචගෙ පුකේ. එක පාරම ප්‍රින්සිපල් පිටිපස්සෙ හංසිකා ටීචර්ව බදා ගත්තා.

“අනේ සර්…. අනේ…”

නොහිතුව වෙලාවක උන මේ දේ එක්ක හංසිකා ටීචර් හොඳටම බයවෙලා. කතා කරගන්නත් බෑ. වෙවුලනව. ඒ අතරෙ ප්‍රින්සිපල්ගෙ ග්‍රහණයෙන් ගැලවෙන්න ගොඩක් උත්සහ කරනවා.

“බයවෙන්ඩෙපා කෙල්ලෙ… මං වැඩි දෙයක් කරන්නෑ. බයවෙන්ඩ එපා… පොඩ්ඩක් තුරුල් වෙලා ඉන්න දෙන්න මේ රන් කඳට…!”

ප්‍රින්සිපල් ඒ වෙද්දි අත්දෙකෙන් හංසිකාගෙ තන දෙක මිරිකන ගමන් හිටියෙ. ඒ ඔක්කම අස්සෙ ප්‍රින්සිපල් ගෙ දාර පයිය හංසිකාගෙ පුකේ හිර වෙනවා. සාරිය ඇඳල හිටියට ප්‍රින්සිපල්ගෙ ලොකු පයියෙ රස්නෙත් හංසිකා ටිචර්ගෙ පුකට හොඳට දැනුනා. ජීවිතේ කවදාවත්ම පිරිමියෙක්ගෙ පහස විඳල නැති හංසිකාගෙ ඇඟ ටික ටික උනුසුම් වුනා. ඒත් කෙල්ලෙක් හැටියට රැක ගත යුතු ආත්ම ගෞරවේ ඒ රාගයට නැගිටින්න ඉඩ දුන් නෑ.

“අනේ සර්… එපා.. අනේ අයින් වෙන්න සර්…”

හංසිකා ටීචර් තමන්ගෙ තන දෙක මිරිකන ප්‍රින්සිපල් ගෙ රලු අත් දෙක තමන් ගෙ අත්දෙකින් ඇද ඇද ගලවන්න හැදුවා.

“බයවෙන්ඩෙපා කෙල්ලෙ. මේව කවුරුත් දන්නෑ. අනික මේක මහ ලොකු දෙයක් නෙවෙයි නෙ. මං පොඩ්ඩක් මේ ගැට දෙක කෑවා කියලා ඒක ඔයාට ප්‍රශ්නයක් වෙන්නෙ නෑ. ”

එහෙම කියන අතරෙ ප්‍රින්සිපල් තව තවත් හංසිකා ටීචර්ගෙ තන් ගැට මිරිකන්න ගත්තා. දාඩිය දාන නිසා යටට බ්‍රා ඇන්දෙ නැති හංසිකා ටීචර් හැට්ටෙටම බ්‍රා කප් අල්ලලයි තිබ්බෙ. ගම්ගොඩේ ගෑණු ටීචර්ලාව අතපත ගෑව ප්‍රින්සිපල් ට මේක ටිකක් පුදුමයක්. “යකෝ මේ හුත්ති වල් වේසියක් වෙන්ඩැ.” බොඩියක් ඇඳලත් නෑනෙ. එහෙම හිතුනෙ හංසිකාගෙ තුනී බ්‍රා කප් වලින් ටික ටික රාගෙන් උද්දීපනේ වෙන තන් ගැටවල තුඩුම මිරිකන අතරෙ.

“ඈ…. කෙල්ලෙ.. උඹ ඉස්කෝලෙ කොල්ලො දපනෙ දාගන්ඩ ද මේ ගැට වහගන බොඩියක් නාදින්නෙ”

තමන්ගෙ තුරුලෙන් ගැලවෙන්ඩ දගලන එක ගැන වගේ වගක් නැතුව ප්‍රින්සිපල් එහෙම ඇහුව. ඒත් එක්කම වගේ ප්‍රින්සිපල් ගෙ එක අතක් පොඩ්ඩක් උස්සපු හංසිකා හයියෙන් ඒ අත හැපුවෙ ඒ ග්‍රහණයෙන් ගැලවෙන්ඩ.

“අම්මෝ….. ආ.. පර හුත්ති”

ප්‍රින්සිපල් එක වැරෙන් ම එහෙම කීවෙ හංසිකා ටීචර්ගෙ කම්මුලට රලු අතින් වැරෙන් පහරක් ගහන ගමන්. ඒ පහර කොයිතරම් සැරද කියනවා නම් හංසිකා කැරකිල ගිහින් එතන තිබ්බ පුටුවකට ඇදගෙන වැටුනා.

“උඹට ආදරෙන් ඉන්න හැදුවම නෙ පර බැල්ලි තෝ මෙහෙම කරේ . හිටපිය තොට මං අද….”

ප්‍රින්සිපල් සිය අත හැපුව වේදනාව දරාගත නොහැකිව කෝපයෙන් ගිගුරුවා. හංසිකා උන්නෙ සිහිසං වෙන්න වගේ. ඇත්තටම ඇය කවදාවත් කාගෙන් වත් මෙහෙම පාරක් කාල නෑ. ඒ නිසා ඒ සැර කම්මුල් පාර නිසා හංසිකා ටීචට් උන්නෙ තෝන්තුවෙන්.

එක පාරම ප්‍රින්සිපල් සර් ගිහින් දොර ලොක් කරල ආපසු හැරෙද්දිත් හංසිකා ටීචර්ට තේරුම් ගන්න අමාරු උනා තමන්ට වෙන්ඩ යන දේ.

හංසිකා ටීචර් වැටිල හිටිය පුටුව ගාවට ගිය ප්‍රින්සිපල් එක වරම සරම කඩා දැම්මා. ඒ එක්කම ප්‍රින්සිපල් ගෙ යට ඇදුමෙන් ඒ දාර පයිය ඉස්සිලා තිබ්බා. එකවරම දාර පයිය දැක්ක ගමන් හංසිකාව ටීචර් ආයෙමත් පියවි ලෝකෙට ආවා.

“අනේ සර් මං වඳින්නම්. සර් මගෙ අප්පච්චිගෙ වයසෙ. සර් මං තාම ඉඳුල් වෙලා නෑ. අනේ සර් මාව අතාරින්න. පින් සිද්ද වෙයි සර්.. මං වඳින්නම් සර්”

හංසිකාගෙ මේ ඇඬුම් ප්‍රින්සිපල් ගනන් ගත්තෙ නෑ. ප්‍රින්සිපල් ගෙ ඇස් තිබ්බෙ නිල් පාට සාරි හැට්ටෙ එහා මෙහා වෙලා පේන හංසිකාගෙ හංස ජෝඩුව දිහා. කොහොමත් හංසිකා සාරි ඇන්දෙ කරත් ටිකක් පලල්ව. කොච්චර සමාජෙට හොඳ චරිතයක් උනත්. හංසිකාගෙ පොඩි ආසාවක් තිබ්බා පිරිමි තමන් දිහා බලවගන්න. ඒ නිසා ස්කෝලෙ රස්සාවට එන්න ලෑස්තියෙන් සාරි මහද්දි හැට්ටෙ කර පළල්ව මහන්නත් බ්‍රා කප් තුනීවට දාන්නත් අමතක කරේ නෑ.

