හංසිකා ටීචර් Hansika Teacher 01

හංසිකා හැදුනෙ ගමක. ගමෙන් පීඨ ගිහින් ටීචින් පත්වීමක් ගත්තා. හැබැයි හංසිකාගෙ පළවෙනි පත්වීම හම්බුනේ දුශ්කර පළාතකට. එයා පෙනුමෙන් කෙට්ටුයි. ඒත් සාමාන්‍ය තරමට වඩා ලොකු හංසිකාගෙ පපුවයි පස්සයි ගැන නම් පාර තොටේ දකින හැම පිරිමියම උනන්දු උනා. හංසිකාට කොල්ලෙක් හිටියෙත් නෑ. උසස්  පෙල කරන කාලෙ කොල්ලෙක් හිටියත් ඒ සම්බන්දෙ දුර දිග නොගිහින් නැවතුනා. ඒ නිසාම හංසිකාගෙ ලොකු තට්ටම්වත් තන් වත් පිරිමි පහසක් ලබල තිබ්බෙ නෑ. හංසිකාගෙ පස්සෙන් කොල්ලො ආවත් ඉගෙනීමට අවදානෙ දුන්න නිසා ඒ එකක්වත් ගැන එයා හිතුවෙ නෑ.

ඔහොම ගිහින් හංසිකා අලුත් ඉස්කෝලෙට ගියා. පත්වීමෙ ලියුමත් අරං ඔපිස් එකට යද්දි තමා හංසිකාට තේරුනෙ මේ ගුරු ජීවිතේ කොච්චර අමාරුවෙන්ඩ පුලුවන් ද කියලා. ලොකු පහසුකම් නැති දුශ්කරම ඉස්කෝලයක්. ප්‍රින්සිපල් ගෙ කාමරේ තිබ්බෙ ඉස්කොලෙ ටිකක් ඈතට වෙන්ඩ අයිනක. හංසිකා ළමේක් ගෙන් විදුහල් පති කාමරය අහගෙන හිමින් සැරේ ගියා. තවම උදේම නිසා විදුහල්පති කාමරේ දොර අඩවල් කරල. 

“සර්” හංසිකා කතාකරේ එලියෙ ඉඳං. කිසි සද්දයක් නෑ. 

“සර්” ඒ පාර හංසිකා වැඩි සද්දෙකින් දොරට තට්ටුවකුත් දාන ගමන් කතා කරා.

ඒ පාර නම් ඇතුළෙ කාමරෙන් දඩ බඩ ගාල මොකද්ද පෙරලෙන සද්දෙකුත් එක්ක කවුදෝ කුටු කුටු ගාන සද්දයක් ඇහුනා. මොහොතකින් දොර ඇරියෙ අවුරුදු පනහක විතර වියපත් මනුස්සයෙක්. නැෂනල් ඇදුම හින්ද හංසිකා තේරුම් ගත්තා මේ විදුහල් පති කියලා.

“ප්‍රින්සිපල් සර් ද?” හංසිකා ඇහුව

“ඔවු මේ ලමය කවුද” ප්‍රින්සිපල් එහෙම අහද්දිත් හංසිකා ගෙ ඉස්මුදුනෙ ඉඳං යටිපතුල් ගාවටම ප්‍රින්සිපල් හංසිකාව බලාගෙන ගියා. ඒ ඇස් නැවතුනෙ හංසිකාගෙ නාඹර තණ දෙකේ. 

“පංකාදු ගැට දෙක. ” ප්‍රින්සිපල් කටින් නොකීවට හිතින් ඒ ටික තමන්ටම කියා ගත්තා.

“සර් මං හංසිකා. අලුත් පත්වීම. මේං” හංසිකා විදුහල්පතිට පත්වීම් ලියමන දික් කරා.

ඒ පාර විදුහල්පතිගෙ කටට ආවෙ හිනාවක්. ගුරුමණ්ඩලේ ඇහැට කනට පේන හැම ගුරුවරියක් ගෙම කිරි බීල තිබ්බ නිසා හංසිකා වගේ නාඹර ගැටිස්සියක් ගෙ කිරි ටික බොන එක ගැන හීනෙකුත් ප්‍රින්සිපල්ගෙ හිතේ මෝදු උනා.

“එමුකො මිස්” විදුහල්පති තුමා හංසිකාව පිලි අරන් කාමරේ ඇතුලට ගත්ත. දඩ බඩ හඬින් පෙරලුන බඩු මුට්ටු මොනවද කියල හොයා ගන්ඩ බැරි උනත් ඉස්සරවෙලා ඇහුන කුටු කුටු සද්දෙ අනික් පාර්ශවේ ඒ වෙලාවෙ හංසිකා දැක්කා. 