හංසිකා ගාවට ගිය ප්‍රින්සිපල් හංසිකා ටීචර්ගෙ කොන්ඩෙ පිටිපස්සෙං අල්ලගෙන එක පාරම හංසිකා ගෙ මූන පයියෙ වදින්න ඔබා ගත්තා… යට ඇදුම උස්සගෙන කෙලින් වෙලා තිබ්බ ප්‍රින්සිපල්ගෙ දාර පයිය හංසිකාගෙ සියුමැලි මූනෙ ඇතිල්ලුනෙ යට ඇදුම අස්සෙන්. ප්‍රින්සිපල් එකාතකින් හංසිකා ටීචර් ගෙ කෙස් වැටිය වැරෙන් අල්ලන් ඒ මූන තමන්ගෙ පයියෙ හිර කරන් අනික් අතින් යට කලිසම පාත් කලා. එක්වරම යට කලිසමෙන් මිදුන පයිය වේගෙන් වැදුනෙ හංසිකා ටීචර්ගෙ මූනෙ.

“උරපිය පර බැල්ලි…” ප්‍රින්සිපල් එහෙම කියද්දි අර දාර පයිය දැකල ඇති උන බයෙන් හංසිකා හිටියෙ කලන්තෙ දාන්න ඔන්න මෙන්න. ඒත් හංසිකාට කටට දෙන්න හදනකොටම,

ඒත් එක්කම මොකක් හරි ට්‍රැක්ටරයක් වගේ ලොකු වාහනයක් ස්කෝලෙට එන සද්දෙ ඇහුනා. ඒත් එක්කම ප්‍රින්සිපල් කලබලෙන් නැගිට්ටා..

මේ වෙලාවෙ මොකාද එන්නෙ ? කියල එන මිනිහට දොස් කියමින් සරම ඇඟට දාගත්ත.

කවුරු එයිද?

හංසිකා ටීචර්ගෙ පෙර පිනකට ස්කෝල වත්තෙ වැඩකට පස් කපන්න ට්‍රැක්ටරයක් ස්කෝලෙට ආවෙ. ඒකෙන් හංසිකා ටීචර්ට ප්‍රින්සිපල් අතින් වෙන්න ගිය දේ නැවතුනා. හැබැයි ජීවිතේ පළවෙනි පාරට මේතරම් ළඟින් පිරිමි පයියක් දැක්ක එක හින්දත්, අකමැත්තෙන් හිටියත් රලු පිරිමි අතකින් ශරීරෙ අතපත ගෑම හින්ද ගෑණු ආසාවල් යන්තම් හරි අවදිවෙලා තිබ්බ එක හින්දත් හංසිකා ටීචර් හිටියෙ තෝන්තුවෙන්. ප්‍රින්සිපල් කාමරේ දොර ඇරලා හංසිකා දිහා ආයෙමත් හැරුණ.

“ටීචර්, ඔය සාරිය හදාගන දැන් යන්ඩ. මෙතන මොකුත් සිද්ද උනේ නෑ කියල හිතා ගත්තනම් හොඳයි ඉතින්”

පොඩි වල් හිනාවකුත් දාල ප්‍රින්සිපල් යන්ඩ ගියා. හැබැයි ඒ ගියෙත් ආයෙ සැරයක් දිහා වෙනදට වැඩිය රාගෙන් පිම්බුන හංසිකා ටීචර්ගෙ තන්දෙක දිහා ආයෙත් බලල තොලකට ලෙවකාල. හංසිකා ටීචර් ඊට පස්සෙ සාරියත් හදං මූනත් හෝදං බෑගෙක අරං ඉස්කෝලෙන් ගියත් ඒ ගියෙත් අර තෝන්තුවාවෙන්ම තමයි. හංසිකා ටීචර්ට මතක් උනේම ප්‍රින්සිපල් සර්ගෙ පයිය. ඒ වෙලාවෙ ගෑණුකමට බය උනාට මොකද හිත අස්සෙ පොඩි ආසාවකුත් ආවා. එදා බස් නැවතුම ගාවට එනකල්ම හංසිකා ටීචර් ගෙ හිතේ තිබුනෙ ඒ ආසාවත් එක්ක ආපු මොකද්ද අමුතු හැඟීමක්.

“හංසිකා ටීචර් . අද පරක්කු ද” හංසිකා මනෝලෝකෙන් ආයෙ ගැලවුනෙ ඒ හඬ එක්ක. දොළහ වසරෙ ඉගෙන ගන්න ළහිරු කියල පිරිමි ළමයෙක් හංසිකාගෙ ඉස්සරා බලන් ඉන්නව.

“ආ.. ඔව් දරුවො. බලන්නකො අද වැඩ ගොඩක් තිබ්බ. ළමයින්ගෙ පොත් වගේකුත් බලන්න තිබ්බා ඒ ඔක්කම කරල ආවෙ.” හංසිකා කටට ආව බොරුව කිවුවා.

“ආන්න එහෙම ගුරුවරු ලබන්න ළමයි වාසනාවන්තයි ” ඒ වචනටික ඇහුනම තමයි හංසිකා දැක්කෙ ළහිරු එක්ක තව කොනෙක් ඉන්න බව. හංසිකා ඒ මනුස්සයට හිනා වුනා. රලු පෙනුමක් තිබ්බ ඔහු අවුරුදු තිස් පහකට හතලිහකට අතර වගේ ඇති. මූන උනත් අමුතුයි. හැඩි දැඩි ඇඟක් තිබ්බෙ. කොන්ඩෙත් ලස්සනකට වඩා අවුල් වෙලා වගේ. හැබැයි මොකද්ද අමුතු පිරිමි පෙනුමක් තිබ්බා. ඒ මනුස්සයව දැක්ක ගමන් හංසිකා ටීචර්ට මතක් වුනේ වැද්දෙක් හරි යකෙක් හරි වගේ කෙනෙක්. ඒත් හංසිකා බයෙන් වගේ ආයෙත් ඒ මූන දිහා බැලුවා.

“මේ ළහිරු ගෙ?” ගුරුවරු ගැන එහෙම ගෞරවෙන් කතා කළ නිසාම හංසිකා ටීචර් ඒ විදියට ඇහුවා.

“මං හේරත්. ඉස්කෝලෙට පල්ලෙහා යායෙ ඉන්නෙ. මේ ළහිරු මල්ලි මගෙ දුරින් නෑයෙක්.” ඔහු කියුවා.

පිරිමි දෙන්නෙක් එක්ක එහෙම වැඩි කතාවක ඉන්න එක මේ ගම්වල ඒ තරම් හොඳ දෙයකුත් නොවන නිසා හංසිකා ටීචර් දෙන්නටම යන්නම් කියලා නැවතුමේ ගෑණු අය හිටිය පැත්තට ගියා. කොහොමත් ඒ වෙද්දි එතනම බස් එක පිරෙන්ඩ සෙනගකුත් හිටිය.

මේ අතරෙ තමන්ට පිටුපා යන හංසිකාගෙ පුක දිහා හේරත් ආසාවෙන් බලං හිටියා. හංසිකා ඉස්සරහ ගුරුවරුගැන එහෙම කීවට හේරත් කියන්නෙ ගමේ හිටිය හොඳම සල්ලාලයන්ගෙන් කෙනෙක්. හේරත් නොහොත් හේරා. එහෙම තමා ගමේ අය නම් කියන්නෙ. හොරෙන් අරක්කු පෙරන හේරත් ගමේ කොල්ලන්ට ගංජ වික්කා. ළහිරු කියන්නෙ නෑයෙක් නෙවෙයි. හේරත්ගෙන් ගංජ ගන්න පාරිභෝගිකයෙක්. දැන් දෙන්නා නගරෙට යන්ඩ ආවෙත් කසිප්පුවලට දාන අඩුම කුඩුම ගේන්න.

“කවුද බං ඒ වේස කඳ” හේරත් එහෙම ඇහුවෙ කට්ටිය එහෙ මෙහෙ වෙනකල් ඉඳලයි. ඒ වෙද්දිත් හේරත් හොරෙන් බලං හිටියෙ හංසිකා දිහා.

“පට්ට නේ හේර අයියා. අපිටත් පිස්සු හැදෙනව දැක්කම. හැබැයි හෙන ලයින්. සර්ලත් පෙරනවා. ගනන් ගන්නෙවත් නෑ. ටවුමෙනුත් එහා. මං හිතන්නෙ බැඳලත් නෑ මිස්” ළහිරු උනත් එහෙම කීවෙ හංසිකා ටීචර් ගැන කොල්ලො එක්ක කතාවෙන ඒව අහුලං.

“ලයින් වැඩක් නෑ බං. ඒක සුපිරි වේසියක්. මට නම් හිතෙන්නෙ එහෙම. ඕකට නම් අනින්නම ඕන ළහිරුවො මට” ඒ වෙද්දිත් එහෙම කියද්දි හේරත් එ විදියට සැලසුම් කරල ඉවරයි.

“ඒක නම් මං හිතන් නෑ. ඔය හේර අයියා එක්ක කතා කරෙත් මං හිටපු නිස. නැත්තම් මිස් කා එක්කවත් කතාවක් නෑ. මං පන්ති නායකය නිසා හොඳට දන්නවා. ඔය ආසාව නම් ඉෂ්ට වෙන් නෑ” ළහිරු එහෙම කීවත් හේර ගැන ළහිරුත් නොදන්නව නෙවෙයි. හේරත් බැඳල දරුවො තුන් දෙනෙක් ඉන්න තාත්ත කෙනෙක් උනාට ගමෙ ගෑණු දෙන්නෙක් ගෙ පවුලුත් හේර නඩත්තු කරා. අවුරුදු කීපෙකට කලින් ගමට ආව කසාදත් නොබැඳපු ග්‍රාමසේව නෝන හේරත් ගෙ කසිප්පුවලට විරුද්ද වීම කෙලවර වුනේ හේරත් අතින් කුදලං ගිහින් කැලෑවෙදි බලෙන් ගෑණියෙක් කරපු එකෙන්. හේරත් කියන්නෙ ගමේ ඉන්න ලොකුම සල්ලාලය.

“උඹ බලපංකො මං ඕකිට හුකන හිකිල්ල. පුලුවන් උනොත් උඹටත් දෙන්නම්. ළහිරුවො ගෑනු කියන කරන දේවල් වලින් විතරක් නෙවේ උන්ගෙ හිත් ඇතුලත් මට කියවන්න පුලුවන්. එහෙම මිනිහෙක් මං. මේකි වේසියක්. හොඳ මූනක් පෙන්නුවට සහසුද්දෙන් මං ඒක දන්නවා.”

“හරි හරි බලමුකො. ආං බස් එක එනවා” ඒ වෙද්දි බස් එක ආවා. හේර බලං හිටිය අවස්තාව ඒක. බස් එක පිරෙන්න සෙනඟ හිටිය විතරක් නෙවෙයි මේ නැවතුමෙනුත් සෑහෙන්න සෙනඟක් බස් එකට නැග්ගා. හේර බස් එකට නැගල බැලුවෙ හංසිකා ටීචර් කොහෙද කියල. හංසිකා අමාරුවෙන් සීට් දෙකක් අල්ලං හිරවෙලා හිට ගෙන. හේරත් මැද පේළියෙන් හිමින් එතනට ගිහින් හිට ගත්තා හංසිකා ටීචර්ට පිටිපස්සෙන්.

“අම්මෝ.. පුදුම සෙනඟක් නෙ අද? දවසම මහන්සි වෙලා උගන්නලා ටීචර්ට මෙහෙම යද්දිත් මහන්සි ඇති නෙ. ” පිටිපස්සෙං ඇවිත් හේර එහෙම කියද්දි හංසිකා ගැස්සිල පස්ස බැලුවා. හංසිකා රතු ලොකු තොල් දෙක මෙතනදිම හපල කට කන්න හේරට හිතුන.

“ඔව් අයියා. හරි මහන්සි. දැන් ටවුමෙනුත් තව දුර යන්නෙපා යැ මම” හංසිකා එහෙම කීව

“නරකද ටීචර් මෙහෙම්ම නවතින්ඩ තැනක් හොයා ගත්තොත්” හේරත් ට ඕන උනේ හංසිකා ටීචර් එක්ක සමීප වෙන්ඩ. බස් එක ගමන් අරඹද්දි හංසිකා හයියෙං ෂීට් ඇන්ද අල්ලං පොඩ්ඩක් ඉස්සරාට උනා. ඇගේ පුක් පලු දෙකට හරි කෙලින් හේර ගෙ පයිය තියෙන්නෙ. ඒත් හදිසි වෙන්නහොඳ නෑ. හේර හිතුවෙ එහෙම.

“මං ටීචර්ල කීප දෙනෙක්ට කීව අයියා. තැනක් හොයල දෙන්න කියලා. පුලුවන් නම් අයියත් බලලා ළහිරුට පණිවිඩේ කියන්නකො හම්බුනොත්” හංසිකා එහෙම කීවෙ ඇත්තටම හේර ගෙ වචන වලට රැවටිලා හේරා කියන්නෙ හොඳ කෙනෙක් කියල හිතාගෙන.

“ආ… මං බලල සුටුස්ගාල හොයල දෙන්නම්. ඕක මොකද්ද ටීචර්. අනික අපේ ටීචර් කෙනෙක් නෙ.. අපි උදව් කරන්න එපැයි.” හේර අපේ කියන වචනෙ බර කරල කීව. හංසිකා හිනා වුනා. හිනාවෙද්දි කම්මුල් පිරෙනවා. මේ වෙද්දි හේරත් හංසිකාගෙ පිට දිහා බලාගෙන කෙල හල හලයි හිටියෙ.

සුදු පිටේ දාඩිය පාරකුත් යනවා. ඉස්සරා බස් පාර ළඟ ළඟ වංගු පිරුණ කැඩුණු පාරක්. හේර බලං ඉවසන්නෙ ඒ පාරට එනකල්.

“අපෙ ටීචර්ට තනි කාමරයක් ද නැත්තම් පවුල් පන්සල් වෙලා ද? නැත්තම් වෙන්ඩ බලාගෙන නම් ඉතින් ඒ මහත්තයට යන්ඩ එන්ඩ පුලුවන් තැනක් ද බලන්නෙ”

“අනේ මං බැඳල නෑ අයියා. එහෙම කවුරුතුත් නෑ. ඉගෙන ගන්න වෙහෙසුනාට ඒව ගැන හිතන්ඩ වෙලාවක් ආවෙ නෑ. ඒ නිසා තනිකාමරයක් ඇති. ”

විලියෙන් ඇඹරෙන හංසිකා මූන රතු කරං එහෙම කිවා.

“මටත් ඔය සන්තෑසියම තමා. මාත් පවුලෙ නංගිල ගෙ යුතුකම් ඉෂ්ට කරා මිස මට පෙළවහක් කරගන්ඩ බැරි උනා.” හේරත් කටේ තොලෙ නොගෑවි බොරුව කීවා.

“ටීචර් ඉස්සරා පාර අබලං. වංගුත්නෙ. හිටං යන්ඩ අමාරුවෙයි. මං කාගෙන් හරි ඉඳගන්ඩ ෂීට් එකක් ඉල්ලලා දෙන්ඩද?” හේරත් කපටි විදියට ඇහුවා.