ලලිත ටීචර්. අවුරුදු හතලිස් පහක් විතර ඇති. එයා පුටුවක වාඩිවෙලා හිටියා. හැබැයි එයාට නොතේරුනාට කවුරු හරි බලෙන් සාරි හැට්ටෙ ඇද්දම ආයෙ ඒක හදාගත්තත් සමහර වෙලාවට බොඩියෙ දාර පේන එක නියමෙට එයාගෙන් අනික් අයට පෙනුනා. ඒ කියන්නෙ හංසික ඒක දැක්කා. හංසිකා ඒ කාමරෙනුත් ඇතුලෙ තිබ්බ තව පුංචිකාමරේකට ප්‍රින්සිපල් පස්සෙං ගියෙ ලලිත ටීචර්ට හිනාවකින් සංග්‍රහ කරලා. 

“පුං..ඒ සක්කර වට්ටම කවුද? ඒකි ගෙ පුකට නම් ගමේම පිරිමි වහ වැටෙයි ද මන්දා? හැබැයි කෝම්පිට්ටු දෙක දැක්කම නම් උල් උඩ නැගල නැති ගැටිස්සියක් වගේයි පේන්නෙ. කොහොමින් කොහොම වෙතත් ප්‍රින්සිපල් සර් ට මේකි හින්ද මාව අමතක වෙයි ද දන්නෑ” කියලා පිටුපාල යන හංසිකා ගෙ පුක නැලවෙන හැටි දිහා බලං ලලිත ටීචර් තමන්ටම කියා ගත්තා.

හංසිකා සාරි ඇන්දෙ ඇඟේ හැඩ පේන්න. එදා ඇඳං ආවෙ කුනු ලේපාට සාරියක්. ඒකෙන් එයාගෙ පුකයි තන දෙකයි හොඳට කැපිල පෙනුනා. 

ප්‍රින්සිපල් ඔක්කම ලිපි ලේකන ටික බලන අතරෙ ආයෙමත් හංසිකා ගෙ නම ඇහුවෙ තන දෙක දිහා ම බලාගෙන. මේ වෙද්දි හොරෙන් හොරෙන් හැට්ටෙ අස්සට එබෙන්ඩ දගලන ප්‍රින්සිපල් ගෙ ඇස් ගැන හංසිකට තේරුනා.  මෙච්චට ලගින් පිරිමි බැල්මක් වැදුන පළවෙනි පාර නිසාද මන්දා පොඩි හීං කිතියක් හිතටත් ආව. 

“මං හංසිකා සර්”

“හහ්…හහ්… නමත් අපූරුයි. හංසයොත් අපූරුයි..” විදුහල්පති වල් හිනාවක් දාල හංසිකාට දෙපැත්ත කැපෙන වචනයක් කීව. 

“හොඳා හොඳා හංසයො උනත් පරිස්සම් කොරන්ඩ මේ කැලෑ ගම් වල කාටහරි බාර දෙන්ඩ වෙනවා ඕං මිස්. නෑ මං කීවෙ මිස්ගෙ පරෙස්සම ගැන විදුහල්පති හැටියට මං වග කියන්ඩෙපායැ” කියල හොහ් හොහ් ගාල ආයෙත් වල් විදියට හිනා උනා. ඒ පාර නම් තන දෙක මැදිනුයි පිටේ පැත්තකිනුයි යන්තන් හීංදාඩියක් දාන වගක් හංසිකාට තේරුනා.

කොහොම හරි ඔහොමින් ගිහිං හංසිකා ටීචර් ස්කෝලෙ වැඩ පටන් ගත්තා. වැඩ බාර ගත්තෙ සඳුදා. ඉස්කෝලෙ එන්ඩ ගෙදර ඉඳන් පැය දෙක හමාරක් යනවා. මුල් දවස් ටිකේම ගෙදර ඉඳන් ආව ගියත් සතියක් යද්දි කොහොම හරි ඒ වැඩේ අතෑරලා මෙහෙං නවාතැනක් හොයාගන්ඩ ඕන කියල හංසිකා හිතුවා. ස්කෝලෙ ගුරුවරු කවුරුත් එක්ක තාම වැඩි බජනයක් නැතත් ඉන්න පිරිමි ගුරුවරු පස් දෙනාගෙම ඇස් ඒ සතියෙම තිබ්බෙ හංසිකාගෙ පුක පස්සෙයි තන් ඉස්සරහයි කියල හංසිකාට තේරුනා. ඒත් නොතේරුණ ගානට හිටිය. මේ කීප දවසට හංසිකාට යාලුවෙක්ට හිටියෙ නයෝමි ටීචර්. එයාට තිහක් විතර ඇති වයස.