“එපා එපා අයියා. වෙනද යන්නෙ ඉස්කෝලෙ ඇරුණම එන බස් එකේ නම් ඉඳගෙන. ආවත් හරි අද තමා හිටං යන දවස. ඒකට කමක් නෑ මෙහෙම හොඳයි” හංසිකා එහෙම කීවෙ ඉඳගෙන ඉන්න කෙනෙක් ගෙන් එහෙම ෂීට් එකක් ඉල්ලං වාඩිවෙන්න තමා තරුන නිසා ඒක හොඳ නෑ කියල හිතලයි. ඒ එක්ක ඈට හේර ගැන ලොකු පැහැදීමකුත් ආව.

හැබැයි ඉස්කෝලෙදි වෙච්ච සිද්දියත් එක්ක හංසිකාගෙ කයත් වෙහෙසිල හිටියෙ. පණත් නෑ වගේ. ඒ නිසා පළවෙනි වංගුවෙදි ම හංසිකා පිටිපස්සට විසි වෙන්ඩ ගියා හේර ලැබුන අවස්තාවෙන් හංසිකාගෙ බඳ වටා එක අතක් යවල වත්තංකර ගත්තා. හේර සැලසුම් කරපු විදියටම අත යැවුවෙ හංසිකා ටීචර්ගෙ බඩ ඉස්සරහින් සාරි පොට අස්සෙං. අල්ල තියල තද කරේ ටීචර් ගෙ බුරියට. හංසිකාගෙ බුරියෙ හිල හරියටම හේර ගෙ ඇගිලි අතරෙ. පේන් නැති වුනාට බුරිය ලොකු යි කියල හේරගෙ ඇගිලි වලට තේරෙනවා. හංසිකාට ඒ සිද්දිය එක්ක කරන්ට් වැදුනවගේ. ප්‍රින්සිපල් නිසා කොහොම්ත් ඇඟේ රාගය අවදිවෙලා තිබ්බ අතරෙ මෙහෙම බඩයි බුරියයි පිරිමි අතකින් ඇල්ලුනාම ඒ ආශාව එක පාරම ආයෙ ඇවිලුනා. ඒ එක්කම හංසිකාව තම්න්ගෙ ඇඟ පැත්තට තෙරපගන්න හේරට හැකිවුනේ. ඇඟට වත්තම් කරගන්න විදියට. හැබැයි මහන්සියෙ උපරිමේ නිසා එහෙම හේත්තු වෙද්දි හංසිකාටත් සහනයක් දැනුනා. ඒත් ඒක බස් එක ඇතුළෙ වැරදක් වගේ නිසා හංසිකා හේරට තොල් මැතුරුවා.

අනේ සොරි අයියා.. වංගුව එක්ක වැටෙන්ඩ ගියා” හංසිකා ටීචර් එහෙම කියද්දිම් ආයෙ වංගුවක් ගත්තා. ඒ පාර හේර හංසිකාගෙ බඩේ තියං උන්න අතින් බඩ මිරිකුවා. ඒ ඇය වැටෙන එකෙන් අල්ලන්න වගේ. ඇත්තටම එහෙම නොකර නම් ඇය වැටෙන බව දන්න නිසා හංසිකාට වරදක් හිතුන් නෑ.

“ඔහොම්ම ඉන්න ටීචර්. සෙනඟ අතර කොහොමත් තද බදේ නෙ ටීචර්. ඒ නිසා කාටවත් වැරදියට හිතෙන් නෑ. අනික මං යටින් අල්ලං ඉන්න නිසා කොහොමත් පේන් නෑ. මේ දෙන්නත් නිදිනෙ. ” හේර නිකටෙන් පෙන්නුවෙ එතන ෂීට් එකේ නිදන වයසක ගෑණු අය දෙන්නව. හංසිකා හ්ම් කියන්න වගේ ඔලුවෙ හෙල්ලුව. ඇත්තටම ඇයට පණ නැතුව හිටියෙ . ඒ නිසාම මේ හොඳ මනුස්සයගෙ උදව්වට අකමැත්තක් තිබුන් නෑ. හැබැයි ඇයට තිබ්බ ලොකුම ප්‍රශ්නෙ මේ වෙද්දිත් ඇගේ සාරිය හිල් කරන්ඩ වගේ ඇනෙන හේරගෙ දාර පයිය. සමහර විට ඒක ප්‍රින්සිපල්ට වඩා ලොකු ඇති. එහෙම හිතද්දි ඇගේ රෝම කෙලින් උනා. යන්තමට ඇඟත් ගැස්සුනා. මේ වෙනස හේරට තේරුන. අවස්තාව දැන් තමයි කියල තේරුම් ගත් හේරා ඊගාව් වංගුව එනකල් හිටියා…

දැන් හංසිකා ටීචර් ඉන්නෙ ෂීට් එක අතින් අල්ලගෙන. ඊට පිටිපස්සෙං හේරා ටීචර්ගෙ පුකට හොඳට පයිය තද කරං ඉන්නෙ එක අතකින් උඩ බාර් එකයි අනික් අතින් හංසිකා ටීචර්ගෙ බඩ හරහා අල්ලගෙනයි. බලන කෙනෙක්ට සැක හිතෙන් නෑ. මොකද බඩ හරහා යන අතෙන් හේරා ෂීට් එක අල්ලං ඇති වගේ පේන්නෙ. ඒත් ඇත්තටම හේරගෙ අත තිබුනෙ ටීචර්ගෙ බඩේ. බස් එක ගැස්සෙන හැම වාරෙම හේරගෙ අතඑහෙ මෙහෙ ගැස්සුවා. ඒකෙන් හංසිකාගෙ බඩම අතගෑවුනා. හංසිකා හිටියෙ මොකද්ද වෙලා වගේ. පිටිපස්සෙන් දාර පයියක් රස්නෙට පුකේ හිරවෙද්දිත් ඉස්සරහිං පිරිමි අතක් බඩ පුරායද්දිත් ගෑණියෙක්ට මොකවත් වෙන එක අහන්න දෙයක් නෙවෙයි නෙ.

“අනේ සමාවෙන්ඩ අපෙ ටීචර්. මං පොඩ්ඩක් පස්සට වෙන්ඩ හදනවා ඒත් පිටිපස්සෙ ඔක්කමල මගේ ඇඟේ ඉන්නෙ. අමාරුයි. ” හේර තමාගෙ පයියෙ වරද සාධාරණ කරා.

“කමක් නැ අයියා” හංසිකා එහෙම කීවට. අනේ මන්දා. ඇයට මොකද්ද වෙලයි හිටියෙ. ඇඟම රත්වේගන වගේ එනව කියලයි කලවා දෙක පණ නෑ වගේ වේගන එනවයි කියල ඇයට දැනුනා. ඈට එහෙම වෙලා වැටෙන එකෙන් බේරෙන්න තිබ්බ් එකම හැකියාව හේරාට හේත්තු වෙන එක..

ඊගාව වංගුව එක්ක හේරා හංසිකාගෙ බඩේ තිබ්බ අත තව පහලට කරා. ඒ එක්ක අත ඇඟිලි යැවුවා සාරිය යටට. කොහොමත් හිත යටින් ඉස්කෝලෙ කොල්ලො පෝම් කරන ආසාව නිසාම හංසිකා සාරිය ඇන්දෙ බුරියෙන් ගොඩක් පල්ලට. හොඳටම බලන කෙනෙක්ට හංසිකා ටීචර්ගෙ හුත්තෙ ඉඳං උඩට ඇදෙන ලෝම කෙඳි උන්ත් පේනවා. දැන් හේරගෙ අතේ අඩක්ම තියෙන්නෙ හංසිකාගෙ යටි බඩේ. හංසිකා ඉන්නෙත් හොඳටම බයත් වෙලා හැබැයි ඇවිස්සිලා. යටි බඩේ ලෝම වැල හීන් සැරේ හේරා ඇඟිලිවලින් අතගානවා. හැබැයි ඒ බස් එක ගැස්සෙද්දි එතකොට හංසිකාට උනත් තේරෙන්නෙ කරන්නම දෙයක් නැති නිසා හිතා මතා නොකර මේ මනුස්සය අතින් එහෙම වෙනවා ඇති කියලයි. හේර දැන් උත්සහ කරන්නෙ හංසිකා ටීචර්ගෙ හුත්ත අතගාන්න. ඒත් ඒක මෙතන කරන්න අමාරුයි කියල හේරා දන්නව. එහෙම කරොත් හංසිකාගෙ සාරියකැඩෙන්න ඉඩතියෙනවා.

කොහොමටත් හංසිකාගෙ ජූස් යන්ඩ ළං වේගනයි ආවෙ. කවදාවත් නොවින්ද මේ අත්දැකීම එක්ක හංසිකා පරල වෙලයි හිටියෙ. මේ වෙද්දි හුත්ත තෙත් වෙලා කියල හංසිකාට තේරුනා.

ඊගාව පාර බස් එක ගැස්සෙන තැනක් බලල කරන්න ඕන සැලසුම හේර ඇඳගෙනයි හිටියෙ. බස් එක ගැස්සෙද්දි හේරා එක පාරම හිස පාත් කරලා හංසිකාගෙ බෙල්ල පිටිපස්ස දිවෙන් ලෙව කෑවා. හංසිකාගෙ කනෙයි බෙල්ලෙයි සංවේදිම තැන් කීප සැරයක් තොල් වලින් දිවෙන් තෙරපන කොට මුලු මූනම හංසිකාගෙ රතු උන.

ඒත් එක්කම බස් එක ටවුමට ආව. හංසිකා අහිතක් නැතුවම බස් එකෙන් බැස්සෙ හේරට ස්තුතියි කියලා.

හංසිකා ටීචර් බස් එකෙන් බැහැල ගෙදර එද්දිත් හිටියෙ තෝන්තුවෙන්. හේරගෙ අතින් තාමත් හංසිකාගෙ බඩ යට අතගානවා වගේ ඇයට දැනෙමින් තිබුනා. ඊටත් වඩා තදටම හේරගෙ පයියෙන් පහර කෑව පුක රත්වෙලයි තිබුනෙ. හංසිකා ටීචර්ට කල්පනා උනේ “සාරියට උඩින් තද උන ඒ පයිය මේ තරම් දැනෙන්න වැදුන නම් නිකමට හරි ඒ වගේ පයියක් තමන්ගෙ පුකට බැස්සොත් … අප්පා… ඒ ගැන හිතාගන්නත් බෑ …” කියලයි.

“මොකද දුව මේ අසනීපෙන් වගේ” හංසිකා හීනෙන් වගේ ගෙදරට ඇවිත් කියල තේරුනෙ අම්මගෙ කටහඬෙන්.

“අද ටිකක් ඔලුව රිදෙනවා අම්මෙ. මං පොඩ්ඩක් ඇලවෙලා ඉන්නම් ඇඳුම් මාරු කරල” හංසිකා අම්මගෙන් බේරිලා හිමින් සැරේ කාමරේට ගිහින් දොර වහගත්තා.

ඊට පස්සෙ හිමින් සැරේ සාරිය ගලෝලා කන්නාඩියෙන් පේන ඇඟ දිහා බැලුවා. එතකොට තමයි හංසිකා ටීචර් දැක්කෙ හේරා තදට අල්ලපු සුදුයටි බඩේ ලාවට රතුවට ඇඟිලි පාරකුත් තියෙනවා. ජීවිතේ පලමුවාරෙට පිරිමියෙක් අල්ලපු එතන හංසිකා ට මාරම අමුතු හැඟිමක් දුන්නෙ. හංසිකාට ආයෙත් එතනට තමන්ගෙම අත තියද්දිත් හේරගෙ අත වදිනවා වගේ දැනෙන්න ගත්තා. ඒ එක්ක පිටිපස්සට හේරගෙ පයිය තදවෙනවා වගේ දැනෙන්න ගත්තා. හංසිකා ඇස් පියාගෙන හිමින් සැරේ ඒක වින්දා. ඒ අතරෙ තමන්ගෙම අතින් බුරියට ඇඟිල්ල යව යව කිති කවා ගත්තා. හැබැයි එහෙම කිති කැවෙද්දි ඒක තමන් අතින් කරනවා වගෙ නෙවෙයි එයාට දැනුනෙ. ඒක වෙන කෙනෙක් කරනව වගේ දනෙන්න ගත්තා.

හංසිකා හිමින්සැරේ අත බඩ දිගේ පහලට ගෙනියන්න ගත්තා. ලාවට ඇගිලි වලින් හුත්තෙ ඉඳන් උඩට ඇදුනු හීනි මයිල් වැල් කිති කවන්න ගත්‍තා. ඒ එක්ක ඇගේ ලොකු යටි තොල් දතින් හැපුනා. මොකද්ද මිහිරක් දැනෙන්න ගත්ත.

“ම්ම්ම්ම්ම්….”

හපාගත්ත තොල් අතරින් හීන් කෙඳිරියක් පිට උනා.

සුදු පිට පිටිපස්සෙන් කවුරු හරි ඇවිත් ලෙවකනවා වගේ දැනෙන්න ගත්තා. කන් පෙති රත් වෙන්න ගත්තෙ කවුදෝ කන් උරනවා වගේ දැනෙනකොටයි . ඉවසිලිම නැති මොහොතක ඇඳන් හිටිය නිකර් එකෙන් අත හිමින් සැරේ ඇතුළට රිංගුවා.

“ආආආආආහ්….”

ඇඟිලි වලින්‍ රසවිල කැලතෙන කොට හංසිකා ටීචර්ට දරාගන්නබැරි උනා. තව තවත් එතන කිති කවන්න ගත්තා.

පියවුන ඇස් අස්සෙං හේර හිටියා. ප්‍රින්සිපල් සර් හිටියා. හංසිකා බඩු ගන්න යන්න කඩේ මුදලාලි හිටියා. ඒ වගේ හංසිකාට බැල්ම දැම්ම ගොඩක් අය හිටියා.

“ආ…….ම්ම්ම්… ආ… හ්…ආහ්…” දාඩිය දාගෙනම හුත්තෙං ජූස් බේරෙද්දි ඒ මිහිර එක්කම හංසිකා ටීචර්ට නින්ද ගියා.

ඒ තමයි හංසිකා ස්වයං වින්දනය කරපු පළවෙනිම දවස.

හවස ප්‍රින්සිපල් සර්ගෙන් කෝල් එකක් ආවා. හංසිකා කෝල් එක කාගෙන්ද කියල දැක්කම පොඩ්ඩක් බයවුනා. ඒත් ආන්සර් කරා

“හංසිකා ටීචර්. හෙට නිවාඩු නිසා මං දොළහ ශ්‍රේණියෙ ළමයින්ට අර කැඩුණු ඩෙස් බංකු දාපු පන්ති කාමරේ අස් කරන්ඩ එන්න කීවා. ඒත් මට හෙට උදේම කොළඹ යන්ඩ වෙනවා. අපෙ නෝනගෙ පාර්ශවේ නෑයෙක්ගෙ මළගෙයක. දැන් ඒ වැඩේ බලන්ඩ යවන්න වෙන කවුරුත් ගුරුවරේකුත් නෑ. හංසිකා ටීචර්ට කරදරයක් ද එහෙම යන එක”

ප්‍රින්සිපල් සර් එහෙම ඇහුවා. නිවාඩු දවසෙ එහෙම යන එක එපාවෙනව තමයි. ඒත් බෑ කියන්ඩ යෑ…

“නෑ සර් මං යන්නම් ඒකට කමක් නෑ. ඒත් සර් මේ.. පොඩි ප්‍රශ්නයක් තියේ..”