සිකුරාද අන්තිම පීරඩ් එකේ හංසිකාට ළමයෙක් අතේ ප්‍රින්සිපල් පණිවිඩයක් එවල තිබ්බා. පාසල ඇරුණම ගෙදර නොයා වැදගත් වැඩකට විදුහල්පති කාමරේට එන්ඩකියල. ළමයි හැමෝම ගේටුවෙන් යන්ඩ යද්දි සමහර ගුරුවරු ඒ වෙද්දිත් ගිහිං. ඉතුරු ගුරුවරු යන්ඩ යනවා. හංසිකාගෙ යාලුවා නයෝමි ආව යන්ඩ.

“යමුද? වෙනද බස් නැවතුමට හංසිකා යන්නෙ නයෝමි එක්ක නිසා හංසිකාගෙන් නයෝමි ඇහුවා

“අක්කෙ, ප්‍රින්සිපල් සර් මට එන්න කීවනෙ හදිසි වැඩක් කියලා” 

නයෝමිගෙ මූන අමුතු වුනා. “හරි හංසිකා ඔයා එහෙනම් ගිහිං සර් හම්බෙන්ඩ. මං යන්නම්. අද හස්බන්ඩ් ඇවිත් නිසා මට ඉන්ඩ විදියකුත් නෑ. හැබැයි පරෙස්සමින් කෙල්ලෙ. නාකි හරක් ළපටි තණවලට ආසයි” කියලා නයෝමි එහෙමත් කියල ගියා.

හංසිකා යද්දි ප්‍රින්සිපල් කාමරේ දොර අඩවල් කරල. හංසිකා එලියෙං ඉඳන් කතා කරා.

“සර්…”

“ආ… එන්ඩ හංසිකා ටීචර්” විදුහල්පති එහෙම කීවම හංසිකා බයෙන් බයෙන් කාමරේ ඇතුළට ගියා. විදුහල්පති මොනවදෝ දිගාරගෙන කොලවගයක් පුරවනවා. හංසිකා ආව කියල ගනං වත් නොගෙන 

“අද මේ පයිල් වගේක වැඩ කටයිතු ටිකක් තියේ ටීචර්. ටීචරුත් මේව පුරුදු වෙන්ඩ ඕනනෙ. දවසක විදුහල්පති පත්වීමක්වත් ගත්තොත් මෙව්වා වැදගත් නෙ” එහෙම කීව විදුහල්පති ඔලුව උස්සලා “ඕං ඔය රාක්කෙ උඩම තට්ටුවෙ තියෙන අර කලු පටියෙං බැඳල තියෙන පයිල් ටික ගන්ඩකො” කීවා.

හංසිකා නැගිටලා ගිහින් පයිල් ටික ගන්ඩ ඉස්සුනාඒත් පයිල් තිබ්බෙ ගොඩක් උස රාක්කෙක. හංසිකා ටීචර් අමාරුවෙන් ඇගිලි වලින් ඉස්සිලා පයිල් ගන්න හදනවා. ප්‍රින්සිපල් පිට්පස්සෙන් බලන් ඉන්නවා. නිල්පාට සාරියෙන් වැඩිපුර කැපිච්ච හැට්ට කරෙන් හංසිකාගෙ සුදු පිට ඔක්කම එලියෙ. දාඩිය බින්දු තැන් තැන්වල ගලනවා. ඒ අස්සෙ අමාරුවෙං ඉස්සෙද්දි හැට්ටෙ ඉනෙන් උඩට ඇදෙනවා. ඉනේ සාරියයි හැට්ටෙ යි අතරෙ ඇඟේ ලොකු කෑල්ලක් පේනව. සුදු පාට ට. පිටි පස්සෙං ගිහින් සාරිය යන්තම් ඇද්දත් ලොකු පුක එලියට පනින්න වගේ. අත් ගොබ දෙක උස්සන් නිසා කොට සාරි අත් ඇදිලා යන්තම් කිහිල්ලෙන් එලියට පනින මයිල් ගසුත් පේනවා. ප්‍රින්සිපල් මේ ඔක්කම දිහා බලං ඉඳන් නැගිට්ටා…

මතු සම්බන්ධයි