“ඒ මොකද්ද හංසිකෝ” විදුහල්පති ඒ වචන ටික කීවෙ නළවල. ඇත්තටම ඒ වෙලාවෙ විදුහල්පතිගෙ බිරිඳ කඩේට ගිහින්. ඔහු විතරයි නිවසෙ හිටියෙ. හංසිකත් එක්ක කතාව දික්ගස්ස ගන්න ඔහුත් ආසාවෙන් හිටියෙ.

“නෑ සර් මං හෙටත් සාරියක් අඳින්න ඕනද? ස්කෝලෙ දවසක් නූනත් ඉස්කෝලෙ වැඩක් නිසා..”

හංසිකා ඇත්තටම හිටියෙ දෙගිඩියාවෙන්.

“හහ්..හහ්.. හහ්…” ප්‍රින්සිපල් ඒකට හිනාවුනේ හරි වල් විදියට කියල හංසිකා ටීචර්ට තේරුනා. “ඇයි සර්, හිනාවෙන්නෙ”

“ඔයා ඉතින් සාරියක් නැතුව ආවත් ඇඳන් ආවත් ආයෙ ඒ කොල්ලො ටික බලන එක නම් බලනවා. හැබැයි පරිස්සමට ටීචර් ඔය කොල්ලො හරි අංකූරො. ටීචර්ගෙ ඇඟේ කොහෙ කොහෙ හරි අතගාන්න තනයි. වැඩ කරන මුවාවෙන්”.

විදුහල්පති එහෙම කියද්දි හංසිකා ගැස්සුනා. ආයෙත් දවල් හේරයි ප්‍රින්සිපලුයි අතගෑව ස්තාන නිකම් කිති කැවිල ගියා.

“අප්පෝ.. මේ සර් කියනේවා” හංසිකාබොරු ලැජ්ජාවක් පෙන්නලා එහෙම කිවා.

“අපෝ සර්.. නෙවේ. උඹට තියෙන්නෙ පුදුම කඳක් කෙල්ලෙ. ඇත්තටම උඹ දැක්කම මට ඉහිලුම් නැතුව ගියා අද හැන්දෑවෙ. මට ඒකට සමාවෙයං ”

“ම්ම්ම්…. කමක් නෑ සර්”

“ම්ම්ම්ම්ම්… මේ තාමත් ඒ ලස්සන මතක් වෙද්දි මගෙ මොකද්ද වෙනවා”.

ප්‍රින්සිපල් එහෙම කියාගෙන ඒ වෙද්දිත් ඔලුව උස්සන පයිය හීන් සැරේ අතින් අතගාන්ඩ ගත්තා.

“මොනාද අප්පේ සර්ට වෙන්නෙ?” කවදාවත්ම පිරිමියෙක් එක්ක තියා ඕනවට වඩා සෙක්ස් ගැන කතා නොකර හිටිය හංසිකාට ප්‍රින්සිපල් එක්ක අද ඒ කතාව දික්ගස්සගන්න ආස හිතුනා.

“වෙන්නෙ ඉතින් අර දවල් ඔලුව උස්සං ඔයාගෙ මූන ලඟට ආව දැවැන්තයා කෙලින් වෙන එක”

“ම්ම්ම්…. එයා හරි ලොකුයි සර් මට බය හිතුනා”

“කෙල්ලෙ, දැන් කොහෙද ඉන්නෙ ඔය.?”

“කාමරේ සර්,”

“මොකද්ද ඇඳං ඉන්නෙ. ?”

“ගවුමක් සර්..”

මට ආසයි කෙල්ලෙ උබෙ ගවුම අස්සට ඔලුව දාන් හුත්ත කලත්තන්න. මගෙ දිවෙං. . ඕ… කෙල්ලෙ. උඹෙ ඔය ගවුම මං උස්සන්නද?”

“අනේ ……. ස…ර්….ආ ..”

ප්‍රින්සිපල් ගෙ වචනවලට හංසිකා ටීචර් ගෙ ගවුම අනික් අතින් නිකම්ම ඉස්සුනා,

ඒත් ඒ සංවාදය නවත්වන්න උනේ ප්‍රින්සිපල්ගෙ බිරිඳ ගෙදරට එනවා දැක්ක නිසා.

ප්‍රින්සිපල් පෝන් එක තියල ටික වෙලවක් යනකලුත් හංසිකා ඇඳට වෙලා හිටියා. ඊට පස්සෙ ඇඳෙන් නැගිටලා හෙට ස්කෝලෙට ඇඳන් යන ගවුම තේරුවා. කුනුලේ පාට අත් නැති කර පළල ටයිට් ගවුම ඒකට හොඳයි කියලා හිතුනා ඒත් අම්ම නම් කීයටවත් කැමති වෙන් නෑ මේ වගේ කොට ඇඟට හිරවෙන ගවුමක් ඇඳන් ස්කෝලෙ වැඩකට යනවාට. ඒ නිසා යාලුවෙක් ගෙ ගෙදරකට යනවා කියලා කියන්ඩ ඕන කියලා හංසිකා හිතුවා.

හෙට ස්කෝලෙ කොල්ලො ඇත්තටම මාව දැකල මොනව හිතයි ද? එදා රෑ නින්දට යද්දි හංසිකා ටීචර්ට එහෙම හිතිලා හිනාවකුත් ගියා.

හංසිකා සෙනසුරාද උදෙන්ම ස්කෝලෙට යන්ඩ ලෑස්තිඋනා. ඇය එදා අඳින්න තීරණය කරේ කුණු ලේ පාට ටයිට් ගවුම. හංසිකා ඒ ගවුම ඇඳල කන්නාඩිය ඉස්සරාට ගිහින් බැලුවා. ගවුම ගොඩක් ඇඟටම හිරඑකක්. ඒ ගවුමට හංසිකා ගෙ ලොකු තණ යුගලත් විශාල පුකත් කැපී පෙනුනා. වැඩියෙන්ම ලස්සන දෙයක් උනේ අත් නැති ඒ ගවුමෙන් හංසිකාගෙ කෙට්ටුත් නැති ඒත් මහත් වෙලා ජොල් උනෙත් නැති සුදු උරපතු දෙක ලස්සනට පේන එක. ඒ වගේම ගවුමෙන් කර ගොඩක් පළල් නිසා තණ දෙකේ කානුවත් හොඳටම පේන්න තිබ්බා. අද නම් කොල්ලො ටික මට පිස්සු වැටෙයි කියල හංසිකා ටීචර්ට හිතුනෙ එයාගෙම ඇඟේ සරාගී ලස්සන එයාම හිතින් විඳින ගමන්.

“තව ටිකක් කොල්ලො ටික පෝම් කරන්න මොනවද කරන්න ඕන?”

හංසිකා ටීචර් එහෙම හිතුවෙ දෙපසට හැරෙමින් කන්නාඩියෙන් සිය ලස්සන බලන ගමන් ම. “හ්ම්” තමන්ටම එහෙම කියා ගත්ත හංසිකා ඊට පස්සෙ හිමින් සැරේ ගවුම උස්සලා යට සාය ගැලෙව්වා. දැන් ඇය ඇඳන් ඉන්නෙ හුත්තටම ගානට තියෙන චූටි නිකර් එක විතරයො. ගවුම ටයිට් නිසා හංසිකා ඇවිදිනකොට දැන් පුකේ දාර පේන තරම්ම ගවුමට පුක කැපිල පේනවා. ඒ දිහා කන්නාඩියෙන් බැලුවා හංසිකා “දැන් හරි” කියල තමන්ටම කියා ගත්තා. එදා හංසිකා ගෙදරින් පිටවුනේ ස්කෝලෙ යාලු ටීචර් කෙනෙක් ගෙ ගෙදර යනව කියලා. මේ විදියට ඇඳගෙන ස්කෝලෙට යනවා කීවොත් නම් කීයටවත් අම්ම යන්න දෙන්නෑ කියල හංසිකා දන්නවා.

හංසිකා ටීචර් ගේට්ටුවෙන් ඇතුල් වෙනකොටත් උසස් පෙළ පන්ති කොල්ලො කෙල්ලො ටික ඇවිත් හිටියෙ. ඒත් ළමයි කීප දෙනයි හිටියෙ. සමහර කොල්ලො උන් යාලුවෙලා ඉන්න කෙල්ලො එක්ක මුලු ගැන්වෙලා කුටු ගගා හිටියෙ ලැබුණු අවස්තාවෙන් ප්‍රයෝජන ගන්ඩ. ගේට්ටුවට ටිකක් එහා ගොඩැල්ලෙ වාඩිවෙලා හිටියෙ විශ්වයි, ජනකයි. හදිසියෙම ගෙට්ටුවෙන් ඇතුල් වෙලා පයින් එන ගෑණු රුව ජනකගෙ ඇහැ ගැටුන.

“කවුද බං අර පට්ට කෑල්ලක් එන්නෙ” ජනක එහෙම කියල තවත් හොඳින් බැලුවා.

“මළ හුත්තයි ඒ හංසිකා ටීචර් නෙ බං. යකෝ ඒකෙ කඳ” ජනකට වගේම විශ්වටත් පිස්සුවගේ හංසිකා ටීචර්ව දැක්කම. හංසිකා ටීචර් කොල්ලො දෙන්න දිහාට එද්දිම ටීචර්ට තේරුණා කොල්ලො දෙන්න කන්න වගේ බලං ඉන්න හැටි. ටීචර් නොතේරෙන්න වගේ ගවුමෙ කර ඉස්සරහින් පොඩ්ඩක් ඇද්දෙ තණ දෙකේ කාණුව තව හොඳට පෙන්වන්න හිතාගෙන.

“කෝ ළමයි අනික් ළමයි ටික?”

හංසිකා ටීචර් ජනකලගෙන් එහෙම අහද්දි තමයි කොල්ලො දෙන්නම ගැස්සිලා වගේ ආපහු පියවි සිහියට ආවෙ.

“කට්ටිය තවම ආවෙ නෑ ටීචර්. සමහරු නම් එන එකකුත් නෑ. දේශපාලන විද්‍යාවටනෙ පන්ති කාමරේ හදන්නෙ. ඒ නිසා අලුත් දොළහෙ පොලිටිකල් ළමයි කීප දෙනා විතරයි ඉන්නෙ. ” විශ්ව ගොත ගහ ගහ වගේ කියුව. හංසිකාට හොඳට තේරුණා විශ්වගෙ ඇස් දෙකයි ජනකගෙ ඇස් දෙකයි තියෙන්නෙ තමාගෙ තණ දෙකේ කියලා.

“පොලිටිකල් කරන ගෑල්ලමයි ඉන්නවාද?” ඇය අහද්දි නම් කොල්ලො දෙන්න එකවර බය වුනා.

“ඔ..ඔව් ටීචර්. නාලිකා කරනවා” ජනක ඒක කීවෙ වටපිට බල බලා.

“කෝ එයා ආව ද?” හංසිකා ටීචර් ඇහුවා

“දන් නෑ ටීචර් අපිත් දැන් ආවෙ… ආ.. ආවද කොහෙද” කියලත් ජනක ගොතගැහුව.මුංගෙ මොකක් හරි හොරයක් ඇති. හංසිකා කල්පනා කරා.

“ආ හරි… ඔයාල දෙන්නා වොචර් අංකල්ගෙ ගෙදරට ගිහින් ඔපිස් එකේ යතුර ඉල්ලං එන්නකො. මං කෝල් කරා. එයාට කීවම දෙයි. ” කොල්ලො දෙන්නා හංසිකා ටීචර් ගෙ වචනවලට එකඟ වෙලා පස්ස හැරි හැරි බල බලා ගියා. හංසිකා ටීචර් හිමින් සැරේ පාසල් වත්තෙ පහළම තියෙන පන්ති දිහාට ඇවිදන් ආවා. පන්ති කාමරයක් දිහාට යනකොට හංසිකා ටීචර්ට එකපාරම හිමින් කොඳුරන කටහඬක් ඇහුණා. ඇය හිමින් සැරේ කන්දීගෙන හිටියා.

“අනේ…. ආ… එපා. නාලක… එපා” ඒ කටහඬ නාලිකාගෙ.

“කෝ චුට්ටක්… ”

“ආ…ව්.. හපන්න එපා.. ආ.. ”

“මගෙ එක එහෙනම් ගන්නකො මැණික”

හංසිකා ටීචර් හිමින් සැරේ සද්ද නොදැනෙන්න එතනට ළං උනා. ඇය දුටු දසුනෙන් ඇය ත්‍රස්ත වුනා.

නාලිකා හිටියෙ නාලකට තුරුල් වෙලා. ඇය දොලහවසරෙ සිසුවියක්. සුන්දර අගපසගක් නම් ඈට තිබුන් නෑ. කලු කෙසඟ සිරුරක් තමා තිබුනෙ. ඇය ඒ වෙද්දිත් ඇඳන් ඇවිත් හිටිය බ්ලව්ස් එකේ බොත්තම් ඇරිලා. නාලක ඇගේ තනයක් බ්‍රෙසියරෙන් පිටට අරන් උරනවා. නාලිකා දෑතින් ම නාලකගෙ කොන්ඩෙන් අල්ලං ඉන්නවා. නාලිකාගෙ ඇස්පියවිලා. නලකගෙ දෙතොල් වලින් ඇගේ තනය හැපෙනකොට ඇයට ඉවසන්න බැරි නිසා ලාවට කෙදිරි ගෑවුනා. ඒ අතරෙ ඇයඇගේ දෙතොල් දත්වලින් විකාගෙන හිටියෙ. නාලිකාට තිබ්බෙ පුංචි තන දෙකක්. ඒ දෙක මාරුවෙන් මාරුවට උරමින් හිටියෙ නාලක.

නාලිකාගෙ චූටි නිපල් වල නාලකගෙ දත් වදින හැටි බලං ඉද්දි හංසිකා ටීචර්ට ඉහිලුම් නැති උනා. ඇය හිමින් සැරේ ඔවුන්‍ට නොදැනෙන්න බිත්තියට හේත්තු උනා. ඒ හේත්තු වෙද්දි හංසිකාගෙ එක අතක් ඉබේම ගවුම මතුපිටින් ඇගේ හුත්ත දිහාට ගියා.

නාලකගෙ කෙල වලින් නාලිකාගෙ කලු නිපල් දිලිසෙනවා. හංසිකා ටීචර් ආසාවෙන් ඒ දිහා බලං හිටියා. මේ අතර නාලක එක්වරම නාලිකාව පහලට නැඹුරු කරල කලිසමේ සිපරය ඇරියා. ඊට පස්සෙ යට කලිසම පාත් කරා.

“ආව්….” ඒ දැක්ක හංසිකාට කෙඳිරි ගෑවුනා. ටොපාගෙන් මෑත් උන නාලකගෙ පයිය ලා රත් පාටට එලියට ආවා. හංසිකාට එතනට ගිහින් ඒ පයිය අල්ලන්න ආසාවක් ආවා. ඒත් ඇය ඉවසං හිටියා.

“උරන්නකො වස්‍තුවෙ” නාලක නාලිකාට එහෙම කීවා. “බෑ… අනේ කවුරුත් එයි…” නාලිකා අදි මදි කරා. මේක තමයි හොඳම අවස්තාව කියලා හංසිකා ටීචර්ට තේරුණා. කොල්ල හිටියෙ හොඳටම අමාරුවෙන්. අනික නාලකට තිබුනෙ හොඳ කඩවසම් සිරුරක්. ඒ වෙලාවෙම හොඳම කල්පනාවක් ආව හංසිකා ටීචර් ආපස්සට ටික දුරක් ඇවිත් පන්ති කාමරය දිහාට හැරිල කෑ ගැහුවා.

“නාලිකා… නාලිකා… කෝ මේ ළමයි”

එහෙම කියල ටීචර් ඒ පන්ති දිහාට යන්න හැරෙද්දිම හංසිකා ටීචර් දිහාට නාලිකා දුවං ආවෙ හොඳටම බය වෙලා.

“අනේ නාලිකා… ඔයාට පුලුවන් ද ගිහින් අර ජනකයි විශ්වයි එක්ක ඔපිස් එක අස් පස් කරල දාන්න. ඒකත් ඔයාලට කියලම කරවන්න කියල ප්‍රින්සිපල් සර් කියුවා. මං මේ පහළ ඉන්න ළමයින්ට කියල පන්තිය අස් කරවගෙන් ඉක්මනින් එතනට එන්නම්” හංසිකා ටීචර් කිසිවෙනසක් නැතුවම එහෙම කියුවා.

“හා… හා ටීචර්… ” බයවෙලා හිටිය නාලිකා පසු නොබලම ඔපිස් එක දිහට දිවුවා. හංසිකා ටීචර් ඉක්මනින්ම නාලකයි නාලිකයි උන්න පන්ති කාමරේට ගියා. හැබැයි උදෙන්ම ආව කොල්ලො ටික පන්තිය අස් කරලයි තිබ්බෙ. හංසිකා ටීචර් යද්දි නාලක ඩෙස් එක උඩ ඉඳං හිටියෙ මොකුත් නොවුන ගානට. හැබැයි එක පාරම හංසිකා ටීචර්ව දැක්කම නාලකට හිතුනෙ… ” අම්මට හුඩු නාලිකාගෙ මොන සැපද මෙන්න නියම කඳ. මිරිකන්න ලැබුනත් සැපයි ” කියලයි.

“අස් කරාද මේක නාලක. . . ඩෙස් හදල නෑ නේද ? අපි දෙන්න මේක අස් කරල යං අරකට්ටිය ඔපිස් එක අස් කරනවා” එහෙම කියලා හංසිකා ටීචර් නාලක ගාවටම ගියෙ එතන තිබ්බ කොස්ස ගන්න. ටීචර්ගෙ ඇගේ ගෑවී නොගෑවී නාලක එතනින් මෑත් උනා. ටිකක් වෙලා ඊට පස්සෙ දෙන්නා ඩෙස් ඈත් මෑත් කරමින් අතු ගෑවා. ඒ මුලු කාලෙම නාලකගෙ පයිය තිබ්බෙ යහමට නැගල කියල හංසිකා ටීචර්ට හොඳට පෙනුනා. ඇය නොදැනෙන්න ඒ දිහා බැලුවා. එක වෙලාවක හංසිකා ටීචර් නාලකව තව අවුස්සන්න වැඩක් කල්පනා කරා.

“අනේ නාලක …. පුතේ මේ මගෙ ගවුමෙ බෙල්ටෙක ගැලවුනා පොඩ්ඩක් දාන්නකො මගෙ අත්වල දූවිලි.”

නාලක ටීචර්ගෙ දිහාට ළං උනේ ගැහි ගැහි. පිටිපස්සෙං හොඳටම ළං වෙදිදි හංසිකා ටීචර් අත් දෙකම උඩට ඉස්සුවෙ නාලකට බෙල්ට් පටිය බඳ වටෙන් ගන්න ලේසි වෙන්න. ඒත් එක්කම නාලකට බැලුනෙ ටීචර්ගෙ කිහිලි දිහා . දාඩිය දාල ඒ කිහිලිවල සතියක් විතර පරන මයිල් තෙමිල වගේ තිබ්බෙ. ඒව දැක්කම නාලකට හිතුනෙම එහෙම්ම දිවෙන් ඒ කිහිලි ලෙවකන්න. නාලක ගවුමෙ පටිය ගැටගහන එක පැත්තක දාල තව පිටිපස්සෙං ලං උනෙ ටීචර්ගෙ කිහිලි දෙක දිහා ආසවෙන් බලාගෙන. පිටිපස්සෙං නාලක ගෑවෙන නොගෑවෙන තරමට ළං උනාම එක පාරම හංසිකා ටීචර් පිටිපස්සට වැටෙන්න වගේ ගියේ කකුල ලිස්සුව ගානට. නාලක තමන් දිහාට වැටෙන හංසිකා ටීචර්ව එක්වරම බදාගත්තා. ඒ බදා ගනිද්දි නාලකට අහුවුනේ ටීචර්ගෙ තන දෙක ඔහු හයියෙන් ඒ දෙක මිරිකුවා.

“අහ්ම්..” හංසිකා ටීචර්ට කෙඳිරි ගෑවුනා.

ඒ එක්කම නාලක දිහාට හංසිකා ටීචර් වැටෙද්දි නාලකගෙ කෙලින් වෙලා තිබ්බ පයිය හංසිකා ගෙ චූටි නිකර් එක තිබ්බ පුකට හරියටම තද වුනා. නාලක ටීචර්ගෙ කර පලල ගවුමෙන් නිරාවරණ උන බෙල්ලට තොල් තිබ්බා. මේ ඔක්කම උනේ එක වරම. ඒත් එහෙම වැටෙන්න ගිය හංසිකා ටීචර්ව නාලක අතෑරියෙත් නෑ. එහෙම්ම අල්ලං හිටිය. හැබැයි හංසිකා එක්වරම නාලකගෙ ග්‍රහනෙන් මිදුන. ඒ ඇය මොනදේ උනත් ගුරුවරියක් බවත් මතක් උන නිසා.

“අම්මෝ… තව පොඩ්ඩෙන් මං වැටෙනවා නාලක තෑන්ක්ස් ඔයාට”

“අයියෝ…ඕක මො ….. ක.. ද්ද ටීචර්…ම්.” නාලකට ගොත ගැහුනෙ හංසිකා ටීචර්ගෙ ගෙඩිදෙක මිරිකුව පහසින් සහ ඇගේ පුකට තදවුන පයියට දැනුන අමුතුම ආසා හැඟීම එක්ක

“ආ……. හැබැයි මොකද්ද මන්දා ඇනුනා…. පස්සෙන්…. ” හංසිකා ටීචර් අඩවන් බැල්මෙන් නාලකගෙ පයිය දිහා බලන් කටේ තොලේ නොගැවි කියුවා.

“අනේ සොරි…ටීචර්… සොරි..” නාලක හොඳටම බයවුනේ තමන් අතින් වරදක් උනාය භිතලයි”

“නෑ නෑ… ඒකට කමක් නෑ නාලක. ඕව ඉතින් සාමාන්‍ය දේවල්නෙ” ටීචර් එහෙම කියද්දි නාලකගෙ බිය මදක් තුනී වුනා..

“ටීචර්….”

එතකොටම එහෙම කියාගෙන එතනට ආවෙ විශ්වයි ජනකයි දෙන්නා…